Posts made by billy84

Ρε σεις τι άματσουρς είστε? Στις Σέρρες δεν πας για την πόλη αλλά για τις Σερραίες!!!!!

@panos2171 said in ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ:

@criuser said in ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ:

@billy84 said in ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ:

Πολύ ωραία βόλτα σε αγαπημένα μέρη! Επι τη ευκαιρία να πω πως θα έπρεπε να υπάρχει μια ξεχωριστή ενότητα με ταξιδιωτικά- σύντομες εξορμήσεις κλπ. Νομίζω δεν είναι κάτι δύσκολο για κάποιον mod να προσθέσει και αυτήν την επιλογή στο φόρουμ.

Στα του ταξιδιωτικού, στο Ρούπελ την είχα πατήσει και εγώ πριν καμιά 10αρια χρόνια. Είχα πάει καμιά ώρα αργότερα και δε γνώριζα ότι είναι μέχρι τις 12.30. Και είχαμε ανέβει από Αθήνα και για αυτό το λόγο με φίλους να φανταστείς. Κερκίνη και Μπέλλες είναι μαγικός συνδυασμός. Η Θεσσαλονίκη είναι πάντα όμορφη με επιλογές για όλα τα γούστα. Καλά κάνατε και δε μείνατε μέσα όμως. Λουτρά πόζαρ σταθερή αξία. Προσωπικά μου άρεσε πολύ η Έδεσσα σαν πόλη αλλά δεν πήγατε, δεν πειράζει. Ο Άγιος Αθανάσιος για μένα είναι πολύ αδικημένος. Αξίζει περισσότερη επισκεψιμότητα όλες τις εποχές του χρόνου, όχι μόνο για το χιονοδρομικό.

Ντηζελάρα for the win θα προσθέσω! Οι κάτοχοι γνωρίζουν!

Εύχομαι η επόμενη εξόρμηση να είναι σύντομα και να τη διαβάσουμε!

Εδεσσα έχω πάει 3-4 φορές, δεν είχε νόημα.

Εκτός από τους καταρράκτες η Έδεσσα δεν έχει κάτι άλλο. Προς Κιλκίς είναι και η λίμνη Σκρα, επίσης πολύ ωραίο μέρος.

Πάνε χρόνια αλλά θυμάμαι μια πόλη με αρκετό πράσινο και γενικά με νορμάλ κίνηση. Εννοείται τα καλύτερα είναι τριγύρω και ποτέ μέσα στις πόλεις! Προσυπογράφω για Σκρα!

@tgd said in Ταΰγετος- Φαράγγι Βυρού- Ρίντομο 7-4-2025:

Μήπως πέρασες και από τη Μονή Λυκακίου;
36.90048, 22.24814

Όχι γιατί είναι πολύ νωρίτερα από εκεί που κατέβηκα στη Μονή Σωτήρος. Μόλις βγήκα στη Μονή Σωτήρος τράβηξα το φαράγγι προς το βουνό μέχρι κάτω από τα Τσέρια. Την έχω υπόψιν μου και αυτή για κάποια επόμενη φορά που ίσως ξεκινήσω από Καρδαμύλη.

Πολύ ωραία βόλτα σε αγαπημένα μέρη! Επι τη ευκαιρία να πω πως θα έπρεπε να υπάρχει μια ξεχωριστή ενότητα με ταξιδιωτικά- σύντομες εξορμήσεις κλπ. Νομίζω δεν είναι κάτι δύσκολο για κάποιον mod να προσθέσει και αυτήν την επιλογή στο φόρουμ.

Στα του ταξιδιωτικού, στο Ρούπελ την είχα πατήσει και εγώ πριν καμιά 10αρια χρόνια. Είχα πάει καμιά ώρα αργότερα και δε γνώριζα ότι είναι μέχρι τις 12.30. Και είχαμε ανέβει από Αθήνα και για αυτό το λόγο με φίλους να φανταστείς. Κερκίνη και Μπέλλες είναι μαγικός συνδυασμός. Η Θεσσαλονίκη είναι πάντα όμορφη με επιλογές για όλα τα γούστα. Καλά κάνατε και δε μείνατε μέσα όμως. Λουτρά πόζαρ σταθερή αξία. Προσωπικά μου άρεσε πολύ η Έδεσσα σαν πόλη αλλά δεν πήγατε, δεν πειράζει. Ο Άγιος Αθανάσιος για μένα είναι πολύ αδικημένος. Αξίζει περισσότερη επισκεψιμότητα όλες τις εποχές του χρόνου, όχι μόνο για το χιονοδρομικό.

Ντηζελάρα for the win θα προσθέσω! Οι κάτοχοι γνωρίζουν!

Εύχομαι η επόμενη εξόρμηση να είναι σύντομα και να τη διαβάσουμε!

@nickthetrib said in Ταΰγετος- Φαράγγι Βυρού- Ρίντομο 7-4-2025:

Έ ναι, όλο και κάποια εξόρμηση θα κάνεις μέσα στο Πάσχα.

Υγεία πάνω από όλα να υπάρχει και όλο και κάτι θα κάνω!

Μετά από σχεδόν ένα χρόνο, επέστρεψα στο ''αρσενικό'' βουνό για κάποιους ανοιχτούς λογαριασμούς που είχα από την πλευρά της Μεσσηνιακής Μάνης. Παρόλο που έχω χτενίσει κυριολεκτικά αυτό το βουνό, υπάρχουν ακόμα αρκετά πράγματα να δω.

Ο καιρός νότια έδειχνε ιδανικός. Στο ύψος της Μεγαλόπολης παρουσίαζε κάποια αστάθεια.

Πάνω από την Καρδαμύλη όμως οι συνθήκες ήταν ακριβώς όπως τις είχα οραματιστεί.

Λίγο πριν την Καρδαμύλη κινήθηκα προς Τσέρια κοντά στο Λεπτίνι μπήκα σε παρατημένο χωματόδρομο ο οποίος με οδήγησε στο εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου.

Youtube Video

Το εκκλησάκι δε φαίνεται καθόλου από τον δρόμο που περνά από τα αριστερά της φωτογραφίας στο ένα μέτρο. Τα πάντα εδώ έχουν μια εικόνα εγκατάλειψης και αναρωτιόμουν έντονα για το αν θα καταφέρω να βρω πέρασμα για το μονοπάτι που κατεβαίνει στο φαράγγι Βυρού.

Ο Ταΰγετος σε όλο του το μεγαλείο. Διακρίνεται και το φαράγγι στα δεξιά.

