Μιλώ για εταιρικούς φόρους. Μιλώ για την παραγωγή πλούτου.

Εχεις προβλημα κατανοησης βασικων. φορους μονοι οι φτωχοι και η μεσαια ταξη πληρωνουν. η ολιγαρχια εχει τροπους να τους αποφυγει που ετσι και αλλιως δεν προκειται να πληρωσει παραπανω φορους αυτοι οτι και να γινει. Αν αυξησουν τους φορους αυτο θα χτυπησει παλι τους φτωχους και τους μικρομεσαιους και αυτους που νομιζουν οτι ζουν σε κανονικη χωρα.

Δηλ ακομα δεν εχεις καταλαβει οτι την πολιτικη την καθοριζει η ολιγαρχια οποτε ποτε δεν προκειται να επιβαλλουν υψηλοτερους φορους για αυτους, το αντιθετο θα βαλλουν οτιδηποτε τους συμφερει.

Άρα, πως είναι δυνατόν να επιθυμείς χαμηλούς φόρους στις εταιρίες αλλά να αναφέρεσαι στην ολιγαρχία ως κάτι κακο.

Η σταδιακή συγκέντρωση πλούτου οδηγεί σε διάφορες φάσεις που καταλήγει σε ολιγαρχία.

Άρα είτε θα επιθυμείς παρέμβαση στην παραγωγή πλούτου, ή έστω σε αναδιανομή μέρος του είτε στην σταδιακή δημιουργία ολιγαρχικών σχημάτων με θέσεις εργασίας για τους εργαζόμενους. Δεν γίνεται αλλιώς.

Έχεις διαβάσει ποτέ Μαρξ, δεν σου λέω να είσαι κομμουνιστής αλλά να τον διαβάσεις έστω επιδερμικά ως ανάγνωση μιας οικονομικής μελέτης.

Φυσικά και όχι, φαίνεται από χιλιόμετρα.

ποιοι ειναι οι φοροι λοιπον
εστω εργαζομενος κερδιζει προ φορων 1.000.000 γιουρα
θα πλερω 9.500 μεχρι τις 40.000 και μετα 44 τακατω = 431.900

ο ολιγαρχης παιρνει μεριΖματα αν δεν ειναι εφοπλιστης που δεν φορολογειται
θα πλερω 22.0000 εταιρικο φορο + 39.000 φορο μεριΖματων = 259.000

Αυτό λέω. Αύξηση των φόρων των εταιριών επί του παραγόμενου πλούτου.

Αν όμως συμβεί αυτό θα μειωθούν οι επενδύσεις. Οπότε...

Είτε θα ζητάς αλλαγή ιδιοκτητών των μέσω παραγωγής είτε θα γίνει συσσώρευση πλούτου που θα δημιουργεί μια ελίτ. Ενδιάμεσα θα στέκεται η αναδιανομή με καλύτερο προοδευτικό σύστημα.

Πως γίνεται να θες χαμηλούς επί του παραγόμενου πλούτου φόρους, και χωρίς κρατική παρέμβαση και να επιθυμείς να μην γίνεται και συσσώρευση πλούτου σε μια ολιγαρχία;

@gatoz said in ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΚΛΟΓΕΣ #3:

ποιοι ειναι οι φοροι λοιπον
εστω εργαζομενος κερδιζει προ φορων 1000000 γιουρα
θα πλερω 9500 μεχρι τις 40000 και μετα 44 τακατω = 431900

ο ολιγαρχης παιρνει μεριΖματα αν δεν ειναι εφοπλιστης που δεν φορολογειται
θα πλερω 220000 εταιρικο φορο + 39000 φορο μεριΖματων = 259000

Δυστυχώς έτσι είναι παντού. Έβλεπα προχθές ταινία αμερικανια
https://m.imdb.com/title/tt1615147/
Σε κάποια φάση αναφέρει ένας ότι πήρε 2.5 εκατομμύρια δολάρια μισθό και τα μισά του τα πήρε η εφορία.

Η αλήθεια είναι ότι το παράδειγμα του γάτου είναι κάπως απλουστευμένο. Διότι δεν εξετάζει την προστιθέμενη αξία του καθενός στην οικονομία. Μια εταιρία με δεκάδες εργαζόμενους έχει υψηλότερη προστιθέμενη αξία από την εργασία ενός ατόμου όσο καλό και αν είναι στην εργασία του.

Δηλαδή ο ένας ως ιδιοκτήτης επιχείρησης θεωρητικά επιφέρει μεγαλύτερη ως πολύ μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία στην οικονομία λόγω της λειτουργίας της ιδιοκτησίας του.

Οπότε εκεί πατάει το σύστημα και του δίνει κίνητρα.

Πρακτικά όμως, ναι γενικότερα υπάρχει θεμα.

