Posts made by billy84

Αυτή η εξόρμηση ήταν να γίνει στις 18 Μαϊου αλλά μου τα χάλασε ο καιρός τότε και βρέθηκα τελικά στα Λιχαδονήσια.https://forum.4troxoi.gr/topic/103247/καντήλι-λιχαδονήσια-18-5-2025
Αυτή τη φορά πέτυχα την ιδανική μέρα και βρέθηκα ταχύτατα στη Δάφνη Ευβοίας. Ταχύτατα που λέει ο λόγος γιατί με τους δρόμους αυτού του νησιού ο χρόνος κυλά πολύ αργά!

Δε θυμάμαι το όνομα της εκκλησίας αλλά είναι λίγο πριν τη Δάφνη κατεβαίνοντας πάνω στο δρόμο.

Έτοιμος για αναχώρηση, δεσπόζει το όρος Καντήλι που θα είναι ο πρωταγωνιστής της εξόρμησης. Υπήρξε και μια σούπερ guest star εμφάνιση η οποία θα σας εκπλήξει ευχάριστα!

Λίγο μετά τη Δάφνη υπάρχει ένα μικρό σπίτι μόνο του στο οποίο καταλήγει ένα δύσβατο φαράγγι όπως βλέπετε και στη φωτογραφία. Το σπίτι προσεγγίζεται μόνο από τη θάλασσα και υπήρχε κάποιος εκεί. Δεν είναι ερειπωμένο.

Εντυπωσιακοί βράχοι και φυσικά ακόμα βρίσκομαι στην αρχή. Χαμηλά και δεξιά της πλώρης του καγιάκ θα δείτε μια φωτογραφία ενός αδικοχαμένου δύτη.

Πολλά δέντρα έχουν πέσει μέσα στη θάλασσα ή τα έχει φέρει η θάλασσα από αλλού.

Οι γλάροι ποτέ δε λείπουν από το θαλασσινό τοπίο!

Αποκαλύπτεται σιγά σιγά το όρος Καντήλι.

Αυτή η πλευρά της Εύβοιας από τη Δάφνη μέχρι τη μονή Γαλατάκη έχει πάνω από 30 μικρές και μεγάλες παραλίες που προσεγγίζονται μόνο από θάλασσα.

Απέναντι διακρίνεται ο Παρνασσός αν δεν κάνω τρομερό λάθος.

Άφιξη στην παραλία Μελούνα όπου υπάρχουν διάφορα κτίσματα και κάποτε υπήρχε ζωή.

Να και κάτι που δεν περίμενα να δω σε απομονωμένο μέρος που προσεγγίζεται μόνο από τη θάλασσα!

Έχω διανύσει αρκετή απόσταση αλλά ο στόχος μου φυσικά είναι πολύ πιο ψηλά. Διακρίνεται η Δάφνη στο βάθος.

Quiz: βρείτε το γίδι!

Δείχνει ερειπωμένο.

Συνέχεια προς τα βόρεια με την οροσειρά να αποκαλύπτεται ακόμα περισσότερο. Ήδη φαίνεται ότι η ομορφιά του τοπίου θα αυξάνεται εκθετικά στην πορεία. Θα φτάσω στο ακρωτήρι Τρυπητή που βλέπετε στο βάθος και θα συνεχίσω ακόμα πιο πάνω.

Η απόσταση είναι τεράστια αλλά ο καιρός είναι σούπερ και δε νιώθω καμία κούραση. Ίσως μου δίνει ενέργεια το ίδιο το Καντήλι! Αυτό εδώ πήγε να γίνει εικονοστάσι ή πρόχειρος μικρός φάρος? Ποιος ξέρει...

Εκεί που πήγαινα αμέριμνος ξαφνικά είδα μια μεγάλη φώκια να κοιμάται σε αυτήν την εσοχή! Αυτά είναι τα ωραία αυτής της εποχής που δεν υπάρχει κινητικότητα! Φυσικά με σκάφος ίσως να είχε απομακρυνθεί πολύ πριν τη δω, αλλά με το καγιάκ και τα κουπιά κινούμαι αθόρυβα.

Ακόμα μια παραλία με κάποια κοντέινερ που έχουν παραμείνει εδώ και κάποιες αυτοσχέδιες κατασκευές

Συνεχίζοντας

Το Καντήλι από εδώ δείχνει πελώριο και πως να ήταν διαφορετικά αφού μιλάμε για μια απότομη ανύψωση ύψους 1200+ μέτρων από τη θάλασσα.

Μια εντυπωσιακή παραλία με σπηλαιώδη σχηματισμό! Ιδανική για κάλυψη από τον ήλιο.

Ήμουν πραγματικά εκστασιασμένος, τόσο πολύ που ήδη είμαι 2 ώρες στη θάλασσα και ούτε καν σκέφτομαι ότι έχω κουραστεί.

Δέος!

Νιώθω πολύ λίγος για να περιγράψω αυτό που είδα. Λες και ήρθαν οι Άλπεις και η Πίνδος στη θάλασσα!

Σε ένα σημείο υπάρχουν ιχθυοκαλλιέργειες. Εδώ είχε κυριολεκτικά μηδέν μποφόρ!

Η περιοχή ήταν γεμάτη λευκούς ερωδιούς και γλάρους. Λογικό καθώς τους τραβούν οι ιχθυοκαλλιέργειες.

Συνεχίζοντας προς Τρυπητή! Διακρίνεται μπροστά μου.

Ακόμη μια εντυπωσιακή παραλία στη βάση μιας ορθοπλαγιάς!

Σε αυτό το σημείο ένα φουσκωτό σκάφος με 4 ψαροντουφεκάδες κατέβαινε από τη Λίμνη Ευβοίας. Με χαιρέτησαν και με ρώτησαν αν ήθελα νερό. Δεν είχα πιει σχεδόν καθόλου και είχα μαζί μου αρκετό. Συνηθίζεται αυτό τους υγρούς μήνες. Τους ευχαρίστησα και συνέχισα.

Αυτό είναι που λέμε ''χύνεται το βουνό μέσα στη θάλασσα''. Το ακρωτήριο αυτό ονομάζεται Κάτεργο και αναρωτιόμουν αν είναι ΄΄όνομα και πράγμα''

Πράγματι ήταν!!!!

Στα δεξιά μου η ορθοπλαγιά του Μπαρδάκου, ύψους πάνω από 600 κάθετα μέτρα πάνω από τη θάλασσα!!!

Σε αυτήν την παραλία στο ύψος περίπου της Μονής Γαλατάκη, ο στόχος μου έχει επιτευχθεί. Ξεκίνησα 9.15 από τη Δάφνη και βρίσκομαι εδώ στη 13.15 με τη στάση στη Μελούνα και αρκετές φωτογραφίες και βίντεο. Ακόμη και τώρα νιώθω πολύ καλά αλλά σταματάω να φάω κάτι και να απολαύσω το τοπίο.

Έφτασε η ώρα της επιστροφής. Ας φορέσω για 1η φορά τα γυαλιά ηλίου μιας και έχει λίγη αντηλιά. Ουσιαστικός λόγος δεν υπάρχει αλλά έτσι για να είμαι πιο άνετος. Μετά από κανά εικοσάλεπτο ακούω από κάτω μου ''χχχρρρρρ''!!!!

Τον ήπιαμε λέω, είμαι σχεδόν 3,5 ώρες μακριά με κανονικό φουσκωμένο καγιάκ, τώρα με ξεφούσκωτο πάτωμα τι παίζει? Θα με πιάσει η νύχτα?

