Γι' αυτό θα βγάλουν το Τονάλε, για πιο ευπώλητο.

Ο ελ συντάκτης δεν είναι άσχετος, περιγράφει καλά, αν και μονότονα και μονόπλευρα την ωμή πραγματικότητα ενός ηλεκτρικού ιχ στην Αθήνα του 2018. Όμως πολλά από τα προβλήματα που αναφέρει θα απαλυνθούν με το χρόνο.
Στο φινάλε αφενός δεν είναι για όλους τα ηλεκτρικά, αφεδύο έχουν μερικές πολύ ενδιαφέρουσες πτυχές, τις οποίες προσπερνά ασχολίαστες με αποτέλεσμα το άρθρο του να γέρνει μονόπαντα.

1. Ναι, προς το παρόν
2. Να δεις απαξίωση που θα βιώσουν και αυτά με τις τερατώδεις μπαταρίες σε λίγα χρόνια
3. Ναι, αν μπορείς να εξασφαλίσεις φόρτιση σε μόνιμη βάση
4. Μόνο μηδαμινά δεν είναι. Τώρα κινούνται ατελώς, αλλά έχουν τεράστιο αρχικό κόστος απαξίωση με το χρόνο, κάποια μικρά έξοδα σέρβις, και την παγίδα του μεταβλητού κόστος κίνησης που εξαρτάται από το πως και που φορτίζεις = μπορεί να σου βγει περίπου όσο ένα συμβατικό ιχ! αν πηγαίνεις καμαρωτός σε γκαράζ και ψάχνεις για φορτιστή
   5.Τις κρύβει και καλύτερα μάλιστα. Μία βλάβη στα ηλεκτρονικά του, ή μια υπερθέρμανση μπαταρίας μπορεί να το κάνει να κατεβάσει ρολά στο πι και φι ΑΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΑ.
5. Ναι

Να γράψουμε και τα μείον των ηλεκτρικών τώρα, για να μην γέρνουμε και εμείς μονόπαντα? Πάμε:

1. Πανάκριβα ακόμη σε αρχικό κόστος, παρά τη μείωση που έχει επιτευχθεί
2. Τεράστια απαξίωση με το χρόνο
3. Διαρκές άγχος ακτίνας δράσης και εύρεσης φορτιστή
4. Ευρέως μεταβλητό κόστος φόρτισης (βραδεία/ταχεία φόρτιση, ταχεία, μέρα ή με νυχτερινό, στο γκαράζ μας ή αλλού, με ανάγκη ειδικού φορτιστή ή με απλή μπαλαντέζα, με χαμηλή τιμη κιλοβατώρας ή με ακριβή, κ.α.)
5. Tεράστιος ο αναγκαίος χρόνος για την επαναφόρτισή τους = ακινητοποίηση του οχήματος
6. Ταξίδια μετ' εμποδίων, πιθανών παρακάμψεων και στάσεων, ο χρόνος είναι χρήμα θυμίζω
7. Απειροελάχιστα διαθέσιμα μοντέλα
8. Μη διαπιστωμένες ακόμη σε όλη τους την έκταση οι περιβαλ. συνέπειες της μαζικής κατασκευής συσσωρευτών
9. Σχεδόν μηδαμινές υποδομές παγκοσμίως για σταθμούς ανεφοδιασμού υδρογόνου, για τα fuel cell ηλεκτρικά
10. Αδυναμία εξειδικευμένης τεχνικής υποστήριξης για παλαιότερα ή μη εισηγμένα μοντέλα
11. Ευρέως μεταβλητή ακτίνα δράσης ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες, την λειτουργία κλιματισμού, το φορτίο
12. Μεταβλητές επιδόσεις, ανάλογα με το ποσοστό φόρτισης της μπαταρίας και τα χρονάκια της
13. Χώρος αποσκευών και βάρος φόρτωσης αντιστρόφως ανάλογο της χωρητικότητας της μπαταρίας