Με λίγο κόπο βρήκα το λιθόκτιστο καλντερίμι που κατεβαίνει στο φαράγγι. Δείχνει ότι δε χρησιμοποιείται από πεζοπόρους συχνά. Σύντομα θα χρειαστεί κλάδεμα γιατί θα χαθεί και αυτό. Και εγώ κλάδεψα μερικά σημεία από αγκαθωτούς θάμνους που το είχαν κλείσει.

Έχω την αίσθηση πως θα δω μαγικά πράγματα για ακόμη μια φορά.

Το μονοπάτι καταλήγει στη Μονή Σωτήρος. Σύμφωνα με έγγραφο του 1681, η Μονή κτίσθηκε τον 14ο αιώνα. Η ανακαίνιση της πραγματοποιήθηκε το 1807. Σήμερα είναι φυσικά εγκαταλελειμμένη.

Έφτασα σύντομα στο μοναστήρι το οποίο βρίσκεται λίγα μέτρα πάνω από το ρέμα. Πολύ εντυπωσιακό το θέαμα μιας τέτοιας κατασκευής μέσα σε ένα φαράγγι.

Από τα σκαλοπάτια αυτά εισήλθα στο φαράγγι το οποίο είναι τεράστιο, σχεδόν 20 χιλιόμετρα μήκος. Ξεκινά από τα πιο ψηλά διαμερίσματα του Ταϋγέτου και καταλήγει στη θάλασσα. Διακλαδώνεται και σε μερικά σημεία με άλλα ρέματα.

Από αυτό το σημείο θα συνέχιζα σχεδόν 4 χιλιόμετρα μέσα στο φαράγγι μέχρι να συναντήσω ένα άλλο καλντερίμι στα αριστερά που ανεβαίνει στα Τσέρια.

Το πρόβλημα γενικά στα φαράγγια είναι η έλλειψη μονοπατιού και η βάδιση πάνω σε πέτρες και κοτρώνες. Εκτός από την καταπόνηση, μειώνεται δραματικά η ταχύτητα κάλυψης αποστάσεων. Μιλάω πάντα για τερέν όπως της παρακάτω εικόνας, που είναι από τα πιο εύκολα που μπορεί να συναντήσει κανείς σε φαράγγι.

Φανταστικές εικόνες πραγματικά με μοναδική παραφωνία αυτούς τους τεράστιους σωλήνες που τραβάνε πολλά χιλιόμετρα προς τα μέσα.

Όταν η φύση θέλει να σε εντυπωσιάσει...

Να και κάτι που αν μου το έλεγαν δε θα το πίστευα. Κοιτάξτε το ασκηταριό στο κέντρο της φωτογραφίας. Δεν υπάρχει πρόσβαση από πουθενά. Δε μπορούσα να αντιληφθώ πως φτιάχτηκε σε αυτό το ύψος, σχεδόν 30 μέτρων οχύρωση στην εσοχή του βράχου. Και πως ανεβοκατέβαινε ο μοναχός. Καρφιά, σχοινιά κλπ? Αναρρίχηση κανονική λέμε.

Φανταστικοί γεωλογικοί σχηματισμοί.

Είδα διάφορα απομεινάρια από παλιούς νερόμυλους μάλλον.

Πέρα από τη φυσική του ομορφιά, το φαράγγι ξεχωρίζει και λόγω της ιστορικής του σημασίας, καθώς κατά μήκος του διερχόταν η αρχαία Βασιλική Οδός που ένωνε την αρχαία Σπάρτη με το λιμάνι της Καρδαμύλης. Έτσι λένε τουλάχιστον, προσωπικά θεωρώ απίθανο να μεταφέρονταν ζώα μέσα από το φαράγγι. Υπάρχουν σημαντικά εμπόδια. Εκτός αν πριν 2.000 χρόνια είχε πιο ήπια μορφή, που δεν το νομίζω.

Ακόμη ένα απομεινάρι μιας παλιάς άγνωστης εποχής σε εμάς.

Πραγματικά ένα πανέμορφο φαράγγι με αρκετή και πυκνή βλάστηση. Αυτό δεν είναι πάντα καλό και θα δείτε σε λίγο το γιατί.

Συνεχίζοντας.

Το φαράγγι από τα μισά και μετά σκλήρυνε αρκετά σε μορφή και ο χρόνος επίσης έγινε αρκετά σχετικός. Πραγματικά από κάποια ώρα και μετά δεν καταλάβαινα αν έχω καλύψει αρκετή απόσταση ή αν έχω αργήσει σημαντικά. Έβρισκα συνεχώς απροσπέλαστα εμπόδια τα οποία παρέκαμπτα από όπου μπορούσα.

Ένα από αυτά τα σημεία βρισκόταν σε αυτό το σημείο όπου αναγκάστηκα να παρακάμψω από την αριστερή πλευρά του φαραγγίου όπου υπήρχε ένα παλιό εκκλησάκι.

Θαυμάστε τα σχέδια!

Από την άλλη πλευρά υπήρχε ένα εκκλησάκι που απορούσα πως θα μπορούσα να φτάσω σε αυτό μιας και βρισκόμουν από εκείνη την πλευρά στην αρχή και δεν υπήρχε κανένα πέρασμα λόγω πυκνής βλάστησης. Προφανώς υπήρχε κάποτε κάποιο μονοπάτι το οποίο έχει καλυφθεί πλέον.

Έχοντας μπλέξει αριστερά του φαραγγιού και προσπαθώντας να βρω σημείο να ξανακατέβω μιας και είχα περάσει το απροσπέλαστο σημείο που είχε.

Με τα πολλά κατάφερα να βγω πάλι στο φαράγγι το οποίο εξομαλύνθηκε συγκριτικά με πριν.

Σύντομα όμως ήθελε ξανά σκαρφαλώματα, κλαδέματα κλπ κλπ.

Μετά από σχεδόν 2,30 ώρες βρέθηκα κοντά στο καλντερίμι που ανεβαίνει στα Τσέρια.

Εδώ αυτή η εντυπωσιακή κατασκευή που με τις ενισχύσεις έχει διατηρηθεί μέχρι και σήμερα.

Μια ''τεχνητή'' σκάλα έχει δημιουργηθεί για να διευκολύνει την πρόσβαση στο καλντερίμι.

Παρόλο που είχα δυνατή ανάβαση πια για τα Τσέρια, ένιωσα μεγάλη ανακούφιση που επιτέλους μπορούσα να κινηθώ ταχύτερα. Το φαράγγι δοκίμασε τα νεύρα μου και την υπομονή μου. Γούσταρα μεν αλλά 2 ώρες και 40 λεπτά βάδισης σε τέτοιο τερέν, σε συνδυασμό με σκαρφαλώματα, είναι αρκετές. Έχω κάνει και πάρα πολύ χειρότερα βέβαια αλλά οκ.

