πηλιε, η πρακτικη υπαρχει και στα τει και στα αει. και μαλιστα χωρις κοστος.
το προβλημα στις πρακτικες ειναι οτι βρισκει ο μπαμπας του πασοκοκλωνου του να κανει πρακτικη σε καποια μπουρδα δεκο ή γενικα σε ασχετο επαγγελμα. και ετσι δεν λειτουργει η πρακτικη σαν διαβατηριο για εργασια. παει ο οτε και δεη συννεφο. εγω παντως εχω ηδη 4 απο πρακτικες που προσελαβα με το τελος της. και πολυ περισσοτερους που τα ξυσανε και δεν συνεχισανε.
επισης αυτο που μου γυριζει το ματι αναποδα ειναι η προχειροτητα που αντιμετωπιζουν οι υποψηφιοι το βιογραφικο. χυμα στο κυμα, διαφορετικα φοντ σε καθε γραμμη, ανακατα σπουδες και εμπειρια, ορθογραφικα λαθη. μορφολογικα λαθη που σε άι τιδες δειχνουν μαλακα χρηστη.αν πραγματι θες να βρεις δουλεια φροντιζεις το βιογραφικο να ειναι στη πενα. οχι δυσαναγνωστο και να μυριζει προθυμια οχι γραψαρχιδια. το επαναλαμβανω, πανω προσωπικα στοιχεια, μετα εμπειρια με αναστροφη χρονολογικη σειρα, μετα σπουδες, επισης με αναστροφη σειρα, μετα σκιλς και ξενες γλωσσες και τελος ενδιαφεροντα. ντοτ.
παπαριες ειμαι προθυμος, γουσταρω να με πηδηξετε, εχω-ονειρο-να-γενω-ρουφιανος και εκθεση δεν πιανουν.
πιανει ομως στην εμπειρια να γραψεις τη καλη τη πρακτικη, το παραπανω που εκανες απο τη σχολη και εφτιαξες μια εφαρμογουλα, οτι δουλεψες γιατι δεν ειχες φραγκα.
τελος, διαβαζουμε τι σκατα ζητανε, το εχουμε ή δεν το εχουμε. και οχι, άι τι δεν εισαι οταν τελειωνεις μεση εκπαιδευση ή επειδη κανεις φορματ τον υπολογιστη του γειτονα με το ντι εν έι στην οθονη.
που να δεις και οταν ζητας εμπειρια τι ερχεται, οι μισοι ειναι μπαριστες - τι σκατα ειναι αυτο? καφετζης? - που ομως ειναι λεει και μανατζερ της επιχειρησης και μηχανογραφησε το καψιμι.
ΑρΕς
προβλημα μεγαλο και η πασοκοποιηση των παιδιων μας. οι πιο ψαγμενοι στελνουν το καλογραμμενο το μπάιο και ειναι και γεματο με σκιλς. που τα επηρανε μια νυχτα με πανσεληνο. και τους ρωτας, ρε μαγκα ποια ειναι ειναι η διαφορα σε ιντερπριτερ και σε κομπάιλερ αφου εισαι γνωστης σι πλους πλουτς, πάιθον και δεν ξερω εγω τι αλλο? κλαμα μιλαμε μολις ρωτησεις εστω και βασικα. εχει φυγει τριαδα υποψηφιων μαζι, μπηκε ο πρωτος, τον ρωτησε η Αννα, αποδειχτηκε οτι του ειπε ενας φιλος του να το γραψει, βγηκε εξω, το ειπε στους αλλους, τους ειχαν πει και σε αυτους να γραψουν μαλακιες, φυγανε ολοι μαζι.
Εντιτ σημερινον
ερωτω λοιπον την υπευθυνη για στατιστικα για τις αγγελιες. ενεφανισθει λοιπον και κατηγορια με τεσσερα (4) βιογραφικα που ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ στοιχεια επικοινωνιας. οεο. τριτοβαθμιας. οεο. τα δυο με μεταπτυχιακα. οεο πολυ. το πασοκισαμε.
