Τελευταία εξόρμηση για το 2024, ευτυχώς δίχως άλλα παρατράγουδα. Αρκετά τράβηξα αυτή τη χρονιά, από αρκετά δύσκολες καταστάσεις υγείας μέχρι πιο ήπιες αλλά με αρκετή ταλαιπώρια...

Τουλάχιστον, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου μέχρι αύριο το βράδυ, στην αρχή του 2025 θα είμαι όρθιος και αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Αφήνω πίσω μου τα δύσκολα, επαναπροσδιορίζω κάποια πράγματα και προχωράω. Πάντα έτσι έκανα και ελπίζω ότι θα κάνω.

Τα σημεία της εξόρμησης είχαν κυκλωθεί κάποια χρόνια πριν αλλά ποτέ δεν είχε τύχει να κολλήσουν σε μια βόλτα προς τα εκεί. Άλλωστε λόγω κοντινής απόστασης θα έπρεπε να συμπεριληφθούν μόνο σε μια χειμωνιάτικη βόλτα.

Πρώτος προορισμός η αρχαία πόλη των Κορσιών στο χωριό Χώστια ή Πρόδρομος του νομού Βοιωτίας. Μια πόλη που πάντα προσπερνούσα όμως είχε έρθει η ώρα να την περπατήσω και να διαβάσω για αυτήν. Στον δρόμο που κατεβαίνει για την παραλία Σαράντη, στο αριστερό χέρι μου συνάντησα την χαρακτηριστική ταμπέλα και άφησα το αυτοκίνητο.

Η ανασκαφή της πόλης ξεκίνησε επιφανειακά τη δεκαετία του 1960 και 20 χρόνια αργότερα ανασκάφηκε επι δύο συνεχή έτη από Αμερικανούς επιστήμονες. Τα πρώτα ίχνη κατοίκησης χρονολογούνται στην Πρώιμη Ελλαδική περίοδο, ενώ ευρήματα της Γεωμετρικής, της Αρχαϊκής και της Κλασικής περιόδου πιστοποιούν τη συνεχή κατοίκηση της θέσης. Τα λαξευμένα βράχια δείχνουν την πρωτοελλαδική περίοδο.

Στην ακρόπολη των Κορσιών, στην ανατολική απόκρημνη πλευρά της, είναι ορατά τα τείχη της πόλης τα οποία φυσικά πέρασαν από διάφορες φάσεις χτισίματος. Γενικά όσο πιο παλιά πάμε συναντάμε μεγαλύτερες πέτρες και μεταγενέστερα μικρότερες και συγκολλητικό υλικό.

Τρομερή θέα στην παραλία Σαράντη με παιχνίδια του ήλιου. Η πόλη όπως συνηθιζόταν, χρησιμοποιούσε το φυσικό ανάγλυφο της περιοχής για πρόσθετη προστασία.

Το 346 π.Χ. η πόλη καταλήφθηκε από τους Φωκείς και χρησιμοποιήθηκε ως βάση των επιχειρήσεών τους στη Βοιωτία, αλλά μετά την ήττα των Φωκέων την ίδια χρονιά καταστράφηκε από τη Θήβα. Έπειτα από αυτή την καταστροφή τα τείχη ξαναχτίστηκαν μέχρι να φτάσουμε στην ολική καταστροφή της πόλης κατά τη διάρκεια των Μιθριδατικών πολέμων τον 1ο αιώνα π.Χ. Έπειτα ξανακατοικήθηκε το 2ο αιώνα μ.Χ για να εγκαταλειφθεί οριστικά από τον 5ο αιώνα και μετά.