Aυτό είναι ένα τυπικό διάγραμμα της ειδικής κατανάλωσης ενός βενζινοκινητήρα. Δεν έχει σημασία το ποιός είναι, αν και αυτόν τον διάλεξα επίτηδες γιατί έχει πολύ υψηλή συμπίεση, όπως τα περισσότερα υβριδικά. Όλοι όμως οι βενζινοκινητήρες από καταβολής αυτοκίνησης έχουν παρόμοιο διάγραμμα. Ήτοι, υπάρχει μια περιοχή βέλτιστης λειτουργίας, εδώ ο εσωτερικός κύκλος των 230g, δηλαδή εκεί ο εν λόγω κινητήρας στατικά καίει 230 γραμμάρια καύσιμο ανά παραγόμενο Kw ανά ώρα λειτουργίας, στο παράδειγμά μας είναι η περιοχή που αποδίσει 70-100 kw χοντρικά και σε συγκεκριμένες σαλ. Υπάρχουν και οι περιοχές έξω από αυτό τον κύκλο, όλες με χειρότερες καταναλώσεις.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η περιοχή κάτω από τον κύκλο των 230. Όσο το φορτίο του κινητήρα μειώνεται, τόσο η ειδική κατανάλωση αυξάνεται!
Π.χ., αν από τον εν λόγω κινητήρα που έχει μέγιστη ισχύ 120kw ζητήσεις π.χ. 30kw, τότε σε αυτή την ζώνη θα κάψει 300-350 γραμμάρια ανά παραγόμενο Kw ανά ώρα λειτουργίας ! (προσέξτε το ανά kw).
Εκεί είναι που τα υβριδικά 'θερίζουν'. Στην περιοχή αυτή είτε σταματούν τον κεκ και δουλεύουν μόνο με τον ηλεκτροκινητήρα (= μέγιστη οικονομία), είτε στέλνουν μέρος της ισχύος του κεκ στις μπαταρίες για να τις φορτίσουν και να αποδόσουν αργότερα την ενέργεια αυτή, μετακινώντας παράλληλα τον κύκλο λειτουργίας του κεκ σε καλύτερη (οικονομικότερη) ζώνη συν ότι κερδίσουν από φρεναρίσματα.
Αντίστοιχα και στα υψηλά φορτία. Π.χ. στα 120 kw, την μέγιστη ισχύ, ο εν λόγω καίει περί τα 260 γραμμάρια, αν και αυτό είναι απόλυτα αναμενόμενο. Πάντα να πούμε ότι ο κινητήρας είναι στην πέδη. Στην πράξη, αν το όχημα εκείνη την στιγμή τρέχει με πολλά χλμ. καίει ακόμη παραπάνω λόγω αεροδυναμικών απωλειών.
Εκεί λοιπόν στα 120kw, αν έχει περιθώριο το εν λόγω ιχ και είναι υβριδικό θα κατέβαζε τον κεκ π.χ. στα 90 kw, άρα στην ζώνη των 230 γραμμαρίων (ανά kw ανά ώρα) αντί για 260, και θα έδινε τα υπόλοιπα kw που του λείπουν για να κινηθεί όπως πρέπει μέσω του ηλεκτροκινητήρα και των μπαταριών.
Έτσι κερδίζουν κατανάλωση τα υβρίδια, οι πόλεις από ρύπανση, και τα αυτιά μας από θόρυβο.
Το πόσο θα κερδίσεις είναι θέμα υλοποίησης, όπως και η συνδυασμένη ισχύς/ροπή, καθώς και η αυτονομία. Εμένα π.χ. το Πρίους ΜΚ2 δεν μπορεί να κινηθεί αυτόνομα παραπάνω από μερικές εκατοντάδες μέτρα και αυτά με χαμηλή ταχύτητα, ένα πιο καινούργιο κάνει 1-2 χλμ. με τις μπαταρίες του κι ας είναι 1100Watt και αυτές, ένα φευ μερικές δεκάδες χλμ. και με πιο ζωηρή οδήγηση, αλλά με 10πλάσια μπαταρία από την άλλη.
Μην ψάχνετε για το ποιό είναι οικονομικότερο, ένα υβριδικό βενζίνης ή ένα σκέτο πετρέλαιο. Πιθανόν το δεύτερο στις υψηλές ταχύτητες ή στην ρυμούλκηση, μάλλον το πρώτο στην πόλη και σε διαδρομές με μικρομεσαίες ταχύτητες και φορτία, με την προαίρεση ότι όλα τα άλλα πάνω τους είναι ισοδύναμα, αλλά το ζητούμενο δεν είναι αυτό μόνο. Είναι και πως τα κάνεις τα χλμ αυτά, με τι άνεση, με τι ρύπανση, με τι κατανάλωση (σε όρους όγκου, άρα ανάγκης εισαγόμενου αργού πετρέλαιου) και με τι εξάρτηση σε υποδομές φόρτισης.

Άρτι αφιχθείς από την έκθεση. Οι εντυπώσεις μου:

Κεντρική ιδέα:
Η νέα αυτοκίνηση δεν είναι απλώς παρούσα, είναι κράτος. Ειλικρινά, δεν εύρισκα λόγο να ασχοληθώ με αυτοκίνητα με 3 πεντάλ, δε πα να ήταν και Πόρσε. Ή με πετρέλαια, ή με σκέτα βενζίνη (άσχετα με το γεγονός ότι αν πάρεις ένα τέτοιο μπορείς θεωρητικά να το κρατήσεις και 50 χρόνια). Ήταν τόσο εμφατική η παρουσία των υβριδίων, των φευ και των σκέτων ηλεκτρικών, που έχανε τη μπάλλα ακόμα και ο ενήμερος επισκέπτης και διερωτάτο 'ωρέ που πάμε?'. Και φανταστείτε έχω υβρίδιο εδώ και 10 χρόνια! Τα παιδιά μου με ρώταγαν: 'πατέρα, τι είναι αυτά τα αυτοκίνητα?' (τα παλιότερης τεχνολογίας εννούν).

