Γι' αυτό θα βγάλουν το Τονάλε, για πιο ευπώλητο.

Ο ελ συντάκτης δεν είναι άσχετος, περιγράφει καλά, αν και μονότονα και μονόπλευρα την ωμή πραγματικότητα ενός ηλεκτρικού ιχ στην Αθήνα του 2018. Όμως πολλά από τα προβλήματα που αναφέρει θα απαλυνθούν με το χρόνο.
Στο φινάλε αφενός δεν είναι για όλους τα ηλεκτρικά, αφεδύο έχουν μερικές πολύ ενδιαφέρουσες πτυχές, τις οποίες προσπερνά ασχολίαστες με αποτέλεσμα το άρθρο του να γέρνει μονόπαντα.

1. Ναι, προς το παρόν
2. Να δεις απαξίωση που θα βιώσουν και αυτά με τις τερατώδεις μπαταρίες σε λίγα χρόνια
3. Ναι, αν μπορείς να εξασφαλίσεις φόρτιση σε μόνιμη βάση
4. Μόνο μηδαμινά δεν είναι. Τώρα κινούνται ατελώς, αλλά έχουν τεράστιο αρχικό κόστος απαξίωση με το χρόνο, κάποια μικρά έξοδα σέρβις, και την παγίδα του μεταβλητού κόστος κίνησης που εξαρτάται από το πως και που φορτίζεις = μπορεί να σου βγει περίπου όσο ένα συμβατικό ιχ! αν πηγαίνεις καμαρωτός σε γκαράζ και ψάχνεις για φορτιστή
   5.Τις κρύβει και καλύτερα μάλιστα. Μία βλάβη στα ηλεκτρονικά του, ή μια υπερθέρμανση μπαταρίας μπορεί να το κάνει να κατεβάσει ρολά στο πι και φι ΑΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΑ.
5. Ναι

Να γράψουμε και τα μείον των ηλεκτρικών τώρα, για να μην γέρνουμε και εμείς μονόπαντα? Πάμε:

1. Πανάκριβα ακόμη σε αρχικό κόστος, παρά τη μείωση που έχει επιτευχθεί
2. Τεράστια απαξίωση με το χρόνο
3. Διαρκές άγχος ακτίνας δράσης και εύρεσης φορτιστή
4. Ευρέως μεταβλητό κόστος φόρτισης (βραδεία/ταχεία φόρτιση, ταχεία, μέρα ή με νυχτερινό, στο γκαράζ μας ή αλλού, με ανάγκη ειδικού φορτιστή ή με απλή μπαλαντέζα, με χαμηλή τιμη κιλοβατώρας ή με ακριβή, κ.α.)
5. Tεράστιος ο αναγκαίος χρόνος για την επαναφόρτισή τους = ακινητοποίηση του οχήματος
6. Ταξίδια μετ' εμποδίων, πιθανών παρακάμψεων και στάσεων, ο χρόνος είναι χρήμα θυμίζω
7. Απειροελάχιστα διαθέσιμα μοντέλα
8. Μη διαπιστωμένες ακόμη σε όλη τους την έκταση οι περιβαλ. συνέπειες της μαζικής κατασκευής συσσωρευτών
9. Σχεδόν μηδαμινές υποδομές παγκοσμίως για σταθμούς ανεφοδιασμού υδρογόνου, για τα fuel cell ηλεκτρικά
10. Αδυναμία εξειδικευμένης τεχνικής υποστήριξης για παλαιότερα ή μη εισηγμένα μοντέλα
11. Ευρέως μεταβλητή ακτίνα δράσης ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες, την λειτουργία κλιματισμού, το φορτίο
12. Μεταβλητές επιδόσεις, ανάλογα με το ποσοστό φόρτισης της μπαταρίας και τα χρονάκια της
13. Χώρος αποσκευών και βάρος φόρτωσης αντιστρόφως ανάλογο της χωρητικότητας της μπαταρίας

Aυτό είναι ένα τυπικό διάγραμμα της ειδικής κατανάλωσης ενός βενζινοκινητήρα. Δεν έχει σημασία το ποιός είναι, αν και αυτόν τον διάλεξα επίτηδες γιατί έχει πολύ υψηλή συμπίεση, όπως τα περισσότερα υβριδικά. Όλοι όμως οι βενζινοκινητήρες από καταβολής αυτοκίνησης έχουν παρόμοιο διάγραμμα. Ήτοι, υπάρχει μια περιοχή βέλτιστης λειτουργίας, εδώ ο εσωτερικός κύκλος των 230g, δηλαδή εκεί ο εν λόγω κινητήρας στατικά καίει 230 γραμμάρια καύσιμο ανά παραγόμενο Kw ανά ώρα λειτουργίας, στο παράδειγμά μας είναι η περιοχή που αποδίσει 70-100 kw χοντρικά και σε συγκεκριμένες σαλ. Υπάρχουν και οι περιοχές έξω από αυτό τον κύκλο, όλες με χειρότερες καταναλώσεις.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η περιοχή κάτω από τον κύκλο των 230. Όσο το φορτίο του κινητήρα μειώνεται, τόσο η ειδική κατανάλωση αυξάνεται!
Π.χ., αν από τον εν λόγω κινητήρα που έχει μέγιστη ισχύ 120kw ζητήσεις π.χ. 30kw, τότε σε αυτή την ζώνη θα κάψει 300-350 γραμμάρια ανά παραγόμενο Kw ανά ώρα λειτουργίας ! (προσέξτε το ανά kw).
Εκεί είναι που τα υβριδικά 'θερίζουν'. Στην περιοχή αυτή είτε σταματούν τον κεκ και δουλεύουν μόνο με τον ηλεκτροκινητήρα (= μέγιστη οικονομία), είτε στέλνουν μέρος της ισχύος του κεκ στις μπαταρίες για να τις φορτίσουν και να αποδόσουν αργότερα την ενέργεια αυτή, μετακινώντας παράλληλα τον κύκλο λειτουργίας του κεκ σε καλύτερη (οικονομικότερη) ζώνη συν ότι κερδίσουν από φρεναρίσματα.
Αντίστοιχα και στα υψηλά φορτία. Π.χ. στα 120 kw, την μέγιστη ισχύ, ο εν λόγω καίει περί τα 260 γραμμάρια, αν και αυτό είναι απόλυτα αναμενόμενο. Πάντα να πούμε ότι ο κινητήρας είναι στην πέδη. Στην πράξη, αν το όχημα εκείνη την στιγμή τρέχει με πολλά χλμ. καίει ακόμη παραπάνω λόγω αεροδυναμικών απωλειών.
Εκεί λοιπόν στα 120kw, αν έχει περιθώριο το εν λόγω ιχ και είναι υβριδικό θα κατέβαζε τον κεκ π.χ. στα 90 kw, άρα στην ζώνη των 230 γραμμαρίων (ανά kw ανά ώρα) αντί για 260, και θα έδινε τα υπόλοιπα kw που του λείπουν για να κινηθεί όπως πρέπει μέσω του ηλεκτροκινητήρα και των μπαταριών.
Έτσι κερδίζουν κατανάλωση τα υβρίδια, οι πόλεις από ρύπανση, και τα αυτιά μας από θόρυβο.
Το πόσο θα κερδίσεις είναι θέμα υλοποίησης, όπως και η συνδυασμένη ισχύς/ροπή, καθώς και η αυτονομία. Εμένα π.χ. το Πρίους ΜΚ2 δεν μπορεί να κινηθεί αυτόνομα παραπάνω από μερικές εκατοντάδες μέτρα και αυτά με χαμηλή ταχύτητα, ένα πιο καινούργιο κάνει 1-2 χλμ. με τις μπαταρίες του κι ας είναι 1100Watt και αυτές, ένα φευ μερικές δεκάδες χλμ. και με πιο ζωηρή οδήγηση, αλλά με 10πλάσια μπαταρία από την άλλη.
Μην ψάχνετε για το ποιό είναι οικονομικότερο, ένα υβριδικό βενζίνης ή ένα σκέτο πετρέλαιο. Πιθανόν το δεύτερο στις υψηλές ταχύτητες ή στην ρυμούλκηση, μάλλον το πρώτο στην πόλη και σε διαδρομές με μικρομεσαίες ταχύτητες και φορτία, με την προαίρεση ότι όλα τα άλλα πάνω τους είναι ισοδύναμα, αλλά το ζητούμενο δεν είναι αυτό μόνο. Είναι και πως τα κάνεις τα χλμ αυτά, με τι άνεση, με τι ρύπανση, με τι κατανάλωση (σε όρους όγκου, άρα ανάγκης εισαγόμενου αργού πετρέλαιου) και με τι εξάρτηση σε υποδομές φόρτισης.

