Ανακάλυψα ένα παλιό νήμα του mx-5 και το διάβασα όλο σε λίγες μέρες.
Από το 2004, με ωραίες συζητήσεις και πληροφορίες από ωραίους τύπους.
Για κάποιο λόγο δεν μπορώ να ποστάρω εκεί, οπότε πάμε στο γενικό μαζντο-τόπικ...
Εντάξει, το αυτοκίνητο προσελκύει όλα τα είδη, από κομμώτριες μέχρι κομάντο.
Κάποιοι θα το ήθελαν κυπαρισσί με μπεζ κουκούλα, δέρματα και ξύλινο τιμόνι-επιλογέα, και άλλοι με κλουβιά, skirts, κομπρέσσορες, πιστάδικα χαμηλώματα και δε συμμαζεύεται...
Είχα οδηγήσει για λίγο ένα nb στα νιάτα μου, μόλις είχε πρωτοβγεί. Ήταν πολύ ωραίο, κι εγώ πολύ λεπτότερος...
"Μια μέρα θα το πάρω" είπα στον εαυτό μου.
Βέβαια μεγαλώνοντας λέμε διάφορα στον εαυτό μας...
Τα παρκάρουμε στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας και λέμε, που θα πάει, κάποια στιγμή θα τα κάνουμε...
Μια μέρα θα πάρω ένα mx5,
κάποτε θα πάω Βραζιλία και θα χορεύω bossa στην παραλία και στην Ταϊλάνδη να μου κάνουν μασάζ 5 ώρες την ημέρα.
Κάποια στιγμή θα κάνω αυτό... και κάποια άλλη θα πραγματοποιήσω εκείνο...
Και μετά η ζωή σου παίρνει το δρόμο της, δουλειές, οικογένειες, παιδιά, κι εσύ βρίσκεσαι να παρκάρεις διαφορετικά πράγματα στο κεφάλι σου.
Στη δική μου περίπτωση ένα αυτοκίνητο σαν το mx5 δεν βρισκόταν πια στα πλάνα μου.
Εδώ και 1-2 χρόνια ήμουν σε χαλαρή, καθόλου βιαστική αναζήτηση κάποιου αυτοκινήτου, χωρίς να έχω κατασταλάξει σε κάποιο συγκεκριμένο μοντέλο.
Μάλλον προς κάποιον ανθρωπομεταφορέα έτεινα, προς αντικατάσταση του τίμιου, σκυλίσιου και ευρύχωρου cmax.
Δοκίμασα κάποια καινούργια, yaris και corolla cross, 2008, puma, vitara, μου άρεσαν αρκετά, το καθένα με τις χάρες του, αλλά όχι τόσο ώστε να πειστώ να δεσμευτώ για 25-30 χιλιάρικα, που δε μου περισσεύουν κιόλας.
Ταυτόχρονα είχα τις κεραίες stand-by για μεταχειρισμένο με σαφώς μικρότερο μπάτζετ.
Έφτασα κοντά σε ένα ωραίο mazda6, 1.8 πεντάθυρο, αμάξι που πάντα γούσταρα, αλλά δεν έκατσε.
Κάπου εκεί η σύζυγος έκανε το ξύσιμο-σπασιματάκι-γρατζουνιά νούμερο 17 ή 18 (έχω χάσει το λογαριασμό), και σκέφτηκα πως ό,τι και να πάρω, σε ένα εξάμηνο θα το έχει κάνει κοτέτσι.
Άρα, γιατί να μην κρατήσω το φορντάκι για παιδιά, φορτώματα και ξύλο απ'τη γυναίκα και να κοιτάξω κάτι πιο σπέσιαλ, για πάρτη μου μόνο...
Ένα δώρο στον εαυτό μου, κάτι παλιό, αναλογικό, χομπίστικο με λίγα λεφτά, και πολλά χαμόγελα.