Συνεχίζω να κάνω κουπί και αν και τσουλάω αξιοπρεπώς, δεν υπάρχει καμία επαφή στην πλεύση και στην ταχύτητα που είχα πριν. Μετά από καμιά ώρα φτάνω ξανά στις ιχθυοκαλλιέργειες. Λίγο παρακάτω πετυχαίνω το φουσκωτό που πέτυχα πριν να κάνει συρτή. Μόνο ο ένας πάνω, οι υπόλοιποι λογικά θα είναι κάπου κοντά στην ακτή και θα κάνουν ψαροντούφεκο! Πλησιάζω και του λέω την κατάσταση και αν μπορεί να με πάει λίγο παρακάτω για να γλιτώσω λίγο χρόνο. Φυσικά προθυμοποιείται όντας ένα εξαιρετικό παιδί και με φορτώνει.

Τα παιδιά είχαν έρθει από την άλλη πλευρά του Ευβοϊκου, από τη Μαλεσίνα και ψάρευαν συχνά στην περιοχή. Μου είπε ότι όταν με είδαν εκεί ψηλά με το καγιάκ νόμιζαν ότι ήμουν κάποιος από τις ιχθυοκαλλιέργειες! Δε φαντάζονταν ποτέ ότι θα μπορούσε να είχε φτάσει εκεί πάνω ένα φουσκωτό καγιάκ από τη Δάφνη κιόλας . Να ήξερε πόσες φορές το έχω ακούσει αυτό σε πολλές και εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις!

Λίγο πριν τη Δάφνη τον πίεσα να με αφήσει γιατί είχε ήδη κάνει πάρα πολλά. Μετά χρειάστηκα κανά μισάωρο- σαραντάλεπτο για να φτάσω στην παραλία.

Η διαδρομή που έκανα αποτυπώνεται στον χάρτη και θα την είχα ολοκληρώσει ολόκληρη και στο έλα αν δεν είχα κάνει την παπαριά να βάλω γυαλιά ηλίου άνευ λόγου και να μη δω τον ύφαλο.

Με αυτά και με αυτά η ώρα είχε πάει 16.00 και πλέον περίσσευε και λίγος χρόνος για να κάνω μερικές χωμάτινες διαδρομές που δεν είχα ξανακάνει. Την προηγούμενη φορά είχα ανέβει στο Καντήλι, αυτή τη φορά κατέβηκα προς τη θάλασσα στο Κακοπέρατο. Το εντυπωσιακό με την άναρχη δόμηση αυτού του οικισμού είναι πως δεν κατάφερα να βγω σε κάποια παραλία!

Youtube Video

Από εκεί συνέχισα χωμάτινα μέχρι την ακτή Λιμενάρι

Youtube Video

Είχε πραγματικά υπέροχα χρώματα. Η παραλία βέβαια δε λέει τίποτα. Τέτοιες ήρεμες μέρες όμως το τοπίο δίνει κάτι το διαφορετικό!

Επέστρεψα πίσω για ακόμη μια φορά γεμάτος και πλούσιος σε εμπειρίες και περιπέτειες. Εντάξει οι περιπέτειες αυτές ήταν αχρείαστες και πάνω από όλα ακίνδυνες αλλά όσο να 'ναι, αυτά καλό είναι να μη γίνονται!

Σίγουρα πάντως αυτές οι εμπειρίες είναι από αυτές που διηγείσαι μετά από χρόνια και γελάς κάθε φορά! Να είναι καλά το παλλικάρι που με εξυπηρέτησε γιατί θα έτρωγα άλλες 3 ώρες στη θάλασσα.

Να είστε όλοι καλά και τα λέμε την επόμενη φορά!

@tgd said in Ηφαίστειο Μεθάνων- Κρασοπαναγιά 26-10-2025:

Μπράβο!
Τα Μέθανα είναι πολύ όμορφα. Δεν ξέρω πως είναι τώρα, έχω να πάω δεκαετίες. Θυμάμαι όμως τον πρώτο παράλληλο από την παραλία που είναι όλα τα παλιά (διατηρητέα) ξενοδοχεία και αναρωτιέμαι αν έκατσε κάποιος να πάρει 5-6 και να φτιάξει ένα σούπερ νεοκλασικό θέρετρο...
Α, κι έχει υπέροχα ξωκλήσια, κάποτε ήθλα να γράψω ένα άρθρο για αυτά, αλλά που χρόνος...

Ευκαιρία να ξαναπάς για να θυμηθείς τα παλιά! Δεν πέρασα από τον δρόμο που λες αλλά έχω περάσει παλιότερα. Έχει διάφορα παλιά κτήρια η πόλη των Μεθάνων. Κάποια είναι εντελώς παρατημένα.

@gatoz said in Ηφαίστειο Μεθάνων- Κρασοπαναγιά 26-10-2025:

μπιλυ μικρος εζησα και στο μεγαλοχωρι πανω απο το βαθυ
δεν υπηρχε ο δρομος αριστερα απο τη χερσονησο, μονο απο μεθανα με το ταξι του κοτζια αφου εφτανες εκει με τον πορτοκαλι ηλιο ή το μυκηναι ή το ελλας
εμενα στο σπιτακι του δασκαλου στο δημοτικο που ηταν η μανα μου διορισμενη. 6ταξιο...
σημερα εχουν μετατρεψει το παλιο σχολειο σε ξενωνα 'αρσινοη'
κατεβαιναμε πιτσιρικια απο μονοπατι απο το χωριο στο βαθυ για αχινους, πεταλιδες και χταποδια
ευτυχισμενα χρονια....

Το θυμάμαι που μου το είχες πει όταν είχα πάει στη Δρυόπη. Και μόνο που μου λες ότι δεν υπήρχε ο δρόμος που πάει αριστερά κατευθείαν προς Βαθύ φαντάζομαι τι τράβαγε ο κόσμος τότε. Έχεις προλάβει τα Μέθανα τελείως ατόφια! Ακόμα κρατάνε πιστεύω έναν πιο εναλλακτικό χαρακτήρα όχι ιδιαίτερα τουριστικό και αυτό το θεωρώ πλεονέκτημα. Πηγαίνουν αρκετοί τουρίστες αλλά για το ηφαίστειο κυρίως. Από ξενοδοχεία και δωμάτια λίγα πράγματα έχουν τα Μέθανα.

Τελευταία εξόρμηση για τον μήνα Οκτώβριο με καταπληκτικό καιρό. Για μήνες ήθελα να ξαναπάω στο ηφαίστειο των Μεθάνων, απλά αυτή τη φορά θα ήταν διαφορετική η προσέγγιση. Τα Μέθανα είναι ένας αρκετά παρεξηγημένος προορισμός, ίσως και λόγω των λουτρών τους και της έλλειψης παραλιών να θεωρούνται κάπως ''γεροντίστικα''. Βέβαια για τους λάτρεις του φυσικού τοπίου αποτελούν έναν must προορισμό.

Η προσέγγιση έγινε από τον Άγιο Νικόλαο, μια ήρεμη παραλία στα δυτικά της χερσονήσου.