Best of the show:
Oι νεοφερμένοι, οι οποίοι απλώς έκλεψαν την παράσταση. Νταξ' όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι. Ήρθαν με στάτους : είμαστε και εμείς εδώ και έχουμε σοβαρό λόγο στο εφεξής, και όχι σαν κακομοίρηδες. Όχι δηλαδή σαν ΚΙΑΜΑΣΤΕΡ αγροτικά και ΧΙΟΥΝΤΑΙ Πόνυ του 1978, Βάρτμπουργκ, Ζάσταβα και Λάντα επί χούντας, ή (υποθέτω) Τουότα Κορόνα του 1965 με φύλλα σούστας και τρίκυκλα Νταεγού φορτωταξί. Καμία σχέση.

Οι χαμένοι:
Οι παραδοσιακοί. Άλλοι λιγότερο, π.χ. Πεμβέ, Φίατ και άλλοι περισσότερο, π.χ. Όμιλος Ρενώ/Νισσάν/Ντάτσια. Ο χώρος 'μύριζε' φορμόλη για ταρίχευση.

Οι στον κόσμο τους:
Μερσεντέ. Είχε φέρει 5 αμάξια, πολύ πάνω από τα 100 καφετιά όλα τους, έως και πάνω από ...200. Το μόνο φθηνό ήταν ένα ΓΚΛΑ με 66.000. Τι επιδιώκει με τη συμμετοχή της? Να το παίξει ουμπεράλλες?
Η Χόντα. Νταξ΄, τι να πρωτοπείς...25 το Τζαζ με νέα, μειωμένη τιμή, και 70 το Τάπερ.

Οι εντελώς give me a break now, will you?:
Nτάτσια. Είδα το Σπρινγκ και γέλαγα, και μετά το νέο Ντάστερ και αφήνιασα. Μην πιστεύετε τίποτα από τα τεστ των περιοδικώνΕ και των σιτε, το αμάξι έχει απλώς λίγο καλύτερα καθίσματα από το προηγούμενο. Τα πλαστικά του και η εικόνα του διάκοζμου είναι με πλαστικά σκληρά και γυαλιστερά σαν καύκαλο χελώνας και τις ίδιες φτηνές ταπετσαρίες. Αλλά η τιμή στα ύψη. Με αυτά τα μυαλά θα γίνετε Μάζντα και Χόντα και θα ντουφεκάτε τον πελάτη με το δίκανο.
Ζμαρτ. Έλεος. Είχε δύο αμάξια, το 1 και το 3 σε τιμή 45-48 χιλιάρικα, όσο έκανε απέναντι το ΚΙΛ EV6,και ακόμη παραπάνω! Το εσωτερικό και το μπροστά ήταν σχεδόν ίδιο και στα δύο, το πίσω μέρος άλλαζε. Είχε δε μια γέφυρα μεταξύ οδηγού και συνοδηγού, η οποία έκλεινε όλο το χώρο, με κάτι ελάχιστες θηκούλες. Ένας κινητήρας, αλλά πολύ ισχυρός (στοχεύουν στα Μίνι?). Με αυτά τα μυαλά πάντως, δεν τους βλέπω να υπάρχουν στην πιάτσα το 2030.
Ληπμότορ. Έλεος πάλι. Είχε φέρει ένα πλέιμομπίλ, το οποίο δίνει προς 16 καφετιά, και ένα σουβ γύρω στα 30. Μίνιμαλ προσέγγιση και τα δύο, αλλά δυστυχώς, ολίγον ντέφια από εμφάνιση και φινιρίσματα.
Οι πετούγιες τύπου λεπίδας. Τις είδα στα Τέζλα, ΚΙΛ, Ζμαρτ, Χιουντάι και κάπου αλλού. Τις πατάς στην άκρη, εξέχουν μετά από την άλλη, τις γραπώνεις και ανοίγεις. Έλεος, τι σας έφταιξαν τα κλασικά πόμολα?

Οι εκπλήξεις:
KGM, ή κάπως έτσι. Είναι η γνωστή SsangYong. Mε 3 σούβλες και έναν αγρότη, ήταν κάτι σαν να λέμε Σκόντα της ανατολής. Ωραιότατοι χώροι και πρακτικότητα, τίμιο εσωτερικό και 20% κάτω τιμές από ...Ντάτσια! Έπαιρνα ΧΘΕΣ. Ο Θεοχαράκης χτύπησε διάνα, του εύχομαι τα καλύτερα. Μου κάνει εντύπωση που κανένας δεν την ανέφερε ως τώρα.
Τα BYD special. Είχε φέρει δύο σούβλες τεραστίων διαστάσεων και ένα υπεράμαξο, που έπεφτε μπουνίδι στην ουρά ποιός θα πρωτομπεί μέσα. Φάτε μάτια ψάρια, δεν θα εισαχθούν όμως, παρόλα αυτά, μέγιστη επιτυχία του έμπειρου Σφακιανάκη.
Τα Λυνκ & σία. Ένα αμάξι όλο κι όλο, φευ, αλλά καλό. 50 καφετιά βέβαια.
Το Πεμβέ 120. Αν και εκνευρίστηκα με το στενό και χαμηλό κάθισμα, είναι καλό.