Βουδαπέστη καλοκαίρι 2025
Μιας που μόλις γύρισα, ας μαζέψω εδώ τις εντυπώσεις μου, για όποιον θα τις χρειαστεί :

Εάν σας ενδιαφέρει η καλή ρυμοτομία, η αρχιτεκτονική, ο Δούναβης, η γεφυροποιία, η νυχτερινή ζωή, το αστικό πράσινο, οι ήρεμοι περίπατοι, το τζόκκινγκ ή το ποδήλατο στην πόλη, τα θερμά λουτρά, τα κάστρα και οι οχυρώσεις, οι κρουαζιέρες καθώς και το καρσπόττινγκ, τότε σηκωθείτε από τις καρέκλες, τις πολυθρόνες, τους καναπέδες και τις ντιβανοκασέλες σας και πηγαίνετε εκεί ΧΘΕΣ, το μέρος 'σκάβει' σε αυτούς τους τομείς.
Η παλιά πόλη, πρακτικά το 1/3 της Βουδαπέστης των 1,8 εκατομμυρίων, είναι ένα διατηρητέο κόσμημα, με αναρίθμητα κτίρια και κατασκευές κατά βάση από την βραχύβια Αυστροουγγρική αυτοκρατορία. Ούτε γκραφίτι, ούτε συνθήματα στους τοίχους και στα μνημεία, αρκετή καθαριότητα, ηρεμία, αβέρτα πάρκα, πλατείες και παγκάκια να ξεκουραστείς δωρεάν, χώροι πρασίνου, ανεμπόδιστη ροή ιχ χωρίς μποτιλιαρίζματα, κόρνες και χριστοπαναγίες, πολλές τουαλέτες δια το κοινόν, καθώς και κρήνες με πόσιμο νερό κάθε τόσο.

Κόζμος: Ντόπιοι, οι οποίοι είναι πολυφυλετική φάση (Κυρίως Σλαύοι, αλλά και Βαλκάνιοι, τζίπσις, και 'Γερμανοί'.

Τουρίστες: Όλες οι ηλικίες, με περισσότερους νεαρόκοζμο, αλλά και ζευγάρια. Ισπανοί, αμερικανάκια, και κίτρινες φυλές η πλειοψηφία. Αρκετοί γειτονικοί επισκέπτες από Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία, Σερβία, Γερμανία, Αυστρία.

Διαμονή: Ερμπιενμπί, ή ξενοδοχεία, αμφότερα αβέρτα και σε τιμές καλές. Π.χ. εμείς μείναμε σε ήσυχο και καλά εξοπλισμένο δυάρι στο κέντρο και μας ήρθε συνολικά 70 ευραίους η κάθε νύχτα, ήμασταν 3 άτομα.

Μετακινήσεις: Πανεύκολες. 5,5 ευρώ το λεωφορείο από και προς αεροδρόμιο, και έχει όλο το 24ωρο ανά 12-15 λεπτά!, 4 γραμμές Μετρό, καμιά 30αριά γραμμές τραμ (πρακτικά 2-3 από αυτές ενδιαφέρουν τον μέσο τουρίστα), και λεωφορεία για συμπλήρωμα. Αβέρτα ταξί και ουμπεροταξί με χρέωση 1,1 ευρώ/ χλμ. Δεν μπήκαμε σε δαύτα, δεν χρειάστηκε, είναι πολύ οργανωμένα τα λοιπά μμμ, και εξυπηρετικά.

Γλώσσα: Ακαταλαβίστικα, τα οποία μιλάνε μόνο αυτοί (και όχι όλοι τους...). Διαβάζω ότι έχει επιρροές από φινλανδικά, γλώσσες των Ουραλίων, μογγολικά, τουρκικά και τα υπόλοιπα είναι δικά τους νομαδικά, φέξε μου και γλίστρησα δηλαδή... Δεν ανήκει στην ινδοευρωπαική ομάδα γλωσσών, δε βοηθάει που έχει λατινικό και όχι κυριλλικό αλφάβητο, συγκαταλέγεται στις 10 πλέον δύσκολες προς εκμάθηση γλώσσες! Εμείς που μιλάμε ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, δεν καταλαβαίναμε τίποτα, ούτε ομιλία, ούτε γραπτό. Γρι! Ευτυχώς οι νεώτερες γενιές το μιλάνε το αγγλικό έστω και τσάτρα-πάτρα και κάτι γινόταν.