Αυτή είναι η πορεία που ακολούθησα με εκκίνηση από τον Άγιο Νικόλαο. Διακρίνεται το ηφαίστειο το οποίο καταλήγει στη θάλασσα και ήταν ο βασικός λόγος που βρέθηκα εκεί. Ήμουν βέβαιος για τις εικόνες που θα έβλεπα. Η Κρασοπαναγιά είναι ένα εκκλησάκι στην άκρη του ακρωτηρίου που βλέπετε προς το τέλος της διαδρομής. Την είχα προσεγγίσει μέσω δύσβατου μονοπατιού πριν από κάποια χρόνια και αυτή τη φορά θα την προσέγγιζα από τη θάλασσα.

Έτοιμος για αναχώρηση. Η θάλασσα ιδανική!

Από τα πρώτα μέτρα οι εικόνες είναι μοναδικές. Σε πρώτο πλάνο το ηφαίστειο των Μεθάνων. Το μοναδικό ηφαίστειο που είναι κοντά και άμεσα προσβάσιμο στην Αθήνα. Υπάρχει και το Σουσάκι στους Αγίους Θεοδώρους που όμως δε συγκρίνεται σε τοπίο.

Ίσως ακόμα πιο εντυπωσιακά είναι μερικά δέντρα που έχουν φυτρώσει ανάμεσα στους ηφαιστειακούς βράχους και δίπλα στη θάλασσα.

Κοιτώντας ψηλά σε πιάνει δέος.

Το ηφαίστειο των Μεθάνων ανήκει στο ηφαιστειακό τόξο του νότιου Αιγαίου, βρίσκεται στο δυτικό του άκρο και διαθέτει σημαντικό γεωθερμικό δυναμικό, όχι όμως πλήρως ερευνημένο. Είχε έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα μεταξύ της περιόδου 276 έως 239 π.Χ., από αναφορές των αρχαίων ιστορικών Στράβωνα, Παυσανία και Οβιδίου.

Ένα εντυπωσιακό πέρασμα

Μην απορούμε γιατί δεν έχουν πολλές παραλίες τα Μέθανα.

Σπάνιες εικόνες ειδικά κοντά στη θάλασσα.

Από ένα σημείο και μετά ξεκινά και γίνεται πιο έντονο το πράσινο.

Κοιτώντας πίσω διακρίνεται η καθαρά ηφαιστειακή ζώνη.

Youtube Video

Από εδώ και πέρα συνεχίζω την πορεία μου σε καταπράσινο αλλά και βραχώδες τοπίο.

Πολλοί γλάροι έχουν το καταφύγιο τους από αυτήν την πλευρά.

Καταπράσινα νερά, άγρια βράχια και φουλ πράσινο.

Κοιτώντας πίσω. Τι φανταστικό μέρος? Βασικά αδυνατεί να πιστέψει κάποιος πως βρίσκομαι στα Μέθανα αν δεν του το πω.

Συνεχίζοντας προς το ακρωτήρι Άκρα Παναγιά.

Εδώ υπάρχουν κάποια ξύνινα Cottages που ενοικιάζονται. Εναλλακτικός τουρισμός.

Διακρίνεται το ακρωτήρι. Και να φανταστείτε υπάρχει μονοπάτι εκεί δίπλα στους γκρεμούς που φτάνει στο τέρμα. Εντυπωσιακό! Ούτε εγώ που το έχω κάνει δε θα πίστευα ότι θα μπορούσε να βγει ένα μονοπάτι εκεί κάτω.

Αυτή είναι μια ''ιδιωτική παραλία'' ακριβώς κάτω από τα ξύλινα σπιτάκια.

Συνεχίζοντας προς Κρασοπαναγιά.

Εδώ κυριαρχούν οι λευκοί βράχοι. Σαν να έμειναν ανεπηρέαστοι από το ηφαίστειο το οποίο βρίσκεται αρκετά κοντά τους.

Άφιξη στην Κρασοπαναγιά. Τρομερή τοποθεσία!

Παρόλο η πρόσβαση από την ξηρά δείχνει αδύνατη, είναι τελικά δυνατή.

Είπα να συνεχίσω προς Βαθύ. Από εδώ ο καιρός είναι ακόμη πιο γαλήνιος.

Μετά ξανακοίταξα τον χάρτη και άλλαξα γνώμη καθώς η απόσταση μέχρι το Βαθύ ήταν μεγάλη και δε θα περίσσευε χρόνος για το off road σκέλος της εξόρμησης. Επιστροφή λοιπόν.

Σύντομη στάση σε μια από τις απρόσιτες παραλίες των Μεθάνων. Μόνο από τη θάλασσα μπορεί κανείς να τις χαρεί.

Από τον Άγιο Νικόλαο ανέβηκα τον βουνίσιο δρόμο και κατέβηκα ξανά προς Καημένη Χώρα. Σε πρώτο πλάνο το Ηφαίστειο από ψηλά.

Στην Καημένη Χώρα συνάντησα μια από τις ελάχιστες χωμάτινες διαδρομές των Μεθάνων και είναι εκείνη που καταλήγει σε εκείνα τα ξύλινα σπιτάκια που είδατε προηγουμένως από τη θάλασσα. Αδιέξοδη διαδρομή αλλά πολύ αξιόλογη με τρομερή θέα!

Youtube Video

Καταλήγει σε ένα μικρό πάρκινγκ.

Ομολογουμένως δελεαστική η φάση για διαμονή.

Επιστροφή προς Καημένη Χώρα!

Σειρά είχε μετά μια άλλη χωμάτινη διαδρομή που είχα κάνει με μηχανή παλιότερα. Ξεκινά από το Βύδι και καταλήγει σε μια ανώνυμη παραλία δίπλα στο ακρωτήρι του Μεγάλου Κάβου. Η διαδρομή είναι λίγο δυσκολούτσικη με μεγάλες σαθρές κλίσεις. Απλό αυτοκίνητο ούτε για αστείο δεν κατεβαίνει στην παραλία.

Youtube Video

Άφιξη στην παραλία.

Η ώρα ήταν περασμένη αλλά κατάφερα να κάνω για πρώτη φορά μια άλλη δυνατή χωμάτινη διαδρομή από το Βύδι μέχρι την Τακτικούπολη. Η Τακτικούπολη ονομάστηκε έτσι καθώς εκεί δημιουργήθηκε το 1ο τακτικό σώμα στρατού από τον Γάλλο στρατηγό Κάρολο Φαβιέρο, έναν από τους πιο ανιδιοτελείς φιλέλληνες που έπαιξε σημαντικότατο ρόλο κατά την επανάσταση του 1821. Στην αρχή της χερσονήσου υπάρχει και κάστρο που έχτισε ο ίδιος και ονομάζεται Κάστρο Φαβιέρου για το οποίο στο παρελθόν είχα αφιερώσει ξεχωριστή εξόρμηση.

Youtube Video

Ήταν μια ακόμα εξόρμηση με γνώριμες αλλά και άγνωστες εικόνες σε πανέμορφα εναλλακτικά τοπία! Μέχρι την επόμενη φορά να είστε όλοι καλά!

@dettol said in Κινηματογράφος - Ταινίες [#5]:

@billy84 said in Κινηματογράφος - Ταινίες [#5]:

@dettol said in Κινηματογράφος - Ταινίες [#5]:

@billy84 said in Κινηματογράφος - Ταινίες [#5]:

@dettol said in Κινηματογράφος - Ταινίες [#5]:

@billy84 said in Κινηματογράφος - Ταινίες [#5]:

@a-d-p said in Κινηματογράφος - Ταινίες [#5]:

Όποιος έχει home cinema, θα το απολαύσει,
@otso έτσι κάνουν τα πολυβόλα;

Fun Fact, ο Βαλ Κίλμερ ως τελειομανής ψυχάκιας πάνω στη δουλειά του, έμαθε τόσο καλά να κάνει refill στο στρατιωτικό όπλο που οι εκπαιδευτές στους πεζοναύτες έδειχναν αυτό το βίντεο. Τους έλεγαν μάλιστα ''αν δε μπορείτε να κάνετε το ίδιο ίσως ο στρατός δεν είναι για σας΄΄! Κατά τα άλλα, η καλύτερη ταινία μακράν στο είδος της και αξεπέραστη.