Πρέπει το σύστημα και το κράτος να εξισορροπεί σε δύο βάρκες για να υπάρχει μια καλύτερη διάχυση του πλούτου και της προστιθέμενης αξίας.

Δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά αυτή η εξισορρόπηση. Τα δύο άκρα από το μέσο είναι κρατικοποίηση και νεοφιλελεύθερη αγορα.

Στο κομμάτι αυτό μπαίνει και η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία που δεν εξετάζει την ιδιοκτησία τουλάχιστον σε μη αγαθά ( όπου και αυτό τους χωρίζει μεταξύ τους και κάποιοι θεωρούν τα αγαθα ιερά όπως και την κατοικία), αλλά στην ουσία σε έναν αλγόριθμο μια συνάρτηση της προστιθέμενης αξίας, αγοραστικής δύναμης, συνεισφοράς των πλουσιότερων στα κοινά βάρη κτλ με απώτερο σκοπό την βελτίωση της ποιότητας ζωης. Για αυτήν πλέον οι τάξεις είναι αναπόφευκτες για την κύρια αποστολή που είναι η βελτίωση των συνθηκών ζωής των τάξεων.
Άλλη οπτική. Την εποχή του 30 χώρισαν τις απόψεις τους με τους κόκκινους και από τότε ξεκίνησε ο πόλεμος μεταξύ τους.

Προφανώς δεν είναι εφικτό κάθε φορά, όπως ούτε και σε άλλα καθεστώτα με άλλο οικονομικό πλάνο και εφαρμογή.

Για αυτό θα δεις κόκκινους καργα αντιπασοκους και φίλους της ΝΔ λέγοντας πως συμφωνούν ότι διαφωνούν και όλα καλά.

Είναι όπως ας πούμε την κίνηση με ev στην πόλη. Σε ποιο βαθμό ν κάνεις ανάκτηση ώστε να κάνεις περισσότερα χιλιόμετρα, ή να μην έχεις καθόλου ανάκτηση; είναι ένα ωραίο παράδειγμα αυτό αν και απλουστευμένο μέχρι αηδίας

Quiz σε ποια χώρα ένας μονάχα άνθρωπος είχε υψηλότερη προστιθέμενη αξία όσον αφορά το εξωτερικό συνάλλαγμα και ισοζύγιο από έναν ολόκληρο βιομηχανικό κλάδο δισεκατομμυριων.

Ποιο το όνομα του;

Η εξαίρεση στον παράδειγμα του γάτου.

Πέθανες — κι έγινες και συ: ο καλός.

Ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.

Τριάντα έξι στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων,

εφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που προσέφερες.

Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το 'ξερα τι κάθαρμα ήσουν,

τι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα.

Κοιμού εν ειρήνη δε θα 'ρθω την ησυχία σου να ταράξω.

(Εγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω

πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο).

Κοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,

ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.

Δε θα 'σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος.

Εγω ακουσα πολλές φωνές πάντως να του καταλογίζουν τα τραγικά λάθη που έκανε. Και δε μιλάω για τα Ιμια φυσικα.

Οι ίδιοι που του καταλογίζουν δεν ξέρουν πόσο τυχεροί είναι που μπορούν να το κάνουν και καλώς το πράττουν. Οι ίδιοι ακριβώς περιμένουν να τους πουν κάποιοι άλλοι πως να σκεφτούν και ότι πρέπει να δοξάζουν αυτόν που θα φοβόταν απλώς και μόνον να σκεφτούν, πόσο μάλλον να γράψουν δημοσίως για αρχηγούς του κράτους τέτοιες ύβρεις έως και χυδαιότητες.

Ξεκίνησαν μάλιστα το 1992 τη μελέτη για τον εξωραϊσμο του φόβου και της εποχής που οδήγησε ακόμα και σε άλλες κεντρικές χώρες στην άνοδο ακραίων δυνάμεων που οδήγησαν στον παγκόσμιο πόλεμο με την απόσυρση της υποστήριξης στα συγγενικά τους κόμματα, για αυτό και η ευκολία στα σύμφωνα αργότερα, ακριβώς δηλαδή μετά την εποχή του 1989 όπου έπαιξαν τον χρήσιμο ρόλο τους ώστε να περάσουν εν συνεχεία οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που δεν ήθελαν την ώρα που αυτοί μελετούσαν.

Αλλά κάτι θα κάνουν σωστά, δεν μπορεί ....έχουν πολιτική αντίληψη. Το λένε και οι ίδιοι.Δεν φαίνεται;

@wantone said in ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΚΛΟΓΕΣ #3:

Οι πλουσιοι και οι δημοσιοι υπαλληλοι δεν πληρωνουν φορους.

