Βουδαπέστη καλοκαίρι 2025
Μιας που μόλις γύρισα, ας μαζέψω εδώ τις εντυπώσεις μου, για όποιον θα τις χρειαστεί:
Εάν σαν ενδιαφέρει η καλή ρυμοτομία, η αρχιτεκτονική, ο Δούναβης, η γεφυροποιία, η νυχτερινή ζωή, το αστικό πράσινο, οι ήρεμοι περίπατοι, το τζόκκινγκ ή το ποδήλατο στην πόλη, τα θερμά λουτρά, τα κάστρα και οι οχυρώσεις, οι κρουαζιέρες καθώς και το καρσπόττινγκ, τότε σηκωθείτε από τις καρέκλες, τις πολυθρόνες, τους καναπέδες και τις ντιβανοκασέλες σας και πηγαίνετε εκεί ΧΘΕΣ, το μέρος σκάβει σε αυτούς τους τομείς.
Η παλιά πόλη, πρακτικά το 1/3 της Βουδαπέστης των 1,8 εκατομμυρίων, είναι ένα διατηρητέο κόσμημα, με αναρίθμητα διατηρητέα κτίρια και κατασκευές κατά βάση από την βραχύβια Αυστροουγγρική αυτοκρατορία. Ούτε γκραφίτι, ούτε συνθήματα στους τοίχους και στα μνημεία, αρκετή καθαριότητα, ηρεμία, αβέρτα πλατείες και παγκάκια να ξεκουραστείς δωρεάν, χώροι πρασίνου, ανεμπόδιστη ροή ιχ χωρίς μποτιλιαρίζματα, κόρνες και χριστοπαναγίες, πολλές τουαλέτες δια το κοινόν, καθώς και κρήνες με πόσιμο νερό κάθε τόσο.
Κόζμος: Ντόπιοι, οι οποίοι είναι πολυφυλετική φάση (Κυρίως Σλαύοι, αλλά και Βαλκάνιοι, τζίπσις, και 'Γερμανοί'.
Τουρίστες: Όλες οι ηλικίες, με περισσότερους από νεαρόκοζμο, αλλά και ζευγάρια. Ισπανοί, αμερικανάκια, και κίτρινες φυλές η πλειοψηφία. Αρκετοί γειτονικοί επισκέπτες από Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία, Σερβία, Γερμανία, Αυστρία.
Διαμονή: Ερμπιενμπί, ή ξενοδοχεία, αβέρτα αμφότερα και σε τιμές καλές. Π.χ. εμείς μείναμε σε ήσυχο και καλά εξοπλισμένο δυάρι στο κέντρο και μας ήρθε συνολικά 70 ευραίους η κάθε νύχτα, ήμασταν 3 άτομα.
Μετακινήσεις: Πανεύκολες. 5,5 ευρώ το λεωφορείο από και προς αεροδρόμιο, και έχει όλο το 24ωρο ανά 12-15 λεπτά! 4 γραμμές Μετρό, καμιά 30αριά γραμμές τραμ (πρακτικά 2-3 από αυτές ενδιαφέρουν τον μέσο τουρίστα), και λεωφορεία συμπλήρωμα. Αβέρτα ταξί και ουμπεροταξί με χρέωση 1,1 ευρώ/ χλμ. Δεν μπήκαμε σε δαύτα, δεν χρειάστηκε, είναι πολύ οργανωμένα τα λοιπά μμμ, και εξυπηρετικά.
Γλώσσα: Ακαταλαβίστικα τα οποία μιλάνε μόνο αυτοί (και όχι όλοι τους...). Διαβάζω ότι έχει επιρροές από φινλανδικά, γλώσσες των Ουραλίων, μογγολικά, τουρκικά και τα υπόλοιπα είναι δικά τους νομαδικά, φέξε μου και γλίστρησα δηλαδή... Δεν ανήκει στην ινδοευρωπαική ομάδα γλωσσών, δε βοηθάει που έχει λατινικό και όχι κυριλλικό αλφάβητο. Εμείς που μιλάμε ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, δεν καταλαβαίναμε τίποτα, ούτε ομιλία, ούτε γραπτό. Γρι! Ευτυχώς οι νεώτερες γενιές το μιλάνε το αγγλικό έστω και τσάτρα-πάτρα και κάτι γινόταν.
Σήμανση: Πρόβλημα, σε συνδυαζμό με το προηγούμενο. Πέρναγες έξω από καραμπινάτα κτίρια μεγάλου τουριστικού ενδιαφέροντος, π.χ. Όπερα, βασιλική Αγ. Στεφάνου, διάφορα μνημεία, και ΔΕΝ υπήρχε κάποια ταμπέλα που να λέει τι είναι. Και εκεί που υπήρχε, ήταν μόνο στα δικά τους ακαταλαβίστικα! Και μετά λέμε για την Ελλάδα, όπου όποτε μπαίνει ταμπέλα, από το 1960 και δώθε, στο 99% των περιπτώσεων είναι δίγλωσση...