Σήμανση: Πρόβλημα, σε συνδυαζμό με το προηγούμενο. Πέρναγες έξω από καραμπινάτα κτίρια μεγάλου τουριστικού ενδιαφέροντος, π.χ. Όπερα, βασιλική Αγ. Στεφάνου, διάφορα μνημεία, και ΔΕΝ υπήρχε κάποια ταμπέλα που να λέει τι είναι. Και εκεί που υπήρχε, ήταν μόνο στα δικά τους ακαταλαβίστικα! Και μετά λέμε για την Ελλάδα, όπου όποτε μπαίνει ταμπέλα, από το 1960 και δώθε, στο 99% των περιπτώσεων είναι δίγλωσση...
Έπρεπε να είσαι συνέχεια με το κινητό για να ξέρεις τι είναι αυτό που βλέπεις. Αυτοί άμα βγάλουν δημόσιο έργο για δίγλωσσες ταμπέλες μόνο για Βουδαπέστη, θα πρέπει να έχει πολλά δις προυπολογιζμό.
Ευτυχώς, σε μετρό, λεωφορεία και τραμ, οι ηχογραφημένες ανακοινώσεις ήταν και στα αγγλικά, και είχαν και πίνακα led εσωτερικά που τα έδειχνε και γραπτά (ποια στάση είναι, ή πόση ώρα θα κάνει για να έρθει το εκάστοτε μμμ), μια αρχή έχει γίνει δηλαδή.

Αττραξιόνς:
-Τα θερμά λουτρά νομίζω είναι must go. Πάει 30-40 ευρώ το κεφάλι για το απλό πρόγραμμα, ήτοι πρόσβαση σε όλες τις πισίνες και σάουνες, έχει πολλές και έσω και έξω. Για μασάζια, αλείμματα, σπα και λοιπές μαλακίες, ανεβαίνει. Πήγαμε στα Λουτρά Ρούντα και όχι στα πασίγνωστα Σέτσενι, κατόπιν προτροπής ντόπιας ελληνικής καταγωγής (απόγονος πολιτικών προσφύγων). Ευχαρίστως ξαναπάω Βουδαπέστη για τα λουτρά και μόνο.
-Η βασιλική του Αγ. Στεφάνου, τα λόγια είναι περιττά. Η μητρόπολη είναι κοτέτσι δίπλα της. Είσοδος πέριξ των 8-10 ευρώ. Γενικά, επειδή οι εκκλησίες, και όχι μόνο, έχουν εισιτήριο, πηγαίνετε μόνο σε αυτή.
-Δούναβης και όχθες αυτού, είναι 'αλλού'.
-Προμαχώνας ψαράδων: πολύ ενδιαφέρον και χωρίς είσοδο, φουλ θέα
-Κάστρο: πετύχαμε τζάμπα είσοδο την αργία του Αγ. Στεφάνου, στις 20/8, αρκετά καλό και φουλ θέα.
-Κοινοβούλιο: Καραmust go. Θα πάτε πρωί, πριν τις 8 (έχει ουρά), θα βγάλετε εισιτήριο για κάποια ξενάγηση, π.χ. στις 11:00 λέμε τώρα, και θα απολαύσετε εσωτερικά το κτίριο μέσω του audio guide σε άπταιστα ελληνικά. Ξενάγηση για σεμινάριο. Το πιο όμορφο κτίριο κοινοβουλίου παγκοζμίως, κάτι Βερσαλλίες και Μπάγκιχαμ είναι για φτύσιμο σε σύγκριση.
-Μεγάλη συναγωγή: Εντυπωσιακό κτίριο απέξω. Όμως, με 31 ευρώ εισιτήριο είπαμε να τα φάμε αλλού τα λεφτά και να δούμε το έσω από το νετ.
-Ατελείωτες βόλτες στην πόλη. Τζάμπα και πολύ θέαμα, κτίρια, τεχνοτροπίες, κόζμος, κτλ.
-Νησάκι Μαργαρίτας, τζάμπα όαση μέσα στο Δούναβη, αρκετά φροντιζμένο, κάτι σαν το νεουορκέζικο Σέντραλ Παρκ.

Φαγητό: Εδώ τους παίζουμε μονότερμα, κυριολεκτώ. Η ουγγρική τυπική κουζίνα εξαντλείται στα κάτωθι χειμερινά πιάτα : Σούπα γκουλάς, λουκανικούμπες, σαλάμια αέρος, καπνιστά κρέατα, πατέ πουλερικών, κάτι σαν λαχανοντολμάδες,πάπρικες γλυκές ή καυτερές, ένα βαρύ ραγού από πιπεριές και λαχανικά που το λένε λέτσο και παίζει στην κεντρική Ευρώπη, λάνγκος και καμινάδες.+_
Είχε και 37 βαθμούς για 2-3 μέρες τον 15αύγουστο που πήγαμε, και καταλαβαίνετε...
Το γκουλάς είναι σούπα μοσχαρίσια, συνήθως ψιλοκαυτερή, στην καλύτερη πικάντικη.
Τα σαλάμια ήταν όλα αέρος, έπαιζε αν θα είχαν πάπρικα ή όχι, και αν θα ήταν γλυκιά ή καυτερή. Τα αγοράζαμε προς 1,3-1,8 ευρώ / 100 γραμ. από την αγορά και φτιάχναμε σάντουιτς, ήταν καλά, όπως και τα λουκάνικα.
Τα λάνγκος είναι τηγανόψωμα και είναι το εθνικό τους σνακ. Έχουν μέγεθος όσο μία πίτα για πιτόγυρο, και από πάνω όταν βγει από το τηγάνι βάζουν συνήθως τυρί που λιώνει ή sour cream, ή και από τα δύο, καμιά φορά και άλλα, π.χ. μπέηκο. Μπούρδες ολικής. Λαδωμένη ζύμη-τσιμεντόλιθος που σου καθόταν στο στομάχι σα σβίγγος.
Οι καμινάδες, chimney cake αλλιώς, είναι κάτι π.χ. σαν το κυπελλάκι του κορνέ. Είναι δηλαδή ζύμη που ψήνεται σε κάρβουνα ή φούρνο αφού τυλιχτεί σε ένα κυλινδρικό καλούπι και μετά έχεις επιλογές να την πασπαλίσεις με ζάχαρη και κανέλλα (=4 ευρώ) ή να αρχίσεις να προσθέτεις υλικά όπως Νουτέλλα, σαντιγύ, παγωτό, κτλ (6-8 ευρώ!). Για μια φορά καλά ήταν. Κατά βάση απευθύνεται σε 10-15χρονα.
That's it, αρκεί να πω ότι η πόλη ήταν γεμάτη ξένα εστιατόρια, φαινόμενο που το βλέπεις και στην Αγγλία, και όποιος κατάλαβε κατάλαβε...

