@jamesd said in Ελλάδα , εργασία , αμοιβές , κλπ....:
@panormus772 said in Ελλάδα , εργασία , αμοιβές , κλπ....:
Δεν έχει νόημα κάποιος να σπουδάσει ιατρική και -κυρίως- να εξασκήσει την ιατρική στην Ελλάδα. Όποιο παιδί διαλέγει υπό αυτές τις συνθήκες ιατρική εδώ είναι ψυχικά διαταραγμένο και χρήζει νοσηλείας σε κλινική.Επίσης όποιος γονέας,συγγενής επηρεάζει ή προτρέπει κάποιο νέο-α να γίνει ιατρός,πρέπει να καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη για πνευματική κακοποίηση ανηλίκου..
Ξεκολλήστε από τα στερεότυπα προηγούμενων δεκαετιών.Το να είσαι ιατρός τις τελευταίες δεκαετίες δεν διαφέρει σε τίποτα κοινωνικά ενός δημοτικού υπαλλήλου στην καθαριότητα,ενός εστιάτορα,καφετζή,τεχνίτη κ.λ.π. Και φυσικά είναι πολύ παρακάτω ως επίπεδο από ενός τραγουδιστή,ηθοποιού,αθλητή,δημοσιογράφου,influencer,μπαρόβιου επιχειρηματία κ.ά... Αυτοί όλοι αποπνέουν μεγαλύτερο κύρος και αποτελούν παραδείγματα και πρότυπα πετυχημένων κοινωνικά κι επαγγελματικά ατόμων στην κοινωνία που εμπνέουν για το μέλλον τους τους νέους.
Εξαρτάται, αν είσαι γιατρός παραιτημένος δημοσιος υπάλληλος ή γιατρός μάχιμος επιχειρηματίας του εαυτού σου. Ένας καλός χειρουργός δεν έχει καμία σχέση με αυτούς που γράφεις, απεριόριστο prestige και πολλά χρήματα. Δεν είναι πολλοί αλλά δεν είναι και λίγοι είναι θέμα του ποσό κυνηγάς τη δουλειά σου, τη φιλοδοξία έχεις και ποσό καλός είσαι. Ένα είναι σίγουρο, τίποτα δεν χαρίζεται…γιατί βλέπω αρκετούς που με ένα πτυχίο/τιτλο τα θέλουν όλα χωρίς πολλά πολλά, δεν παίζεται ετσι το παιχνίδι.
Συμφωνώ εν μέρει (στο ότι πρέπει να 'χεις φιλοδοξίες στη ζωή και στη δουλειά σου -ιδίως όταν είσαι σε νέος,στην αρχή της απασχόλησης σου- και να μην επαναπαύεσαι).
Όμως,όταν λέω για κύρος (prestige,όπως το λες),πέρα από το οικονομικό, αναφέρομαι και στο σεβασμό,εκτίμηση που αποπνέει ένας ιατρός απέναντι στους συμπολίτες του.Και για μένα ένας ιατρός -δημοσίου ή ιδιώτης-, (ακόμη κι ειδικευόμενος,που δεν θεωρείται σπουδαίο από τον κόσμο) ασχέτως των απολαβών του, προσφέρει πολλά περισσότερα κι ανεκτίμητα (υγεία) και πρέπει να είναι σε εκτίμηση μεγαλύτερη από τον οποιοδήποτε CEO,βουλευτή,πολιτικό (μην πω και αρχηγό κράτους). Αντ'αυτού,επειδή κύρος στην Ελλάδα είναι συνυφασμένο μόνο με χρήματα (ιδίως τα τελευταία 30-40χρόνια),έχουν αποκτήσει πρεστίζ και κοινωνική εκτίμηση περισσότερη απ'όση αξίζουν,κάτι "μοδάτες" ενασχολήσεις και "επαγγέλματα".
Δε θα ξεχάσω ποτέ πριν περίπου 22 χρόνια όταν έκανα αγροτικό και μετά από εφημερία στο Κ.Υ. Αλιάρτου,έπρεπε να πάω το πρωί στο αγροτικό ιατρείο του χωριού να το ανοίξω. Άργησα κανένα τέταρτο λόγω κίνησης στο δρόμο κι είχαν μαζευτεί καμιά 15αριά άτομα απ'έξω.Μόλις με είδαν άρχισαν αμέσως "και που ήσουν γιατρέ,και περιμένουμε μισή ώρα κι έχουμε και δουλειά στο χωράφι..." (άσχετα αν μερικούς τους έβλεπα μετά από λίγο να πίνουν ουζάκια στο καφενείο)... Μόνο ΕΝΑΣ παππούλης -γύρω στα 80-85 ετών αν θυμάμαι καλά- καθώς έμπαινα στο διάδρομο,σηκώθηκε απ΄την καρέκλα και βγάζοντας το καπελάκι του με χαιρέτησε.Λίγο μικρότερος εγώ από 30 τότε,έμεινα για sec. σαστισμένος,δεν το περιμένα.Κάθε φορά που τον θυμάμαι, είναι μια από τις καλύτερες στιγμές της ιατρικής καριέρας μου,ισάξια με την απόκτηση του πτυχίου μου και της ειδικότητας μου.Ας είναι καλά,όπου κι αν είναι,ο άνθρωπος...