Η χερσόνησος Μακρυνικόλα είναι ένας άγνωστος και ατόφιος προορισμός που πάντα τον παρομοιάζω με τα Άγραφα, όχι όμως για τους λόγους που νομίζετε. Δεν έχουν φυσικά καμία σχέση με τα Άγραφα ούτε σε ομορφιά αλλά ούτε και σε ανάγλυφο αλλά ούτε και σε αριθμό καθώς και μέγεθος χωριών. Είναι όμως μια τεράστια χερσόνησος στην οποία ο χρόνος έχει σταματήσει πολλά χρόνια πριν και η κίνηση σε όλο το μήκος της γίνεται αποκλειστικά από χωματόδρομους.

Θα έλεγα ότι είναι η χαρά του off roader. Δυστυχώς και αυτός ο τόπος δε γλίτωσε από τις ανεμογεννήτριες οι οποίες μπήκαν σχετικά πρόσφατα και αλλοίωσαν τον ατόφιο χαρακτήρα της περιοχής. Είμαι τυχερός που πρόλαβα αυτόν τον τόπο χωρίς ανεμογεννήτριες πριν κάποια χρόνια.

Σαφέστατα όσοι δε γνωρίζουν τη συγκεκριμένη χερσόνησο θα αναρωτιούνται για αυτήν την περίεργη ονομασία της. Ένας χάρτης θα σας κατατοπίσει καλύτερα για το που βρίσκεται αλλά και για το γιατί ονομάστηκε έτσι.

Η χερσόνησος βρίσκεται δυτικά της παραλίας του Διστόμου στο νοτιοανατολικό άκρο του νομού Φωκίδας. Στο κέντρο της χερσονήσου θα παρατηρήσετε τα Μακριά Μαλλιά και λίγο χαμηλότερα τον Άγιο Νικόλαο. Αυτοί οι δύο οικισμοί συνέθεσαν το όνομα του ακρωτηρίου και κατά συνέπεια της χερσονήσου (Μακρύ-Νικόλα).

Με πρωϊνή εκκίνηση και συνοπτικές διαδικασίες έφτασα στη Δεσφίνα, στο βόρειο άκρο της χερσονήσου.

Στο βάθος ο χιονισμένος Παρνασσός.

Η διαδρομή που ξεκινά από τη Δεσφίνα και κατευθύνεται νότια προς το ακρωτήρι ανοίχτηκε για τις ανάγκες του αιολικού πάρκου. Είναι βατή και ξεκινά από μεγάλο ύψος, προσφέροντας έτσι μαγικές εικόνες στον Κορινθιακό.

Απολαύστε τη διαδρομή μέχρι τα Μακριά Μαλλιά.

Youtube Video

Πρέπει να ανησυχήσω? Εν τω μεταξύ δεν δεν υπάρχει σε κανέναν χάρτη τοποθεσία με αυτό το όνομα.

Έφτασα στο σημείο που κυκλώσει στον χάρτη και ήταν ο αντικειμενικός στόχος της εξόρμησης αυτής.

Όσοι παρατηρήσατε τη δορυφορική εικόνα του χάρτη νωρίτερα, θα διαπιστώσατε ότι πρόκειται για μια μια ξερή χερσόνησο τύπου Μάνης.

Σε ένα εκτεταμένο κομμάτι που καταλήγει μέχρι τη θάλασσα υπάρχει ένα μεγάλο δάσος από πεύκα. Για αυτό και η παραλία όπως θα δείτε ονομάζεται Πευκιάς. Προφανώς προσεγγίζεται ορθολογικά μέσω θαλάσσης αλλά η πρόκληση για μένα ήταν να φτάσω εκεί μέσω του ρέματος που διακρίνεται. Ήταν κάτι που σκεφτόμουν να κάνω εδώ και 2-3 χρόνια.

