Κυριακάτικη εκδρομούλα σε Κόζιακα και πέριξ αυτού....
Άνοδος από το γνωστό δασικό που ξεκινά από τα Στουρναρέϊκα. Ο δρόμος δεν έχει ακόμα συντηρηθεί από τον περσινό ήπιο χειμώνα , αλλά οποιαδήποτε τετρακίνητο με ένα φυσιολογικό ύψος θα ανέβει εύκολα στον αυχένα. Εκεί διάλεξα τη δεξιά διχάλα η οποία ανεβαίνει ακόμα πιο ψηλά προς Γκράπα. Όμορφη αλπική άνοδος , αλλά είπαμε ούτε τζομπάνηδες ανέβηκαν ακόμα οπότε μετά από 2 χιλιόμετρα αναστροφή και επιστροφή στο διάσελο.
Κάθοδος προς λιβάδια Βλάχας. Ξενέρωμα μεγάλο η διαδρομή από Ελάτη είναι πλέον πλήρως ασφαλτοστρωμένη. Συνέχεια πάντα σε χωματόδρομο προς Νεραϊδοχώρι. Λίγο πριν , είσοδος σε πιο δύσκολο δασικό ( διχάλα αριστερά) . Άνοδος και πάλι δύσκολη (αρκετά) , μετά από ώρα φτάνεις πάλι στο αλπικό από την πίσω μεριά αυτή τη φορά.... Επιστροφή από τον ίδιο δρόμο και η κάθοδος είναι πάντα πιο εύκολη.
Έλεγα να φτάσω μέχρι τον Ασπροπόταμο από το δασικό ΑΛΛΑ , ο δρόμος προς Πυρρά παρά την αρχική μου μπαζωτική υπερπροσπάθεια, να περάσω δύο δύσκολα νεροφαγώματα μετά από λίγο παύει να υπάρχει . Τζάμπα κόπος , οπότε αναστροφή σε πολύ στενό σημείο και επιστροφή στην άσφαλτο στο Νεραϊδοχώρι.
Η περιοχή έχει ένα από τα τρία καλύτερα δάση ελάτης της χώρας ( γνώμη μου ....) , οπότε καθώς είναι δίπλα και σε πολύ γνωστά τουριστικά μέρη , τολμήστε το. Σήμερα θέλει τετρακίνητο , υποθέτω καλοκαίρι θα τον συντηρήσουν για το τουρισμό.
Αφού δεν βγήκα στον Ασπροπόταμο , κάθοδος προς Καλαμπάκα από Χρυσορράχη να βγώ Μουργκάνα. Προσοχή , η γέφυρα έχει πέσει από τον Ντάνιελ ( μάλλον ) , οπότε παράκαμψη και πρέπει να κατέβεις αρκετά μέχρι τα Μετέωρα για να περάσεις απέναντι. Ουδεμία υποψία σήμανσης ( θα μου πείς εδώ οι άνθρωποι πέρασαν τόσα και δίκιο θα έχεις....)
Τέλος επιστροφή προς Ήπειρο, από Κατάρα. Ο δρόμος άσφαλτος ( κάποτε είχε χαλάσει τελείως) και ο συνδυασμός ερημιάς , παρατημένων εγκαταστάσεων και φυσικού τοπίου , είναι μοναδικός . Δοκιμάστε το , αν δε βιάζεστε , δε θα χάσετε ......