Γι' αυτό θα βγάλουν το Τονάλε, για πιο ευπώλητο.

Ο ελ συντάκτης δεν είναι άσχετος, περιγράφει καλά, αν και μονότονα και μονόπλευρα την ωμή πραγματικότητα ενός ηλεκτρικού ιχ στην Αθήνα του 2018. Όμως πολλά από τα προβλήματα που αναφέρει θα απαλυνθούν με το χρόνο.
Στο φινάλε αφενός δεν είναι για όλους τα ηλεκτρικά, αφεδύο έχουν μερικές πολύ ενδιαφέρουσες πτυχές, τις οποίες προσπερνά ασχολίαστες με αποτέλεσμα το άρθρο του να γέρνει μονόπαντα.

1. Ναι, προς το παρόν
2. Να δεις απαξίωση που θα βιώσουν και αυτά με τις τερατώδεις μπαταρίες σε λίγα χρόνια
3. Ναι, αν μπορείς να εξασφαλίσεις φόρτιση σε μόνιμη βάση
4. Μόνο μηδαμινά δεν είναι. Τώρα κινούνται ατελώς, αλλά έχουν τεράστιο αρχικό κόστος απαξίωση με το χρόνο, κάποια μικρά έξοδα σέρβις, και την παγίδα του μεταβλητού κόστος κίνησης που εξαρτάται από το πως και που φορτίζεις = μπορεί να σου βγει περίπου όσο ένα συμβατικό ιχ! αν πηγαίνεις καμαρωτός σε γκαράζ και ψάχνεις για φορτιστή
   5.Τις κρύβει και καλύτερα μάλιστα. Μία βλάβη στα ηλεκτρονικά του, ή μια υπερθέρμανση μπαταρίας μπορεί να το κάνει να κατεβάσει ρολά στο πι και φι ΑΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΑ.
5. Ναι

Να γράψουμε και τα μείον των ηλεκτρικών τώρα, για να μην γέρνουμε και εμείς μονόπαντα? Πάμε:

1. Πανάκριβα ακόμη σε αρχικό κόστος, παρά τη μείωση που έχει επιτευχθεί
2. Τεράστια απαξίωση με το χρόνο
3. Διαρκές άγχος ακτίνας δράσης και εύρεσης φορτιστή
4. Ευρέως μεταβλητό κόστος φόρτισης (βραδεία/ταχεία φόρτιση, ταχεία, μέρα ή με νυχτερινό, στο γκαράζ μας ή αλλού, με ανάγκη ειδικού φορτιστή ή με απλή μπαλαντέζα, με χαμηλή τιμη κιλοβατώρας ή με ακριβή, κ.α.)
5. Tεράστιος ο αναγκαίος χρόνος για την επαναφόρτισή τους = ακινητοποίηση του οχήματος
6. Ταξίδια μετ' εμποδίων, πιθανών παρακάμψεων και στάσεων, ο χρόνος είναι χρήμα θυμίζω
7. Απειροελάχιστα διαθέσιμα μοντέλα
8. Μη διαπιστωμένες ακόμη σε όλη τους την έκταση οι περιβαλ. συνέπειες της μαζικής κατασκευής συσσωρευτών
9. Σχεδόν μηδαμινές υποδομές παγκοσμίως για σταθμούς ανεφοδιασμού υδρογόνου, για τα fuel cell ηλεκτρικά
10. Αδυναμία εξειδικευμένης τεχνικής υποστήριξης για παλαιότερα ή μη εισηγμένα μοντέλα
11. Ευρέως μεταβλητή ακτίνα δράσης ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες, την λειτουργία κλιματισμού, το φορτίο
12. Μεταβλητές επιδόσεις, ανάλογα με το ποσοστό φόρτισης της μπαταρίας και τα χρονάκια της
13. Χώρος αποσκευών και βάρος φόρτωσης αντιστρόφως ανάλογο της χωρητικότητας της μπαταρίας

