Αν και γεωπόνος, εργαζόμουν μέχρι χθες ως μηχανικός πωλήσεων σε εταιρεία πώλησης βιομηχανικού εξοπλισμού (η ιδιοκτησία των 2 ατόμων, μας έλεγε σε κάθε ευκαιρία ότι είμαστε product managers, απλά δεν μας δίνουν το τίτλο γιατί θα πρέπει και να τον πληρώσουν...).
Η συνάδελφος στο τμήμα των 400Κ τζίρου και πρώτου κράχτη (είμαστε 2 άτομα), βρήκε αλλού δουλειά, δίπλα στο σπίτι της, με περισσότερα χρήματα. Τους ανακοίνωσε με mail ότι φεύγει. Γίνεται ένα αρχικό μασάζ από τον ένα ιδιοκτήτη σχετικά με το να μην αγχώνομαι, δεν θα τα πάρω όλα πάνω μου (όχι δηλαδή ότι και τα μισά είναι εφικτό...) και ότι θα μιλήσουμε από κοντά. Μετά μία εβδομάδα, παρουσία και της συναδέλφου, γίνεται η κουβέντα για το τι θα φορτωθώ (ήδη πιέζομαι με τον όγκο δουλειάς που έχω...)... Καμία κουβέντα για το μισθολογικό και δήλωση ότι δεν θα έρθει άλλο άτομο σύντομα... Το απόγευμα της ίδιας μέρας, πάω σε συνέντευξη σε εταιρεία του ίδιου χώρου, αλλά με αμελητέα επικάλυψη στα είδη πώλησης (σε αυτή την επικάλυψη όμως ήταν που είχα αποκτήσει και εμπειρία, άρα ήμουν τυχερός και χρήσιμος). Μου κάνουν πρόταση για 2 κατοστάρικα παραπάνω (τα χρήματα της συναδέλφου δηλαδή), bonus, εταιρικό (οι άλλοι μου έδιναν απλά 100 ευρώ για καύσιμα/μήνα) και 50 ευρώ για super market. Ουσιαστικά μου λένε ότι θέλουν να συνεργαστούμε και περιμένουν απάντηση μου. Η δουλειά πολύ πιο δομημένη (όχι δηλαδή και back office ή δουλειά λογιστηρίου που κάναμε μεταξύ άλλων). Πάω μετά από 2 μέρες στη δουλειά (Παρασκευή) και τους ανακοινώνω ότι είμαι απογοητευμένος για τη μη αναφορά στο μισθολογικό και ότι δεν προβλέπεται να φέρουν άτομο (τουλάχιστον για φέτος). Τους ενημερώνω πως με αυτές τις συνθήκες, θέλω να αποχωρήσω. Μετά τα εγκεφαλικά, ειπώθηκαν γνωστές μπαρουφες τύπου 'δεν έχουν προλάβει να σκεφτούν', 'η εταιρεία δεν μπορεί να δώσει αρκετά παραπάνω', 'θέλουν να χτίσουν το τμήμα πάνω μου αλλά χωρίς βιασύνη και λάθη του παρελθόντος' κλπ. Τους απαντάω με τη ρήση τους (ουδείς αναντικατάστατος), τους λέω για τη πρόταση που έχω και ότι περιμένω συγκεκριμένη πρόταση τους τη Δευτέρα και όχι σε μία εβδομάδα που μου είπαν.
Η πρόταση ήρθε και ήταν τα χρήματα των άλλων, εννοείται χωρίς εταιρικό (θα μου έκοβαν και το κατοστάρικο για καύσιμα σπίτι -δουλειά) και με αναφορές στα bonus που βασίζονται σε εξωφρενικούς στόχους, οπότε και είναι ανύπαρκτα. Τους είπα όχι και ήρθε μια τελευταία προσπάθεια με το κατοστάρικο μέσα. Αρνήθηκα και με παρακάλεσαν να μείνω μέχρι και 2 Μάη, να κάνω εκπαίδευση σε όποιον έρθει, ακόμη και απογεύματα με επιπλέον πληρωμή κλπ. Δέχτηκα και ενημέρωσα την άλλη εταιρεία ότι θέλω να συνεργαστούμε αλλά δεν μπορώ να έρθω πριν τις 5/5 (είχα προϊδεάσει από τη συνέντευξη ότι δεν μπορώ να αφήσω τη θέση μου άμεσα και να καταστρέψω ότι έχει χτιστεί). Συμφώνησαν και έκαναν 100 τα ευρώ του super market...