ΥΓ. Γινόταν της κακομοίρας από τα κλάξον. Το κάθε παιδάκι που έμπαινε μέσα, πάταγε την κόρνα. Αγαπητοί εκθέτες, ακυρώστε τις κόρνες, μια ασφάλεια είναι, βγάλτε τη επιτέλους!

Αυτή τη στιγμή στο ψαρ.γρ πωλούνται 12 ψψ. Τα 2 είναι 1.800 και τα υπόλοιπα 2.000 κυβικά. Τα 1800 έχουν 35.500 το ένα και 36.900 το άλλο.
Οι τιμές αυτές είναι μεγαλύτερες από τη συντριπτική πλειοψηφία των ψψ των 2.000 κυβικών!

https://www.car.gr/used-cars/toyota/corolla_cross.html?category=15001&condition=used&make=13301&model=35673&pg=1&sort=pra

Ας είμεθα ρεαλισταί. Το ψψ είναι ένα λαικό αυτοκίνητο που απευθύνεται σε ένα αντίστοιχο αγοραστικό κοινό. Προφανώς δεν είναι πάτος, ένα π.χ. Σαντέρο ΜΚ1 γυμνό. Αλλά δεν στοχεύει στο κονομημένο κοινό, στους φιγουρατζήδες, στους μπρούκληδες, κοκ. Το κυριότερο 'ψωμί' του είναι οι μικρομεσαίοι οικογενειάρχες που έχουν 5 δραχμές παραπάνω από το μέσο όρο, αλλά μέχρι εκεί. Οι οποίοι υποψήφιοι αγοραστές θέλγονται από το γεγονός (ή τη φήμη, ανάλογα το εδάφιο) ότι είναι αυτόματο, είναι υβρίδιο από τον εφευρέτη του υβριδισμού, θα κάψουν λίγα και δεν θα τρέχουν στα συνεργεία. Επίσης, ότι έχει και το γκαζάκι του, αρκετοί το θέλουν και αυτό, όχι όλοι. Τίποτε άλλο.
Η φάκα των 2.000 κυβικώνΕ όμως είναι εκεί και τους περιμένει κάθε χρόνο με τα τεκμήρια, τον φόρο πολυτελείας για κάτι που ΔΕΝ είναι πολυτελές, και την δύσκολη μεταπώληση. Εγώ δεν θα αγόραζα το 2.000 με την καμία. Όχι γιατί δεν έχω τα λεφτά, ή δεν μου λείπουν τα 200 άλογα, ή δεν με παίρνει από τεκμήρια, κανένα πρόβλημα.
Αλλά γιατί αφενός υπάρχει το 1.800, αφεδύο γιατί δεν ταιριάζει στο αυτοκίνητο αυτό στην ελληνική αγορά (που τα 2000 κυβικά είναι χαροκαμμένα από το 1979) ο μεγάλος κινητήρας του. Φέρω την άποψη της πλειοψηφίας, την άποψη του μέσου Τουοτάκια. Τόσο απλά.

To τμήμα μάρκετιγκ του μαγαζιού δεν έχει επαφή με δύο - τρεις θεμελιώδεις άγραφους νόμους της αγοράς. Ο πολύς κοζμάκης θέλει :

α. χοντρά ζαντολάστιχα, 5 νούμερα πάνω, και βάλε, από αυτά που χρειάζεται κανονικά το αμάξι

βου. μεγάλη ιπποδύναμη, κι ας καίει

γου. διπλοσύμπλεκτα κιβώτια, κι ας χαλάνε

Όταν κάποτε ξυπνήσει και τα προσφέρει αυτά, ο ήλιος θα έχει ανατείλει από τη δύση.

Άμα είναι κουβάς το ψψ, κάτι Ντάτσια, Πάντα, πούντο, ίγκνις τι είναι?
Το βασικότερο προσόν του ψψ το έγραψα στο αμέσως προηγούμενο ποστ και το προσπερνάτε : 'δεν έχει αντίπαλο αυτή τη στιγμή' με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Οπότε ο οικογενειάρχης που ψάχνει για ένα ψ-σουβ γενικής χρήσης, μοιραία θα περάσει να το δει. Δεν σημαίνει ότι θα το αγοράσει, δεν σημαίνει ότι είναι τέλειο, δεν σημαίνει ότι δεν θα δει άλλα, αλλά μάλλον θα το ζυγίσει.

