Εγώ διαβάζω και συμφωνώ από λίγο με όλους.
Και με τον Λαπ που θέλει φιλική στο περιβάλλον αυτοκίνηση, γιατί δεν είναι αστείο, κρίνεται η μελλοντική μας επιβίωση και ποιότητα ζωής.
Απλά το πρόβλημα δεν λύνεται αν μπουν παράλογοι κανονισμοί στην ΕΕ, που πιο πολύ στοχεύουν στο μπίζνες ας γιούζουαλ παρά στην Οικολογία, χωρίς ολιστική αντιμετώπιση του υπαρκτού προβλήματος της μόλυνσης και κλιματικής αλλαγής.
Και με όσα γράφονται για τους ΑΡΔ συμφωνώ, που πέσαν με τα μούτρα στο ψητό και έχουν καταντήσει «πουτ@νες γνώμης» για όποιον πληρώνει.
Και τα θέλω όσων βρίσκουν χαρά της ζωής στα αυτοκίνητα σέβομαι, κακά τα ψέματα, οι άνθρωποι κι οι σκύλοι χωρίς αυτοκίνητα θα ήταν δυστυχείς, κι ας πεθαίνουν από αυτά κυρίως...
Αλλά δε νομίζω να πάει φυλακή όποιος κάνει μηχανοκίνητα σπορ και χαίρεται την οδήγηση. Δόξα τον Βούδα, ζουν ανάμεσά μας και όποιος θέλει μπορεί να συντηρεί το είδος αυτοκινήτου που γουστάρει και μπορεί και να το χαίρεται σε πίστα ή έναν άδειο δρόμο όπου βρει τέτοιο. Το να μην γίνεται ευκολότερη και πιο άνετη η αυτοκίνηση για τους πολλούς, δεν βλέπω το λόγο.
Απέχθεια έχω μόνο για την προσπάθεια να γίνει το άσπρο μαύρο και να παρουσιαστεί μια εικονική πραγματικότητα, όπως γράφτηκε.
Για την ηλεκτροκίνηση δεν έχω απέχθεια.
έχω όμως πάααρα πολλές ενστάσεις! Πολλές.
Ότι αν το μέσο ηλεκτροκίνητο αυτοκίνητο που καλύπτει τις ανάγκες των περισσότερων (πιο λέγαμε? το Μόντελ Υ είναι πρώτο σε πωλήσεις?) κοστίζει +60 χιλιάρικα αυτή τη στιγμή, χρειάζεται να έχει όλα τα άλλα μπλιμπλίκα, ΕΚΤΟΣ από ενεργή ανάρτηση!?
Χρειαζόμαστε όντως 40 διαφορετικά μοντέλα που κάθε 5ετία θα αλλάζουν, κι ο κάθε κατασκευαστής σε εμπορικό πόλεμο με όλους τους άλλους, κι όχι 3-4 μοντέλα που θα κρατάνε τουλάχιστον 20 χρόνια το καθένα και θα καλύπτουν όλες τις βασικές κατηγορίες αναγκων;
Γιατί ΚΑΝΕΝΑ από τα αρνητικά του υπερκατανωλισμού και της προσχεδιασμένης απαξίωσης δεν καταργείται, τώρα που επιχειρείται ολοκληρωτική στροφή στην αυτοκίνηση;
Γιατί δεν γίνεται modular σχεδιασμός, να μπορεί να αντικαθίσταται εύκολα, γρήγορα κι όσο φθηνότερα, μόνο όποιο τμήμα του οχήματος φθαρεί ή ξεπεραστεί τεχνολογικά;
Γιατί όλα τα επίκτητα αρνητικά που επέβαλε η βιομηχανία φορητών συσκευών, όπως τα χάλια με τις ενσωματωμένες μπαταρίες ως δομικά στοιχεία, να μεταφερθούν αυτούσια στην «επανάσταση» της ηλεκτροκίνησης;
Γιατί όλη αυτή η σπατάλη πόρων, υλικών και χρήματος και έρευνας, να ακολουθήσει το δρόμο της σταγόνα-σταγόνα βελτίωσης και συνεχούς αγοράς του επόμενου, και να μην είναι μια πραγματική Επανάσταση;