Οι Δημόσιοι υπάλληλοι ειναι μισθωτοί οπότε φυσικά και πληρώνουν φόρους.

Ναι δε πολυ καταλαβαίνω τι λες αλλά αυτο μας ελειπε να μη μπορουμε να πουμε και τη γνώμη μας.Υβρεις δεν ακουσα πάντως μονο υπενθύμιση των γεγονοτων.

Μάλλον εννοεί πως και οι φόροι είναι από το κράτος

@kostis20 said in ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΚΛΟΓΕΣ #3:

Ναι δε πολυ καταλαβαίνω τι λες αλλά αυτο μας ελειπε να μη μπορουμε να πουμε και τη γνώμη μας.Υβρεις δεν ακουσα πάντως μονο υπενθύμιση των γεγονοτων.

Αυτοί καταλαβαίνουν. Το ξέρουν, συμφωνούν αλλά δεν τολμούν να φέρουν αντίρρηση.

Φυσικά και να γίνεται υπενθύμιση, αν είναι δυνατόν. Αντιστοίχως να γίνεται συζήτηση. Οπως αυτή με την παραγωγικότητα όπου αναπτύχθηκε μια επιχειρηματολογία και παρατέθηκαν οι απόψεις.

Πιο πάνω αν δεις πριν καν θάψουν τον άνθρωπο υπήρχαν ποστς άκρως χυδαία, που ούτε σε ζωντανούς δεν γράφεις.

Ολοι αυτοί που έζησαν μια χαρά εκείνη την εποχή με τα πολλά προβλήματα της εποχής.

Είναι θέμα ήθους. Σχιζοφρένειας ήθους και επιχειρημάτων με την ετυμολογία του όρου.

Αν και πολιτικά απέχω από τον Τριάντη, συμφωνώ απόλυτα με την κριτική του, γιατί όντως η αγιογραφία κατάντησε κουραστική.

https://www.msn.com/el-gr/news/other/το-ολέθριο-πέρασμα-του-κώστα-σημίτη-από-την-πρωθυπουργία-της-χώρας/ar-BB1rcTz0?ocid=msedgdhp&pc=U531&cvid=b2feea29fad64a5f959f3918d6892b07&ei=419

Εισαγωγικώς, ας μου επιτραπεί να πω δυο λόγια σε πρώτο πρόσωπο: Υπήρξα δεινός επικριτής της πολιτικής του Κώστα Σημίτη σε μια εποχή κατά την οποία σχεδόν ΟΛΑ τα μίντια τον αποθέωναν, με πρώτη την «Ελευθεροτυπία», στην οποία εργαζόμουν.

Οι συγκρούσεις με τον Σεραφείμ Φυντανίδη ήταν σχεδόν καθημερινές σχετικά με τον τότε πρωθυπουργό και τις επιλογές του. Όμως ουδέποτε διανοήθηκε ο αείμνηστος Φυντανίδης, αυτή η σπουδαία περίπτωση στον χώρο του Τύπου, να κόψει έστω και μια λέξη από τα κείμενά μου.

Υπήρξα και παραμένω δεινός επικριτής του Κώστα Σημίτη. Έμπλεος πάθους εναντίον των επιλογών του, αλλά και της καταιγιστικής προπαγάνδας η οποία τότε τον στήριζε και σήμερα αποθεώνει το έργο του, προκλητικά μονόφθαλμη ή εξοργιστικά τυφλωμένη μπροστά στα συγκεκριμένα στοιχεία της γοερής πραγματικότητας.

Στοιχεία που δεν μιλούν απλώς αλλά κραυγάζουν ότι το πέρασμά του από την πρωθυπουργία ήταν ολέθριο για τη χώρα. Ας δούμε τα στοιχεία αυτά:

1. ΟΝΕ- ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: «Σωστή επιλογή στη σωστή συγκυρία» είχε χαρακτηρίσει την ένταξη στην ΟΝΕ ο Κώστας Σημίτης. Φυσικά, η οργιαστική προπαγάνδα υπερθεμάτιζε. Ενώ και σήμερα κάνει το ίδιο αναμασώντας προπαγανδιστικά άχυρα και τυποποιημένα ψεύδη. Δυστυχώς για τους αφιονισμένους προπαγανδιστές, η πραγματικότητα τους διαψεύδει. Συγκεκριμένα:

Σχεδόν ΟΛΟΙ οι τότε ηγέτες της Ένωσης ομολόγησαν– δυστυχώς εκ των υστέρων- ότι η Ελλάδα ΔΕΝ έπρεπε να μπει την συγκεκριμένη στιγμή στην ΟΝΕ, αλλά αργότερα. Αφενός γιατί δεν συγκέντρωνε τις απαιτούμενες (οικονομικές) προϋποθέσεις και αφετέρου διότι διέθετε προβληματική διοίκηση, καθώς ουσιαστικά υπήρχε ένα κράτος -ερειπιώνας σε πείσμα της άσαρκης φλυαρίας περί εκσυγχρονισμού.
Παραθέτουμε ενδεικτικώς τις δηλώσεις τους:

– Ζακ Ντελόρ (φίλος του Κ. Σημίτη): «Θα ήταν καλύτερο να είχε καθυστερήσει (σ.σ. η εισδοχή) δυο – τρία χρόνια» (Φεβρουάριος 2014 – Συνέντευξη στην «Καθημερινή»).