Αφού φτάνουμε στο τέλος της εβδομάδας (εχθές), μας ανακοινώνουν (η συνάδελφος θα αποχωρούσε Μ. Τετάρτη), ότι δεν θέλουν να μας 'ταλαιπωρούν' και μας αποδεσμεύουν σήμερα!
Από τις χειρότερες ημέρες μου στον εργασιακό χώρο. Γαϊδούρια ξεσαμάροτα...
Ειδοποίησα την άλλη εταιρεία (ο άνθρωπος μάλλον κατάλαβε πως ένιωσα, παρόλο που το στρογγύλεψα σε τύπου 'αποφάσισαν πως δεν θα με χρειαστούν άλλο, μιας και κλείνουν για Πάσχα') και περιμένω να ενημερωθώ αν θα πάω νωρίτερα και πότε.
Συμβουλή σε εργαζόμενους. Το φιλότιμο εννοείται ότι δεν πληρώνεται, αλλά καθώς φαίνεται, δεν εκτιμάται κιόλας... Κάντε τα απολύτως απαραίτητα και τέλος! Εννοείται για εργοδότες όπως αυτούς που περιγράφω...
Fun fact: επειδή είχα τη τύχη (ή ατυχία;), να μιλάω, καθοδηγώ, πουλάω, συνεργάζομαι με εταιρείες μεγαθήρια στην Ελλάδα (και φυσικά το 'Δημόσιο'), το βίσμα ζει και βασιλεύει! Υπεύθυνοι ποιοτικού ελέγχου που χρησιμοποιούν πρότυπα βάρη με τις θήκες τους!, υπεύθυνοι προμηθειών και συντήρησης που ψεύδονται και δεν σηκώνουν τηλέφωνα μετά από χοντρές λαλακίες, υπάλληλοι με νοοτροπία βαθέος Δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα, 'υπεύθυνοι' που θέτουν προδιαγραφές σε ζητήσεις ή διαγωνισμούς (συχνά άγονους) και δεν ξέρουν που παν τα τέσσερα κλπ κλπ. Όλοι αυτοί, αμοίβονται με παχυλούς μισθούς, απλά επειδή υπάρχουν (οπότε μη γράφουμε μπούρδες για παραγωγικότητα κλπ)... 0 αξιοκρατία και τεράστια απόκλιση μισθών. Αν υπάρχουν γνωριμίες και τύχη, κάποιος μέτριος (ίσως και χειρότερος) θα βρει σχετικά γρήγορα μια θέση που ένας αντίστοιχος άξιος, μπορεί να μη δει ούτε με το κιάλι... Όλα αυτά, αντί οι εταιρείες που μπορούν να υποστηρίξουν τέτοιους μισθούς, να επιδιώκουν συστηματικά να παίρνουν τους καλύτερους, να επιδιώκουν τελικά να βολέψουν περισσότερους 'γνωστούς'... Όλα αυτά βέβαια, συμβαίνουν και στο εξωτερικό (για να προλάβω κάποιους). Απλά όχι στη κλίμακα που συμβαίνουν εδώ και όχι με τόσο προκλητικό τρόπο.
Fun fact #2: σε πιο παλιό συνάδελφο (αντίστοιχο της συναδέλφου) που τον είχαν στα χρήματα που έπαιρνα κι εγώ (χωρίς τα 100 της βενζίνης), αφού πήγε και είπε για αύξηση (θα πάρει κάποια πράγματα που έκανα εγώ και η συνάδελφος), του έδωσαν απλά 150 παραπάνω. Το παιδί γνώριζε για τα 200 παραπάνω της προσφοράς σε εμένα (που ήταν και ο μισθός της συναδέλφου) αλλά δεν του έδωσαν ούτε αυτά! Για το 50ρικο του είπαν 'θα δούμε εν καιρώ'. Εννοείται πως αν έχω κάποια πληροφορία για δουλειά, θα του στείλω...