Από την αρχαία πόλη κατέβηκα στην παραλία Σαράντη για να κάνω μια διαδρομή που είχα τσεκάρει το καλοκαίρι όταν πήγα οικογενειακώς στην παραλία Σουριτρά. Την ίδια διαδρομή ακολούθησα για 500 μέτρα όμως μετά συνέχισα να ανεβαίνω μέχρι τα Κουκουραίικα μαντριά και λίγο μετά συνάντησα τον κεντρικό χωματόδρομο που πάει προς Ζάλτσα. Η διαδρομή απολαυστικότατη, αρκετά βατή με υπέροχη θέα στον Κορινθιακό και τον χιονισμένο Ελικώνα.

Youtube Video

Μόλις βγήκα στον κεντρικό χωματόδρομο κατευθύνθηκα προς Ζάλτσα όμως σύντομα ξεκίνησα να ανεβαίνω τον δρόμο που διασχίζει τον Ελικώνα και καταλήγει στην Αρβανίτσα. Ήξερα φυσικά πως δε θα καταφέρω να βγάλω τη διαδρομή αλλά ήθελα να πατήσω λίγο χιονάκι ξανά αλλά σε αρκετή κλίση.

Σε αυτό το πέταλο μου έσβησε γιατί δεν είχα απενεργοποιήσει το TC. Ήθελε φόρα και αρκετό γκάζι από ότι φαίνεται αλλά δε νομίζω ότι θα έφτανα και πολύ μακριά χωρίς να κατεβάσω πιέσεις. Δεν επέμεινα, ακόμα δεν έχω ξεψαρώσει στα χιόνια. Πρέπει να γράψω μερικά χιλιόμετρα αλλά σε λίγο πιο ασφαλείς συνθήκες. Δε βιάζομαι, σιγά σιγά γιατί είμαι νέος στο σπορ της οδήγησης στο χιόνι.

Επιστροφή προς τη Ζάλτσα.

Παραλία Σαράντη. Πραγματικά η καθαρή ατμόσφαιρα του χειμώνα μεταμορφώνει τη θέα.

Πριν τη Ζάλτσα έστριψα αριστερά στον χωματόδρομο που καταλήγει στο ακρωτήριο Αγιάς και στον όρμο Βουρλιά. Δεν είχε τύχει να πάω ποτέ και πάντα ήθελα μια καθαρή χειμωνιάτικη μέρα να βρεθώ σε εκείνα τα μέρη. Πήγα πρώτα προς τον όρμο Βουρλιά.

Ο δρόμος αρκετά βατός και η θέα καταπληκτική. Δυστυχώς πολλές καμένες εκτάσεις και εδώ όπως και πάνω από τον Σαράντη. Δεν έμεινε τίποτα πια. Πουρνάρια όλα μεν, έχει χαθεί όμως το πράσινο και το μέρος πλέον θυμίζει κάτι από Μάνη.

Ο όρμος του Βουρλιά έχει πράσινο και δείχνει ενδιαφέρουσα η παραλία όμως έχει καταληφθεί από ιχθυοκαλλιέργειες...

Επιστροφή στη διασταύρωση και συνέχεια προς ακρωτήριο Αγιάς.

Ο δρόμος εμφανώς πιο παρατημένος προς Αγιά

Δεν έλειψαν και κάποιες λασπουριές. Όχι φυσικά βαθιές, ίσα για να λερωθεί το αυτοκίνητο τσάμπα!

Στο τέλος υπήρχαν κάποιες παρατημένες εγκαταστάσεις και μηχανήματα.

Αυτό είναι το ακρωτήριο της Αγιάς. Γαλήνιο μέρος και απόκοσμο. Ένιωθα σαν να είχα ταξιδέψει κάπου μακριά. Αν το καλοσκεφτούμε βρίσκεται αρκετά χωμάτινα χιλιόμετρα από τον πολιτισμό. Σχεδόν 20!

Ήταν ένα ωραίο σημείο για να τσιμπήσω κάτι πρόχειρο.

Επιστροφή στη διασταύρωση προς Ζάλτσα και από εκεί χωμάτινη συνέχεια προς τον Ταρσό, ένα ακόμη άγνωστο χωριό στο ευρύ κοινό.

Κοντά στο Καρυώτι.

