Posts made by billy84

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί μέχρι τα 20-25 ηλικιακά έτη ο χρόνος κυλάει πολύ αργά και μοιάζει με αιωνιότητα, ενώ από εκεί και μετά κυλάει πολύ γρήγορα? Σε αυτά τα χρόνια ο εγκέφαλος γνωρίζει καθημερινά νέα πράγματα και τα αντιμετωπίζει όλα με προσοχή. Πρακτικά ο χρόνος παραμένει ίδιος, όμως εμείς είμαστε διαφορετικοί. Μετά από εκείνες τις ηλικίες όπου παρεμβάλλονται σχολεία και πανεπιστήμια, με νέες γνωριμίες και εμπειρίες, με νέες γνώσεις, ο μέσος άνθρωπος μπαίνει σε μια καθημερινή προβλέψιμη ρουτίνα όπου η κάθε μέρα μοιάζει με την προηγούμενη και την επόμενη. Αυτό έχει ως συνέπεια ο εγκέφαλος να μπαίνει σε μια λειτουργία τύπου safe mode και οι καθημερινές εμπειρίες να μπερδεύονται μεταξύ τους, την ίδια στιγμή που συνήθως δεν υπάρχει κάποια συνταρακτική εμπειρία ώστε να καταγραφεί στη μνήμη.

Έτσι τα χρόνια περνάνε και κάποια στιγμή ξυπνάς γέρος, με τις περισσότερες εμπειρίες που θυμάσαι να βρίσκονται κατά μεγάλο ποσοστό στην παιδική-εφηβική ηλικία. Ο καιρός περνάει γρήγορα γιατί δεν υπάρχουν δυνατές εμπειρίες ώστε να τον αποσυμπιέσουν.

Σαφέστατα υπάρχει και η αναλογική επίδραση στα χρόνια μας. Πχ όταν είσαι 10, ο ένας χρόνος αντιστοιχεί στο 10% της ζωής σου. Όταν είσαι 50, αντιστοιχεί μόλις στο 2% οπότε σίγουρα έστω και ενστικτωδώς σε επηρεάζει.

Ένας τρόπος αντιμετώπισης αυτού του φαινομένου είναι να γεμίσουμε όσο γίνεται τη ζωή μας με νέες δυνατές εμπειρίες. Έτσι ο χρόνος θα αλλάξει μορφή στο μυαλό μας και μόλις θα κοιτάμε πίσω, θα νιώθουμε ότι ζήσαμε περισσότερα χρόνια από την πραγματική ηλικία μας. Μπορώ να σας πω ότι με πρόχειρους υπολογισμούς νιώθω περίπου 120 ετών!

Μετά από αυτήν τη μεγάλη εισαγωγή ας περάσουμε στη σύντομη Κυριακάτικη εξόρμηση, η οποία σημειωτέον ήταν πράγματι σύντομη και κοντινή, όμως το μεσημέρι που επέστρεψα στο σπίτι, ένιωθα λες και είχα πάει κάπου πολύ μακριά και είχα κάνει μια τουλάχιστον ολοήμερη εξόρμηση. Αυτή η εμπειρία μου απαντά και στον προβληματισμό-διαπίστωση του θέματος.

Το Σάββατο μέχρι το βράδυ που κοιτούσα τον καιρό, κυριολεκτικά παντού έδειχνε βροχές οπότε ήταν εξαιρετικά αμφίβολη η Κυριακάτικη εξόρμηση. Υπήρχε ένα μικρό ερωτηματικό στο Ληλάντιο πεδίο, μεταξύ Χαλκίδας και Ερέτριας. Εκεί μερικά σάιτ έδειχναν ότι ίσως δεν επηρεαζόταν τουλάχιστον μέχρι τη μία το μεσημέρι. Αποφάσισα να ξυπνήσω στις 7 το πρωϊ και να δω τον καιρό ξανά ώστε να έχω πιο αξιόπιστη πρόβλεψη. Πράγματι αυτά τα λίγα σάιτ είχαν δίκιο και ξεκίνησα άμεσα.

Το Ληλάντιο Πεδίο όπως είδατε είναι αυτή η πολύ εύφορη περιοχή η οποία έχει έκταση περίπου 40 τετραγωνικά km και πήρε το όνομά της από τον ποταμό Λήλαντα που πηγάζει από το όρος Ξεροβούνι και εκβάλλει στον νότιο Ευβοϊκό κόλπο.

Η εύφορη περιοχή αυτή κατοικείται επί χιλιετίες. Στην περιοχή Μάνικα, 5km βορειοανατολικά της Χαλκίδας, ανακαλύφθηκε το 1900 προϊστορικός οικισμός και νεκροταφείο της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού (3000-1900 π.Χ.) ενώ και στην παραλία Λευκαντί έχει ανακαλυφθεί ιερό του 9ου αιώνα π.Χ.

1ος μου στόχος ήταν το κάστρο των Φύλλων πάνω από το ομώνυμο χωριό Φύλλα από το οποίο καταγόταν ο Ανδρέας Μιαούλης. Παραδόξως υπάρχει ασφάλτινος δρόμος που φτάνει εκεί πάνω!

Όπως ήταν λογικό ο καιρός ήταν άστατος γενικά αλλά η περιοχή αυτή έδειχνε ότι για λίγες ώρες θα παρέμενε καθαρή.

Η ιστορία του κάστρου είναι συνδεδεμένη με τον θρυλικό ιππότη Λικάριο που χρησιμοποίησε το κάστρο ως ορμητήριό του τον 13ο αιώνα και μετά από μια πολυτάραχη και περιπετειώδη ζωή, ήταν το κάστρο στο οποίο αποσύρθηκε.

Ο Λικάριο ήταν Γενοβέζικης καταγωγής ενώ η μάνα του ήταν από την Κάρυστο όπου και γεννήθηκε. Ήταν ερωτευμένος με την Φελίζα, προστατευμένη της οικογένειας Carceri, κάτι το οποίο δεν ήταν κοινωνικά αποδεκτό. Τελικά την παντρεύτηκε κρυφά και έγινε ένας μικρός χαμούλης.

Αποσύρθηκε σε ένα φρούριο κοντά στο Κάβο Ντόρο, οργάνωσε ένα μικρό στρατό και έκανε επιδρομές στις γειτονικές περιοχές. Να τονίσουμε ότι η Εύβοια τότε είχε καταληφθεί από τους Φράγκους κατά τη διάρκεια της Δ σταυροφορίας όπου είχε πέσει και η Πόλη. Τελικά ήρθε σε επαφή με τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο και του πρότεινε να αναλάβει εκ μέρους των Βυζαντινών την ανακατάληψη της Εύβοιας με τον όρο να του δίνονταν στρατιωτική ενίσχυση.

Ξεκίνησε λοιπόν και κατέκτησε σχεδόν όλα τα κάστρα της Εύβοιας και ανταμείφθηκε πλουσιοπάροχα από τον αυτοκράτορα χαρίζοντάς του όλο το νησί ως φέουδο. Τελικά αποφάσισε να μείνει μόνιμα στο συγκεκριμένο κάστρο με μια πλούσια ευγενή Ελληνίδα που του πάσαρε ο Παλαιολόγος.

Διακρίνεται ένα κομμάτι του Ληλάντιου Πεδίου.

Για το τέλος του Λικάριου δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία αλλά οι παραδόσεις αναφέρουν πως δηλητηριάστηκε από τη Χαλκιδαία ερωμένη του. Καλά πήγε αυτό...

