-
@red_monster said in ΤΙΣ ΟΙΔΕΝ [#10]:
@lap said in ΤΙΣ ΟΙΔΕΝ [#10]:
Να σου πω, θα σε ρωτήσω δημοσίως για να μη λες ότι σου στέλνω μηνύματα!
Στις συγκολλήσεις γιατί σε κάποιες έχουν σαν τσιμπήματα γύρω γύρω στην ένωση των μετάλλων, και όχι συνεχόμενη;
Για λόγους διαστολής;
Η επιλογή της μεθόδου συγκόλλησης εξαρτάται από το σχέδιο της κατασκευής. Σε γενικές γραμμές, η μέθοδος της tack welding (τσιμπήματα) χρησιμοποιείται όταν απαιτείται προσωρινή στερέωση εξαρτημάτων χωρίς να ενδιαφερόμαστε για τις μηχανικές αντοχές του συστήματος. Αντίθετα, η μέθοδος της continuous welding (συνεχής συγκόλληση-ράψιμο) εφαρμόζεται όταν απαιτούνται αυξημένες μηχανικές αντοχές.
Για να πραγματοποιηθεί συγκόλληση, απαιτείται πρώτα η χρήση της μεθόδου tack welding, αλλά δεν είναι όλα τα υλικά κατάλληλα για συνεχή συγκόλληση. Για παράδειγμα, εάν η λαμαρίνα έχει μικρό πάχος, μπορεί να λιώσει κατά τη διάρκεια της συγκόλλησης.
Από εκεί και πέρα, υπάρχουν αμέτρητοι τρόποι συγκόλλησης, με διάφορες μεθόδους και ποικιλία μηχανημάτων συγκόλλησης.Ωραίος...
Θυμάσαι που σου είχα δείξει ένα προκάτ που για φέροντα μηχανισμό είχε ένα χωροδικτυωμα από κοιλοδοκους και είχε τσιμπήματα για την ένωση τους.
Κρίμα και ήταν φθηνό.
-
Αν ράβανε αυτές τις διατομές, στην καλύτερη να γύριζαν, στην χειρότερη να έλιωναν
-
Άρα ήθελε μεγαλύτερο πάχος κοίλοδοκο!
Άρα δεν μπορούν να σηκώσουν υψηλό φορτίο! Απορώ στα λογισμικά υπολογίζεται κάτι τέτοιο;
Πως αφήνουν και χτίζουν έτσι;
-
Κανείς δεν μπορεί να σου απαντήσει σε αυτό ελαφρά τη καρδία
-
@lap said in ΤΙΣ ΟΙΔΕΝ [#10]:
Άρα ήθελε μεγαλύτερο πάχος κοίλοδοκο!
Άρα δεν μπορούν να σηκώσουν υψηλό φορτίο! Απορώ στα λογισμικά υπολογίζεται κάτι τέτοιο;
Πως αφήνουν και χτίζουν έτσι;
Για μας τους ερασιτεχνες δεν παιζει τοσο ρολο το παχος του κοιλοδοκου οσο το να κολλησεις και στο αντιθετο σημειο ωστε να εξοισοροπησεις την θερμικη καταπονηση . Διαφορετικα κολλας πανω σε εντελως επιπεδη επιφανεια αφου εχεις τσιμπησει τα σιδερα στην επιφανεια για να μην σκεβρωσουν . Εγω ετσι θα το εκανα και θα μετεφερα τα προκατ κομματια και θα τα βιδωνα , με οβαλ τρυπες μεγαλυτερες απο τις βιδες και ελαστικα παρεμβισματα ωστε να παιρνουν τις συστοδιαστολες και να μην ακουγεται ζωντανο το σπιτι στις αλλαγες θερμοκρασιας . Εχω δει ελληνοαυστραλο να κατασκευαζει σπιτι με στραντζαριστη γαλβανιζε λαμαρινα που την στραντζαριζε ο ιδιος και καθολου κολλησεις (χανει το γαλβανισμα )
αλλα με πριτσινια , ετσι δημιουργουσε εναν κλοβο απιστευτο σε αντοχη στα βαρη αλλα και στον χρονο και παναλαφρη . -
Πρόταση για την διευκόλυνση των δικαστηρίων από άσκοπες αγωγές και μηνύσεις
Έφαγα ένα πακέτο με ένα δικομανή και δικοτραφή γείτονα στο χωριό, διότι μου έκανε καταγγελία στο οικείο αστυνομικό τμήμα, ότι με την περίφραξη που έκανα έχω καταπατήσει τμήμα της όμορης περιουσίας του, και έτρεχα 3 φορές με τις αναβολές και το κουστούμι πήγε 1.200 ευρώ (600 η δικεόρος για να πει αυτά που της είχα γράψει εγώ, συν 3x200 γιατί πάει δύο κατοστάρικα κάθε φορά η βόλτα με το ιχ, βενζίνες,διόδια, τυρόπιτες,φραπέδες κοκ), χώρια τα χαμένα μεροκάματα.
Τελικά στη δίκη έλεγε ασυναρτησίες ο γείτονας και η δικαστής εξεμάνη και ήταν έτοιμη να του ρίξει το ντοσιέ με τους νόμους κατακέφαλα, εννοείται ότι μέσα σε 10 λεπτά αθωώθηκα.
Καταθέτω την εξής πρόταση για αποφόρτιση των δικαστηρίων και των αστυνομικών ένορκων κλήσεων :Μετά την αθώωση της πλευράς του μηνυόμενου, η δικαστική αρχή να μπορεί να ρίξει και ένα συμβολικό προστιματάκι 200-300 ευρώ στο μηνυτή για άσκοπη απασχόληση των δημοσίων αρχών, και θα δείτε πως θα μειωθούν ως δια μαγείας οι αγωγές και οι μηνύσεις οι οποίες βρωμάνε από χιλιόμετρα ότι είναι αρλούρμπες.