Ελπίζω να μην κάνουν το λάθος και γυρίσουν Heat 2 με σημερινούς ηθοποιούς γιατί η σύγκριση θα είναι αναπόφευκτη και θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος. Όπως έγινε με το Ben Hur που έβαλαν κλαρινογαμπρό να παίξει τον Judas Ben Hur που υποδύθηκε το μεγαθήριο Τσάρλτον Ίστον. Γέλαγε ο κόσμος πραγματικά με αυτόν τον απίθανο τύπο που έβαλαν. Τα ίδια και στο Gladiator 2. Από τη μιά είχες Ράσελ Κρόου και από την άλλη έναν Ιρλανδό ποδοσφαιριστή. Λίγος σεβασμός στα γνήσια αριστουργήματα δε βλάπτει...

Ναι αλλά… blade runner 2049

Χμμμ να πω την πικρή μου αλήθεια, δεν ήμουν ποτέ φαν ούτε του 1ου Bladerunner και το είδα σχετικά μεγάλος. Πολύ αργό τέμπο γενικώς. Ατμοσφαιρικό σίγουρα και η εμβληματική σκηνή με τον Ρούντγκερ Χάουερ έχει μείνει στην ιστορία αλλά από εκεί και πέρα μέτρια πράγματα. Το 2049 δεν το έχω δει για αυτό το λόγο...

Δεν πρεπει να ξεχναμε ποτε βγηκε ομως το πρωτο. Τα sfx του ηταν εξαιρετικα για την εποχη και το opening shot ειναι ακομα για σεμιναριο. Επισης, ολο το world building ηταν φανταστικο. Απο εκει και περα, η ιστορια, πλεον, δεν φανταζει τοσο ενδιαφερουσα.
Το δευτερο (το 2049 δηλαδη) κινειται σκοπιμα στα ιδια χναρια, με οπως αναφερθηκε, αντιστοιχο ρυθμο, αλλα η εικονογραφια του ειναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ. Σκηνοθετης ο βιλνεβ, ο οποιος εκτος απο αγαπημενος μου σκηνοθετης, ειναι ισως ο καλυτερος δημιουργος εντυπωσιακων εικονων. Απο την εποχη του (καλου) Tarsem εχω να δω τοσο φοβερα visuals στο πανι.

Προσωπικα το 2049 μου αρεσε πιο πολυ απο το original. Σε καμμια περιπτωση δεν ειναι γρηγορη ταινια, αλλα την θεωρω πολυ πιο "γεματη" απο την πρωτη. Η ταινια καταπιανεται με το ιδιο θεμα το οποιο χοντρικα συνοψιζεται στο "τι σημαινει να εισαι ανθρωπος;"

Κλεινω με την αγαπημενη μου σκηνη, το "fire again" την ωρα του μανικιουρ

Κατά τη γνώμη μου δεν έχει να κάνει με το πότε γυρίστηκε. Και το Alien το 1979 γυρίστηκε πχ ή το Aliens το 1986 αλλά είναι κορυφή μέχρι σήμερα σε όλα τα επίπεδα. Το αργό τέμπο+ οτι δε γινόταν κάτι σημαντικό στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας με είχε κουράσει πάρα πολύ και νομίζω πως αυτό ήταν και το σοβαρό της πρόβλημα (αναρωτιόμουν αν ήμουν ο μοναδικός που παραλίγο να κοιμηθεί, τελικά δεν ήμουν όταν διάβασα και άλλες κριτικές ). Με έβαλες στη μπρίζα να δω το 2049 έτσι για το γαμώτο!

αν παντως πηγες να κοιμηθεις με og, μην περιμενεις να ιδρωνεις απο αγωνια με το 2049
Πολυ διαφορετικη ταινια απο τα alien, οπου ειδικα το πρωτο δεν το θεωρω καν scifi αλλα horror/thriller. Για την ιστορια να πω οτι τα alien δεν μου αρεσουν

Είναι άλλη κατηγορία εντελώς, δεν ανέφερα τα Aliens ως συγγενικό είδος, απλά σαν αξεπέραστα στο είδος τους (το 2 ήταν πιο πολύ action- sci fi). Μετά το Bladerunner θεωρώ πως έχουν βγει καλύτερες ταινίες στο είδος του όπως το Gattaca, το Ex Machina, Equilibrium (αν και δεν έχει ανδροειδή αλλά μπορείς να τα πεις και έτσι με αυτά που τους δίνουν). Επίσης το Impostor του 2001 στέκεται πολύ κοντά και έχει σούπερ καστ και ανατροπές. Σαν sci fi με θέμα την ανθρώπινη ύπαρξη το Stalker και το Solaris του Ταρκόφσκι είναι στην κορυφή αλλά είναι το ίδιο αργές με το Bladerunner (με πολύ μεγαλύτερο διανοητικό βάθος βέβαια). Υπάρχει και remake του Solaris το 2002 στο ίδιο στυλ με εκπληκτικό soundtrack του Cliff Martinez. Τα αναφέρω για όποιον δεν τα έχει δει και είναι λάτρης του είδους.

Για την ιστορία πάντως θυμήθηκα ένα remake που ήταν καλύτερο του original και αυτό είναι το Ακρωτήρι του Φόβου. Εκεί όμως υπήρχε Ντε Νίρο και ήδη μιλάμε για ταινία 35 ετών ενώ το 1ο γυρίστηκε το 1962. Και μόλις είδα ότι γυρίζεται remake τώρα με Χαβιέ Μπαρδέμ στο ρόλο του Μαξ Κέιντι!!!! Επειδή τον έχω σε εκτίμηση τον Χαβιέ έχω υψηλές προσδοκίες! Για να δούμε!

@dettol said in Κινηματογράφος - Ταινίες [#5]:

@billy84 said in Κινηματογράφος - Ταινίες [#5]:

@dettol said in Κινηματογράφος - Ταινίες [#5]:

@billy84 said in Κινηματογράφος - Ταινίες [#5]:

@a-d-p said in Κινηματογράφος - Ταινίες [#5]:

Όποιος έχει home cinema, θα το απολαύσει,
@otso έτσι κάνουν τα πολυβόλα;

Fun Fact, ο Βαλ Κίλμερ ως τελειομανής ψυχάκιας πάνω στη δουλειά του, έμαθε τόσο καλά να κάνει refill στο στρατιωτικό όπλο που οι εκπαιδευτές στους πεζοναύτες έδειχναν αυτό το βίντεο. Τους έλεγαν μάλιστα ''αν δε μπορείτε να κάνετε το ίδιο ίσως ο στρατός δεν είναι για σας΄΄! Κατά τα άλλα, η καλύτερη ταινία μακράν στο είδος της και αξεπέραστη.