Το κάστρο προσπαθεί να αντισταθεί στον αδυσώπητο χρόνο μάλλον μάταια.

Είναι εντελώς άκυρο να γράφεις ΟΧΙ σε ένα Φράγκικο, Καταλανικό, Βυζαντινό είτε αρχαίο κάστρο. Το ΟΧΙ έχει νόημα να το γράψεις στα οχυρά της συνοριογραμμής. Την επόμενη φορά πήγαινε να το γράψεις πάνω στην ακρόπολη και στα Μινωϊκά ανάκτορα στόκε. Βέβαια τι να περιμένει κανείς από μια χώρα με τους περισσότερους ανιστόρητους πολίτες.

Από το κάστρο συνέχισα τη διαδρομή μέχρι το Αφράτι και από εκεί μέσω χωμάτινης διαδρομής έφτασα στον εγκαταλελειμμένο οικισμό Λεχριές.

Youtube Video

Στο βάθος η χιονισμένη Δίρφυς. Από αυτό το σημείο και μετά τα πάντα είναι καταπράσινα, μέχρι εδώ υπήρχε ένα καμμένο κομμάτι δάσους δυστυχώς.

Άφιξη στις Λεχριές. Θα παρατηρήσετε αυτόν τον χαρακτηριστικό βράχο στο βάθος. Σύμφωνα με έναν Ενετικό χάρτη υπήρχε φρούριο σε αυτό το σημείο μάλιστα η περιοχή αναφερόταν ως Leriche.

Υπάρχουν παλιές φωτογραφίες από το σημείο που δείχνουν κατάλοιπα οχύρωσης.

Πλέον ο χώρος είναι περιφραγμένος, όχι όμως από το υπουργείο πολιτισμού, ενώ δε διακρίνεται κανένα ίχνος από την οχύρωση της παλιάς φωτογραφίας. Ελλαδάρα αθάνατη!

Οι Λεχριές σε μια καταπράσινη τοποθεσία που εύχομαι να παραμείνει έτσι.

Συνέχεια της διαδρομής προς τα δυτικά. Ο δρόμος ήταν ανέλπιστα βατός.

Κατέληξα στον ποταμό Λήλαντα

Youtube Video

Επόμενος προορισμός η κορυφή Βουδόχη στα 800m όπου υπάρχουν κεραίες. Η προσέγγιση έγινε από τον Γέροντα.

Youtube Video

Η διαδρομή ήταν σπαστήρι και δείχνει να χρησιμοποιείται σπάνια. Ψηλά είχε ομίχλη και το τοπίο αγρίεψε.

Πυροφυλάκειο Βουδόχης. Να σημειώσουμε πως το βουνό αυτό ονομάζεται Όλυμπος Ευβοίας και αυτή είναι μια από τις κορυφές του.

Υπάρχει τριγωνομετρικό κολωνάκι στα 797m.

Η θέα ήταν εκπληκτική!

Ελληνικό Μπονσάι!

Από τη Βουδόχη ξεκίνησα να κατεβαίνω μέχρι τη διασταύρωση που με έφερε από τον Γέροντα. Η Δίρφυς σε όλο της το μεγαλείο!

Συνέχισα αριστερά προς Μονή Αγίου Γεωργίου Άρμα μέσα από μια λίγο δυσκολούτσικη διαδρομή όπου ο δρόμος περνά και μέσα από μια αντιπυρική ζώνη.

Youtube Video

Στον χάρτη έβλεπα ένα εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία. Έφτασα σε μια αυτοσχέδια πόρτα.

Προχώρησα με τα πόδια λίγο μέσα και τελικά είχα φτάσει σε ένα μοναστήρι και όχι εκκλησάκι όπως νόμιζα. Βρισκόμουν από την πίσω πλευρά, κάποια στιγμή άκουγα θόρυβο. Ήταν ένας καλόγερος, πιάσαμε λίγο την κουβέντα και δυστυχώς δεν εισέπραξα τη σοφία που θα έπρεπε να έχει ένας τέτοιος άνθρωπος σε αυτό το περιβάλλον. Διέκρινα έναν άνθρωπο δηλητηριασμένο από τον σύγχρονο κόσμο που ενημερώνεται καθημερινά για κάθε κακό και στο τέλος τον επηρεάζει βαθύτατα. Η ασκητική ζωή δε γίνεται με κινητά και τηλεόραση γιατί στο τέλος δε διαφέρεις από τους γραφικούς στο καφενείο της γειτονιάς που συζητάνε όλη μέρα για πράγματα που τους τρώνε την ψυχή. Μάλιστα μου την είπε ελαφρώς που έχω επιλέξει να μη βλέπω τηλεόραση κλπ γιατί ''οφείλω να ενημερώνομαι και να ξέρω τι γίνεται στον κόσμο''. Λες και αν ακούσεις 50 φορές για πολέμους, βιαστές και δολοφόνους, δεν έχεις μάθει τι παίζει στον κόσμο, πρέπει να ακούς καθημερινά μέχρι να πεθάνεις για να το εμπεδώσεις! Αυτή είναι σοφία!

Από το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία κατέβηκα μέσω ζόρικου χωματόδρομου τελικά στην Ερέτρια. Πολύ ωραία κατηφορική διαδρομή με θέα που θα ήταν αρκετά πιο δύσκολη αν την έκανα ανάποδα.

Όπως είπα και στην αρχή, ο χρόνος σε αυτήν την εξόρμηση κύλησε πολύ αργά και μόλις επέστρεψα πίσω το μεσημέρι νόμιζα ότι είχα πάει κάπου μακριά και έλειπα ολόκληρη τη μέρα. Αυτό ήταν και είναι πιστεύω το μεγαλύτερο κέρδος αυτών των εξορμήσεων.

Να είστε όλοι καλά και τα λέμε την επόμενη φορά!

Ναι αυτό. Η Bridgestone το δίνει επίσημα 80-20 link text. Από κοντά αν το δεις είναι από τα πιο ασφάλτινα A/T με επιθετικά πλαϊνά αλλά νορμάλ πέλμα με αρκετά μειωμένα κενά. Επίσης είναι αρκετά πιο μαλακό από άλλα A/T σε πλαϊνό σαν ασφάλτινο. Αν έβγαινε στη διάσταση μας μάλλον θα το είχα βάλει από την αρχή απλά δεν θέλω να μακρύνω κ άλλο το ήδη μακρύ κιβώτιο.. πάντως από το Yokohama π φοράω δεν έχω παράπονο ούτε σε φθορά ούτε σε εκτός ούτε σε εντός. Είναι πολύ καλό σε όλα απλά είναι εμφανώς για χρήση εντός γιατί έχει αρκετά σκληρά πλαϊνά για κράτημα κ αίσθηση (μάλλον για να ισορροπήσει το αρκετά μαλακό πέλμα), οπότε όταν πας εκτός σε χώμα νιώθεις την καταπόνηση και δεν σε εμπνέει να κάνεις αρκετά χιλιόμετρα παρότι ανθεκτικό.

Το σάιτ που παρέθεσες δεν είναι της Bridgestone αλλά έστω ότι δεν έχει κάνει λάθος και είναι πράγματι αυτό που δηλώνει η εταιρεία, μου φαίνεται παράξενο πως θεωρεί το 002 80-20 και τα πιο σκληροπυρηνικά 697 που αντικατέστησε μόλις 70-30.