– Νικολά Σαρκοζί: «Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Ήταν λάθος. Διότι η Ελλάδα μπήκε με ανακριβή στοιχεία. Δεν ήταν έτοιμη η Οικονομία της» (Οκτώβριος 2011- Συνέντευξη στην γαλλική τηλεόραση).

– Ζισκάρ ντ΄Εσταίν: «Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ήταν λάθος να δεχθούμε την Ελλάδα. Η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη» (Σεπτέμβριος 2012 – Κοινή συνέντευξη με τον Χέλμουτ Σμίτ στο Spiegel).

– Χέλμουτ Σμίτ: «Ήταν λάθος η ένταξη των Ελλήνων στο ευρώ, αλλά τώρα πρέπει να δεχτούμε τις συνέπειες και να τους συμπαρασταθούμε» (Νοέμβριος 2014, κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα- Από την «Καθημερινή»).

– Χέλμουτ Κόλ: «Αν ήμουνα εγώ Καγκελάριος, η Ελλάδα δεν θα έμπαινε στην Ευρωζώνη», γράφει στο βιβλίο του «Από αγωνία για την Ευρώπη» (2014).

Συγκεκριμένα, ο πρώην Καγκελάριος -μιλώντας για αίσχος-, αφενός επικρίνει δριμύτατα τον Γκέρχαρντ Σρέντερ επειδή επέτρεψε την ένταξη της χώρας μας στην ΟΝΕ, και αφετέρου επειδή συμφώνησε να επιτραπεί σε Γερμανία και Γαλλία να μην τηρήσουν το Σύμφωνο Σταθερότητας. «Οι αποφάσεις αυτές είναι από τα σοβαρότερα λάθη που έγιναν τα τελευταία χρόνια στην Ευρωπαϊκή Ένωση», σημειώνει ο Κόλ.

– Ζίγκμαρ Γκάμπριελ (διετέλεσε Αντικαγκελάριος, υπουργός Εξωτερικών και αρχηγός του SPD): «Η ένταξη της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν αδιαμφισβήτητα ορθή, αλλά στην Ευρωζώνη ήταν σίγουρα λάθος» (2013).

Δημιουργική λογιστική: Η χώρα μπήκε στην ΟΝΕ με ανακριβή στοιχεία. Ιδού πως κατασκευάστηκαν και πώς απεκρύβη η πραγματική κατάσταση της οικονομίας, τα σπασμένα της οποίας τα πλήρωσαν οι επόμενες κυβερνήσεις. Επιλέγουμε ένα από τα πολλά κείμενα που αναφέρονται στο θέμα αυτό:
«Για την ικανοποίηση αυτού του οραματικού στόχου (σ.σ. ένταξη στην ΟΝΕ), όπως αποκαλύφθηκε στη συνέχεια, αν και αργά, έγιναν πλείστες όσες λογιστικές αλχημείες προκειμένου η χώρα να ικανοποιεί τους ευρωπαϊκούς όρους σε οικονομικό επίπεδο, όπως για παράδειγμα το έλλειμμα.

Σε πολλούς μπορεί να θυμίζει πολλά, σε περισσότερους ίσως και τίποτα, αλλά τα περιβόητα swaps έλυσαν το γόρδιο δεσμό του τότε ελληνικού χρέους. Οι επονομαζόμενες συμβάσεις ανταλλαγής χρέους που σύναψε η τότε κυβέρνηση ελάφρυναν παροδικά το χρέος και κατ’ επέκταση βοήθησαν στη μείωση του ελλείμματος, αφού μετακυλίστηκαν χρονικά τα τοκοχρεωλύσια που όφειλε να καταβάλει η ελληνική πλευρά στους δανειστές.

Έτσι κατέστη δυνατό να μειωθεί το έλλειμμα, όπως απαιτούσε η Ε.Ε., για τις χώρες – μέλη του ευρώ και να μετακυλιστεί διογκούμενο κατά μερικά δισ. ευρώ το δημόσιο χρέος στις επόμενες δεκαετίες. Με αυτά τα λογιστικά τερτίπια η χώρα κατάφερε να μπει στο ευρώ» (Χρήστος Κώνστας- 24.10.13). Ανάλογο, εξαιρετικό κείμενο επίσης με πλήρη τεκμηρίωση, μπορείτε να διαβάσετε εδώ στο 24/7, υπογεγραμμένο από τον Χρήστο Δεμέτη (13.5.2015)

2. ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΕΡΓΑ: Δηλαδή, η Αττική Οδός και ορισμένες οδικές διευθετήσεις στην Αθήνα, το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» και η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου.

