Ακριβώς πολλοί από εμάς επειδή κατάφεραν να ξεκινήσουν από ένα επίπεδο, σκοπός της ζωής ήταν η πραγματική αριστεία.

Σε εμάς το πρόταγμα της γενιάς μας ήταν το ποιος θα γίνει καλύτερος, έχοντας τα περισσότερα προσόντα. Να γίνει καλός σε κάτι, να φτάσει σε άλλο επίπεδο .

Για αυτό βλέπεις μια αύξηση των Ελλήνων επιστημόνων στο εξωτερικό. Βλέπει Έλληνες μετανάστες σε κορυφαίες θέσεις, όχι σε εργατικές. Η δική μου γενιά είναι όλοι αυτοί. Η δική σου ήταν κυρίως σε εργατικες θέσεις, χωρίς να είναι κάτι το κακο αυτό, μη παρεξηγηθω.

Δεν μας ενδιαφέρει τόσο η δημιουργία ( σε πολλούς από εμάς, εμένα με ενδιαφέρει) αλλά η τελειοποίηση, το επόμενο επίπεδο, η ανάπτυξη.

Η δική σας είχε αλλά προβλήματα με αποτέλεσμα να ζείτε όπως τον καραγκιόζη, με την καλή έννοια. Μεσα στην πονηριά και την παρανομία προκειμένου να βγει και αυτός ο χρόνος. Να πάρουμε και κάνα έξτρα αγροτικό να μας θαυμάσουν.
Το βλέπεις και από εσένα. Όλοι οι γύρω σου είναι κατά εσού και εσύ πρέπει να επιβιώσεις. Η μόνη υπόσταση για το δημόσιο είναι να είναι εχθρός σου. Αυτό έχεις μάθει. Είναι ποτισμένο το μυαλό σου στην νοοτροπία αυτή. Σαν εσένα όλη η γενιά σου.

Τεσπά.

Η νεότεροι ελπίζω να είναι ακόμα καλύτεροι.

Λαπ, εσύ είσαι πιο αιθεροβάμων κι από μένα, τι αριστειες, επίπεδα, αναπτύξεις κλπ.
Ας καταφέρουν οι νεότεροι πρώτα να υπάρχει Ελλάδα σαν ανεξάρτητο κράτος μετά από 50 χρόνια, δεύτερον να μην είναι σαν αφρικανικος σκουπιδοτοπος με λάσπες αλλά να περιοριστεί η κατρακύλα και να παραμείνει στα επίπεδα παρηκμασμένης μεσανατολης χωρίς καμήλες οπου βρίσκεται σήμερα.
Λέγε Λέγε ότι "μείνανε Ευρώπη" οι Νεοδημοκράτες, το χουν πιστέψει αρκετοί, και "ελπίζουν για το καλύτερο" αντί να παρακαλάμε απλά για επιβίωση.

Εμ για αυτό έφυγε η γενιά μου έξω. Έμειναν εδώ όσοι δεν μπορούσαν να φύγουν για χ,ψ λόγους και οι μέτριοι, εγώ ανήκω και στις δύο περιπτώσεις αν και είχα πρόταση γενικότερα και στο φλου, αλλά δεν ήταν κάτι σίγουρο και ιδιαίτερα καλό.

Έχω όμως γνωστούς και βλέπω πως τα πάνε. Εκεί πραγματικά νιώθουν μια αξιοκρατία και έναν σεβασμό σε πολλά που τους απασχολούν.

Εδώ, στην Ελλάδα, οι εργοδότες είναι όχι μόνο για τα μπάζα αλλά άθλιοι. Είπαμε η προηγούμενη γενιά, του κάπως, κάποιον θα χωσουμε να βγει η δουλειά. Οι "έλα μωρέ τωρα"

Αν και τελευταία χαλάει και στην Ευρώπη το εργασιακό κλιμα

Όσοι έμειναν από τους δικούς μου δεν ψηφίζουν. Δεν τους εκφράζει το πολιτικό σύστημα όπως διαμορφώθηκε από τους προηγούμενους.

Οπότε, θεωρώ πως είμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο.

Οχι ολοι ομως , υπαρχει ακομα ενα γαλατικο χωριο που αντιστεκεται και ψηφιζει τις νεες ιδεες δηλαδη πασοκ

Εσύ σπουδαγμένο παλικάρι λες πως είσαι.

Άλλο πράγμα το κόμμα, και άλλο η ιδεολογία της σοσιαλδημοκρατίας. Υπάρχει άλλο σοσιλαδημοκρατικο κόμμα στην Ελλάδα;

Τα μισά στελέχη του ΠΑΣΟΚ ήταν 18 ετών επί Άκη και μωρά επί Ανδρέα.

Τι σχέση έχουν αυτοί με τους δικούς σου πασόκους της εποχής σου.

Τα μισά στελέχη έχουν μεταπτυχιακά και διδακτορικά και εξειδικεύονται σε έναν τομέα.

Οι δικοί σου ήταν συνδικαλιστές και πρώτοι στα πράσινα καφενεία. Άλλες εποχές.

@lap said in ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΚΛΟΓΕΣ #3:

Εσύ σπουδαγμένο παλικάρι λες πως είσαι.

Άλλο πράγμα το κόμμα, και άλλο η ιδεολογία της σοσιαλδημοκρατίας. Υπάρχει άλλο σοσιλαδημοκρατικο κόμμα στην Ελλάδα;

Τα μισά στελέχη του ΠΑΣΟΚ ήταν 18 ετών επί Άκη και μωρά επί Ανδρέα.

Το σχέση έχουν αυτοί με τους δικούς σου πασόκους;

ΟΙ μαναδες τους ομως δεν ηταν
και ηταν πολυ κοντα στον αντρεα

Εμ για αυτό σου λέω. Τσομπάνης. Άστο, δώσατε εξετάσεις... Χάλια τα πήγατε. Φαίνεται και από το χιούμορ σας. Άλλης εποχής.

Όλα τα κόμματα περνούν περιόδους ωρίμανσης. Το ΠΑΣΟΚ αλλιώς ξεκίνησε, αλλιώς το πήγε στην πορεία και πλέον αλλιώς αναδεικνύεται. Όλα αλλάζουν.

Γενικότερα εγώ αναφέρω πως αυτός ο χώρος πρέπει να ενωθεί, δεν με νοιάζουν οι ταμπέλες, τα ποσοστά μεταξύ τους και όλα αυτά.

Πρέπει να υπάρχει μια καθαρή σοσιαλδημοκρατική παρουσία και όχι διασπασμένη σε τρία μη πω τέσσερα κόμματα.

Ας ονομαστούν και otso , δεν με ενδιαφέρει.

@vagkirk said in ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΚΛΟΓΕΣ #3:

@criuser said in ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΚΛΟΓΕΣ #3:

Εσύ έχεις άγχος μην κατηγορηθεί το αγαπημένο σου πασοκ.
Τώρα αν μία σύμβαση δεν φτιάχτηκε για 15 χρόνια, ότι αυτοί που ήταν υπουργοί, έδιναν παρατάσεις και προφανώς έπαιρναν μίζες και αυτό εσένα δεν σε ενοχλεί, επειδή δεν ήταν όλοι νδ, αλλά μόνο οι της νδ φταίνε, ξεφεύγει από την έννοια κάθε καλόπιστης συζήτησης.

Η κουβέντα ξεκίνησε από το σκεπτικό της δικαστικής απόφασης που θεωρείς πως δεν έπρεπε να σταθεί στην έλλειψη τηλεδιοικησης αλλά να εξετάσει διαφορετικά πρωτόκολλα ασφαλείας κλπ κλπ.

Και διαφώνησα γιατί θεωρώ πως για να βγεί ένα συμπέρασμα και μια απόφαση που να λέει κάτι συγκεκριμένο όπως μια αποζημίωση πρέπει να κάνει κάποιες παραδοχές και κάποιους περιορισμούς όπως τι ισχύει νομικά στο ζήτημα την στιγμή της συζήτησης.

