@lap said in ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΚΛΟΓΕΣ #3:
Όχι γιατρέ μου θα ίσχυε αυτό οου λες μονάχα εάν τα μεγέθη της οικονομίας ήταν παρόμοια. ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ
Η ανάπτυξη του ΑΕΠ, και η προστιθέμενη αξία των παραγωγικών συντελεστών της οικονομίας του 2000 καταβρόχθισαν αυτά τα ομόλογα.
Όμως για να είμαστε αντικειμενικοί αυτό που οδήγησε σε επιτροπεία ήταν ένα ομολογο 25 ετιας του ΠΑΣΟΚ.
Τα μεγέθη όμως της οικονομίας μπροστά σε αυτό το ομόλογο ήταν τεράστια. Οποτε η ευθυνη δεν είναι στο ομόλογο αυτό πριν 25 έτη αλλά στο ότι το δημόσιο με τα μεγέθη της πραγματικης οικονομίας ΔΕΝ μπορούσε να το εξυπηρετήσει.
Για παράδειγμα ένας συγγενής σου πήρε δάνειο 1 εκ δραχμών. Πριν 25 έτη. Δηλαδή 3000 ευρώ. Εσύ είσαι οντως ένας πετυχημένος ιατρός με καριέρα κτλ. Έρχεται αυτό το ας το πουμε δάνειο/ομολογο των 3000 ευρώ, το οποίο το γνωρίζεις διότι κάθε ετος στο τονίζει ο λογιστής ότι θα έρθει. Και φτάνεις στο σημείο να μην μπορείς να το πληρώσεις. Ποιος φταίει; Ο συγγενης σου πριν 25 έτη που πηρε ένα δάνειο που ίσως με αυτό έχτισε το ιατρείο σου ή εσυ που δεν μπορείς με το σημερινό σου μέγεθος και εισοδηματα να πληρώνεις ένα υπολογισμένο δάνειο/ομόλογο 3000 ευρώ διότι τα ξόδεψες σε άλλες δαπάνες όχι τόσο απαραίτητες;
Για το πελατειακό σύστημα στην χωρα συμφωνώ. Όμως οι συσχετισμοί ήταν διαφορετικοί. Οι δεξιοι ήταν πολλοί στο δημόσιο, το ΠΑΣΟΚ το θεωρούσαν ως μια παρένθεση κτλ Οποτε το ΠΑΣΟΚ για λόγους επιβίωσης έκανε αυτό που έκανε και η ΕΡΕ και η ΝΔ. Έφτιαξε κομματικό στρατο. Μη ξεχνάς πως η εμπειρία του Αντρέα από την δεκαετία του 60 ήταν κάπως έντονη. Η χωρα δεν ήταν αγγελικά πλασμένη. Πριν τα γεγονότα τστα τέλη του 60 έφτασε το κράτος να μην υπακούει στις εντολές της κυβέρνησης! Δεν μπορούσε να διοικήσει μια ψηφισμένη κυβέρνηση μέσω του κράτους. Όλα αυτά υποθέτω πως δημιούργησαν ένα έντονο ένστικτο πολιτικής επιβίωσης στο κόμμα ( σου λέει δεν θα την ξανα πατήσουμε όπως το 60) κάτι που οδήγησε στο οντως πελατειακό κράτος και ιδιαιτερα σε θέσεις κλειδιά.
Τα εξωραΐζεις λίγο, τα ποσά στα εδωσα παραπάνω. Ο δανεισμός του Σημίτη δεν ήταν για μετά από 25 χρόνια αλλά πολύ βραχυτερα, σου είπα 30 δις το 04 και 41 το 09 τα χρεωλυσια (δλδ δάνεια που έληγαν και ήθελαν αναχρηματοδοτηση).
Για την ακρίβεια λοιπόν, ο συγγενής δανείστηκε για να χτίσει κλινική. Αντ αυτού παρέδωσε στον απόγονο ιατρείο δύο δωματίων σε ημιόροφο. Και προφανώς ο απόγονος ήταν αδύνατο να ανταποκριθεί ως απλός γιατρός για δάνειο που αντιστοιχουσε σε κλινικαρχη. Βέβαια ο λογιστής θα είχε τονίσει το επερχόμενο κανονι αναμφίβολα, συμφωνω.