-
@dstou said in ΤΙΣ ΟΙΔΕΝ [#10]:
Πρόταση για την διευκόλυνση των δικαστηρίων από άσκοπες αγωγές και μηνύσεις
Έφαγα ένα πακέτο με ένα δικομανή και δικοτραφή γείτονα στο χωριό, διότι μου έκανε καταγγελία στο οικείο αστυνομικό τμήμα, ότι με την περίφραξη που έκανα έχω καταπατήσει τμήμα της όμορης περιουσίας του, και έτρεχα 3 φορές με τις αναβολές και το κουστούμι πήγε 1.200 ευρώ (600 η δικεόρος για να πει αυτά που της είχα γράψει εγώ, συν 3x200 γιατί πάει δύο κατοστάρικα κάθε φορά η βόλτα με το ιχ, βενζίνες,διόδια, τυρόπιτες,φραπέδες κοκ), χώρια τα χαμένα μεροκάματα.
Τελικά στη δίκη έλεγε ασυναρτησίες ο γείτονας και η δικαστής εξεμάνη και ήταν έτοιμη να του ρίξει το ντοσιέ με τους νόμους κατακέφαλα, εννοείται ότι μέσα σε 10 λεπτά αθωώθηκα.
Καταθέτω την εξής πρόταση για αποφόρτιση των δικαστηρίων και των αστυνομικών ένορκων κλήσεων :Μετά την αθώωση της πλευράς του μηνυόμενου, η δικαστική αρχή να μπορεί να ρίξει και ένα συμβολικό προστιματάκι 200-300 ευρώ στο μηνυτή για άσκοπη απασχόληση των δημοσίων αρχών, και θα δείτε πως θα μειωθούν ως δια μαγείας οι αγωγές και οι μηνύσεις οι οποίες βρωμάνε από χιλιόμετρα ότι είναι αρλούρμπες.
Αυτο θα αποτρεψει ανθρωπους που εχουν οικονομικη στενοτητα να καταθεσουν μηνυση και ας εχουν δικιο, πριν μερικα χρονια για να κανεις μηνυση πληρωνες καποιο ποσο το οποιο δε ξερω αν ισχυει ακομα.
-
Nα το δούμε αυτό. Αν έχεις π.χ. χαμηλά εισοδήματα, να μην μπαίνει πρόστιμο. Η ουσία είναι η κάτωθι: δεν είναι δυνατόν να ισχυρίζεται κάποιος πίπες, και αντί να τον στέλνει ο εισαγγελέας στον γιατρό να πάρει φάρμακα, να του δίνει βήμα και οι άλλοι να τρέχουνε αδίκως.
-
-
-
Επιτελικό Κράτος Κυβέρνησης Αρίστων που Ηγείται της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης.
-
@piliourits said in ΤΙΣ ΟΙΔΕΝ [#10]:
Εντωμεταξύ το χώμα έφυγε απλά και δεν φαίνεται καμία προσπάθεια στήριξης...
Τα ίδια κάναν στο χωριό μου κάθε χρόνο καθιζήσεις, κάθε χρόνο έργα, κάθε χρόνο βρίζαν το δήμαρχο.Στο τέλος πέρασε η περιφέρεια και έκανε το δρόμο περιφερειακό και λύθηκε το θέμα. Για δύο χρόνια. Μετά έπεσε κι αυτός. Στο τέλος, άλλαξαν τη χάραξη και πέρασε από αλλού.
Με τσιρότα δεν κάνεις δρόμους.
-
"Οι Έλληνες είναι πιθανώς ο πιο εκφυλισμένος, ο πιο διεφθαρμένος λαός του κόσμου...είναι η πιο ματαιόδοξη και η πιο ανειλικρινής φυλή της γής": Σαν σήμερα, 19 Απριλίου 1824, πεθαίνει στο Μεσολόγγι ο λόρδος Βύρωνας (Τζορτζ Γκόρντον Νόελ Μπάιρον), ο δήθεν "Φιλέλληνας".
Γεννήθηκε το 1788, στο Λονδίνο, από αριστοκρατική οικογένεια. Τα πρώτα του ποιητικά έργα χλευάστηκαν αλλά απάντησε και συνέχισε να γράφει, με το "Childe Harold's Pilgrimage" (Tο προσκύνημα του Τσάιλντ Χάρολντ)να εκδίδεται το 1812. Η πρώτη έκδοση-500 αντίτυπα- εξαντλήθηκε αμέσως και ακολούθησαν ακόμα πολλές εκδόσεις. Παράλληλα, εκφώνησε τον πρώτο του λόγο στη Βουλή των Λόρδων, συντασσόμενος με τους Φιλελεύθερους.
Ξεκίνησε μια μεγάλη Ευρωπαϊκή περιοδεία, όπως έκαναν οι νεαροί Άγγλοι ευγενείς κατά τα πρότυπα της εποχής. Στα Βαλκάνια, ο αριστοκράτης τυχοδιώκτης, αν και Φιλελεύθερος, γοητεύτηκε από την υποδοχή του Αλή Πασά. Στην Αθήνα, ερωτεύτηκε σχεδόν παράφορα την Τερέζα Μακρή, την μόλις 12χρονη κόρη του Άγγλου προξένου, στην οποία αφιέρωσε και το ποίημά του "Κόρη των Αθηνών". Κατέληξε στην Πάτρα, όπου προσβλήθηκε από ελονοσία.
Επέστρεψε στην Αγγλία και-ως επιτυχημένος ποιητής-συνέχισε την ζωή της σπατάλης,των ερωτικών σκανδάλων, της ανίας, των ρομαντικών παρορμήσεων και των επαναστατικών εξάρσεων.
