το μονο που δινω στους φιλους θεσσαλονικεις ειναι η ποσοτητα, εκει δεν μπορω να πω τιποτα γιατι 1 σουβλακι θεσσαλονικης ειναι οσο 2 αθηναικα

Χμ, το θέμα είναι πολυσύνθετο. Τι ποσότητα και ποιότητα παίρνεις και τι λεφτά πληρώνεις, όλα αυτά μαζί με το δικό του συντελεστή το καθένα. Σε πλήθος γυράδικων στην Αθήνα και αλλού το κλασικό πιτόγυρο είναι σαν μικρό μπουκέτο σε μέγεθος. Υπάρχουν και μερικά μαγαζιά με δύο πίτες, μία κανονική και μία γίγας.
Χώρια το γύρο σε ψωμάκι, που πολλές φορές είναι παντόφλα 45 νούμερο σε αντιδιαστολή με τα μικρά ψωμάκια της Θεσ/νίκης που έχουν μεγάλη πέραση εκεί, αν και εγώ αυτά προτιμώ γιατί με το πρώτο μπουκώνω άσχημα πλέον.
Γενικά, αν ένα πιτόγυρο είναι π.χ. 50% σε βάρος παραπάνω από το κανονικό, δε σημαίνει ότι κοστίζει στο μαγαζί και 50% περισσότερο. Το αυτό και για πίτσες, αναψυκτικά, μπύρες και πλήθος άλλων καταναλωτικών προιόντων.
Ένα άλλο παράδειγμα του τι παίζει: ο γύρος χοιρινό κάνει περί τα 5 ευρώ το κιλό χονδρική, ο μοσχαρίσΟΣ, το ντονέρ δηλαδή 9, σχεδόν τα διπλάσια. Και έχει και πολύ λιγότερο χρόνο που μπορεί να μείνει στη σούβλα προτού πεταχτεί (δεν ευνοεί τα μαγαζιά με μικρή κίνηση, έχουν πολλές φύρες).
Και όμως αρκετά μαγαζιά που τον δουλεύουν χρεώνουν τα πιτόγυρα το ίδιο, άσχετα αν έχουν μέσα χοιρινό ή ντονέρ. Το πράμα έχει πολύ βάθος.

Ο χρήστης kkostask έγραψε:
Ρε φιλλλλαράκι, αυτό που ρουφάς το αναψυκτικό σου πως το λέτε? Σουβλάκι?

Πρώτη φορά μόνος Αθήνα το 1987....πραγματικός διάλογος σε σουβλατζίδικο στην Αγία Μαρίνα στην Ηλιούπολη...
Καλησπέρα,θέλω δύο πιτόγυρα.
Καλαμάκι θέλεις?
Οχι,πίτα με γύρο.
Σουβλάκι με κρέας δηλαδή?
Γιατί ρε φίλε? Με τι άλλο το φτιάχνετε?

Περιττό να πω ότι δεν έφαγα,δεν συνεννοηθήκαμε....

Εγώ πάντως πραγματικά κλαίω με το μέγεθος του πιτόγυρου/σουβλακίου στην Αθήνα...θέλεις 3-4 για να στανιάρεις....

Το 'καλαμάκι θέλεις?' άχρηστη ερώτηση. Μάλλον ήθελε να στο παίξει έξυπνος. Από τη στιγμή που του λες πιτόγυρο, εννοείς γύρο, τι καλαμάκι ρωτάει? Απλώς τα τελευταία χρόνια ρωτάνε γύρο χοιρινό ή κοτόπουλο. Το μακρινο 87 δε νομίζω να υπήρχε κοτόπουλο...

@ geiasou αν και έχουμε ξεφύγει τελείως πολλά ++++++

Ο χρήστης geiasou έγραψε:

1. Σουβλακι λεγεται. Με το καλαμακι πινεις το φραπε. ΛΑΘΟΣ. Λεγεται και καλαμακι γιατι το υλικο πανω στο οποιο καρφωνεις τα κρεατα ειναι απο καλαμια.

Σιγά μην είναι και από μπαμπού.
Ερωτήσεις: 1) Το αντίστοιχο κρέας το λέτε σουβλιστό ή καλαμακωτό; 2) Τον Αθ. Διάκο τον σούβλισαν ή τον καλαμάκωσαν; Εμ τα λέτε λάθος, εμ επιμένετε κιόλας.

Δε λεγεται σουβλατζιδικο, λεγεται γυραδικο. ΛΑΘΟΣ. Γυραδικο θα λεγοταν αν πουλαγε μονο γυρο η πηγαινες εκει και εκανες γυρω γυρω. Αφου ο ορος 'σουβλακια' ειναι πιο γενικος απο τον ορο 'γυρος'και εμφανιστηκε παλαιοτερα με αποτελεσμα να επικρατησει στην καθομιλουμενη, το μαγαζι που πουλαει ολα αυτα λεγεται σουβλατζιδικο και οχι γυραδικο.

Από τη στιγμή που το κύριο έδεσμα που πουλάει είναι ο γύρος, λογικότερο είναι να λέγεται γυράδικο. Όπως μια ταβέρνα που πουλάει κυρίως ψάρια λέγεται ψαροταβέρνα, κι ας μπορείς να φας και μπιφτέκι αν θες.

Ολα τα τυλιχτα λεγονται σαντουιτς ασχετως αν ειναι με ψωμι, πιτα, αραβικη κλπ. ΛΑΘΟΣ. Σαντουιτς ειναι ενα γρηγορο γευμα που αποτελειται απο δυο μερη ΨΩΜΙΟΥ αναμεσα στα οποια βαζουμε γεμιση απο τυρι, κρεας η λαχανικα.