Ότι αντιπροτάσεις έχουν γίνει στις τελευταίες σελίδες, είναι συνήθως σημειακές, ήτοι απομονώνουν ένα χαρακτηριστικό του υπό πρόταση αντιπάλου, και ποντάρουν ΜΟΝΟ σε αυτό. Π.χ. μπορείς να διαβάσεις : 'γιατί δεν παίρνεις το 3008, που έχει ανώτερο σαλόνι?', 'το Σκροσς σου δίνει ότι σου δίνει το ψψ σε χώρους, και είναι φθηνότερο', 'γιατί δεν παίρνεις ένα Τονάλε που είναι πιο οδηγοκεντρικό?', 'ρε το 2008 με το ταμπιλώ το ηλεκτρονικό εγώ δεν το αλλάζω', 'πάρε το Στιτροέν το ψ4 ψ-κροσς, έχει και αυτό 2,67 μεταξόνιο και είναι καλύτερο μέσα', 'έβγαλε προσφορά το Καρόκ που είναι πραγματικό αμάξι, όχι κουβάς, και βγαίνει και φθηνότερα', άμα θες να πάρεις γιαπωνέζικο, και λουστείς και τα 2.000 κυβικά, γιατί δεν κοιτάς το CX-30 που είναι καλύτερο μέσα?', κ.ο.κ.

Ναι, ισχύουν όλα αυτά, αλλά μόνο μέχρι εκεί.
Ποιό από τα προαναφερθέντα σου δίνει όλο το πακέτο του ψψ? 'Ητοι, σε τιμή μην το πεις πουθενά, και υβρίδιο, και μηδενικά τέλη, και αυξημένες λογιστικές αποσβέσεις, και 200 αλόγατα, και αυτοματίκλα, και χαμηλές καταναλώσεις, και τοπ εγγυήσεις, και πανεύκολη μεταπώληση?
Υπάρχει μόνο μία απάντηση αυτή τη στιμγή : Κανένα εκτός τουότα. Γιατί εντός υπάρχει και το chr που πάει ντέρμπι το ψψ σε μερικά από αυτά.
Και μόνο ένας σοβαρός ενδοιασμός : τα 2.000 κυβικά του. Μέχρι να έρθουν τα 1800 και γίνει ο νέος τρωικός πόλεμος στις εκθέσεις του μαγαζιού.

Πείτε μου έναν λογικό συνολικό αντίπαλό του, όχι Τονάλε και πίπες. Ένα ντέρμπι ζητάω, κάτι που να είναι κοντά του ΤΩΡΑ. Πως λέγαμε παλιά Σάνυ ή Κορόλα?, Α4 ή C κλάσε?, Γκόλφ ή Άστρα, Έβο ή Ιμπρέζα?, Βάρτμπουργκ ή Ντάτσια?, Λίντα Εβαγκελίστα ή Σίντυ Κρώφορντ?

Αθήνα (αν είναι Αθήνα) - Βερολίνο μετ' επ. είναι 5.000 χλμ. Με 25-30 λεπτά το χλμ. (όλα τα έξοδα μέσα + φθορές), συν καμιά 200 ευρώ για βινιέτες και διόδια, μας κάνουν κάτι σε 1.500 ευρώ, ΑΝΕΤΑ. Το ίδιο πήγαινε- έλα με αεροπλάνο, μετρό, ταξί, είναι ...400 ευρώ.
Και οκ, είναι νέος και ίσως δεν κουράζεται, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι το ταξίδι αυτό είναι επικίνδυνο, χρονοβόρο και πανάκριβο.
Είχαμε εδώ ( ή στο ακατονόμαστο φόρουμ, δεν ενθυμούμαι πλέον) έναν που πήγαινε μία φορά το μήνα οδικώς στη Σκανδιναυία! Είχε παιδί εκεί, και επειδή έπασχε από κλειστοφοβία, ο μόνος τρόπος να το δει ήταν οδηγώντας.
Είχε ένα Πεμβέ 7άρι, ειδικά γι' αυτό το σκοπό, και ένα πάντα γεμάτο πορτοφόλι για να το υποστηρίζει.

Εδώ μιλάμε για τα κάτωθι, κατά συρροή:
Αφραγκίες (γενικώς, άρα Πεμβέ 7άρι γιόκ)
Άγνοια κινδύνου και αυτό είναι επικίνδυνο
Άγνοια αριθμητικής τρίτης δημοτικού (το 1500άρικο εννοώ και πως αυτό προέκυψε)
Πολύ χρόνο για σκότωμα, αλλά μικρές ανοχές σε ουρές αναμονής σε αεροδρόμια και μμμ, το αίμα του βράζει.
Επιπλέον θέλει κάτι σε μικρό, αφού απεχθάνεται τις μαούνες. Συν μια ανησυχία που έχει για το dpf του πετρελαίου, που μπορεί να θέλει αλλαγή κάθε π.χ. 150.000 χλμ. (αλλά μπορεί και όχι, λαχνός είναι) και να του κοστίσει π.χ. 1000 ευρώ, αλλά παρόλα αυτά το 1500άρικο για το ταξίδι το διαθέτει αβάδιστα. Και, κυρίως, το έχει στην τσέπη του, όταν του βιδώσει να πάει.