Το 1816,η κατακραυγή για ένα νέο οικονομικό σκάνδαλο και την συμπεριφορά του απέναντι στην σύζυγο του (που εγκατέλειψε το σπίτι λίγο πριν κατασχεθούν τα έπιπλα) προκάλεσαν ραγδαία μείωση της δημοτικότητας του. Βουτηγμένος στα σκάνδαλα, με τους πιστωτές και πρώην ερωμένες να τον κυνηγούν, αναγκάστηκε να φύγει από την Αγγλία το 1816. Δεν θα επέστρεφε ποτέ ξανά.
Κατέληξε στην Ιταλία, όπου υποστήριξε το κίνημα των καρμπονάρων για ανεξαρτησία έναντι των Αυστριακών. Όμως, η επαναστατικότητα του συνυπήρχε πάντα με την υπεροψία. Όταν οι εξεγερμένοι δεν ανταποκρίνονταν στις "προσδοκίες" του (θεατή) λόρδου, τότε προχωρούσε σε απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. "Οι λαοί θα νικήσουν" έγραφε, όμως μετα την ήττα των Ιταλών κατέληξε ότι "οι Ιταλοί πρέπει να ασχολούνται αποκλειστικά με την όπερα και τα μακαρόνια". Σχεδίαζε να αγοράσει ένα πριγκηπάτο στην Χιλή κ.α.
Μπορεί να είχε ταξιδέψει στην Ελλάδα αλλά δεν είχε δείξει κανένα ενδιαφέρον για τον Ελληνικό αγώνα.Με τους Έλληνες δεν τον έδενε απολύτως τίποτα.
Ξαφνικά, ο αδιάφορος για την Ελληνική επανάσταση ποιητής αποφασίζει να αφοσιωθεί στην υπόθεση της Eλληνικής ελευθερίας. Είναι η στιγμή που η Αγγλία επιχειρεί να θέσει υπό τον έλεγχό της την εξέγερση των Ελλήνων, υπερφαλαγγίζοντας τους ανταγωνιστές της.
Ο Μπλανκιέρ, εκπρόσωπος Άγγλων κεφαλαιούχων που ενδιαφέρονταν για παροχή τοκογλυφικών δανείων σε επαναστατημένες χώρες (κάτι άναλογο έκαναν στην Ν.Αμερική) συναντά τον λόρδο το 1823 στην Ιταλία και τον πείθει να αναλάβει αποστολή στην Ελλάδα. Έπρεπε να αξιοποιηθούν η ακτινοβολία και ο τίτλος ευγενείας για πολιτικούς ελιγμούς και κερδοσκοπικές προσδοκίες από το δάνειο. Αφήνουν να εννοηθεί ότι θα πρωτοστατήσει σε μεγαλεπήβολα σχέδια.
Ο στηλιτευτής της απολυταρχίας τώρα βλέπει την Ελλάδα ως μελλοντική αποικία της Μ.Βρετανίας: "Η Ελλάδα θα ικανοποιήσει με κάποιον τρόπο το σημερινό πάθος των Άγγλων για κάθε λογής κερδοσκοπία. Μπορούν να βρουν σ' αυτή χώρο κατάλληλο για εκμετάλλευση και μάλιστα κοντά στην πατρίδα".
Φανταζόταν ότι θα γίνει στρατηγός, βασιλιάς κ.α. Έτρεξε να προμηθευτεί πολύχρωμες στολές και περικεφαλαίες. Στο ταξίδι προς την Ελλάδα, μάθαινε σκοποβολή και φανταζόταν τον εαυτό του να ηγείται σε μάχες.
Με το που φτάνει και βλέπει τις πραγματικές συνθήκες, αρχίζει να καταριέται την μοίρα του ("ήμουν τρελός που ήρθα εδώ"). Όμως, έχει μαθευτεί ότι ένας λόρδος έφτασε στην Ελλάδα και διάφοροι αρχηγοί των-αντιμαχόμενων-παρατάξεων στέλνουν απεσταλμένους για να τον πάρουν με το μέρος τους.
Για την τελική απόφαση του να επισκεφτεί το Μεσολόγγι και να υποσχεθεί "προσωρινό" δάνειο τεσσάρων χιλιάδων λιρών φαίνεται ότι έπαιξαν ρόλο κυκλώματα γύρω απο τον Μαυροκορδάτο.Με την άρνησή του να μεταβεί στην Πελοπόννησο για να συνεργαστεί με την επαναστατική κυβέρνηση και την απόφασή του να εγκατασταθεί στο Μεσολόγγι ο Βύρωνας συνέβαλε- ίσως άθελα του-στον διχασμό.
Η επιρροή του Μαυροκορδάτου στον Βύρωνα προκάλεσε αντιδράσεις άλλων παρατάξεων που έβλεπαν ότι η Αγγλόφωνη φατρία θα διαχειριζόταν το δάνειο, δηλαδή την εξουσία. Ήταν η πρώτη επέμβαση των Άγγλων, με διεκπεραιωτή τον Βύρωνα.
Στο Μεσολόγγι, τον υποδέχονται σαν Μεσσία. Κυκλοφορεί με συνοδεία, κ.α. Η γνώμη του για τους Έλληνες είναι η χειρότερη. Δημόσια και ιδιωτικά τους αποκαλεί "διαολεμένα ψεύτες" και "βαρβάρους". Γράφει ότι "οι Έλληνες είναι πιθανώς ο πιο εκφυλισμένος, ο πιο διεφθαρμένος λαός του κόσμου. Συντρίβοντας με την επανάσταση τους εύθραστους κρίκους της αλυσίδας τους αποκάλυψαν τον πραγματικό τους χαρακτήρα..είναι η πιο ματαιόδοξη..η πιο ανειλικρινής φυλή της γής", είναι ότι είναι τόσο…παλιοψεύτες – ποτέ δεν υπήρξε τόση ανικανότητα για ειλικρίνεια από τότε που η Εύα ζούσε στον Παράδεισο".