Εδώ έγινε κάτι σαν αγώνας ορεινού τρεξίματος ή οργανωμένη συγκέντρωση μεγάλου αριθμού πεζοπόρων και τα άφησαν όπως τα βλέπετε. Πραγματικά ντροπή, δεν έχω να πω κάτι άλλο.

Αυτός είναι ένας χωματόδρομος που κατεβαίνει από το Εξωχώρι στο φαράγγι Βυρού.

Συνεχής ανηφόρα μέχρι να φτάσω στα Τσέρια.

Το εντυπωσιακό φαράγγι από πολύ ψηλά.

Το Εξωχώρι στην άλλη πλευρά και το απέραντο γαλάζιο. Τι εκπληκτικό μέρος!

Προσεγγίζοντας τα Τσέρια.

Από τα Τσέρια απείχα βέβαια κάποια σεβαστή απόσταση από το αυτοκίνητο. Συνέχισα με τα πόδια μέχρι το χωριό Ζαχαριά. Παλιότερα ονομαζόταν Λυμπόχοβα αλλά ονομάστηκε το 1928 σε Ζαχαριά προς τιμήν του οπλαρχηγού καπετάν Ζαχαριά.

Μέσα στο χωριό βρίσκεται ο πύργος του.

Περπατώντας θαύμασα τα παραδοσιακά αρχοντικά σπίτια, αν και πολλά από αυτά ήταν πια ερειπωμένα.

Από το Καταφύγιο συνέχισα προς Πεδινό.

Το γραφικό Πεδινό. Από το νεκροταφείο του χωριού βρήκα το μονοπάτι-καλντερίμι το οποίο κατεβαίνει στον Άγιο Δημήτριο που είχα αφήσει το αυτοκίνητο.

Το μονοπάτι είχε σήμανση αλλά αχρείαστη. Δε μπορείς να κάνεις λάθος.

Συνεχίζοντας κατηφορικά προς τον Άγιο Δημήτριο.

Η θέα από το μονοπάτι. Πράσινο και γαλάζιο και φυσικά μερικές ανοιξιάτικες πινελιές. Δε γίνεται καλύτερα.

Το εκκλησάκι και το Qashqai χαμηλά. Ολοκλήρωσα μια κυκλική διαδρομή περίπου 7-8 χιλιόμετρα σε σχεδόν 4 ώρες. Ήταν λίγο πιο απαιτητικό το φαράγγι από αυτό που πίστευα αλλά ήταν συνολικά μια δυνατή εμπειρία.

Φυσικά είχε έρθει η ώρα να ολοκληρώσω κάτι που άφησα στη μέση το 2019 που είχα βρεθεί ξανά στην περιοχή. Να φτάσω στο Ρίντομο οδικώς, καθώς τότε είχα φτάσει ορειβατικά μέσα από το ομώνυμο φαράγγι. Αρχικά προσπάθησα να φτάσω στη Χώρα Γαϊτσών μέσω ενός χωματόδρομου που μου πρότεινε το google maps ο οποίος ξεκινά από το Προσήλιο. Όπως θα δείτε όμως από ένα σημείο και μετά δεν υπάρχει καν δρόμος.

Youtube Video

Η θέα από την τοποθεσία Καψαλιάνικα που σταμάτησα ήταν φανταστική.

Επέστρεψα στην άσφαλτο και πήγα από τον κανονικό δρόμο στη γραφική Χώρα Γαϊτσών η οποία χωρίζεται σε 3 χωριά. Αυτό που βλέπετε είναι το Βόρειο.

Από εκεί τράβηξα τον μακρύ δρόμο που μετά από διάφορα σκαμπανεβάσματα καταλήγει στο φαράγγι του Ριντόμου και στο εκκλησάκι της Παναγίας της Καψοδεματούσας. Πρόκειται για μια από τις κορυφαίες χωμάτινες διαδρομές της Πελοποννήσου και όχι μόνο. Έχει μήκος 14 χιλιόμετρα και ναι, το 2019 την είχα περπατήσει για να μη γυρίσω ξανά μέσα από το φαράγγι στο χωριό Πηγάδια. Απολαύστε τη διαδρομή!

Youtube Video

Το Ρίντομο από ψηλά.

Άφιξη στην Παναγία την Καψοδεματούσα. Που να φανταζόμουν τότε πως λίγα χρόνια μετά θα έφτανα εδώ με SUV...

Το Ρίντομο προς τα Δυτικά. Προς το χωριό Πηγάδια.

Ο υποτιθέμενος δρόμος που υπάρχει συνεχίζει μέχρι τον ομώνυμο ερειπωμένο οικισμό του Ριντόμου στον οποίον είχα φτάσει και τότε με τα πόδια. Τον θυμόμουν πολύ χάλια τον δρόμο αλλά είπα να δοκιμάσω την τύχη μου μέχρι όσο μπορούσα. Τελικά μια κατολίσθηση με σταμάτησε σύντομα.

Το τοπίο είναι άγριο αλλά ταυτόχρονα μαγικό εκεί πέρα.

Επιστρέφοντας στη Χώρα Γαϊτσών.

Είναι ωραία η αίσθηση του να κλείνεις τους ανοιχτούς λογαριασμούς στη ζωή. Με λίγο βαθύτερη σκέψη όμως, η άλλη όψη του νομίσματος είναι ότι κάτι που λαχταρούσα να κάνω για χρόνια, το έκανα και τελείωσε. Έκλεισε ένας κύκλος. Αν τύχει και ξαναπάω μετά από 10 χρόνια θα νιώσω όμορφα, νοσταλγικά, αλλά δε θα είναι ποτέ όπως ένιωσα την πρώτη φορά. Μου αρέσει αυτό? Δεν ξέρω τι να απαντήσω, μάλλον ''και ναι και όχι'' ίσως είναι η πιο ακριβής απάντηση.

Ευτυχώς έχω ακόμα να κάνω αρκετά πράγματα που θα είναι ''για πρώτη φορά''!

Να είστε καλά και τα λέμε ελπίζω σύντομα!

O κόσμος της αυτοκίνησης έγινε φτωχότερος. Τα χρόνια πέρασαν γρήγορα, αν με ρωτούσες πόσο χρονών ήταν θα έλεγα ότι ήταν ακόμα 70-75. Και όμως είχε φτάσει 86! Έζησε μια ωραία γεμάτη ζωή κάνοντας αυτό που αγαπούσε και αυτό το θεωρώ το σημαντικότερο.