Ότσε, βοήθα τον συνάθρωπό μας. Ο πατέρας του δεν μπορεί να του βάλει μυαλό, βάλτου εσύ. Θα στο χρωστά για πάντα.

*@piliourits said in Μου Αρέσει - Δεν μ’ αρέσει [#10]:

Το ότι η Αθηναϊκή καθημερινότητα όντως για τον πολύ κόσμο αντιστοιχεί σε τριτοκοσμικη ταλαιπωρία μεσανατολίτικου ή αφρικανικου τύπου, δεν σημαίνει πως η ζωή στην υπόλοιπη Ελλάδα είναι "ζωάρα".
Υπάρχουν τα ίδια προβλήματα (αναρχία, χάος, κίνηση, φασαρία, μόλυνση κλπ) με την Αθήνα αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα λόγω του μικρού μεγέθους, χωρίς βέβαια κανένα απ τα σοβαρά πλεονεκτήματα της Αθήνας όπως δουλειές, δουλειές, κι άλλες δουλειές, χρήματα, περισσότερα χρήματα, υποδομές.
Ο,τι καλό έχει να προσφέρει η επαρχία, το μαγαρίζουν μετακινουμενοι κατά ορδές και το χαίρονται επί το πλείστον όσοι κερδίζουν καλά χρήματα στην Αθήνα.
Παράδειγμα, μια βόλτα στο Πήλιο για να λέει ότι πέρασε από κει, εντάξει μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε Έλληνας.
Αλλά το χιονοδρομικό του, τα καλύτερα ορεινα ή παραθαλάσσια πηλιορειτικα καταλύματα , τα πιο φρέσκα ψάρια κλπ θα τα απολαύσουν ξανά και ξανά κυρίως οι πιο οικονομικά άνετοι Αθηναίοι και λίγοι Σαλονικιοι κι άλλοι τόσοι ευρωπαίοι. Ακόμη και τις επιχειρήσεις που παρέχουν τις υπηρεσίες τις υπηρεσίες αυτές τις κατέχουν επί το πλείστον Αθηνέζοι, με τους ντόπιους να δουλεύουν μόνο τα ΣΚ με βασικό μισθό.
Το ποσοστό πχ βολιωτων που μπορεί να απολαύσει συστηματικά αυτά τα πράγματα (να κάνει ας πούμε πάντα παραδοσιακό Πάσχα στο Πήλιο), κι ας απέχουν μόνο 30χλμ αντί για 300χλμ, είναι πολύ πολύ μικρότερο, οι λίγοι που κληρονομησαν ιδιοκτησία απ τον παππού (ο οποίος συνήθως είχε 1 σπίτι 2 δωματίων, αλλά 5 παιδιά να το κληρονομησουν).
Επιπλέον, χωρίς υποδομές οι επαρχιώτες είναι αναγκασμένοι να ταλαιπωρούνται και ξοδεύουν πολλά στην Αθήνα.
Για σοβαρή περίθαλψη, Αθήνα.
Για σοβαρές σπουδές Αθήνα.
Για σοβαρά ψώνια, Αθήνα.
Για αεροδρόμιο, Αθήνα.
Για οποιοδήποτε νησί, μέσω Πειραιά (για να πάει ένας θεσσαλος κάπου, + 10 ώρες και 200-300€ απ ότι ο Αθηνέζος)
Για μουσείο, θέατρο, επιμόρφωση, αναψυχή των παιδιών, Αθήνα.
Κι όλα αυτά με πολύ πολύ πολύ μικρότερα εισοδήματα κι ευκαιρίες απασχόλησης.
Και ναι, το μποτιλιάρισμα στο Βόλο είναι σε διαδρομή μόνο 20 λεπτά αντί για μια ώρα, αλλά δεν έχει ούτε Μετρό ούτε τρένο, η κάρτα στο κτελ κοστίζει τα τριπλάσια από Αθήνα (για 2 χλμ απ άκρη σε άκρη) και η βενζίνη είναι λίγο ακριβότερη...
Δεν ξέρω τον ορισμό της "ζωαρας" αλλά το ότι στην επαρχία μπορεί να ζει κάποιος πιο ήσυχα μια πιο λιτή ζωή κοντύτερα στη φύση σαν κάποιου είδους κοσμοκαλόγερος και να παρηγοριέται ότι κάπως έτσι έζησε κι ο Παπαδιαμάντης, μπορεί να το προτιμώ αλλά δεν το λέω "ΖΩ Α ΡΑ"...*