Από τη δορυφορική εικόνα είχα δει ότι υπάρχουν κάποιες γιδόστρατες αλλά και κάποια κτίσματα. Το καίριο ερώτημα όμως ήταν τι θα γινόταν από εκεί και κάτω. Εκεί δυστυχώς (ή ευτυχώς για μένα) χρειάζεται η πρακτική μέθοδος, δηλαδή να πας και να δεις ο ίδιος αν βγαίνει, μιας και δεν υπάρχουν πληροφορίες στο διαδίκτυο.

Αυτό το μυστήριο είναι που με γοητεύει, αν ήξερα ότι σίγουρα βγαίνει μέχρι τη θάλασσα δε θα πήγαινα με την ίδια όρεξη. Θα πήγαινα όμως και πάλι γιατί είμαι πιστός θαυμαστής του Σενέκα που έλεγε ότι δεν έχει σημασία πόσο μικρή είναι η ζωή, αλλά πόσα περισσότερα και διαφορετικά πράγματα προλαβαίνεις να κάνεις σε αυτήν.

Για τους υπόλοιπους ανθρώπους ο Σενέκας έλεγε ότι και 1000 χρόνια ζωής να είχαν, θα την ξόδευαν στο ίδιο μέρος και όταν πια γερνούσαν θα είχαν το ίδιο παράπονο, ότι η ζωή είναι σύντομη και δεν πρόλαβαν να κάνουν όσα ήθελαν.

Γίδια σίγουρα υπάρχουν ακόμα και σήμερα στην περιοχή γιατί το μονοπάτι αυτό είναι αδύνατον να διατηρηθεί έτσι.

Κοιτώντας πίσω. Η υψομετρική διαφορά από το σημείο που ξεκίνησα μέχρι τη θάλασσα είναι 350 μέτρα.

Ενδιαφέροντες γεωλογικοί σχηματισμοί. Διαβρωμένοι από τις βροχές και το αλάτι.

Αυτό θα μπορούσε να είναι αρκετά παλιό αλλά δε γνωρίζω κάτι για την περιοχή.

Σιγά σιγά η κλίση γίνεται πιο απότομη και το ρέμα παίρνει χαρακτηριστικά φαραγγιού.

Αυτό το κτίσμα δείχνει επίσης πολύ παλιό και είναι στο πουθενά.

Ο όρμος διακρίνεται αλλά πλέον το τερέν είναι αρκετά πιο δύσκολο και πρέπει να βρω περάσματα. Χρειάστηκε να κλαδέψω σε κάποια σημεία για να καταφέρω να περάσω.

Το τοπιό εδώ είναι πλέον άγριο.

Έχοντας μπει μέσα στο ρέμα αφού δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Εδώ και ώρα το παιχνίδι είναι ορειβατικό και όχι πεζοπορικό.

Έχοντας πια πλησιάσει στην παραλία.

Να και κάτι σαν παλιό μονοπάτι που δεν περίμενα να δω καθώς πιο πάνω έχει χαθεί τελείως. Μάλλον υπήρχε κάποιος αρχαίος οικισμός στην περιοχή που δεν έχει ανασκαφεί ακόμα. Τα κτίσματα που συνάντησα νωρίτερα οδηγούν προς αυτήν την κατεύθυνση. Ο Παυσανίας πάντως σίγουρα δεν είχε περάσει από εδώ οπότε ότι και να βρεθεί θα υπάρχουν ερωτηματικά.

Τίνος είσαι εσύ ωρέ?

Κάποιος είχε βάλει περίφραξη κάποτε η οποία έχει καταρρεύσει.

Παραλία Πευκιάς. Ο στόχος επετεύχθη. Στο βάθος υπάρχει ακόμα μια μικρή παραλία την οποία προσπάθησα να προσεγγίσω.

Πηγαίνοντας προς τη μικρή παραλία συνάντησα κάτι σαν παλιό ασβεστοκάμινο. Έχω πετύχει ξανά σε μια άκυρη παραλία της Λακωνίας αλλά εδώ δεν περίμενα να δω κάτι τέτοιο και δεν ξέρω και αν είναι κιόλας ασβεστοκάμινο. Για ρίξτε καμιά ιδέα. Πυροβολείο σε αυτή τη θέση δύσκολο να υπήρχε αλλά όχι και απίθανο.