@otso said in Αρχαία Δρυόπη-Μεγαλοβούνι-Ορθολίθι 30-3-2025:

@civil357 said in Αρχαία Δρυόπη-Μεγαλοβούνι-Ορθολίθι 30-3-2025:

@billy84 said in Αρχαία Δρυόπη-Μεγαλοβούνι-Ορθολίθι 30-3-2025:

Βλέπω πολλές φορές τέτοιους καπνούς από αγρότες που καίνε διάφορα υλικά. Κάτι είχα διαβάσει ότι καίνε κάποια παλιά λιπάσματα ή κάτι τέτοιο.

Εδώ στην ευρύτερη περιοχή Ηπείρου και Αιτωλοακαρνανίας, που έχω εικόνα , αυτές οι φωτιές περίπου τη συγκεκριμένη περίοδο , είναι κλαδέματα (ψιλά γιατί τα χοντρά πάνε για τζάκι) , ελιάς.
Δεν έχω δεί ποτέ κάποιον να καίει λιπάσματα (προφανώς σακιά) , γιατί συνήθως κάπου αλλού χρησιμοποιούν αυτές τις σακούλες και ελπίζω παράλληλα να μη φτάνουν σε τέτοια επίπεδα εγκλήματος.

Συνήθως τις ανάβουν μετά από καλή βροχή , πράγμα όχι δύσκολο καθώς συνήθως τη χειμερινή περίοδο εδώ που βρέχει πολύ συχνά ,μόνο τότε κάνουν αγροτικές εργασίες , στα όρια με το παρακείμενο λόγγο. Δεν θυμάμαι φωτιά από κάτι τέτοιο. Φέτος για πρώτη χρονιά , λόγω σχετικά ζεστού Μάρτη , έβγαλε ανακοίνωση η Περιφέρεια Ηπείρου για απαγόρευση αυτών των φωτιών για κανένα δεκαήμερο , μετά ξαναέβρεξε.

Το χειρότερο που θυμάμαι , απαράδεκτος , είχε μαζέψει τα κλαδέματα του και τα έκαιγε ακριβώς δίπλα στα διόδια στο Αγγελόκαστρο (αγρίνιο). Λυπήθηκα τους εργαζόμενους , πόση ώρα μέσα κυριολεκτικά στο ντουμάνι.

Kανενας δεν καιει λιπασματα , κανενας δεν καιει τσουβαλια λιπασματων , ειναι αρκετα μεγαλα και σκληρα και ειναι περιζητητα .
Ποτε δεν πηρε φωτια απο κλαδεματα , και δεν κλαδευουν καλοκαιρι κανεις , ποτε δεν πηρε καμπος φωτια , αλλα βγαζουν απαγορευτικο λες και ειναι πευκοδασος ενω δεν εχει μεινει δεντρο για δεντρο μετα τους αναδασμους . Προτεινα στους υπευθυνους μετα τον αναδασμο σε συννενοηση με το τοπικο δασαρχειο που εχει φυτωρια τα συνορα των νεων χωραφιων να σηματοδοτουνται με δεντρα καθως και συστοιχιες δεντρων διπλα στα νεα ποταμια (ωστε να μην πεφτουν οι δρομοι , οπως εκαναν οι εγγλεζοι πριν 150 χρονια και με εγραψαν )
Η φωτια ειναι ευεργετικη στην γεωργια , σκοτωνει οικολογικα οτι διαχειμαζει στα κλαδια η τα στελεχη . Η σταχτη ειναι ευεργετικη καθως ειναι λιπασμα .

Δε θα διαφωνήσω στη γενική τοποθέτηση αν και δε μπορώ να καταλάβω τη σιγουριά για κάθε φωτιά που ανάβει σε ολόκληρη την Ελλάδα, πάντως αυτή η εικόνα που είδα είναι επικίνδυνη. Ακόμη και τώρα που η θερμοκρασία δεν είναι υψηλή, με τόσο πυκνό δάσος τριγύρω.

@xenos said in Ένας χρόνος με το Nissan Qashqai 4x4 και 30.000km:

@billy84 said in Ένας χρόνος με το Nissan Qashqai 4x4 και 30.000km:

@xenos said in Ένας χρόνος με το Nissan Qashqai 4x4 και 30.000km:

Ta geolandar πως είναι στη βροχή; Έχεις κάποιο ιδιαίτερο θέμα;
Τα σκέφτομαι όπως και τα falken wildpeak σε μη 4κίνητο.

Έχω γράψει πολλά χιλιόμετρα στη βροχή, σε επαρχιακά κομμάτια και κακή άσφαλτο και είναι πολύ καλά. Βέβαια πάντα έχω ενεργοποιημένα τα ηλεκτρονικά και την τετρακίνηση στο auto σε αυτές τις συνθήκες, όμως το πάτημα το νιώθω πολύ ικανοποιητικό.

Σε τι διάσταση τα έχεις βάλει και από που αν θυμάσαι (είμαι για αλλαγή).

215-65-16 είναι η διάσταση και τα είχα βάλει πέρισυ στον Κωνσταντίνου στο Μοσχάτο. Ρίξτου ένα τηλέφωνο αυτός τα εισάγει απευθείας από την εταιρεία από ότι είχα καταλάβει. Δεν τον ήξερα απλώς στην αναζήτηση που έκανα τον είχα βρει στο Σκρουτζ.

@civil357 said in Αρχαία Δρυόπη-Μεγαλοβούνι-Ορθολίθι 30-3-2025:

@billy84 said in Αρχαία Δρυόπη-Μεγαλοβούνι-Ορθολίθι 30-3-2025:

Βλέπω πολλές φορές τέτοιους καπνούς από αγρότες που καίνε διάφορα υλικά. Κάτι είχα διαβάσει ότι καίνε κάποια παλιά λιπάσματα ή κάτι τέτοιο.

Εδώ στην ευρύτερη περιοχή Ηπείρου και Αιτωλοακαρνανίας, που έχω εικόνα , αυτές οι φωτιές περίπου τη συγκεκριμένη περίοδο , είναι κλαδέματα (ψιλά γιατί τα χοντρά πάνε για τζάκι) , ελιάς.
Δεν έχω δεί ποτέ κάποιον να καίει λιπάσματα (προφανώς σακιά) , γιατί συνήθως κάπου αλλού χρησιμοποιούν αυτές τις σακούλες και ελπίζω παράλληλα να μη φτάνουν σε τέτοια επίπεδα εγκλήματος.