Προσυπογράφω 100%
Και επειδήΣ προέρχομαι από επαρχία, έχω εξοχικό εκεί, και έχω εργαστεί/μείνει πολλά χρόνια στην επαρχία, παρά το γεγονός ότι είμαι από 5 ετών Αθήνα, θα συμπληρώσω μία ακόμη παράγραφο για το ποιοί περνάνε καλά στην επαρχία, όσες κατηγορίες γνωρίζω τουλάχιστον:
α. κάποιοι που βγάζουν φράγκα, κυρίως επιχειρηματίαι, αλλά και κάποιοι εξαιρετικά πετυχημένοι και προβεβλημένοι αυτοαπασχολούμενοι
βου. Κάποιοι (ροβινσώνες) που ζουν μια απλοική ζωή, μέσα στη φύση. Όχι από ανάγκη, αλλά επειδή γουστάρουν. Έχω π.χ. ξάδερφο που μένει χωριό από επιλογή, και δεν διανοείται να έρθει στην Αθήνα ούτε για ένα γάμο, μια κηδεία ενός συγγενούς του. Ψαρεύει και κυνηγάει ολοχρονίς, τη μισή μέρα είναι στο καφενείο, έχει ένα μπαξεδάκο και μερικά κατοικίδια για τα βασικά, ασχολείται (λίγο) με τα χωράφια του και που και που κάνει και κανά μεροκάματο εξυπηρετώντας με το αζημίωτο είτε συγχωριανούς του είτε (χαζο)αθηναίους με εξοχικά στο χωριό.
γου. Οι δημόσιοι υπάλληλοι χαμηλής και μεσαίας βαθμίδας. Πες π.χ. ότι είσαι ένας δασκαλάκος, μια νοσοκόμα των 1.200 ευρώ. Στην Αθήνα θα πάρεις τα ίδια λεφτά για 30% τουλάχιστον περισσότερη δουλειά, θα είσαι άγνωστος και θα φυτοζωείς διαρκώς. Σε μια επαρχιακή πρωτεύουσα με 1200 στο παντελόνι (γιατί στο δημόσιο το μισθολόγιο είναι ενιαίο) είσαι οκ, και σε δείχνουν και στο δρόμο με νόημα λέγοντας 'αυτός/ή είναι που σου έλεγα' . Περνιέσαι και για γαμπρός/νύφη περιωπής. Στα σώματα ασφαλείας και στο στρατό που οι μεταθέσεις είναι υποχρεωτικές, υπάρχουν πολλοί που ψάχνουν μέσο για να ΜΗΝ πάνε Αθήνα.

Οι τωρινές δυσκολίες είναι μικρότερες των μελλοντικών. Έκανα ένα τσεκ στους λογαριασμούς ΟΚΩ χθες λόγω της αργίας.
Λοιπόν 'έκαψα΄ 2.700 kwh ρεύμα το 2021, 2.100 ημερήσιο και 600 νυκτερινό Γ1Ν της ΔΕΗ. Πρόκειται για σπίτι 108 τ.μ., μεσαία κατασκευή 30 ετών στην Αττική, με καλό ηλιακό, με θέρμανση από φυσικό αέριο, με ελάχιστη χρήση ερκοντίσιο, και που κατοικείται 10 μηνάκια το χρόνο από 4 άτομα, (το καλοκαίρι πάμε στο εξοχικό διότι βρήκαμε προίκα αφάγωτη).
Αν πάρω ένα μέσο ηλεκτρικό ιχ, και κάνω π.χ. 12.000 το χρόνο, και το φορτίζω αποκλειστικά στο σπίτι, θα πάω +3.000 kwh το χρόνο ρεύμα. Αν πάρω και δεύτερο για την πόλη κυρίως και του κάνω π.χ. 6.000χλμ. το χρόνο, θα πάω άλλα +1.500 το χρόνο.
Αν μπω στο Εξοικονομώ κατ' οίκο και βάλω αντλία θερμότητας αέρος νερού σε όλο το σπίτι, καταργώντας το λέβητα αερίου (δεν θα το κάνω, δεν μουρλάθηκα ακόμη, αλλά κάποιοι άλλοι θα τσιμπήσουν σαν τα μελανούρια και θα το κάνουν), θα πάω για πλάκα άλλα π.χ. +3.500 Kwh ρεύμα το χρόνο.
Δηλαδή, σε βάθος 5-10ετίας που μπορούν να υλοποιηθούν λογικά οι μεταβάσεις αυτές, η ετήσιά μου κατανάλωση ρεύματος θεωρητικά μπορεί να ανέβει στις ...10.700 kwh το χρόνο από 2.700 τα τελευταία 30 χρόνια σταθερά (= 4x το αρχικό νούμερο!).
Που θα βρεθεί μέσα σε 10 χρόνια αυτό το τετραπλάσιο ρεύμα για μένα και για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες άλλους σαν και μένα που θα αναγκαστούν να αλλάξουν τα ιχ τους και να τα κάνουν ηλεκτρικά και να 'αναβαθμίσουν' με αντλίες θερμότητας τις παλιές οικοδομές τους? Οέο?
Με άλλα λόγια διακρίνω σε όλα τα μέσα, έντυπα και σιτε, μια αφόρητη χαζοχαρουμενίαση για τα ηλεκτρικά και τον νέο κόζμο που έρχεται γρήγορα γρήγορα (εσείς να διαβάζετε σιγά σιγά), και αναρωτιέμαι: πότε θα προλάβουμε να γίνουμε Νορβηγία και πως?

