Posts made by billy84

@gatoz said in Μάνη- Κάστρο Τηγάνι- Μονή Αγήτριας 27-4-2025:

36.518629, 22.464061
χαχαχαχα
φοβερη θεα....

Λέγε έχεις ήδη εκεί πάνω από την Κοκκάλα κανέναν πύργο?

@gatoz said in Μάνη- Κάστρο Τηγάνι- Μονή Αγήτριας 27-4-2025:

@billy84 said in Μάνη- Κάστρο Τηγάνι- Μονή Αγήτριας 27-4-2025:

Μονή Αγήτριας

σου εχω πει οτι πας στα μερη μου? ε? διαρκως ομως?
αχαχαχαχα
περα απο το τηγανι που ειναι στα ορια του χωριου της μανας μου, εχεις βγαλει και φωτογραφια (!!!) το οικοπεδο στο δρυ που εχω γραψει στα παιδια μου.... αχαχαχαχα
ειναι αυτο το γωνιακο αριστερα με το χαμηλο τοιχακι, πισω απο τη κολωνα και μεχρι πανω...
α-π-ι-σ-τ-ε-υ-τ-ο
https://www.google.com/maps/@36.4886584,22.3716395,113m/data=!3m1!1e3?entry=ttu&g_ep=EgoyMDI1MDQyOC4wIKXMDSoASAFQAw%3D%3D
(ειναι ακριβως στο κεντρο, στη γωνια... μαλιστα με εχει βοηθησει στο κτηματολογιο ο βρωμοστομος χαρης)
περι μονοπατιου για το τηγανι και για την Οδηγητρια, βασικα μπορεις να παρκαρεις και στο πλατωμα προς την Οδηγητρια αριστερα για να μην γρατζουνισεις αμαξι το καλοκαιρι που τα αγκαθια παιρνουν ολο το χωματοδρομο που παει μεχρι το πλατωμα που ξεκιναει το μονοπατι προς τηγανι, προσοχη μεγαλη στη διαδρομη προς τηγανι, παντα με κλειστα παπουτσια και μακρυ παντελονι, εχει πολλες οχιες.

περι ονοματος

Η λ. Μάνη προέρχεται από το επίθετο μανός, άδεντρος τόπος. Το επίθετο μανή(γη), καθώς ουσιαστικοποιήθηκε με αναβιβασμό του τόνου, έδωσε τον τύπο Μάνη (δηλ. χώρα ξερή και άνυδρη). Ο βυζαντινός τύπος Μαΐνη προήλθε από την ανάπτυξη ενός ημίφωνου ι, δηλαδή Μάινη και ως λόγιος τύπος ,Μαΐνη. Οι τύποι αυτοί απαντούν στο Χρονικόν του Μορέως. Ο κάτοικος της Μάνης αρχικά λεγόταν Μαϊνώτης – Μανιάτης(Mainotti).

ΑρΕς
μην αρχισετε τα περι κληρονομιας, απο τη μάνα μου το βρηκα πραγματι, ειναι εντος σχεδιου και εντος παλαιου οικισμου (...απο το 1400μχ περιπου) 1500τμ μετρα περιπου και ο ενφια καθε χρονο ειναι 2.9 (ολογραφως δυο ευρω και ενενηντα λεπτα) που σημαινει υπαρχει για να θυμιζει την καταγωγη (50% της μανας μου καθοτι το αλλο 50% ηταν απο χανια ενω ο πατερας μου 100% απο ολυμπιες μανης), βασικα εχει μονο εξοδα και μηδεν εσοδα και φυσικα αξια...

Ρε φίλε μέχρι και από Μάνη κρατά η σκούφια σου? Πραγματικά τελείως κουφό γιατί σκέψου τα χωριά αυτά δεν τα είχα προσέξει καν τόσα χρόνια!!! Τώρα έτυχε που κοιτούσα για χωμάτινες διαδρομές οι οποίες είναι ούτως ή άλλως λίγες εκεί κάτω.

Λοιπόν εκεί θέλει να φτιάξεις έναν πύργο για τα παιδιά να πηγαίνουν διακοπές! Ο Γερολιμένας είναι κυριολεκτικά 5 λεπτά! Πολύ καλό σημείο γιατί έχεις και ηρεμία ακόμα και το καλοκαίρι αλλά έχεις και ζωή πολύ κοντά. Γουστάρω Μάνη φουλ!

Ενάμισης χρόνος πέρασε από την τελευταία φορά που κατέβηκα στη Μάνη. Για σχεδόν 15 χρόνια, οι επισκέψεις μου στη χερσόνησο είναι πολύ συχνές, σίγουρα 2-3 το κάθε έτος. Πάντα προσπαθούσα τουλάχιστον μια φορά το χρόνο να κατεβαίνω αλλά αυτή τη φορά καθυστέρησα κάποιους μήνες.

Η Μάνη κάτι μου είχε δημιουργήσει μέσα μου από την 1η φορά που βρέθηκα εκεί. Δε μπόρεσα ποτέ να προσδιορίσω τι ακριβώς είναι αυτό. Κάποιοι μιλούν για έναν τόπο ''ενέργειας'', αλλά δεν πιστεύω σε αυτά. Ίσως με τράβηξαν τα άγονα τοπία και το άγριο ανάγλυφο σε συνδυασμό με τους αμέτρητους πύργους της. Ποιός ξέρει, ίσως αν τελικά μπορούσα να προσδιορίσω τι με τράβηξε σε αυτήν, στο τέλος να μη με τράβαγε.

Ο καιρός ήταν γενικά άστατος παντού την Κυριακή και τα περισσότερα χιλιόμετρα έγιναν σε βρεγμένο τερέν. Στη Μάνη ευτυχώς τα πάντα ήταν διαφορετικά.

Από την Αρεόπολη τράβηξα νότια τον κεντρικό δρόμο μέχρι τον οικισμό της Καφιόνας.

Youtube Video

Από εκεί κατέβηκα στον όρμο Κακούρι γιατί δεν είχε τύχει να πάω ποτέ τόσα χρόνια.

Youtube Video

Ενώ θα περίμενε κανείς κατεβαίνοντας να δει κάποιου τύπου παραλία, τελικά εξεπλάγην με την αγριάδα του όρμου. Παντού κοφτερά βράχια και κανένα ίχνος έστω και μιας μικρής παραλίας μερικών μέτρων. Δε θυμάμαι πότε το είδα αυτό τελευταία φορά.

Επόμενος προορισμός η παραλία Κάτω Μέζαπος.

Youtube Video

Κλασσικά στην περιοχή κυριαρχεί το βότσαλο αλλά και τα πεντακάθαρα κρυστάλλινα νερά.

Επόμενος προορισμός το Κάστρο Τηγάνι το οποίο βρίσκεται στο άκρο της ομώνυμης χερσονήσου. Ένας σύντομος χωματόδρομος από το χωριό Αγία Κυριακή με οδήγησε σε ένα υποτυπώδες μικρό πάρκινγκ

Youtube Video

Στο βάθος το Τηγάνι. Πολλά χρόνια ήθελα να βρω χρόνο και να έρθω να το περπατήσω. Τα ευρήματα από κοντά με εξέπληξαν ακόμα περισσότερο.

Διακρίνεται το Κάβο Γκρόσσο στο βάθος.

Το μονοπάτι είναι ευδιάκριτο. Από αυτήν την οπτική γωνία δε φαίνεται καλά το γιατί ονομάστηκε τηγάνι η χερσόνησος.

