Αυτό ήταν το πρόβλημα. Πως θέσεις χάραξης στρατηγικής πορείας δόθηκαν σε ανθρώπους που δεν κατανοούσαν τους κινδύνους διότι δεν είχαν την παιδεία να αντιληφθούν διαφορες εισηγήσεις.
Ο λόγος που τους επέλεξαν οι μέτοχοι ήταν γιατί ήταν οι ''χρήσιμοι ηλιθιοι'' που θα έπαιρναν αποφάσεις χωρίς να νιώθουν φόβο για τις επιλογές τους, επειδή κάποιοι, να μην είμαστε απόλυτοι, εξ αυτών πολύ απλά δεν κατανοούσαν το γενικότερο πρόβλημα. Θεωρούσαν πως το πάρτυ θα ήταν εσαεί και εξέθεταν τις επιχειρήσεις τους και ολόκληρο εν τέλη το σύστημα σε απίστευτο κίνδυνο. Μάλιστα οι μέτοχοι ενέκριναν μπόνους σε αυτούς και έθεταν εκτός όσους είχαν και υπόβαθρο να δουν τις δυνάμεις της οικονομίας να οδηγούν προς μια κρίση αλλά και λόγο να σταματήσουν την έκθεση σε τόσους μεγάλους κινδύνους.
Εν τέλη για να μη τους πάρει όλους η μπάλα ζήτησαν ακαταδίωκτο.
Γενικα όταν βαζουν έναν ημιγνωστη σε θέση ευθύνης που απαιτεί υψηλό επιστημονικό υπόβαθρο, πρέπει να πονηρευτείς γιατί τον βάζουν!