@lap said in Ειμαι σκυλος στην Ελλαδα:
Ωραία επιχειρήματα, ποιοτικά.
Ισχυρίζεσαι ότι τα ζώα ζουν με το ένστικτο.
Ωραία ας το δεχτούμε για να συνεχίσει η κουβέντα αν και δεν ισχύει και θα το αναλύσω πιο κάτω.
Πως ξέρουμε λοιπον ότι εμεις είμαστε ελεύθεροι; Εάν για παράδειγμα δεν έχουμε ικανοποιήσει την ανάγκη των ενστίκτων μας πόσο ελεύθεροι είμαστε;
Εάν δεν ικανοποιήσουμε το αίσθημα της πείνας και το ένστικτο της επιβίωσης υπάρχει περίπτωση να κάνουμε επιλογές που δεν καθοδηγούνται από το ένστικτο αυτο;
Εάν δεν ικανοποιήσουμε το ενστίκτου του ερωτικού συντρόφου/αναπαραγωγής υπάρχει περίπτωση να κάνουμε επιλογές που δεν καθοδηγούνται από το ενστικο αυτό;
Μήπως η ελευθερία μας πηγάζει μόνο όταν ικανοποιήσουμε αυτά τα ένστικτα;
Άρα, αν η ευφυία μας και οι θεσμοί των κοινωνιών που έχουμε φτιαξει είναι σε θέση να μας διευκολύνουν καθημερινά να ικανοποιούμε κάποιες από τις ανάγκες αυτές;
Άρα, αν είχαμε μικρότερη ευφια μήπως θα ήταν πιο δύσκολο να ικανοποιήσουμε τα ένστικα αυτά;
Άρα, μήπως νιώθουμε ελεύθεροι στις επιλογές μας εξαιτίας της ευκολίας ικανοποίησης των ενστίκτων μας;
Άρα, μήπως είμαστε ελεύθεροι εξαιτίας της ικανοποίησης των ενστίκτων μας;
Άρα τα ζωα όταν ικανοποιούν τα ένστικτα τους, τι είναι; Μήπως ελεύθερα;
Μήπως έχουμε δημιουργήσει μια κοινωνία γύρω από την ικανοποίηση των ενστίκτων μας;
Να ρωτήσω τότε, πόσο ελεύθεροι είμαστε να κάνουμε ότι θέλουμε;
Μήπως ακολουθούμε κανόνες της κοινωνίας μας;
Υπάρχει επιχείρημα επ' αυτού. Ήδη από την αρχαία Ελλάδα υπάρχουν αναφορές ως προς το ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι κυρίαρχος του εαυτού του ώστε να μην άγεται και φέρεται από τις ορμέμφυτες τάσεις του. (Το νικάν εαυτόν πασών νικών πρώτη και αρίστη). Φυσικά, πάντα παραμένει άνθρωπος. Έχει ένα σώμα να ταΐσει και να ζεστάνει. Αλλά αυτό δεν είναι υποδούλωση σε ένστικτα. Είναι απλά μια φυσική ανάγκη.
Η Δύση κατά την μοντέρνα εποχή προήγαγε αυτό το μοντέλο του ανθρώπου-ζώου που αναφέρεις ως αποτέλεσμα ενός αδηφάγου θηλαστικού το οποίο κάνει την ιδιοτέλεια αυτοσκοπό, παραδίνεται στα ένστικτά του και καταλήγει να γίνεται χειρότερο από τα ζώα. Αυτό το μοντέλο (το οποίο η Δύση θεώρησε και υπεράνθρωπο) θα συμφωνήσω ότι θυμίζει τα χειρότερα είδη ζώων.
Πολλοί άνθρωποι έχουν παραπλανηθεί θεωρώντας ότι θα κατακτήσουν την ευτυχία σε κάτι τέτοιο. Δεν την κατέκτησαν. Η θεώρηση αυτή εμφανίζει πλέον κάποια σημάδια παρακμής, αλλά μέχρι να γίνει ευρέως αποδεκτό ότι είναι αδιέξοδη νομίζω ότι θα χρειαστούν πολλά χρόνια ακόμα, ή πολλές ιστορικές σφαλιάρες.
Άλλο όμως το ότι ένας άνθρωπος μπορεί να καταντήσει χειρότερος κι από ζώο, κι άλλο το ότι η ανθρώπινη φύση είναι ίδια με αυτήν του ζώου.