Όχι βέβαια. Υπάρχουν εκατοντάδες παραλλαγές: https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_sandwiches

Δεν γνωριζω τι θα πει αράβικη. Οπως δεν γνωριζω τι θα πει ο Λωρενς της Αράβιας. Οπως δεν γνωριζω τι θα πει στρόγγυλο. Το εργο λεγεται Λωρενς της Αραβίας, το σχημα χωρις γωνιες λεγεται στρογγυλό και η πιτα που φτιαχνουν οι αραβες λεγεται αραβική και οποιος τρωει το σουβλακι του με αραβική πιτα θα πρεπει να χανει το δικαιωμα ψηφου.

Επιχείρημα, όχι αστεία...

Ολες οι σαλατες λεγονται αλοιφες γιατι τις αλειφεις στο ψωμι. ΛΑΘΟΣ. Λεγονται σαλατες γιατι εχουν αναμικτα υλικα και παιζουν το ρολο ορεκτικου η συνοδευτικου. Πχ ταραμοσαλατα, μελιτζανοσαλατα, πατατοσαλατα, ρωσικη σαλατα, τυροσαλατα, κλπ. Αυτα μπαινουν σε μικρο πιατο και τα παραγγελνουμε για τη μεση οταν παμε σε ταβερνα και δεν τα αλειφουμε πουθενα.

Αλοιφή είναι οτιδήποτε αλείφεται κάπου. Εκτός αν εκεί κάτω το τζατζίκι το τρώτε ξεχωριστά από το πιτόγυρο... Επίσης ξεκινήστε να τα αλείφετε. Και στα αγγλικά έτσι λέγονται (salad spreads): https://www.allrecipes.com/recipe/8790/ ... ad-spread/

Εσεις οι Αθηναιοι δεν ξερετε να τρωτε. Δεν εχετε παπρικες, κηπουρου, ουγγαρεζες, τυροκαυτερες, αγγουρομαγιονεζες στα πιτογυρα σας. ΛΑΘΟΣ. Καταρχην τι εστι αγγουρομαγιονεζα; Ποιος χαβαλες πηγε και ενωσε αγγουρι με μαγιονεζα; Και αστον αυτον. Ποιος χαβαλες παει και βαζει στο ιεροτερο ελληνικο εδεσμα, το ΣΟΥΒΛΑΚΙ αγγουρομαγιονεζα; Θα τρελαθω. Το σουβλακι το παραδοσιακο, το αντρικο, το προστυχο, αυτουνου που ξερει και τρωει, του αντρα του μπρουκλη και ντελικανη μπορει να εχει μεσα τα εξης υλικα: απαραιτητα κρεας, ντοματα, κρεμμυδι και τζατζικι η γιαουρτι και προαιρετικα μουσταρδα και κοκκινο πιπερι. ΤΕΛΟΣ. Ουτε καν πατατες που αρχισαν να βαζουν στα μεσα της δεκαετιας του 90 οι σουβλατζηδες για να τα παραγεμιζουν με φτηνο υλικο αντι για κρεας. Καλα για κετσαπ, ουγγαρεζες και αγγουρομαγιονεζες δεν συζηταω καν. Εκει τον πιανεις τον αλλον φιλικα απο τον ωμο, τον βγαζεις ευγενικα απο τον ιερο χωρο του σουβλατζιδικου, του λες αστο αγορι μου αντε στα Μακ Ντοναλτς να φας και τον διαγραφεις απο τους εκλογικους καταλογους.

Ευτυχώς που ήρθαν οι πρόσφυγες και μάθατε και τα υπόλοιπα υλικά. Ακόμα στο τζατζίκι και στα χοντροκομμένα κομμάτια κρέας θα είχατε μείνει.

Ο χρήστης REALZEUS έγραψε:

1. Σουβλακι λεγεται. Με το καλαμακι πινεις το φραπε. ΛΑΘΟΣ. Λεγεται και καλαμακι γιατι το υλικο πανω στο οποιο καρφωνεις τα κρεατα ειναι απο καλαμια.

Σιγά μην είναι και από μπαμπού.

Το τζακ-ποτ καλά κρατεί!!!

Πρώτη φορά μόνος Αθήνα το 1987....

Πολύ φοβάμαι οτι το 1987 αυτός ο διάλογος δεν έκρυβε ίχνος αστεϊσμού...
Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια, οι εκφράσεις του τύπου 'σουβλάκι με καλαμάκι/σουβλάκι με γύρο' έχουν πάρει τη θέση τους στην ιστορία και έχουν αντικατασταθεί απο τα 'πίτα-καλαμάκι/πίτα-γύρο', αντίστοιχα. Στους καταλόγους, μάλιστα, χαρακτηρίζονται πλέον ως 'τυλιχτά', παρόλο που ο χαρακτηρισμός αυτός δεν έχει καθιερωθεί στον προφορικό λόγο.

Απο την άλλη, εκείνο με τα τυριά και τα κασέρια, δεν έχει όμοιο, αν και κρατάω μια επιφύλαξη, γιατί νομίζω πως κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τα σαλάμια. Ζαμπόν, μορταδέλες κτλ = σαλάμια.

Εκεί που 'ξυπνά' το άλλο 50% της καταγωγής μου όμως, είναι με την μπουγάτσα.
Και όχι, η μπουγάτσα με το τυρί, δεν έχει καμία σχέση με την τυρόπιτα!
Και στο θέμα του φαγητού γενικότερα, ευτυχώς που έχω αυτό το 50% μέσα μου και ξέρω τί θα πει μπούκοβο, κύμινο και κανέλλα, γιατί αν περίμενα απο το 50% της αθηναίας, ακόμη νερόβραστα πιλάφια θα έτρωγα...!!