Βάσει των χρωμάτων που είδα, νομίζω ότι ήταν η καταλληλότερη εποχή για επίσκεψη στην τοποθεσία.

έχοντας μπει στη χερσόνησο πια.

Ένα από τα διάφορα μιτάτα που βρήκα στο δρόμο μου.

Το κάστρο φωνάζει από μακριά ότι πρόκειται για Βυζαντινό. Μάλιστα οι Οθωμανοί αργότερα πολλές φορές αντέγραψαν τους Βυζαντινούς για αυτό και μερικά κάστρα τους μοιάζουν αρκετά.

Πικραλίδα ή Ταράξακος. Θυμάμαι σαν παιδί τα άνθη του που πέταγαν στις γειτονιές της Αθήνας και τα ονομάζαμε Κλέφτες. Πράγματι έχει επικρατήσει και αυτή η ονομασία για το ίδιο το φυτό. Δεν περίμενα να το δω εδώ.

Η πρόσβαση στο κάστρο δεν είναι ιδιαίτερα απλή. Δηλαδή θεωρώ πως καλό θα ήταν να γίνεται με ορειβατικά παπούτσια. Βέβαια στο κάστρο έρχονται και αρκετοί καλοκαιρινοί τουρίστες και οι τραυματισμοί θα είναι μάλλον συχνό φαινόμενο. Εκείνη τη μέρα είδα με τα μάτια μου έναν που τσακίστηκε παρόλο που είχε και μπατόν μαζί του και φορούσε και ορειβατικά. Ήταν βέβαια και κάποιας ηλικίας αλλά το κακό δεν αργεί να γίνει.

Απαιτείται και ένα στοιχειώδες σκαρφάλωμα για να βρεθεί κανείς εντός.

Μόλις ανέβηκα διέκρινα ένα τριγωνομετρικό κολωνάκι. Η βλάστηση έχει πυκνώσει τόσο πολύ που μερικά κτίρια δεν προσεγγίζονται καν.

Το κάστρο χτίστηκε επί Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα. Έχει επικρατήσει να λέγεται και κάστρο Μαΐνης επειδή από πολλούς ταυτίζεται με το ιστορικό φράγκικο κάστρο της Μεγάλης Μαΐνης ή Grande Magne. Η Μεγάλη Μαΐνη κτίστηκε το 1248 από τον Γουλιέλμο Βιλεαρδουίνο.

Η ονομασία Μαΐνη είναι που έδωσε το όνομα «Μάνη» σε ολόκληρη την περιοχή.

Κάποια στιγμή σταμάτησα να δω το ύψος του γκρεμού και σε εκείνο το σημείο κολυμπούσε αμέριμνη μια μεγάλη χελώνα! Δεν ήξερα ότι υπάρχουν τόσο μεγάλες χελώνες τόσο νότια. Είχα υπόψιν ότι βρίσκονται περισσότερο στη δυτική πλευρά της χώρας. Δεν έχει και αμμώδεις παραλίες η Μάνη πλην του Μαρμαρίου αρκετά πιο νότια που θα μπορούσαν να γεννήσουν. Η περιοχή είναι γεμάτη βράχια και πέτρες. Περίεργο...

Πάρα πολλά χτίσματα σε όλη την έκταση του τηγανιού.

Το κυριότερο κτίσμα όμως είναι αυτό. Αρχαίος ναός, νεκροταφείο. Πολλοί κίονες και σκαλιστές πέτρες. Απολαύστε εικόνες Βυζαντινής εποχής!

Κομμάτι από το τείχος που διασώζεται σε σχετικά καλή κατάσταση. 1500 ετών και δίπλα στη θάλασσα μη ξεχνάμε...

Επέστρεψα στο αυτοκίνητο και συνέχισα για τη Μονή Αγήτριας που είχα βρεθεί 11 χρόνια νωρίτερα, περίπου ίδια εποχή.

Youtube Video

Το μονοπάτι προς το μοναστήρι είναι εξαιρετικό.

Μονή Αγήτριας ή Οδηγήτριας απηχώντας τη Μονή Οδηγών της Κωνσταντινούπολης. Βυζαντινή εκκλησία χτισμένη τον 7ο αιώνα.

Δίπλα στο εκκλησάκι υπάρχουν εντυπωσιακές σπηλιές και κατακόρυφοι βράχοι.

Εντός της εκκλησίας σώζονται σε μέτρια εώς κακή κατάσταση Βυζαντινές αγιογραφίες.

Εντυπωσιακά τα σκαλιστά στις κολώνες.

Πολύ εντυπωσιακό και το γεγονός του πόσο έχει προχωρήσει η τεχνολογία μέσα σε 10 χρόνια όμως. Μόλις είδα τις παλιές φωτό που είχα τραβήξει με μια Sony Cybershot πραγματικά έπαθα ένα μικρό σοκ.

2014 ψηφιακή μηχανή. Το μοναδικό θετικό είναι ότι πλέον δείχνει Vintage . Σαν να πήγα πριν 35 χρόνια.

2025 κινητό

Από την Αγία Κυριακή συνέχισα χωμάτινα μέχρι το χωριό του Αγίου Αθανασίου.

Youtube Video

Από εκεί βγήκα στην Κηπούλα και συνέχισα χωμάτινα μέχρι το Δρυ.

Συνεχίζοντας προς Γερολιμένα.

Νωρίτερα είχα κατέβει στην παραλία του Κάτω Μέζαπου. Είχε έρθει η ώρα να πάω και στην παραλία Κουρκού. Ένας εντυπωσιακός κυκλικός γκρεμός με μια μικρή παραλία πλάτους το πολύ 2 μέτρων η οποία βέβαια προσεγγίζεται κολυμπώντας ή με βάρκα. Η προβλήτα που σταμάτησα προσεγγίζεται κανονικά από οχήματα. Ήταν ένα ιδανικό σημείο για να αράξω και να τσιμπήσω κάτι πρόχειρο.

Στην αρχή νόμιζα πως είναι κάποια σπίτια του χωριού λίγο παραπέρα, τελικά είναι πολυτελείς βίλες για διακοπές.

Η εξόρμησή μου στη Μάνη είχε πρακτικά τελειώσει. Σκέφτηκα να ρίξω λίγο το καγιάκ και να πάω μέχρι τις σπηλιές αλλά είχε σηκώσει αέρα και ο καιρός έδειχνε γενικά να χαλάει. Το άφησα για κάποια επόμενη φορά, η περιοχή έχει τεράστιο ενδιαφέρον και δια της θαλάσσης.

Στην Τρίπολη έφαγα δυνατή μπόρα στην επιστροφή.

Από Κόρινθο και μετά ο καιρός ήταν σούπερ και είχα μια ωραία επιστροφή. Για τη Μάνη τι να λέμε, ούτε μια φορά δε με απογοήτευσε όλα αυτά τα χρόνια. Βέβαια δεν είμαι και αντικειμενικός ως προς αυτήν. Πάντα παίζει ρόλο όμως και τι ψάχνεις να κάνεις εκεί.

Να είστε καλά και τα λέμε την επόμενη φορά!

Καλά και η Γερμανία δεν είναι πανάκεια. Απλώς εξαγοράζονται ακριβότερα.

@antoniokon said in Πανάγαλι- Λίμνη Λάδωνα 13-4-2025.:

Κι έλεγα πότε θα περάσεις από την πατρίδα?