Συνήθως τις ανάβουν μετά από καλή βροχή , πράγμα όχι δύσκολο καθώς συνήθως τη χειμερινή περίοδο εδώ που βρέχει πολύ συχνά ,μόνο τότε κάνουν αγροτικές εργασίες , στα όρια με το παρακείμενο λόγγο. Δεν θυμάμαι φωτιά από κάτι τέτοιο. Φέτος για πρώτη χρονιά , λόγω σχετικά ζεστού Μάρτη , έβγαλε ανακοίνωση η Περιφέρεια Ηπείρου για απαγόρευση αυτών των φωτιών για κανένα δεκαήμερο , μετά ξαναέβρεξε.

Το χειρότερο που θυμάμαι , απαράδεκτος , είχε μαζέψει τα κλαδέματα του και τα έκαιγε ακριβώς δίπλα στα διόδια στο Αγγελόκαστρο (αγρίνιο). Λυπήθηκα τους εργαζόμενους , πόση ώρα μέσα κυριολεκτικά στο ντουμάνι.

Εντάξει μακάρι να ξέρουν τι κάνουν και να μην καίνε αργότερα που θα ζεστάνει. Επίσης μακάρι να μη γίνεται αυτό που είχα διαβάσει...

Βέβαια κανονικά πρέπει να μεταφέρονται τα κλαδιά αυτά και να καίγονται μακριά από τέτοιες δασωμένες εκτάσεις! Αλλά οκ μη ζητάμε και πολλά.

@chrisk6 said in Αρχαία Δρυόπη-Μεγαλοβούνι-Ορθολίθι 30-3-2025:

Μπράβο ρε Μπιλ. Ωραία βόλτα έστησες πάλι.
Και φαΐ Καρατζα… χωρίς το άγχος του καβαληματος μετά να σου βγαίνουν τα σωθικα.
Να υποθέσω σόλο αυτή η βόλτα.
Να είσαι καλά να γυρνάς παντού και να μας ταξιδεύεις και εμάς!!

Με το αυτοκίνητο το θέμα είναι να μη σε πάρει ο ύπνος μετά τον Μπατζάβαλη!

Εννοείται σόλο τέτοιες εξορμήσεις! Να είσαι καλά φίλε!

@gatoz said in Αρχαία Δρυόπη-Μεγαλοβούνι-Ορθολίθι 30-3-2025:

γεια σου ρε μπιλυ.
για καποιο μαγικο λογο πας σε μερη αγαπημενα στον γατο....
ηταν λοιπον 70ς και η μανα επαιρνε μεταθεσεις σαν δασκαλα παντου, αρκει να ηταν μακρυα απο τον πατερα μου, αριστεροι βλεπεις και επρεπε να τους πεισουν να υπογραψουν. δεν το εκαναν, μαζευομαστε σαν οικογενεια μονο χριστουγεννα πασχα και καλοκαιρι.
ειχε ερθει τοτε λοιπον μεταθεση στον πατερα μου για ιθακη στο ναυτικο λυκειο. τοτε η ιθακη ηταν αγονη γραμμη.
και στη μανα μου κυθνος με καραβι τη μαριλενα που δεν εμπαινε στο λιμανι αλλα σε επαιρναν λατζες με ανεμοσκαλα και σε εβγαζαν εξω. μετα απο 1.5 χρονο εκει και αφου ειχε παρει ανευ αποδοχων αδεια ο πατερας μου, της ηρθε νεα μεταθεση φυσικα. για φαναρι! εκει που πηγες. τοτε ειχε δημοτικο με 2 ταξεις, μια για 1η-2α-3η και αλλη μια τις υπολοιπες. εχω παιξει παιδι εκει τον εναμισο χρονο που εμεινα, στο νεκροταφειο μπολικη μπαλιτσα και στα χαλασματα κρυφτο. η μανα μου ειχε αλλαξει το επωνυμο με του πατερα μου. ετσι οι του υπουργειου δεν πηρανε χαμπαρι οτι εδωσαν μεταθεση, την ειχε ζητησει, στην αδελφη της στο φαναρι, να εχουν μεταξυ τους παρεα. αλλα οταν πηγε το καταλαβαν και εδωσαν υποχρεωτικη αποσπαση στη μανα μου, ακριβως απεναντι, εκει που λες για μεθανα, μονο που δεν ειναι τα μεθανα αλλα το μεγαλοχωρι πανω και το βαθυ κατω. στο δημοτικο του μεγαλοχωριου που εξυπηρετουσε εκτος απο μεγαλοχωρι-βαθυ και την καμμενη χωρα στο ηφαιστειο. το σχολειο αυτο ειναι σημερα ο ξενωνας αρσινοη. με φατσα θεα το φαναρι, τοτε καπου 5 ωρες αποσταση με το μουλαρι. καθε βραδυ εβγαινα με την αδελφη μου στη μαντρα του σχολειου, μεναμε στην 'οικία δασκαλου = μια καλυβα στο πλάι του κτιριου' και ουρλιαζαμε να μας ακουσει η θεια μας απο απεναντι....
εχω κρατησει και επαφη με τους τοπους, ακομη και με καποια τοτε παιδια, νυν συνταξιουχους, κατοικους.

Απίστευτη ιστορία φίλε! Τι τράβαγε και ο κόσμος τότε... φαντάζομαι τα πάντα χωματόδρομοι-μονοπάτια και κίνηση με μουλάρια ή πόδια. Όμως γνήσιες εποχές και άνθρωποι που σφυρηλατήθηκαν πάνω στις δυσκολίες. Σε μια αντίστοιχη περίπτωση δασκάλας τώρα, θα είχε το αμάξι της και θα πηγαινοερχόταν τα ΣΚ Αθήνα, θα πήγαινε και για αναψυχή στον Πόρο ή την Ερμιόνη κλπ. Άλλαξαν οι καιροί.

Πάντα χαίρομαι ιδιαίτερα να βλέπω κάποιο ποστ από κάποιον που έχει κάποιο ιδιαίτερο δέσιμο με το μέρος που πάω. Είτε είναι το χωριό του, είτε έχει κάνει διακοπές κάποτε, ειτε αυτή η περίπτωση που μας εξιστόρησες! Νιώθω ότι με κάποιον τρόπο συνδεόμαστε έχοντας βιώσει πράγματα στα ίδια μέρη έστω και σε διαφορετικές εποχές.

@george-0 said in Αρχαία Δρυόπη-Μεγαλοβούνι-Ορθολίθι 30-3-2025:

Αλλη μια εξαιρετικη ανταποκριση. Σε ακολουθησα και στο youtube. Ευγε!

Σε ευχαριστώ φίλε μου να είσαι καλά!