Aυτό είναι ένα τυπικό διάγραμμα της ειδικής κατανάλωσης ενός βενζινοκινητήρα. Δεν έχει σημασία το ποιός είναι, αν και αυτόν τον διάλεξα επίτηδες γιατί έχει πολύ υψηλή συμπίεση, όπως τα περισσότερα υβριδικά. Όλοι όμως οι βενζινοκινητήρες από καταβολής αυτοκίνησης έχουν παρόμοιο διάγραμμα. Ήτοι, υπάρχει μια περιοχή βέλτιστης λειτουργίας, εδώ ο εσωτερικός κύκλος των 230g, δηλαδή εκεί ο εν λόγω κινητήρας στατικά καίει 230 γραμμάρια καύσιμο ανά παραγόμενο Kw ανά ώρα λειτουργίας, στο παράδειγμά μας είναι η περιοχή που αποδίσει 70-100 kw χοντρικά και σε συγκεκριμένες σαλ. Υπάρχουν και οι περιοχές έξω από αυτό τον κύκλο, όλες με χειρότερες καταναλώσεις.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η περιοχή κάτω από τον κύκλο των 230. Όσο το φορτίο του κινητήρα μειώνεται, τόσο η ειδική κατανάλωση αυξάνεται!
Π.χ., αν από τον εν λόγω κινητήρα που έχει μέγιστη ισχύ 120kw ζητήσεις π.χ. 30kw, τότε σε αυτή την ζώνη θα κάψει 300-350 γραμμάρια ανά παραγόμενο Kw ανά ώρα λειτουργίας ! (προσέξτε το ανά kw).
Εκεί είναι που τα υβριδικά 'θερίζουν'. Στην περιοχή αυτή είτε σταματούν τον κεκ και δουλεύουν μόνο με τον ηλεκτροκινητήρα (= μέγιστη οικονομία), είτε στέλνουν μέρος της ισχύος του κεκ στις μπαταρίες για να τις φορτίσουν και να αποδόσουν αργότερα την ενέργεια αυτή, μετακινώντας παράλληλα τον κύκλο λειτουργίας του κεκ σε καλύτερη (οικονομικότερη) ζώνη συν ότι κερδίσουν από φρεναρίσματα.
Αντίστοιχα και στα υψηλά φορτία. Π.χ. στα 120 kw, την μέγιστη ισχύ, ο εν λόγω καίει περί τα 260 γραμμάρια, αν και αυτό είναι απόλυτα αναμενόμενο. Πάντα να πούμε ότι ο κινητήρας είναι στην πέδη. Στην πράξη, αν το όχημα εκείνη την στιγμή τρέχει με πολλά χλμ. καίει ακόμη παραπάνω λόγω αεροδυναμικών απωλειών.
Εκεί λοιπόν στα 120kw, αν έχει περιθώριο το εν λόγω ιχ και είναι υβριδικό θα κατέβαζε τον κεκ π.χ. στα 90 kw, άρα στην ζώνη των 230 γραμμαρίων (ανά kw ανά ώρα) αντί για 260, και θα έδινε τα υπόλοιπα kw που του λείπουν για να κινηθεί όπως πρέπει μέσω του ηλεκτροκινητήρα και των μπαταριών.
Έτσι κερδίζουν κατανάλωση τα υβρίδια, οι πόλεις από ρύπανση, και τα αυτιά μας από θόρυβο.
Το πόσο θα κερδίσεις είναι θέμα υλοποίησης, όπως και η συνδυασμένη ισχύς/ροπή, καθώς και η αυτονομία. Εμένα π.χ. το Πρίους ΜΚ2 δεν μπορεί να κινηθεί αυτόνομα παραπάνω από μερικές εκατοντάδες μέτρα και αυτά με χαμηλή ταχύτητα, ένα πιο καινούργιο κάνει 1-2 χλμ. με τις μπαταρίες του κι ας είναι 1100Watt και αυτές, ένα φευ μερικές δεκάδες χλμ. και με πιο ζωηρή οδήγηση, αλλά με 10πλάσια μπαταρία από την άλλη.
Μην ψάχνετε για το ποιό είναι οικονομικότερο, ένα υβριδικό βενζίνης ή ένα σκέτο πετρέλαιο. Πιθανόν το δεύτερο στις υψηλές ταχύτητες ή στην ρυμούλκηση, μάλλον το πρώτο στην πόλη και σε διαδρομές με μικρομεσαίες ταχύτητες και φορτία, με την προαίρεση ότι όλα τα άλλα πάνω τους είναι ισοδύναμα, αλλά το ζητούμενο δεν είναι αυτό μόνο. Είναι και πως τα κάνεις τα χλμ αυτά, με τι άνεση, με τι ρύπανση, με τι κατανάλωση (σε όρους όγκου, άρα ανάγκης εισαγόμενου αργού πετρέλαιου) και με τι εξάρτηση σε υποδομές φόρτισης.

Άρτι αφιχθείς από την έκθεση. Οι εντυπώσεις μου:

Κεντρική ιδέα:
Η νέα αυτοκίνηση δεν είναι απλώς παρούσα, είναι κράτος. Ειλικρινά, δεν εύρισκα λόγο να ασχοληθώ με αυτοκίνητα με 3 πεντάλ, δε πα να ήταν και Πόρσε. Ή με πετρέλαια, ή με σκέτα βενζίνη (άσχετα με το γεγονός ότι αν πάρεις ένα τέτοιο μπορείς θεωρητικά να το κρατήσεις και 50 χρόνια). Ήταν τόσο εμφατική η παρουσία των υβριδίων, των φευ και των σκέτων ηλεκτρικών, που έχανε τη μπάλλα ακόμα και ο ενήμερος επισκέπτης και διερωτάτο 'ωρέ που πάμε?'. Και φανταστείτε έχω υβρίδιο εδώ και 10 χρόνια! Τα παιδιά μου με ρώταγαν: 'πατέρα, τι είναι αυτά τα αυτοκίνητα?' (τα παλιότερης τεχνολογίας εννούν).

Best of the show:
Oι νεοφερμένοι, οι οποίοι απλώς έκλεψαν την παράσταση. Νταξ' όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι. Ήρθαν με στάτους : είμαστε και εμείς εδώ και έχουμε σοβαρό λόγο στο εφεξής, και όχι σαν κακομοίρηδες. Όχι δηλαδή σαν ΚΙΑΜΑΣΤΕΡ αγροτικά και ΧΙΟΥΝΤΑΙ Πόνυ του 1978, Βάρτμπουργκ, Ζάσταβα και Λάντα επί χούντας, ή (υποθέτω) Τουότα Κορόνα του 1965 με φύλλα σούστας και τρίκυκλα Νταεγού φορτωταξί. Καμία σχέση.