Λίμνη Λάδωνα καταπληκτική...

Θα μπορούσε να είναι η λίμνη Πλαστήρα της Πελοποννήσου...

Πράγματι πανέμορφη λίμνη και γενικά όλα τα μέρη τριγύρω της! Από που να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις!

@gatoz said in Πανάγαλι- Λίμνη Λάδωνα 13-4-2025.:

μπραβο ρε μπιλι...
τελειωνω και εγω κατι βλακειες που με κρατησαν μεσα για μηνες και εφυγα για βουνα!!!
Καλη ανάσταση!!!

ΑρΕς
ρε, ο ευηνος στελνει εδω και χρονια τα νερα του στον μορνο, το εργο ειναι η λιμνη-φραγμα του αγιου δημητριου κατω απο τη περδικοβρυση με τις πιτες της μαριας εκει...αν και εγω συνηθως παω στο χανι του λιολιου....
βασικα τωρα εχει πολυ νερο ο φιδαρης, δες στο καρελι οτι δεν υπαρχει περασμα, λενε οι ντοπιοι μετα τον ιουνιο θα εχει κατσει για να ειναι για μπανιο. αυτος που τον εχει πιει τελειως ειναι ο μορνος που ακομη και τωρα αφηνουν μονο πολυ λιγο νερο, πηγαινε στη γεφυρα κοντα στο χανι ρερεση και κατεβα, λιγες γουρνες μεινανε μονο. σκεψου στη περιθιωτισα περνας κανονικα μεσα απο το ποταμι οπως και στα μαλαματα ενω προπερσι που δοκιμασα με ενα άουλαντερ φεβ την περιθιωτισα που πηρε τη μουρη το ρευμα παρολο που ζυγιζε 2 τονους το αμαξι
πεφτει πολυ ψεμα για τα υδατινα αποθεματα και σιγουρα κακη διαχειριση

Άντε Γάτε ο καιρός ανοίγει και τα βουνά περιμένουν!

Κάτι άλλο καινούργιο είχαν πει ότι θα κάνουν. Μεγάλο έργο! σύνδεση απευθείας των 2 λιμνών ή κάτι τέτοιο. Αντιλαμβάνεσαι τι μασαμπούκα θα πέσει με ψέμματα!

@lap said in Πανάγαλι- Λίμνη Λάδωνα 13-4-2025.:

Εγώ απορώ που οι 4 τροχοί έχουν τέτοιο ταξιδιώτη στα πόδια τους και δεν κάνουν ειδική στήλη με δύο τρεις σελίδες για εξορμήσεις με SUV

Σε ευχαριστώ φίλε μου να είσαι καλά!

Το ταξίδι με αυτοκίνητο εδώ και σχεδόν ένα χρόνο μου άνοιξε την όρεξη για να δοκιμάσω και κάτι διαφορετικό. Κάτι που είχα στο μυαλό μου αλλά με μοτοσυκλέτα που συνήθως ταξίδευα, θεωρούσα αδύνατο να υλοποιηθεί. Ο άπλετος χώρος που έχουν οι 4 τροχοί άνοιξε νέους ορίζοντες πάνω στις ήδη ''γεμάτες'' εξορμήσεις μου.

Αυτή τη φορά κινήθηκα στον νομό Αρκαδίας. Μέσω παλιάς εθνικής οδού έφτασα στο λεγόμενο πάσο της Κανδήλας. Σε 1ο πλάνο ο Σκίαθις.

Μόλις πέρασα την Κανδήλα μπήκα σε χωμάτινη διαδρομή που κινείται παράλληλα με το Λυκόρεμα, ένα ρέμα που διασχίζει ολόκληρο το οροπέδιο της Κανδήλας.

Youtube Video

Αργότερα έφτασα στην Πηγή Σίντζι, έναν μικρό υδροβιότοπο απαραίτητο για το εύφορο έδαφος του οροπεδίου.

Μερικές χρήσιμες πληροφορίες για τον υδροβιότοπο.

Από εκεί συνέχισα προς το Διακόπι και μπήκα σε χωμάτινη διαδρομή που ανεβαίνει ψηλά στον ερειπωμένο οικισμό Πανάγαλι.

Youtube Video

Μερικά σπίτια είναι χτισμένα μεταγενέστερα αλλά υπάρχουν πάρα πολλά ερείπια στην περιοχή.

Στο Πανάγαλι κάθε χρόνο ανήμερα της γιορτής του Αγίου Γεωργίου, τηρείται το έθιμο της ''Κουλούρας''. Γίνεται ένας αγώνας δρόμου με μικρούς και μεγάλους που ξεκινά από το ξωκλήσι και τερματίζει ψηλά στο βουνό. Ο νικητής κερδίζει μια ''κουλούρα'', κάτι σαν χειροποίητο γλυκό.

Μερικά ερείπια ακόμα.

Στο βάθος το όρος Σαϊτάς το οποίο κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν Όρυξις. Ο Παυσανίας το ανέφερε έτσι κατά την περιήγησή του στην Αρκαδία.

Από το Πανάγαλι συνέχισα τη χωμάτινη διαδρομή μέχρι που βγήκα στο χωριό Λίμνη, ολοκληρώνοντας έτσι ένα ωραίο χωμάτινο πάσο.

Youtube Video

Από τη Λίμνη βγήκα ασφάλτινα στη Χωτούσσα και από εκεί μέσω χωμάτινης διαδρομής στην Κώμη.

Youtube Video

Από την Κώμη συνέχισα προς Καλύβια Καρνέση και από εκεί μια πολύ ωραία ανηφορική χωμάτινη διαδρομή με προώθησε στο χωριό Πράσινο.

Η ώρα ήταν ήδη περασμένη και έπρεπε να φτάσω στη λίμνη του Λάδωνα το συντομότερο δυνατόν. Περίπου μετά από 50 λεπτά έφτασα ασφάλτινα από την πάνω πλευρά της λίμνης κοντά στο φράγμα.

Τι ήθελα να κάνω στη λίμνη λοιπόν που θα ήταν τόσο διαφορετικό από ότι κάνω τα τελευταία 15 χρόνια? Μα να τη γυρίσω με καγιάκ φυσικά!!!

Όλα αυτά τα χρόνια, βλέπω τις λίμνες από όλες τις οπτικές γωνίες, είτε οδηγώντας, είτε περπατώντας. Ήρθε η ώρα να ζήσω κάτι διαφορετικό λοιπόν!

Πολύ σύντομα βρισκόμουν στο νερό και η εμπειρία ήταν πράγματι μοναδική.

Η λίμνη σε ένα σημείο κοντά στη Μουριά έχει και ένα νησάκι. Δώστε βάση στη στάθμη του νερού.

Και τώρα δείτε το νησί από τη δορυφορική εικόνα. Προφανώς η φωτογραφία είναι καλοκαιρινή και η στάθμη είναι πάντα χαμηλότερα.

Όμως οι απατεώνες που κυβερνούν έχουν ήδη ξεκινήσει εκστρατεία παραπληροφόρησης περί λειψυνδρίας κλπ. Προσπαθούν να δώσουν σε εργολάβους μεγάλα έργα για να ενωθεί ο Εύηνος με τον Μόρνο. Φαντάζομαι και άλλα έργα. Επίσης ετοιμάζονται για αυξήσεις στους λογαριασμούς του νερού. Φέτος λοιπόν έχει ρίξει φουλ χιόνια στα βουνά και αρκετό νερό. Δεν υπάρχει κανένα θέμα λειψυνδρίας. Μην πιστεύετε οτιδήποτε ακούτε από συστημικά μέσα ενημέρωσης.

Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους. Παρατηρείστε το παλιό τείχος που υπήρχε πριν τη λίμνη.

Διακρίνεται το χωριό Μουριά στο ύψωμα.

Μερικές τρομερές εικόνες που δε μπορείς να δεις από μακριά.

Και φυσικά τα καθιερωμένα βυθισμένα κτίσματα που υπάρχουν σε αρκετές λίμνες της Ελλάδας. Οι άνθρωποι που τα είχαν αποζημιώθηκαν και μεταφέρθηκαν κάπου κοντά.

Διακρίνεται η Πτεριά χαμηλά και ο Μπουλιάρης ψηλά.

Η χωμάτινη διαδρομή που συνδέει την Πτεριά με το Γεφύρι της Κυράς.

Έχοντας μπει στο στενό κομμάτι προς το γεφύρι της Κυράς.

Περνώντας από τρομερούς γεωλογικούς σχηματισμούς!

Σε αυτό το σημείο φτάνει και χωματόδρομος.

Μέχρι εδώ είχα φάει αρκετή ώρα και το κακό είναι ότι ο καιρός αγρίευε με αρκετό αέρα που θα είχα κόντρα στην επιστροφή. Οπότε αποφάσισα να επιστρέψω. Το γεφύρι της Κυράς είναι δίπλα από το κάτι σαν μικρό φράγμα εκεί στο βάθος.

Επιστροφή.

Σε ένα σημείο από τη δεξιά πλευρά υπήρχε μια σπηλιά με ίχνη υποτυπώδους οχύρωσης.

Μια ακόμα εντυπωσιακή εικόνα που μπορείς να απολαύσεις μόνο από τόσο κοντά.

Ο καιρός είχε αγριέψει και σε ορισμένα σημεία είχε πραγματικά δυνατό αέρα. Προχωρούσα μεν, πολύ αργά όμως. Τα πάντα θα ήταν διαφορετικά με άπνοια.

Αρκετές παλιές μάντρες στις όχθες της λίμνης. Η στάθμη πάντως ήταν πάνω από φουλ.

Υπήρχαν ελάχιστα λεπτά που ο αέρας έκοβε εντελώς. Εκεί κάλυπτα και μεγάλη απόσταση πολύ πιο εύκολα.

Να και μια εικόνα που θα δει κανείς πολύ σπάνια!

Επειδή είχα να κάνω κανό από μικρό παιδί, είπα να το πάω χαλαρά για 1η φορά. Τελικά κατέληξα να κάνω σχεδόν όλη τη λίμνη του Λάδωνα με κακό καιρό κιόλας. Συνολικά κωπηλάτησα σχεδόν 5 ώρες με ελάχιστα διαλείμματα. Όταν έφτασα στο σημείο που ξεκίνησα ένιωθα πραγματικά κουρασμένος. Έφαγα όμως κάτι και ήπια χυμό και επανήλθα. Μυϊκά όμως ήμουν χάλια όπως είναι λογικό. Δηλαδή μόλις κρύωσα, με δυσκολία έβαζα ταχύτητες στην επιστροφή. Ο δεξιός ώμος δε σηκωνόταν εύκολα.

Μετά από καμιά ώρα βέβαια συνήθισα αλλά φοβόμουν πολύ το πως θα είμαι την επόμενη μέρα. Σε αντίστοιχες περιπτώσεις μέχρι και πυρετό έχω σηκώσει. Μόλις επέστρεψα πήρα Niflamol και την επόμενη μέρα σηκώθηκα πολύ καλύτερα από ότι περίμενα. Σίγουρα πονούσα παντού αλλά ήμουν οκ σε γενικές γραμμές. Πήρα και την επόμενη μέρα το βράδυ Niflamol και την επόμενη ήμουν σαν να μην είχα κάνει τίποτα την Κυριακή!! Έχω εφαρμόσει αυτή τη στρατηγική στο παρελθόν σε ένα διάστρεμμα που είχα πάθει και είχε δουλέψει και τότε (απλώς δεν πονούσα ιδιαίτερα την επόμενη μέρα, όχι ότι περνάει το διάστρεμμα αν δεν περάσει συγκεκριμένο χρονικό διάστημα).

Εντάξει στο τέλος το είδα σαν μια πολύ δυνατή προπόνηση. Ναι μεν δε σκόπευα να μαζοχιστώ τόσο, όμως όσο ήμουν μέσα με συνεπήραν οι εικόνες της λίμνης και ήθελα να συνεχίσω μέχρι την άλλη άκρη. Σαν εμπειρία ήταν φανταστική και μοναδική. Και πάνω από όλα, σε μια συνηθισμένη εξόρμηση το να μπορείς να βγάλεις ένα καγιάκ από το πορτ μπαγκάζ και μέσα σε 15-20 λεπτά να βρίσκεσαι μέσα στο νερό, είναι μεγάλο πράγμα.

Εύχομαι καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση σε όλους. Υγεία πάνω από όλα και προσοχή στους δρόμους τώρα που είναι γιορτές. Αργότερα να είμαστε καλά, έχουμε να δούμε όλοι μας και άλλες μοναδικές εικόνες!

@vigilantius__1985 said in Προβληματισμός για το ποιο αμάξι να θυσιαστεί:

@billy84 said in Προβληματισμός για το ποιο αμάξι να θυσιαστεί:

@vigilantius__1985 said in Προβληματισμός για το ποιο αμάξι να θυσιαστεί:

Επανέρχομαι για άλλη μαι φορά στο θέμα, καθώς σήεμρα έκανα μεγάλο σέρβις στη giulietta και μαζί με τακάκια, δισκόπλακες, μπαράκια ζαμφόρ, μια βάση μηχανής και κάτι ψιλολόγια, πήγε σχεδόν ένα χιλιάρικο σε εξουσιοδοτημένο...δεδομένου ότι του χρόνου μάλλο θα χρειαστώ και δίσκο-πλατό (κανά χιλιάρικο ακόμα αν χρειαστεί αλλαγή και το βολάν) έκανα κάποιες δεύτερες σκέψεις. Γενικά έχω πολλή προσεγμένη τη giulietta και έχω ρίξει αρκετό χρήμα στη συντήρησή της (αναλώσιμα όλα, όχι κάτι απρόβλεπτο πέρα από ένα κολάρο τουρμπίνας στα 11 χρόνια), λυπάμαι κάπως να τη δώσω...Γενικά κάνω γύρω στα 1200 χλμ το μήνα σε αστικό και περιαστικό περιβάλλον λόγω δουλειάς...μήπως θα ήταν πιο καλύ λύση να σπρώξω του χρόνου το swift της γυναίκας που θα έχει τότε βαριά 90.000 χλμ και να ψαχτώ για κάποιο ηλεκτρικό για μένα για να κάνω εξοικονόμηση καυσίμου; (αν τρέξει ΚΗ4 φυσικά...). Και να δώσω τη giulietta στη γυναίκα για ατ ελάχιστα χιλιόμετρα που κάνει και να την ξεμπουκώνουμε σε κανένα ταξίδι, αν φοβόμαστε να πάρουμε το ηλεκτρικό λόγω αυτονομίας..

