Το Αθήνα-Θεσσαλονίκη γράφτηκε ως το χείριστο σενάριο. Κι όντως, για τον μέσο Αθηναίο, αυτή η απόσταση θα γίνει 2-3-4 φορές το χρόνο, ίσως λέω και πολλές.
Η συντριπτική πλειοψηφία των χιλιομέτρων είναι στον αστικό ιστό, όπου ακόμα και τα μικρά ηλεκτρικά υπερεπαρκούν.
Επομένως, αν εσύ απολαμβάνεις ένα όχημα τελείως αγχολυτικό στην οδήγησή του, με κόστος 1-2 ευρώ για κάθε 100 αστικά χιλιόμετρα (εκεί που το αντίστοιχο πετρέλαιο θα ήθελε για τις 300 μέρες του χρόνου, το να διαρκέσει το ταξίδι σου 2 ώρες παραπάνω όταν πας στη Θεσσαλονίκη, δεν είναι πρόβλημα. Και μιλάμε πάντα για ένα σενάριο εξ ορισμού δυσχερές για ένα ηλεκτρικό όχημα, που αφορά λίγο κόσμο. Εγώ ας πούμε, με εξοχικό στην Κεφαλλονιά, μια χαρά φτάνω στην Πάτρα με μια φόρτιση.
ΥΓ. Όλη αυτή η συζήτηση είναι θεωρητική, από τη στιγμή που δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές. Θεωρούμε τι θα γινόταν ΑΝ ήμαστε προηγμένο κράτος, με ταχυφορτιστές στο εθνικό οδικό δίκτυο, με ταχυφορτιστές στα πλοία... Εννοείται ότι όπως είναι τώρα η κατάσταση, το ηλεκτρικό αυτοκίνητο δεν μπορεί να είναι το μοναδικό όχημα μιας οικογένειας.