Οι χαμένοι:
Οι παραδοσιακοί. Άλλοι λιγότερο, π.χ. Πεμβέ, Φίατ και άλλοι περισσότερο, π.χ. Όμιλος Ρενώ/Νισσάν/Ντάτσια. Ο χώρος 'μύριζε' φορμόλη για ταρίχευση.

Οι στον κόσμο τους:
Μερσεντέ. Είχε φέρει 5 αμάξια, πολύ πάνω από τα 100 καφετιά όλα τους, έως και πάνω από ...200. Το μόνο φθηνό ήταν ένα ΓΚΛΑ με 66.000. Τι επιδιώκει με τη συμμετοχή της? Να το παίξει ουμπεράλλες?
Η Χόντα. Νταξ΄, τι να πρωτοπείς...25 το Τζαζ με νέα, μειωμένη τιμή, και 70 το Τάπερ.

Οι εντελώς give me a break now, will you?:
Nτάτσια. Είδα το Σπρινγκ και γέλαγα, και μετά το νέο Ντάστερ και αφήνιασα. Μην πιστεύετε τίποτα από τα τεστ των περιοδικώνΕ και των σιτε, το αμάξι έχει απλώς λίγο καλύτερα καθίσματα από το προηγούμενο. Τα πλαστικά του και η εικόνα του διάκοζμου είναι με πλαστικά σκληρά και γυαλιστερά σαν καύκαλο χελώνας και τις ίδιες φτηνές ταπετσαρίες. Αλλά η τιμή στα ύψη. Με αυτά τα μυαλά θα γίνετε Μάζντα και Χόντα και θα ντουφεκάτε τον πελάτη με το δίκανο.
Ζμαρτ. Έλεος. Είχε δύο αμάξια, το 1 και το 3 σε τιμή 45-48 χιλιάρικα, όσο έκανε απέναντι το ΚΙΛ EV6,και ακόμη παραπάνω! Το εσωτερικό και το μπροστά ήταν σχεδόν ίδιο και στα δύο, το πίσω μέρος άλλαζε. Είχε δε μια γέφυρα μεταξύ οδηγού και συνοδηγού, η οποία έκλεινε όλο το χώρο, με κάτι ελάχιστες θηκούλες. Ένας κινητήρας, αλλά πολύ ισχυρός (στοχεύουν στα Μίνι?). Με αυτά τα μυαλά πάντως, δεν τους βλέπω να υπάρχουν στην πιάτσα το 2030.
Ληπμότορ. Έλεος πάλι. Είχε φέρει ένα πλέιμομπίλ, το οποίο δίνει προς 16 καφετιά, και ένα σουβ γύρω στα 30. Μίνιμαλ προσέγγιση και τα δύο, αλλά δυστυχώς, ολίγον ντέφια από εμφάνιση και φινιρίσματα.
Οι πετούγιες τύπου λεπίδας. Τις είδα στα Τέζλα, ΚΙΛ, Ζμαρτ, Χιουντάι και κάπου αλλού. Τις πατάς στην άκρη, εξέχουν μετά από την άλλη, τις γραπώνεις και ανοίγεις. Έλεος, τι σας έφταιξαν τα κλασικά πόμολα?

Οι εκπλήξεις:
KGM, ή κάπως έτσι. Είναι η γνωστή SsangYong. Mε 3 σούβλες και έναν αγρότη, ήταν κάτι σαν να λέμε Σκόντα της ανατολής. Ωραιότατοι χώροι και πρακτικότητα, τίμιο εσωτερικό και 20% κάτω τιμές από ...Ντάτσια! Έπαιρνα ΧΘΕΣ. Ο Θεοχαράκης χτύπησε διάνα, του εύχομαι τα καλύτερα. Μου κάνει εντύπωση που κανένας δεν την ανέφερε ως τώρα.
Τα BYD special. Είχε φέρει δύο σούβλες τεραστίων διαστάσεων και ένα υπεράμαξο, που έπεφτε μπουνίδι στην ουρά ποιός θα πρωτομπεί μέσα. Φάτε μάτια ψάρια, δεν θα εισαχθούν όμως, παρόλα αυτά, μέγιστη επιτυχία του έμπειρου Σφακιανάκη.
Τα Λυνκ & σία. Ένα αμάξι όλο κι όλο, φευ, αλλά καλό. 50 καφετιά βέβαια.
Το Πεμβέ 120. Αν και εκνευρίστηκα με το στενό και χαμηλό κάθισμα, είναι καλό.

ΥΓ. Γινόταν της κακομοίρας από τα κλάξον. Το κάθε παιδάκι που έμπαινε μέσα, πάταγε την κόρνα. Αγαπητοί εκθέτες, ακυρώστε τις κόρνες, μια ασφάλεια είναι, βγάλτε τη επιτέλους!

To τμήμα μάρκετιγκ του μαγαζιού δεν έχει επαφή με δύο - τρεις θεμελιώδεις άγραφους νόμους της αγοράς. Ο πολύς κοζμάκης θέλει :

α. χοντρά ζαντολάστιχα, 5 νούμερα πάνω, και βάλε, από αυτά που χρειάζεται κανονικά το αμάξι

βου. μεγάλη ιπποδύναμη, κι ας καίει

γου. διπλοσύμπλεκτα κιβώτια, κι ας χαλάνε

Όταν κάποτε ξυπνήσει και τα προσφέρει αυτά, ο ήλιος θα έχει ανατείλει από τη δύση.