Αν είναι να κάνεις με το Ντήζελ ελάχιστα χιλιόμετρα δεν αξίζει να το κρατήσεις. Θεωρητικά θα σου βγάλει προβλήματα από την ακινησία. Το Swift είναι πιο ενδεδειγμένη λύση για αυτό που θες.

Σίγουρα η λογική επιτάσσει αυτό, απλώς λυπάμαι τα χρήματα που έχω δώσει. Το έχω πολύ προσεγμένο. Από την άλλη έχει πολύ πιο ακριβή συντήρηση από ό,τι περιμένα. Ο κουμπάρος μου με αντίστοιχης χρονολογίας civic diesel δίνει για αντίστοιχα σέρβις και αλλαγές αναλώσιμων γύρω στο 40% πιο κάτω (σε εξουσιοδοτημένο πάντα)

Είναι πραγματικά κρίμα γιατί είναι και ωραίο αυτοκίνητο και το έχεις προσέξει όμως φοβάμαι πως τα έξοδα θα εκτοξευτούν από την ακινησία. Σκέψου μήπως τελικά αξίζει να συνεχίσεις έτσι όπως είσαι με αυτά τα 2 αυτοκίνητα.

@lap said in Suzuki eVitara:

Αυτό απασχολεί εσάς με τα Nissan. τα vitara ήταν η σωτηρία σας!

Τα Vitara θα ήταν η σωτηρία μας αν έβγαζαν το NV diesel με αργά και ψηλότερο κατά 7 πόντους!

@vigilantius__1985 said in Προβληματισμός για το ποιο αμάξι να θυσιαστεί:

Επανέρχομαι για άλλη μαι φορά στο θέμα, καθώς σήεμρα έκανα μεγάλο σέρβις στη giulietta και μαζί με τακάκια, δισκόπλακες, μπαράκια ζαμφόρ, μια βάση μηχανής και κάτι ψιλολόγια, πήγε σχεδόν ένα χιλιάρικο σε εξουσιοδοτημένο...δεδομένου ότι του χρόνου μάλλο θα χρειαστώ και δίσκο-πλατό (κανά χιλιάρικο ακόμα αν χρειαστεί αλλαγή και το βολάν) έκανα κάποιες δεύτερες σκέψεις. Γενικά έχω πολλή προσεγμένη τη giulietta και έχω ρίξει αρκετό χρήμα στη συντήρησή της (αναλώσιμα όλα, όχι κάτι απρόβλεπτο πέρα από ένα κολάρο τουρμπίνας στα 11 χρόνια), λυπάμαι κάπως να τη δώσω...Γενικά κάνω γύρω στα 1200 χλμ το μήνα σε αστικό και περιαστικό περιβάλλον λόγω δουλειάς...μήπως θα ήταν πιο καλύ λύση να σπρώξω του χρόνου το swift της γυναίκας που θα έχει τότε βαριά 90.000 χλμ και να ψαχτώ για κάποιο ηλεκτρικό για μένα για να κάνω εξοικονόμηση καυσίμου; (αν τρέξει ΚΗ4 φυσικά...). Και να δώσω τη giulietta στη γυναίκα για ατ ελάχιστα χιλιόμετρα που κάνει και να την ξεμπουκώνουμε σε κανένα ταξίδι, αν φοβόμαστε να πάρουμε το ηλεκτρικό λόγω αυτονομίας..

Αν είναι να κάνεις με το Ντήζελ ελάχιστα χιλιόμετρα δεν αξίζει να το κρατήσεις. Θεωρητικά θα σου βγάλει προβλήματα από την ακινησία. Το Swift είναι πιο ενδεδειγμένη λύση για αυτό που θες.

Ομορφότερο στο πίσω μέρος, μπροστά κάπως υπερβολικό το βρίσκω εκεί χαμηλά στον προφυλακτήρα. Αν κρατούσαν τη μούρη του παλιού θα ήταν σούπερ. Τώρα εντάξει, ηλεκτρικό με επίσημη αυτονομία 400km... μάλλον θα δούμε πολλές οδικές να ανεβαίνουν στα χιονοδρομικά!

@tgd said in Ταΰγετος- Φαράγγι Βυρού- Ρίντομο 7-4-2025:

Άμα πας, τράβηξε μου μερικές φωτογραφίες με την τοιχογραφία με τον ζωδιακό κύκλο σε παρακαλώ. Με λεπτομέρειες για το πώς είναι ζωγραφισμένα τα ζώδια.

Λογικά θα αργήσω να ξαναπάω στο ίδιο μέρος! Μάλλον θα με προλάβεις και θα το φωτογραφίσεις εσύ!

Ρε σεις τι άματσουρς είστε? Στις Σέρρες δεν πας για την πόλη αλλά για τις Σερραίες!!!!!

@panos2171 said in ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ:

@criuser said in ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ:

@billy84 said in ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ:

Πολύ ωραία βόλτα σε αγαπημένα μέρη! Επι τη ευκαιρία να πω πως θα έπρεπε να υπάρχει μια ξεχωριστή ενότητα με ταξιδιωτικά- σύντομες εξορμήσεις κλπ. Νομίζω δεν είναι κάτι δύσκολο για κάποιον mod να προσθέσει και αυτήν την επιλογή στο φόρουμ.

Στα του ταξιδιωτικού, στο Ρούπελ την είχα πατήσει και εγώ πριν καμιά 10αρια χρόνια. Είχα πάει καμιά ώρα αργότερα και δε γνώριζα ότι είναι μέχρι τις 12.30. Και είχαμε ανέβει από Αθήνα και για αυτό το λόγο με φίλους να φανταστείς. Κερκίνη και Μπέλλες είναι μαγικός συνδυασμός. Η Θεσσαλονίκη είναι πάντα όμορφη με επιλογές για όλα τα γούστα. Καλά κάνατε και δε μείνατε μέσα όμως. Λουτρά πόζαρ σταθερή αξία. Προσωπικά μου άρεσε πολύ η Έδεσσα σαν πόλη αλλά δεν πήγατε, δεν πειράζει. Ο Άγιος Αθανάσιος για μένα είναι πολύ αδικημένος. Αξίζει περισσότερη επισκεψιμότητα όλες τις εποχές του χρόνου, όχι μόνο για το χιονοδρομικό.

Ντηζελάρα for the win θα προσθέσω! Οι κάτοχοι γνωρίζουν!

Εύχομαι η επόμενη εξόρμηση να είναι σύντομα και να τη διαβάσουμε!

Εδεσσα έχω πάει 3-4 φορές, δεν είχε νόημα.

Εκτός από τους καταρράκτες η Έδεσσα δεν έχει κάτι άλλο. Προς Κιλκίς είναι και η λίμνη Σκρα, επίσης πολύ ωραίο μέρος.

Πάνε χρόνια αλλά θυμάμαι μια πόλη με αρκετό πράσινο και γενικά με νορμάλ κίνηση. Εννοείται τα καλύτερα είναι τριγύρω και ποτέ μέσα στις πόλεις! Προσυπογράφω για Σκρα!

@tgd said in Ταΰγετος- Φαράγγι Βυρού- Ρίντομο 7-4-2025:

Μήπως πέρασες και από τη Μονή Λυκακίου;
36.90048, 22.24814

Όχι γιατί είναι πολύ νωρίτερα από εκεί που κατέβηκα στη Μονή Σωτήρος. Μόλις βγήκα στη Μονή Σωτήρος τράβηξα το φαράγγι προς το βουνό μέχρι κάτω από τα Τσέρια. Την έχω υπόψιν μου και αυτή για κάποια επόμενη φορά που ίσως ξεκινήσω από Καρδαμύλη.