Όμως ΟΛΑ αυτά τα έργα έγιναν στο πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, Αγώνες που ΔΕΝ ήθελε ο Κώστας Σημίτης διότι θεωρούσε ότι θα δυσκόλευαν τον δρόμο για την ΟΝΕ.

Ακριβώς για τον λόγο αυτόν, επί τρία χρόνια δεν έγινε απολύτως τίποτε, με αποτέλεσμα να υπάρξουν τραγικές καθυστερήσεις, να διογκωθεί το κόστος λόγω στενότητος χρόνου και να σωθεί η παρτίδα των εντυπώσεων όταν ανέλαβε την διοργάνωση η φιλόδοξη και αποτελεσματική Γιάννα Αγγελοπούλου.

Σημειωτέον, ότι ακόμη και αυτά τα έργα ήταν λειψά λόγω έλλειψης σοβαρού σχεδιασμού. Συγκεκριμένα: Δεν έγινε υπογειοποίηση δρόμων σε κεντρικά σημεία όπως η διασταύρωση του Χίλτον, δεν κατασκευάστηκαν μαρίνες, δεν έγιναν βελτιώσεις στα αεροδρόμια της χώρας , δεν υπήρξε πρόβλεψη για σιδηρόδρομο στη γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου παρά το σχετικό σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και βέβαια δεν βελτιώθηκε κατ΄ ελάχιστον το οδικό δίκτυο για Ολυμπία και Δελφούς (τόποι ονομαστοί παγκοσμίως που ακόμη και σήμερα είναι προσβάσιμοι μέσω απαράδεκτων δρόμων).

Θα μπορούσαν να γίνουν όλα αυτά με ευκαιρία τους Ολυμπιακούς Αγώνες; Μήπως θα επιβάρυναν υπέρμετρα τα οικονομικά της χώρας; Πρόκειται για αναγκαία έργα, τα οποία θα βελτίωναν εντυπωσιακά την υποδομή της χώρας και εκείνη την εποχή θα κόστιζαν λιγότερο διότι το χρήμα ήταν άφθονο και φθηνό, λόγω Ολυμπιακών, σε σύγκριση με άλλες περιόδους.

3. ΚΥΠΡΟΣ/ΕΕ- ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ: Ασφαλώς θετική η απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (Ελσίνκι –Δεκέμβριος 1999) για ένταξη της Κύπρου στην Ένωση, και δη χωρίς την προϋπόθεση να λυθεί το Κυπριακό, αλλά με ποιο αντίτιμο; Δυστυχώς, στο κείμενο της απόφασης γίνεται λόγος για «συνοριακές διαφορές» που πρέπει να λυθούν μεταξύ των προς ένταξη κρατών και των γειτόνων τους.

Το αντίτιμο βαρύ για τη χώρα μας, καθώς η υπο ένταξιν Τουρκία, οχυρωμένη πίσω από την συγκεκριμένη διατύπωση για «συνοριακές διαφορές και συναφή θέματα», θα είχε την ευχέρεια να θέσει θέμα γκρίζων ζωνών, αποστρατικοποίησης των νησιών μας κλπ.

Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση αυτή:

«Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τονίζει την αρχή της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών σύμφωνα µε τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και παροτρύνει τα υποψήφια κράτη να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για την επίλυση κάθε εκκρεμούς συνοριακής διαφοράς και άλλων συναφών θεμάτων [to resolve any outstanding border disputes and other related issues]».

Ευτυχώς, η επόμενη ελληνική κυβέρνηση(του Κώστα Καραμανλή) δεν κινήθηκε στο πλαίσιο του Ελσίνκι για να μην υποχρεωθεί η χώρα μας να συζητάει με την Τουρκία για συνοριακές διαφορές, δηλαδή εφ΄ ολης της ύλης όπως επιθυμεί η γείτων ή να παραδώσει την εδαφική μας ακεραιότητα ως επίδικο στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Η Συμφωνία της Μαδρίτης: Όμως δεν ήταν μόνο η Απόφαση του Ελσίνκι επιβαρυντική για τη χώρα μας. Εξόχως δυσμενής ήταν η αναγνώριση εκ μέρους της Ελλάδος ότι η Τουρκία έχει ζωτικά και νόμιμα συμφέροντα στο Αιγαίο.
Αυτό διαλαμβάνεται στην Συμφωνία της Μαδρίτης(1997), υπογεγραμμένη από τον Κώστα Σημίτη και τον Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ.