Άμα είναι κουβάς το ψψ, κάτι Ντάτσια, Πάντα, πούντο, ίγκνις τι είναι?
Το βασικότερο προσόν του ψψ το έγραψα στο αμέσως προηγούμενο ποστ και το προσπερνάτε : 'δεν έχει αντίπαλο αυτή τη στιγμή' με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Οπότε ο οικογενειάρχης που ψάχνει για ένα ψ-σουβ γενικής χρήσης, μοιραία θα περάσει να το δει. Δεν σημαίνει ότι θα το αγοράσει, δεν σημαίνει ότι είναι τέλειο, δεν σημαίνει ότι δεν θα δει άλλα, αλλά μάλλον θα το ζυγίσει.

Ότι αντιπροτάσεις έχουν γίνει στις τελευταίες σελίδες, είναι συνήθως σημειακές, ήτοι απομονώνουν ένα χαρακτηριστικό του υπό πρόταση αντιπάλου, και ποντάρουν ΜΟΝΟ σε αυτό. Π.χ. μπορείς να διαβάσεις : 'γιατί δεν παίρνεις το 3008, που έχει ανώτερο σαλόνι?', 'το Σκροσς σου δίνει ότι σου δίνει το ψψ σε χώρους, και είναι φθηνότερο', 'γιατί δεν παίρνεις ένα Τονάλε που είναι πιο οδηγοκεντρικό?', 'ρε το 2008 με το ταμπιλώ το ηλεκτρονικό εγώ δεν το αλλάζω', 'πάρε το Στιτροέν το ψ4 ψ-κροσς, έχει και αυτό 2,67 μεταξόνιο και είναι καλύτερο μέσα', 'έβγαλε προσφορά το Καρόκ που είναι πραγματικό αμάξι, όχι κουβάς, και βγαίνει και φθηνότερα', άμα θες να πάρεις γιαπωνέζικο, και λουστείς και τα 2.000 κυβικά, γιατί δεν κοιτάς το CX-30 που είναι καλύτερο μέσα?', κ.ο.κ.

Ναι, ισχύουν όλα αυτά, αλλά μόνο μέχρι εκεί.
Ποιό από τα προαναφερθέντα σου δίνει όλο το πακέτο του ψψ? 'Ητοι, σε τιμή μην το πεις πουθενά, και υβρίδιο, και μηδενικά τέλη, και αυξημένες λογιστικές αποσβέσεις, και 200 αλόγατα, και αυτοματίκλα, και χαμηλές καταναλώσεις, και τοπ εγγυήσεις, και πανεύκολη μεταπώληση?
Υπάρχει μόνο μία απάντηση αυτή τη στιμγή : Κανένα εκτός τουότα. Γιατί εντός υπάρχει και το chr που πάει ντέρμπι το ψψ σε μερικά από αυτά.
Και μόνο ένας σοβαρός ενδοιασμός : τα 2.000 κυβικά του. Μέχρι να έρθουν τα 1800 και γίνει ο νέος τρωικός πόλεμος στις εκθέσεις του μαγαζιού.

Πείτε μου έναν λογικό συνολικό αντίπαλό του, όχι Τονάλε και πίπες. Ένα ντέρμπι ζητάω, κάτι που να είναι κοντά του ΤΩΡΑ. Πως λέγαμε παλιά Σάνυ ή Κορόλα?, Α4 ή C κλάσε?, Γκόλφ ή Άστρα, Έβο ή Ιμπρέζα?, Βάρτμπουργκ ή Ντάτσια?, Λίντα Εβαγκελίστα ή Σίντυ Κρώφορντ?

Οι τωρινές δυσκολίες είναι μικρότερες των μελλοντικών. Έκανα ένα τσεκ στους λογαριασμούς ΟΚΩ χθες λόγω της αργίας.
Λοιπόν 'έκαψα΄ 2.700 kwh ρεύμα το 2021, 2.100 ημερήσιο και 600 νυκτερινό Γ1Ν της ΔΕΗ. Πρόκειται για σπίτι 108 τ.μ., μεσαία κατασκευή 30 ετών στην Αττική, με καλό ηλιακό, με θέρμανση από φυσικό αέριο, με ελάχιστη χρήση ερκοντίσιο, και που κατοικείται 10 μηνάκια το χρόνο από 4 άτομα, (το καλοκαίρι πάμε στο εξοχικό διότι βρήκαμε προίκα αφάγωτη).
Αν πάρω ένα μέσο ηλεκτρικό ιχ, και κάνω π.χ. 12.000 το χρόνο, και το φορτίζω αποκλειστικά στο σπίτι, θα πάω +3.000 kwh το χρόνο ρεύμα. Αν πάρω και δεύτερο για την πόλη κυρίως και του κάνω π.χ. 6.000χλμ. το χρόνο, θα πάω άλλα +1.500 το χρόνο.
Αν μπω στο Εξοικονομώ κατ' οίκο και βάλω αντλία θερμότητας αέρος νερού σε όλο το σπίτι, καταργώντας το λέβητα αερίου (δεν θα το κάνω, δεν μουρλάθηκα ακόμη, αλλά κάποιοι άλλοι θα τσιμπήσουν σαν τα μελανούρια και θα το κάνουν), θα πάω για πλάκα άλλα π.χ. +3.500 Kwh ρεύμα το χρόνο.
Δηλαδή, σε βάθος 5-10ετίας που μπορούν να υλοποιηθούν λογικά οι μεταβάσεις αυτές, η ετήσιά μου κατανάλωση ρεύματος θεωρητικά μπορεί να ανέβει στις ...10.700 kwh το χρόνο από 2.700 τα τελευταία 30 χρόνια σταθερά (= 4x το αρχικό νούμερο!).
Που θα βρεθεί μέσα σε 10 χρόνια αυτό το τετραπλάσιο ρεύμα για μένα και για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες άλλους σαν και μένα που θα αναγκαστούν να αλλάξουν τα ιχ τους και να τα κάνουν ηλεκτρικά και να 'αναβαθμίσουν' με αντλίες θερμότητας τις παλιές οικοδομές τους? Οέο?
Με άλλα λόγια διακρίνω σε όλα τα μέσα, έντυπα και σιτε, μια αφόρητη χαζοχαρουμενίαση για τα ηλεκτρικά και τον νέο κόζμο που έρχεται γρήγορα γρήγορα (εσείς να διαβάζετε σιγά σιγά), και αναρωτιέμαι: πότε θα προλάβουμε να γίνουμε Νορβηγία και πως?