Θέα απίστευτη αλλά ΚΑΙ εδώ τα πάντα κάηκαν. Κάπου πρέπει να έχω φωτογραφίες πριν τις φωτιές.

Πλησιάζοντας τον Ταρσό.

Σε εκείνον τον ορμίσκο βρίσκεται η παραλία της Βαθιάς Λούζας. Ούτε το gps δε μπορεί να σε οδηγήσει εκεί κάτω. Χρόνια ήθελα να πάω.

Το χωριό του Ταρσού με τα πάντα καμένα τόσο στην πλαγιά όσο και μέσα. Παντού έφτασε, ευτυχώς τα περισσότερα σπίτια σώθηκαν.

Κατάβαση από το χωριό προς τη Βαθιά Λούζα.

Υπάρχει μια χαρακτηριστική φουρκέτα η οποία δε φαίνεται καθόλου και κατά λάθος τράβηξα ευθεία τη διαδρομή. Δε με χάλασε καθόλου καθώς έφτασα σε κάτι σαν αλώνι και θαύμασα την απίστευτη θέα από ψηλά.

Ερειπωμένα σπίτια και καμένες εκτάσεις. Ευτυχώς φυτρώνει το γρασίδι και πρασινίζει λίγο ο τόπος σιγά σιγά.

Βαθιά Λούζα από ψηλά. Φαίνεται φανταστική όπως πίστευα πριν καν τη δω.

Βρήκα τη φουρκέτα και ξεκίνησα να κατεβαίνω.

Η διαδρομή είναι καταπληκτική και κατεβαίνει από τη δεξιά πλευρά ενός φαραγγιού.

Άφιξη σε αυτήν την τρομερή παραλία. Το ένστικτό μου έλεγε πως σίγουρα θα είναι κάτι ιδιαίτερο και δεν έκανε λάθος για ακόμη μια φορά.

Επιστροφή στον Ταρσό, κατάβαση στο εργοστάσιο αλουμινίου και από εκεί ασφάλτινη ανάβαση στο Κυριάκι όπου το σκηνικό άλλαξε εντελώς.

Κυριάκι.

Συνέχεια στη χιονισμένη διαδρομή προς Αρβανίτσα.

Κάπου στη διαδρομή βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργιου. Εκεί υπάρχει μια χωμάτινη διαδρομή η οποία παρακάμπτει το Κυριάκι και καταλήγει στο δρόμο για Λιβαδειά. Είχε αρκετό χιόνι αλλά είδα και ροδιές οπότε είπα να δοκιμάσω την τύχη μου μιας και είχα λίγο χρόνο.

Αυτή τη φορά τα πήγα αρκετά καλύτερα από την πρώτη αν και οι ροδιές πάντα παγώνουν όταν πατιούνται από τους προηγούμενους και στη μέση είχε αρκετό χιόνι με αποτέλεσμα να το σπρώχνω με τη μάσκα σε αρκετά σημεία.

Την έβγαλα τη διαδρομή τελικά και ήταν απόλαυση η φάση με τόσο χιόνι.

Το τοπίο ήταν ήδη μαγικό αλλά το καλύτερο δεν το είχα δει ακόμη.

Πηγαίνοντας προς Λιβαδειά έστριψα προς το χωριό Ελικώνας και αντίκρισα μια εικόνα που μάλλον πολλοί θα πίστευαν ότι δε βρίσκεται στην Ελλάδα.

Σε πρώτο πλάνο η εποχική λίμνη και το βουνό Μεγάλης Λούτσας από την πίσω πλευρά του. Οι περισσότεροι θεωρούν πως το βουνό ονομάζεται Ελικώνας και λόγω του χωριού στην απέναντι πλευρά της λίμνης αλλά είναι η Μεγάλη Λούτσα με υψόμετρο 1.553m και το όρος Ελικώνας βρίσκεται πίσω από αυτήν.