Δηλαδή θα έπρεπε οι δικαστές να κάνουν ιστορική αναδρομή στον Ανδρέα και την Μιμή και τον Λαλιώτη και μετά στον Σπιρτζη και τελευταία να έρθουν στον Καραμανλή;

Το κράτος έχει συνέχεια (κυρίως στην λαμογια και τις μίζες τόσο για τους Πασοκους όσο και τους άριστους της ΝΔ) , ποιος είναι όμως ο τελευταίος χρονικά υπεύθυνος για την εφαρμογή των συμβάσεων που αφορούν την ασφάλεια στο συγκεκριμένο ζήτημα;

Δες το με ένα παράδειγμα.

Αναλαμβάνεις ως επαγγελματίας μηχανικός μελέτη και αποκατάσταση σε ένα κτίριο που κινδυνεύει να πέσει , κάνεις τον έλεγχο σου βρίσκεις πως όλοι οι προηγούμενοι μηχανικοί τα είχαν κάνει σαλάτα γιατί ήταν λαμόγια, επισημαίνεις με αποδείξεις και ευρήματα τις ελλείψεις τους και τα λάθη τους, αν είσαι και τέλειος επαγγελματίας και ηθικα πεντακάθαρος ως άνθρωπος ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΑΣ ΝΟΜΙΚΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ , και προχωράς τη δουλειά με νέες μελέτες, συμφωνητικά και εργοτάξιο με όλα όσα προβλέπονται για να γίνει η δουλειά όπως πρέπει σε συγκεκριμένο χρόνο και φυσικά με την ανάλογη αμοιβή.

Αν όμως:
Αφήνεις τον κόσμο να μένει μέσα στο κτίριο, σπας την δουλειά, υπερτιμολογεις, κωλισιεργεις για να βγάλεις όσα παραπάνω γίνεται και τυχαίνει να σκάσει ένας αγωγός ΦΑ ( και για να το φέρω και αναλογικά στο ατύχημα των Τεμπών ευθυνεσαι και έμμεσα και για την αστοχία της διαρροης ) και το κτίριο πέφτει και σκοτώνονται 50 άνθρωποι.

Από ποιόν θα ζητήσει η δικαιοσύνη τις ευθύνες και την αποζημίωση για όσους θάφτηκαν κάτω από τα μπάζα;;

Από τον μηχανικό που σήκωσε αρχικά το κτίριο και όλους τους άλλους μετά πριν από τον τελευταίο που ανέλαβε το έργο αποκατάστασης;

Και για τους μηχανικούς η υπογραφή τους επιφέρει τεράστια ευθύνη και επιπτώσεις, για κάντε τώρα την προβολή στους πολιτικούς που έχουν ασυλία και κυρίως παραγραφή των κατηγοριών με βάση το Ελληνικό Σύνταγμα.

Δεν έχω κανένα άγχος να μην κατηγορηθεί το ΠΑΣΟΚ που λες , αλλά έχω κουραστεί να διαβάζω συνέχεια τις κατηγορίες για το ΠΑΣΟΚ - ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΕΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΕΣ - σε κάθε θέμα που συζητάμε περί αποδεδειγμένης διαφθοράς και ανικανότητας της κυβέρνησης Κούλη και των γαλάζιων προκρίτων (και κοπριτων) και κοτζαμπάσηδων αυτά τα ατελείωτα 5 χρόνια γαλάζιας διακυβέρνησης!

Έχω μπουχτισει με το "ναι μεν , αλλά" , που έχει καταντήσει να ξεπλένει τα μύρια όσα αισχη και εγκλήματα που συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας.

Δεν αφορούν εσένα αυτά που σχεδόν πάντα επιχειρηματολογείς ορθά και τεκμηριωμένα, αλλά έλεος πια με τον Ανδρέα που έχει λιώσει στον τάφο του και τον Τσίπρα που ακόμη και τα άντερα του τον έχουν σιχαθεί, έχουμε πλέον 5 χρόνια σταθερή και αυτοδύναμη κυβέρνηση που πρέπει είναι απόλυτα υπεύθυνη για όλα όσα συμβαίνουν και πρέπει σε αυτούς να απευθυνόμαστε κυρίως ειδικά όταν ήρθαν με σημαία εξουσίας που έγραφε το Μάτι που θα εκκένωναν σε 10 λεπτά και την αριστεία.

Αντί αυτού βλέπουμε διαφθορά ακόμη και σε ένα δυστύχημα, γόνους να κάνουν κουμάντο τόσο σε πολιτικό όσο και επιχειρηματικό επίπεδο , τηλεσταρ τύπου Άδωνις, Αυτιάς , Μελέτη κλπ στην πρώτη γραμμή της αριστείας που μας πουλάνε, και από κάτω η μεσαία τάξη να συντρίβεται (ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΛΕΟΝ ΕΝΑΣ ΑΞΙΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ΤΗΣ ΜΕΣΑΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΔΙΟ ΤΗΝ ΕΛΙΤ ΤΩΝ ΓΟΝΩΝ) , και γαρνιτούρα ένας απίστευτος έλεγχος των πάντων μέσω διαφθοράς που έχει ξεφύγει παντού η οποία συνεπικουρείται απροκάλυπτα σε πολλές περιπτώσεις από ξεκάθαρα μαφιοζικες πρακτικές.

Το έχω ξαναπεί εδώ και συγνώμη που επαναλαμβάνομαι

Σ Τ Α. Π Α Π Α Ρ Ι Α . Μ Ο Υ . Ο . Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ .

Πάμε παρακάτω.

Αντε να τα ξαναγράψω, γιατί φαίνεται δεν γίνομαι κατανοητός.

Αρχικά για την δικαστική απόφαση.

Αναφέρεται ότι φταίνε που κινούσαν τα τρένα, ενώ ήξεραν ότι δεν δούλευε η τηλεδιοίκηση. Δηλαδή το σύστημα που μπλοκάρει μόνο του τα τρένα.

Αυτό όπως είδαμε δεν ήταν ότι δεν δούλευε, γιατί είχε χαλάσει.

Δεν είχε εγκατασταθεί και δεν είχε λειτουργήσει ποτέ....

Είναι σαν να τράκαραν δύο τριήρεις και το δικαστήριο να λέει ότι φταίνε που δεν έκαναν ανάποδα τις προπέλες να σταματήσουν...

Μα δεν είχαν προπέλες ποτέ οι τριήρεις.

Αυτά τα σκεπτικά εμένα μου φαίνονται περίεργα, γιατί είναι βούτυρο στο ψωμάκι των συνηγόρων υπεράσπισης στο εφετείο.

Δεν είπα ποτέ ότι οι δικαστές πρέπει να κάνουν πολιτικές αναφορές.

Ούτε το παράδειγμα με τον επαγγελματία μηχανικό είναι πετυχημένο, γιατί δεν ισχύει τίποτα από αυτά.

Αρχικά δεν θα βρεθεί κανένας να μπλέκει σε υποθέσεις μπερδεμένες, γιατί το ρίσκο είναι τεράστιο και το όφελος μικρό.

Επίσης δεν σου πέφτει κανένας λόγος για το τι έχουν κάνει οι προηγούμενοι.

Λες στους ιδιοκτήτες να πάνε στους αρμόδιους ΚΡΑΤΙΚΟΥΣ φορείς, πολεοδομία και να ζητήσουν πραγματογνωμοσύνη από το ΤΕΕ.

Εσύ σαν ιδιώτης δεν μπλέκεις πουθενά. Οταν τελειώσουν αυτά και ξεκαθαρίσει η κατάσταση μπορείς να ξεκινήσεις από την αρχή.

Αυτό όμως στην πολιτική δεν γίνεται. Γιατί όπως έχουν φτιάξει τα κόμματα τους νόμους, οι εργολάβοι, που να θυμίσω είναι οι νταβατζήδες όπως τους λέγαμε παλιά, που θέριεψαν επί παλαιού πασοκ και του ορθόδοξου και του καθολικού και του διαμαρτυρόμενου, πέραν της εργολαβικής τους ιδιότητας, είναι και καναλάρχες και εκδότες και τραπεζίτες και ιδιοκτήτες ομάδων και πολλά ακόμα.