Κοστολόγια: Περίπου ίδια με εδώ, κάπου λίγο παραπάνω, κάπου λίγο παρακάτω. Όμως 'βαράνε' στο ψαχνό στο φαγητό, διπλές τιμές στο στριτ φουντ, λίγο παραπάνω από εδώ στα εστιατόρια. Π.χ. πίτα γύρος (πολλά τούρκικα, αλλά και ελληνικά) προς 6-9 ευρώ το τεμ, αυτό που έχει εδώ 4 δηλαδή, λάνγκος το ίδιο ενώ δεν αξίζει ούτε τα μισά, θηριώδες χοτ-ντογκ προς 12-13 ευρώ, παίρνεις 2 εδώ προς 4 ευρώ έκαστο και γίνεσαι τούμπανο, κ.τ.λ. Επίσης κοπανάνε τα διάφορα μουσεία, εκκλησίες, συναγωγές και εκθέσεις. Αυτοί στήνουν μουσείο για το παραμικρό και χρεώνουν αβέρτα, χρειάζεται προσεκτική επιλογή.

Νόμιζμα: Φιορίνι, αλλάζουν σε ανταλλακτήρια και σε τράπεζες με 1% προμήθεια. Τα κεντρικά καταστήματα δέχονται και ευρώ, αλλά 'βαράνε' στην ισοτιμία. Βολεύει η Ρέβολουτ.

Καρσπόττινγκ: Αρκετό καρσπόττινγκ, αρχής γενόμενης από υπεράμαξα (911κάτι, 812, Ούρους, Μέιμπαχ S580), αμερικανιές (έβλεπα 3-4 Μάσταγκ 5L κάθε μέρα, V8 σούβλες, στρετς λίμο!), μέχρι και σπάνια ή και άγνωστα σε εμάς μοντέλα (Αρτέον, Άκκορν στέησον, Σούπρα, 7άρια πεμβέ 4-5 ημερησίως). Δύσκολα θα δεις ιχ πριν του 2000, κανένα τρακαριζμένο ή 'παράγκα', σπάνια με π.χ. μαύρο άβαφο φτερό/προφυλακτήρα. Σχεδόν ανύπαρκτες οι μοτοσυκλέτες, έβλεπες 5-10 σύνολο κάθε μέρα. Ντελίβερι ινδοπακιστανοί με ηλεκτρικά ποδήλατα. Είδα μόνο ένα αστραφτερό Λάντα 1200, λες και βγήκε χθες από το εργοστάσιο, γενικά τίποτα παλιό από το σιδηρούν παραπέταζμα. Και σε κάποιο σημείο έξω από Βουδαπέστη πέτυχα ένα μουσείο που είχε στην αυλή του καμιά 20αριά χρεποιχ από τα παλιά (Τράμπαντ, Λάντα, Βαρτμπουργκ, κτλ), και ήθελε και 6 ευρώ είσοδο! Επίσης πολλά στέησον, αρκετά απίθανα μοντέλα. Πολλά 3άρια και 4άρια Πεμβέ, πολλά Σουζούκια, Σκροσς και Βιτάρα μόνο, όχι μικρότερα.
Οι ούγγροι σε ιχ αγοράζουν 1 τουλάχιστον νούμερο μεγαλύτερο σε σχέση με εμάς. Θα δώσω ένα παράδειγμα: VW Up σχεδόν τίποτα, Polo που και που, Golf κάτι καλύτερα , Troq, Passat και Tiguan θά-λα-σσα.
Από ηλεκτρικά: Τέζλα, γερμανικά απλά αλλά και φευ, BYD τώρα ξεκινάνε. Είδα μόνο ένα φορτιστή δ.χ., και είχαν κουμπώσει σε αυτόν 2 ταξί ταυτόχρονα. Προφανώς ηλεκτρικά παίρνει ακόμη όποιος έχει και τα γένια και τα χτένια.
Τήρηση ΚΟΚ, αρκετά καλή. Σεβαζμός για τον πεζό? με το που πλησίαζες την διάβαση, τα ιχ κοκάλωναν...

Άρτι αφιχθείς από την έκθεση. Οι εντυπώσεις μου:

Κεντρική ιδέα:
Η νέα αυτοκίνηση δεν είναι απλώς παρούσα, είναι κράτος. Ειλικρινά, δεν εύρισκα λόγο να ασχοληθώ με αυτοκίνητα με 3 πεντάλ, δε πα να ήταν και Πόρσε. Ή με πετρέλαια, ή με σκέτα βενζίνη (άσχετα με το γεγονός ότι αν πάρεις ένα τέτοιο μπορείς θεωρητικά να το κρατήσεις και 50 χρόνια). Ήταν τόσο εμφατική η παρουσία των υβριδίων, των φευ και των σκέτων ηλεκτρικών, που έχανε τη μπάλλα ακόμα και ο ενήμερος επισκέπτης και διερωτάτο 'ωρέ που πάμε?'. Και φανταστείτε έχω υβρίδιο εδώ και 10 χρόνια! Τα παιδιά μου με ρώταγαν: 'πατέρα, τι είναι αυτά τα αυτοκίνητα?' (τα παλιότερης τεχνολογίας εννούν).

Best of the show:
Oι νεοφερμένοι, οι οποίοι απλώς έκλεψαν την παράσταση. Νταξ' όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι. Ήρθαν με στάτους : είμαστε και εμείς εδώ και έχουμε σοβαρό λόγο στο εφεξής, και όχι σαν κακομοίρηδες. Όχι δηλαδή σαν ΚΙΑΜΑΣΤΕΡ αγροτικά και ΧΙΟΥΝΤΑΙ Πόνυ του 1978, Βάρτμπουργκ, Ζάσταβα και Λάντα επί χούντας, ή (υποθέτω) Τουότα Κορόνα του 1965 με φύλλα σούστας και τρίκυκλα Νταεγού φορτωταξί. Καμία σχέση.

Οι χαμένοι:
Οι παραδοσιακοί. Άλλοι λιγότερο, π.χ. Πεμβέ, Φίατ και άλλοι περισσότερο, π.χ. Όμιλος Ρενώ/Νισσάν/Ντάτσια. Ο χώρος 'μύριζε' φορμόλη για ταρίχευση.