Αυτά τα δουλεύουν σε σκληρά χώματα (και τα 002 εννοώ) και τα φοράνε και αγροτικά κλπ. Σίγουρα θα έχεις αυξημένη κατανάλωση και πρέπει να το λάβεις υπόψιν σου. Πχ εγώ φοράω τα Geolandar G015 αλλά κάθε Κυριακή κάνω αρκετά χωμάτινα χιλιόμετρα. Αν σκοπεύεις να πας και σε πιο δύσκολα χώματα τότε αξίζει η μετάβαση!

@tylip1984 said in Mazda CX-30:

@spi_duster said in Mazda CX-30:

Μεγα λάθος. Το αμάξι έχει στριταδικο χαρακτηρα , που το κάνει ξεχωριστό στην κατηγορία περιπτερο. Θα τον χασει διχως ουσιαστικά να κερδίσει κατι. Καλύτερα να εβλεπες ακόμη πιο ποιοτικά ελαστικά με καθαρά στριταδικο χαρακτήρα.

Εγώ προσωπικά δεν το βλέπω τόσο στριταδικο. Υποστρέφει αν το ζορισεις πολύ κ γενικά δεν παίρνεις τρελό feedback στο όριο. Οπότε μέχρι να πας σβέλτα είναι σούπερ απολαυστικό κ ευχάριστο αλλά από εκεί κ πάνω δεν θα το έλεγα. Τουναντίον εκτός δρόμου σε πατημένο χώμα λάσπη κτλ εάν κάποιος έχει δοκιμάσει με το AWD να κάνει σβελτες διαδρομές κ πατιλικια θα δει ότι είναι απίστευτα απολαυστικό κ εκτός ορίων με πλαγιολισθησεις κ μετατοπίσεις βάρους με υπερστροφες. Σχεδόν σαν ένα μικρό rally car. Το συγκεκριμένο ελαστικό που σκέφτομαι το είχα αναφέρει κ παλαιότερα εδώ (το φοράει κ η hurracan) είναι το Bridgestone AT 002 και επειδή το έχω δοκιμάσει σε άλλο αμάξι, θεωρώ θα του πάει πάρα πολύ καθώς είναι σπορ καμμιά σχέση με 50-50 βασικά το δίνει η Bridgestone 80-20 κ έχει καλό κράτημα τιμόνι κ πρόσφυση. Εκτός είναι φοβερά άνετο κ για γρήγορα κομμάτια σε πατημένο χώμα απόλαυση. Εξαρτάται την οπτική του καθενός λοιπόν. Στο μέλλον θα το δοκιμάσω σίγουρα κ θα σας πω εντυπώσεις.

Για αυτό το μοντέλο μιλάμε ή για κάποια άλλη πιο στρητάδικη έκδοση? Γιατί αυτό δεν είναι σίγουρα 80-20!

@chrisk6 said in Χερσόνησος Μακρυνικόλα- Όρμος Πευκιά 2-2-2025:

Ρε @billy84 σε άσφαλτο πως τα πάνε; Τα πιέζεις καθόλου ή πας χαλαρά;
Κάποια χούγια δεν κόβονται…ξέρεις.

Γενικά είμαι πολύ ζωηρός γιατί γνωρίζω και τους δρόμους αλλά και γιατί γράφω και αρκετά χιλιόμετρα. Δεν αντέχεται δηλαδή ο αργός ρυθμός σε μεγάλες εξορμήσεις. Μια χαρά είναι στην άσφαλτο αλλά σίγουρα υπάρχει ασάφεια συγκριτικά με τις 19αρες που φορούσα πριν με 45 προφίλ. Εκεί το αυτοκίνητο ήταν τραίνο. Δε μπορώ να κάνω σύγκριση καθώς φορούσα προηγουμένως καθαρά δρομίσια ελαστικά χαμηλού προφίλ με 19αρες και τώρα έχω πάει στο αντίθετο άκρο. Πρόσφυση έχω πάντως ικανοποιητικότατη αλλά όχι για ινδιανιλίκια όπως πριν που έμπαινα χωρίς φρένο και το αυτοκίνητο ήταν ακλόνητο. Δε μπορούμε να τα έχουμε όλα δυστυχώς.

@driver-m said in 2005-2015: ήταν τα καλύτερα αυτοκίνητα;:

@billy84 said in 2005-2015: ήταν τα καλύτερα αυτοκίνητα;:

@gatoz said in 2005-2015: ήταν τα καλύτερα αυτοκίνητα;:

@panormus772 said in 2005-2015: ήταν τα καλύτερα αυτοκίνητα;:

Συμφωνώ όπως τα λέει ο civil για το micra.
Eίχαμε στην οικογένεια micra, μοντ. 1998 το κλασσικό πράσινο μεταλλικό και μετά το "βατραχάκι" 3πορτο στο επίσης κλασσικό γκρι.

To 1o είχε ανοίωθο τιμόνι που δεν έχω ξανασυναντήσει σε αμάξι,αλλά ήταν πιο καλό ποιοτικά από το βατραχάκι/απόγονο και -στα όρια υπερβολής- μαλακές αναρτήσεις για αμάξι εκτός Citroen. Το βατραχάκι,χειρότερο ποιοτικά εσωτερικά,χοροπηδηχτό ημιάκαμπτο,αλλά καλύτερο τιμόνι και καλύτερο κιβώτιο/αλλαγές ταχυτήτων.
Για το τελευταίο micra δεν έχω άποψη,αν και οι περισσότεροι δοκιμαστές αναφέρουν πως ήταν βελτιωμένο σε αίσθηση κύλισης και κρατήματος σε σχέση με τα προηγούμενα.

μικρα αγορακια μου ειχα ενα μικρα τριπορτο το 86, 1000αρι που επειδη εκαψα τη μηχανουλα του εβαλα 1200 και πεταγε... το πουλησα να ξεχρεωσω. μετα βατραχακι παραλληλα με καποια αλλα, υπαρχει ακομη στην οικογενεια, στον γαμπρο μου, με 70000km μονον. αυτοματο 1.2 επισης. μονο καλα λογια για την αξιοπιστια του, το αυτοματο και τον κινητηρα του, σκατα στα υπολοιπα. και στον στολο εχω και ενα 1.5 ντηζελ του 2020, αυτο ειναι ενα πραγματικα καλο αμαξι, ισαξιο των κλιο εποχης.
γενικα αμαξια του 2010 με σημερινα, χασμα, μεγαλο χασμα. οχι χασμα απο το 2015 και μετα, οταν ειχαμε εμεις cheaprus τα αμαξια αλλαζανε γεννια.
οχι οτι δεν ζεις με το παλιο, και το 85 ζουσες με ρεκορδ 1.5 του 62 χωρις υδραυλικο και ατερμονα. και?

Μιας και ανέφερες Micra diesel 1.5 να πω ότι και εγώ εξεπλάγην από αυτό το αυτοκίνητο το 2019 που νοίκιασα στην Πορτογαλία. Επειδή έγραψα σχεδόν 3.000km μαζί του σε μια βδομάδα, από τότε είχα μπει στο τρυπάκι για Diesel. Πολύ άνετο για αυτό το μέγεθος, αθόρυβο και σχετικά άκαμπτο στις στροφές. Αν ήθελα τέτοιο στυλ θα το έπαιρνα χθες. Μόνο κάποιες ειδοποιήσεις για κάποιον αισθητήρα μπροστά με είχαν προβληματίσει. Κάτι τύπου front sensor obstruct μου έβγαζε συνεχώς, δεν κατάλαβα ποτέ τι διάβολο ήταν αλλά δεν ήταν κάτι που θα με άφηνε τουλάχιστον. Και εμφανισιακά μου άρεσε αρκετά.