Η χερσόνησος της Ερμιονίδας αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά λίρα 100, όταν σε ολόκληρη τη χώρα ο καιρός ήταν απαγορευτικός για εξόρμηση. Πάντα αυτός ο ευλογημένος τόπος ήταν φιλόξενος σε ταξιδευτές. Βέβαια έριξε και εκεί τριγύρω λίγη βροχή από το μεσημέρι και μετά αλλά μέχρι εκείνη την ώρα είχα προλάβει να κάνω ότι είχα σχεδιάσει.

Ξεκίνησα αρκετά νωρίς και βρέθηκα σύντομα στο Άνω Φανάρι Αργολίδας,

Ναι σωστά είδατε, στα αριστερά βρίσκεται το νεκροταφείο του χωριού όμως φυσικά δεν είχα έρθει για αυτό αλλά για την αρχαία ακρόπολη της Δρυόπης που βρίσκεται στην κορυφή του υψώματος.

Η πυκνή βλάστηση και το βραχώδες τερέν δεν ήταν εύκολο να προσπελαστούν, όμως με λίγο κόπο και σκαρφάλωμα βρέθηκα στην πλευρά που κοιτάει προς Επίδαυρο.

Η μέρα μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν εκπληκτική και απόλυτα ήρεμη. Η θέα ήταν εκπληκτική!

Σύντομα έφτασα στο τείχος της Αρχαίας Δρυόπης, αφού πρώτα κλάδεψα μερικά πουρνάρια για να δημιουργήσω πέρασμα.

Οι Δρύοπες πιστεύεται ότι ανήκαν στα πελασγικά φύλα που συνιστούσαν μέρος του πρωτοελληνικού φυλετικού υποστρώματος. Αρχικά κατοικούσαν στην περιοχή ανάμεσα στα βουνά Οίτη και Παρνασσός, μία άγονη γη που ήταν γνωστή ως Δρυοπίς. Πιστευόταν ότι σχετίζονταν με τους Λέλεγες, και είχαν χαρακτηρισθεί ως φυλή ληστών. Σε πρώτο πλάνο το τριγωνομετρικό κολωνάκι και το Άνω Φανάρι.

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, οι Δρύοπες κατοικούσαν αρχικά στην περιοχή του Παρνασσού αλλά εκδιώχθηκαν και μετανάστευσαν χαμηλότερα στην Εύβοια. Εκεί ίδρυσαν την Κάρυστο και τα Στύρα. Μάλιστα τα μυστηριώδη δρακόσπιτα αποδίδονται σε εκείνους. Επίσης εποίκισαν την Κύθνο ακόμη και την Κύπρο. Το όνομα Κύθνος μάλιστα αποδίδεται σε έναν αρχηγό των Δρυόπων!

Θα παρατηρήσετε βέβαια ότι αυτά τα τείχη είναι μεταγενέστερα, κατά την εποχή της Φραγκοκρατίας. Ήταν σύνηθες τότε μια ήδη οχυρωμένη περιοχή να καταλαμβάνεται και να βελτιώνεται (?) από τους επόμενους κατακτητές. Η τεχνοτροπία είναι διαφορετική με μικρότερες πέτρες και συγκολλητικό υλικό, κάτι που απουσίαζε στις αρχαίες κατασκευές.

Οι Δρύοπες ίδρυσαν στο νοτιοανατολικό μέρος της Αργολίδας κατά τον 14ο αιώνα π.Χ., 3 κρατίδια, δρυοπικού πληθυσμιακού στοιχείου. Την Έρμιων (Ερμιόνη), τον Μάση απέναντι από την Κοιλάδα Ερμιονίδος και τους Ηιόνες που ήταν ξεχωριστός Δολοπικός πληθυσμός που κατοικούσε στα παράλια της ευρύτερης περιοχής του Αργοσαρωνικού, με έδρα τη νησίδα Μόδι ανατολικά του Πόρου στην οποία διέκρινα και κάποιον αρχαίο ναό από τη δορυφορική εικόνα.

Απίστευτη θέα προς τον κόλπο της Επιδαύρου. Σε πρώτο πλάνο η Δρυόπη.

Το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων

Απέναντι τα Μέθανα.

Επιστροφή από το κανονικό μονοπάτι που καταλήγει στο χωριό.

Συνέχεια της εξόρμησης σε ένα γνώριμο βουνό που έχω διασχίσει και με τη μηχανή παλιότερα. Αρκετά κακοτράχαλο. Αυτή τη φορά προσπάθησα να ανέβω σε μια παρατημένη στάνη κοντά στην κορυφή του. Ο δρόμος ήταν απίστευτο σπαστήρι.

Youtube Video

Το βουνό ονομάζεται Μεγαλοβούνι και έχει ύψος μόλις 885m. Ένα χιλιόμετρο πριν τελειώσει η διαδρομή σταμάτησα γιατί πραγματικά δεν είχε νόημα να προχωράω σε αυτό το σπαστήρι.

Επιστρέφοντας, απέναντι ξανά τα Μέθανα.

Από το Άνω Φανάρι συνέχισα μέχρι τον Καρατζά, γνωστό στο πανελλήνιο πλέον για την ταβέρνα με τις τεράστιες μερίδες! Νοστάλγησα λίγο τα φαγοπότια μέχρι τελικής πτώσεως στην περιοχή, να μην κλείνουν μπουφάν και παντελόνια κλπ . Είχα έρθει όμως για άλλη δουλειά. Αυτή είναι η λιμνοδεξαμενή που δημιουργήθηκε για τις αρδευτικές ανάγκες των κατοίκων.

Έχω μια ιδιαίτερη ροπή προς τις αντανακλάσεις, πάντα μου τραβούσαν την προσοχή!

Από εκεί ξεκίνησα μια δύσβατη αλλά καταπληκτική διαδρομή η οποία αρχικά κινήθηκε σε ελαιώνες και συνέχισε παράλληλα με το ρέμα του Ράδου που αποτελεί έναν από τους βασικούς κλάδους που σχηματίζουν τον χείμαρρο Σέλλα ή Μπεντένι, κύριο χείμαρρο της νότιας Αργολίδας. Απολαύστε την!