Η διπλανή μικρή παραλία είναι ιδανική για σκάφη με οποιονδήποτε καιρό.

Η προσέγγισή της είναι δύσκολη αν όχι αδύνατη με τα πόδια. Οι σάρες δεξιά γλιστράνε πάρα πολύ. Δε δοκίμασα αλλά εμπειρικά το λέω.

Επιστροφή στο αυτοκίνητο και συνέχεια της εξόρμησης μέχρι τον Άγιο Νικόλαο.

Youtube Video

Ο Άγιος Νικόλαος δείχνει ερειπωμένος, τουλάχιστον αυτήν την εποχή. Είναι όμως πολύ γραφικός οικισμός και σε αυτή τη θέση που βρίσκεται έχει απέραντη θέα.

Από εκεί κατέβηκα στην παραλία Γυάλινη Άμμος, στη δεξιά πλευρά του ακρωτηρίου.

Youtube Video

Εκεί υπάρχουν 3 σπίτια και μόλις το ένα από αυτά δείχνει να χρησιμοποιείται το καλοκαίρι.

Όσες φορές έχω έρθει πάντως, δε θυμάμαι ούτε μια που να μη φύσαγε μανιασμένα. Επειδή η παραλία αυτή βρίσκεται κοντά στην άκρη της χερσονήσου είναι εκτεθειμένη.

Επέστρεψα στον Άγιο Νικόλαο και ξεκίνησα να ανεβαίνω από την ανατολική πλευρά. Πρώτη στάση στην παραλία του Άγιου Ανδρέα.

Youtube Video

Και από εκεί συνέχισα χωμάτινα μέχρι τον Πρόσακο με τα εντυπωσιακά βράχια στην άκρη.

Μόλις έφτασα στην Αντίκυρα είπα να επισκεφθώ ξανά μετά από χρόνια την παραλία της Μόκκας η οποία προσεγγίζεται μέσω μιας ωραίας σύντομης χωμάτινης διαδρομής.

Άφιξη στη Μόκκα. Άγνωστο γιατί την ονόμασαν έτσι. Θα τη συναντήσετε και ως Κούτρο.

Για μένα η καλύτερη εποχή για να αράξεις σε οποιαδήποτε παραλία και ας μην κάνεις μπάνιο.

Αν αναγνωρίζεις τον πελαργό τότε φίλε μου βρίσκεσαι τουλάχιστον στο μισό της ζωής σου. Στην καλύτερη περίπτωση πάντα!

Η παραλία φεύγοντας από ψηλά.

Το κάστρο Βουρλιά στην αρχή της διαδρομής. Ένα κάστρο το οποίο χρησιμοποιήθηκε από τη Νεολιθική περίοδο και αργότερα από τους Καταλανούς καθώς το λιμάνι της Αντίκυρας ονομαζόταν Port de Aragó. Σίγουρα πάντως χρησιμοποιήθηκε και κατά την πρώιμη Βυζαντινή περίοδο. Χρησιμοποιούσε άριστα το ανάγλυφο του βράχου σαν φυσική οχύρωση συμπληρωματικά με τα τείχη.

Αυτό ήταν το τέλος αυτής της, πλούσιας σε εικόνες, εξόρμησης. Η κατάβαση στον Πευκιά ήταν ένα από τα διάφορα πράγματα που έχω κυκλώσει για να κάνω. Ο συνδυασμός με αγαπημένες χωμάτινες διαδρομές ήταν ιδανικός. Γενικότερα αυτή η χερσόνησος μου έχει κάνει κλικ από την πρώτη φορά που την είδα. Ίσως γιατί διατηρεί ακόμα και σήμερα έναν αυθεντικό χαρακτήρα παρά τα μεταλλικά τερατουργήματα που της φόρτωσαν.