και να που τα έφερε έτσι η ζωή και τελικά πήρα diesel nissan πάλι. Δεν το επεδίωξα βέβαια αλλά προέκυψε!

Όσον αφορά τον τίτλο του θέματος, δεν ξέρω τι να απαντήσω πάντως γιατί και πολύ πριν το 2005 υπήρχαν αμαξάρες αν και με πολύ φτωχό εξοπλισμό στις βασικές εκδόσεις.

Αυτο με τον μπροστινο αισθητηρα μου το εβγαζε κι εμενα το clio που ειχα νοικιασει περσι! Χωρις να εχω κατι μπροστα μου εκανε μπιπ κι εβγαζε στην οθονη οτι εχω καποιο εμποδιο. Οταν εσβησα το αυτοκινητο το βραδυ και το πηρα την αλλη μερα δεν το ξανακανε μεχρι να το παραδωσω βεβαια. Λογικα τα ιδια ηλεκτρονικα θα'χουν με το micra. Ενω απ'ολα τα superminis που εχω οδηγησει τον τελευταιο καιρο θεωρω οτι ειχε το καλυτερο πατημα στο δρομο, ειναι απαραδεκτο να εχει τετοιο θεμα καινουριο αμαξι. Επισης το φλασακι μια μου το αναγνωριζε μια οχι. Απαραδεκτα πραγματα για συγχρονα αυτοκινητα, ομως η καταρα της cintroen με τα ηλεκτρολογικα φαινεται θα την ακολουθει για παντα.

Λογικά είναι σχεδόν ίδια αυτοκίνητα. Με είχε προβληματίσει καθώς στο οδόμετρο είχε το πολύ 3.000km. θεωρώ όμως πως ίσως να έκανα τα στραβά μάτια γιατί το αυτοκίνητο μου άρεσε πολύ σε όλα. Το Qashqai πάντως που έχω τώρα δε βγάζει τέτοιες ενδείξεις.

@gatoz said in 2005-2015: ήταν τα καλύτερα αυτοκίνητα;:

@panormus772 said in 2005-2015: ήταν τα καλύτερα αυτοκίνητα;:

Συμφωνώ όπως τα λέει ο civil για το micra.
Eίχαμε στην οικογένεια micra, μοντ. 1998 το κλασσικό πράσινο μεταλλικό και μετά το "βατραχάκι" 3πορτο στο επίσης κλασσικό γκρι.

To 1o είχε ανοίωθο τιμόνι που δεν έχω ξανασυναντήσει σε αμάξι,αλλά ήταν πιο καλό ποιοτικά από το βατραχάκι/απόγονο και -στα όρια υπερβολής- μαλακές αναρτήσεις για αμάξι εκτός Citroen. Το βατραχάκι,χειρότερο ποιοτικά εσωτερικά,χοροπηδηχτό ημιάκαμπτο,αλλά καλύτερο τιμόνι και καλύτερο κιβώτιο/αλλαγές ταχυτήτων.
Για το τελευταίο micra δεν έχω άποψη,αν και οι περισσότεροι δοκιμαστές αναφέρουν πως ήταν βελτιωμένο σε αίσθηση κύλισης και κρατήματος σε σχέση με τα προηγούμενα.

μικρα αγορακια μου ειχα ενα μικρα τριπορτο το 86, 1000αρι που επειδη εκαψα τη μηχανουλα του εβαλα 1200 και πεταγε... το πουλησα να ξεχρεωσω. μετα βατραχακι παραλληλα με καποια αλλα, υπαρχει ακομη στην οικογενεια, στον γαμπρο μου, με 70000km μονον. αυτοματο 1.2 επισης. μονο καλα λογια για την αξιοπιστια του, το αυτοματο και τον κινητηρα του, σκατα στα υπολοιπα. και στον στολο εχω και ενα 1.5 ντηζελ του 2020, αυτο ειναι ενα πραγματικα καλο αμαξι, ισαξιο των κλιο εποχης.
γενικα αμαξια του 2010 με σημερινα, χασμα, μεγαλο χασμα. οχι χασμα απο το 2015 και μετα, οταν ειχαμε εμεις cheaprus τα αμαξια αλλαζανε γεννια.
οχι οτι δεν ζεις με το παλιο, και το 85 ζουσες με ρεκορδ 1.5 του 62 χωρις υδραυλικο και ατερμονα. και?

Μιας και ανέφερες Micra diesel 1.5 να πω ότι και εγώ εξεπλάγην από αυτό το αυτοκίνητο το 2019 που νοίκιασα στην Πορτογαλία. Επειδή έγραψα σχεδόν 3.000km μαζί του σε μια βδομάδα, από τότε είχα μπει στο τρυπάκι για Diesel. Πολύ άνετο για αυτό το μέγεθος, αθόρυβο και σχετικά άκαμπτο στις στροφές. Αν ήθελα τέτοιο στυλ θα το έπαιρνα χθες. Μόνο κάποιες ειδοποιήσεις για κάποιον αισθητήρα μπροστά με είχαν προβληματίσει. Κάτι τύπου front sensor obstruct μου έβγαζε συνεχώς, δεν κατάλαβα ποτέ τι διάβολο ήταν αλλά δεν ήταν κάτι που θα με άφηνε τουλάχιστον. Και εμφανισιακά μου άρεσε αρκετά.

και να που τα έφερε έτσι η ζωή και τελικά πήρα diesel nissan πάλι. Δεν το επεδίωξα βέβαια αλλά προέκυψε!

Όσον αφορά τον τίτλο του θέματος, δεν ξέρω τι να απαντήσω πάντως γιατί και πολύ πριν το 2005 υπήρχαν αμαξάρες αν και με πολύ φτωχό εξοπλισμό στις βασικές εκδόσεις.

Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια! Τα λάστιχα όπως σωστά αναφέρθηκαν είναι τα Yokohama Geolandar G015 και πράγματι είναι σχετικά παλιό μοντέλο. Δε γνωρίζω τι κάνουν τα G018 και από προσωπική εμπειρία, δεν είναι πάντα βέβαιο ότι το εκάστοτε τελευταίο μοντέλο θα είναι σίγουρα καλύτερο από το προηγούμενο. Συχνά οι κατασκευαστές ακολουθούν διαφορετική κατεύθυνση πχ μπορεί να είναι πιο ασφάλτινα και λιγότερο ανθεκτικά στο χώμα. Θα τα δούμε εν καιρώ μόλις κυκλοφορήσουν περισσότερο.

Αθόρυβα είναι πάντως τα G015 και μέχρι σήμερα και αρκετά ανθεκτικά τα βρίσκω, αλλά το δείγμα μου θεωρώ πως είναι μικρό ακόμα. Έχω κάνει μόλις 15-16.000km, βέβαια σε αρκετές ΄΄σκληρές'' διαδρομές που πρέπει να προσμετρηθούν. Στο βρεγμένο είναι μια χαρά, στη λάσπη επίσης οκ αλλά εννοείται δεν είναι MUD ελαστικά. Στο χιόνι ικανοποιητικότατα, δεν προβληματίστηκα πουθενά μέχρι τώρα. Όταν τα είχα βάλει ήταν τα πιο φθηνά κιόλας με κόστος ελάχιστα κάτω από 400 ευρώ σε διάσταση 215-65-16. Όπως είπα όμως, κρίνοντας από αυτά που έχω διαβάσει περί αντοχής σε km, θα είμαι ευχαριστημένος αν διατηρήσουν την ίδια ή παρόμοια απόδοση μέχρι τις 45-50.000km χωρίς απρόοπτα. Θα δούμε, παρακολουθώ και τα υπόλοιπα ελαστικά της κατηγορίας και δε θα πω όχι σε άλλη μάρκα αν δεν με καλύψουν.