Ελπίζω να μην κάνουν το λάθος και γυρίσουν Heat 2 με σημερινούς ηθοποιούς γιατί η σύγκριση θα είναι αναπόφευκτη και θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος. Όπως έγινε με το Ben Hur που έβαλαν κλαρινογαμπρό να παίξει τον Judas Ben Hur που υποδύθηκε το μεγαθήριο Τσάρλτον Ίστον. Γέλαγε ο κόσμος πραγματικά με αυτόν τον απίθανο τύπο που έβαλαν. Τα ίδια και στο Gladiator 2. Από τη μιά είχες Ράσελ Κρόου και από την άλλη έναν Ιρλανδό ποδοσφαιριστή. Λίγος σεβασμός στα γνήσια αριστουργήματα δε βλάπτει...

Ναι αλλά… blade runner 2049

Χμμμ να πω την πικρή μου αλήθεια, δεν ήμουν ποτέ φαν ούτε του 1ου Bladerunner και το είδα σχετικά μεγάλος. Πολύ αργό τέμπο γενικώς. Ατμοσφαιρικό σίγουρα και η εμβληματική σκηνή με τον Ρούντγκερ Χάουερ έχει μείνει στην ιστορία αλλά από εκεί και πέρα μέτρια πράγματα. Το 2049 δεν το έχω δει για αυτό το λόγο...

Δεν πρεπει να ξεχναμε ποτε βγηκε ομως το πρωτο. Τα sfx του ηταν εξαιρετικα για την εποχη και το opening shot ειναι ακομα για σεμιναριο. Επισης, ολο το world building ηταν φανταστικο. Απο εκει και περα, η ιστορια, πλεον, δεν φανταζει τοσο ενδιαφερουσα.
Το δευτερο (το 2049 δηλαδη) κινειται σκοπιμα στα ιδια χναρια, με οπως αναφερθηκε, αντιστοιχο ρυθμο, αλλα η εικονογραφια του ειναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ. Σκηνοθετης ο βιλνεβ, ο οποιος εκτος απο αγαπημενος μου σκηνοθετης, ειναι ισως ο καλυτερος δημιουργος εντυπωσιακων εικονων. Απο την εποχη του (καλου) Tarsem εχω να δω τοσο φοβερα visuals στο πανι.

Προσωπικα το 2049 μου αρεσε πιο πολυ απο το original. Σε καμμια περιπτωση δεν ειναι γρηγορη ταινια, αλλα την θεωρω πολυ πιο "γεματη" απο την πρωτη. Η ταινια καταπιανεται με το ιδιο θεμα το οποιο χοντρικα συνοψιζεται στο "τι σημαινει να εισαι ανθρωπος;"

Κλεινω με την αγαπημενη μου σκηνη, το "fire again" την ωρα του μανικιουρ

Κατά τη γνώμη μου δεν έχει να κάνει με το πότε γυρίστηκε. Και το Alien το 1979 γυρίστηκε πχ ή το Aliens το 1986 αλλά είναι κορυφή μέχρι σήμερα σε όλα τα επίπεδα. Το αργό τέμπο+ οτι δε γινόταν κάτι σημαντικό στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας με είχε κουράσει πάρα πολύ και νομίζω πως αυτό ήταν και το σοβαρό της πρόβλημα (αναρωτιόμουν αν ήμουν ο μοναδικός που παραλίγο να κοιμηθεί, τελικά δεν ήμουν όταν διάβασα και άλλες κριτικές ). Με έβαλες στη μπρίζα να δω το 2049 έτσι για το γαμώτο!

@dettol said in Κινηματογράφος - Ταινίες [#5]:

@billy84 said in Κινηματογράφος - Ταινίες [#5]:

@a-d-p said in Κινηματογράφος - Ταινίες [#5]:

Όποιος έχει home cinema, θα το απολαύσει,
@otso έτσι κάνουν τα πολυβόλα;

Fun Fact, ο Βαλ Κίλμερ ως τελειομανής ψυχάκιας πάνω στη δουλειά του, έμαθε τόσο καλά να κάνει refill στο στρατιωτικό όπλο που οι εκπαιδευτές στους πεζοναύτες έδειχναν αυτό το βίντεο. Τους έλεγαν μάλιστα ''αν δε μπορείτε να κάνετε το ίδιο ίσως ο στρατός δεν είναι για σας΄΄! Κατά τα άλλα, η καλύτερη ταινία μακράν στο είδος της και αξεπέραστη.

Ελπίζω να μην κάνουν το λάθος και γυρίσουν Heat 2 με σημερινούς ηθοποιούς γιατί η σύγκριση θα είναι αναπόφευκτη και θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος. Όπως έγινε με το Ben Hur που έβαλαν κλαρινογαμπρό να παίξει τον Judas Ben Hur που υποδύθηκε το μεγαθήριο Τσάρλτον Ίστον. Γέλαγε ο κόσμος πραγματικά με αυτόν τον απίθανο τύπο που έβαλαν. Τα ίδια και στο Gladiator 2. Από τη μιά είχες Ράσελ Κρόου και από την άλλη έναν Ιρλανδό ποδοσφαιριστή. Λίγος σεβασμός στα γνήσια αριστουργήματα δε βλάπτει...

Ναι αλλά… blade runner 2049

Χμμμ να πω την πικρή μου αλήθεια, δεν ήμουν ποτέ φαν ούτε του 1ου Bladerunner και το είδα σχετικά μεγάλος. Πολύ αργό τέμπο γενικώς. Ατμοσφαιρικό σίγουρα και η εμβληματική σκηνή με τον Ρούντγκερ Χάουερ έχει μείνει στην ιστορία αλλά από εκεί και πέρα μέτρια πράγματα. Το 2049 δεν το έχω δει για αυτό το λόγο...

@a-d-p said in Κινηματογράφος - Ταινίες [#5]:

Όποιος έχει home cinema, θα το απολαύσει,
@otso έτσι κάνουν τα πολυβόλα;

Fun Fact, ο Βαλ Κίλμερ ως τελειομανής ψυχάκιας πάνω στη δουλειά του, έμαθε τόσο καλά να κάνει refill στο στρατιωτικό όπλο που οι εκπαιδευτές στους πεζοναύτες έδειχναν αυτό το βίντεο. Τους έλεγαν μάλιστα ''αν δε μπορείτε να κάνετε το ίδιο ίσως ο στρατός δεν είναι για σας΄΄! Κατά τα άλλα, η καλύτερη ταινία μακράν στο είδος της και αξεπέραστη.

Ελπίζω να μην κάνουν το λάθος και γυρίσουν Heat 2 με σημερινούς ηθοποιούς γιατί η σύγκριση θα είναι αναπόφευκτη και θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος. Όπως έγινε με το Ben Hur που έβαλαν κλαρινογαμπρό να παίξει τον Judas Ben Hur που υποδύθηκε το μεγαθήριο Τσάρλτον Ίστον. Γέλαγε ο κόσμος πραγματικά με αυτόν τον απίθανο τύπο που έβαλαν. Τα ίδια και στο Gladiator 2. Από τη μιά είχες Ράσελ Κρόου και από την άλλη έναν Ιρλανδό ποδοσφαιριστή. Λίγος σεβασμός στα γνήσια αριστουργήματα δε βλάπτει...

