Το 1948 λέει όταν έγινε το κράτος του Ισραήλ, οι Παλαιστίνιοι που έφυγαν από εκεί πήγαν σε διάφορες γειτονικές χώρες και κάποιες δεκάδες χιλιάδες στον Λίβανο, που έχει πολλούς Χριστιανούς, διαφόρων δογμάτων και εθνοτήτων αλλά και μουσουλμάνους επίσης όλων των δογμάτων.
Ζήτησαν από τους λιβανέζους να μείνουν σε μία περιοχή στον νότο, ζήτησαν οικήματα και τους έδωσαν, ζήτησαν και όπλα για να μπορέσουν να απελευθερώσουν την περιοχή τους.
Τελικά έμειναν εκεί και μετά άρχισαν να κάνουν μαγκιές στους Λιβανέζους. Που πας ? Γιατί πας εκεί μέσα στην χώρα σου ? Μας ρώτησες ? και άλλα τέτοια γραφικά... Κάποιοι αντέδρασαν, τότε άρχισε το σφάξιμο από τους "φιλοξενούμενους" που δεν το είχαν και δύσκολο, οπότε άρχισε και η αντίδραση και φτάσαμε στην τελική λύση ΄σάμπρα σατίλα, όπου μάθαμε για τα "θύματα", αλλά δεν μας είπαν τελικά πόσο θύματα ήταν πραγματικά οι "θύτες"
Πριν λίγες μέρες ο βασιλιάς της Ιορδανίας αρνήθηκε να πάρει Παλαιστίνιους, γιατί λέει όταν παλιά είχαμε πάρει 250000, αυτοί θέλησαν να κόψουν κομμάτι από την Ιορδανία και να το κάνουν κράτος.
Η μεγάλη διαφορά όμως από το παρελθόν, είναι ότι όσο το πράγμα πάει στην θρησκεία, για να ηρεμήσουν τα πράγματα θα πρέπει να έχουμε ριζικές λύσεις σε αυτό το θέμα και σε όσους ποντάρουν και διδάσκουν τον θρησκευτικό πόλεμο.