@lap said in Η προοπτική της ηλεκτροκίνησης:
Ο λόγος ήταν πως μας χτύπησαν οι δυο πετρελαϊκές κρίσεις σε συνδιασμο πως η είσοδος μας στην εοκ για μια ολόκληρη δεκαετία δεν περιλάμβανε αντισταθμιστικά μέτρα ως προς την αναδιανομή πλούτου με τον οικονομικά δυνατο βορρά. Οι διαπραγματεύσεις του Αντρέα ξεκίνησαν το 84-85 και το 89-90 ήρθαν τα πρώτα.
Έτσι είχαμε μια δεκαετία με την ελληνική βιομηχανία να βρίσκεται μια αλλά και δυο γενιές πίσω από την ευρωπαϊκή, να χάνει κατά κράτος σε κάθε αγορά (κάναμε και εμείς εξαγωγές τον πρώτο καιρό στην Ευρώπη αλλά ο ανταγωνισμός μας έσβησε) και οι μοναδικές επενδύσεις παγίου κεφαλαίου να είναι απλώς για αντικατάσταση του υπάρχοντος εξοπλισμού. Παράλληλα υπήρξε και η εσωτερική αναδιανομή πλούτου με αυξήσεις πάνω από την παραγωγικότητα, κάτι που όμως συνέβαινε όλη την δεκαετία του 70 επι ΝΔ αλλά κανεις ποτέ δεν το έχει αναφέρει! Ο λόγος γνωστός. Είτε αμορφωσιά είτε πουλημένοι ιστορικοί.
Στα μεσα της δεκαετίας του 80 οι ελληνικές βιομηχανίες στράφηκαν πιο εντατικά προς το κράτος με πρόσχημα τις απολύσεις και το σοκ στην οικονομια που θα προκαλούσε και η ιστορία είναι γνωστή με την μετάβαση στο τουριστικό προϊόν.
Η χωρα είχε εξαιρετική βιομηχανία το 50-60 διότι ασκούσε προστατευτισμό, σύστημα ποσόστωσης και κρατικές επιχορηγήσεις μέσω αυτού. Μαλιστα ένα κομματι αυτού του σχεδιασμού το είχε πράξει ο ίδιος ο Ανδρέας ως σύμβουλος οικονομικής και βιομηχανικής ανάπτυξης στην κυβέρνηση του πατέρα του.
Μάλλον είσαι πολύ μικρότερος από εμένα, οπότε τα έχεις διαβάσει,
Να στα πω εγώ που τα έχω ζήσει.
1/1/1981 γίναμε επίσημο μέλος της Ευρωπαϊκής ένωσης.
Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς βγάζουμε πρωθυπουργό τον Παπανδρέου με σύνθημα έξω από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ.
Το 25% των πολιτών ψήφισαν ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, το άλλο 75% ψήφισαν κόμματα που ΔΕΝ ήθελαν την τότε ΕΟΚ.
Σοκ στην Ευρώπη, ήμασταν η αιτία που άλλαξαν τα δεδομένα για την είσοδο της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, εκείνη την εποχή στην ΕΟΚ.
Ήμασταν το ΜΑΥΡΟ πρόβατο.
Για το νόμο περί προβληματικών επιχειρήσεων, θα μπορούσα να γράψω βιβλίο για την κατάντια που έφτασαν ελληνικές επιχειρήσεις από τους συνδικαλιστές, για να ''γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι'', έτσι νόμιζαν, καταστρέφοντας την εταιρίες στην όπου δουλεύανε χρόνια.