@a-d-p said in Κ.Ο.Κ.-Παραβασεις και προστιμα.:

Όριο ταχύτητας 30χλμ./ώρα: Τελικά είναι εκνευριστικό ή σωτήριο;

Θεωρώ πως αγγίζει τα όρια της γελοιότητας! Δείτε εδώ πως σε δρόμο-αεροδρόμιο με διαζωμα στη μέση που έχει 60, ξαφνικά πετάνε μια ταμπέλα 30 η οποία μάλιστα δεν είναι εμφανής καθώς κρύβεται πίσω από ξύλινη πινακίδα και περιπολικό την έχει στημένη φυσικά για το 30 https://www.facebook.com/reel/1377608147089714?locale=el_GR

Θεωρητικά μπορεί κάποιος να το αμφισβητήσει αλλά δεν παύει να είναι ξεφτιλίκι και κουτοπονηριά! Και επαναλαμβάνω μιλάμε για δρόμο εκτός Αθήνας που θα έπρεπε να έχει τουλάχιστον 90, αντε πες 50 στη διασταυρωση όπως γίνεται συνήθως.

@bathan said in Ρόμβη- Δασκαλειό- Μονή Αυγού- Βουρλιάς 12-10-2025:

Εκδρομές και δωρεάν μαθήματα Ιστορίας
Εύγε !

Να είσαι καλά φίλε μου. Πραγματικά αυτά που μαθαίνω και εγώ ταξιδεύοντας δεν τα περίμενα. Δεν ήταν το αγαπημένο μου μάθημα στο σχολείο αλλά μεγαλώνοντας και ταξιδεύοντας διάβασα και έμαθα πάρα πολλά!

Αυτή τη φορά βρέθηκα στο νομό Αργολίδας και συγκεκριμένα στο Τολό στο οποίο συνειδητοποίησα πως είχα να πάω σχεδόν 15 χρόνια. Σχεδόν πάντα το απέφευγα τόσο μόνος όσο και με παρέα λόγω του αμιγώς τουριστικού χαρακτήρα του. Βέβαια κάθε τόπος πάντα έχει κάτι να προσφέρει ειδικά την κατάλληλη εποχή.

Κοντά στο Ναύπλιο μου είχε διαφύγει ένα μίνι χωμάτινο ημιορεινό πάσο το οποίο ήταν ευκαιρία να κάνω.

Ο χωματόδρομος ξεκινά πάνω από το προάστιο-χωριό Άρια, ανεβαίνει έναν μεγάλο λόφο και κατεβαίνει από την άλλη πλευρά προς Ασίνη.

Η διαδρομή αποδείχθηκε δυσκολούτσικη καθώς είναι εντελώς παρατημένη από την πλευρά του Ναυπλίου. Κάπου στη μέση συνάντησα το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας.

Η διαδρομή μέχρι το εκκλησάκι

Youtube Video

Το οποίο με εντυπωσίασε από το πόσο προσεγμένο είναι τόσο αυτό όσο και ο περιβάλλοντας χώρος

Τρομερή θέα από εκεί ψηλά

Κατάβαση μέχρι το χωριό Λευκάκια.

Youtube Video

Και από εκεί μέσω άλλης χωμάτινης διαδρομής που με πέρασε μέσα από ελαιώνες κατέληξα στην Αγία Παρασκευή που βρίσκεται σχεδόν δίπλα από τη γνωστή Ασίνη.

Youtube Video

Από εκεί εύκολα πια έφτασα στο Τολό, όμως το χωμάτινο σκέλος δεν είχε ολοκληρωθεί ακόμα. Θα το ξανάπιανα αργότερα.

Τώρα σειρά είχε η θαλάσσια αλλά και χερσαία διερεύνηση αρχικά του νησιού απέναντι, της Ρόμβης. ''Κάτω τα χέρια από το νησί'' έχει γραφτεί σε έναν μεγάλο βράχο. Απευθύνεται στους γνωστούς καρχαρίες που προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το νησί. Βέβαια κυρήχτηκε αρχαιολογικός χώρος οπότε θωρακίστηκε από τέτοιες ενέργειες.

Κινούμενος από τη δεξιά πλευρά, θαύμασα το ανάγλυφο της Ρόμβης.

Μέχρι που έφτασα στη νότια πλευρά της.

Απέναντι το Δασκαλειό με το οποίο θα ασχολιόμουν αργότερα.

Προσεγγίζοντας την εντυπωσιακή νότια παραλία του νησιού.

Στο μεσαιωνικό κείμενο Χρονικό της Μονεμβασίας που βρέθηκε στη μονή Ιβήρων αναφέρεται πως μετά την κατάληψη της Πελοποννήσου από τους Σλάβους οι κάτοικοι του Άργους κατέφυγαν στο κοντινό νησί Ορόβη που αντιστοιχεί στη Ρόμβη. Πράγματι στην κοιλάδα του νησιού, η οποία μάλιστα έχει δεντροφυτευτεί σχετικά πρόσφατα, υπάρχουν ακόμη και σήμερα πολλαπλά απομεινάρια του μεσαιωνικού οικισμού αλλά και κλασικά και προχριστιανικά λείψανα, σε κάποια από τα οποία οι τοίχοι έχουν μείνει σχεδόν άθικτοι. Ψηλά διακρίνεται ενετικό κάστρο.

Στον όρµο της Ρόµβης κατέπλευσε το 1686 ο ενετικός στόλος µε τα στρατεύµατα του Μοροζίνι, µε σκοπό την επίθεση στα τουρκοκρατούµενα Ναύπλιο και Άργος και κατ’ επέκταση την εκδίωξη των Τούρκων από την Πελοπόννησο. Τελικά η εκστρατεία των Ενετών ήταν επιτυχημένη και έτσι ιδρύθηκε το βραχύβιο ΄΄Βασίλειο του Μορέως''.

Σχεδόν 50 χρόνια αργότερα βέβαια οι Οθωμανοί ανακατέλαβαν το νησί και τις γύρω περιοχές. Τα κτίσματα με τις μεγάλες πέτρες είναι από την αρχαία εποχή.

Στην αρχή ανέβηκα από δύσβατο μονοπάτι το οποίο ήταν σε αρκετά σημεία απροσπέλαστο από τους θάμνους. Σύντομα κινήθηκα προς μια άλλη κατεύθυνση ψάχνοντας συνεχώς περάσματα ώσπου έφτασα σε ένα καλοδιατηρημένο μονοπάτι το οποίο διασχίζει το νησί από την πλευρά του Τολού μέχρι τη νότια παραλία.

Το Τολό στο βάθος.

Κατεβαίνοντας στην παραλία ξανά για να συνεχίσω προς το Δασκαλειό που φαίνεται στο πλάνο.

Λίγο πριν όμως πήγα σε μια μικρή σπηλιά που βρίσκεται κοντά στην παραλία.

Η οποία ήταν διαμπερής αν και δεν της φαινόταν.

Προσεγγίζοντας το Δασκαλειό. Παντού και εκεί ενετικά και οθωμανικά κτίσματα.

Το Δασκαλειό δεν έχει παραλίες. Είναι ένας βράχος 60 μέτρων που υψώνεται από τη θάλασσα. Υπάρχει μια υποτυπώδης προβλήτα που έχει δημιουργηθεί για εύκολη πρόσβαση.

Ακριβώς πάνω από την προβλήτα υπάρχει μια μεγάλη εσοχή στον βράχο και 2 ψησταριές! Κάποιοι είναι μερακλήδες!!!

Ένα απότομο μονοπάτι με προώθησε ψηλότερα προς την κορυφή. Η θέα προς τη Ρόμβη ήταν φανταστική.

Έφτασα στο εκκλησάκι Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, την περίοδο της Τουρκοκρατίας λειτούργησε ιερατικό κρυφό σκολειό για τα παιδιά των ψαράδων της γύρω περιοχής.