Ο καιρός την Κυριακή δείχνει δύσκολος αλλά τον παρακολουθώ με προσοχή να δω που θα ανοίξει. Την προηγούμενη δεν κατάφερα να κάνω κάτι γιατί είχα τραπέζι στο σπίτι και ξυπνήσαμε όλοι 11.30 το πρωϊ. Όταν μπλέκω με τον μπατζανάκη μου οι νύχτες τραβάνε και περιέχουν πολύ ξύδι γαμώτο!

Η χερσόνησος Μακρυνικόλα είναι ένας άγνωστος και ατόφιος προορισμός που πάντα τον παρομοιάζω με τα Άγραφα, όχι όμως για τους λόγους που νομίζετε. Δεν έχουν φυσικά καμία σχέση με τα Άγραφα ούτε σε ομορφιά αλλά ούτε και σε ανάγλυφο αλλά ούτε και σε αριθμό καθώς και μέγεθος χωριών. Είναι όμως μια τεράστια χερσόνησος στην οποία ο χρόνος έχει σταματήσει πολλά χρόνια πριν και η κίνηση σε όλο το μήκος της γίνεται αποκλειστικά από χωματόδρομους.

Θα έλεγα ότι είναι η χαρά του off roader. Δυστυχώς και αυτός ο τόπος δε γλίτωσε από τις ανεμογεννήτριες οι οποίες μπήκαν σχετικά πρόσφατα και αλλοίωσαν τον ατόφιο χαρακτήρα της περιοχής. Είμαι τυχερός που πρόλαβα αυτόν τον τόπο χωρίς ανεμογεννήτριες πριν κάποια χρόνια.

Σαφέστατα όσοι δε γνωρίζουν τη συγκεκριμένη χερσόνησο θα αναρωτιούνται για αυτήν την περίεργη ονομασία της. Ένας χάρτης θα σας κατατοπίσει καλύτερα για το που βρίσκεται αλλά και για το γιατί ονομάστηκε έτσι.

Η χερσόνησος βρίσκεται δυτικά της παραλίας του Διστόμου στο νοτιοανατολικό άκρο του νομού Φωκίδας. Στο κέντρο της χερσονήσου θα παρατηρήσετε τα Μακριά Μαλλιά και λίγο χαμηλότερα τον Άγιο Νικόλαο. Αυτοί οι δύο οικισμοί συνέθεσαν το όνομα του ακρωτηρίου και κατά συνέπεια της χερσονήσου (Μακρύ-Νικόλα).

Με πρωϊνή εκκίνηση και συνοπτικές διαδικασίες έφτασα στη Δεσφίνα, στο βόρειο άκρο της χερσονήσου.

Στο βάθος ο χιονισμένος Παρνασσός.

Η διαδρομή που ξεκινά από τη Δεσφίνα και κατευθύνεται νότια προς το ακρωτήρι ανοίχτηκε για τις ανάγκες του αιολικού πάρκου. Είναι βατή και ξεκινά από μεγάλο ύψος, προσφέροντας έτσι μαγικές εικόνες στον Κορινθιακό.

Απολαύστε τη διαδρομή μέχρι τα Μακριά Μαλλιά.

Youtube Video

Πρέπει να ανησυχήσω? Εν τω μεταξύ δεν δεν υπάρχει σε κανέναν χάρτη τοποθεσία με αυτό το όνομα.

Έφτασα στο σημείο που κυκλώσει στον χάρτη και ήταν ο αντικειμενικός στόχος της εξόρμησης αυτής.

Όσοι παρατηρήσατε τη δορυφορική εικόνα του χάρτη νωρίτερα, θα διαπιστώσατε ότι πρόκειται για μια μια ξερή χερσόνησο τύπου Μάνης.

Σε ένα εκτεταμένο κομμάτι που καταλήγει μέχρι τη θάλασσα υπάρχει ένα μεγάλο δάσος από πεύκα. Για αυτό και η παραλία όπως θα δείτε ονομάζεται Πευκιάς. Προφανώς προσεγγίζεται ορθολογικά μέσω θαλάσσης αλλά η πρόκληση για μένα ήταν να φτάσω εκεί μέσω του ρέματος που διακρίνεται. Ήταν κάτι που σκεφτόμουν να κάνω εδώ και 2-3 χρόνια.

Από τη δορυφορική εικόνα είχα δει ότι υπάρχουν κάποιες γιδόστρατες αλλά και κάποια κτίσματα. Το καίριο ερώτημα όμως ήταν τι θα γινόταν από εκεί και κάτω. Εκεί δυστυχώς (ή ευτυχώς για μένα) χρειάζεται η πρακτική μέθοδος, δηλαδή να πας και να δεις ο ίδιος αν βγαίνει, μιας και δεν υπάρχουν πληροφορίες στο διαδίκτυο.

Αυτό το μυστήριο είναι που με γοητεύει, αν ήξερα ότι σίγουρα βγαίνει μέχρι τη θάλασσα δε θα πήγαινα με την ίδια όρεξη. Θα πήγαινα όμως και πάλι γιατί είμαι πιστός θαυμαστής του Σενέκα που έλεγε ότι δεν έχει σημασία πόσο μικρή είναι η ζωή, αλλά πόσα περισσότερα και διαφορετικά πράγματα προλαβαίνεις να κάνεις σε αυτήν.

Για τους υπόλοιπους ανθρώπους ο Σενέκας έλεγε ότι και 1000 χρόνια ζωής να είχαν, θα την ξόδευαν στο ίδιο μέρος και όταν πια γερνούσαν θα είχαν το ίδιο παράπονο, ότι η ζωή είναι σύντομη και δεν πρόλαβαν να κάνουν όσα ήθελαν.

Γίδια σίγουρα υπάρχουν ακόμα και σήμερα στην περιοχή γιατί το μονοπάτι αυτό είναι αδύνατον να διατηρηθεί έτσι.

Κοιτώντας πίσω. Η υψομετρική διαφορά από το σημείο που ξεκίνησα μέχρι τη θάλασσα είναι 350 μέτρα.

Ενδιαφέροντες γεωλογικοί σχηματισμοί. Διαβρωμένοι από τις βροχές και το αλάτι.

Αυτό θα μπορούσε να είναι αρκετά παλιό αλλά δε γνωρίζω κάτι για την περιοχή.

Σιγά σιγά η κλίση γίνεται πιο απότομη και το ρέμα παίρνει χαρακτηριστικά φαραγγιού.

Αυτό το κτίσμα δείχνει επίσης πολύ παλιό και είναι στο πουθενά.

Ο όρμος διακρίνεται αλλά πλέον το τερέν είναι αρκετά πιο δύσκολο και πρέπει να βρω περάσματα. Χρειάστηκε να κλαδέψω σε κάποια σημεία για να καταφέρω να περάσω.

Το τοπιό εδώ είναι πλέον άγριο.

Έχοντας μπει μέσα στο ρέμα αφού δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Εδώ και ώρα το παιχνίδι είναι ορειβατικό και όχι πεζοπορικό.

Έχοντας πια πλησιάσει στην παραλία.

