Απλά το αυτόματο που φαινόταν καλό τότε, είναι άθλιο με τα σημερινά δεδομένα.
Είναι ότι χειρότερο για έναν οδηγό. Πρέπει κάποιος να είναι τελείως ανιωθος από αυτοκίνητα για να του αρέσει το άπειρο πατιναρισμα σε κάθε στιγμή και να μην βλέπει τις κλωτσιές με το βύθισμα στο κικ νταουν. Ίσως το πατιναρισμα τότε το έβλεπαν ως ποιοτική λειτουργία. Το αυτοκίνητο στην 200 άρα είχε μεγάλο βάρος, μικρή ροπή για το βάρος του και μεγάλες απώλειες από το κιβώτιο. Η κίνηση ήταν ένα συνεχές πατιναρισμα.
Ναι την έχω οδήγησει και αρκετές φορές, λες να επιμένω χωρίς να την έχω οδηγήσει, και χειροκίνητη και αυτόματη, και άλλες Μερσεντές μέχρι και κορυφαίες.
Το χειροκίνητο είχε μέτριες διαδρομές όχι όμως τεράστιες. Ήταν ελαφρύς ο μοχλός και με σχετικά καλό κούμπωμα. Ο συμπλέκτης ήταν πολύ βαρυς.
Στα νεότερα μοντέλα ήταν πιο καλές οι αλλαγές και αισθητά πιο ελαφρύς ο συμπλέκτης.
Μάλλον συμφωνούμε ότι διαφωνούμε.