Είναι λοιπόν το όλο σύστημα αλληλοεξαρτώμενο, που περιλαμβάνει τους εργολάβους και τις 4 εξουσίες.

Επίσης επειδή έτσι και αλλιώς και πέραν του ατυχήματος, οι κομπίνες στις συμβάσεις είναι κακουργήματα τα οποία έχουν 20ετή παραγραφή, είναι απόλυτα λογικό ο έλεγχος να πάει στην αρχή.

Προφανώς λοιπόν πρέπει να καθαρίσει η κόπρος του Αυγεία σε βάθος 20ετίας και να αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο των δημοσίων έργων.

@lap said in ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΚΛΟΓΕΣ #3:

Εμ για αυτό σου λέω. Τσομπάνης. Άστο, δώσατε εξετάσεις... Χάλια τα πήγατε. Φαίνεται και από το χιούμορ σας. Άλλης εποχής.

Όλα τα κόμματα περνούν περιόδους ωρίμανσης. Το ΠΑΣΟΚ αλλιώς ξεκίνησε, αλλιώς το πήγε στην πορεία και πλέον αλλιώς αναδεικνύεται. Όλα αλλάζουν.

Γενικότερα εγώ αναφέρω πως αυτός ο χώρος πρέπει να ενωθεί, δεν με νοιάζουν οι ταμπέλες, τα ποσοστά μεταξύ τους και όλα αυτά.

Πρέπει να υπάρχει μια καθαρή σοσιαλδημοκρατική παρουσία και όχι διασπασμένη σε τρία μη πω τέσσερα κόμματα.

Ας ονομαστούν και otso , δεν με ενδιαφέρει.

Θα είναι για τον otso...

https://www.facebook.com/share/v/18bKfFRmMG/

Μετά την πρωινή ανάγνωση των διαφόρων άρθρων και σχολίων σε διάφορες ιστοσελίδες, διαπιστώνουμε ότι η επιλογή των εκλογών από τον Κούλη και τον περι αυτόν είναι ήδη στο τραπέζι.

Τώρα παίζει ως απειλή για τους πολίτες ?

Ως ευκαιρία για να αποφύγει τα χειρότερα η κυβέρνηση ?

Θα δείξει.

Η ουσία είναι ότι δεν υπάρχει συγκροτημένη εναλλακτική πρόταση στην αντιπολίτευση.

Οπωσδήποτε η ακυβερνησία δεν θα είναι λύση.

Εδώ φαίνονται και τα προβλήματα της επιλογής του Παπανδρέου να μην έχει καμία εξουσία ο πρόεδρος της δημοκρατίας.

Εκτός αν ο Τασούλας σκεπτόμενος την υστεροφημία του, ενεργήσει διαφορετικά.

Γράφει ένα άρθρο ο Καμπουράκης και στο σημείο αυτό έχει δίκιο, τι θα συμβεί αν πάμε σε συνεχείς εκλογές και έχουμε πρωθυπουργό ένα δικαστικό, σε μια περίοδο έντονων αλλαγών.

Οταν μάλιστα έχουμε και το περιστατικό των Ιμίων, που παίχτηκε σε περίοδο αλλαγής πρωθυπουργού από το ίδιο το κόμμα.

Ισως λοιπόν να έπρεπε να υπήρχε η δυνατότητα στον Πρόεδρο, αν μετά τις εκλογές και την μη συμφωνία των κομμάτων και την προσφυγή σε νέες εκλογές, να μπορούν αυτές να γίνονται όχι σε 30 μέρες, αλλά σε 3 μήνες το πολύ και η κυβέρνηση να είναι εθνικής ενότητας, υπό την ηγεσία έμπειρου πολιτικού που θα προέρχεται από το πρώτο κόμμα, είτε εν ενεργεία, είτε πρώην βουλευτή. Ενώ οι υπουργοί θα είναι από τα κόμματα σύμφωνα με την αναλογία που έχουν στο εκλογικό σώμα.

Η κυβέρνηση δεν θα υπερβαίνει τα 12 μέλη, θα έχει μόνο υπουργούς και η σύνθεση της θα αποφασίζεται στην τελευταία συνάντηση των πολιτικών αρχηγών.

Στην διάρκεια αυτή των 3 μηνών, θα μπορούν να συνεχίζονται οι διαβουλεύσεις για την δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας, ή ακόμα να συμφωνήσουν τα κόμματα στην παράταση της λειτουργίας αυτής της υπηρεσιακής κυβέρνησης μέχρι τους 12 μήνες.

Με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι η ΝΔ δεν θα περάσει εύκολα το 32 %, νομίζω πάνω από 125 βουλευτές δεν θα μπορέσει να έχει μαζί με το μπόνους, το οποίο είναι κλιμακούμενο.

Ενα άλλο θέμα για το οποίο διάβασα ένα άρθρο είναι αρκετά ενδιαφέρον.

Το βάζω για σχολιασμό.

https://www.liberal.gr/skoyras/timima-toy-anti-ependytikoy-fanatismoy-stin-ellada

Το τίμημα του αντι-επενδυτικού φανατισμού στην Ελλάδα
Αλέξανδρος Σκούρας

Περιηγούμενος προσφάτως στο Liberal.gr, έπεσα πάνω σε μια διαφήμιση για ανάγκες πρόσληψης προσωπικού από την Ελληνικός Χρυσός (Hellas Gold), μια εταιρεία που έχει υποστεί χρόνια συντονισμένη επίθεση από διάφορες «αγωνιστικές» ομάδες. Αναρχικοί, αριστεροί, οικολογικές οργανώσεις· όλοι είχαν βάλει σκοπό να μπλοκάρουν, με κάθε μέσο, την επένδυση αυτή στη Χαλκιδική.

Και όμως, σήμερα βλέπουμε τη συγκεκριμένη επιχείρηση να συνεχίζει τη λειτουργία της, δημοσιεύοντας ακόμη και θέσεις εργασίας για να ενισχύσει το ανθρώπινο δυναμικό της. Η εικόνα αυτή – η οποία μοιάζει τόσο κοινή σε μια ανεπτυγμένη οικονομία – θα ήταν αδιανόητη πριν από λίγα χρόνια, όταν οι πολιτικές συγκρούσεις γύρω από το μεταλλείο έφταναν στα πρωτοσέλιδα, οι τοπικές κοινωνίες πολώνονταν και η κυβέρνηση της εποχής έκανε τα πάντα για να διαχειριστεί πρωτίστως το πολιτικό κόστος.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, η δημόσια συζήτηση τείνει να υπεραπλουστεύεται γύρω από «καλούς» ακτιβιστές που προστατεύουν το περιβάλλον και «κακές» πολυεθνικές που κυνηγούν το κέρδος. Η πραγματικότητα, όμως, αποδεικνύεται πάντα πιο σύνθετη. Συνήθως, όταν μια μεγάλη επένδυση αρχίζει να παράγει αποτελέσματα, οι φωνές που αντιτίθενται σε αυτήν ανακαλύπτουν ότι τα καταστροφικά σενάρια που ανέφεραν δεν επαληθεύονται. Παράλληλα, η τοπική κοινωνία ωφελείται από τις νέες θέσεις εργασίας, τη δημιουργία υποδομών και την αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας. Έτσι, το κίνημα «αντίστασης» αποδυναμώνεται πολιτικά, ακριβώς γιατί αποκαλύπτεται ότι υπάρχει –πέρα από τις δυσκολίες και τις περιβαλλοντικές προκλήσεις– ένα σοβαρό θετικό αποτύπωμα στην περιφέρεια.