Ακόμα και όταν επαινούσε τους Έλληνες, δεν ξεχνούσε να κάνει συγκρίσεις-αρνητικές για αυτούς-με τους Οθωμανούς: "Μου άρέσουν οι Έλληνες είναι γοητευτικοί κατεργαρέοι με όλα τα ελαττωματα των Τούρκων αλλά χωρίς το θάρρος τους".
Στο Μεσολόγγι, δημιούργησε ένα στρατιωτικό σώμα 40 μισθοφόρων Σουλιωτών, κάτι σαν μπράβους για την προσωπική του φρουρά. Στο λίγο διάστημα που έζησε εκεί πρόλαβε να προκαλέσει προβλήματα με τον ιδιωτικό στρατό του αλλά και να έρθει σε αντιπαράθεση με τον Ελβετό έκδοτη των "Ελληνικών Χρονικών" Ι.Μάγερ, επειδή ο τελευταίος στα άρθρα του ασκούσε κριτική στις μοναρχίες της Ευρώπης για την στάση τους απέναντι στον αγώνα.
Ο Μπάιρον συνειδητοποιεί την πολιτική αξία του δανείου: "Φοβάμαι μήπως κάποιος απο τους Έλληνες ηγέτες θεωρήσει το δάνειο έπαθλο νίκης με αποτέλεσμα να ξεσπάσει εμφύλιος". Αυτό δεν τον εμποδίζει να φαντάζεται τον εαυτό του στρατηλάτη.
Σύντομα, έπεσε στο κρεβάτι με πυρετό. Aφησε την τελευταία του πνοή 19/4/1824.Μπορεί να μην πήρε μέρος σε καμία μάχη και να μην είχε πραγματική συμβολή στην επανάσταση (πέρα απο τα πάρε δώσε με το δάνειο κ.α), όμως 3,5 μήνες στο Μεσολόγγι ήταν αρκετοί για τον μύθο του"Φιλέλληνα", χρήσιμο σε αφηγήσεις της εποχής και το μετά.
Πηγές: "Επιστολές από την Ελλάδα: 1809-1811 και 1823-1824", Μπάιρον, "Επιλογές από επιστολές, ημερολόγια και ποιήματα", Μπάιρον,"Τα Καπάκια", Κωστής Παπαγιώργης, "Ξενοκρατία Μισελληνισμός και Υποτέλεια", Κυριάκος Σιμόπουλος, "Τα ψιλά Γράμματα της Ιστορίας", Θεόδωρος Παναγόπουλος.
Από praxisreview
-
Άψογη περιγραφή του Ελληνακου από τον Μπάιρον.
-
-
Για το δικό μας failed state δεν υπάρχουν πολλά να πούμε.
Το Αμερικάνικο failed state τελευταία λύνει τα προβλήματά του διπλασιάζοντας το κόστος ζωής μέσω πολέμου δασμών
Ας δούμε πως λύνουν τα προβλήματά τους οι αναπτυγμένοι Ευρωπαίοι:
Και πως τα λύνουν οι ...αναπτυσσόμενοι Κινέζοι:
-
-
Χαζομαρες , στην Ελλαδα στα χωρια δεν πλητεις ποτε , η υγιεινή ζωη
ο καθαρος αερας ,ο ΕΝΦΙΑ στο κοτετσι σε κρατουν ακμαιο μεχρι τα 100 .
Ετσι μενουν στην μπαντα τα 400ε τον μηνα της παχυλης συνταξης
ωστε να μπορουν να τα παρουν τα νεαρα ατομα συγκεκριμενης ομαδας του πληθυσμου και να ζουν αξιοπρεπως . -
Τέτοια μέρα 62 χρόνια πριν-στα χρόνια του "εθνάρχη"- , εσάς, τι 'κάναν οι γονείς σας?
Για τότε λέω, που στα μέρη μαs κάναμε μαραθώνιουs με χαρταετούs,γραβάτεs,κονκάρδεs και τραγουδώνταs Μίκη Θεοδωράκη.
Τότε που χιλιάδεs στόματα βοούσαν...''επιτέλουs, θέλουμε να ζήσουμε με τον δικό μαs τρόπο''.
Και πώs ξεκίνησαν όλα...
''Η δράση και οι ιδέες του Φιλέλληνα φιλόσοφου Μπέρταρντ Ράσελ(φίλοs και μέντοραs του Στήβεν Χώκινγκ), επηρέασαν την προδικτατορική ελληνική νεολαία, τόσο, ώστε τον χειμώνα του 1962-63, Έλληνες φοιτητές να σχηματίσουν τον περίφημο Σύνδεσμο για τον Πυρηνικό Αφοπλισμό Μπέρτραντ Ράσελ.
Ο Σύνδεσμος οργάνωσε την Πρώτη Πορεία Ειρήνης στην Ελλάδα, η οποία πέρασε στην ιστορία με την εμβληματική μορφή του Γρηγόρη Λαμπράκη.Πρόεδρος του Συνδέσμου, ήταν ο Μιχάλης Περιστεράκης φοιτητής Νομικής.
Αυτός, διατηρούσε επαφές, με ακτιβιστές της CND (Campaign for Nuclear Disarmament), που διοργάνωναν πορείες Ειρήνης στην Αγγλία από το 1958.
Οι πορείες αυτές ήταν υπερκομματικές, και στρέφονταν εναντίον της κατασκευής και χρήσης, Πυρηνικών Όπλων.
Στις πορείες αυτές, συμμετείχαν δεξιοί και αριστεροί, απλοί άνθρωποι, επιστήμονες, συγγραφείς, πολιτικοί, καλλιτέχνες, ακόμη και ιερείς, όλοι όσοι ανησυχούσαν δηλαδή, για την τύχη, αυτού του πλανήτη.Ο Μιχάλης Περιστεράκης, αποφασίζει να διοργανώσει ανάλογη πορεία Ειρήνης στην Ελλάδα.