Έμεινα περίπου 1 χρόνο εκεί, το 2013-2014. Έχει τεράστιο πρόβλημα παρκινγκ σε όλο το κέντρο, ολοχρονίς. Τα αίτια: η εκτεταμένη παλιά πόλη (τουρκομαχαλάδες) και το συνεχές σύστημα δόμησης με οικοδομές προ του 1980 ( ο πρώτος κανονισμός για χώρους στάθμευσης). Για να παρκάρεις πρέπει να κατέβεις στο παραλίμνιο, στην πυροσβεστική και γενικά πολύ έξω από το κέντρο. Τα είχα γράψει και στο ακατανόμαστο αυτά και μου την έπεσαν κάτι παγουράδες. Όταν έβαλα και λυνξ που έλεγαν αυτά που έγραψα, περί άλλων εττύρβαζαν. Επίσης πολύ βροχή, ομίχλη στα πέριξ και μπίχλα-τσίκνα το χειμώνα από τα τζάκια, μεγάλη απόσταση από θάλασσα, ότι λάμπει δεν είναι πάντα καλό.

Αυτό με την πίσω πόρτα που δεν ανοίγει κατά 90 μοίρες και μάλλον έχει και ολίγον στενό άνοιγμα το είδα και στο Γιάρις.

Αμάν, πάει η δίαιτα, part 3:
Αγόρασα 1 κιλό μαριδάκι προς ...5 ευρώ, ναι δεν είναι λάθος! Θα είναι μπαγιάτικα σκέφτηκα, στο τέλος θα τα φάει η γάτα. Απεναντίας βγήκανε ντουφέκια. Επίσης 1 κιλό αμοελοφάσουλα, πολύ τρυφερά. Πέταξα και στο τηγάνι γιδοτύρι σαγανάκι, φτιάξαμε και μια περιποιημένη σαλάτα, και να βράσω τα ωλ ινκλούσιβ. Τώρα σιέστα.
Το βράδυ προαλείφομαι για τσουχτή, για όσους γνωρίζουν...

Τώρα άρχισα να συνέρχομαι, και έπεσα στο ταψί με το γαλακτομπούρεκο, για να το αποτελειώσω όσο είναι ακόμη φρέσκο.

Σήμερα το μενού είχε τραπέζωμα στο σόι. Σούβλακς, γουΡΝοπούλα, σφέλα, πατάτες και διάφορα σαλατικά. Για επιδόρπιο δύο γλυκά. Είμαι σε τυμπανιαία κατάσταση, απορώ πως θα βγει η βραδιά.

Τι γίνεται με την MG και το Euroncap, γιατί δεν τεστάρονται;

Jeep, Corvette και τα παλιά Cadilac . Cord και Duesenberg σπό τα τεθνεώτα.

Αυτό είναι το θέμα. Ότι εγώ τώρα θέλω ένα χατς για το παιδί, όχι ένα γλήγορο χατς. 20.400 χωρίς παζάρια κάνει ένα μάζντα2 υβριδικό στη βασική του έκδοση. Με 116 αλόγατα, τα οποία είναι υπεραρκετά για αστική χρήση. Και 175 μετρημένη τελική, άμα θες να βγεις έξω, άσχετα αν πάνω από 130-140 χαω δε νομίζω ότι έχουν νόημα με ένα τέτοιο αμαξίδιο. Και θα το έχεις για 30 χρόνια αβλεπή. Και με -1 λίτρο κατανάλωση.

Τέλος το MG3 hybrid από μένα. Έχει μια καλή τιμούλα, αλλά αφενός δε μου λείπουν τα 195 άτια για αστική μετακίνηση-αγγαρείες, αφεδύο διάβασα τόσα παράπονα για αναξιοπιστία της μάρκας που δεν το τολμάω.

Πάντως, αν διαβάσει κανείς γισ τα προβλήματα των κινέζικων MG στη Βρετανία, που εκεί τα έχουν κάμποσα χρόνια, θα φρίξει. Τραγική αξιοπιστία, μόνιμη έλλειψη ανταλλακτικών πολύχρονη ακινητοποίηση στο συνεργείο μέχρι την αποκατάσταση και μέτρια υποστήριξη..