4. ΔΙΑΦΘΟΡΑ: Ας αφήσουμε στην άκρη το όργιο χρηματισμών και λαμογιάς από κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ και από στενούς συνεργάτες του Κώστα Σημίτη, καθώς υπάρχει κάτι υπέρτερο, για το οποίο αποκλειστικά υπεύθυνος είναι ο εκλιπών.

Πριν από τις εκλογές του 1996 ελήφθη η απόφαση να συνταχθεί Σχέδιο Νόμου για την πάταξη της διαφθοράς, τις μίζες από συμβάσεις κλπ. Ο Κώστας Σημίτης ανέθεσε την σύνταξη του Νομοσχεδίου στον καθ΄ύλην αρμόδιο Υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών, Χάρη Καστανίδη.

Του ζήτησε να το ετοιμάσει έγκαιρα λόγω εκλογών που σκόπευε να διενεργήσει το Φθινόπωρο. Ο Καστανίδης παρέδωσε το Νομοσχέδιο λίγο πριν από το καλοκαίρι και αυτό αξιοποιήθηκε προεκλογικά από το ΠΑΣΟΚ ως βούληση-εξαγγελία για την αντιμετώπιση της διαφθοράς.

Όμως όταν κέρδισε τις εκλογές ο Κώστας Σημίτης (Σεπτέμβριος 1996) πέταξε στα σκουπίδια το Νομοσχέδιο και φέρθηκε απρεπώς προς τον αρμόδιο υπουργό. Συγκεκριμένα, η εγκατάλειψη του Νομοσχεδίου έγινε στο υπουργικό Συμβούλιο από το οποίο απουσίαζε ο Καστανίδης λόγω ανειλημμένης υποχρέωσης (επίσκεψη στις ΗΠΑ).

Τα υπόλοιπα είναι γνωστά σχετικά με τις συμβάσεις (π.χ. με τη Siemens) και τις μίζες προς το ΠΑΣΟΚ (υπόθεση Τσουκάτου κλπ). Ας δούμε όμως τι είπε για το μείζον αυτό θέμα ο Χάρης Καστανίδης, μιλώντας το 2011 στη Βουλή ως υπουργός Δικαιοσύνης:

«Στις 8/5/97, ενώ απουσιάζω, συγκαλείται το υπουργικό και αποφασίζει να απορρίψει αυτό που ήταν προεκλογική διακήρυξη της κυβέρνησης με το επιχείρημα ότι το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο δεν χρειάζεται να αλλάξει. Στις 14/5/97 όταν γυρίζω από τις ΗΠΑ αποστέλλω επιστολή στον Σημίτη που το εξηγώ ότι έσφαλε το υπουργικό.

Η επιστολή αυτή καταλήγει ως εξής: «Ό,τι ισχυρίζομαι για την θεσμική θωράκιση της χώρας, σας παρακαλώ να μου επιτρέψετε να θεσπίσω πλαίσιο για τα θέματα αρμοδιότητας, μέτρα και κανόνες που εγγυώνται την διαφάνεια. Αν ούτε αυτό καταστεί δυνατό αναρωτιέμαι αν θα έχει νόημα η παραμονή μου στην κυβέρνηση». Στις 25/7/97 αποστέλλω νέα εναλλακτική πρόταση. Δεν υπάρχει απάντηση. Στις 30/8/97 ανακοινώνω την παραίτησή μου…

Τα γεγονότα δεν είναι τυχαία και αποτελούν μια κρίσιμη καμπή. Θα ήταν τελείως διαφορετική η πορεία του τόπου αν τότε ο πολιτικός κόσμος είχε αποδεχθεί διαφορετική λειτουργία για τις προμήθειες… Δεν κόψαμε τον ομφάλιο λώρο πολιτικής και επιχειρηματιών με αποτέλεσμα όλα αυτά τα τραγικά που βλέπουμε σήμερα».

5. ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ: Η φρενήρης κούρσα ξεκίνησε το 1997 και έφτασε στο ζενίθ το καλοκαίρι του 1999. Η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη χαρακτήριζε την άνοδο του Χρηματιστηρίου απόδειξη της καλής οικονομικής πορείας του τόπου.

Όμως αυτό ήταν το λιγότερο. Εν όψει των Ευρωεκλογών του 1999 (Ιούνιος) η φρενίτιδα που είχε δημιουργηθεί ενισχυόταν από διθυραμβικές δηλώσεις υπουργών (Παπαντωνίου, Πάγκαλος κ.α.), προτρεπτικές προς το κοινό να μετάσχουν στο χρηματιστηριακό πάρε-δώσε.