*@piliourits said in Μου Αρέσει - Δεν μ’ αρέσει [#10]:

Το ότι η Αθηναϊκή καθημερινότητα όντως για τον πολύ κόσμο αντιστοιχεί σε τριτοκοσμικη ταλαιπωρία μεσανατολίτικου ή αφρικανικου τύπου, δεν σημαίνει πως η ζωή στην υπόλοιπη Ελλάδα είναι "ζωάρα".
Υπάρχουν τα ίδια προβλήματα (αναρχία, χάος, κίνηση, φασαρία, μόλυνση κλπ) με την Αθήνα αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα λόγω του μικρού μεγέθους, χωρίς βέβαια κανένα απ τα σοβαρά πλεονεκτήματα της Αθήνας όπως δουλειές, δουλειές, κι άλλες δουλειές, χρήματα, περισσότερα χρήματα, υποδομές.
Ο,τι καλό έχει να προσφέρει η επαρχία, το μαγαρίζουν μετακινουμενοι κατά ορδές και το χαίρονται επί το πλείστον όσοι κερδίζουν καλά χρήματα στην Αθήνα.
Παράδειγμα, μια βόλτα στο Πήλιο για να λέει ότι πέρασε από κει, εντάξει μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε Έλληνας.
Αλλά το χιονοδρομικό του, τα καλύτερα ορεινα ή παραθαλάσσια πηλιορειτικα καταλύματα , τα πιο φρέσκα ψάρια κλπ θα τα απολαύσουν ξανά και ξανά κυρίως οι πιο οικονομικά άνετοι Αθηναίοι και λίγοι Σαλονικιοι κι άλλοι τόσοι ευρωπαίοι. Ακόμη και τις επιχειρήσεις που παρέχουν τις υπηρεσίες τις υπηρεσίες αυτές τις κατέχουν επί το πλείστον Αθηνέζοι, με τους ντόπιους να δουλεύουν μόνο τα ΣΚ με βασικό μισθό.
Το ποσοστό πχ βολιωτων που μπορεί να απολαύσει συστηματικά αυτά τα πράγματα (να κάνει ας πούμε πάντα παραδοσιακό Πάσχα στο Πήλιο), κι ας απέχουν μόνο 30χλμ αντί για 300χλμ, είναι πολύ πολύ μικρότερο, οι λίγοι που κληρονομησαν ιδιοκτησία απ τον παππού (ο οποίος συνήθως είχε 1 σπίτι 2 δωματίων, αλλά 5 παιδιά να το κληρονομησουν).
Επιπλέον, χωρίς υποδομές οι επαρχιώτες είναι αναγκασμένοι να ταλαιπωρούνται και ξοδεύουν πολλά στην Αθήνα.
Για σοβαρή περίθαλψη, Αθήνα.
Για σοβαρές σπουδές Αθήνα.
Για σοβαρά ψώνια, Αθήνα.
Για αεροδρόμιο, Αθήνα.
Για οποιοδήποτε νησί, μέσω Πειραιά (για να πάει ένας θεσσαλος κάπου, + 10 ώρες και 200-300€ απ ότι ο Αθηνέζος)
Για μουσείο, θέατρο, επιμόρφωση, αναψυχή των παιδιών, Αθήνα.
Κι όλα αυτά με πολύ πολύ πολύ μικρότερα εισοδήματα κι ευκαιρίες απασχόλησης.
Και ναι, το μποτιλιάρισμα στο Βόλο είναι σε διαδρομή μόνο 20 λεπτά αντί για μια ώρα, αλλά δεν έχει ούτε Μετρό ούτε τρένο, η κάρτα στο κτελ κοστίζει τα τριπλάσια από Αθήνα (για 2 χλμ απ άκρη σε άκρη) και η βενζίνη είναι λίγο ακριβότερη...
Δεν ξέρω τον ορισμό της "ζωαρας" αλλά το ότι στην επαρχία μπορεί να ζει κάποιος πιο ήσυχα μια πιο λιτή ζωή κοντύτερα στη φύση σαν κάποιου είδους κοσμοκαλόγερος και να παρηγοριέται ότι κάπως έτσι έζησε κι ο Παπαδιαμάντης, μπορεί να το προτιμώ αλλά δεν το λέω "ΖΩ Α ΡΑ"...*

