Η αλήθεια είναι ότι διαβάζοντας 4 σελίδες ξέχασα τι ήθελα να γράψω από την πρώτη...
Όταν ήμουν μικρός, χάζευα τις alfa στον δρόμο και έλεγα ότι όταν μεγαλώσω θα αποκτήσω μία. Ήταν απλά θέμα αισθητικής. Οι alfa όμως ήταν πολύ ακριβές για να μπορώ να αποκτήσω μία (οποιαδήποτε) όταν πήρα το δίπλωμα. Ετσι αγόρασα το πρώτο μου fiat, μετ/νο βέβαια.
Στην πορεία και όταν άρχισα να ασχολούμαι αρκετά με τα αυτοκίνητα και αφού σπούδασα μηχανικός (άρα μπορούσα να καταλάβω και να αξιολογήσω πληροφορίες) έβλεπα ότι οι alfa για τα δικά μου οικονομικά δεδομένα ήταν ασύμφορες, γιατί και ακριβά ανταλλακτικά είχαν και καγκουρεμένες ήταν οι περισσότερες, οπότε θα τα χρειάζονταν αυτά τα ανταλλακτικά.
Όταν άρχισα να κάνω κέφι την alfasud υπήρχε πρόβλημα με τα σάπια...
Σκεφτόμενος αυτά και μη έχοντας ακόμα μιά οικονομική άνεση που θα μου επέτρεπε να ρισκάρω μιά τέτοια αγορά, αγόραζα συνεχώς fiat σαν υποκατάστατο.
Καλό υποκατάστατο βέβαια γιατί πέρασαν απο τα χέρια μου 124 sport, 124 spinder, ritmo 130 tc κλπ
Τα fiat με βόλευαν γιατί μπορούσες να κάνεις απίστευτες μετατροπές και έτσι μπορούσα να εξασκήσω αυτά που μάθαινα. πχ a 112 abarth κινητήρα σε fiat 600 d του 1956.
Όταν απο παρέες κατόρθωνα να οδηγήσω καμιά jounior μετατροπή σε veloce, η καμιά jtv,τις ονειρευόμουν για μέρες.
Αυτό ήταν το απωθημένο μου, για να συμφωνήσω με φίλο στις προηγούμενες σελίδες.
Πέρασαν τα χρόνια και βγήκε η alfa 33, 75. Εγώ είχα μείνει κολλημένος στα παλιά που ήξερα και που άκουγα. τις οδήγησα, αλλά δεν τις αγόραζα. Το ίδιο συνέβη με τις 145 - 146.Αχ άτιμη προκατάληψη, άτιμα κολλημένα μυαλά, άτιμο ράδιο αρβύλα.
Όταν βγήκε η 156 την ερωτεύτηκα, αλλά δεν 'ρίσκαρα' να την πάρω για τους παραπάνω λόγους...Βρήκα όλους τους γνωστούς από τα συνεργεία και ρώταγα ...προβλήματα αξιόλογα μηδέν. Μετά ήρθε η 147, περισσότερο κοντά στο μέγεθος που με εξυπηρετούσε. Έστειλα e-mail στην Ιταλία για να δω πότε βγαίνει η πεντάπορτη και πήρα ένα από τα πρώτα κομμάτια. Για τις εντυπώσεις μου σας έχω γράψει. Σίγουρα δεν είχε το πιο σπορτίβικο στήσιμο της 156, αλλά και αυτή η ουδετερότητά της με ενθουσίασε.Καλά για το τιμόνι ούτε θέλω να απαντήσω....
Τώρα να πούμε και τα άλλα...
Αν ο πατέρας μου είχε μιά Toyota corolla, το γούστο μου ή η λογική μου ίσως να είχαν διαμορφωθεί αλλιώς. Βέβαια είχε ένα audi 100 ls automatic αμερικάνικο το οποίο το είχα σκίσει, αλλά τότε που το πήρε είχα καταλήξει ήδη στο τι θέλω από ένα αυτοκίνητο.
Κατά την γνώμη μου οι alfa romeo και τα audi (αφου συγχωνεύτηκε με DKW και NSU), έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά και λίγες διαφορές.
Τα κοινά είναι, ότι και στις δύο εταιρείες υπήρχαν κα@λωμένοι μηχανικάρες οι οποίοι ήταν μπροστά από την εποχή τους. Εκτος απο τα alfa romeo κοιτάξτε και λίγο τα NSU και ειδικά το RO 80 με τον wankel κινητήρα και διαβάστε για το κράτημα (ήταν περίπου το 1973 μπροσθιοκίνητο).
Άλλο κοινό είναι ότι η αγορά δεν μπορούσε να πληρώσει την έρευνα και έπεσαν έξω.
Τρίτο κοινό είναι ότι αγοράστηκαν από εταιρείες που έβγαζαν λαϊκά αυτοκίνητα. Και καλά για την fiat ισχύει μέχρι ενός σημείου, γιατί έχει δώσει αρκετά στην αυτοκίνηση, αλλά η vw το μόνο που έκανε μέχρι τότε είναι να συνεχίζει με παραλλαγές των αυτοκινήτων του Χιτλερ.
Και μην ξεχνάμε πoιoς οίκος σχεδίασε το πρώτο golf.
Η διαφορά είναι ότι στην alfa romeo έχουν λίγο μεγαλύτερη δυνατότητα να κάνουν το κέφι τους ενώ στην audi λιγότερο. Τίποτα άλλο κατά την γνώμη μου.Τσάμπα οι τσακωμοί...
Με όλα αυτά θέλω να καταλήξω ότι συμφωνώ με τους περισσότερους που γράψανε στις προηγούμενες σελίδες (εκείνοι διαφωνούν μαζί μου) δηλ.
Παίζει μεγάλο ρόλο το αυτοκίνητο που είχε η οικογένειά μας και που κάναμε τις πρώτες μας βόλτες, αυτό έχει χαραχθεί.
Παίζει μεγάλο ρόλο η ιστορία της κάθε μάρκας. Οι παλαιοί σχεδιαστές και μηχανικοί, μπορεί να έχουν πεθάνει, όμως η φιλοσοφία τους έχει παραμείνει, σε μοκρότερο βαθμό και με πολλά στοιχεία marketing να επεμβαίνουν, αλλά έχει παραμείνει...
Όπως παίζει μεγάλο ρόλο και το marketing, αυτό όμως που ανιχνεύει τις εκάστοτε ανάγκες του κοινού. Απλά θα ήθελα να μένει εκεί και αν μπορεί να διαμορφώνει ουσιαστικές ανάγκες.
Ελπίζω να μην σας κούρασα αλλά η γρίπη με ξυπνάει ανώμαλες ώρες και δεν έχω τίποτα άλλο να κάνω. πχ να καθαρίσω τις αντίκες μου