Είδα κάποια 106, sportka, mr2, ένα κουκλί κόκκινο barchetta που είχε όλα τα στραβά που μπορεί να έχει ένα μεταχειρισμένο, και δυό-τρία mx5.
Εννοείται πως, από αυτά που κοίταζα, το mx5 είναι η σοβαρότερη περίπτωση αυτοκινήτου (και το mr2, αλλά πιο "ειδικό").
Made in Japan, πισωκούνα, σωστές αναρτήσεις και τιμόνι για εύκολα ολιγαρκή παντιλικάκια και ανοιχτό για ωραίες βόλτες.
Μιλάμε πάντα για ό,τι πιο μαμά θα μπορούσα να βρω, χωρίς υπερβολές και τρελά πάθη...
Το ιδανικό θα ήταν ένα nc1, για να χωράει και τα κιλά μου, ή ένα δυσεύρετο nb2 1.8 με μπλοκέ, αλλά τελικά κατέληξα σε ενα nb1 του προηγούμενου αιώνα 
, '99, γκρι (κάποτε θα ήταν ασημί υποθέτω), με 120.000 χιλ, "άστρωτο" ακόμα, σε πολύ καλή κατάσταση, και με πολύ καλή, δεκαετή κουκούλα.
Τελείως μαμά, εκτός από δερμάτινα καθίσματα και τιμόνι (ευτυχώς καλόγουστα) από τον Ρέλλα στην Κηφισιά.
Το έχω 3 εβδομάδες τώρα και σιγά-σιγά το επαναφέρω σε μια πιο φρέσκια κατάσταση με τα σέρβις του, και κάποια μαζεματάκια.
Τι ωραίο πράγμα!
Τι αίσθηση! Δεν έχω σταματήσει να χαμογελάω κάθε φορά που το οδηγώ.
Συμπαγές, καλοφτιαγμένο και ιδιαίτερο.
Κάθε εκκίνηση είναι αφορμή για αλητεία, ο ήχος υπέροχος, τα χειριστήρια προέκταση του σώματος που συμμετέχει ολόκληρο στην οδήγηση. Ακόμη κι ο κ#λος σου, δίνει κι αυτός πληροφορίες, τόσο χαμηλά που βρίσκεται...
Κι αυτό το σασμάν...
Το αυτοκίνητο έχει μια "αναλογικότητα" που είχα ξεχάσει ότι υπήρχε.
Και βέβαια δεν έχει πολλά άλλα που τα θεωρούσα δεδομένα.
Δεν έχει abs, esp, αν τρακάρεις με καροτσάκι του σκλαβενίτη κινδυνεύεις σοβαρά, και σε ένα ταξιδάκι που έκανα 100+100 χιλιόμετρα πήγαινε-έλα, ήθελα ωτοασπίδες.
Στην κίνηση είναι δράμα, μέσα χωράω ίσα-ίσα, ο αγκώνας βρίσκει στην πόρτα στα ανάποδα, το τιμόνι δεν ρυθμίζεται και τα καθίσματα έχουν μέτρια πλευρική στήριξη και κακή στήριξη μέσης.
Αλλά είπαμε: αυτοκίνητο του περασμένου αιώνα!
Για τη χρήση που το θέλω, ως δεύτερο, χομπίστικο αυτοκίνητο-παιχνίδι, όλα αυτά λίγη σημασία έχουν. Με λίγη μελέτη σε διάφορα φόρουμ (ή φόρα;) πυροβολημένων μιατάκηδων βρίσκεις λύσεις για πολλά θεματάκια, όρεξη να έχεις να ψάχνεις.
Έχω πάρει και 2-3 καθαριστικά, να κάθομαι που και που να το πλένω, να το χαϊδεύω να το περνάω κάνα κεράκι να γυαλίζει, να οδηγώ αυτό το θεσπέσιο αυτοκινητάκι και να γουστάρω!
Και σιγά-σιγά να οργανώνουμε και το ταξιδάκι Βραζιλία!
