Χθες, όπως κάνουμε τα τελευταία χρόνια, βγήκαμε παιδικοί φίλοι για φαγητό και αμπελοφιλοσοφίες.
Θα βγαίναμε με 2 αυτοκίνητα, ένα το θωρηκτό PEUGEOT 2008 1.2 130 hp χειροκίνητο, που είναι αιώνες μπροστά από την εποχή του και το άλλο ένα ταπεινό γιαπωνέζικο κουβά NISSAN XTRAIL του 2009, που ακόμα λειτουργεί.
Δυστυχώς το θωρηκτό, μοντέλο 2/2021 με 23.000 km, μετά από αλλαγή οθόνης πίνακα οργάνων ύστερα, από αναμονή 6 μηνών, (ευτυχώς, γιατί αν ήταν ο άλλος ακατανόμαστος Σ θα ήταν 6 χρόνια η αναμονή), μετά από αλλαγή δισκόπλακων – τακάκια εμπρός, άλλα με μεγάλη έκπτωση από την αντιπροσωπεία, είναι ξανά άρρωστο.
Τον τελευταίο μήνα παρουσίαζε μια δυσλειτουργία ο κλιματισμός μέσω της οθόνης αφής, ώσπου κόλλησε στο να βγάζει μόνο κρύο αέρα με το βεντιλατέρ να δουλεύει στην μεγαλύτερη σκάλα, χωρίς δυνατότητα απενεργοποίησης.
Μετά από μια αναβάθμιση και μια αλλαγή μοτέρ – κλαπέτου, το θωρηκτό είναι ξανά στο ιατρείο περιμένοντας μια πλακέτα γιατί το πρόβλημα παραμένει.
Ευτυχώς η κόρη μου δεν χρειαζόταν τον γιαπωνέζικο τενεκέ της, που είναι αιώνες πίσω από το θωρηκτό και εξυπηρετηθήκαμε 4 φίλοι για να βγούμε βόλτα.
Η αλήθεια είναι ότι λόγο των χώρων του, που είναι καλύτεροι του θωρηκτού, ταξιδεύεις πιο άνετα και ήσυχα παρ’ όλα τα 36.000 km που ήδη έχει, ο πανάσχημος αρχαίος τενεκές.
Ο ιδιοκτήτης του θωρηκτού και φίλος Γιώργος, είπε ότι σήμερα θα πάει να το πάρει από το συνεργείο, έστω και χαλασμένο, γιατί είναι γρουσουζιά να αλλάξει χρόνο το αυτοκίνητο στο συνεργείο, είναι πολύ ευφυής με μεγάλη αίσθηση του χιούμορ.
Καλή χρονιά σε όλους με υγεία, τύχη και σωστές επιλογές στην ζωή μας.