Η περίπτωση της Hellas Gold είναι ενδεικτική. Αν είχε επικρατήσει πλήρως το ριζοσπαστικό αντι-αναπτυξιακό αφήγημα, θα είχαμε χάσει, σύμφωνα με τον απολογισμό της ίδιας της εταιρείας, πάνω από 1 δισεκατομμύριο ευρώ σε επενδύσεις, 550 εκατομμύρια σε κρατικά έσοδα, 1,4 δισ. σε εξαγωγές και περισσότεροι από 2.000 άνθρωποι δεν θα είχαν τη δυνατότητα να βρουν εργασία.

Παράλληλα, απουσία αυτής της δραστηριότητας, δεν θα είχαν υπάρξει 1,3 δισ. ευρώ σε τοπικούς προμηθευτές, 100 εκατομμύρια σε περιβαλλοντικές δράσεις και 28 εκατομμύρια σε κοινωνικά προγράμματα. Η ζυγαριά μεταξύ οφέλους και υποτιθέμενης βλάβης βαραίνει αρκετά υπέρ του πρώτου σκέλους, αν λάβουμε υπόψη και τις πρακτικές ελέγχου που οφείλει εκ των πραγμάτων να εφαρμόζει η εταιρεία, αλλά και τους ενδελεχείς ελέγχους από την Πολιτεία και ανεξάρτητους φορείς.

Και όμως, η Ελλάδα της μεταπολίτευσης, ειδικά στα χρόνια πριν την κρίση, είχε ενσταλάξει στην κοινωνία μια βαθιά ριζωμένη καχυποψία προς την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις, επενδύοντας σε συνδικαλιστικές εμμονές και πολιτικές ρητορικές περί «εκμετάλλευσης» και «ξεπουλήματος». Αυτή η ατμόσφαιρα εξηγεί γιατί τόσα μεγάλα έργα δεν έγιναν ποτέ και γιατί τόσοι επενδυτές έμειναν μακριά, διαβλέποντας ότι θα συναντούσαν μόνο διαδηλώσεις και πολιτικά εμπόδια. Με τη σειρά του, αυτό μεταφράστηκε σε χρόνια ανεργία, χαμηλή ανταγωνιστικότητα και διαρκή εξάρτηση από τον κρατικό κορβανά και τα ευρωπαϊκά κονδύλια.

Το πιο ανησυχητικό στοιχείο είναι ότι όλα αυτά δεν οφείλονταν σε ένα πλατύ κοινωνικό ρεύμα. Αντίθετα, μια μικρή, φανατισμένη μειοψηφία κομμουνιστών, σοσιαλιστών και ακραίων «οικολογικών» ομάδων, σε συνδυασμό με τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις του ελληνικού Δημοσίου, έθετε τροχοπέδη σε έργα που θα μπορούσαν να αποφέρουν πραγματική ανάπτυξη και ευημερία. Μερικές φορές, η λάθος εντύπωση ότι δήθεν «η κοινωνία αντιδρά» προερχόταν από μερικές οργανωμένες καταλήψεις ή κινητοποιήσεις, που όμως δεν εξέφραζαν απαραίτητα τη βούληση της πλειοψηφίας.

Στην πραγματικότητα, το κλίμα δείχνει σιγά-σιγά να αλλάζει: οι πολίτες κουράστηκαν από τη διαρκή μιζέρια και την εχθρότητα προς κάθε μορφή παραγωγικής επένδυσης. Τα πρόσφατα παραδείγματα, όπως η Ελληνικός Χρυσός, μπορούν να λειτουργήσουν ως ξυπνητήρι, αναδεικνύοντας την έμπρακτη αξία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας υπό σωστές συνθήκες ελέγχου και ασφάλειας. Αντί να πολεμάμε κάθε εταιρεία ως «εκμεταλλευτή», μπορούμε να κρίνουμε τις επενδύσεις στη βάση αντικειμενικών κριτηρίων: περιβαλλοντικές επιπτώσεις, οφέλη για την τοπική κοινωνία, τήρηση των συμβάσεων, συντονισμός με τις ανάγκες του τόπου.

Κοιτάζοντας γύρω μας, αναρωτιέμαι πόσες παρόμοιες επενδύσεις και θέσεις εργασίας χάθηκαν εξαιτίας ενός αντι-κερδοσκοπικού μένους και μιας αναχρονιστικής πολιτικής ρητορικής. Ίσως τελικά, το τίμημα της «αριστερής ιδεολογικής καθαρότητας» να υπονόμευσε για δεκαετίες τις προσπάθειες της χώρας να σταθεί στα πόδια της. Και όσο αυτό το τίμημα έγινε πιο φανερό μες στην κρίση, τόσο πιο εύκολα καταλαβαίνουμε γιατί οι μικρές, φανατικές μειοψηφίες δεν πρέπει να κρατούν την υπόλοιπη κοινωνία όμηρο στις εμμονές τους.

Η ιστορία επίσης έδειξε πως υπήρχαν παρεμβάσεις σε παλιότερες ιστορικές κυβερνήσεις, οι οποίες οδήγησαν σε ακυβερνησία ώστε ο ανώτατος άρχοντας να ορίσει κυβερνήσεις της αρεσκείας του, πέρα από την βούληση του λαού. Αυτό οδηγησε τη χώρα σε φάσεις εμφυλιοπολεμικής σύρραξης και χάος. Το χάος το εκμεταλλεύονται οι εχθροί της χώρας και τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Τα έζησε η Κύπρος. Το ξέχασε αυτό ο Καμπουράκης......ο ιστορικός ανάμεσα στους δημοσιογράφους.

Το τρίμηνο είναι μια λογική πρόταση.

Και οι πολίτες έχουν ευθύνη για τον τόπο τους, όταν ψηφίζουν πρέπει να ψηφίζουν με τη λογική κατά νου.

Γενικώς, τα πάντα στην Ελλάδα δίνουν ενα συγχωροχάρτι και μια αίσθηση πως μαγικά κάποιοι θα κάνουν κάτι για εμάς. Έτσι, λοιπόν και οι πολίτες δεν νιώθουν υπεύθυνοι κάτι που συναντούμε σε πολλές εκφάνσεις της καθημερινότητας.

Σε άλλα κράτη υπάρχουν ανεξάρτητες δικλίδες ασφαλείας όπου σε βασικά θέματα ασφαλείας συνεχίζουν την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης μέχρι να συμφωνήσουν σε μια νέα κυβέρνηση όπου αναλαμβάνει την σκυτάλη. Και στις εθνικές κρίσεις υπάρχει το εθνικό συμβούλιο ασφαλείας, όπου τα πράγματα δεν εναποτίθενται μονάχα σε κάποιον αρχηγό ή πρόεδρο. Είναι θεσμικό όργανο.

Εδω δεν υπάρχει κάτι τέτοιο για να εκβιάζουν την αρπαγή της εξουσίας με πρόσχημα την ακυβερνησία και τις εθνικές κρίσεις και αυτό με σχτικη πλειοψηφία των ψηφοφόρων, με διαγραφή στην ουσία της ψήφου των υπολοίπων.

Εάν τους ενδιέφερε η χώρα θα είχαν θεσπίσει ως ανεξάρτητο όργανο, το συμβούλιο εθνικής ασφαλείας με συγκεκριμένες αρμοδιότητες, το οποίο σε εξωτερικό εχθρό και σε μεταβατικές περιόδους θα δρα ανεξαρτήτως κυβέρνησης και προεκλογικής ή προγραμματικής σύγκλισης των κομμάτων. Δεν το έχουν πράξει κανείς τους.

Η δημοκρατία είναι ένα δύσκολο άθλημα δεν είναι πανηγυρακι.

Δεν αντιλαμβάνομαι απ' αυτά που διαβάζω και ακούω, να έχει πρόθεση ο Κυριάκος να πάει σε εκλογές. Και δεν βλέπω και το λόγο, αποκλείεται να ξαναβγάλει αυτοδυναμία.