Οι στον κόσμο τους:
Μερσεντέ. Είχε φέρει 5 αμάξια, πολύ πάνω από τα 100 καφετιά όλα τους, έως και πάνω από ...200. Το μόνο φθηνό ήταν ένα ΓΚΛΑ με 66.000. Τι επιδιώκει με τη συμμετοχή της? Να το παίξει ουμπεράλλες?
Η Χόντα. Νταξ΄, τι να πρωτοπείς...25 το Τζαζ με νέα, μειωμένη τιμή, και 70 το Τάπερ.

Οι εντελώς give me a break now, will you?:
Nτάτσια. Είδα το Σπρινγκ και γέλαγα, και μετά το νέο Ντάστερ και αφήνιασα. Μην πιστεύετε τίποτα από τα τεστ των περιοδικώνΕ και των σιτε, το αμάξι έχει απλώς λίγο καλύτερα καθίσματα από το προηγούμενο. Τα πλαστικά του και η εικόνα του διάκοζμου είναι με πλαστικά σκληρά και γυαλιστερά σαν καύκαλο χελώνας και τις ίδιες φτηνές ταπετσαρίες. Αλλά η τιμή στα ύψη. Με αυτά τα μυαλά θα γίνετε Μάζντα και Χόντα και θα ντουφεκάτε τον πελάτη με το δίκανο.
Ζμαρτ. Έλεος. Είχε δύο αμάξια, το 1 και το 3 σε τιμή 45-48 χιλιάρικα, όσο έκανε απέναντι το ΚΙΛ EV6,και ακόμη παραπάνω! Το εσωτερικό και το μπροστά ήταν σχεδόν ίδιο και στα δύο, το πίσω μέρος άλλαζε. Είχε δε μια γέφυρα μεταξύ οδηγού και συνοδηγού, η οποία έκλεινε όλο το χώρο, με κάτι ελάχιστες θηκούλες. Ένας κινητήρας, αλλά πολύ ισχυρός (στοχεύουν στα Μίνι?). Με αυτά τα μυαλά πάντως, δεν τους βλέπω να υπάρχουν στην πιάτσα το 2030.
Ληπμότορ. Έλεος πάλι. Είχε φέρει ένα πλέιμομπίλ, το οποίο δίνει προς 16 καφετιά, και ένα σουβ γύρω στα 30. Μίνιμαλ προσέγγιση και τα δύο, αλλά δυστυχώς, ολίγον ντέφια από εμφάνιση και φινιρίσματα.
Οι πετούγιες τύπου λεπίδας. Τις είδα στα Τέζλα, ΚΙΛ, Ζμαρτ, Χιουντάι και κάπου αλλού. Τις πατάς στην άκρη, εξέχουν μετά από την άλλη, τις γραπώνεις και ανοίγεις. Έλεος, τι σας έφταιξαν τα κλασικά πόμολα?

Οι εκπλήξεις:
KGM, ή κάπως έτσι. Είναι η γνωστή SsangYong. Mε 3 σούβλες και έναν αγρότη, ήταν κάτι σαν να λέμε Σκόντα της ανατολής. Ωραιότατοι χώροι και πρακτικότητα, τίμιο εσωτερικό και 20% κάτω τιμές από ...Ντάτσια! Έπαιρνα ΧΘΕΣ. Ο Θεοχαράκης χτύπησε διάνα, του εύχομαι τα καλύτερα. Μου κάνει εντύπωση που κανένας δεν την ανέφερε ως τώρα.
Τα BYD special. Είχε φέρει δύο σούβλες τεραστίων διαστάσεων και ένα υπεράμαξο, που έπεφτε μπουνίδι στην ουρά ποιός θα πρωτομπεί μέσα. Φάτε μάτια ψάρια, δεν θα εισαχθούν όμως, παρόλα αυτά, μέγιστη επιτυχία του έμπειρου Σφακιανάκη.
Τα Λυνκ & σία. Ένα αμάξι όλο κι όλο, φευ, αλλά καλό. 50 καφετιά βέβαια.
Το Πεμβέ 120. Αν και εκνευρίστηκα με το στενό και χαμηλό κάθισμα, είναι καλό.

ΥΓ. Γινόταν της κακομοίρας από τα κλάξον. Το κάθε παιδάκι που έμπαινε μέσα, πάταγε την κόρνα. Αγαπητοί εκθέτες, ακυρώστε τις κόρνες, μια ασφάλεια είναι, βγάλτε τη επιτέλους!

Αυτή τη στιγμή στο ψαρ.γρ πωλούνται 12 ψψ. Τα 2 είναι 1.800 και τα υπόλοιπα 2.000 κυβικά. Τα 1800 έχουν 35.500 το ένα και 36.900 το άλλο.
Οι τιμές αυτές είναι μεγαλύτερες από τη συντριπτική πλειοψηφία των ψψ των 2.000 κυβικών!

https://www.car.gr/used-cars/toyota/corolla_cross.html?category=15001&condition=used&make=13301&model=35673&pg=1&sort=pra

Ας είμεθα ρεαλισταί. Το ψψ είναι ένα λαικό αυτοκίνητο που απευθύνεται σε ένα αντίστοιχο αγοραστικό κοινό. Προφανώς δεν είναι πάτος, ένα π.χ. Σαντέρο ΜΚ1 γυμνό. Αλλά δεν στοχεύει στο κονομημένο κοινό, στους φιγουρατζήδες, στους μπρούκληδες, κοκ. Το κυριότερο 'ψωμί' του είναι οι μικρομεσαίοι οικογενειάρχες που έχουν 5 δραχμές παραπάνω από το μέσο όρο, αλλά μέχρι εκεί. Οι οποίοι υποψήφιοι αγοραστές θέλγονται από το γεγονός (ή τη φήμη, ανάλογα το εδάφιο) ότι είναι αυτόματο, είναι υβρίδιο από τον εφευρέτη του υβριδισμού, θα κάψουν λίγα και δεν θα τρέχουν στα συνεργεία. Επίσης, ότι έχει και το γκαζάκι του, αρκετοί το θέλουν και αυτό, όχι όλοι. Τίποτε άλλο.
Η φάκα των 2.000 κυβικώνΕ όμως είναι εκεί και τους περιμένει κάθε χρόνο με τα τεκμήρια, τον φόρο πολυτελείας για κάτι που ΔΕΝ είναι πολυτελές, και την δύσκολη μεταπώληση. Εγώ δεν θα αγόραζα το 2.000 με την καμία. Όχι γιατί δεν έχω τα λεφτά, ή δεν μου λείπουν τα 200 άλογα, ή δεν με παίρνει από τεκμήρια, κανένα πρόβλημα.
Αλλά γιατί αφενός υπάρχει το 1.800, αφεδύο γιατί δεν ταιριάζει στο αυτοκίνητο αυτό στην ελληνική αγορά (που τα 2000 κυβικά είναι χαροκαμμένα από το 1979) ο μεγάλος κινητήρας του. Φέρω την άποψη της πλειοψηφίας, την άποψη του μέσου Τουοτάκια. Τόσο απλά.