Εξομολογείται τα σχέδιά του, στους φίλους του Νίκο Κιάο, Ντούνια Κουσίδου, Θεόδωρο Πάγκαλο, Καίτη Παυλάκου, και άλλους, που αποτελούν τον πρώτο πυρήνα του ελληνικού Συνδέσμου Ράσελ.
Νοικιάζουν γραφεία στην οδό Ασκληπιού 3, στο σπίτι όπου παλαιότερα, είχε ζήσει ο Εθνικός ποιητής Κωστής Παλαμάς. Ανακοινώνουν ότι θα πραγματοποιήσουν πορεία Ειρήνης, ορίζουν την διαδρομή από τον Μαραθώνα στην Αθήνα, και ημερομηνία 21 Απριλίου του 1963.
Η αναγγελία, ενθουσιάζει τους νέους που καθημερινά κατακλύζουν τα γραφεία του Συνδέσμου Ράσελ.
Στην οδό Ασκληπιού 3, δημιουργείται το κέντρο δράσης μιας ευφάνταστης και γενναίας νεολαίας που κάθε βράδυ συζητά για τον μεγάλο στόχο (την Πορεία), διαβάζει ποίηση, τραγουδά Θεοδωράκη αλλά και protest songs, όπως και Bob Dylan.
Διαχέει συνεπώς μία διάθεση που δεν έχει κομματική σκοπιμότητα: ασκεί κριτική τόσο στην Σοβιετική Ένωση όσο και στις ΗΠΑ, συνδέεται με το παγκόσμιο Αντιπολεμικό Κίνημα, και εμπνέεται, από τη νεολαία της Δύσης, και ιδιαίτερα της Αγγλίας.Οι εφημερίδες προβάλλουν την δραστηριότητα του Συνδέσμου και σε λίγες εβδομάδες ανοίγουν παραρτήματα σχεδόν παντού στην Ελλάδα.
Οι αντιδράσεις των τριών κομματικών αντιπάλων, της Δεξιάς, της Αριστεράς και του Κέντρου, διαφέρουν.
Η Αριστερά, εντυπωσιάζεται από τον όγκο του νεανικού κινήματος και αποφασίζει να το υποστηρίξει με μία στρατηγική όμως, που αποβλέπει στον έλεγχο.
Εφαρμόζεται λοιπόν, ή ιδέα, τα μέλη της νεολαίας ΕΔΑ να μπουν στον Σύνδεσμο, και να «επιβλέπουν».
Η Ένωση Κέντρου, χαρακτηρίζει την Πορεία, σαν κίνηση αφελών και γραφικών ανθρώπων, που πάντως, έχουν δικαίωμα να παρελάσουν. Η Δεξιά αντιτίθεται- πλην κάποιων φωτεινών εξαιρέσεων όπως αυτή του Παναγιώτη Κανελλόπουλου- και κάνει την ανοησία. Στέκεται κάθετα αντίθετη με το κίνημα Ειρήνης.
Κατηγορεί τον νεανικό Σύνδεσμο, σαν κομμουνιστική οργάνωση, και ρίχνει γραμμή, στις δεξιές οικογένειες, να απομακρύνουν τα παιδιά τους.
Φυσικά, απαγορεύει την πορεία.
Ο υφυπουργός Εσωτερικών, Δ. Δαβάκης, ανακοινώνει ότι «η κυβέρνησις δεν θα επιτρέψει την μελετώμενην “πορείαν ειρήνης” διότι οργανούται από τους εγχωρίους κομμουνιστάς».Ο σύνδεσμος Ράσσελ με ανακοίνωσή του διευκρινίζει ότι δεν ανήκουν σε κανένα κόμμα και ότι το ενδιαφέρον είναι, για την Παγκόσμια Ειρήνη.
Δηλώνει ακόμη, ότι τα μέλη του πράττουν το αυτονόητο, το οποίο θα έπρεπε, οι μεγαλύτεροι, ήδη να το έχουν κάνει, και τελικά καλεί και τον Δαβάκη στην Πορεία. Υπέρ του Συνδέσμου, εκδηλώνονται άνθρωποι του πνεύματος και της Τέχνης, και μάλιστα, ο Μίκης Θεοδωράκης, ενθουσιάζεται από την γενναία πρωτοβουλία των νεαρών, ώστε πηγαίνει στα γραφεία δηλώνει συμμετοχή και γράφει τραγούδι για να αποτελέσει τον Ύμνο της πορείας. Οι πρώτοι στίχοι έλεγαν…''Από τον Μαραθώνα ξεκινήσαμε
Να πάμε στην Αθήνα ξεκινήσαμε
Έλα κι εσύ μαζί μας
Έλα κι εσύ κοντά μας''.
Δυστυχώς, η μουσική του Ύμνου, δεν διασώθηκε.
Σήμα του Συνδέσμου, και της Πορείας, καθορίζεται το αγγλικό Σήμα της Ειρήνης, που ήταν ήδη, παγκόσμιο σύμβολο ζωής, και με αυτό τον υπερκομματικό χαρακτήρα, θα το δούμε αργότερα στο Woodstock και στο Πολυτεχνείο.Το Σήμα της Ειρήνης γίνεται κονκάρδα, που διατίθεται από τα γραφεία του Συνδέσμου, όπου εκατοντάδες νεαροί σπεύδουν καθημερινά για να την αποκτήσουν.
Την φορούσαν στο πέτο σαν επαναστατική πράξη και σαν κάτι που φώναζε «επιτέλους θέλουμε να ζήσουμε με τον δικό μας τρόπο!».
Όταν έβλεπαν κάποιον στο δρόμο που φορούσε αυτή την κονκάρδα, τον αγκάλιαζαν με συγκίνηση και συνομιλούσαν μαζί του σαν να ήταν από χρόνια φίλοι.