Να και κάτι σαν παλιό μονοπάτι που δεν περίμενα να δω καθώς πιο πάνω έχει χαθεί τελείως. Μάλλον υπήρχε κάποιος αρχαίος οικισμός στην περιοχή που δεν έχει ανασκαφεί ακόμα. Τα κτίσματα που συνάντησα νωρίτερα οδηγούν προς αυτήν την κατεύθυνση. Ο Παυσανίας πάντως σίγουρα δεν είχε περάσει από εδώ οπότε ότι και να βρεθεί θα υπάρχουν ερωτηματικά.

Τίνος είσαι εσύ ωρέ?

Κάποιος είχε βάλει περίφραξη κάποτε η οποία έχει καταρρεύσει.

Παραλία Πευκιάς. Ο στόχος επετεύχθη. Στο βάθος υπάρχει ακόμα μια μικρή παραλία την οποία προσπάθησα να προσεγγίσω.

Πηγαίνοντας προς τη μικρή παραλία συνάντησα κάτι σαν παλιό ασβεστοκάμινο. Έχω πετύχει ξανά σε μια άκυρη παραλία της Λακωνίας αλλά εδώ δεν περίμενα να δω κάτι τέτοιο και δεν ξέρω και αν είναι κιόλας ασβεστοκάμινο. Για ρίξτε καμιά ιδέα. Πυροβολείο σε αυτή τη θέση δύσκολο να υπήρχε αλλά όχι και απίθανο.

Η διπλανή μικρή παραλία είναι ιδανική για σκάφη με οποιονδήποτε καιρό.

Η προσέγγισή της είναι δύσκολη αν όχι αδύνατη με τα πόδια. Οι σάρες δεξιά γλιστράνε πάρα πολύ. Δε δοκίμασα αλλά εμπειρικά το λέω.

Επιστροφή στο αυτοκίνητο και συνέχεια της εξόρμησης μέχρι τον Άγιο Νικόλαο.

Youtube Video

Ο Άγιος Νικόλαος δείχνει ερειπωμένος, τουλάχιστον αυτήν την εποχή. Είναι όμως πολύ γραφικός οικισμός και σε αυτή τη θέση που βρίσκεται έχει απέραντη θέα.

Από εκεί κατέβηκα στην παραλία Γυάλινη Άμμος, στη δεξιά πλευρά του ακρωτηρίου.

Youtube Video

Εκεί υπάρχουν 3 σπίτια και μόλις το ένα από αυτά δείχνει να χρησιμοποιείται το καλοκαίρι.

Όσες φορές έχω έρθει πάντως, δε θυμάμαι ούτε μια που να μη φύσαγε μανιασμένα. Επειδή η παραλία αυτή βρίσκεται κοντά στην άκρη της χερσονήσου είναι εκτεθειμένη.

Επέστρεψα στον Άγιο Νικόλαο και ξεκίνησα να ανεβαίνω από την ανατολική πλευρά. Πρώτη στάση στην παραλία του Άγιου Ανδρέα.

Youtube Video

Και από εκεί συνέχισα χωμάτινα μέχρι τον Πρόσακο με τα εντυπωσιακά βράχια στην άκρη.

Μόλις έφτασα στην Αντίκυρα είπα να επισκεφθώ ξανά μετά από χρόνια την παραλία της Μόκκας η οποία προσεγγίζεται μέσω μιας ωραίας σύντομης χωμάτινης διαδρομής.

Άφιξη στη Μόκκα. Άγνωστο γιατί την ονόμασαν έτσι. Θα τη συναντήσετε και ως Κούτρο.

Για μένα η καλύτερη εποχή για να αράξεις σε οποιαδήποτε παραλία και ας μην κάνεις μπάνιο.

Αν αναγνωρίζεις τον πελαργό τότε φίλε μου βρίσκεσαι τουλάχιστον στο μισό της ζωής σου. Στην καλύτερη περίπτωση πάντα!

Η παραλία φεύγοντας από ψηλά.

Το κάστρο Βουρλιά στην αρχή της διαδρομής. Ένα κάστρο το οποίο χρησιμοποιήθηκε από τη Νεολιθική περίοδο και αργότερα από τους Καταλανούς καθώς το λιμάνι της Αντίκυρας ονομαζόταν Port de Aragó. Σίγουρα πάντως χρησιμοποιήθηκε και κατά την πρώιμη Βυζαντινή περίοδο. Χρησιμοποιούσε άριστα το ανάγλυφο του βράχου σαν φυσική οχύρωση συμπληρωματικά με τα τείχη.

Αυτό ήταν το τέλος αυτής της, πλούσιας σε εικόνες, εξόρμησης. Η κατάβαση στον Πευκιά ήταν ένα από τα διάφορα πράγματα που έχω κυκλώσει για να κάνω. Ο συνδυασμός με αγαπημένες χωμάτινες διαδρομές ήταν ιδανικός. Γενικότερα αυτή η χερσόνησος μου έχει κάνει κλικ από την πρώτη φορά που την είδα. Ίσως γιατί διατηρεί ακόμα και σήμερα έναν αυθεντικό χαρακτήρα παρά τα μεταλλικά τερατουργήματα που της φόρτωσαν.

Να είστε όλοι καλά και τα λέμε την επόμενη φορά!

Ως πολύ μεγαλύτερο μέγεθος η Honda ήθελε την πλήρη εξαγορά της Nissan η οποία μπήκε στις διαπραγματεύσεις σε πολύ μειονεκτική θέση. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν είναι απλό να γίνει δεκτό από τα μεγαλοστελέχη της Nissan. Πρέπει να προσμετρηθεί ότι με τον Τραμπ πλανητάρχη μπορεί το παιχνίδι ηλεκτρικών-βενζινοκίνητων (και ντήζελ) να στρίψει 180 μοίρες. Δεν ξέρουμε τι θα επακολουθήσει γενικώς οπότε ας κρατήσουμε μια πισινή.

Γάτε μπαίνει και σε Qashqai το κιτ αυτό ή κάτι αντίστοιχο? Για έναν φίλο μου ρωτάω από το χωριό, δεν τον ξέρεις!!!

Σαββατιάτικη σύντομη εξόρμηση στη λίμνη του Μαραθώνα. Λόγω περιορισμένου χρόνου αργήσαμε να ξεκινήσουμε και πήγαμε κατευθείαν στο Γραμματικό για φαγητό. Λόγω αυτής της καθυστερημένης εκκίνησης βρεθήκαμε οικογενειακώς εκεί, γιατί είχα σκοπό αρχικά να πάμε κάπου πιο μακριά.

Πρώτη φορά έκατσα στο συγκεκριμένο χωριό για φαγητό και έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος από άποψη φαγητού και τιμών. Έχει 2-3 ταβέρνες οι οποίες έχουν πολύ καλές κριτικές στο google maps και φαίνεται να είναι στο ίδιο επίπεδο όπου και αν κάτσετε.

Κοντά στη λίμνη βρίσκεται ένας φανταστικός χώρος αναψυχής που είχα πάει και παλιότερα. Αναφέρεται στο google ως ΠΕΤΡΙΝΟ ΘΕΑΤΡΟ - ΠΛΑΤΑΝΙΑ ΚΑΛΕΤΖΙ

Εκεί βρίσκεται και το βυζαντινό εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής. Αν με κάποιο τρόπο βέβαια ταξίδευε ένας βυζαντινός στο σήμερα θα έβαζε τα κλάμματα με την εικόνα αυτή. Θα προτιμούσε να πάει να δει άλλα ακόμα και μισογκρεμισμένα εκκλησάκια που τουλάχιστο δε θα είχαν καμία παρέμβαση...