Youtube Video

Βλέπω πολλές φορές τέτοιους καπνούς από αγρότες που καίνε διάφορα υλικά. Κάτι είχα διαβάσει ότι καίνε κάποια παλιά λιπάσματα ή κάτι τέτοιο. Δεν έχω ιδέα τι και πως αλλά έχω την αίσθηση ότι αρκετές φωτιές ξεκινάνε κατά λάθος από τέτοιες φάσεις, εκτός από τον σκόπιμο εμπρησμό. Μα δείτε και εσείς, είναι αυτή περιοχή για να ανάβεις την παραμικρή φωτιά ρε παιδιά? Δηλαδή αν τύχει και ξεφύγει πως θα φτάσει πυροσβεστικό εκεί? Θα αρπάξει για πλάκα όλη η πλαγιά. Τι να προλάβουν να σώσουν τα αεροπλάνα? Δεν ξέρω πραγματικά.

Ράδο Αργολίδας, που πήρε το όνομά του από το ομώνυμο ρέμα.

Το Ράδο όπως φαίνεται από απέναντι.

Επόμενος στόχος η ανάβαση στο όρος Ορθολίθι στα 1.103m.

Τρομερή θέα ανεβαίνοντας.

Ο δρόμος ανοίχτηκε για το αιολικό πάρκο αλλά εξυπηρετεί και έναν βοσκό που έχει ένα κοπάδι με κατσίκια.

Ο δρόμος σταματά πολύ κοντά στην κορυφή.

Η θέα αναμενόμενα καταπληκτική! Σε αρκετά κοντινή απόσταση ρίχνει βροχή αλλά γενικά η περιοχή έχει πάρα πολλά ανοιχτά σημεία.

Ας πούμε η παραλιακή πλευρά Βιβάρι- Ίρια- Κάντια είναι καθαρή.

Το ίδιο και τα Μέθανα

Το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία βρίσκεται στα 1.103m

To βουνό πάντως είναι αρκετά κακοτράχαλο.

Ήρθε η ώρα της επιστροφής. Αυτή τη φορά θα ακολουθήσω την κατάβαση προς το χωριό Χώρα ενώ νωρίτερα ανέβηκα από τον κάθετο χωματόδρομο στον παραλιακό δρόμο Επιδαύρου- Γαλατά.

Σιδερένιοι γίγαντες έχουν κατακλύσει τα βουνά. Για το καλό μας πάντα!

Κατάβαση προς Χώρα

Εντυπωσιακή ορθοπλαγιά που δεν περιμένει κανείς να δει στην περιοχή. Οι κρυφές ομορφιές του Ορθολιθίου!

Κατάβαση από τη Χώρα προς την Καλλονή. Κάποτε ήταν χωματόδρομος, πλέον ασφαλτοστρώθηκε.

Άφιξη στην Καλλονή και επιστροφή.

Ήταν ακόμη μια φανταστική εξόρμηση με τρομερές εικόνες και μεγάλο ιστορικό υπόβαθρο. Αυτή η μικρή χώρα, σε κάθε γωνιά της έχει να μας διδάξει αμέτρητα πράγματα. Βασικά δίδαξε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο που βλέπουμε σήμερα. Δεν είναι τυχαίο το οτι έχουν δαπανηθεί αμέτρητα ποσά για ανασκαφές από τους ξένους. Εμείς και δεν είχαμε χρήματα, και όσα τελικά έπεσαν στα χέρια μας πήγαν αλλού... Δυστυχώς εμείς σαν Έλληνες νιώθω πως δεν έχουμε κατανοήσει ακόμα σε τι χώματα πατάμε. Υπομονή, τα πρώτα 200 χρόνια είναι δύσκολα.

Να είστε όλοι καλά και τα λέμε την επόμενη φορά.

@xenos said in Ένας χρόνος με το Nissan Qashqai 4x4 και 30.000km:

Ta geolandar πως είναι στη βροχή; Έχεις κάποιο ιδιαίτερο θέμα;
Τα σκέφτομαι όπως και τα falken wildpeak σε μη 4κίνητο.

Έχω γράψει πολλά χιλιόμετρα στη βροχή, σε επαρχιακά κομμάτια και κακή άσφαλτο και είναι πολύ καλά. Βέβαια πάντα έχω ενεργοποιημένα τα ηλεκτρονικά και την τετρακίνηση στο auto σε αυτές τις συνθήκες, όμως το πάτημα το νιώθω πολύ ικανοποιητικό.

@xenos said in Ένας χρόνος με το Nissan Qashqai 4x4 και 30.000km:

Τι λαστιχα του έχεις βάλει;
Ποια η γνώμη σου για την 4κινηση του;

Όταν το πρωτοπήρα είχε τις γνήσιες 19αρες πάνω. Τα λάστιχα τότε δεν άντεξαν πάνω από 5,000km, το ίδιο και τα Runflat που δοκίμασα αμέσως μετά. Έπειτα αγόρασα μεταχειρισμένες γνήσιες 16αρες και του φόρεσα Yokohama Geolandar G015. Είναι η χρυσή τομή απόδοσης στην άσφαλτο και ανθεκτικότητας στο χώμα μέχρι σήμερα μετά από σχεδόν 19.000km μαζί τους.

Η τετρακίνηση δε μου έχει χαλάσει ποτέ χατήρι, θεωρώ πως πρώτα το όριο θα μπει από τα λάστιχα όπως στον λασπότοπο που έμπλεξα στην Όθρυ πριν κανά μήνα. Εννοείται για τη χρήση που κάνω είναι απαραίτητη, δεν υπήρχε περίπτωση να ανέβω τις ανηφόρες που έχω ανέβει χωρίς αυτήν. Επίσης η ασφάλεια που προσφέρει σε κακό δρομίσιο τερέν και ειδικά βρεγμένο είναι σε υψηλό επίπεδο ότι λάστιχα και να έχεις.

Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω πως πέρασε ένας χρόνος από την απόκτηση του Nissan Qashqai 4x4 1,6 DCI. To 1o μου ταξιδιωτικό έγινε στις 31-3-2024 στο όρος Κωνίσκος Ευρυτανίας και στα πέριξ https://forum.4troxoi.gr/topic/102745/κωνίσκος-1-416m-ψιανά-ευρυτανίας-31-3-2024
Για την ακρίβεια βέβαια η 1η εξόρμηση ήταν την προηγούμενη ακριβώς μέρα στα Γεράνεια και στο δενδρόσπιτο.
Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο επιλέχθηκε καταρχήν γιατί μου άρεσε οπτικά, κατά δεύτερον το βρήκα σε σούπερ τιμή και η έκδοσή του ήταν η πλήρης Tekna. Κατά τρίτον το επέλεξα λόγω της πληθώρας ανταλλακτικών που γνώριζα ότι υπήρχαν. Ό,τι και να έβγαζε υπάρχουν τα πάντα εύκολα, γρήγορα και οικονομικά.