Αντιθέτως, φαίνεται να έχει αντιληφθεί (ή αποδεχτεί επιτέλους) ότι η κυβέρνηση που έχει φτιάξει δεν αποδίδει και απ' ότι λέγεται ετοιμάζει μεγάλο ανασχηματισμό. Ως τώρα σε κάθε ανασχηματισμό απλώς ανακύκλωνει τα ίδια πρόσωπα. Ελπίζω τώρα που πέφτουν τα ποσοστά του, να αφυπνιστεί και να βάλει ανθρώπους που μπορούν να προσφέρουν έργο.

Γελάνε και τα πεζοδρόμια με τον υπουργό που αποφάσισε να ελέγχουν τα βενζινάδιακα τα μηχανάκια και αν δεν φοράνε κράνος να μην τους βάζουν βενζίνη. Υπάρχουν αρκετοί υπουργάρες που η καλύτερη υπηρεσία που μπορούν να προσφέρουν είναι να πάνε στο σπίτι τους.

@criuser said in ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΚΛΟΓΕΣ #3:

Μετά την πρωινή ανάγνωση των διαφόρων άρθρων και σχολίων σε διάφορες ιστοσελίδες, διαπιστώνουμε ότι η επιλογή των εκλογών από τον Κούλη και τον περι αυτόν είναι ήδη στο τραπέζι.

Τώρα παίζει ως απειλή για τους πολίτες ?

Ως ευκαιρία για να αποφύγει τα χειρότερα η κυβέρνηση ?

Θα δείξει.

Η ουσία είναι ότι δεν υπάρχει συγκροτημένη εναλλακτική πρόταση στην αντιπολίτευση.

Οπωσδήποτε η ακυβερνησία δεν θα είναι λύση.

Εδώ φαίνονται και τα προβλήματα της επιλογής του Παπανδρέου να μην έχει καμία εξουσία ο πρόεδρος της δημοκρατίας.

Εκτός αν ο Τασούλας σκεπτόμενος την υστεροφημία του, ενεργήσει διαφορετικά.

Γράφει ένα άρθρο ο Καμπουράκης και στο σημείο αυτό έχει δίκιο, τι θα συμβεί αν πάμε σε συνεχείς εκλογές και έχουμε πρωθυπουργό ένα δικαστικό, σε μια περίοδο έντονων αλλαγών.

Οταν μάλιστα έχουμε και το περιστατικό των Ιμίων, που παίχτηκε σε περίοδο αλλαγής πρωθυπουργού από το ίδιο το κόμμα.

Ισως λοιπόν να έπρεπε να υπήρχε η δυνατότητα στον Πρόεδρο, αν μετά τις εκλογές και την μη συμφωνία των κομμάτων και την προσφυγή σε νέες εκλογές, να μπορούν αυτές να γίνονται όχι σε 30 μέρες, αλλά σε 3 μήνες το πολύ και η κυβέρνηση να είναι εθνικής ενότητας, υπό την ηγεσία έμπειρου πολιτικού που θα προέρχεται από το πρώτο κόμμα, είτε εν ενεργεία, είτε πρώην βουλευτή. Ενώ οι υπουργοί θα είναι από τα κόμματα σύμφωνα με την αναλογία που έχουν στο εκλογικό σώμα.

Η κυβέρνηση δεν θα υπερβαίνει τα 12 μέλη, θα έχει μόνο υπουργούς και η σύνθεση της θα αποφασίζεται στην τελευταία συνάντηση των πολιτικών αρχηγών.

Στην διάρκεια αυτή των 3 μηνών, θα μπορούν να συνεχίζονται οι διαβουλεύσεις για την δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας, ή ακόμα να συμφωνήσουν τα κόμματα στην παράταση της λειτουργίας αυτής της υπηρεσιακής κυβέρνησης μέχρι τους 12 μήνες.

Με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι η ΝΔ δεν θα περάσει εύκολα το 32 %, νομίζω πάνω από 125 βουλευτές δεν θα μπορέσει να έχει μαζί με το μπόνους, το οποίο είναι κλιμακούμενο.

Ενα άλλο θέμα για το οποίο διάβασα ένα άρθρο είναι αρκετά ενδιαφέρον.

Το βάζω για σχολιασμό.

https://www.liberal.gr/skoyras/timima-toy-anti-ependytikoy-fanatismoy-stin-ellada

Το τίμημα του αντι-επενδυτικού φανατισμού στην Ελλάδα
Αλέξανδρος Σκούρας

Περιηγούμενος προσφάτως στο Liberal.gr, έπεσα πάνω σε μια διαφήμιση για ανάγκες πρόσληψης προσωπικού από την Ελληνικός Χρυσός (Hellas Gold), μια εταιρεία που έχει υποστεί χρόνια συντονισμένη επίθεση από διάφορες «αγωνιστικές» ομάδες. Αναρχικοί, αριστεροί, οικολογικές οργανώσεις· όλοι είχαν βάλει σκοπό να μπλοκάρουν, με κάθε μέσο, την επένδυση αυτή στη Χαλκιδική.

Και όμως, σήμερα βλέπουμε τη συγκεκριμένη επιχείρηση να συνεχίζει τη λειτουργία της, δημοσιεύοντας ακόμη και θέσεις εργασίας για να ενισχύσει το ανθρώπινο δυναμικό της. Η εικόνα αυτή – η οποία μοιάζει τόσο κοινή σε μια ανεπτυγμένη οικονομία – θα ήταν αδιανόητη πριν από λίγα χρόνια, όταν οι πολιτικές συγκρούσεις γύρω από το μεταλλείο έφταναν στα πρωτοσέλιδα, οι τοπικές κοινωνίες πολώνονταν και η κυβέρνηση της εποχής έκανε τα πάντα για να διαχειριστεί πρωτίστως το πολιτικό κόστος.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, η δημόσια συζήτηση τείνει να υπεραπλουστεύεται γύρω από «καλούς» ακτιβιστές που προστατεύουν το περιβάλλον και «κακές» πολυεθνικές που κυνηγούν το κέρδος. Η πραγματικότητα, όμως, αποδεικνύεται πάντα πιο σύνθετη. Συνήθως, όταν μια μεγάλη επένδυση αρχίζει να παράγει αποτελέσματα, οι φωνές που αντιτίθενται σε αυτήν ανακαλύπτουν ότι τα καταστροφικά σενάρια που ανέφεραν δεν επαληθεύονται. Παράλληλα, η τοπική κοινωνία ωφελείται από τις νέες θέσεις εργασίας, τη δημιουργία υποδομών και την αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας. Έτσι, το κίνημα «αντίστασης» αποδυναμώνεται πολιτικά, ακριβώς γιατί αποκαλύπτεται ότι υπάρχει –πέρα από τις δυσκολίες και τις περιβαλλοντικές προκλήσεις– ένα σοβαρό θετικό αποτύπωμα στην περιφέρεια.

Η περίπτωση της Hellas Gold είναι ενδεικτική. Αν είχε επικρατήσει πλήρως το ριζοσπαστικό αντι-αναπτυξιακό αφήγημα, θα είχαμε χάσει, σύμφωνα με τον απολογισμό της ίδιας της εταιρείας, πάνω από 1 δισεκατομμύριο ευρώ σε επενδύσεις, 550 εκατομμύρια σε κρατικά έσοδα, 1,4 δισ. σε εξαγωγές και περισσότεροι από 2.000 άνθρωποι δεν θα είχαν τη δυνατότητα να βρουν εργασία.

Παράλληλα, απουσία αυτής της δραστηριότητας, δεν θα είχαν υπάρξει 1,3 δισ. ευρώ σε τοπικούς προμηθευτές, 100 εκατομμύρια σε περιβαλλοντικές δράσεις και 28 εκατομμύρια σε κοινωνικά προγράμματα. Η ζυγαριά μεταξύ οφέλους και υποτιθέμενης βλάβης βαραίνει αρκετά υπέρ του πρώτου σκέλους, αν λάβουμε υπόψη και τις πρακτικές ελέγχου που οφείλει εκ των πραγμάτων να εφαρμόζει η εταιρεία, αλλά και τους ενδελεχείς ελέγχους από την Πολιτεία και ανεξάρτητους φορείς.