Ο χώρος αυτός ίσα που γλίτωσε από την ολική καταστροφή που υπέστη η περιοχή στις πρόσφατες φωτιές. Τον έχω προλάβει στα καλά του και η εικόνα αυτή με πονάει. Τα περισσότερα πλατάνια μοιάζουν σαν να έχουν αρρωστήσει όπως σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Ακόμα βέβαια δεν είχα δει τα χειρότερα...

Από το εκκλησάκι ξεκινά ένας χωματόδρομος ο οποίος κινείται σε ένα σχετικό ύψος παράλληλα με τη λίμνη. Εκεί δυστυχώς το θέαμα είναι πλέον μακάβριο. Μόνο η λίμνη διασώζει το νεκρό τοπίο.

Youtube Video

Κάπου είχα φωτογραφίες από αυτή τη διαδρομή αλλά δε θυμάμαι που είναι. Κυριολεκτικά μόνο κανά δύο σημεία υπήρχαν ανοιχτά για να θαυμάσεις τη λίμνη, το μέρος ήταν κατάφυτο.

Η βλάστηση ήταν τόσο πυκνή που δε μπορούσες να προσεγγίσεις τη λίμνη ούτε με τα πόδια. Πλέον κατεβαίνεις κάθετα και φτάνεις.

Φυσικά ο συγκεκριμένος δρόμος δε θα αντέξει πολύ χωρίς πουρνάρια και δέντρα να κρατάνε το νερό και τις πέτρες.

Ωραία βολτίτσα αλλά δυστυχώς στο τέλος άφησε μια πολύ πικρή γεύση. Η φύση σαφέστατα θα ξαναβρει το δρόμο της και το τοπίο θα πρασινίσει από το χορτάρι που θα φυτρώσει, όπως έχει γίνει σε όλα τα καμένα μέρη. Δάσος όμως για να ξαναγίνει θα περάσουν 50 χρόνια. Η καταστροφή που έγινε εκεί είναι ανυπολόγιστη δυστυχώς.

Να είστε καλά και τα λέμε την επόμενη φορά!

Σύντομη Σαββατιάτικη οικογενειακή εξόρμηση στα πέριξ της λίμνης Υλίκης. Δυστυχώς η Κυριακή χαραμίστηκε σε αφόρητα βαρετές κοινωνικές υποχρεώσεις αλλά τι να κάνεις, υπάρχουν και αυτά... Δεν πειράζει, θα έχω άλλωστε άπειρες Κυριακές στη ζωή μου, σωστά (not)?

Είχα εντοπίσει μια ενδιαφέρουσα διαδρομή η οποία οδηγούσε σε ένα εκκλησάκι και από εκεί συνέχιζε στη βάση του Κοκκινόβραχου μέχρι να συναντήσει το δρόμο Θήβας-Μουρικίου.

Youtube Video

Η διαδρομή ήταν αρκετά βατή και ιδανική για την περίσταση.

Η νηνεμία είχε μετατρέψει σε καθρέφτη τη λίμνη!

Σε πρώτο πλάνο ο Στρούλογγος με υψόμετρο 414m. Είχα ανέβει πριν 6 χρόνια από τη δεξιά κόψη που δε φαίνεται καλά από εδώ η οποία ήταν αρκετά δύσκολη. Σαν γνήσιος μαζοχιστής είχα απορρίψει την προφανή εύκολη ανάβαση από την αριστερή ομαλή πλαγιά.

Επειδή η υψομετρική διαφορά λίμνης και κορυφής Στρούλογγου είναι κοντά στα 350m, η θέα ήταν εκπληκτική τότε.

Youtube Video

Το εκκλησάκι του Αγίου Σώστη ήταν απροσδόκητα περιποιημένο με μεγάλο και καθαρό προαύλιο χώρο.

Από τη δεξιά πλευρά του και λίγο ψηλότερα υπάρχουν μερικές μικρές σπηλιές οι οποίες έχουν γίνει αποθήκες.

Η ώρα ήταν λίγο περασμένη και έπρεπε να συνεχίσουμε τη χωμάτινη διαδρομή και κατευθυνθούμε προς Μουρίκι και Λουκίσια, ελπίζοντας ότι οι ταβέρνες που βλέπαμε στο google maps θα είναι ανοιχτές.

Η διαδρομή από αυτήν την πλευρά δεν ήταν το ίδιο βατή και απαιτείται σίγουρα ένα ψηλό SUV για να τη βγάλει χωρίς να βρει από κάτω. Πάντα βέβαια πρέπει να έχουμε κατά νου και τα λάστιχα καθώς τα καθαρά ασφάλτινα είναι πολύ επίφοβα σε οποιοδήποτε τερέν (παθών δις και μαθών)!

Youtube Video

Στο Μουρίκι δεν υπήρχε ψυχή οπότε συνεχίσαμε προς Λουκίσια από την Παραλίμνη. Μάλιστα κάναμε και μια χωμάτινη παράκαμψη που είχα κάνει και παλιότερα κοντά στην Παραλίμνη η οποία βγαίνει κοντά στα Λουκίσια.

Youtube Video

Ούτε στα Λουκίσια βρήκαμε κάτι ανοιχτό. Τα πάντα έχουν ερημώσει ειδικά τέτοια εποχή παρόλο που η απόσταση από τη Χαλκίδα και τη Θήβα είναι αστεία. Εν τέλει καταλήξαμε στη Χαλκίδα για φαγητό καθώς τα στομάχια είχαν αρχίσει να διαμαρτύρονται επικίνδυνα. Με 5 χρονών παιδί δεν υπάρχουν και πολλές δυνατότητες για μεγαλύτερες εξορμήσεις οπότε αρκούμαστε σε τέτοιου τύπου βόλτες για την ώρα. Ίσα που προλαβαίνω δηλαδή να πατήσω και λίγο χωματόδρομο, σύντομα τα στομάχια διαμαρτύρονται και τα βλέφαρα βαραίνουν!

Να είστε καλά και τα λέμε την επόμενη φορά!

@a-d-p said in Μου Αρέσει - Δεν μ’ αρέσει [#10]:

@piliourits said in Μου Αρέσει - Δεν μ’ αρέσει [#10]:

@billy84 said in Μου Αρέσει - Δεν μ’ αρέσει [#10]:

@lap said in Μου Αρέσει - Δεν μ’ αρέσει [#10]:

@billy84 said in Μου Αρέσει - Δεν μ’ αρέσει [#10]:

Εν τω μεταξύ 1η φορά μπήκα σε αυτό το θέμα, η σφαγή του Δράμαλη γίνεται!

Τι εννοείς; Έτσι γίνεται παντού!!!

Κάτι έχω προσέξει η αλήθεια είναι! Μη σφάζεστε ρε σεις για του αφέντη το φαϊ!

Αυτά τα λένε οι κομμουνισταί!

Βάλε και το βίντεο γιατί υπάρχουν και μικρά παιδιά

Αυτή είναι η ίδια ταινία που λέει ο πατέρας στο γιό ''παιδί μου είσαι κουμμουνιστής?'' ή άλλη είναι?

Δεν τα πάω καθόλου καλά με τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο! Νομίζω το καταλάβατε αμέσως!