Πολύ ωραία βόλτα σε αγαπημένα μέρη! Επι τη ευκαιρία να πω πως θα έπρεπε να υπάρχει μια ξεχωριστή ενότητα με ταξιδιωτικά- σύντομες εξορμήσεις κλπ. Νομίζω δεν είναι κάτι δύσκολο για κάποιον mod να προσθέσει και αυτήν την επιλογή στο φόρουμ.

Στα του ταξιδιωτικού, στο Ρούπελ την είχα πατήσει και εγώ πριν καμιά 10αρια χρόνια. Είχα πάει καμιά ώρα αργότερα και δε γνώριζα ότι είναι μέχρι τις 12.30. Και είχαμε ανέβει από Αθήνα και για αυτό το λόγο με φίλους να φανταστείς. Κερκίνη και Μπέλλες είναι μαγικός συνδυασμός. Η Θεσσαλονίκη είναι πάντα όμορφη με επιλογές για όλα τα γούστα. Καλά κάνατε και δε μείνατε μέσα όμως. Λουτρά πόζαρ σταθερή αξία. Προσωπικά μου άρεσε πολύ η Έδεσσα σαν πόλη αλλά δεν πήγατε, δεν πειράζει. Ο Άγιος Αθανάσιος για μένα είναι πολύ αδικημένος. Αξίζει περισσότερη επισκεψιμότητα όλες τις εποχές του χρόνου, όχι μόνο για το χιονοδρομικό.

Ντηζελάρα for the win θα προσθέσω! Οι κάτοχοι γνωρίζουν!

Εύχομαι η επόμενη εξόρμηση να είναι σύντομα και να τη διαβάσουμε!

@nickthetrib said in Ταΰγετος- Φαράγγι Βυρού- Ρίντομο 7-4-2025:

Έ ναι, όλο και κάποια εξόρμηση θα κάνεις μέσα στο Πάσχα.

Υγεία πάνω από όλα να υπάρχει και όλο και κάτι θα κάνω!

Μετά από σχεδόν ένα χρόνο, επέστρεψα στο ''αρσενικό'' βουνό για κάποιους ανοιχτούς λογαριασμούς που είχα από την πλευρά της Μεσσηνιακής Μάνης. Παρόλο που έχω χτενίσει κυριολεκτικά αυτό το βουνό, υπάρχουν ακόμα αρκετά πράγματα να δω.

Ο καιρός νότια έδειχνε ιδανικός. Στο ύψος της Μεγαλόπολης παρουσίαζε κάποια αστάθεια.

Πάνω από την Καρδαμύλη όμως οι συνθήκες ήταν ακριβώς όπως τις είχα οραματιστεί.

Λίγο πριν την Καρδαμύλη κινήθηκα προς Τσέρια κοντά στο Λεπτίνι μπήκα σε παρατημένο χωματόδρομο ο οποίος με οδήγησε στο εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου.

Youtube Video

Το εκκλησάκι δε φαίνεται καθόλου από τον δρόμο που περνά από τα αριστερά της φωτογραφίας στο ένα μέτρο. Τα πάντα εδώ έχουν μια εικόνα εγκατάλειψης και αναρωτιόμουν έντονα για το αν θα καταφέρω να βρω πέρασμα για το μονοπάτι που κατεβαίνει στο φαράγγι Βυρού.

Ο Ταΰγετος σε όλο του το μεγαλείο. Διακρίνεται και το φαράγγι στα δεξιά.

Με λίγο κόπο βρήκα το λιθόκτιστο καλντερίμι που κατεβαίνει στο φαράγγι. Δείχνει ότι δε χρησιμοποιείται από πεζοπόρους συχνά. Σύντομα θα χρειαστεί κλάδεμα γιατί θα χαθεί και αυτό. Και εγώ κλάδεψα μερικά σημεία από αγκαθωτούς θάμνους που το είχαν κλείσει.

Έχω την αίσθηση πως θα δω μαγικά πράγματα για ακόμη μια φορά.

Το μονοπάτι καταλήγει στη Μονή Σωτήρος. Σύμφωνα με έγγραφο του 1681, η Μονή κτίσθηκε τον 14ο αιώνα. Η ανακαίνιση της πραγματοποιήθηκε το 1807. Σήμερα είναι φυσικά εγκαταλελειμμένη.

Έφτασα σύντομα στο μοναστήρι το οποίο βρίσκεται λίγα μέτρα πάνω από το ρέμα. Πολύ εντυπωσιακό το θέαμα μιας τέτοιας κατασκευής μέσα σε ένα φαράγγι.

Από τα σκαλοπάτια αυτά εισήλθα στο φαράγγι το οποίο είναι τεράστιο, σχεδόν 20 χιλιόμετρα μήκος. Ξεκινά από τα πιο ψηλά διαμερίσματα του Ταϋγέτου και καταλήγει στη θάλασσα. Διακλαδώνεται και σε μερικά σημεία με άλλα ρέματα.

Από αυτό το σημείο θα συνέχιζα σχεδόν 4 χιλιόμετρα μέσα στο φαράγγι μέχρι να συναντήσω ένα άλλο καλντερίμι στα αριστερά που ανεβαίνει στα Τσέρια.

Το πρόβλημα γενικά στα φαράγγια είναι η έλλειψη μονοπατιού και η βάδιση πάνω σε πέτρες και κοτρώνες. Εκτός από την καταπόνηση, μειώνεται δραματικά η ταχύτητα κάλυψης αποστάσεων. Μιλάω πάντα για τερέν όπως της παρακάτω εικόνας, που είναι από τα πιο εύκολα που μπορεί να συναντήσει κανείς σε φαράγγι.

Φανταστικές εικόνες πραγματικά με μοναδική παραφωνία αυτούς τους τεράστιους σωλήνες που τραβάνε πολλά χιλιόμετρα προς τα μέσα.

Όταν η φύση θέλει να σε εντυπωσιάσει...

Να και κάτι που αν μου το έλεγαν δε θα το πίστευα. Κοιτάξτε το ασκηταριό στο κέντρο της φωτογραφίας. Δεν υπάρχει πρόσβαση από πουθενά. Δε μπορούσα να αντιληφθώ πως φτιάχτηκε σε αυτό το ύψος, σχεδόν 30 μέτρων οχύρωση στην εσοχή του βράχου. Και πως ανεβοκατέβαινε ο μοναχός. Καρφιά, σχοινιά κλπ? Αναρρίχηση κανονική λέμε.

Φανταστικοί γεωλογικοί σχηματισμοί.

Είδα διάφορα απομεινάρια από παλιούς νερόμυλους μάλλον.

Πέρα από τη φυσική του ομορφιά, το φαράγγι ξεχωρίζει και λόγω της ιστορικής του σημασίας, καθώς κατά μήκος του διερχόταν η αρχαία Βασιλική Οδός που ένωνε την αρχαία Σπάρτη με το λιμάνι της Καρδαμύλης. Έτσι λένε τουλάχιστον, προσωπικά θεωρώ απίθανο να μεταφέρονταν ζώα μέσα από το φαράγγι. Υπάρχουν σημαντικά εμπόδια. Εκτός αν πριν 2.000 χρόνια είχε πιο ήπια μορφή, που δεν το νομίζω.