Έπρεπε να είσαι συνέχεια με το κινητό για να ξέρεις τι είναι αυτό που βλέπεις. Αυτοί άμα βγάλουν δημόσιο έργο για δίγλωσσες ταμπέλες μόνο για Βουδαπέστη, θα πρέπει να έχει πολλά δις προυπολογιζμό.
Ευτυχώς, σε μετρό, λεωφορεία και τραμ, οι ηχογραφημένες ανακοινώσεις ήταν και στα αγγλικά, και είχαν και πίνακα led εσωτερικά που τα έδειχνε και γραπτά (ποια στάση είναι, ή πόση ώρα θα κάνει για να έρθει το εκάστοτε μμμ), μια αρχή έχει γίνει δηλαδή.
Αττραξιόν:
-Τα θερμά λουτρά νομίζω είναι must go. Πάει 30-40 ευρώ το κεφάλι για το απλό πρόγραμμα, ήτοι πρόσβαση σε όλες τις πισίνες και σάουνες, έχει πολλές και έσω και έξω. Για μασάζια, αλείμματα, σπα και λοιπές μαλακίες, ανεβαίνει. Πήγαμε στα Λουτρά Ρούντας και όχι στα πασίγνωστα Σέτσενι, κατόπιν προτροπής ντόπιας ελληνικής καταγωγής (απόγονος πολιτικών προσφύγων). Ευχαρίστως ξαναπάω Βουδαπέστη για τα λουτρά και μόνο.
-Η βασιλική του Αγ. Στεφάνου, τα λόγια είναι περιττά. Η μητρόπολη είναι κοτέτσι δίπλα της. Είσοδος πέριξ των 8-10 ευρώ. Γενικά οι εκκλησίες, και όχι μόνο, έχουν εισιτήριο, πηγαίνετε μόνο σε αυτή.
-Δούναβης και όχθες αυτού, είναι 'αλλού'.
-Προμαχώνας ψαράδων: πολύ ενδιαφέρον και χωρίς είσοδο
-Κάστρο: πετύχαμε τζάμπα είσοδο την αργία του Αγ. Στεφάνου, στις 20/8, καλό.
-Κοινοβούλιο: Καραmust go. Θα πάτε πρωί, πριν τις 8 (έχει ουρά), θα βγάλετε εισιτήριο για κάποια ξενάγηση, π.χ. στις 11:00 λέμε τώρα, και θα απολαύσετε εσωτερικά το κτίριο μέσω του audio guide στα ελληνικά. Ξενάγηση-σεμινάριο. Το πιο όμορφο κτίριο κοινοβουλίου παγκοζμίως, κάτι Βερσαλλίες και Μπάγκιχαμ είναι για φτύσιμο σε σύγκριση.
-Μεγάλη συναγωγή: Εντυπωσιακό κτίριο απέξω. Με 31 ευρώ εισιτήριο, είπαμε να τα φάμε αλλού τα λεφτά και να δούμε το έσω από το νετ.
-Ατελείωτες βόλτες στην πόλη. Τζάμπα και πολύ θέαμα, κτίρια, τεχνοτροπίες, κόζμος, κτλ.
-Νησάκι Μαργαρίτας, τζάμπα όαση μέσα στο Δούναβη, αρκετά φροντιζμένο.
Φαγητό: Τους παίζουμε μονότερμα, κυριολεκτώ. Η ουγγρική τυπική κουζίνα εξαντλείται στα κάτωθι χειμερινά πιάτα : Σούπα γκουλάς, λουκανικούμπες, σαλάμια αέρος, καπνιστά κρέατα, πατέ πουλερικών, πάπρικες γλυκές ή καυτερές, κάτι σαν λαχανοντολμάδες, ένα βαρύ ραγού από πιπεριές και λαχανικά που το λένε λέτσο και παίζει στην κεντρική Ευρώπη, λάνγκος και καμινάδες.+_
Είχε και 37 βαθμούς για 2-3 μέρες τον 15αύγουστο που πήγαμε, και καταλαβαίνετε...
Το γκουλάς είναι σούπα μοσχαρίσια, συνήθως ψιλοκαυτερή, στην καλύτερη πικάντικη.
Τα σαλάμια ήταν όλα αέρος, έπαιζε αν θα είχαν πάπρικα ή όχι, και αν θα ήταν γλυκιά ή καυτερή. Τα αγοράζαμε προς 1,3-1,8 ευρώ / 100 γραμ. από την αγορά και φτιάχναμε σάντουιτς, ήταν καλά, όπως και τα λουκάνικα.
