@lap said in ΟΙΚΟΔΟΜΕΣ / ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ:
Η θεωρία που περιγράφει τις δυνάμεις της αγοράς επιβεβαιώνεται στην πράξη μέσα από συζητήσεις των συντελεστών αυτής. Έτσι, κάποιος διαμορφώνει απόψεις. Το να κάθεσαι πίσω από γραφείο μονάχα δεν αρκεί.
Η αγορά στην ουσία είναι προοπτική για μελλοντικές απολαβές. Όλες οι κινήσεις της στηρίζονται σε αυτόν τον γενικό κανόνα.
Επιβεβαίωση των απόψεων μου είναι οι επιλογές όλων των μεγάλων δήμων ανα τον πλανήτη. Όλοι καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα. Οδηγούνται σε πολιτικές περιορισμού του φαινομένου αυτού διότι παράγει κοινωνικά προβλήματα και συγκεκριμένες δυνάμεις στην αγορά.
Παρέθεσα και σχετική μελέτη πως όσο αυξάνεται η βραχυχρόνια μίσθωση, με γρηγορότερο ρυθμό αυξάνονται το ύψος των ενοικίων στις γύρω περιοχές ως κόστος ευκαιρίας.
Εσύ στην συζήτηση μας παραθέτεις κομπλεξισμούς γιου εργολάβου.
Σου είπα κάτι που δεν το κατάλαβες.
Δεν ήταν ελκυστικό να πουλήσεις σε ξένο, παρά μόνο αν ήταν χρέπι το σπίτι σου και αυτό δούλεψε μόνο μέσα στην κρίση, αλλά οι πωλητές ΔΕΝ έβγαλαν παραπάνω λεφτά, μόνο οι μεσάζοντες.
Οπότε αν κάποιος πιεζόταν να πουλήσει και το σκότωνε για να βγουν τα μεσιτικά για την βίζα, γιατί ήταν ελκυστικό για τον γείτονα που δεν πιεζόταν να πουλήσει ?
Οπότε δεν υπήρχε τέτοια προσδοκία, γιατί αυτή είχε μεγάλο κόστος για τον πωλητή.
Τώρα το τι σου λένε μεσίτες κλπ μου είναι αδιάφορο.
Οταν κάποιος είναι και μηχανικός και κατασκευαστής επί δεκαετίες, ενώ το 98 % των κατασκευαστών δεν είναι μηχανικοί, δεν υπάρχει κανείς που να έχει καλύτερη άποψη από κάποιον που ζει την αγορά και την έχει σπουδάσει και την έχει πληρώσει με τα δικά του λεφτά.
Μεσίτης γίνεται ο οποιοσδήποτε, δεν λέει κάτι η άποψη του, πέραν της εμπειρίας που μπορεί να έχει όποιος ασχολείται σοβαρά και για χρόνια με το θέμα.
Η βραχυχρόνια μίσθωση αφορά περιοχές του ιστορικού κέντρου και είναι αδιάφορη για τα ενοίκια.
Δεν με νοιάζει πόσο κάνει ένα σπίτι στου Μακρυγιάννη με θέα την Ακρόπολη, όπως δεν με νοιάζει πόσο κάνουν τα δωμάτια της Μεγάλης Βρεττανίας, όταν επισκέπτομαι την Αθήνα ως τουρίστας.
Υπάρχουν άριστα σπίτια στην Καισαριανή, Βύρωνα, Υμηττό, Παγκράτι, Ηλιούπολη, Αργυρούπολη, Ελληνορώσων, Πανόρμου, Κυψέλη, Καλλιθέα, Μοσχάτο, Πετράλωνα, Ταύρος, Σεπόλια, Νέα Φιλαδέλφεια, Αγιοι Ανάργυροι, περιοχές που και ασφαλείς είναι και ζωή έχουν και λογικές τιμές και δεν έχουν βραχυχρόνια.
Δεν μιλάμε για ξενοδοχεία.
Αλλά βέβαια δεν μπορεί να είναι και φτηνά όπως ήταν στην κρίση, ούτε μπορούν να δέχονται τον κάθε μπαταχτζή.
Είπαμε λοιπόν Τειρεσίας στην ενοικίαση και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους.
Κάθε άλλη λύση όπως οι πασοκικές μαλακίες του 1984-1990, που έκλεισαν τα μισά σπίτια και βόλευαν μόνο όσους ήταν μέσα στα ενοίκια και ήταν πανάκριβα σε όσουν ήθελαν να νοικιάσουν, μας έχουν δείξει ξεκάθαρα ότι οι λαϊκίστικες παρεμβάσεις μόνο κακό κάνουν και θέλουν όσοι τις λένε πίσσα και πούπουλα...
Και επειδή με ρώτησες χτες.
Εκείνη την περίοδο έχω υπάρξει ως ενοικιαστής. Και το είδα πόσο αποτυχημένο ήταν το σύστημα.