Στην Αθήνα ποτέ δεν είχα πρόβλημα στην παραγγελία του πιτόγυρου. Γύρο σε πίτα τους έλεγα, γύρο σε πίτα μου φέρναν. Σουβλάκι σε πίτα τους έλεγα, σουβλάκι σε πίτα μου φέρναν.

Στους καταλόγους, μάλιστα, χαρακτηρίζονται πλέον ως 'τυλιχτά', παρόλο που ο χαρακτηρισμός αυτός δεν έχει καθιερωθεί στον προφορικό λόγο.

Όταν ζητάνε υπάλληλους, μερικές φορές βλέπω η αγγελία ή η ταμπέλλα να λέει 'ζητείται τυλιχτής'.
Είναι γεγονός ότι είναι νεολογισμός, παίζει όχι παραπάνω από 10-15 χρόνια, και έγινε trigger με έξωθεν παρέμβαση -> wrap, αλλά σιγά σιγά προχωράει και νομίζω αυτοδικαίως.

Ομόσταυλε θα διαφωνίσω μαζί σου

α)Το σωστό είναι σουβλάκι όπως έλεγε πάντοτε η βόρεια Ελλάδα.

β)Και τα δυο είναι λάθος για γενίκευση (Σουβλατζίδικο είναι το Πέτρινο στην Πεντέλη, όπου έτρωγες μονο σουβλάκια, κατά τα άλλα το ψητοπωλείο είναι το πιο δόκιμο)

γ)Τυλιχτό το σωστό χωρίς να είναι απόλυτα λάθος το σαντουιτς. Ομως το Αθηναικό σουβλάκι ήταν για κλωτσιές.

δ) Ουτε κρυο ουτέ ζέστη για τις αραβικές,,, όμως ο μοσχαρίσιος γύρος με λαχανικά είναι πολύ δυνατός σε αραβική.

ε)Αυτο το θέμα με έχει μπερδέψει

στ)πάλι δεν έχω άποψη αλλά κάποτε όλα τα αλλαντικά τα λέγαμε σαλάμια

η)
Διαφωνώ εν μέρει
Είναι λάθος να μπαίνουν πατάτες σε τυλιχτό, μεγάλο λάθος.
Από την άλλη το τζατζίκι είναι μεν σημαντικό άλλα όχι αναντικατάστατο.Με νοσταλγία θυμαμαι την περιφημη λαγάνα που τρώγαμε στο Περιστέρι στις αρχές της δεκαετίας του 90. Λαγάνα, γύρο χοιρονό, κρεμμύδι, ντομάτα, καυτερό και τυροσαλάτα. Το καλύτερο εναλλακτικό σάντουιτς/τυλιχτό/σουβλάκι. Οι χαμουτζήδες τότε την λαγάνα την λέγαμε σουβλάκι είναι δυνατόν να μην μας παρει στο ψιλό όποιος ήταν πιο πανω από την Λαμία.

Η ουγγαρέζα δεν με τρελαίνει παρά την διαφήμιση που έχω φάει από φίλους.
Η τέλεια συνταγή είναι ντομάτα ,κρεμμύδι, μπούκοβο ή καυτερο πιπέρι και έαν είναι μεσημέρι τζατζίκι διαφορετικά χωρίς.

Και στην ποσότητα και στην ποιοτητα είναι καλύτερη η Θεσσαλονική. Την Αθήνα την έχει φάει η νεροβραστη τυποποίηση.

Ο χρήστης geiasou έγραψε:
Λαθη των φιλων Θεσσαλονικιων:

1. Σουβλακι λεγεται. Με το καλαμακι πινεις το φραπε. ΛΑΘΟΣ. Λεγεται και καλαμακι γιατι το υλικο πανω στο οποιο καρφωνεις τα κρεατα ειναι απο καλαμια. Εξαλλου το οτι ονομαζουμε ενα πραγμα με ενα ονομα (πχ αυτο που ρουφας τον φραπε) δε σημαινει οτι απαγορευεται να ονομασουμε με την ιδια λεξη και ενα αλλο (πχ αυτο που καρφωνεις κομματια κρεατος σε ξυλακι και τα ψηνεις). Ας πουμε ασφαλεια ειναι αυτο που πεφτει στον ηλεκτρικο πινακα οταν γινει βραχυκυκλωμα αλλα ασφαλεια ειναι και το συμβολαιο που σου κανει η ασφαλιστικη για το αμαξι σου, ασφαλεια ειναι και αυτο που κατεβαζεις στην πορτα του αυτοκινητου για να μην ανοιγει, ασφαλεια ειναι και υπηρεσια της ελληνικης αστυνομιας, ασφαλεια ειναι και αυτο που ανοιγαμε στο G3 πριν πατησουμε τη σκανδαλη στο πεδιο βολης.
2. Δε λεγεται σουβλατζιδικο, λεγεται γυραδικο. ΛΑΘΟΣ. Γυραδικο θα λεγοταν αν πουλαγε μονο γυρο η πηγαινες εκει και εκανες γυρω γυρω. Αφου ο ορος 'σουβλακια' ειναι πιο γενικος απο τον ορο 'γυρος'και εμφανιστηκε παλαιοτερα με αποτελεσμα να επικρατησει στην καθομιλουμενη, το μαγαζι που πουλαει ολα αυτα λεγεται σουβλατζιδικο και οχι γυραδικο.
3. Ολα τα τυλιχτα λεγονται σαντουιτς ασχετως αν ειναι με ψωμι, πιτα, αραβικη κλπ. ΛΑΘΟΣ. Σαντουιτς ειναι ενα γρηγορο γευμα που αποτελειται απο δυο μερη ΨΩΜΙΟΥ αναμεσα στα οποια βαζουμε γεμιση απο τυρι, κρεας η λαχανικα. Δεν το λενε οι Αθηναιοι, το λεει αυτος που το ανακαλυψε, ο Αγγλος Λορδος Σαντουιτς ο οποιος ως χαρτομουτρο που ηταν δεν ελεγε να σηκωθει απο το τραπεζι της χαρτοπαιξιας και γι'αυτο διεταζε τον υπηρετη του να του φερει κρεας αναμεσα σε 2 φετες ψωμι για να το τρωει χωρις να λερωνεται. Οι πιτες, οι ζυμες, οι ριζογκοφρετες κι εγω δεν ξερω τι αλλο δεν ειναι σαντουιτς.
4. Δεν γνωριζω τι θα πει αράβικη. Οπως δεν γνωριζω τι θα πει ο Λωρενς της Αράβιας. Οπως δεν γνωριζω τι θα πει στρόγγυλο. Το εργο λεγεται Λωρενς της Αραβίας, το σχημα χωρις γωνιες λεγεται στρογγυλό και η πιτα που φτιαχνουν οι αραβες λεγεται αραβική και οποιος τρωει το σουβλακι του με αραβική πιτα θα πρεπει να χανει το δικαιωμα ψηφου.
5. Ολες οι σαλατες λεγονται αλοιφες γιατι τις αλειφεις στο ψωμι. ΛΑΘΟΣ. Λεγονται σαλατες γιατι εχουν αναμικτα υλικα και παιζουν το ρολο ορεκτικου η συνοδευτικου. Πχ ταραμοσαλατα, μελιτζανοσαλατα, πατατοσαλατα, ρωσικη σαλατα, τυροσαλατα, κλπ. Αυτα μπαινουν σε μικρο πιατο και τα παραγγελνουμε για τη μεση οταν παμε σε ταβερνα και δεν τα αλειφουμε πουθενα. Αλοιφες λεμε συνηθως αυτα τα προιοντα που αλειφουμε το σωμα μας για θεραπευτικους λογους πχ Nivea, Voltaren, Fenistil, κλπ τα οποια οταν τα συγχεεις με φαγητα σου δημιουργειται μια αισθηση αναγουλας. Πχ αν ο σουβλατζης σε ρωτησει τι αλοιφη να βαλει στο σουβλακι σου, του λες αστο μεγαλε, παω να φαω καμια πιτσα γιατι σιχαθηκα.
6. Ολα τα κιτρινα τυρια λεγονται κασερια. ΛΑΘΟΣ. Μονο τα κασερια λεγονται κασερια. Τα γκουντα λεγονται γκουντα, τα ενταμ λεγονται ενταμ και τα τσενταρ λεγονται τσενταρ. Δηλαδη πως θα παρεις σοβαρα εναν ανθρωπο που σου λεει 'Φτιαξε μου ενα σαντουιτς. Απο αλλαντικα βαλε μου γαλοπουλα κι απο κασερια μιλνερ.'
7. Τα τυλιχτα δε λεγονται σουβλακια, λεγονται πιτογυρα. ΛΑΘΟΣ. Ουτε σουβλακια που τα λενε οι Αθηναιοι ειναι σωστο, ουτε και πιτογυρα που τα λενε οι Θεσσαλονικεις ειναι σωστο (καλα για το πιτογυρο σαντουιτς δε σχολιαζω καν). Γιατι εγω ας πουμε προτιμω πιτα με καλαμακι χοιρινο, ντοματα, κρεμμυδι, τζατζικι, μουσταρδα. Ειναι πιτογυρο αυτο; Ο πιο σωστος ορος ειναι τυλιχτο αλλα δυστυχως δεν εχει επικρατησει.
   8 ) Εσεις οι Αθηναιοι δεν ξερετε να τρωτε. Δεν εχετε παπρικες, κηπουρου, ουγγαρεζες, τυροκαυτερες, αγγουρομαγιονεζες στα πιτογυρα σας. ΛΑΘΟΣ. Καταρχην τι εστι αγγουρομαγιονεζα; Ποιος χαβαλες πηγε και ενωσε αγγουρι με μαγιονεζα; Και αστον αυτον. Ποιος χαβαλες παει και βαζει στο ιεροτερο ελληνικο εδεσμα, το ΣΟΥΒΛΑΚΙ αγγουρομαγιονεζα; Θα τρελαθω. Το σουβλακι το παραδοσιακο, το αντρικο, το προστυχο, αυτουνου που ξερει και τρωει, του αντρα του μπρουκλη και ντελικανη μπορει να εχει μεσα τα εξης υλικα: απαραιτητα κρεας, ντοματα, κρεμμυδι και τζατζικι η γιαουρτι και προαιρετικα μουσταρδα και κοκκινο πιπερι. ΤΕΛΟΣ. Ουτε καν πατατες που αρχισαν να βαζουν στα μεσα της δεκαετιας του 90 οι σουβλατζηδες για να τα παραγεμιζουν με φτηνο υλικο αντι για κρεας. Καλα για κετσαπ, ουγγαρεζες και αγγουρομαγιονεζες δεν συζηταω καν. Εκει τον πιανεις τον αλλον φιλικα απο τον ωμο, τον βγαζεις ευγενικα απο τον ιερο χωρο του σουβλατζιδικου, του λες αστο αγορι μου αντε στα Μακ Ντοναλτς να φας και τον διαγραφεις απο τους εκλογικους καταλογους.