Τα λάνγκος είναι τηγανόψωμα και είναι το εθνικό τους σνακ. Έχουν μέγεθος όσο μία πίτα για πιτόγυρο, και από πάνω όταν βγει από το τηγάνι βάζουν συνήθως τυρί που λιώνει ή sour cream, ή και από τα δύο, καμιά φορά και άλλα, π.χ. μπέηκο. Μπούρδες ολικής. Λαδωμένη ζύμη-τσιμεντόλιθος που σου καθόταν στο στομάχι σα σβίγγος.
Οι καμινάδες, chimney cake αλλιώς, είναι κάτι π.χ. σαν το κυπελλάκι του κορνέ. Είναι δηλαδή ζύμη που ψήνεται σε κάρβουνα ή φούρνο αφού τυλιχτεί σε ένα κυλινδρικό καλούπι και μετά έχεις επιλογές να την πασπαλίσεις με ζάχαρη και κανέλλα (=4 ευρώ) ή να αρχίσεις να προσθέτεις υλικά όπως Νουτέλλα, σαντιγύ, παγωτό, κτλ (6-8 ευρώ!). Για μια φορά καλά ήταν. Κατά βάση απευθύνεται σε 10-15χρονα.
That's it, αρκεί να πω ότι η πόλη ήταν γεμάτη ξένα εστιατόρια, φαινόμενο που το βλέπεις και στην Αγγλία, και όποιος κατάλαβε κατάλαβε...
Κοστολόγια: Περίπου ίδια με εδώ, κάπου λίγο παραπάνω, κάπου λίγο παρακάτω. 'Βαράνε' στο ψαχνό στο φαγητό, διπλές τιμές στο στριτ φουντ, λίγο παραπάνω από εδώ στα εστιατόρια. Π.χ. πίτα γύρος (πολλά τούρκικα, αλλά και ελληνικά) προς 6-9 ευρώ το τεμ, αυτό που έχει εδώ 4 δηλαδή, λάνγκος το ίδιο ενώ δεν αξίζει ούτε τα μισά, θηριώδες χοτ-ντογκ προς 12-13 ευρώ, παίρνεις 2 εδώ προς 4 ευρώ και γίνεσαι τούμπανο, κ.τ.λ. Επίσης κοπανάνε τα διάφορα μουσεία. Αυτοί στήνουν μουσείο για το παραμικρό και χρεώνουν αβέρτα, χρειάζεται προσεκτική επιλογή.
Νόμιζμα: Φιορίνι, αλλάζουν σε ανταλλακτήρια και σε τράπεζες με 1% προμήθεια. Τα κεντρικά καταστήματα δέχονται και ευρώ, αλλά 'βαράνε' στην ισοτιμία. Βολεύει η Ρέβολουτ.
Καρπόττινγκ: Αρκετό καρσπόττινγκ, αρχής γενόμενης από υπεράμαξα (911κάτι, 812, Ούρους, Μέιμπαχ S580), αμερικανιές (έβλεπα 3-4 Μάσταγκ 5L κάθε μέρα, V8 σούβλες, στρετς λίμο!), μέχρι και σπάνια ή και άγνωστα σε εμάς μοντέλα (Αρτέον, Άκκορν στέησον, Σούπρα, 7άρια πεμβέ 4-5 ημερησίως). Δύσκολα θα δεις ιχ πριν του 2000, κανένα τρακαριζμένο ή παράγκα, σπάνια με π.χ. μαύρο άβαφο φτερό/προφυλακτήρα. Σχεδόν ανύπαρκτες οι μοτοσυκλέτες, έβλεπες 5-10 σύνολο κάθε μέρα. Ντελίβερι ινδοπακιστανοί με ηλεκτρικά ποδήλατα. Είδα μόνο ένα αστραφτερό Λάντα 1200, λες και βγήκε χθες από το εργοστάσιο, γενικά τίποτα παλιό από το σοδηρούν. Και σε κάποιο σημείο έξω από Βουδαπέστη πέτυχα ένα μουσείο που είχε στην αυλή του καμιά 20αριά χρεποιχ από τα παλιά (Τράμπαντ, Λάντα, Βαρτμπουργκ, κτλ), και ήθελε και 6 ευρώ είσοδο! Επίσης πολλά στέησον.
Οι ούγγροι αγοράζουν 1 τουλάχιστον νούμερο μεγαλύτερο ιχ σε σχέση με εμάς. Θα δώσω ένα παράδειγμα: VW Up σχεδόν τίποτα, Polo που και που, Golf κάτι καλύτερα , Troq, Passat και Tiguan θά-λα-σσα.
Τήρηση ΚΟΚ, αρκετά καλή. Σεβαζμός για τον πεζό? με το που πλησίαζες την διάβαση, τα ιχ κοκάλωναν...