Είχε κυκλοφορήσει δε και μια προεκλογική αφίσα στην οποία αναγράφονταν τα εξής: «Σήμερα 1.000.000 επενδυτές ξέρουν ότι οι μετοχές τους έχουν αξία». Φυσικά, η φούσκα έσκασε (τον Σεπτέμβριο του 1999), με αποτέλεσμα να χαθούν περιουσίες ακόμη και από φτωχούς ανθρώπους που είχαν πέσει θύματα της γενικής ευφορίας και είχαν πουλήσει ακίνητα για να παίξουν στο Χρηματιστήριο.

Το ειδεχθές αυτό έγκλημα αρκετοί -και τότε και τώρα- έσπευσαν να το αποδώσουν στην απληστία και στην ελαφρότητα της ελληνικής κοινωνίας. Δυστυχώς γι’ αυτούς, η ελαφρότητα στεγάζεται στην δική τους σκέψη και προσέγγιση:

Όταν η κυβέρνηση μιας χώρας, με πρόθυμο και συνεπή αρωγό ΟΛΑ τα μίντια, δημιουργεί εικόνα ανθηρής οικονομίας, άκοπου κέρδους και μεγάλων ευκαιριών, τότε με μαθηματική ακρίβεια εγκλωβίζει την πλειονότητα σ΄ ένα παραμύθι στο οποίο ηδέως και αναπόφευκτα συμμετέχει -ασφαλής και βέβαιη για το κερδώον της συμμετοχής της.

Δυστυχώς, υπάρχει και ανάλογη συνέχεια, ενδεικτική καθαρού λαϊκισμού και μικροπολιτικού παιγνίου από την κυβέρνηση: Το μεν, διαβεβαίωνε ο ίδιος ο Κώστας Σημίτης ότι «Σε ένα-δύο 24ωρα η κατάσταση στο Χρηματιστήριο θα ομαλοποιηθεί» (Οκτώβριος 1999), το δε –για να ξεχαστεί το έγκλημα του Χρηματιστηρίου- έθεσε θέμα Ταυτοτήτων, το οποίο απασχόλησε επί μακρόν τα μίντια και την κοινωνία. Όμως η κοινωνία δεν ξέχασε…

6. ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ: Ένα από τα προτερήματα του Κώστα Σημίτη ήταν -λένε οι υμνωδοί του- η τόλμη του και το ότι αψηφούσε το πολιτικό κόστος. Δυστυχώς για τη χώρα, στο μείζον θέμα του Ασφαλιστικού έδειξε ατολμία, προτάσσοντας τη διατήρηση της κυβέρνησής του στην εξουσία.

Αν είχε τη στόφα μεγάλου ηγέτη που νοιάζεται για ριζοτομικές μεταρρυθμίσεις, δεν θα είχε εγκαταλείψει το Νομοσχέδιο Γιαννίτση. Αν τολμούσε να εναντιωθεί στους συνδικαλιστές και στα στελέχη του, όντως θα έχανε την εξουσία. Αλλά θα έμενε εσαεί ως τολμητίας πρωθυπουργός και λαμπερή περίπτωση πολιτικού, έστω για αυτή μονάχα την επιλογή.

7. ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ: Είχε επαινεθεί-μάλλον: αποθεωθεί- και μνημονεύεται ως εχθρός του λαϊκισμού, της υποσχεσιολογίας και της μικροπολιτικής ο Κώστας Σημίτης. Ορισμένα χαρακτηριστικά δείγματα μικροπολιτικής εξετέθησαν ηδη. Όμως υπάρχουν και χειρότερα.

Τον Σεπτέμβριο του 2003, στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, ο πρωθυπουργός εξήγγειλε το περιώνυμο «Πακέτο Σημίτη», ύψους ενός δις! Πηχυαίοι τίτλοι στις εφημερίδες και αναπτέρωση των ελπίδων ότι θα ανακάμψει δημοσκοπικά το ΠΑΣΟΚ.

Φυσικά, συνέβη το αντίθετο. Η οργισμένη κοινωνία έδωσε νέο δημοσκοπικό ράπισμα στον Κώστα Σημίτη και στην κυβέρνησή του. Τους έριξε στα τάρταρα. Και ανάγκασε τον πρωθυπουργό να παραιτηθεί και να δώσει το δαχτυλίδι της διαδοχής στον Γιώργο Παπανδρέου (θα πούμε παρακάτω).

Το αστείο είναι ότι το περίφημο «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα» του Ανδρέα Παπανδρέου ωχριά σε παροχές και εξαγγελίες μπροστά στο «Πακέτο Σημίτη». Απλώς η προπαγάνδα έκανε και στην περίπτωση αυτή το καθήκον της…

Όσο για την παραίτηση από την πρωθυπουργία και το δαχτυλίδι της διαδοχής στον φιλόδοξο Γιώργο Παπανδρέου, η εξήγηση είναι απλή: Ο Κώστας Σημίτης έβλεπε ότι θα χάσει τις εκλογές και γι΄ αυτό θέλησε να αποφύγει το πικρό ποτήρι της ήττας.