ΥΓ: το μονο που δινω στους φιλους θεσσαλονικεις ειναι η ποσοτητα, εκει δεν μπορω να πω τιποτα γιατι 1 σουβλακι θεσσαλονικης ειναι οσο 2 αθηναικα

Και φυσικά στο φαγητό η Θεσσαλονίκη είναι μητρόπολη.

Η Αθήνα ήταν ένα ασήμαντο χωριό αρβανιτών πριν εγκατασταθεί ο Βασιλείας του νεοελληνικού κράτους με τους Βαυαρούς.
Η Θεσσαλονική ήταν κορυφαίο αστικό κέντρο της Οθωμανικης Αυτοκρατορίας με κοσμοπολιτικό χαρακτήρα. Το μπολιασμα με τους πρόσφυγες που ήρθαν το 22 δημιουργούσε πάντα τάσεις στην ελληνική αγορά.

Τα goodys αρχές δεκαετίας του 80 στην Τσιμισκή ήταν μακρα μπροστά από ότιδήποτε είχε η Αθήνα. Μόνο τα επικό Coccodrillo στο Περιστέρι υπήρχε στο ίδιο επιπεδο (μακράν το καλύτερο μπεργκεράδικο - μη μέλος αλυσίδας- που έχει λειτουργήσει σε ελληνικό έδαφος ), το όποιο δυστυχώς πηγαίνοντας στο Κολωνάκι μετασχηματίστηκε στο everest χάνοντας την ποιότητα που είχε.

Εγω επιμενω οτι το καλαμακι δεν ειναι λαθος. Εχει παρει το ονομα του απο το μικρο καλαμακι στο οποιο καρφωνονται τα κρεατα. Οπως και το παγωτο λεγεται ξυλακι απο το ξυλακι πανω στο οποιο στηριζεται το παγωτο. Δεν ειναι πρωτοφανες ουτε λαθος ενα φαγωσιμο να παιρνει το ονομα του απο το εργαλειο - σκευος - αντικειμενο με το οποιο μαγειρευεται η σερβιρεται.
Πραγματι ομως ο ορος σουβλακι που εχουν υιοθετησει οι Αθηναιοι για τα τυλιχτα δεν εχει καμια βαση και προφανως καθιερωθηκε ως γενικευση απο την επαναληψη της φρασης 'να παραγγειλουμε σουβλακια' η 'παμε για σουβλακια'.
Ομως δεν θα πρεπει να καταφυγουμε σε μπαμπινιωτισμους και να προσπαθουμε να μιλαμε στην καθημερινοτητα μας επιτηδευμενα με ορους που δεν υιοθετει κανεις.
Ας πουμε αν πας σε μια παρεα και πεις 'παιδια να παραγγειλουμε τυλιχτα με σουβλακια απο το ψητοπωλειο;', το πιθανοτερο ειναι να σε κοιταξουν ολοι καπως περιεργα. Η ορολογια στην καθομιλουμενη ειναι 'παιδια να παραγγειλουμε σουβλακια με καλαμακι απο το σουβλατζιδικο;'
Τι να κανουμε τωρα;

Υ.Γ. Εγω συγχαιρω τη Θεσσαλονικη μονο σε θεματα ποσοτητας οπως προειπα. Οχι σε θεματα ποιοτητας. Ανθρωποι που βαζουν μεσα στο σουβλακι πατατες, κετσαπ, τυροκαυτερη, τριμμενο τυρι, αγγουρομαγιονεζα, ρωσικη και κηπουρου απλως δεν ξερουν να τρωνε. Βεβαια ολα ειναι θεμα γουστου θα μου πει καποιος. Συμφωνω. Και η αδερφη μου γουσταρει οταν τρωει μπριζολα να κοβει το λιπακι γυρω γυρω και να το βγαζει και να τρωει μονο το στρογγυλο ψαχνο που ειναι σαν αχυρο. Γουστο της καπελο της. Αλλα αυτο δεν αλλαζει το γεγονος οτι δεν ξερει να τρωει.

Ο χρήστης george1977 έγραψε:
Και φυσικά στο φαγητό η Θεσσαλονίκη είναι μητρόπολη.

Η Αθήνα ήταν ένα ασήμαντο χωριό αρβανιτών πριν εγκατασταθεί ο Βασιλείας του νεοελληνικού κράτους με τους Βαυαρούς.
Η Θεσσαλονική ήταν κορυφαίο αστικό κέντρο της Οθωμανικης Αυτοκρατορίας με κοσμοπολιτικό χαρακτήρα. Το μπολιασμα με τους πρόσφυγες που ήρθαν το 22 δημιουργούσε πάντα τάσεις στην ελληνική αγορά.

Τα goodys αρχές δεκαετίας του 80 στην Τσιμισκή ήταν μακρα μπροστά από ότιδήποτε είχε η Αθήνα. Μόνο τα επικό Coccodrillo στο Περιστέρι υπήρχε στο ίδιο επιπεδο (μακράν το καλύτερο μπεργκεράδικο - μη μέλος αλυσίδας- που έχει λειτουργήσει σε ελληνικό έδαφος ), το όποιο δυστυχώς πηγαίνοντας στο Κολωνάκι μετασχηματίστηκε στο everest χάνοντας την ποιότητα που είχε.

