Επίσης δεν νομίζω να πήγαιναν ποτέ οι Ελληνες ως μπουλούκια ακάλεστοι στις χώρες υποδοχής.
Αντε να ήταν πλήρωμα σε κανένα βαπόρι και να την κοπάναγε, να είχε τουριστική βίζα και να την παραβίαζε, πάντως να μπαίνουν 100-500-1000 ταυτόχρονα δεν γινόταν.
Γεωγραφικές και άλλες δυσκολίες δεν το επέτρεπαν.
Αρα δεν είμαστε στην ίδια διαδικασία με τους σημερινούς που έρχονται κατά εκατοντάδες - χιλιάδες μαζί.
Μία ιστορία πρόσφατη. Γνωστός μου Σύριος που ζει εδώ και πολλά χρόνια στην Ελλάδα και ασχολείται με διάφορες εργασίες, κυρίως την οικοδομή, λίγο πριν το τέλος της κρίσης, πήγε Γερμανία για να μείνει εκεί που είχε και συμπατριώτες του. Κάποιοι δούλευαν εκεί στην οικοδομή.
Οταν πήγε ο δικός μας, τους πρώτους 3 μήνες, έπαιρνε ένα επίδομα κάπου 300 ευρώ και έπρεπε να μάθει την γλώσσα χωρίς να έχει δικαίωμα εργασίας.
Μετά από τους 3 μήνες, θα πήγαινε σε σχολείο για να μάθει μία μόνο ειδικότητα στην οικοδομή, από όπου μετά θα έβγαινε βοηθός.
Κατόπιν θα δούλευε περίπου 1 χρόνο και παράλληλα θα έκανε και κάποια μαθήματα, ώστε να γίνει τεχνίτης.
Μετά από άλλο ένα χρόνο εργασίας ως τεχνίτης, θα μπορούσε να περάσει ένα 6μηνο σχολείο και να γίνει εργολάβος, δηλαδή να μπορεί να δίνει προσφορές και να παίρνει εργασίες και μόνο στο αντικείμενο του.
Δηλαδή χτίστης, χτίσης. Στεγάς μόνο στεγάς, πλακάς, μόνο πλακάς.
Περίπου 3 χρόνια μετά λοιπόν θα μπορούσε να δουλέψει στην Γερμανία ως αυταπασχολούμενος.
Στην Ελλάδα αμέσως, οπότε ξαναγύρισε.
Ετσι δουλεύουν οι σοβαρές χώρες, ενώ εδώ έχουμε τους αλληλέγγυους του πρωκτού...