@piliourits said in Μου Αρέσει - Δεν μ’ αρέσει [#10]:

@billy84 said in Μου Αρέσει - Δεν μ’ αρέσει [#10]:

@lap said in Μου Αρέσει - Δεν μ’ αρέσει [#10]:

@billy84 said in Μου Αρέσει - Δεν μ’ αρέσει [#10]:

Εν τω μεταξύ 1η φορά μπήκα σε αυτό το θέμα, η σφαγή του Δράμαλη γίνεται!

Τι εννοείς; Έτσι γίνεται παντού!!!

Κάτι έχω προσέξει η αλήθεια είναι! Μη σφάζεστε ρε σεις για του αφέντη το φαϊ!

Αυτά τα λένε οι κομμουνισταί!

Προσωπικά δεν ανήκω κάπου και συμφωνώ σε κάποια πράγματα και από τις 2 πλευρές. Αυτή όμως η φράση άσχετα αν την υιοθετούν οι κομμουνιστές, είναι πάντα επίκαιρη από τα αρχαία χρόνια! Σε φάση φόρουμ-καφενείου μπορεί να γελάμε κλπ αλλά και από αυτά τα απλά συντηρείται ο διχασμός.

@lap said in Μου Αρέσει - Δεν μ’ αρέσει [#10]:

@billy84 said in Μου Αρέσει - Δεν μ’ αρέσει [#10]:

Εν τω μεταξύ 1η φορά μπήκα σε αυτό το θέμα, η σφαγή του Δράμαλη γίνεται!

Τι εννοείς; Έτσι γίνεται παντού!!!

Κάτι έχω προσέξει η αλήθεια είναι! Μη σφάζεστε ρε σεις για του αφέντη το φαϊ!

@a-d-p said in Πως να φτιάξεις τη μέρα του γάτου:

@billy84 said in Πως να φτιάξεις τη μέρα του γάτου:

@a-d-p said in Πως να φτιάξεις τη μέρα του γάτου:

Μάλλον η εξάτμιση του Vitara είναι χαμηλά, βλέπεις πόσο καθαρό είναι το Duster από κάτω, δεν προεξέχει τίποτα

Και όμως αν προσέξεις ένα duster 4x4 από πίσω εξέχουν αρκετά οι πολλαπλοί σύνδεσμοι! Δεν ξέρω αν εξέχουν το ίδιο βέβαια αλλά γενικά τα 21.7cm που αναφέρονται μου φαίνονται λίγο υπερβολικά. Κάπου είχα δει ένα Ρώσικο βίντεο που έβαζαν κάτι τουβλάκια τύπου Jenga και περνούσαν από κάτω με διάφορα αυτοκίνητα. Όλα στην πράξη ήταν 2-3 πόντους λιγότερο από αυτά που ανακοίνωναν . Δε θυμάμαι καθόλου το κανάλι αυτό αλλά είχε πλάκα!

Δεν επιμένω, γιατί σε αυτήν τη φωτογραφία, από το πλάι, είναι οι τροχοί μπροστά κ δεν μπορούμε να δούμε ανάρτηση κτλ

Για αυτό είπα ότι πρέπει να το δεις από πίσω γιατί από το πλάι δε φαίνονται. Την επόμενη φορά που θα το δεις στο δρόμο παρατήρησέ το. Ακόμη και παλιό Duster. Βέβαια αν δε δούμε live μέτρηση δε μπορούμε να ξέρουμε πόσους πόντους είναι από το έδαφος ούτως ή άλλως αλλά φαίνονται ότι εξέχουν αρκετά.

@a-d-p said in Πως να φτιάξεις τη μέρα του γάτου:

Μάλλον η εξάτμιση του Vitara είναι χαμηλά, βλέπεις πόσο καθαρό είναι το Duster από κάτω, δεν προεξέχει τίποτα

Και όμως αν προσέξεις ένα duster 4x4 από πίσω εξέχουν αρκετά οι πολλαπλοί σύνδεσμοι! Δεν ξέρω αν εξέχουν το ίδιο βέβαια αλλά γενικά τα 21.7cm που αναφέρονται μου φαίνονται λίγο υπερβολικά. Κάπου είχα δει ένα Ρώσικο βίντεο που έβαζαν κάτι τουβλάκια τύπου Jenga και περνούσαν από κάτω με διάφορα αυτοκίνητα. Όλα στην πράξη ήταν 2-3 πόντους λιγότερο από αυτά που ανακοίνωναν . Δε θυμάμαι καθόλου το κανάλι αυτό αλλά είχε πλάκα!

Σας φαίνεται το Duster 4,2 πόντους ψηλότερο από το έδαφος? Επειδή έχω δει συγκριτικές φωτογραφίες από ανθρώπους που ψήλωσαν είτε Duster είτε Vitara για 3 πόντους, το βλέπω δύσκολο.

@gatoz said in Μου Αρέσει - Δεν μ’ αρέσει [#10]:

@piliourits said in Μου Αρέσει - Δεν μ’ αρέσει [#10]:

Δηλαδή βρε Κρουζερ, έπληξε η αποβιομηχανιση τη Χαλκίδα, μια κωμόπολη έξω απ την Αθήνα με κάνα δυο εργοστάσια που να λογίζονται ως εργοστάσια κι όχι βιοτεχνίες, αλλά δεν έπληξε το Βόλο, που είχε τη τριτη μεγαλύτερη Βιομηχανική περιοχή της χώρας, και ετσι ο Βολος δεν εχει ανάγκη και τζάμπα κλαιγονται, επειδή 20 Σαββατοκυριακα το χρόνο και 20 μερες τον Αύγουστο ερχεστε όλοι μαζί οι Αθηνέζοι για αναψυχή εδώ...

Τα βλέπετε στου Τσαλαπάτα, που το πρώτο εργατικό κέντρο ιδρύθηκε στο Βόλο, το πανεπιστήμιο στεγάζεται σε 3 πρώην εργοστάσια,

με καποιο μαγικο τροπο αυτο εχει σχεση με τον @billy84 και τη βολτα του στην καλογρια να ξερεις....

Ούτε συννενοημένοι να ήσασταν!

Εν τω μεταξύ 1η φορά μπήκα σε αυτό το θέμα, η σφαγή του Δράμαλη γίνεται!

Γάτε τι ιστοριάρα ήτο αυτή ρε? Και γαμώ!!!! Δε χρειάζονται ούτε φωτογραφίες, τις φτιάχνεις στο μυαλό διαβάζοντας το ποστ!

Το ποτάμι υπάρχει πάντα αλλά είναι ψηλά και περνάς από κάτω το καλοκαίρι. Φωτογραφία στο ίδιο σημείο από το Kadjar.

Ρε σεις όντως Vitara ήταν αλλά με αυτά τα τέρατα λάστιχα που φόραγε και το σήκωμα το μπέρδεψα με τζίμνυ. Δεν τα ξέρω και καλά μη με παρεξηγείτε!

Δίκαιο έχει ο George 0 για τις παραλίες και γενικά τις αποφεύγω ειδικά το καλοκαίρι που δε θες με τίποτα να κολλήσεις ούτως ή άλλως. Η συγκεκριμένη εξόρμηση έγινε επί τούτου γιατί μου είχε μείνει απωθημένο αλλά λόγω χειμώνα δεν ενοχλείς κιόλας, αυτό είναι το βασικό. Βέβαια τώρα διάβασα και το ποστ του Otso και θέλω να πιστεύω ότι δε δημιούργησα κάποιο πρόβλημα. Η αλήθεια είναι ότι δεν είδα κάτι γενικά και έσκαψα αρκετά.