Ρε θεούλη που ξέρεις το coccodrilo;; ;; έπος!! Με άφηναν αρχές δεκαετίας 80 τα ΣΚ οι γονείς μου στη συγχωρεμενη τη θεία μου που ήταν παντρεμένη με βερο περιστεριώτη και εκείνα τα χρόνια εμέναν λίγο πιο δίπλα επί της εθνικής αντιστάσεως και εννοείται όλο από εκεί περνάμε φαγητό!!! Λαχταριστές γεύσεις της παιδικής ηλικίας!!!
Μεγάλη συγκίνηση βραδιάτικα!!!

Ο χρήστης george1977 έγραψε:
όμως ο μοσχαρίσιος γύρος με λαχανικά είναι πολύ δυνατός σε αραβική.

Λαχματζούν!!!

Τι σχέση έχει το λαχματζούν = κάτι σαν αραβική πίτσα με ψιλοκομμένο κιμά, λαχανικά και αρωματισμένο συνήθως με στυμένο λεμόνι) με το μοσχαρίσιο γύρο σε αραβική?
Τρώω συνέχεια και από τα δύο, είναι οι πρώτες επιλογές μου. Ας ακούσω και μια άλλη γνώμη.

Κάτι άλλο. Η αγορά έχει φύγει εδώ και πολλά χρόνια, πάνω από 10-15, από τον γύρο που έφτιαχναν επιτόπου τα σουβλατζίδικα ή στο χασάπη της γειτονιάς και έχει πάει στις μεγάλες μονάδες επεξεργασίας κρέατος που καλύπτουν όλες τις προδιαγραφές HACCP κ.τ.λ. και καλύπτουν όλη την αγορά με καθημερινές διανομές με φορτηγά ψυγεία. Το μερίδιό τους είναι στην περιοχή του 95%, μόνο μεγάλα μαγαζιά που μπορούν να κάνουν την αναγκαία επένδυση, έχουν κατανάλωση, γνωρίζουν το αντικείμενο και αντέχουν τους έλεγχους των αρμοδίων φτιάχνουν πλέον τον δικό τους γύρο.
Αποτέλεσμα: όλοι αγοράζουν πλέον τον ίδιο γύρο από τους ίδιους -λίγους σχετικά- προμηθευτές, στην ίδια τιμή και οι διαφορές τους σε επίπεδο λιανικής είναι πλέον αστείες.

Έτερο κότερο. Αυτά που λέτε για Θεσ/νίκη, πότε ήταν η τελευταία φορά που το διαπιστώσατε? Αν ήταν το 1987 είναι πριν από 31 χρόνια, δεν υπήρχε γύρος κοτόπουλο ή μοσχαρίσιος, ουτε καν κεμπάπ, και ο καθένας έκανε το κουμάντο του με την παρασκευή των εδεσμάτων του μαγαζιού του.
Πήγα Θεσ. για 4 μέρες το 2014 τελευταία φορά για δουλειές και έτρωγα κάθε μέρα σε σουβλατζίδικα, παλιά μου τέχνη κόσκινο. Δεν διαπίστωσα κάποια σοβαρή διαφορά σε ποσότητα και ποιότητα σε σχέση με Αθήνα (λίγο περισσότερο ίσως το 2006 που έμεινα συνεχώς για ένα χρόνο εκεί). Το μόνο που διαφοροποιούσε τα πράγματα ήταν η πληθώρα των διατιθέμενων πασαλλειμάτων, τα οποία έτσι και αλλιώς με άφηναν πάντα παγερά αδιάφορο, ποτέ δεν τα βάζω στο στόμα μου, ή το γεγονός ότι υπήρχαν μικτά μαζαγιά (σουβλατζίδικα-κρεπερί) που αλλού είναι σχεδόν ανύπαρκτα (λάηκ εδώ).
Το τυπικό σετ που παίρνω απαρέγκλιτα εγώ (ελλείψει μοσχαρίσιου γύρου ντονέρ) είναι : γύρος χοιρινός σε πίτα, ΧΩΡΙΣ πατάτες, με μόνο τζατζίκι από σως, ντομάτα και κρεμμύδι, ήταν σχεδόν το ίδιο με οπουδήποτε αλλού. Όταν δε αντί για γύρο μπει σουβλάκι χοιρινό στην πίτα, η ταύτιση είναι ΠΛΗΡΗΣ. Και έφαγα σε διάφορα σουβλατζίδικα.
Μια επίσης διαφοροποίηση, που όμως αυτή τη φορά την προτιμώ: Το ψωμάκι, αν δεν θες το γύρο σε πίτα, είναι μικρότερο και περισσότερο μανιτζέβελο, η δε ποσότητα κρέατος που έμπαινε μέσα ήταν ίδια με τον πιτόγυρο και έχει την ίδια χρέωση. Στην Αθήνα, αλλά και αλλού (Πάτρα, Κόρινθος που πήγα πρόσφατα), είναι κοτζάμ γαλότσα και έχει σημαντικά μεγαλύτερη χρέωση (4,2 αντί για 2,4! σε ένα τυχαίο μαγαζί, οι τιμές διαφοροποιούνται φυσικά ανά περίπτωση), δείτε τα δύο λινξ που παραθέτω από ιφουντ.
ΌΜΩΣ αν συνυπολογίσεις και το βάρος της μερίδας, αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, τότε οι διαφορές είναι αστείες, αν υπάρχουν καν. Π.χ. και για ευκολία τα νούμερα: αν το πιτόγυρο κάνει 2 ευρώ και το ψωμόγυρο (δικιά μου λέξη, τώρα τη σκέφτηκα ) 3 αλλά είναι και +50% σε βάρος, πρακτικά έχουν την ίδια τιμή μονάδας.