Προσυπογράφω 100%
Και επειδήΣ προέρχομαι από επαρχία, έχω εξοχικό εκεί, και έχω εργαστεί/μείνει πολλά χρόνια στην επαρχία, παρά το γεγονός ότι είμαι από 5 ετών Αθήνα, θα συμπληρώσω μία ακόμη παράγραφο για το ποιοί περνάνε καλά στην επαρχία, όσες κατηγορίες γνωρίζω τουλάχιστον:
α. κάποιοι που βγάζουν φράγκα, κυρίως επιχειρηματίαι, αλλά και κάποιοι εξαιρετικά πετυχημένοι και προβεβλημένοι αυτοαπασχολούμενοι
βου. Κάποιοι (ροβινσώνες) που ζουν μια απλοική ζωή, μέσα στη φύση. Όχι από ανάγκη, αλλά επειδή γουστάρουν. Έχω π.χ. ξάδερφο που μένει χωριό από επιλογή, και δεν διανοείται να έρθει στην Αθήνα ούτε για ένα γάμο, μια κηδεία ενός συγγενούς του. Ψαρεύει και κυνηγάει ολοχρονίς, τη μισή μέρα είναι στο καφενείο, έχει ένα μπαξεδάκο και μερικά κατοικίδια για τα βασικά, ασχολείται (λίγο) με τα χωράφια του και που και που κάνει και κανά μεροκάματο εξυπηρετώντας με το αζημίωτο είτε συγχωριανούς του είτε (χαζο)αθηναίους με εξοχικά στο χωριό.
γου. Οι δημόσιοι υπάλληλοι χαμηλής και μεσαίας βαθμίδας. Πες π.χ. ότι είσαι ένας δασκαλάκος, μια νοσοκόμα των 1.200 ευρώ. Στην Αθήνα θα πάρεις τα ίδια λεφτά για 30% τουλάχιστον περισσότερη δουλειά, θα είσαι άγνωστος και θα φυτοζωείς διαρκώς. Σε μια επαρχιακή πρωτεύουσα με 1200 στο παντελόνι (γιατί στο δημόσιο το μισθολόγιο είναι ενιαίο) είσαι οκ, και σε δείχνουν και στο δρόμο με νόημα λέγοντας 'αυτός/ή είναι που σου έλεγα' . Περνιέσαι και για γαμπρός/νύφη περιωπής. Στα σώματα ασφαλείας και στο στρατό που οι μεταθέσεις είναι υποχρεωτικές, υπάρχουν πολλοί που ψάχνουν μέσο για να ΜΗΝ πάνε Αθήνα.

3.000 ποστ για ένα υβριδικό μπαούλο! Ούτε σε νήματα για Τζουλιέτα, γκόλφω, κοκ τέτοιο σουξέ. Ε ρε και έρθει με 1.800, θα χαλάσει ο κόζμος...

Αλήστου μνήμης το σκετσάκι του χάρη κλυν με το σαπούνι camay από τα έιτις!

Αγοράζοντας ένα 'μπρίκι' πόλης για 1 χρόνο, το πολύ να χάσει κάποιος 500 ευρώ.
Αλλά για τόσο μικρό διάστημα, καλύτερα να χρησιμοποιήσει τα μμμ, αν τον βολεύουν. Θα του βγει φθηνότερα.

Μην αγοράζετε ηλεκτρικά ιχ τώρα. Θα βγουν καινούργιες μπαταρίες που θα αντέχουν 25.000 κύκλους φόρτισης-εκφόρτισης, δηλαδή θα αντέχουν για ...300 χρόνια χρήσης.
Σε καμιά 30αριά χρονάκια θα είναι διαθέσιμες. Αλλά μπορεί και όχι, αλλά αυτό δεν το λένε.

οι ερευνητές ανέπτυξαν μια μπαταρία λιθίου-θείου που διατηρεί το 80% της αρχικής της χωρητικότητας ακόμη και μετά από 25.000 κύκλους φόρτισης/εκφόρτισης. Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσε να παραμείνει λειτουργική για περισσότερα από 300 χρόνια.

https://www.carandmotor.gr/electric/nea/epanastatikes-mpataries-antehoyn-gia-pano-apo-300-hronia

Τέλος, για κάποια πρέπει να περιμένεις δέκα και πλέον χρόνια, μακροζωία, συνέπεια κατασκευαστή και αντιπροσώπου, κάλυψη ανταλλακτικών σε μακρό χρόνο, ύπαρξη δευτερεύουσας υποστήριξης πχ ιμιτασιον ανταλλακτικά ή και μετάχειρα. Τότε βέβαια, μετά από 10-15 χρόνια δηλαδή, από 100 εργοστάσια στην Κίνα θα έχουν μείνει με εξαγορές και συγχωνεύσεις τα 10.