Ακόμη ένα απομεινάρι μιας παλιάς άγνωστης εποχής σε εμάς.

Πραγματικά ένα πανέμορφο φαράγγι με αρκετή και πυκνή βλάστηση. Αυτό δεν είναι πάντα καλό και θα δείτε σε λίγο το γιατί.

Συνεχίζοντας.

Το φαράγγι από τα μισά και μετά σκλήρυνε αρκετά σε μορφή και ο χρόνος επίσης έγινε αρκετά σχετικός. Πραγματικά από κάποια ώρα και μετά δεν καταλάβαινα αν έχω καλύψει αρκετή απόσταση ή αν έχω αργήσει σημαντικά. Έβρισκα συνεχώς απροσπέλαστα εμπόδια τα οποία παρέκαμπτα από όπου μπορούσα.

Ένα από αυτά τα σημεία βρισκόταν σε αυτό το σημείο όπου αναγκάστηκα να παρακάμψω από την αριστερή πλευρά του φαραγγίου όπου υπήρχε ένα παλιό εκκλησάκι.

Θαυμάστε τα σχέδια!

Από την άλλη πλευρά υπήρχε ένα εκκλησάκι που απορούσα πως θα μπορούσα να φτάσω σε αυτό μιας και βρισκόμουν από εκείνη την πλευρά στην αρχή και δεν υπήρχε κανένα πέρασμα λόγω πυκνής βλάστησης. Προφανώς υπήρχε κάποτε κάποιο μονοπάτι το οποίο έχει καλυφθεί πλέον.

Έχοντας μπλέξει αριστερά του φαραγγιού και προσπαθώντας να βρω σημείο να ξανακατέβω μιας και είχα περάσει το απροσπέλαστο σημείο που είχε.

Με τα πολλά κατάφερα να βγω πάλι στο φαράγγι το οποίο εξομαλύνθηκε συγκριτικά με πριν.

Σύντομα όμως ήθελε ξανά σκαρφαλώματα, κλαδέματα κλπ κλπ.

Μετά από σχεδόν 2,30 ώρες βρέθηκα κοντά στο καλντερίμι που ανεβαίνει στα Τσέρια.

Εδώ αυτή η εντυπωσιακή κατασκευή που με τις ενισχύσεις έχει διατηρηθεί μέχρι και σήμερα.

Μια ''τεχνητή'' σκάλα έχει δημιουργηθεί για να διευκολύνει την πρόσβαση στο καλντερίμι.

Παρόλο που είχα δυνατή ανάβαση πια για τα Τσέρια, ένιωσα μεγάλη ανακούφιση που επιτέλους μπορούσα να κινηθώ ταχύτερα. Το φαράγγι δοκίμασε τα νεύρα μου και την υπομονή μου. Γούσταρα μεν αλλά 2 ώρες και 40 λεπτά βάδισης σε τέτοιο τερέν, σε συνδυασμό με σκαρφαλώματα, είναι αρκετές. Έχω κάνει και πάρα πολύ χειρότερα βέβαια αλλά οκ.

Εδώ έγινε κάτι σαν αγώνας ορεινού τρεξίματος ή οργανωμένη συγκέντρωση μεγάλου αριθμού πεζοπόρων και τα άφησαν όπως τα βλέπετε. Πραγματικά ντροπή, δεν έχω να πω κάτι άλλο.

Αυτός είναι ένας χωματόδρομος που κατεβαίνει από το Εξωχώρι στο φαράγγι Βυρού.

Συνεχής ανηφόρα μέχρι να φτάσω στα Τσέρια.

Το εντυπωσιακό φαράγγι από πολύ ψηλά.

Το Εξωχώρι στην άλλη πλευρά και το απέραντο γαλάζιο. Τι εκπληκτικό μέρος!

Προσεγγίζοντας τα Τσέρια.

Από τα Τσέρια απείχα βέβαια κάποια σεβαστή απόσταση από το αυτοκίνητο. Συνέχισα με τα πόδια μέχρι το χωριό Ζαχαριά. Παλιότερα ονομαζόταν Λυμπόχοβα αλλά ονομάστηκε το 1928 σε Ζαχαριά προς τιμήν του οπλαρχηγού καπετάν Ζαχαριά.

Μέσα στο χωριό βρίσκεται ο πύργος του.

Περπατώντας θαύμασα τα παραδοσιακά αρχοντικά σπίτια, αν και πολλά από αυτά ήταν πια ερειπωμένα.

Από το Καταφύγιο συνέχισα προς Πεδινό.

Το γραφικό Πεδινό. Από το νεκροταφείο του χωριού βρήκα το μονοπάτι-καλντερίμι το οποίο κατεβαίνει στον Άγιο Δημήτριο που είχα αφήσει το αυτοκίνητο.

Το μονοπάτι είχε σήμανση αλλά αχρείαστη. Δε μπορείς να κάνεις λάθος.

Συνεχίζοντας κατηφορικά προς τον Άγιο Δημήτριο.

Η θέα από το μονοπάτι. Πράσινο και γαλάζιο και φυσικά μερικές ανοιξιάτικες πινελιές. Δε γίνεται καλύτερα.

Το εκκλησάκι και το Qashqai χαμηλά. Ολοκλήρωσα μια κυκλική διαδρομή περίπου 7-8 χιλιόμετρα σε σχεδόν 4 ώρες. Ήταν λίγο πιο απαιτητικό το φαράγγι από αυτό που πίστευα αλλά ήταν συνολικά μια δυνατή εμπειρία.

Φυσικά είχε έρθει η ώρα να ολοκληρώσω κάτι που άφησα στη μέση το 2019 που είχα βρεθεί ξανά στην περιοχή. Να φτάσω στο Ρίντομο οδικώς, καθώς τότε είχα φτάσει ορειβατικά μέσα από το ομώνυμο φαράγγι. Αρχικά προσπάθησα να φτάσω στη Χώρα Γαϊτσών μέσω ενός χωματόδρομου που μου πρότεινε το google maps ο οποίος ξεκινά από το Προσήλιο. Όπως θα δείτε όμως από ένα σημείο και μετά δεν υπάρχει καν δρόμος.

Youtube Video

Η θέα από την τοποθεσία Καψαλιάνικα που σταμάτησα ήταν φανταστική.

Επέστρεψα στην άσφαλτο και πήγα από τον κανονικό δρόμο στη γραφική Χώρα Γαϊτσών η οποία χωρίζεται σε 3 χωριά. Αυτό που βλέπετε είναι το Βόρειο.

Από εκεί τράβηξα τον μακρύ δρόμο που μετά από διάφορα σκαμπανεβάσματα καταλήγει στο φαράγγι του Ριντόμου και στο εκκλησάκι της Παναγίας της Καψοδεματούσας. Πρόκειται για μια από τις κορυφαίες χωμάτινες διαδρομές της Πελοποννήσου και όχι μόνο. Έχει μήκος 14 χιλιόμετρα και ναι, το 2019 την είχα περπατήσει για να μη γυρίσω ξανά μέσα από το φαράγγι στο χωριό Πηγάδια. Απολαύστε τη διαδρομή!

Youtube Video

Το Ρίντομο από ψηλά.

Άφιξη στην Παναγία την Καψοδεματούσα. Που να φανταζόμουν τότε πως λίγα χρόνια μετά θα έφτανα εδώ με SUV...