Αν πας σε μερίδα γύρου, ή σκέτα σουβλάκια, η ταύτιση είναι και εδώ στην περιοχή του 100% σε συνδυασμό τιμής/ποσότητας/ποιότητας.
Αν θες σε πίτες γίγας drone size, ή γύρο μοσχαρίσο, απλά μένεις Αθήνα, σπανίζουν παραέξω σαν την μονάχους μονάχους.
Αν θες παντσέτα σε ψωμάκι βέβαια, η κατάσταση αντιστρέφεται.
Αν θες πίτα με μπιφτέκι λαχανικών, το 99% των μαγαζιών δουλεύει με το κατεψυγμένο μπιφτεκάκι της McCain, τρως το ίδιο πράμα παντού. Το αυτό και για πίτα-κεμπάπ, 5-6 βιομηχανίες έχουν το 90% της αγοράς.
Αν 'κυνηγάς' τα πασαλείματα βέβαια, η Β.Ελλάδα γενικώς είναι ο παράδεισός σου.
Πουθενά βέβαια δεν ξέρουν να τυλίγουν σωστά, για μαθήματα ας περάσουν από τους Άραβες στη Σοφοκλέους ή πέριξ της πλ. Βάθης μπας και ξυπνήσουν ΌΛΟΙ τους.

https://www.e-food.gr/delivery/athina/kalo-pshmeno

https://www.e-food.gr/delivery/thessaloniki-agia-triada/to-pshtopoieion

Πέραν της πλάκας, αυτή η 'διαμάχη' περί σωστού και λάθους θεωρώ πως δεν έχει νόημα. Τι θα πει αυτό είναι σωστό κι αυτό λάθος; Η γλώσσα δεν είναι στατική, εξελίσσεται. Κάθε έκφραση που χρησιμοποιείται στην καθομιλουμένη από πολύ κόσμο είναι εξ' ορισμού σωστή. Συνεπώς και το καλαμάκι είναι απολύτως δόκιμη έκφραση (στην Αθήνα) και το σάντουιτς (στη Θεσσαλονίκη). Το ότι μπορεί κάτι να μην είναι σωστό στην κυριολεξία δεν το κάνει απαραίτητα και λάθος. Τόσες και τόσες μεταφορές χρησιμοποιούμε στη γλώσσα μας, στο φαγητό απαγορεύεται;

Όσο για το μέγεθος της πίτας/γέμισης διαφωνώ οριζοντίως και καθέτως ότι η μεγαλύτερη έχει κατ' ανάγκη πλεονέκτημα. Εδώ ταιριάζει το 'ουκ εν τω πολλώ το ευ'. Αλλού παίζεται το παιχνίδι. Πόσες φορές έχω φάει κάτι πιτόγυρα μπουριά που το κρέας δεν τρωγόταν, το τζατζίκι αδιάφορο κτλ. Αντίθετα κάτι πίτα σουβλάκι μια σταλιά με υλικά ένα κι ένα είναι να γλύφεις τα δάχτυλά σου. Φυσικά θες 3-4 να χορτάσεις, εκεί που στα άλλα παίζει και με λίγο παραπάνω από ένα να σκας. Ε και; Φάε 3-4. Τώρα αν χρεώνουν τις μικρές πίτες όσο τις μεγάλες εκεί είναι για φάπες, αλλά δε μιλάμε για οικονομοτεχνικά κριτήρια εδώ, μας ενδιαφέρει η γεύση.

Εννοείται βέβαια παίζει και το αντίθετο, μεγάλες πίτες που είναι πεντανόστιμες και μικρές που δεν τρώγονται. Προσωπικά όμως δεν πολυσυμπαθώ τα τεράστια πίτα σουβλάκι. Μεταξύ δύο πιτοσουβλακίων με τα ίδια ακριβώς υλικά προτιμώ το μικρότερο. Στα μεγάλα κάπου χάνεται το δέσιμο με την πίτα, νιώθεις σα να τρως μερίδα. Αλλά αυτό είναι προσωπικό γούστο, σε άλλους αρέσουν οι μεγαλύτερες πίτες. Βέβαια πολλοί τις προτιμούν γιατί εντυπωσιάζονται και λένε 'πωωω τι θα φάω τώρα' βλέποντας μόνο το μέγεθος, αλλά σίγουρα υπάρχει και πολύς κόσμος που απλά του αρέσουν - μάλλον ο περισσότερος εδώ που τα λέμε.

Give this man a cookie! Λες και μπήκε στο πληκτρολόγιό μου.

Μπείτε στο λίνκ να δείτε τι πάει να πει χ2 πιτόγυρο. Ήμουν πέρισυ στην Κρήτη και στα περισσότερα σουβλατζίδικα παίζει πιτόγυρο διαστάσεων μπουκέτου και βάρους ...μισού κιλού.
Η λογική είναι η εξής : Στο χρεώνω 4, 4,5 έως και 5 ευρώ, και τρως το διπλάσιο και βάλε από ένα κοινό πιτόγυρο ενώ πληρώνεις μόνο 1,5 με 1,8 φορές επάνω.
Καλό ε?

http://www.tilestwra.com/afto-ine-megalytero-pitogyro-stin-ellada-ke-vriskete-stin-kriti/

Λοιπόν είναι πολύ κακό. Δεν πιάνεται από πουθενά, ξεχειλίζει διαρκώς, δεν δαγκώνεται εύκολα, ενώ όταν το τρως γεμίζει με ένα υλικό μέσα το στόμα σου και μπουκώνεις, π.χ. μόνο πατάτες ή μόνο κρέας, άντε με ολίγη πίτα (γίγας εδώ, η κοινή δε σηκώνει το χ2).
Στο τέλος το άνοιξα, ζήτησα ένα πηρούνι, και έφαγα σαν να είχα μερίδα. Είδα δε κάποιους που στο τέλος το άφηναν χωρίς να το τελειώσουν γιατί παραήταν πολύ.