Από ψηλά διέκρινα ακόμη μια οχύρωση του ενετικού στρατού και εννοείται ξεκίνησα να κοιτάω για τρόπο προσέγγισης.

Έφτασα λοιπόν στο ''Καστέλο ντι Σκόλιο''. Χτισμένο το 1686 από τα στρατεύματα του Φραντσέσκο Μοροζίνι. Οι Οθωμανοί που ζούσαν στο νησί, όσοι έζησαν, εκδιώχθηκαν στην Κρήτη.

Το 1715 οι Οθωμανοί ανακατέλαβαν τα νησιά και τις γύρω περιοχές. Το τείχος έχει υποστεί ζημιές στο πάνω μέρος του για αυτό και δε μοιάζει με τα κλασσικά ενετικά που συναντάμε αλλού.

Συνέχεια της θαλασσινής πορείας από την ανατολική πλευρά της Ρόμβης. Θαύμασα εντυπωσιακούς γεωλογικούς σχηματισμούς, σμιλεμένους για αιώνες από τη θάλασσα.

Το εντυπωσιακό είναι ότι δε βρήκα καμία άλλη σπηλιά. Ένα ωραίο στενό πέρασμα στο πλάνο.

Σχεδόν ολοκληρώνοντας τον γύρο του νησιού.

Υπάρχει μια ακόμη μικρή νησίδα που άφησα για το τέλος, το Κορωνήσι το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στην παραλία του Τολού.

Το οποίο κυριαρχείται από φραγκοσυκιές!!! Δε νομίζω να έχω ξαναδεί κάτι ανάλογο.

Μια κλασσική προβλήτα καθώς και αυτό το νησί αποτελεί μια βραχώδη έξαρση της θάλασσας.

Και σε αυτό το νησάκι υπάρχει εκκλησάκι στην κορυφή. Άγιοι Απόστολοι.

Η θέα από εκεί εκπληκτική. Διακρίνεται το στενό πέρασμα Ρόμβης-Τολού.

Άφιξη στο Τολό μετά από συνολικά 4 ώρες. Είχε ηλιοφάνεια και τα νερά απέκτησαν εξωτικό χαρακτήρα.

Από το Τολό κινήθηκα προς Δρέπανο-Βιβάρι και στα Καρνεζέϊκα μπήκα σε χωματόδρομο ο οποίος με οδήγησε στη Μονή Αυγού. Φανταστική διαδρομή που έχω ξανακάνει αρκετές φορές στο παρελθόν. Πρώτη φορά όμως με το Qashqai.

Youtube Video

Άφιξη στη Μονή Αυγού.

Η Ιερά Μονή Αγίου Δημητρίου Αυγού είναι ένα από τα σημαντικότερα χριστιανικά μνημεία της Αργολίδας. Οι απαρχές της ανάγονται στον 11ο αιώνα. Η Μονή, που διαλύθηκε όπως και πολλές άλλες από την αντιβασιλεία του Όθωνα, αναφέρεται σε ελάχιστα νεότερα έγγραφα που σώζονται στα Γενικά Αρχεία του Κράτους.

Διακρίνεται το φαράγγι του Ράδου και η εντυπωσιακή χωμάτινη διαδρομή που με έφερε εδώ.

Από τη Μονή Αυγού συνέχισα χωμάτινα μέχρι τον όρμο Βουρλιά, μια διαδρομή που είχα κάνει και παλιότερα και τη θυμόμουν μεγάλο σπαστήρι. Πράγματι ήταν αλλά σίγουρα άξιζε τον κόπο.

Youtube Video

Πλησιάζοντας τον όρμο Βουρλιά.

Ο Όρμος Βουρλιά από ψηλά. Ο δρόμος τερματίζει απέναντι σε ιχθυοκαλλιέργειες και έχει απόσταση 15km από τη Μονή Αυγού.

Στο τέλος της διαδρομής, στην τοποθεσία Ξερολίμανο. Απολαυστική αν και αρκετά δύσβατη στο κομμάτι μέχρι τη θάλασσα.

Μια από τις δύο παραλίες του Βουρλιά. Διακρίνεται ψηλά ο δρόμος που κατεβαίνει εδώ.

Από εκείνο το σημείο είχα τη δυνατότητα να βγω στην Costa Bianca και το Σαλάντι και να επιστρέψω από την αγαπημένη μου Επίδαυρο.

Η εξόρμηση παρότι κοντινή, ήταν αρκετά απαιτητική αλλά πλούσια σε εικόνες και ιστορικό υπόβαθρο. Ο καιρός ήταν σύμμαχος αλλά αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος που επέλεξα, μεταξύ άλλων, τα συγκεκριμένα μέρη. Να είστε όλοι καλά και τα λέμε στο επόμενο επεισόδιο!

@axel12p said in Mazda CX-30:

Το κομμάτι που έσπασε δεν το έχεις να το κολλήσεις;

Αυτό ακριβώς. Ένας φανοποιός θα μπορούσε να το κολλήσει και να μη φαίνεται και τίποτα. Και γέμισμα κάνουν αλλά είναι μπελαλίδικο εκεί. Σίγουρα όμως θα μιλάμε για ελάχιστα χρήματα συγκριτικά με έναν καινούργιο καθρέφτη.

@dettol said in Κ.Ο.Κ.-Παραβασεις και προστιμα.:

Εγώ πάντως απορώ με τους τόσους πολλούς τροχαίους που αναφέρετε. Πραγματικά αν ήταν τόσοι πολλοί, δεν θα άνοιγε ρουθούνι στους δρόμους, όχι τόσοι νεκροί κάθε εβδομάδα.
Σίγουρα τους βλέπετε ενώ είστε ξύπνιοι;

Σκέψου ότι είναι τόσοι πολλοί τα τελευταία 2 χρόνια που οι άλλοι αναγκάστηκαν να βγάλουν ομάδες ενημέρωσης στο viber οι οποίες μάζεψαν 20.000 μέλη+!

Η σκηνή είναι από ταινία του Ταρκόφσκι (Mirror 1975). Οι συζητήσεις αυτές δεν οδηγούν κάπου. Η αντικειμενική αλήθεια είναι πως τα μπλόκα σε αυτή τη χώρα ήταν, είναι και θα είναι φοροεισπρακτική πολιτική και δε μειώνουν ούτε λύνουν το πρόβλημα των τροχαίων ατυχημάτων. Το ''φοροεισπρακτική πολιτική'' μην το παίρνετε και τόσο αψήφιστα γιατί εν δυνάμει μπορεί να εφαρμοστεί παντού! Και δε θυμάμαι ποτέ να γνώρισα κάποιον Άγιο μέχρι σήμερα, μόνο σε τοιχογραφίες και εικόνες τους βλέπω.

Οι τεχνικοί εκεί έχοντας μεγάλη εμπειρία και βλέποντας αμέτρητα αυτοκίνητα καθημερινά είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τυχόν προβλήματα ''με το μάτι'' που λέμε. Ειδικά τζόγους κλπ.

Μήπως παραξεφύγαμε? Όλες οι εκδόσεις πλην μιας είναι πάνω από 40 χιλιάρικα!