Για να διαδώσουν την ιδέα, αποφασίζουν να πετάξουν χαρταετούς που θα έχουν πάνω το Σήμα.
Η Αστυνομία μοιάζει μικρή, ανόητη και κωμική όταν συλλαμβάνει πιτσιρικάδες με τους αετούς της Ειρήνης και τους κατηγορεί ότι εξωθούν τον κόσμο σε κομμουνιστική παρέλαση!
Οι νεαροί μεταφέρονται «προς εξακρίβωσιν» στα τοπικά αστυνομικά τμήματα μαζί με τους χαρταετούς. Πολλοί τραγουδούν…Ένας αετός καθότανε
στο τμήμα και λιαζότανε
…ενώ γελούν και προειδοποιούν τους αστυνομικούς ότι η πορεία τους «θα γίνει οπωσδήποτε!».Ήταν φανερό ότι η απαγόρευση της πορείας δεν έφερνε τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Φανταζόταν ίσως η κυβέρνηση ότι απαγορεύοντας την πορεία θα προκαλούσε μείωση του ενδιαφέροντος, κάμψη του ηθικού και αμηχανία στους πρωτεργάτες. Συνέβη ακριβώς το αντίθετο.
Ποτέ δεν ήταν τόσος ο ενθουσιασμός και οι δηλώσεις συμμετοχής.
Συγχαρητήριες επιστολές στέλνονται από όλα τα μέρη της Ελλάδας και τώρα πια όχι μόνον οι νέοι αλλά και μεγαλύτεροι έρχονται στα γραφεία του Συνδέσμου για να δηλώσουν συμπαράσταση.
Η προετοιμασία για την μεγάλη ημέρα συνεχίζεται πυρετώδης και κλείνονται πούλμαν για να μεταφέρουν τον κόσμο στον Μαραθώνα.
Η Αστυνομία απειλεί τους ιδιοκτήτες των πούλμαν και των λεωφορείων, οι οποίοι τελικά υπαναχωρούν φοβισμένοι και ακυρώνουν τις συμφωνίες.
Μέλη «εθνικοφρόνων» οργανώσεων, μοιράζουν προκηρύξεις με πλαστογραφημένη την υπογραφή του Συνδέσμου, οι οποίες «πληροφορούν» ότι η πορεία αναβάλλεται.
Ο κόσμος ανησυχεί και πηγαίνει καθημερινά στα γραφεία του συνδέσμου για να μάθει τελικά αν θα πραγματοποιηθεί η πορεία.
Είναι τόσο μεγάλη η προσέλευση, ώστε οι οπαδοί της Ειρήνης τοποθετούν μία τεράστια ταμπέλα έξω από τα γραφεία που γράφει:
Η ΠΟΡΕΙΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!Εκείνη η Κυριακή του Θωμά, 21 Απριλίου 1963, ξημέρωνε συννεφιασμένη.
Το λεκανοπέδιο της Αττικής είχε μεταβληθεί από το βράδυ του Σαββάτου σε ζώνη πολεμικών επιχειρήσεων.
Από τα βόρεια προάστια της πρωτεύουσας ως τον Μαραθώνα είχαν διασκορπιστεί άντρες της αστυνομίας και της χωροφυλακής.
Στις ακτές, απέναντι από την Εύβοια, βρίσκονταν άντρες του ναυτικού για τον φόβο της απόβασης των οπαδών της Ειρήνης και του σπασίματος του κλοιού από θαλάσσης!Μαζί με την αστυνομική δύναμη, εμφανίστηκαν στην περιοχή του Μαραθώνα και μερικοί που παρίσταναν τους αγανακτισμένους πολίτες.
Είχαν κρεμάσει μερικά πανό στον δρόμο που οδηγούσε στον Τύμβο που έγραφαν
" ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΑΘΩΝΑ Η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΊΑ" .Όλοι αυτοί -που ενισχύονταν με δεκάδες τζιπ, καμιόνια, κλούβες, ασυρμάτους και κινητούς ραδιοφωνικούς σταθμούς- είχαν αποκλείσει κάθε οδική αρτηρία που οδηγούσε στον Μαραθώνα στήνοντας μπλόκα ακόμη και μέσα στα χωράφια.
Από τις συνοικίες, ξεκινούν νύχτα ακόμη, τα πρώτα παιδιά.
Έμελλε, τα λαμπερά τους μάτια να μαυρίσουν και τα μαλλιά των κοριτσιών, να μείνουν τούφες στα χέρια των αστυνόμων. Δεν ήταν τυχαίο που ξημέρωνε 21 Απριλίου. Εκείνη τη μέρα, που οι βαριές γροθιές έπεσαν στα κεφάλια των παιδιών της Ειρήνης, άνοιγε ο δρόμος στους σκοτεινότερους μηχανισμούς που θα έφερναν τη χούντα.Ένα βουητό ερχόταν με την ανατολή καθώς τα παιδιά έβγαιναν από τα σπίτια, κρυφομιλούσαν και σχημάτιζαν ομάδες να πάνε με κάθε τρόπο στον Μαραθώνα.
Ένα βουητό ερχόταν καθώς οι αστυνομικοί έστηναν μπλόκα και κινητοποιούσαν μηχανοκίνητα στο σκοτάδι.Η μεγαλύτερη μάχη δόθηκε στη Λεωφόρο Κηφισίας, στο ύψος των Αμπελοκήπων.
Οι αστυνομικοί συλλαμβάνουν αδιακρίτως και όσους βρίσκουν στα ζαχαροπλαστεία, στα καφενεία και στα γαλακτοπωλεία.
Η Λεωφόρος Κηφισίας, έγινε εκείνο το πρωινό Λεωφόρος της Ειρήνης.
Έτσι πρέπει να ονομαστεί εις ανάμνηση.
Εδώ, έδωσαν τα παιδιά της Ειρήνης την μεγάλη τους μάχη.Εκτός από τη λεωφόρο, άλλες μάχες γίνονται παντού στην Αθήνα.