Και όμως, η Ελλάδα της μεταπολίτευσης, ειδικά στα χρόνια πριν την κρίση, είχε ενσταλάξει στην κοινωνία μια βαθιά ριζωμένη καχυποψία προς την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις, επενδύοντας σε συνδικαλιστικές εμμονές και πολιτικές ρητορικές περί «εκμετάλλευσης» και «ξεπουλήματος». Αυτή η ατμόσφαιρα εξηγεί γιατί τόσα μεγάλα έργα δεν έγιναν ποτέ και γιατί τόσοι επενδυτές έμειναν μακριά, διαβλέποντας ότι θα συναντούσαν μόνο διαδηλώσεις και πολιτικά εμπόδια. Με τη σειρά του, αυτό μεταφράστηκε σε χρόνια ανεργία, χαμηλή ανταγωνιστικότητα και διαρκή εξάρτηση από τον κρατικό κορβανά και τα ευρωπαϊκά κονδύλια.

Το πιο ανησυχητικό στοιχείο είναι ότι όλα αυτά δεν οφείλονταν σε ένα πλατύ κοινωνικό ρεύμα. Αντίθετα, μια μικρή, φανατισμένη μειοψηφία κομμουνιστών, σοσιαλιστών και ακραίων «οικολογικών» ομάδων, σε συνδυασμό με τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις του ελληνικού Δημοσίου, έθετε τροχοπέδη σε έργα που θα μπορούσαν να αποφέρουν πραγματική ανάπτυξη και ευημερία. Μερικές φορές, η λάθος εντύπωση ότι δήθεν «η κοινωνία αντιδρά» προερχόταν από μερικές οργανωμένες καταλήψεις ή κινητοποιήσεις, που όμως δεν εξέφραζαν απαραίτητα τη βούληση της πλειοψηφίας.

Στην πραγματικότητα, το κλίμα δείχνει σιγά-σιγά να αλλάζει: οι πολίτες κουράστηκαν από τη διαρκή μιζέρια και την εχθρότητα προς κάθε μορφή παραγωγικής επένδυσης. Τα πρόσφατα παραδείγματα, όπως η Ελληνικός Χρυσός, μπορούν να λειτουργήσουν ως ξυπνητήρι, αναδεικνύοντας την έμπρακτη αξία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας υπό σωστές συνθήκες ελέγχου και ασφάλειας. Αντί να πολεμάμε κάθε εταιρεία ως «εκμεταλλευτή», μπορούμε να κρίνουμε τις επενδύσεις στη βάση αντικειμενικών κριτηρίων: περιβαλλοντικές επιπτώσεις, οφέλη για την τοπική κοινωνία, τήρηση των συμβάσεων, συντονισμός με τις ανάγκες του τόπου.

Κοιτάζοντας γύρω μας, αναρωτιέμαι πόσες παρόμοιες επενδύσεις και θέσεις εργασίας χάθηκαν εξαιτίας ενός αντι-κερδοσκοπικού μένους και μιας αναχρονιστικής πολιτικής ρητορικής. Ίσως τελικά, το τίμημα της «αριστερής ιδεολογικής καθαρότητας» να υπονόμευσε για δεκαετίες τις προσπάθειες της χώρας να σταθεί στα πόδια της. Και όσο αυτό το τίμημα έγινε πιο φανερό μες στην κρίση, τόσο πιο εύκολα καταλαβαίνουμε γιατί οι μικρές, φανατικές μειοψηφίες δεν πρέπει να κρατούν την υπόλοιπη κοινωνία όμηρο στις εμμονές τους.

Πεη μπλε
Ας μας εξηγησουν οι γεροι κρατικοδιαιτοι ΑΡΔ γιατι απο το 2020 δεν εχει ξεκινησει η Microsoft στο Μαρκοπουλο
εγινε καμμια διαδηλωση ; μπλεχτικαν αναρχικοι και οικολογοι ;
Οι κακομοιρες πολυεθνικες φοβουνται τον Βασιλη απ τον Κολωνο και τον Γιαννη απ το Περιστερι.
Για τους ντοπιους δεν λεει τιποτα , ενας ελληνας νεος μπορει να ξεκινησει επιχειρηματικοτητα ;
Η τα τρωνε ολα οι γονοι ;
Εδω ειχαν επιχειρηματια της χρονιας την κορη του αντιπροσωπου της μερσεντες γιατι εφερε λεει τα σμαρτ στην Ελλαδα . Το θυμαστε ;

Το παρακολουθήσατε;
https://www.skai.gr/tv/episode/ntokimanter/prime-time/2025-02-03-21

Πέρασαν 10 χρόνια κιόλας. Τι μάχες έχουν γίνει και εδώ μέσα εκείνη την περίοδο...
Ο καθένας κάνει το ταμείο και τον απολογισμό του.

@otso said in ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΚΛΟΓΕΣ #3:

@criuser said in ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΚΛΟΓΕΣ #3:

Μετά την πρωινή ανάγνωση των διαφόρων άρθρων και σχολίων σε διάφορες ιστοσελίδες, διαπιστώνουμε ότι η επιλογή των εκλογών από τον Κούλη και τον περι αυτόν είναι ήδη στο τραπέζι.

Τώρα παίζει ως απειλή για τους πολίτες ?

Ως ευκαιρία για να αποφύγει τα χειρότερα η κυβέρνηση ?

Θα δείξει.

Η ουσία είναι ότι δεν υπάρχει συγκροτημένη εναλλακτική πρόταση στην αντιπολίτευση.

Οπωσδήποτε η ακυβερνησία δεν θα είναι λύση.

Εδώ φαίνονται και τα προβλήματα της επιλογής του Παπανδρέου να μην έχει καμία εξουσία ο πρόεδρος της δημοκρατίας.

Εκτός αν ο Τασούλας σκεπτόμενος την υστεροφημία του, ενεργήσει διαφορετικά.

Γράφει ένα άρθρο ο Καμπουράκης και στο σημείο αυτό έχει δίκιο, τι θα συμβεί αν πάμε σε συνεχείς εκλογές και έχουμε πρωθυπουργό ένα δικαστικό, σε μια περίοδο έντονων αλλαγών.

Οταν μάλιστα έχουμε και το περιστατικό των Ιμίων, που παίχτηκε σε περίοδο αλλαγής πρωθυπουργού από το ίδιο το κόμμα.

Ισως λοιπόν να έπρεπε να υπήρχε η δυνατότητα στον Πρόεδρο, αν μετά τις εκλογές και την μη συμφωνία των κομμάτων και την προσφυγή σε νέες εκλογές, να μπορούν αυτές να γίνονται όχι σε 30 μέρες, αλλά σε 3 μήνες το πολύ και η κυβέρνηση να είναι εθνικής ενότητας, υπό την ηγεσία έμπειρου πολιτικού που θα προέρχεται από το πρώτο κόμμα, είτε εν ενεργεία, είτε πρώην βουλευτή. Ενώ οι υπουργοί θα είναι από τα κόμματα σύμφωνα με την αναλογία που έχουν στο εκλογικό σώμα.

Η κυβέρνηση δεν θα υπερβαίνει τα 12 μέλη, θα έχει μόνο υπουργούς και η σύνθεση της θα αποφασίζεται στην τελευταία συνάντηση των πολιτικών αρχηγών.

Στην διάρκεια αυτή των 3 μηνών, θα μπορούν να συνεχίζονται οι διαβουλεύσεις για την δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας, ή ακόμα να συμφωνήσουν τα κόμματα στην παράταση της λειτουργίας αυτής της υπηρεσιακής κυβέρνησης μέχρι τους 12 μήνες.

Με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι η ΝΔ δεν θα περάσει εύκολα το 32 %, νομίζω πάνω από 125 βουλευτές δεν θα μπορέσει να έχει μαζί με το μπόνους, το οποίο είναι κλιμακούμενο.

Ενα άλλο θέμα για το οποίο διάβασα ένα άρθρο είναι αρκετά ενδιαφέρον.