Το Ρίντομο προς τα Δυτικά. Προς το χωριό Πηγάδια.

Ο υποτιθέμενος δρόμος που υπάρχει συνεχίζει μέχρι τον ομώνυμο ερειπωμένο οικισμό του Ριντόμου στον οποίον είχα φτάσει και τότε με τα πόδια. Τον θυμόμουν πολύ χάλια τον δρόμο αλλά είπα να δοκιμάσω την τύχη μου μέχρι όσο μπορούσα. Τελικά μια κατολίσθηση με σταμάτησε σύντομα.

Το τοπίο είναι άγριο αλλά ταυτόχρονα μαγικό εκεί πέρα.

Επιστρέφοντας στη Χώρα Γαϊτσών.

Είναι ωραία η αίσθηση του να κλείνεις τους ανοιχτούς λογαριασμούς στη ζωή. Με λίγο βαθύτερη σκέψη όμως, η άλλη όψη του νομίσματος είναι ότι κάτι που λαχταρούσα να κάνω για χρόνια, το έκανα και τελείωσε. Έκλεισε ένας κύκλος. Αν τύχει και ξαναπάω μετά από 10 χρόνια θα νιώσω όμορφα, νοσταλγικά, αλλά δε θα είναι ποτέ όπως ένιωσα την πρώτη φορά. Μου αρέσει αυτό? Δεν ξέρω τι να απαντήσω, μάλλον ''και ναι και όχι'' ίσως είναι η πιο ακριβής απάντηση.

Ευτυχώς έχω ακόμα να κάνω αρκετά πράγματα που θα είναι ''για πρώτη φορά''!

Να είστε καλά και τα λέμε ελπίζω σύντομα!

O κόσμος της αυτοκίνησης έγινε φτωχότερος. Τα χρόνια πέρασαν γρήγορα, αν με ρωτούσες πόσο χρονών ήταν θα έλεγα ότι ήταν ακόμα 70-75. Και όμως είχε φτάσει 86! Έζησε μια ωραία γεμάτη ζωή κάνοντας αυτό που αγαπούσε και αυτό το θεωρώ το σημαντικότερο.

@otso said in Αρχαία Δρυόπη-Μεγαλοβούνι-Ορθολίθι 30-3-2025:

@civil357 said in Αρχαία Δρυόπη-Μεγαλοβούνι-Ορθολίθι 30-3-2025:

@billy84 said in Αρχαία Δρυόπη-Μεγαλοβούνι-Ορθολίθι 30-3-2025:

Βλέπω πολλές φορές τέτοιους καπνούς από αγρότες που καίνε διάφορα υλικά. Κάτι είχα διαβάσει ότι καίνε κάποια παλιά λιπάσματα ή κάτι τέτοιο.

Εδώ στην ευρύτερη περιοχή Ηπείρου και Αιτωλοακαρνανίας, που έχω εικόνα , αυτές οι φωτιές περίπου τη συγκεκριμένη περίοδο , είναι κλαδέματα (ψιλά γιατί τα χοντρά πάνε για τζάκι) , ελιάς.
Δεν έχω δεί ποτέ κάποιον να καίει λιπάσματα (προφανώς σακιά) , γιατί συνήθως κάπου αλλού χρησιμοποιούν αυτές τις σακούλες και ελπίζω παράλληλα να μη φτάνουν σε τέτοια επίπεδα εγκλήματος.

Συνήθως τις ανάβουν μετά από καλή βροχή , πράγμα όχι δύσκολο καθώς συνήθως τη χειμερινή περίοδο εδώ που βρέχει πολύ συχνά ,μόνο τότε κάνουν αγροτικές εργασίες , στα όρια με το παρακείμενο λόγγο. Δεν θυμάμαι φωτιά από κάτι τέτοιο. Φέτος για πρώτη χρονιά , λόγω σχετικά ζεστού Μάρτη , έβγαλε ανακοίνωση η Περιφέρεια Ηπείρου για απαγόρευση αυτών των φωτιών για κανένα δεκαήμερο , μετά ξαναέβρεξε.

Το χειρότερο που θυμάμαι , απαράδεκτος , είχε μαζέψει τα κλαδέματα του και τα έκαιγε ακριβώς δίπλα στα διόδια στο Αγγελόκαστρο (αγρίνιο). Λυπήθηκα τους εργαζόμενους , πόση ώρα μέσα κυριολεκτικά στο ντουμάνι.

Kανενας δεν καιει λιπασματα , κανενας δεν καιει τσουβαλια λιπασματων , ειναι αρκετα μεγαλα και σκληρα και ειναι περιζητητα .
Ποτε δεν πηρε φωτια απο κλαδεματα , και δεν κλαδευουν καλοκαιρι κανεις , ποτε δεν πηρε καμπος φωτια , αλλα βγαζουν απαγορευτικο λες και ειναι πευκοδασος ενω δεν εχει μεινει δεντρο για δεντρο μετα τους αναδασμους . Προτεινα στους υπευθυνους μετα τον αναδασμο σε συννενοηση με το τοπικο δασαρχειο που εχει φυτωρια τα συνορα των νεων χωραφιων να σηματοδοτουνται με δεντρα καθως και συστοιχιες δεντρων διπλα στα νεα ποταμια (ωστε να μην πεφτουν οι δρομοι , οπως εκαναν οι εγγλεζοι πριν 150 χρονια και με εγραψαν )
Η φωτια ειναι ευεργετικη στην γεωργια , σκοτωνει οικολογικα οτι διαχειμαζει στα κλαδια η τα στελεχη . Η σταχτη ειναι ευεργετικη καθως ειναι λιπασμα .

Δε θα διαφωνήσω στη γενική τοποθέτηση αν και δε μπορώ να καταλάβω τη σιγουριά για κάθε φωτιά που ανάβει σε ολόκληρη την Ελλάδα, πάντως αυτή η εικόνα που είδα είναι επικίνδυνη. Ακόμη και τώρα που η θερμοκρασία δεν είναι υψηλή, με τόσο πυκνό δάσος τριγύρω.

@xenos said in Ένας χρόνος με το Nissan Qashqai 4x4 και 30.000km:

@billy84 said in Ένας χρόνος με το Nissan Qashqai 4x4 και 30.000km:

@xenos said in Ένας χρόνος με το Nissan Qashqai 4x4 και 30.000km:

Ta geolandar πως είναι στη βροχή; Έχεις κάποιο ιδιαίτερο θέμα;
Τα σκέφτομαι όπως και τα falken wildpeak σε μη 4κίνητο.

Έχω γράψει πολλά χιλιόμετρα στη βροχή, σε επαρχιακά κομμάτια και κακή άσφαλτο και είναι πολύ καλά. Βέβαια πάντα έχω ενεργοποιημένα τα ηλεκτρονικά και την τετρακίνηση στο auto σε αυτές τις συνθήκες, όμως το πάτημα το νιώθω πολύ ικανοποιητικό.

Σε τι διάσταση τα έχεις βάλει και από που αν θυμάσαι (είμαι για αλλαγή).

215-65-16 είναι η διάσταση και τα είχα βάλει πέρισυ στον Κωνσταντίνου στο Μοσχάτο. Ρίξτου ένα τηλέφωνο αυτός τα εισάγει απευθείας από την εταιρεία από ότι είχα καταλάβει. Δεν τον ήξερα απλώς στην αναζήτηση που έκανα τον είχα βρει στο Σκρουτζ.