Ακριβώς ένας χρόνος πέρασε από εκείνη την εκδρομή στον Πάρνωνα, τη Μονή Κοντολινάς, το Κάστρο Γλυππίας και το εντυπωσιακό μνήμα του Δράκου. Πέρισυ η Κυριακή έπεσε στις 6 Οκτώβρη ενώ φέτος στις 5. Από τότε είχα τάξει στη γυναίκα μου και στην κόρη μου ότι θα τις πάω στο μοναστήρι βόλτα να δουν τη διαδρομή και να μαζέψουμε και μερικά κάστανα, μιας και είναι η εποχή τους. Έτσι λοιπόν το πρωϊ της Κυριακής αναχωρήσαμε για τον Πάρνωνα. Προφανώς ήταν δύσκολο να σηκωθούμε όσο νωρίς ήθελα αλλά οκ, με τα παιδιά δεν υπάρχει τίποτα εύκολο.

Άφιξη στην ιστορική Καστάνιτσα.

Στον χωματόδρομο για τη μονή Κοντολινάς.

Η διαδρομή μέχρι την εντυπωσιακή τοποθεσία όπου βρίσκεται το ιστορικό μοναστήρι.

Youtube Video

Αρχικά η μονή ήταν αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο, αλλά αφιερώθηκε και στον Άγιο Παντελεήμονα μετά την νικηφόρα μάχη των Καστανιτσιωτών εναντίον του Ιμπραήμ πασά (ανήμερα και παραμονή της εορτής του). Η μονή πυρπολήθηκε την ίδια χρονιά από τον Ιμπραήμ πασά, ως αντίποινα για την ήττα που υπέστη το στράτευμα του στην Καστάνιτσα. Το 1834 διαλύθηκε με διάταγμα του Όθωνα, αφού δεν συμπλήρωνε επαρκή αριθμό μοναχών.

Μαζεύοντας μερικά κάστανα!

Το αρχικό πλάνο ήταν να φάμε στην Καστάνιτσα όμως τους τα έχω από παλιότερα μαζεμένα των ντόπιων που δεν αφήνουν να παρκάρει κανείς κοντά στην πλατεία ενώ έχει άπλετο χώρο. Και σιγά τον κόσμο που μαζεύει μεταξύ μας...

Έτσι αποφασίσαμε να πάμε σε ένα άλλο φανταστικό χωριό της περιοχής, τον Πλάτανο.

Στον οποίο βρίσκεται και αυτός ο μικρός καταρράκτης και μερικές πάπιες και χήνες. Ένας μικρός παράδεισος των παιδιών!

Παλιότερα με παρέα είχα φάει σε μια ωραία ταβέρνα αλλά δε θυμόμουν που ακριβώς ήταν οπότε ξεκινήσαμε να περπατάμε για να τη βρούμε.

Ρε Κούλη δε μας είπες ότι στο Χάρβαρντ σας μαθαίνανε και βιολί! Γιατί σίγουρα από τα άλλα δεν έμαθες και πολλά.

Το χωριό είναι φανταστικό και είναι όμορφη εμπειρία να περπατάς στα σοκάκια του. Το έχουν περιποιηθεί!

Αυτή ήταν η ταβέρνα που είχα κατσει παλιότερα. Δυστυχώς ήταν κλειστή και ένας ντόπιος μας είπε πως ο άνθρωπος έφυγε από την κωλοαρρώστια. Η αλήθεια είναι πως επηρεάστηκα κάπως, υπό την έννοια ότι τα χρόνια περνάνε και εγώ έχω πολλές ''στατικές'' εικόνες στο μυαλό μου από μέρη και ανθρώπους που μοιραία αλλάζουν ή χάνονται. Δεν είναι τόσο εύκολο να το δεχτώ αλλά πρέπει κάποτε...

Το μοναδικό που έχει απομείνει είναι ένας ξενώνας ο οποίος έχει και φαγητό.

Ωραίος, πετρόχτιστος.

Κάτσαμε μέσα καθώς είχε λίγο κρύο για έξω.

Μενού αναμενόμενα πολύ βασικό αλλά το φαγητό πολύ καλό. Από τιμές θα έλεγα κανονικές, όχι τύπου Εύβοιας κλπ.

Επιστρέφοντας προς το Άστρος. Φανταστική μέρα!

Πριν ξεκινήσουμε την εξόρμηση, είχα στο μυαλό μου πως θα γίνει να καταφέρουμε να ανέβουμε τη φανταστική χωμάτινη διαδρομή από Σίταινα μέχρι το οροπέδιο του Πάρνωνα που είναι μια φανταστική εμπειρία που θα ήθελα να ζήσουν τα κορίτσια. Φυσικά δεν περίσσεψε χρόνος γιατί σε τέτοιες βόλτες πρέπει να ξεκινήσεις νωρίς. Πρέπει να γίνει έτσι ώστε να μην είναι κουρασμένο το παιδί και χάσει τη διαδρομή και το θέαμα. Κάποια στιγμη θα την κάνουμε και αυτήν τη διαδρομή.

Να είστε καλά και τα λέμε την επόμενη φορά!

@metoikos said in ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΔΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ - ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ...:

Αυτή η Εγνατία τί πράγμα είναι τέλος πάντων; διαδρομή Γιάννενα Θεσσαλονίκη
πληρώνουμε διόδια για να χοροπηδάμε στίς λακούβες;;
Σε ορισμένα σημεία η δεξιά λωρίδα σμπαράλια, χειρότερη από επαρχιακή οδό δεκαετίας 1990... Συγγνώμη αλλά Δεν πάει έτσι!

Φυσικά και πάει έτσι και λέμε και ευχαριστώ που έχουμε ασφάλτινους δρόμους (που τους πληρώνουμε ακριβότερα από τους ευρωπαίους) και δεν κινούμαστε σε χωματόδρομους. Δεν είναι αυτά τα σημαντικά όμως, τα σημαντικά είναι να πηγαίνουμε με 80 στα τούνελ και όχι πάνω από 120 στις ευθείες γιατί τότε γινόμαστε Ελληνάρες που δε σέβονται τίποτα ενώ στο εξωτερικό όλοι σέβονται τους νόμους1111!!!1111

Ο Μάικλ Μαν είναι ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες όλων των εποχών. Τελειομανής και αυτό φαίνεται σε κάθε σκηνή. Η ατμόσφαιρα και το στυλ στις ταινίες του είναι σε άλλο επίπεδο. Ο James Caan ήταν φανταστικός στο Thief και σαν ηθοποιός ένα από τα μεγάλα what if στο Hollywood.

@antonakis said in Κ.Ο.Κ.-Παραβασεις και προστιμα.:

Εγώ έτσι το καταλαβαίνω, αλλά αυτοί από Κανάρη ενίοτε φωνάζουν επειδή είναι "από δεξιά".
(αυτοί οι κόμβοι θέλουν άλλη διαχείριση πινακίδων μάλλον)

Ίσως καλύτερα θα ήταν η μία εκ των Κανάρη και Ναυαρίνου να πήγαινε αντίθετα. Τώρα συγκλίνουν προς την Υμηττού και οι έξτρα πινακίδες δίνουν τζάμπα πολυπλοκότητα.

@ilias-a said in Κ.Ο.Κ.-Παραβασεις και προστιμα.:

Εαν εχετε και οι 2 στοπ, σταματατε για να ελεγξετε και ο δεξια ξεκιναει πρωτος.
https://www.gargalianoionline.gr/9-στους-10-οδηγούς-δεν-ξέρουν-πώς-να-αντιδ/

Σωστός απλώς αυτό ισχύει όταν δεν υπάρχει καμία άλλη σήμανση εκτός του Στοπ. Στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει και σήμανση παραχώρησης προτεραιότητας που θα μπορούσε να βρίσκεται είτε στη μία είτε στην άλλη πλευρά και αυτή πρέπει να τηρηθεί.