To τμήμα μάρκετιγκ του μαγαζιού δεν έχει επαφή με δύο - τρεις θεμελιώδεις άγραφους νόμους της αγοράς. Ο πολύς κοζμάκης θέλει :

α. χοντρά ζαντολάστιχα, 5 νούμερα πάνω, και βάλε, από αυτά που χρειάζεται κανονικά το αμάξι

βου. μεγάλη ιπποδύναμη, κι ας καίει

γου. διπλοσύμπλεκτα κιβώτια, κι ας χαλάνε

Όταν κάποτε ξυπνήσει και τα προσφέρει αυτά, ο ήλιος θα έχει ανατείλει από τη δύση.

Άμα είναι κουβάς το ψψ, κάτι Ντάτσια, Πάντα, πούντο, ίγκνις τι είναι?
Το βασικότερο προσόν του ψψ το έγραψα στο αμέσως προηγούμενο ποστ και το προσπερνάτε : 'δεν έχει αντίπαλο αυτή τη στιγμή' με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Οπότε ο οικογενειάρχης που ψάχνει για ένα ψ-σουβ γενικής χρήσης, μοιραία θα περάσει να το δει. Δεν σημαίνει ότι θα το αγοράσει, δεν σημαίνει ότι είναι τέλειο, δεν σημαίνει ότι δεν θα δει άλλα, αλλά μάλλον θα το ζυγίσει.

Ότι αντιπροτάσεις έχουν γίνει στις τελευταίες σελίδες, είναι συνήθως σημειακές, ήτοι απομονώνουν ένα χαρακτηριστικό του υπό πρόταση αντιπάλου, και ποντάρουν ΜΟΝΟ σε αυτό. Π.χ. μπορείς να διαβάσεις : 'γιατί δεν παίρνεις το 3008, που έχει ανώτερο σαλόνι?', 'το Σκροσς σου δίνει ότι σου δίνει το ψψ σε χώρους, και είναι φθηνότερο', 'γιατί δεν παίρνεις ένα Τονάλε που είναι πιο οδηγοκεντρικό?', 'ρε το 2008 με το ταμπιλώ το ηλεκτρονικό εγώ δεν το αλλάζω', 'πάρε το Στιτροέν το ψ4 ψ-κροσς, έχει και αυτό 2,67 μεταξόνιο και είναι καλύτερο μέσα', 'έβγαλε προσφορά το Καρόκ που είναι πραγματικό αμάξι, όχι κουβάς, και βγαίνει και φθηνότερα', άμα θες να πάρεις γιαπωνέζικο, και λουστείς και τα 2.000 κυβικά, γιατί δεν κοιτάς το CX-30 που είναι καλύτερο μέσα?', κ.ο.κ.

Ναι, ισχύουν όλα αυτά, αλλά μόνο μέχρι εκεί.
Ποιό από τα προαναφερθέντα σου δίνει όλο το πακέτο του ψψ? 'Ητοι, σε τιμή μην το πεις πουθενά, και υβρίδιο, και μηδενικά τέλη, και αυξημένες λογιστικές αποσβέσεις, και 200 αλόγατα, και αυτοματίκλα, και χαμηλές καταναλώσεις, και τοπ εγγυήσεις, και πανεύκολη μεταπώληση?
Υπάρχει μόνο μία απάντηση αυτή τη στιμγή : Κανένα εκτός τουότα. Γιατί εντός υπάρχει και το chr που πάει ντέρμπι το ψψ σε μερικά από αυτά.
Και μόνο ένας σοβαρός ενδοιασμός : τα 2.000 κυβικά του. Μέχρι να έρθουν τα 1800 και γίνει ο νέος τρωικός πόλεμος στις εκθέσεις του μαγαζιού.

Πείτε μου έναν λογικό συνολικό αντίπαλό του, όχι Τονάλε και πίπες. Ένα ντέρμπι ζητάω, κάτι που να είναι κοντά του ΤΩΡΑ. Πως λέγαμε παλιά Σάνυ ή Κορόλα?, Α4 ή C κλάσε?, Γκόλφ ή Άστρα, Έβο ή Ιμπρέζα?, Βάρτμπουργκ ή Ντάτσια?, Λίντα Εβαγκελίστα ή Σίντυ Κρώφορντ?

Αθήνα (αν είναι Αθήνα) - Βερολίνο μετ' επ. είναι 5.000 χλμ. Με 25-30 λεπτά το χλμ. (όλα τα έξοδα μέσα + φθορές), συν καμιά 200 ευρώ για βινιέτες και διόδια, μας κάνουν κάτι σε 1.500 ευρώ, ΑΝΕΤΑ. Το ίδιο πήγαινε- έλα με αεροπλάνο, μετρό, ταξί, είναι ...400 ευρώ.
Και οκ, είναι νέος και ίσως δεν κουράζεται, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι το ταξίδι αυτό είναι επικίνδυνο, χρονοβόρο και πανάκριβο.
Είχαμε εδώ ( ή στο ακατονόμαστο φόρουμ, δεν ενθυμούμαι πλέον) έναν που πήγαινε μία φορά το μήνα οδικώς στη Σκανδιναυία! Είχε παιδί εκεί, και επειδή έπασχε από κλειστοφοβία, ο μόνος τρόπος να το δει ήταν οδηγώντας.
Είχε ένα Πεμβέ 7άρι, ειδικά γι' αυτό το σκοπό, και ένα πάντα γεμάτο πορτοφόλι για να το υποστηρίζει.