Μερικά πράγματα βέβαια φαίνονται από την πρώτη μέρα. Π.χ. κατανάλωση, διοξείδια, στάθμη θορύβου, ποιότητα λειτουργίας, καμπύλες ροπής και ισχύος. Και κάποια άλλα τα πρώτα 2-3 χρονάκια, πχ συχνότητα σέρβις, κοστολόγια περιοδικής και έκτακτης συντήρησης, επάρκεοα ανταλλακτικών, οργάνωση συνεργείων.

Ναι,οκ, το είδα και διάβασα και τα σχόλια από κάτω όπου έβγαιναν διάφοροι πρώην συντάκτες περιοδικού τύπου και έλεγαν ότι αυτό συνέβαινε πάντα και από τους παραδοσιακούς κατασκευαστές. Nothing to see here που λέμε.

Οι μάρκες Omoda και Jaecoo που ξεφύτρωσαν 2022 και το 2023 αντίστοιχα από την Chery με ένα r, είναι η καινούργια αντιπροσωπεία με κινέζικες suvλες στη χώρα μας.
Σημειώνω την ύπαρξη και εργοστασίου εντός ΕΕ, στην Ισπανία συγκεκριμένα.

*Πριν από λίγες ημέρες πραγματοποιήθηκε στην έδρα του Ομίλου Chery, στη Wuhu της Κίνας, η τελετή υπογραφής της σύμβασης διανομής των Omoda & Jaecoo στην ελληνική αγορά.

Λίγο πριν την υπογραφή της σύμβασης, ο επικεφαλής του ομίλου Emil Frey στην Ελλάδα Γιάννης Καλλίγερος είχε την ευκαιρία να γνωρίσει σε βάθος την τεχνολογία και την καινοτομία που χαρακτηρίζουν τα οχήματα της κινέζικης εταιρείας. Ξεναγήθηκε στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου, παρακολούθησε από κοντά τη διαδικασία παραγωγής και συναρμολόγησης, ενώ είχε την αποκλειστική ευκαιρία να δοκιμάσει μελλοντικά μοντέλα σε ειδικά διαμορφωμένη πίστα. Η επίσκεψή του συνέπεσε με ένα εντυπωσιακό ζωντανό crash test στο ειδικό τμήμα δοκιμών της Chery, το οποίο ανέδειξε την έμφαση της εταιρείας στην ασφάλεια και την ποιότητα κατασκευής.

Αυτή τη στιγμή, η μάρκα έχει επιτύχει την είσοδό της σε 33 χώρες και περιοχές, ενώ οι συνολικές πωλήσεις για το 2024 ανέρχονται σε 248.605 μονάδες, σημειώνοντας αύξηση 54% σε ετήσια βάση, με περισσότερους από 410.000 χρήστες παγκοσμίως. Στην ευρωπαϊκή αγορά μέσα σε μόλις ένα έτος, η μάρκα έχει ήδη παρουσία σε έξι χώρες, ενώ η στρατηγική επέκταση για το 2025 προβλέπει τη δραστηριοποίησή της σε ακόμη περισσότερες ευρωπαϊκές αγορές. Επιπλέον, με ιδιόκτητο εργοστάσιο στην Ισπανία, η εταιρεία έχει καταστεί η πρώτη κινεζική αυτοκινητοβιομηχανία με εργοστάσιο στην Ευρώπη.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ*

omodajaecoo.com

Σημεία υπερταχείας φόρτισης εννοείς. Από supercharger και πάνω!

*@piliourits said in Μου Αρέσει - Δεν μ’ αρέσει [#10]:

