Μου έχει δημιουργηθεί μια απορία, την οποία εξέθρεψαν τα περισσότερα θέματα που αφορούν σε συγκρίσεις αυτοκινήτων:
Γιατί τέτοια απίστευτη εμμονή με τα πλαστικά??? Το τελευταίο που κοιτάω σε ένα αυτοκίνητο είναι αν το ταμπλό έχει το τάδε αφρώδες υλικό ή αν είναι λίγο περισσότερο 'χονδρόκοκκο' και κόψει η μαρέγκα!
Άλλωστε, από τα τέλη της προηγούμενη δεκαετίας, προσωπικά έχω διαπιστώσει τέτοια πρόοδο στο εσωτερικό των αυτοκινήτων, που πρέπει να είσαι πραγματικά μυστήριος για να θάβεις ένα αυτοκίνητο επειδή μερικά τετραγωνικά εκατοστά πλαστικού είναι λίγο πιο σκληρά στο δείνα ή στο τάδε μοντέλο!
Ακόμη και το Clio του '99 έχει μια χαρά εσωτερικό, πόσο μάλλον του 2005! Ή σε ένα άλλο επίπεδο, ναι μεν το νέο Golf έχει καλύτερο εσωτερικό από το μοντέλο που αντικαθιστά, αλλά όχι πως αποτελεί σοβαρό λόγο να αντικαταστήσει κανείς το προηγούμενο μοντέλο με το καινούριο λόγω της κονσόλας! Ούτε η μητέρα μου δεν θα καθόταν να κοπανάει τα πλαστικά για να δει ποιο θα αντέξει περισσότερο! Αν είναι να τρίξει, θα τρίξει, είτε είναι Mercedes, είτε Kia. Και πάλι, πόσο μπορεί να τρίξει ένα σύγχρονο αυτοκίνητο? Τόσο ευαίσθητα αυτιά απέκτησαν όλοι, τη στιγμή που μεγάλωσαν σε 128 και GS?
Που βλέπουν λοιπόν το 'τεράστιο χάσμα' ορισμένοι ανάμεσα στα πλαστικά του νέου Astra και του Α3- δε μπορώ να καταλάβω... Το Α3 μπορεί να είναι πιο ποιοτικό, αλλά το υλικό της κονσόλας δεν παύει να είναι δευτερεύον χαρακτηριστικό σε ένα αυτοκίνητο. Κάποια πράγματα λέγονται μόνο για να λέγονται νομίζω...
Και τέλος, είδα σήμερα μια πανέμορφη GTV 2.0 TB... κόκκινη, ελάχιστα φτιαγμένη ως προς το look- τι να πω! Απίστευτο αυτοκίνητο, και ας έχει υποδέεστερα πλαστικά από ένα Polo- δε θα μπορούσα ποτέ, μα ποτέ, να προτιμήσω ένα Polo ή ένα A3 μόνο για αυτό...
Αν το σκεφτείτε, είναι ακραίο να ασχολείται κανείς με τα πλαστικά και να περνά στο ντούκου το σχεδιασμό και την εμφάνιση ενός αυτοκινήτου- η Ferrari ποτέ δεν εντυπωσίασαν επειδή το ντουλαπάκι κάνει 'γκουπ'!
Μάλλον, στο θέμα των πλαστικών εστιάζει κανείς όταν δεν υπάρχει τίποτε πιο ενδιαφέρον να αναφέρει για ένα μοντέλο.
Ας όψονται και οι δημοσιογράφοι του ειδικού τύπου, που δεν έχουν τι να γράψουν και ασχολούνται με τα πλαστικά και τα ντουλαπάκια...
Τέλος, χθες ταξίδεψα με ένα Rover 620 ατμοσφαιρικό, δεξιοτίμονο, αυτόματο, φορτωμένο με 110000 μίλια (να΄ναι 180000 χιλιόμετρα?), και μάλιστα σε διάφορες χώρες.
Ε, τα πλαστικά ήταν σκληρά, κουρασμένα από τα χρόνια και κάποια χιλιόμετρα σε χωματόδρομους, αλλά σχεδόν ούτε ένας τριγμός!
Go figure...