Εδώ μιλάμε για τα κάτωθι, κατά συρροή:
Αφραγκίες (γενικώς, άρα Πεμβέ 7άρι γιόκ)
Άγνοια κινδύνου και αυτό είναι επικίνδυνο
Άγνοια αριθμητικής τρίτης δημοτικού (το 1500άρικο εννοώ και πως αυτό προέκυψε)
Πολύ χρόνο για σκότωμα, αλλά μικρές ανοχές σε ουρές αναμονής σε αεροδρόμια και μμμ, το αίμα του βράζει.
Επιπλέον θέλει κάτι σε μικρό, αφού απεχθάνεται τις μαούνες. Συν μια ανησυχία που έχει για το dpf του πετρελαίου, που μπορεί να θέλει αλλαγή κάθε π.χ. 150.000 χλμ. (αλλά μπορεί και όχι, λαχνός είναι) και να του κοστίσει π.χ. 1000 ευρώ, αλλά παρόλα αυτά το 1500άρικο για το ταξίδι το διαθέτει αβάδιστα. Και, κυρίως, το έχει στην τσέπη του, όταν του βιδώσει να πάει.

Ότσε, βοήθα τον συνάθρωπό μας. Ο πατέρας του δεν μπορεί να του βάλει μυαλό, βάλτου εσύ. Θα στο χρωστά για πάντα.

*@piliourits said in Μου Αρέσει - Δεν μ’ αρέσει [#10]:

Το ότι η Αθηναϊκή καθημερινότητα όντως για τον πολύ κόσμο αντιστοιχεί σε τριτοκοσμικη ταλαιπωρία μεσανατολίτικου ή αφρικανικου τύπου, δεν σημαίνει πως η ζωή στην υπόλοιπη Ελλάδα είναι "ζωάρα".
Υπάρχουν τα ίδια προβλήματα (αναρχία, χάος, κίνηση, φασαρία, μόλυνση κλπ) με την Αθήνα αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα λόγω του μικρού μεγέθους, χωρίς βέβαια κανένα απ τα σοβαρά πλεονεκτήματα της Αθήνας όπως δουλειές, δουλειές, κι άλλες δουλειές, χρήματα, περισσότερα χρήματα, υποδομές.
Ο,τι καλό έχει να προσφέρει η επαρχία, το μαγαρίζουν μετακινουμενοι κατά ορδές και το χαίρονται επί το πλείστον όσοι κερδίζουν καλά χρήματα στην Αθήνα.
Παράδειγμα, μια βόλτα στο Πήλιο για να λέει ότι πέρασε από κει, εντάξει μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε Έλληνας.
Αλλά το χιονοδρομικό του, τα καλύτερα ορεινα ή παραθαλάσσια πηλιορειτικα καταλύματα , τα πιο φρέσκα ψάρια κλπ θα τα απολαύσουν ξανά και ξανά κυρίως οι πιο οικονομικά άνετοι Αθηναίοι και λίγοι Σαλονικιοι κι άλλοι τόσοι ευρωπαίοι. Ακόμη και τις επιχειρήσεις που παρέχουν τις υπηρεσίες τις υπηρεσίες αυτές τις κατέχουν επί το πλείστον Αθηνέζοι, με τους ντόπιους να δουλεύουν μόνο τα ΣΚ με βασικό μισθό.
Το ποσοστό πχ βολιωτων που μπορεί να απολαύσει συστηματικά αυτά τα πράγματα (να κάνει ας πούμε πάντα παραδοσιακό Πάσχα στο Πήλιο), κι ας απέχουν μόνο 30χλμ αντί για 300χλμ, είναι πολύ πολύ μικρότερο, οι λίγοι που κληρονομησαν ιδιοκτησία απ τον παππού (ο οποίος συνήθως είχε 1 σπίτι 2 δωματίων, αλλά 5 παιδιά να το κληρονομησουν).
Επιπλέον, χωρίς υποδομές οι επαρχιώτες είναι αναγκασμένοι να ταλαιπωρούνται και ξοδεύουν πολλά στην Αθήνα.
Για σοβαρή περίθαλψη, Αθήνα.
Για σοβαρές σπουδές Αθήνα.
Για σοβαρά ψώνια, Αθήνα.
Για αεροδρόμιο, Αθήνα.
Για οποιοδήποτε νησί, μέσω Πειραιά (για να πάει ένας θεσσαλος κάπου, + 10 ώρες και 200-300€ απ ότι ο Αθηνέζος)
Για μουσείο, θέατρο, επιμόρφωση, αναψυχή των παιδιών, Αθήνα.
Κι όλα αυτά με πολύ πολύ πολύ μικρότερα εισοδήματα κι ευκαιρίες απασχόλησης.
Και ναι, το μποτιλιάρισμα στο Βόλο είναι σε διαδρομή μόνο 20 λεπτά αντί για μια ώρα, αλλά δεν έχει ούτε Μετρό ούτε τρένο, η κάρτα στο κτελ κοστίζει τα τριπλάσια από Αθήνα (για 2 χλμ απ άκρη σε άκρη) και η βενζίνη είναι λίγο ακριβότερη...
Δεν ξέρω τον ορισμό της "ζωαρας" αλλά το ότι στην επαρχία μπορεί να ζει κάποιος πιο ήσυχα μια πιο λιτή ζωή κοντύτερα στη φύση σαν κάποιου είδους κοσμοκαλόγερος και να παρηγοριέται ότι κάπως έτσι έζησε κι ο Παπαδιαμάντης, μπορεί να το προτιμώ αλλά δεν το λέω "ΖΩ Α ΡΑ"...*

Προσυπογράφω 100%
Και επειδήΣ προέρχομαι από επαρχία, έχω εξοχικό εκεί, και έχω εργαστεί/μείνει πολλά χρόνια στην επαρχία, παρά το γεγονός ότι είμαι από 5 ετών Αθήνα, θα συμπληρώσω μία ακόμη παράγραφο για το ποιοί περνάνε καλά στην επαρχία, όσες κατηγορίες γνωρίζω τουλάχιστον:
α. κάποιοι που βγάζουν φράγκα, κυρίως επιχειρηματίαι, αλλά και κάποιοι εξαιρετικά πετυχημένοι και προβεβλημένοι αυτοαπασχολούμενοι
βου. Κάποιοι (ροβινσώνες) που ζουν μια απλοική ζωή, μέσα στη φύση. Όχι από ανάγκη, αλλά επειδή γουστάρουν. Έχω π.χ. ξάδερφο που μένει χωριό από επιλογή, και δεν διανοείται να έρθει στην Αθήνα ούτε για ένα γάμο, μια κηδεία ενός συγγενούς του. Ψαρεύει και κυνηγάει ολοχρονίς, τη μισή μέρα είναι στο καφενείο, έχει ένα μπαξεδάκο και μερικά κατοικίδια για τα βασικά, ασχολείται (λίγο) με τα χωράφια του και που και που κάνει και κανά μεροκάματο εξυπηρετώντας με το αζημίωτο είτε συγχωριανούς του είτε (χαζο)αθηναίους με εξοχικά στο χωριό.
γου. Οι δημόσιοι υπάλληλοι χαμηλής και μεσαίας βαθμίδας. Πες π.χ. ότι είσαι ένας δασκαλάκος, μια νοσοκόμα των 1.200 ευρώ. Στην Αθήνα θα πάρεις τα ίδια λεφτά για 30% τουλάχιστον περισσότερη δουλειά, θα είσαι άγνωστος και θα φυτοζωείς διαρκώς. Σε μια επαρχιακή πρωτεύουσα με 1200 στο παντελόνι (γιατί στο δημόσιο το μισθολόγιο είναι ενιαίο) είσαι οκ, και σε δείχνουν και στο δρόμο με νόημα λέγοντας 'αυτός/ή είναι που σου έλεγα' . Περνιέσαι και για γαμπρός/νύφη περιωπής. Στα σώματα ασφαλείας και στο στρατό που οι μεταθέσεις είναι υποχρεωτικές, υπάρχουν πολλοί που ψάχνουν μέσο για να ΜΗΝ πάνε Αθήνα.