Διστάζω πολύ να απαντήσω σε όσα γράφεις, γιατί μπορεί εύκολα να παρεξηγηθώ ότι 'σου τη λέω', ενώ έχω εκτίμηση στα ελάχιστα που αντιλαμβάνομαι για το πρόσωπο και την επιχείρηση. Επίσης ότι γράψω, δεν απευθύνονται μόνο στο Γάτο.
Όσο μεγαλύτερο πρόβλημα γενικής-θεωρητικής εκπαίδευσης χωρίς εξειδίκευση υπάρχει, τόσο περισσότερο πανέτοιμους απαιτούν τους υποψηφίους οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Έχει επικρατήσει μια πολύ καπιταλιστικο-νεοφιλελεύθερη λογική του τσακ-μπαμ, πως και καλά, θα υπάρξει στην Ελλάδα talent pool με ανθρώπους ειδικευμένους κι έμπειρους σε όλα, απ' το οποίο pool όταν μια επιχείρηση χρειαστεί κάποια συγκεκριμένα skills, στο τσακ-μπαμ θα τσιμπήσει φθηνό και καλό προσωπικό για όσο διάστημα αυτό απαιτείται και μετά, όταν αλλάξουν οι απαιτήσεις, θα το επιστρέψει το προσωπικό αυτό στο pool και θα τσιμπίσει το επόμενο. Τσακ-μπαμ πάντα! Και με τις ελάχιστες αμοιβές και κόστος πάντα! Κι όχι μόνο στο χώρο της Πληροφορικής, σε κάθε επάγγελμα, από σερβιτόρους και μαγείρους μέχρι γιατρούς κι οδηγούς...
Τα παραπάνω όνειρο, είναι εφικτό μόνο σε ένα θεωρητικό παράλληλο νεοφιλελεύθερο σύμπαν της ελάχιστης προσπάθειας και του μέγιστου κέρδους. Στη πραγματική ζωή, αν μια εταιρεία θέλει πραγματικά εξειδικευμένο προσωπικό με διαπιστωμένη ικανότητα, πρέπει να πάρει ανθρώπους με σχετικές σπουδές και τη βασική επαφή με το επάγγελμα 'από το χεράκι' και να τους αναπτύξει κι εκπαιδεύσει η ίδια, ή μάλλον να τους αναπτύσσει κι εκπαιδεύει η ίδια η εταιρεία, καθ'όλη τη διάρκεια που αποτελούν δυναμικό της εταιρείας. Και δε μιλάμε μόνο για το 'τσάμπα' εξάμηνο της προπτυχιακής πρακτικής, αλλά να υπάρχει μια πορεία παράλληλη της εταιρείας και του υπαλλήλου, που ο ένας να εξαρτάται απ' τον άλλο...
Κι αν θεωρεί μια εταιρεία πως αυτό απαιτεί πολύ χρόνο και χρήμα, οι εναλλακτικές είναι ακόμη δυσκολότερες: πρέπει να δει μακρύτερα απ' την τοπική αγορά, να είναι ικανή να προσελκύσει, και να προσλάβει, και να κρατήσει άτομα έτοιμα, με διαπιστωμένο το απαιτούμενο ταλέντο κι ικανότητα σε διεθνές επίπεδο, πράγμα όμως που επίσης ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας όπως είναι τα πράγματα και με τις ελληνικές απολαβές, παρόλο που υπάρχει το κίνητρο 'κρασί-θάλασσα-και-τ'αγόρι μου' κι ενώ άλλες χώρες το έχουν καταφέρει (π.χ. Τσεχία)
Ακόμη ένα νεοελληνικό αδιέξοδο...
πι ες, που λες κι εσύ...
Γιατί είναι 'πασοκικό' φαινόμενο, οι οννεδίτες υποψήφιοι είναι τύπος και υπογραμμός, ή απλά τους βολεύει ο μπαμπάς κατευθείαν να τα ξύνουν στον πάμπλικ σέκτορ, καμιά τράπεζα-οργανισμό κλπ. και συνήθως δεν ψάχνουν μεροκάματο στον ιδιωτικό τομέα;