Η σωστή δουλειά στα μονωτικά τζάμια είναι στο αλουμινένιο πλαίσιο να μπεί ταινία διπλής όψεως η οποία να είναι πολή καλής ποιότητας ( είναι 4mm πλάτος ) πχ να είναι 3Μ ή Teza ή άλλη επώνυμη, μέσα στο πλαίσιο να έχουν μπεί πυριτικά άλατα για την απορρόφηση της υγρασίας κατά την συγκόλληση με την θερμοπλαστική μαύρη κόλλα, το υλικό αυτό είναι Butil, η κόλλα από μόνη της δεν μπορεί να συγκρατήσει τα τζάμια στο πλαίσιο για πολύ καιρό αν δεν έχει μπεί στο πλαίσιο η αυτοκόλλητη ταινία διπλής όψεως που τα συγκρατεί στο πλαίσιο, το πλαίσιο είναι ειδικής διαμόρφωσης με τρύποες προς το εσωτερικό των τζαμιών, οπότε με τους κραδασμούς όταν σύρονται δημιουργούνται ρωγμές μεταξύ τζαμιού και πλαισίου και εισχωρεί υγρασία.
Αυτά από έναν εκπαιδευμένο σε Γερμανία και Ελβετία το 1980 με πολλές επισκέψεις στα εργοστάσια γιατί είχαμε αναλάβει και τις αντίσοιχες αντιπροσωπείες, όπου μαζί με τον κουμπάρο μου φέραμε την τεχνολογία και τα μηχανήματα + υλικά στην χώρα, μέχρι τότε μονωτικά τζάμια έφτιαχνε μόνο ο Βλαβιανός με σιλικόνη η οποία ήθελε 24 ώρες να πολυμεριστεί για να μπορέσουν να μετακινηθούν τα τζάμια προϋποθέτοντας τεράστιο χώρο παραγωγής, σε αντίθεση με την συγκόλληση του πλαισίου με την ταινία και το Butil το τζάμι το σήκωνες αμέσως από τον πάγκο και το έβαζες όρθιο στην άκρη.
Έίχα κάνει τότε δεκάδες εγκαταστάσεις μηχανημάτων Butil, πλυντηρίων, τραπεζιών αυτόματης κοπής τζαμιών, κλπ και έχω εγκαταλείψει πολλά χρόνια τον χώρο έτσι υποθέτω ότι τα πράγματα σε μηχανήματα και υλικά θα έχουν εξελιχθεί όπως και οι σειρές στα αλουμίνια που έχουν πλέον και θερμοδιακοπές κλπ, αλλά τα βασικά ισχύουν ακόμα, ειδικά στην σωστή εφαρμογή και στα ποιοτικά υλικά, όπως και για την ηχομόνωση τα τζάμια πρέπει να είναι διαφορετικού πάχους, πχ το έξωτερικό 5mm και το εσωτερικό 4mm για να μην δημιουργείται συντονισμός των τζαμιών σε μια συγκεκριμένη συχνότητα αν είναι ίδιου πάχους, το διαφορετικό πάχος λειτουργεί σαν κατωδιαβατό φίλτρο συχνοτήτων, στην Ελβετία πχ τα τζάμια ήταν τριπλά για ακόμα καλύτερη θερμομόνωση και ηχομόνωση.