Τα τέλη κυκλοφορίας που είναι σχεδόν 700 ευρώ δεν τα πειράζει.

Δυστυχώς, έχουν ειπωθεί/γραφτεί και άλλα αρκουδιάρικα. Όπως ότι ο μηχανοδηγός της εμπορικής κουβάλαγε παράνομο φορτίο εύφλεκτων υδρογοναθράκων (2-4-5 έως και 10 τόνων βάρους!) στην καμπίνα για να βγάλει έξτρα μεροκάματο . Αλλά η καμπίνα οδήγησης χωράει 2 ανθρώπους με τα σακ βουαγιάζ τους μόνο.
Γενικώς, η πυρόμπαλλα του βίντεο είναι εντυπωσιακού μεγέθους, και αυτό από μόνο του εξυφαίνει διάφορα σενάρια για τα αίτιά της, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι δεξαμενή ικανού μεγάθους για να κουβαλάει κάποιο τονάζ εύφλεκτου υλικού δεν έχει εντοπιστεί πουθενά. Ούτε φαίνεται κάτι σε κάποιο βίντεο.
Και φυσικά υπάρχουν και άλλα ερωτήματα. Έστω ότι κάποιος έκανε λαθρεμπόριο εύφλεκτων υλικών. Γιατί να τα κουβαλήσει μέσω του σιδηρόδρομου, και όχι μέσω ενός δικού του βυτίου (σαν αυτό που έπιασαν μόλις την προηγούμενη βδομάδα που έφερνε τέτοια υλικά από Βουλγαρία, τα πήγαινε σε διάφορα παρασκευαστήρια που ήταν χωμένα σε αποθήκες και βιοτεχνίες, και μετά διακινούσε τα καύσιμα σε δικά του πρατήρια)? Ιτ μέικς νοου σένσε, είναι πολύ πιο δύσκολο και περιοριστικό μέσο ο σιδηρόδρομος και χρειάζεται να περάσεις από μεγάλους σταθμούς, πράγμα που αναιρεί όλη τη μυστικότητα, ταχύτητα και αποτελεσματικότητα της διαδικασίας. Τα βασικά ζητούμενα για έναν παρανομούντα δηλαδή.

-120.000 άτομα προσωπικό στο τομέα του R&D

Μπορείς να το επιβεβαιώσεις αυτό το νούμερο? Μου φαίνεται εξωπραγματικό. Έχει 10.000 νοματαίους σε έρευνα σε κάθε ένα από τα 11 κέντρα έρευνας παγκοζμίως? Που χωράει τόσο προσωπικό?

Μέχρι 30 καφετιά οι κινέζοι θα αλώσουν την αγορά. Συμβαίνει ήδη, μικρά μπιντ, εμτζί, γιόλο . Από εκεί και πάνω δύσκολα. Από τα 100 και πάνω θα είναι αδύνατο να κάνουν σεφτέ.

Oλική έκλειψη σελήνης ΤΩΡΑ! Σηκωθείτε από καρέκλες, πολυθρόνες, ντιβανοκασέλες για να τη δείτε.

Μου κάνει τεράστια εντύπωση αυτό το κόλημμα με τα μηλοτηλέφωνα ή τα σαμσούγκ. Φόρτιση (=έννοια και δέσμευση) μέρα παρά μέρα? Πάτε καλά? Ούτε δωρεάν.

Για να κάνεις τη δουλειά σου, για να κάνεις τη φιγούρα σου ή και τα δύο?
Ήρεμα απαντάω.

Στην Κίνα υπάρχουν πάνω από 100 εταιρείες που φτιάχνουν αμάξια πάσης φύσεως. Λογικό είναι να υπάρξουν συγχωνεύσεις, εξαγορές και φαλιμέντα.
Για να καταλήξουμε σε 3 αμερικάνικες κομπανίες αυτοκινήτων όπως τις γνωρίζουμε εδώ και δεκαετίες, προυπήρξαν περί τις ...1200 πριν από αυτές. H ιστορία θα επαναληφθεί με κάποιο τρόπο και εδώ.

https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_defunct_automobile_manufacturers_of_the_United_States

Οι ηλεκτροκινητήρες έχουν εδώ και δεκαετίες πολύ ψηλό συντελεστή απόδοσης. Όχι της τέζλα, όλοι. Η αεροδυναμική, το βάρος και η τεχνολογία κλιματιζμού έχουν μετά το κύριο λόγο. Το δίκτυο φόρτισης της τέζλα ήταν τεράστιο ατού. Όσο οι φορτιστές της ανοίγουν και για άλλα αμάξια, το πλεονέκτημα γίνεται κοινό για όλους. Τέλος, η Τέσλα βρίσκεται πλέον σε σχετικό τέλμα. Κανένα πραγματικά καινούργιο μοντέλο για καιρό. Αν συνεχιστεί αυτό 2-3 χρονάκια ακόμη , θα την φτάσουν όλοι. Ο Μασκ προειδοποίησε ότι 'θα έρθουν μερικά δύσκολα τρίμηνα'..., κοινώς θα πέσει πολύ ξυλάκι.

Υπάρχει το ZS αλλά και το νεώτερο ZS max το οποίο είναι διαφορετικό και αρκετά αναβαθμιζμένο.

ΥΓ. Πεινιρλί που έχει στην Άνοιξη; Γιατί στη Δροσιά κάνα δύο έκλεισαν. Έλεγε τίποτα;