Εκεί τριγύρω είχα τη δυνατότητα να παίξω λίγο ακόμη στα χιόνια σαν να είμαι μικρό παιδί.

Αν το καλοσκεφτούμε, μεγάλα παιδιά είμαστε όλοι μας απλώς παίζουμε με ακριβότερα και πιο επικίνδυνα παιχνίδια. Είναι όμως απαραίτητα για κάθε άντρα αυτά τα παιχνίδια, είτε οποιαδήποτε άλλα ''παιχνίδια'' που του θυμίζουν πως ήταν όταν ήταν παιδάκι. Μην υποτιμάτε καθόλου το πόσο σημαντικό είναι το ''παιχνίδι'' για όλους. Αν μπορούσα να περιγράψω με μια λέξη αυτήν την εξόρμηση θα την έλεγα απλώς ''χορταστική''!

Εύχομαι καλές γιορτές σε όλους και όλες, με υγεία πάνω από όλα και πάντα ασφαλή χιλιόμετρα. Τα λέμε με το καλό... του χρόνου!

@panormus772 said in Κορσιαί- Ακρωτήριο Αγιάς- Βαθιά Λούζα 29-12-2024:

Ωραίες αναμνήσεις μου έφεραν αυτές οι φώτο!
Πριν 24 περίπου χρόνια αγροτικός ιατρός στη Δομβραίνα-Θίσβη για ένα έτος (2001-2002),καμιά φορά πήγαινα να καλύψω και τον Πρόδρομο.Με είχανε πάει προς Ζάλτσα μια φορά για να δω έναν που είχε χτυπήσει στο κεφάλι μετά από πτώση(ευτυχώς ελαφρά).Μάλιστα χρειάστηκε να ανέβει κι ασθενοφόρο για να τον πάει στο νοσοκομείο.Κυριάκι είχα φίλο συνάδελφο που έκανε ιατρείο.
Ωραίες εποχές νιότης με πολλά -φρούδα- όνειρα για το μέλλον...

Καλή χρονιά με υγεία σου εύχομαι!

Πω πω φίλε μου εσύ πέτυχες τον δρόμο για Ζάλτσα σε σχεδόν τραγική κατάσταση. Είχε τύχει πριν 7-8 χρόνια να κατεβαίνω και δύο μεγάλα φορτηγά να μη μπορούν να ανέβουν ένα κλασσικό σημείο που λάσπωνε! Το 2002 φανάζομαι πως θα ήταν ο δρόμος.. Τέτοια μέρη δεν είναι για να σου συμβεί κάτι σοβαρό γιατί ωσπου να κατέβει το ασθενοφόρο και να ανέβει ξανά καληνύχτα! Να είσαι καλά φίλε μου, καλή χρονιά με υγεία πάνω από όλα!

@otso said in Κορσιαί- Ακρωτήριο Αγιάς- Βαθιά Λούζα 29-12-2024:

Εμενα μου την δινει που οι αθηναιοι ξερουν τον τοπο μας καλυτερα απο μας .

billy84 παλι καλα που ειστε μετρημενοι στα δαχτυλα του ενος χεριου .
Ευτυχως το κοπαδι παει αραχωβα .

Ευτυχώς να λέμε που δεν έχουν γίνει instagramικά εκείνα τα μέρη γιατί είναι τα μοναδικά ήρεμα που έχουν απομείνει και χωρίς να φας την κίνηση της αρκούδας όπως προς Πελοπόννησο το καλοκαίρι...

@antonmone said in Κορσιαί- Ακρωτήριο Αγιάς- Βαθιά Λούζα 29-12-2024:

Εύχομαι υγεία ,καλή χρονιά και τα προβλήματα να μείνουν μόνο ως ανάμνηση.
Εισαι ένας καταπληκτικός ταξιδιωτικός οδηγός χωρίς καμμία δόση υπερβολής!!!

Σε ευχαριστώ αδερφέ! Καλή χρονιά με υγεία και ό,τι επιθυμείς!