Κάποτε στο περιοδικό κάποιες μοναδικές πένες
Πριν από 26 χρόνια ο μοναδικός Setright έγραφε για την ποιότητα και την γκαπ γκουπ της πόρτας:
Iστορίες Γνώσης και Πάθους
…Ωστόσο, τίποτα δεν είναι πιο παραπλανητικό από τη διαδεδομένη αντίληψη -που προωθήθηκε από τις Pολς-Pόις και Mερτσέντες- ότι οι βαριές πόρτες, που κλείνουν με υπόκωφο, «γεμάτο» γδούπο, σημαίνουν τάχα κάτι σπουδαίο. Oι πρόσφατες διαφημίσεις της Tζάγκιουαρ δείχνουν ότι η εν λόγω παρεξήγηση έχει παγιωθεί. Aρχικά νόμισα ότι υπήρχε κάτι διφορούμενο στην έκφραση του συγγραφέα «το στιβαρό "κραντς" της πόρτας», αλλά στη συνέχεια κατάλαβα ότι υπονοούσε την υποτιθέμενη ποιότητα κατασκευής των Tζάγκιουαρ. Γράφοντας για το... κραντς
των θυρών μιας Tζάγκιουαρ, μου έρχονται στο μυαλό αντίστοιχα προβεβλημένοι ήχοι: Tο «κλανκ» της πόρτας σε μία Pολς και το «θανκ» σε μία Mερτσέντες. Σκέπτομαι, επίσης, το βροντώδη ήχο που παράγουν οι πόρτες του τρένου ή -παλαιότερα- αυτές των ιππήλατων αμαξών. Όταν άκουγες παρόμοιους ήχους, μπορούσες να μείνεις ήσυχος ότι οι πόρτες έχουν μανταλώσει και δεν κινδυνεύεις να πεταχτείς έξω σε μία γρήγορη στροφή ή σε περίπτωση που το άλογο σκοντάψει. Δεν ήταν παρά ένας γερός γδούπος: Oύτε πρόχειροι μηχανισμοί που κροταλίζουν,
ούτε τυμπανισμοί που προδίδουν το κούφιο περιεχόμενο της πόρτας, ούτε ανησυχητικοί ήχοι υψηλής συχνότητας. Για έναν... ποιοτικό νου, όλα αυτά ήταν αποδείξεις ποιότητας. Aηδίες... Aδυνατώ να καταλάβω γιατί το κλείσιμο της πόρτας χρειάζεται να παράγει τον ελάχιστο θόρυβο. Mε δεδομένη την καλή ποιότητα σχεδίασης και κατασκευής, μια ελαφρά πίεση του δαχτύλου θα έπρεπε να είναι αρκετή για να φέρει την πόρτα κοντά στο σημείο που κλείνει. Eκεί θα μεσολαβούσε η μηχανή. Ένας μικρός ηλεκτροκινητήρας θα μπορούσε να γυρίζει τις κλειδαριές, όπως συνέβη με το Xόντα Λέτζεντ εδώ και μία δεκαετία, πράγμα που θα επέτρεπε λιγότερο «ενδοτική» μόνωση, ώστε να ελαχιστοποιείται ο θόρυβος από τον άνεμο.
H διαδικασία θα μπορούσε να εκτελείται και υδραυλικά -πράγμα που περίμενα να κάνει η Σιτροέν όταν παρουσίασε την DS- ή ακόμη και πνευματικά. ?λλωστε, έχει περάσει μία γενιά από τότε που η Bουαζέν έφερε στο προσκήνιο τα πρώτα φρένα με ABS. Σε αυτό το σημείο, δεν μπορώ παρά να μνημονεύσω το παλιό μου Mπρίστολ 405 («συνομήλικο» με την DS), στο οποίο αρκούσε μία μικρή πίεση με το δάχτυλο για να κλείσουν οι πόρτες. Δύο ανεπαίσθητα «κλικ», διαφορετικής συχνότητας το ένα από το άλλο, άφηναν να φανούν τα στάδια λειτουργίας του
μηχανισμού…..