Οι συλληφθέντες έφθασαν τους 2000. Στοιβάζονται στα αστυνομικά τμήματα και σε σχολεία.
Το μεγαλύτερο μέρος κρατείται στη Σχολή Αστυνομίας.
Τα παιδιά φουσκώνουν μπαλόνια που φέρουν το σήμα της Ειρήνης και τα αφήνουν πάνω από τους αστυνόμους.
Οι αστυνομικοί κυνηγούν τα μπαλόνια και τα σκάζουν με τα χέρια.
Τα κορίτσια γρήγορα αρχίζουν να τραγουδούν τον ύμνο της ειρήνης…Να πάμε στον Μαραθώνα ξεκινήσαμε
Έλα κι εσύ
Έλα κι εσύ μαζί μας…Οι αστυνομικοί δυσανασχετούν και βηματίζουν νευρικά, γι ΄αυτούς είναι σκάνδαλο να ακούγονται τέτοια τραγούδια και μάλιστα μέσα στη σχολή της αστυνομίας!
Τα παιδιά δείχνουν εξαιρετικό χιούμορ. Αρχίζουν να χορεύουν και μάταια οι αστυνομικοί προσπαθούν να τους σταματήσουν.
Ένας νεαρός βηματίζει πάνω κάτω σε μία απόσταση 50 μέτρων.
«Τι κάνεις εσύ εκεί;» τον ρωτούν οι αστυνόμοι.
«Κάνω τον Μαραθώνιο!..» απαντά
«…θα συμπληρώσω 42 χιλιόμετρα και μετά θα σταματήσω!».Όλοι οι διαδηλωτές εύχονται να μπορούσε έστω και ένας να σπάσει τον κλοιό και να φθάσει στον Τύμβο.
Υπήρξε άραγε κανείς; Υπήρξε.
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης!Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, βαλκανιονίκης, πανελληνιονίκης, υφηγητής της ιατρικής και ανεξάρτητος βουλευτής (συνεργαζόμενος με την ΕΔΑ), δεν ήταν κομμουνιστής.
Συγκινημένος βαθιά από την αποφασιστικότητα των παιδιών του Συνδέσμου Ράσελ, υπόσχεται να τους βοηθήσει.
Μια βδομάδα πριν την πορεία, ταξιδεύει στην Αγγλία για να λάβει μέρος στην εκεί πορεία ειρήνης (12- 15 Απριλίου 1963) όπου και βαδίζει με τον Μανώλη Γλέζο, τον Λεωνίδα Κύρκο και άλλους ειρηνιστές.
Φαίνεται ότι είχε ήδη σχεδιάσει του τι θα έκανε στον Μαραθώνα, αφού φεύγοντας για την Ελλάδα, παίρνει μαζί του το πανό που κράτησε στο Λονδίνο και το οποίο έγραφε στη μία πλευρά GREECE και στην άλλη ΕΛΛΑΣ.Την ημέρα της Μαραθώνιας πορείας, ο Λαμπράκης ξεκίνησε με το αυτοκίνητό του, από την οδό Πατησίων, πριν ακόμη ξημερώσει.
Είχε μαζί του την γυναίκα του Ρούλα, τον ποιητή Τεύκρο Ανθία και την Γιούλα Λιναρδάτου.
Πέρασαν όλα τα μπλόκα αφού ήταν βουλευτής, αλλά στο μπλόκο της στροφής της Ραφήνας, η αστυνομία τους σταμάτησε και τους απαγόρευσε να προχωρήσουν.
Έγιναν διαπραγματεύσεις, αφού ο Λαμπράκης ισχυριζόταν σωστά, ότι εκείνον ως βουλευτή δεν μπορούσαν να τον σταματήσουν.
Οι αστυνομικοί τότε κράτησαν τους υπόλοιπους και στον ίδιο επέτρεψαν να προχωρήσει ύστερα από συνεννόηση μέσω ασυρμάτου με την Αθήνα.
Φαντάστηκαν ίσως οι κυβερνητικοί που αγρυπνούσαν στον θάλαμο επιχειρήσεων της Αθήνας, ότι ο βουλευτής θα πήγαινε στον Μαραθώνα για να δει την κατάσταση και τίποτε περισσότερο.
Κανείς δεν περίμενε αυτό που θα επακολουθούσε.
Ο Λαμπράκης έφτασε στον Τύμβο στις 8 το πρωί.
Γύρω από τον Τύμβο βρισκόταν ισχυρή αστυνομική δύναμη, δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερ που ετοιμάζονταν να φύγουν αφού δεν πίστευαν ότι θα κατόρθωνε να περάσει κανείς τα μπλόκα.Ο Λαμπράκης, είχε κρύψει κάτω από το κουμπωμένο σακάκι του το πανό της Ειρήνης.
Ξαφνικά, άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια.
Στην κορυφή φώναξε «Ζήτω η Ειρήνη» και ξεδίπλωσε το κρυμμένο πανό.
Τα φλας άστραψαν.
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης περνούσε στην ιστορία.
Με το πανό τεντωμένο στα χέρια του, έβγαλε ένα μικρό λόγο με ακροατήριο τους έκπληκτους αστυνομικούς και τους δημοσιογράφους!
Είπε ότι έστω και με αυτόν τον συμβολικό τρόπο, η πορεία της Ειρήνης θα πραγματοποιηθεί.
Φώναξε πάλι «Ζήτω η Ειρήνη» και λέγεται ότι τότε, ένας αστυνόμος απάντησε «Ζήτω ο Πόλεμος».