Ίσως γιατί ένιωθε ότι όσα είχε στιλβώσει ο ίδιος και η οργιαστική προπαγάνδα για τη χώρα (οικονομία, ΟΝΕ, έργα κλπ), η κοινωνία τα κατάλαβε ότι ήταν φτιαχτά, πεποιημένα και αναληθή σε μεγάλο βαθμό.

…Υπάρχουν κι άλλα εξόχως αρνητικά. Ενδεικτικώς με λίγες λέξεις:

– Ναι, υπήρξε ο εκλεκτός της Διαπλοκής. Σχεδόν ΟΛΑ τα μίντια τον υποστήριζαν. Ποτέ, ούτε ο Ανδρέας Παπανδρέου ούτε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχαν τέτοια διαρκή και προκλητική υπο-στήριξη.

– Ναι, ήταν ο Κώστας Σημίτης – ευγενικός κατά τα άλλα και σοβαρός- που από το προεκλογικό μπαλκόνι της Πάτρας αποκάλεσε χοντρό τον αντίπαλό του Μιλτιάδη Εβερτ. Τα… εν εγρηγόρσει μίντια ούτε είδαν ούτε άκουσαν τον απαράδεκτο, φτηνό χαρακτηρισμό. Όμως ορισμένα εξ αυτών είχαν να ειρωνεύονται επί μήνες τον Μιλτιάδη Έβερτ για το «Καρδίτσα- Καρδίτσα»…

– Ναι, ήταν πρωθυπουργός της χώρας όταν είπε στα κρυφά στον Τόνι Μπλέρ να μας δανείσουν οι Εγγλέζοι τα Γλυπτά του Παρθενώνα «γιατί έχω σε λίγο εκλογές» (η…απρόσεκτη κάμερα τον πρόδωσε).

– Ναι, είναι ο μόνος πρωθυπουργός που δεν ξεστόμισε ποτέ ούτε μια λέξη αυτοκριτικής.

…Η πρωθυπουργία του Κώστα Σημίτη σημαίνεται από αυτά, τα «μικρά» και τα μεγάλα-τα εξόχως επιβαρυντικά για τη χώρα. Ετσι, τα λίγα θετικά της διακυβέρνησής του (ΑΣΕΠ, ΕΚΑΣ, Ενταξη της Κύπρου αλλά με βαρύ αντίτιμο) δεν αντέχουν ως συγκρίσιμο μέγεθος μπροστά στον τεράστιο όγκο των αρνητικών και βλαπτικών για την πατρίδα μας.

Αλλά όπως έχω ξαναπει ο Κούλης επειδή έχει ζήσει την απαξίωση του πατέρα του επειδή είχε ελέγξει τα μμε, αυτός ακολούθησε την συνταγή Σημίτη, πετσώνοντας τα μμε που τον στηρίζουν απόλυτα, με το σωστό αντίτιμο βέβαια.

@fanis75 said in ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΚΛΟΓΕΣ #3:

@wantone said in ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΚΛΟΓΕΣ #3:

Οι πλουσιοι και οι δημοσιοι υπαλληλοι δεν πληρωνουν φορους.

Οι Δημόσιοι υπάλληλοι ειναι μισθωτοί οπότε φυσικά και πληρώνουν φόρους.

μια η αλλη ειναι ρε Φανη, το κρατος συλλεγει φορους και τους δινει χρηματα που αυτοι τα ξαναδινουν πισω ενα μερος σε φορους. αν το κανεις νετ καθαρο μενει το ποσο.

Χαχαχα α ρε έλληνες.... πάντα οι ξένοι έχουν δίκιο.

Οι δηλώσεις αυτές ήταν όταν τους ζητήθηκε από τις κεντρικές τράπεζες τους να κουρέψουν ομόλογα κάτι που θα επηρέαζε και τις δικές τους οικονομίες. Για αυτο έπρεπε κάτι να πουν για την αδυναμία της ευρωπαϊκής πολιτικής να μαζέψει τους ΝΔ στα επιστευτα ελλείμματα τους.

Η είσοδος της χώρας ήταν ακριβώς με τον ίδιο τροοο που έκαναν και οι δικές τους χώρες. Μάλιστα σε κάποιες χώρες που μας κουνούσαν το δάχτυλο με υψηλότερο ποσοστό έπαιξαν σε ξένο νόμισμα. Μια μεγάλη μάλιστα δεν έπρεπε να μπει και αυτή. Αλλά πφφφφ

Είπαμε ...α ρε έλληνες.