Τελικά 30.000km αργότερα δε μου έβγαλε κάποια βλάβη, δε με άφησε ποτέ στο δρόμο πέραν από σκίσιμο ελαστικών στις αρχές. Από μαζέματα που προϋπήρχαν χρειάστηκα μόνο φούσκες ημιαξονίων πέρισυ το καλοκαίρι καθώς ήταν σκισμένες. Μετά από σχεδόν 1 χρόνο τα μπροστικά αμορτισέρ χρειάστηκαν αλλαγή αλλά φορτώθηκαν με σκληρά χιλιόμετρα πάνω τους. Αντικαταστάθηκαν όλα με Monroe Adventure τα οποία μέχρι στιγμής αποδίδουν εξαιρετικά. Ευτυχώς μου έκοψε και δεν έμπλεξα με άλλα ελατήρια καθώς τα Monroe είναι ήδη όσο σφιχτά χρειάζεται. Θα σκλήραινε άνευ λόγου το αυτοκίνητο πιστεύω.

Από εκεί και πέρα το Qashqai μετά από ένα χρόνο ξεπέρασε τις προσδοκίες μου καθώς με πήγε σχεδόν όπου πήγαινα και με τη μηχανή που ταξίδευα προηγουμένως. Ουσιαστικά δηλαδή ακολούθησα την ίδια λίστα με τα πράγματα που ήθελα να κάνω από πιο πριν και αυτό μόνο κέρδος είναι καθώς τώρα ταξιδεύω και με πολύ μεγαλύτερη ασφάλεια.

Δημιούργησα ένα βίντεο με τις καλύτερες στιγμές από αυτόν τον 1 χρόνο κατοχής. Βλέποντάς το μέχρι και εγώ που βρίσκομαι στο τιμόνι πραγματικά μένω έκπληκτος από τα φανταστικά μέρη και διαδρομές που με πήγε. Απολαύστε υπεύθυνα!

Youtube Video

@xenos said in Εξέλιξη τιμών μεταχειρισμένων οχημάτωνν:

Φόρο πολυτελείας έχει για τα 10 πρώτα χρόνια.

Δεν το ήξερα νόμιζα ότι πήγαινε και με τα κυβικά. Πάντως το ζουμί είναι τα πάνω από τριπλάσια τέλη στην Ελλάδα για αυτό το αυτοκίνητο. Πραγματικά για τα πανηγύρια.

@i-hasu said in Εξέλιξη τιμών μεταχειρισμένων οχημάτωνν:

@billy84 said in Εξέλιξη τιμών μεταχειρισμένων οχημάτωνν:

Μόνο σε μένα έκανε εντύπωση το 300 ευρώ τέλη για 3λιτρο αυτοκίνητο 20ετιας? Τι πληρώνει στην Ελλάδα το αντίστοιχο?

1.050 ευρώ

Μόνο 210 ευρώ φόρο πολυτελείας έχει? Γιατί 840 τέλη γράφει.

Μόνο σε μένα έκανε εντύπωση το 300 ευρώ τέλη για 3λιτρο αυτοκίνητο 20ετιας? Τι πληρώνει στην Ελλάδα το αντίστοιχο?

@tgd said in ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΔΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ - ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ...:

@eltonjohn said in ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΔΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ - ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ...:

Φυσικά ο ιδιώτης.
Το δημόσιο δεν έχει ασχοληθεί με τη συντήρηση του δρόμου, εδώ και 25 χρόνια που άρχισαν να παραδίδονται τα πρώτα τμήματα.

Η ερώτηση είναι πολύ συγκεκριμένη.
Η εταιρία που ανέλαβε τη διαχείρηση της Εγνατίας υπέγραψε συμφωνία σύμφωνα με την οποία ο δρόμος πρέπει να της παραδοθεί επιδιορθωμένος.
Αυτό -κατ' εμέ- σημαίνει ότι το δημόσιο θα πληρώσει για την βαριά συντήρηση του δρόμου, και μετά η εταιρία θα αναλάβει τη διαχείρηση. Οπότε και το δημόσιο θα πληρώσει όλο το έργο και η εταιρία θα κρατήσει τα έσοδα. Μέχρι να ξαναχρειαστεί βαριά συντήρηση οπότε και θα την παρατήσει;

Η απάντηση είναι πολύ εύκολη, δεν παραχωρούνται σε τυχαίους ιδιώτες οι δρόμοι. Παραχωρούνται σε ιδιώτες που χρηματοδοτούν τα κόμματα μέσω τραπεζών.

@sargus said in Road trip στην Ελλάδα;:

Η εύκολη και πρώτη επιλογή είναι όπως είπατε και οι περισσότεροι ο γύρος της Πελοποννήσου. Το έχω σκεφτεί και εγώ. Αλλά δισταζω λίγο καθώς το φυσικό περιβάλλον είναι παρόμοιο με της Κρήτης.
Σκεφτόμουν σαν πρώτη εκδρομή μήπως να πηγαίναμε σε κάτι ολοτελα διαφορετικό όπως η Ήπειρος ή η Μακεδονία που ανέφεραν οι φίλοι παραπάνω. Ειδικά η Μακεδονία είναι τόσο άγνωστη σε εμάς που μας ακούγεται σαν εξωτικός προορισμός!

Το φυσικό περιβάλλον της Πελοποννήσου μοιάζει με της Κρήτης σε λίγα και πολύ συγκεκριμένα σημεία. Κατά τα άλλα υπάρχουν πολλά διαφορετικά πράγματα να δείτε στην Πελοπόννησο.

πχ Απολιθωμένο δάσος Αγίου Νικολάου. Κάτι που δε θυμάμαι να υπάρχει αλλού πλην της Λέσβου.

Μάνη- Πύργοι παντού- Μοναδικό τοπίο στην Ελλάδα

Μονεμβασιά. Δε θυμάμαι κάτι αντίστοιχο στην Κρήτη που έχω γυρίσει αρκετά.

Επίσης δε θυμάμαι να είδα πουθενά έλατα και ρόμπολα στα βουνά της Κρήτης. Τέτοια εικόνα δεν είδα σε κανένα βουνό που ανέβηκα.

Και γενικότερα τα χωριά της Πελοποννήσου έχουν τη δική τους αισθητική ανάλογα και την τοποθεσία πάντα.

Συμπερασματικά δε θεωρώ ότι ένας Κρητικός θα ''βαρεθεί'' για κανένα λόγο στην Πελοπόννησο. Πιστεύω πως έχει πολλά και διαφορετικά πράγματα να δώσει. Όπως φυσικά και οι υπόλοιποι προορισμοί που αναφέρθηκαν από τους φίλους πιο πάνω.