Οι αστυνομικοί δίστασαν να αντιδράσουν φοβούμενοι τα δημοσιογραφικά φλας αλλά δεν είχαν και οδηγίες για το πώς να ενεργήσουν διότι τέτοια περίπτωση δεν είχε προβλεφτεί.Όλα έγιναν γρήγορα, και μέχρι να έρθουν οι οδηγίες από την Αθήνα μέσω ασυρμάτου, ο Λαμπράκης είχε αφήσει τον Τύμβο και βάδιζε στον δρόμο για την στροφή της Ραφήνας.
Τον ακολουθούσαν οι δημοσιογράφοι με αυτοκίνητα και η γυναίκα του που οδηγούσε το αυτοκίνητό του, αφού εντωμεταξύ είχε κατορθώσει να φθάσει και εκείνη στον Τύμβο του Μαραθώνα.
Στη στροφή της Ραφήνας, οι αστυνομικοί κατόρθωσαν τελικά να του πάρουν το πανό.
Ο Λαμπράκης συνέχισε έχοντας κρυμμένες τις αφίσες, μέχρι που από τα χωράφια πετάχτηκε ένας δεκαεξάχρονος, ο Ανδρέας Μαμωνάς και άρχισε να βαδίζει δίπλα του. Αμέσως μετά φάνηκε και ένας άλλος.
Ήταν ο κρεοπώλης Μπάμπης Παπαδόπουλος.
Οι δύο αυτοί είχαν καταφέρει να αποφύγουν με χίλιες περιπέτειες τα μπλόκα και να πλησιάσουν στον Τύμβο σερνόμενοι μέσα στις καλαμιές.Αστυνομικοί προσπαθούν να πάρουν το πανό από τα χέρια του Γρηγόρη Λαμπράκη.
Όταν τελικά το παίρνουν, ο Λαμπράκης συνεχίζει βάζοντας στο στήθος του, την αφίσα της Πορείας.
Λίγο μετά, ένας ακόμη οδοιπόρος βγήκε από τα χωράφια.
Ήταν ο Παντελής Γούτης, ηλεκτρολόγος που όρμησε, αγκάλιασε και φίλησε τον Λαμπράκη.
Έτσι, φιλώντας τον ηρωικό βουλευτή, απαθανατίστηκε κι αυτός και πέρασε στην ιστορία.
Αυτοί ήταν οι άνθρωποι που πραγματοποίησαν την πρώτη πορεία ειρήνης στην Ελλάδα.
Τελικά οι αστυνομικοί κινήθηκαν με διαφορετικό τρόπο.
Τον προσήγαγαν σε κλούβα, και τον μετέφεραν από χωρίο εις χωρίον μέχρι να βραδιάσει, αφού η βουλευτική του ιδιότητα απαγόρευε να κρατηθεί σε αστυνομικό τμήμα.
Όμως, το μεγάλο κατόρθωμα είχε συντελεσθεί και τίποτε δεν μπορούσε να εμποδίσει τις εφημερίδες να δημοσιεύσουν τις φωτογραφίες που θα γίνονταν σύμβολα πια για την δημοκρατία.Ο Γρηγόρης Λαμπράκης είχε κατορθώσει να τους ρεζιλέψει.
Έτσι, μπήκε στον στόχο του σκοτεινού παρακράτους και ύστερα από ένα μήνα, δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη.-Κείμενο και φωτογραφίεs από τον Μανώλη Νταλούκα.
-Ίσως τελικά, ο μικρότερος πολιτικός εξόριστος (στο Παρίσι) και "φερόμενος" ως πρωθυπουργός της χώρας, να μην είχε και τόσο άδικο στην ατάκα του...
"Τι μπορεί να νοιάζει σήμερα έναν 17χρονο,
τι έγινε το 1963"...-Ενας Μαραθώνιος, που θα ήθελα να μετέχω... με ένα γιατρό, ένα κρεοπώλη, έναν ηλεκτρολόγο και έναν αμουστακο 16χρονο...και τερματισμό στη Πνύκα (όπως σχεδίαζε ο Γρηγόρης Λαμπρακης και δεν του επέτρεψε ο εθνάρχης(λίγο πριν "τη κανει") και λίγο πιο μετά οι Γκοτζαμανηδες και οι Γιοσμαδες... του εθνάρχη).
Οδυνηρά που "γέρνει" "η Μνήμη στους καιρούς μας...
-
Εξαιρετικό το ποστ το Πηλουριτη, μια μικρή υπενθύμιση τι θα πει δεξιά στην χώρα μας.
Γατζωμενοι και τότε στην εξουσία και στην απόλυτη διαφθορά όπως και σήμερα, τους ανέκοψε επιτυχημένα η ένωση κέντρου η οποία όμως κωλωσε να συνεργαστεί με την αριστερά και να πάει την πατρίδα μας 50 χρόνια μπροστά, άφησαν το παρακράτος και τον φασισμό να φέρει την χούντα για να ξαναπάρουν την κουτάλα οι δεξιοί να αιματοκυλισουν τους Έλληνες και να δώσουν την Κύπρο στους Τούρκους.
Όπως και σήμερα οι δεξιοί με την πιο διεφθαρμένη κυβέρνηση στην ιστορία με το φοβο απώλειας της κουταλάς λόγω Τεμπών ψάχνουν διέξοδο με την γιγάντωση του αστυνομικού κράτους και τον απόλυτο έλεγχο της δικαιοσύνης.
Και μάλιστα χωρίς καμία αντίστοιχη ένωση κέντρου ή ΕΔΑ δείχνουν χεσμενοι από μια...Ζωουλα Κωνσταντοπούλου και αυτό με τρομάζει πολύ περισσότερο.
Έχουν μάλλον πάρει την απόφαση πως ο μόνος Σωτήρας τους είναι ο Ερντογάν.
Για εμάς και τα παιδιά μας όμως δεν υπάρχει καμία σωτηρία σίγουρα, "Αντρέες Παπανδρέου" δεν διαφαίνονται στον ορίζοντα...
ΤΙΣ ΟΙΔΕΝ [#10]