Το βάζω για σχολιασμό.

https://www.liberal.gr/skoyras/timima-toy-anti-ependytikoy-fanatismoy-stin-ellada

Το τίμημα του αντι-επενδυτικού φανατισμού στην Ελλάδα
Αλέξανδρος Σκούρας

Περιηγούμενος προσφάτως στο Liberal.gr, έπεσα πάνω σε μια διαφήμιση για ανάγκες πρόσληψης προσωπικού από την Ελληνικός Χρυσός (Hellas Gold), μια εταιρεία που έχει υποστεί χρόνια συντονισμένη επίθεση από διάφορες «αγωνιστικές» ομάδες. Αναρχικοί, αριστεροί, οικολογικές οργανώσεις· όλοι είχαν βάλει σκοπό να μπλοκάρουν, με κάθε μέσο, την επένδυση αυτή στη Χαλκιδική.

Και όμως, σήμερα βλέπουμε τη συγκεκριμένη επιχείρηση να συνεχίζει τη λειτουργία της, δημοσιεύοντας ακόμη και θέσεις εργασίας για να ενισχύσει το ανθρώπινο δυναμικό της. Η εικόνα αυτή – η οποία μοιάζει τόσο κοινή σε μια ανεπτυγμένη οικονομία – θα ήταν αδιανόητη πριν από λίγα χρόνια, όταν οι πολιτικές συγκρούσεις γύρω από το μεταλλείο έφταναν στα πρωτοσέλιδα, οι τοπικές κοινωνίες πολώνονταν και η κυβέρνηση της εποχής έκανε τα πάντα για να διαχειριστεί πρωτίστως το πολιτικό κόστος.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, η δημόσια συζήτηση τείνει να υπεραπλουστεύεται γύρω από «καλούς» ακτιβιστές που προστατεύουν το περιβάλλον και «κακές» πολυεθνικές που κυνηγούν το κέρδος. Η πραγματικότητα, όμως, αποδεικνύεται πάντα πιο σύνθετη. Συνήθως, όταν μια μεγάλη επένδυση αρχίζει να παράγει αποτελέσματα, οι φωνές που αντιτίθενται σε αυτήν ανακαλύπτουν ότι τα καταστροφικά σενάρια που ανέφεραν δεν επαληθεύονται. Παράλληλα, η τοπική κοινωνία ωφελείται από τις νέες θέσεις εργασίας, τη δημιουργία υποδομών και την αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας. Έτσι, το κίνημα «αντίστασης» αποδυναμώνεται πολιτικά, ακριβώς γιατί αποκαλύπτεται ότι υπάρχει –πέρα από τις δυσκολίες και τις περιβαλλοντικές προκλήσεις– ένα σοβαρό θετικό αποτύπωμα στην περιφέρεια.

Η περίπτωση της Hellas Gold είναι ενδεικτική. Αν είχε επικρατήσει πλήρως το ριζοσπαστικό αντι-αναπτυξιακό αφήγημα, θα είχαμε χάσει, σύμφωνα με τον απολογισμό της ίδιας της εταιρείας, πάνω από 1 δισεκατομμύριο ευρώ σε επενδύσεις, 550 εκατομμύρια σε κρατικά έσοδα, 1,4 δισ. σε εξαγωγές και περισσότεροι από 2.000 άνθρωποι δεν θα είχαν τη δυνατότητα να βρουν εργασία.

Παράλληλα, απουσία αυτής της δραστηριότητας, δεν θα είχαν υπάρξει 1,3 δισ. ευρώ σε τοπικούς προμηθευτές, 100 εκατομμύρια σε περιβαλλοντικές δράσεις και 28 εκατομμύρια σε κοινωνικά προγράμματα. Η ζυγαριά μεταξύ οφέλους και υποτιθέμενης βλάβης βαραίνει αρκετά υπέρ του πρώτου σκέλους, αν λάβουμε υπόψη και τις πρακτικές ελέγχου που οφείλει εκ των πραγμάτων να εφαρμόζει η εταιρεία, αλλά και τους ενδελεχείς ελέγχους από την Πολιτεία και ανεξάρτητους φορείς.

Και όμως, η Ελλάδα της μεταπολίτευσης, ειδικά στα χρόνια πριν την κρίση, είχε ενσταλάξει στην κοινωνία μια βαθιά ριζωμένη καχυποψία προς την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις, επενδύοντας σε συνδικαλιστικές εμμονές και πολιτικές ρητορικές περί «εκμετάλλευσης» και «ξεπουλήματος». Αυτή η ατμόσφαιρα εξηγεί γιατί τόσα μεγάλα έργα δεν έγιναν ποτέ και γιατί τόσοι επενδυτές έμειναν μακριά, διαβλέποντας ότι θα συναντούσαν μόνο διαδηλώσεις και πολιτικά εμπόδια. Με τη σειρά του, αυτό μεταφράστηκε σε χρόνια ανεργία, χαμηλή ανταγωνιστικότητα και διαρκή εξάρτηση από τον κρατικό κορβανά και τα ευρωπαϊκά κονδύλια.

Το πιο ανησυχητικό στοιχείο είναι ότι όλα αυτά δεν οφείλονταν σε ένα πλατύ κοινωνικό ρεύμα. Αντίθετα, μια μικρή, φανατισμένη μειοψηφία κομμουνιστών, σοσιαλιστών και ακραίων «οικολογικών» ομάδων, σε συνδυασμό με τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις του ελληνικού Δημοσίου, έθετε τροχοπέδη σε έργα που θα μπορούσαν να αποφέρουν πραγματική ανάπτυξη και ευημερία. Μερικές φορές, η λάθος εντύπωση ότι δήθεν «η κοινωνία αντιδρά» προερχόταν από μερικές οργανωμένες καταλήψεις ή κινητοποιήσεις, που όμως δεν εξέφραζαν απαραίτητα τη βούληση της πλειοψηφίας.

Στην πραγματικότητα, το κλίμα δείχνει σιγά-σιγά να αλλάζει: οι πολίτες κουράστηκαν από τη διαρκή μιζέρια και την εχθρότητα προς κάθε μορφή παραγωγικής επένδυσης. Τα πρόσφατα παραδείγματα, όπως η Ελληνικός Χρυσός, μπορούν να λειτουργήσουν ως ξυπνητήρι, αναδεικνύοντας την έμπρακτη αξία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας υπό σωστές συνθήκες ελέγχου και ασφάλειας. Αντί να πολεμάμε κάθε εταιρεία ως «εκμεταλλευτή», μπορούμε να κρίνουμε τις επενδύσεις στη βάση αντικειμενικών κριτηρίων: περιβαλλοντικές επιπτώσεις, οφέλη για την τοπική κοινωνία, τήρηση των συμβάσεων, συντονισμός με τις ανάγκες του τόπου.

Κοιτάζοντας γύρω μας, αναρωτιέμαι πόσες παρόμοιες επενδύσεις και θέσεις εργασίας χάθηκαν εξαιτίας ενός αντι-κερδοσκοπικού μένους και μιας αναχρονιστικής πολιτικής ρητορικής. Ίσως τελικά, το τίμημα της «αριστερής ιδεολογικής καθαρότητας» να υπονόμευσε για δεκαετίες τις προσπάθειες της χώρας να σταθεί στα πόδια της. Και όσο αυτό το τίμημα έγινε πιο φανερό μες στην κρίση, τόσο πιο εύκολα καταλαβαίνουμε γιατί οι μικρές, φανατικές μειοψηφίες δεν πρέπει να κρατούν την υπόλοιπη κοινωνία όμηρο στις εμμονές τους.

