Οι αναπτυσσόμενες χώρες αγκαλιάζουν την ηλεκτροκίνηση
Εντελώς αθόρυβα, πολλές αναπτυσσόμενες χώρες σε Ασία, Αφρική και Λατινική Αμερική παρουσιάζουν αξιοσημείωτους ρυθμούς υιοθέτησης της ηλεκτροκίνησης. Η τάση αυτή δεν υποστηρίζεται από την αγορά πολυτελών SUV, αλλά από την ανάγκη για φθηνότερη και πιο σταθερή μετακίνηση.
Στοιχεία του BloombergNEF δείχνουν πως σε χώρες όπως η Ταϊλάνδη, το Βιετνάμ, η Ινδία, η Τουρκία, η Ινδονησία, η Μαλαισία και το Νεπάλ, τα ηλεκτρικά δίκυκλα, τρίκυκλα και μικρά αυτοκίνητα κερδίζουν συνεχώς έδαφος. Η στροφή αυτή δεν είναι απλά μια περιβαλλοντική ευαισθησία, αλλά μια ψύχραιμη οικονομική απόφαση με πολλαπλά οφέλη για τις εθνικές τους οικονομίες.
Πέρα από τα μακροοικονομικά οφέλη, οι λόγοι για την αγορά ενός ηλεκτρικού οχήματος σε πολλές από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου είναι συχνά καθαρά πρακτικοί. Το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας για τη φόρτιση είναι συντριπτικά χαμηλότερο από το κόστος της βενζίνης για την ίδια απόσταση.
Για έναν επαγγελματία οδηγό ταξί ή έναν εργαζόμενο που χρησιμοποιεί καθημερινά το δίκυκλό του, η διαφορά αυτή μεταφράζεται σε σημαντική αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος. Η εξοικονόμηση από το καύσιμο και τη συντήρηση αντισταθμίζει γρήγορα την όποια διαφορά στο αρχικό κόστος αγοράς. Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις δεν υπάρχει διαφορά στην τιμή ανάμεσα σε ένα θερμικό και ένα ηλεκτρικό όχημα, αφενός επειδή έχουν πέσει δραματικά οι τιμές των μπαταριών, αφετέρου επειδή αυξάνεται διαρκώς ο όγκος παραγωγής, άρα επιτυγχάνονται οικονομίες κλίμακας.
Σε πόλεις όπως το Σαντιάγο της Χιλής ή η Μπογκοτά της Κολομβίας, οι στόλοι των δημόσιων λεωφορείων εξηλεκτρίζονται με ταχείς ρυθμούς. Η απόφαση αυτή μειώνει τη λειτουργική δαπάνη για τις δημόσιες συγκοινωνίες, βελτιώνει την ποιότητα του αέρα στις πόλεις και αποσυνδέει τις μετακινήσεις από τις διακυμάνσεις της τιμής του diesel.
Στην Τουρκία, το μερίδιο των αμιγώς ηλεκτρικών οχημάτων στις πωλήσεις έφτασε το 13% το πρώτο τρίμηνο, ποσοστό διπλάσιο από αγορές όπως η Ισπανία. Στην Ινδονησία, το αντίστοιχο μερίδιο ήταν 7,4%, παραπλήσιο με αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ στη Μαλαισία άγγιξε το 8,6%.
Ακόμα πιο εντυπωσιακά είναι τα στοιχεία από το Νεπάλ, όπου τα ηλεκτρικά οχήματα έφτασαν το 76% των πωλήσεων σε συγκεκριμένες κατηγορίες. Η χώρα, αξιοποιώντας την καθαρή ενέργεια από υδροηλεκτρικά εργοστάσια, μετατρέπεται ταχύτατα σε ένα πρότυπο βιώσιμων μεταφορών για την ευρύτερη περιοχή.
Η δυναμική που αναπτύσσεται στις αναπτυσσόμενες χώρες έχει ήδη αρχίσει να επηρεάζει την παγκόσμια ζήτηση πετρελαίου. Σύμφωνα με το BloombergNEF, τα ηλεκτρικά οχήματα κάθε τύπου μειώνουν ήδη τις απαιτήσεις ήδη κατά περίπου 2 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου ημερησίως, ενώ μέχρι το 2030 το όφελος αναμένεται να φτάνει τα 5,3 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως. Με πιο απλά λόγια, κάθε μέρα θα χρειάζεται να βγάζουμε από τη γη λιγότερο πετρέλαιο που θα αντιστοιχεί σε 5,3 εκατομμύρια βαρέλια.
Το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι αν θέλει ένα κράτος να προχωρήσει στην ηλεκτροκίνηση, ούτε πολλοί δημόσιοι φορτιστές χρειάζονται (έχει το Τατζικιστάν και το Τζιμπουτί σοβαρό δημόσιο δίκτυο φορτιστών 
), ούτε επιδοτήσεις. Φθηνό ρεύμα να έχουμε, κάτω από 10 λεπτά τελική για παράδειγμα. Να δεις τότε πως θα γεμίσουν οι πόλεις ηλεκτρικά. Αν μπορεί ο μέσος οδηγός να καλύπτει τα ετήσια έξοδα κίνησής του με κάτω από 200 ευρώ, θα κάνει χωρίς δεύτερη σκέψη τους λιγοστούς συμβιβασμούς.
ΥΓ 2024, το 35% των πωλήσεων αυτοκινήτων στην Παλαιστίνη ήταν ηλεκτρικά;!;!;! 
)
τότε το αποτέλεσμα γέρνει ελαφρώς προς τη cla στο τεστ των 1000km