Να είστε όλοι καλά και τα λέμε την επόμενη φορά!

Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια! Τα λάστιχα όπως σωστά αναφέρθηκαν είναι τα Yokohama Geolandar G015 και πράγματι είναι σχετικά παλιό μοντέλο. Δε γνωρίζω τι κάνουν τα G018 και από προσωπική εμπειρία, δεν είναι πάντα βέβαιο ότι το εκάστοτε τελευταίο μοντέλο θα είναι σίγουρα καλύτερο από το προηγούμενο. Συχνά οι κατασκευαστές ακολουθούν διαφορετική κατεύθυνση πχ μπορεί να είναι πιο ασφάλτινα και λιγότερο ανθεκτικά στο χώμα. Θα τα δούμε εν καιρώ μόλις κυκλοφορήσουν περισσότερο.

Αθόρυβα είναι πάντως τα G015 και μέχρι σήμερα και αρκετά ανθεκτικά τα βρίσκω, αλλά το δείγμα μου θεωρώ πως είναι μικρό ακόμα. Έχω κάνει μόλις 15-16.000km, βέβαια σε αρκετές ΄΄σκληρές'' διαδρομές που πρέπει να προσμετρηθούν. Στο βρεγμένο είναι μια χαρά, στη λάσπη επίσης οκ αλλά εννοείται δεν είναι MUD ελαστικά. Στο χιόνι ικανοποιητικότατα, δεν προβληματίστηκα πουθενά μέχρι τώρα. Όταν τα είχα βάλει ήταν τα πιο φθηνά κιόλας με κόστος ελάχιστα κάτω από 400 ευρώ σε διάσταση 215-65-16. Όπως είπα όμως, κρίνοντας από αυτά που έχω διαβάσει περί αντοχής σε km, θα είμαι ευχαριστημένος αν διατηρήσουν την ίδια ή παρόμοια απόδοση μέχρι τις 45-50.000km χωρίς απρόοπτα. Θα δούμε, παρακολουθώ και τα υπόλοιπα ελαστικά της κατηγορίας και δε θα πω όχι σε άλλη μάρκα αν δεν με καλύψουν.

Ο καιρός την Κυριακή δείχνει δύσκολος αλλά τον παρακολουθώ με προσοχή να δω που θα ανοίξει. Την προηγούμενη δεν κατάφερα να κάνω κάτι γιατί είχα τραπέζι στο σπίτι και ξυπνήσαμε όλοι 11.30 το πρωϊ. Όταν μπλέκω με τον μπατζανάκη μου οι νύχτες τραβάνε και περιέχουν πολύ ξύδι γαμώτο!

@chrisk6 said in Χερσόνησος Μακρυνικόλα- Όρμος Πευκιά 2-2-2025:

Ρε @billy84 σε άσφαλτο πως τα πάνε; Τα πιέζεις καθόλου ή πας χαλαρά;
Κάποια χούγια δεν κόβονται…ξέρεις.

Γενικά είμαι πολύ ζωηρός γιατί γνωρίζω και τους δρόμους αλλά και γιατί γράφω και αρκετά χιλιόμετρα. Δεν αντέχεται δηλαδή ο αργός ρυθμός σε μεγάλες εξορμήσεις. Μια χαρά είναι στην άσφαλτο αλλά σίγουρα υπάρχει ασάφεια συγκριτικά με τις 19αρες που φορούσα πριν με 45 προφίλ. Εκεί το αυτοκίνητο ήταν τραίνο. Δε μπορώ να κάνω σύγκριση καθώς φορούσα προηγουμένως καθαρά δρομίσια ελαστικά χαμηλού προφίλ με 19αρες και τώρα έχω πάει στο αντίθετο άκρο. Πρόσφυση έχω πάντως ικανοποιητικότατη αλλά όχι για ινδιανιλίκια όπως πριν που έμπαινα χωρίς φρένο και το αυτοκίνητο ήταν ακλόνητο. Δε μπορούμε να τα έχουμε όλα δυστυχώς.