Τέλος υποβάλω τη δική μου τοπ λιστ με τα εδέσματα των σουβλατζίδικων που προτιμώ κατά σειρά προτεραιότητας:

1. Πίτα με γύρο αρνίσιο (μόνο Αθήνα σε 4-5 μαγαζιά αράβικα)
2. Πίτα με κεμπάπ αρνίσιο (το αυτό)
3. Πίτα με γύρο ντονέρ (κυρίως Αθήνα το βρίσκω, αλλά και Θράκη για ευνόητους)
4. Σουβλάκι χοιρινό σκέτο με αλατάκι, ρίγανη και λεμόνι στο πιάτο (το ίδιο γαμάτο σε άπασα την επικράτεια)
5. Πανσέτα χοιρινή σε ψωμάκι (κυρίως Β. Ελλάδα, αλλά αν το βρεις και αλλού είναι το ίδιο, αν όμως)

Απ' τ' αγαπημένα εδέσματα το ντονέρ (και γύρος αρνίσιος!). Στο εξωτερικό έχω φάει απίστευτα ντονέρ (άλλοι το φτιάχνουν με μοσχάρι, άλλοι με αρνί, άλλοι σε συνδυασμό - προσωπικά προτιμώ να έχει και αρνί μέσα). Στην Αθήνα όπου έχω δοκιμάσει ντονέρ έχω απογοητευτεί. Βασικά είναι μοσχαρίσιος γύρος που κατ' επίφαση ονομάζεται ντονέρ (έξω που έχω φάει είναι γύρος μεν αλλά πολύ πιο λεπτοκομμένος και με διαφορετικά μπαχαρικά, καμία σχέση με απλό γύρο μοσχάρι - άσε που έχει και αρνί).

Θα παρακαλούσα το φίλο @dtsou ή οποιονδήποτε συμφορουμίτη έχει υπόψη του να γράψει μερικές προτάσεις για μαγαζιά με ντονέρ ή/και γύρο αρνίσιο εντός Αττικής. Αισιοδοξώ πως απλά δεν έχω φάει στο σωστό μέρος. Ολόκληρη Αττική δε θα υπάρχει ένα ντονέρ της προκοπής; Μπορεί και όχι αλλά τουλάχιστον ας το έχουμε ψάξει πρώτα.

Περί ντονερ: Οι Τούρκοι/Κούρδοι/Αρμένιοι κλπ το κάνουν κάπως σαν συμπιεσμένο κιμά και όχι σαν κομμάτια κρέας. Έχω την εντύπωση ότι είναι αλεσμένο το κρέας και φυσικά πολύ λεπτοκομμένο.

Το λαχματζούν είναι άλλος έρωτας!!!

Ο χρήστης REALZEUS έγραψε:
Περί ντονερ: Οι Τούρκοι/Κούρδοι/Αρμένιοι κλπ το κάνουν κάπως σαν συμπιεσμένο κιμά και όχι σαν κομμάτια κρέας. Έχω την εντύπωση ότι είναι αλεσμένο το κρέας και φυσικά πολύ λεπτοκομμένο.

Το λαχματζούν είναι άλλος έρωτας!!!

Η περιγραφή σου ταιριάζει σ' αυτό που έχω δοκιμάσει (η αλήθεια είναι ότι όταν το βρίσκω δεν κάθομαι να το αναλύσω - πέφτω με τα μούτρα!). Το ερώτημα είναι πού θα το βρούμε εις τας Αθήνας...

Μέχρι το 2001 περίπου η πίτα με γύρο ή σουβλάκι ή...κοτομπεικον ήταν εμπειρία πραγματική σε σχέση με τα αντίστοιχα στην Αθήνα κυρίως σε ποσότητα αλλά και ποικιλία ... αλοιφών (dressings για να συνεννοηθούμε) .

Εκεί όμως που πραγματικά υπήρχε χάσμα ήταν στις ... κρέπες .
Οι τύποι στην Ναυαρίνου είχαν φτάσει σε άλλο επίπεδο!
Εγώ ήξερα τις κρεπουλες σαν γλυκό με λίγη σοκολάτα και μπισκότο τριμμένο. Άντε και σαν πρωινό ελαφρύ με μια φετουλα ζαμπόν και τυράκι για τοστ.

Μόλις είδα την μανία με την Nutella και δεκάδες βαζακια με όλων των ειδών τους ξηρούς καρπούς τριμμενους και διάφορα είδη μπισκότα και η γλυκά-φρουτα έπαθα σοκ.
Πεντανόστιμες , με καταπληκτική υφή στην ζύμη , εξωπραγματικές.

Σοκ και δέος με τις αλμυρές επίσης που ήταν πραγματικό πλήρες γεύμα , ήθελες δύο χέρια να τις κρατήσεις, με...λουκάνικα , κοτόπουλο, πατάτες , μανιτάρια κλπ και φυσικά τις γνωστές σε όλους αλοιφές.

Μόνο στην Καστέλλα θυμάμαι τότε μια κρεπερι που μπορούσε να συγκριθεί κυρίως σε γεύση και υφή της ζύμης με τις αντίστοιχες της Ναυαρίνου αλλά επ ουδενί σε ποικιλία και ... φαντασία - όργιο γεύσεων.

Sent from my Mi Note 2 using Tapatalk