Πεη μπλε
Ας μας εξηγησουν οι γεροι κρατικοδιαιτοι ΑΡΔ γιατι απο το 2020 δεν εχει ξεκινησει η Microsoft στο Μαρκοπουλο
εγινε καμμια διαδηλωση ; μπλεχτικαν αναρχικοι και οικολογοι ;
Οι κακομοιρες πολυεθνικες φοβουνται τον Βασιλη απ τον Κολωνο και τον Γιαννη απ το Περιστερι.
Για τους ντοπιους δεν λεει τιποτα , ενας ελληνας νεος μπορει να ξεκινησει επιχειρηματικοτητα ;
Η τα τρωνε ολα οι γονοι ;
Εδω ειχαν επιχειρηματια της χρονιας την κορη του αντιπροσωπου της μερσεντες γιατι εφερε λεει τα σμαρτ στην Ελλαδα . Το θυμαστε ;

Οι εργασίες για τα data centers έχουν ξεκινήσει από την άνοιξη του 24.

@andya3 said in ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΚΛΟΓΕΣ #3:

Δεν αντιλαμβάνομαι απ' αυτά που διαβάζω και ακούω, να έχει πρόθεση ο Κυριάκος να πάει σε εκλογές. Και δεν βλέπω και το λόγο, αποκλείεται να ξαναβγάλει αυτοδυναμία.

Αντιθέτως, φαίνεται να έχει αντιληφθεί (ή αποδεχτεί επιτέλους) ότι η κυβέρνηση που έχει φτιάξει δεν αποδίδει και απ' ότι λέγεται ετοιμάζει μεγάλο ανασχηματισμό. Ως τώρα σε κάθε ανασχηματισμό απλώς ανακύκλωνει τα ίδια πρόσωπα. Ελπίζω τώρα που πέφτουν τα ποσοστά του, να αφυπνιστεί και να βάλει ανθρώπους που μπορούν να προσφέρουν έργο.

Γελάνε και τα πεζοδρόμια με τον υπουργό που αποφάσισε να ελέγχουν τα βενζινάδιακα τα μηχανάκια και αν δεν φοράνε κράνος να μην τους βάζουν βενζίνη. Υπάρχουν αρκετοί υπουργάρες που η καλύτερη υπηρεσία που μπορούν να προσφέρουν είναι να πάνε στο σπίτι τους.

Το θέμα είναι ιδεολογικό. Πάντοτε η ΝΔ βρίσκεται σε αδιέξοδα και το πιστώνει στους υπουργούς της. Δήθεν κάτι δεν έκαναν καλά.

Τη μια το 90 έφταιγε η δεκαετία του 80 για την κατάρρευση της οικονομίας.

Χωρίς να εξετάζει ότι το κόστος δανεισμού που προσέφερε στις επόμενες κυβέρνηςεις μέσα σε 3 έτη ήταν υψηλότερο της δεκαετίας του 80

Το 2010-11 το ιδιο. Δεν μπορούσε να ελέγξει τα δημοσιονομικά διότι δεν τολμούσε να πειράξει τους ψηφοφόρους της, το κάθε λαμόγιο δηλαδή της διπλανής πόρτας, αυτοδημιούργητους μαλακες και καλά. Πτώχευσε τη χώρα, διέλυσε τον κοινωνικό ιστό της χώρας και την παραγωγική της βάση. Φταίει και το ΠΑΣΟΚ που καθυστέρησε να αποφασίσει

Σήμερα δε, ανακυκλώνει repos για την καλυψη δημοσιονομικών κενών και στηρίζεται σε ψεύτικες επενδύσεις real estate. Δηλαδή πιστώνει ως ξένες επενδύσεις την αγορά σπιτιού από λαμόγια του εξωτερικού που ξεπλένουν χρήματα στην ελληνική αγορά ακινήτων. Πλέον πολυτελών ως πριν λίγο καιρό και λαϊκών για την μετατροπή τους σε βραχυχρόνια μίσθωση.

Η Ελλάδα έπεσε κάτω στην αγοραστική δύναμη σε θέσεις συγκριτικά με διπλανές χώρες ακόμα και από τις εποχές των μνημονίων!!!

Διάφορα σκάνδαλα, δεν ήξερα δεν γνώριζα είναι όλοι τους.

Η κοινωνική ιδεολογία της είναι η εξυπηρέτηση συμφερόντων. Οχι δημιουργία και εφαρμογή ενός επενδυτικού και παραγωγικού μοντέλου.

Το παράδειγμα των ενεργειακών κοινοτήτων που δεν υπάρχει δίκτυο για τους έλληνες παραγωγούς και βιοτέχνες αλλά υπάρχει για τα funds

Δεν υπάρχει πλάνο, έστω και δεξιό. Είναι όλα χύμα στο κύμα και όποιος τσιμπήσει κάτι.

Εξαγωγικές βιοτεχνίες και βιομηχανίες τις έχει στο περιθώριο για να εξυπηρετήσει ξένους ομίλους. Είπαμε αυτοί προσφέρουν θέσεις εργασίας για αργότερα ή ελληνικές εταιρίες όχι.

Εντωμεταξύ οι ψηφοφόροι τους, σε μεγάλο ποσοστό συνταξιούχοι, ΑΚΟΜΑ εδώ και 6 έτη !!!!! περιμένουν κάτι αντίστοιχο της 13η σύνταξης του ΣΥΡΙΖΑ. Η οποία ήταν εν μέρη καταβληθείσα και το επόμενο έτος ( εάν συνέχιζε η οικονομία όπως προέβλεπαν) θα ήταν ολόκληρη και όλο αυτό θεσμοθετημένο με νόμο.

αν τους ρωτήσεις, δεν καταλαβαίνουν το τι έγινε. Που να κατανοήσουν στην τρίτη ηλικία

Και να έλεγες πως είχαν σχεδιασμό να πληρώνει το δημόσιο τα πρόστιμα για τον άνθρακα στην παραγωγή της ΔΕΗ με σκοπό να συμβάλει με φτηνό ρεύμα την παραγωγή της χώρας, να πω....Οκ σωστό σχέδιο των δεξιών. Εχει μια λογική σκέψη. Ας κόψουν για λίγο ακόμα την 13η σύνταξη . Έχουν σχέδιο ανασυγκρότησης της παραγωγής.

Αυτοί και έκοψαν συντάξεις, και πέρασαν έναν αλγόριθμο που εξυπηρετεί του παραγωγούς ενέργειας καταστρέφοντας την παραγωγική βάση της χώρας.

Και οι συνταξιούχοι ....ακόμα δεν κατανοούν τι έχει γίνει. Άνοια και αφασία.

Εκεί που διάβαζε τη δεξιόφρονη γραμμή ο Κρουζερ, που ξεκινώντας απ το λιμπεραλ, περνάει απ το προταγκον και σβήνει στην ελεύθερη ώρα, του ξέφυγαν ειδήσεις όπως η παρακάτω:

https://www.dnews.gr/eidhseis/pliroforiodotis/510365/telos-i-etaireia-gia-ta-akinita-tou-efka

Δύο σχεδόν χρόνια τα μέλη της Εταιρείας Διαχείρισης Ακίνητης περιουσίας του ΕΦΚΑ έπαιρναν κάθε μήνα σχεδόν 14.000 ευρώ χωρίς να παράγουν έργο...
Η εννεαμελής επιτροπή το μόνο που έκανε είναι να υπογράψει μία σύμβαση έργου ύψους περίπου 30.000 ευρώ για την καταγραφή των ακινήτων και την ψηφιοποίηση και μετά τίποτα... Στη διαύγεια καταγράφονται έξοδα πολλών εξωτερικών συμβούλων μέχρι και για θέσεις πάρκινγκ κάθε μήνα.

Μάθαμε λοιπόν ότι το Διοικητικό συμβούλιο της εν λόγω εταιρείας παραιτήθηκε όλο. Η υπουργός Εργασίας Νίκη Κεραμέως ζήτησε τις παραιτήσεις όλων των μελών γιατί κάποιοι της «σφύριξαν» τι γινόταν εδώ και δύο χρόνια όταν ο τότε υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης ενέκρινε τη σύσταση της Εταιρείας.

Η ατζέντα της εταιρείας θα έπρεπε να αφορούσε την πλήρη αξιοποίηση των 515 ακινήτων που έχει στη διάθεσή του ο e- ΕΦΚΑ όμως στην ουσία δεν είχε καμία ατζέντα.