Το ότι η Αθηναϊκή καθημερινότητα όντως για τον πολύ κόσμο αντιστοιχεί σε τριτοκοσμικη ταλαιπωρία μεσανατολίτικου ή αφρικανικου τύπου, δεν σημαίνει πως η ζωή στην υπόλοιπη Ελλάδα είναι "ζωάρα".
Υπάρχουν τα ίδια προβλήματα (αναρχία, χάος, κίνηση, φασαρία, μόλυνση κλπ) με την Αθήνα αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα λόγω του μικρού μεγέθους, χωρίς βέβαια κανένα απ τα σοβαρά πλεονεκτήματα της Αθήνας όπως δουλειές, δουλειές, κι άλλες δουλειές, χρήματα, περισσότερα χρήματα, υποδομές.
Ο,τι καλό έχει να προσφέρει η επαρχία, το μαγαρίζουν μετακινουμενοι κατά ορδές και το χαίρονται επί το πλείστον όσοι κερδίζουν καλά χρήματα στην Αθήνα.
Παράδειγμα, μια βόλτα στο Πήλιο για να λέει ότι πέρασε από κει, εντάξει μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε Έλληνας.
Αλλά το χιονοδρομικό του, τα καλύτερα ορεινα ή παραθαλάσσια πηλιορειτικα καταλύματα , τα πιο φρέσκα ψάρια κλπ θα τα απολαύσουν ξανά και ξανά κυρίως οι πιο οικονομικά άνετοι Αθηναίοι και λίγοι Σαλονικιοι κι άλλοι τόσοι ευρωπαίοι. Ακόμη και τις επιχειρήσεις που παρέχουν τις υπηρεσίες τις υπηρεσίες αυτές τις κατέχουν επί το πλείστον Αθηνέζοι, με τους ντόπιους να δουλεύουν μόνο τα ΣΚ με βασικό μισθό.
Το ποσοστό πχ βολιωτων που μπορεί να απολαύσει συστηματικά αυτά τα πράγματα (να κάνει ας πούμε πάντα παραδοσιακό Πάσχα στο Πήλιο), κι ας απέχουν μόνο 30χλμ αντί για 300χλμ, είναι πολύ πολύ μικρότερο, οι λίγοι που κληρονομησαν ιδιοκτησία απ τον παππού (ο οποίος συνήθως είχε 1 σπίτι 2 δωματίων, αλλά 5 παιδιά να το κληρονομησουν).
Επιπλέον, χωρίς υποδομές οι επαρχιώτες είναι αναγκασμένοι να ταλαιπωρούνται και ξοδεύουν πολλά στην Αθήνα.
Για σοβαρή περίθαλψη, Αθήνα.
Για σοβαρές σπουδές Αθήνα.
Για σοβαρά ψώνια, Αθήνα.
Για αεροδρόμιο, Αθήνα.
Για οποιοδήποτε νησί, μέσω Πειραιά (για να πάει ένας θεσσαλος κάπου, + 10 ώρες και 200-300€ απ ότι ο Αθηνέζος)
Για μουσείο, θέατρο, επιμόρφωση, αναψυχή των παιδιών, Αθήνα.
Κι όλα αυτά με πολύ πολύ πολύ μικρότερα εισοδήματα κι ευκαιρίες απασχόλησης.
Και ναι, το μποτιλιάρισμα στο Βόλο είναι σε διαδρομή μόνο 20 λεπτά αντί για μια ώρα, αλλά δεν έχει ούτε Μετρό ούτε τρένο, η κάρτα στο κτελ κοστίζει τα τριπλάσια από Αθήνα (για 2 χλμ απ άκρη σε άκρη) και η βενζίνη είναι λίγο ακριβότερη...
Δεν ξέρω τον ορισμό της "ζωαρας" αλλά το ότι στην επαρχία μπορεί να ζει κάποιος πιο ήσυχα μια πιο λιτή ζωή κοντύτερα στη φύση σαν κάποιου είδους κοσμοκαλόγερος και να παρηγοριέται ότι κάπως έτσι έζησε κι ο Παπαδιαμάντης, μπορεί να το προτιμώ αλλά δεν το λέω "ΖΩ Α ΡΑ"...*

Προσυπογράφω 100%
Και επειδήΣ προέρχομαι από επαρχία, έχω εξοχικό εκεί, και έχω εργαστεί/μείνει πολλά χρόνια στην επαρχία, παρά το γεγονός ότι είμαι από 5 ετών Αθήνα, θα συμπληρώσω μία ακόμη παράγραφο για το ποιοί περνάνε καλά στην επαρχία, όσες κατηγορίες γνωρίζω τουλάχιστον:
α. κάποιοι που βγάζουν φράγκα, κυρίως επιχειρηματίαι, αλλά και κάποιοι εξαιρετικά πετυχημένοι και προβεβλημένοι αυτοαπασχολούμενοι
βου. Κάποιοι (ροβινσώνες) που ζουν μια απλοική ζωή, μέσα στη φύση. Όχι από ανάγκη, αλλά επειδή γουστάρουν. Έχω π.χ. ξάδερφο που μένει χωριό από επιλογή, και δεν διανοείται να έρθει στην Αθήνα ούτε για ένα γάμο, μια κηδεία ενός συγγενούς του. Ψαρεύει και κυνηγάει ολοχρονίς, τη μισή μέρα είναι στο καφενείο, έχει ένα μπαξεδάκο και μερικά κατοικίδια για τα βασικά, ασχολείται (λίγο) με τα χωράφια του και που και που κάνει και κανά μεροκάματο εξυπηρετώντας με το αζημίωτο είτε συγχωριανούς του είτε (χαζο)αθηναίους με εξοχικά στο χωριό.
γου. Οι δημόσιοι υπάλληλοι χαμηλής και μεσαίας βαθμίδας. Πες π.χ. ότι είσαι ένας δασκαλάκος, μια νοσοκόμα των 1.200 ευρώ. Στην Αθήνα θα πάρεις τα ίδια λεφτά για 30% τουλάχιστον περισσότερη δουλειά, θα είσαι άγνωστος και θα φυτοζωείς διαρκώς. Σε μια επαρχιακή πρωτεύουσα με 1200 στο παντελόνι (γιατί στο δημόσιο το μισθολόγιο είναι ενιαίο) είσαι οκ, και σε δείχνουν και στο δρόμο με νόημα λέγοντας 'αυτός/ή είναι που σου έλεγα' . Περνιέσαι και για γαμπρός/νύφη περιωπής. Στα σώματα ασφαλείας και στο στρατό που οι μεταθέσεις είναι υποχρεωτικές, υπάρχουν πολλοί που ψάχνουν μέσο για να ΜΗΝ πάνε Αθήνα.

Πήρε φίλος για το γιο του σιτροέν c1 πενταετίας, αυτόματο με 60.000 χλμ. Προς11.500 ευρώ, μου τάλεγε χθες. Οκ, μανιτζέβελο και αξιόπιστο, αλλά αυτά δεν αναιρούν το γεγονός ότι κατά βάση είναι ένας πανάκριβος γκαζοντενεκές. Έχουν ακριβύνει πολύ τα αμάξια...

Τίποτα