Με αφορμη την δηλωση του alex για συγκομιδή θυμηθηκα κατι που σκεφτομουν.

Τωρα θα το βρειτε λιγο ρομαντικο και ετσι...., αλλα πηγα για δουλεια σε επαρχια με το αμαξι και περνουσα απο χωραφια. Οι ανθρωποι δουλευαν με τρακτερ και μηχανηματα και λιγο πιο κατω με τα χερια τους....εσκυβαν κατω, οπως εβλεπες στις ταινιες.

Το λοιπον, σταμάτησα και τους κοιτουσα.

Παιδια μ αρεσε ως εικονα να βλεπω να καλλιεργουν τη γη..... το βρηκα πολυ πρακτικό, ρεαλιστικό και τιμιο ως εργασια. Εχοντας συνηθησει σε υπηρεσιες δεν μπορουσα να το δω στην πραξη απο κονρα

Εβλεπες την πρωτη υλη, τον ανοιχτο οριζοντα, το χωμα, κτλ

Wow!!

Στο γυρισμο σκεφτηκα πως θα ταν να εχεις ενα χωραφι και να καλλιεργεις κατι. Μου φαινεται υπερβολικα τιμιος τροπος ζωης, δεν ξερω αν μπορειτε να με καταλαβετε. Ως παιδι της πολης, βέρος κιολας, δεν ειχα ποτε τετοια επαφη με τη γη ουτε και οι γυρω μου.

Οσοι κανετε τετοιο επαγγελμα οντως σας ευχαριστει ή θα το αλλαζατε αν μπορουσατε;;;

Υ.γ Ναι τα ξερω για το κοστος, τις επιδοτήσεις, τον ανταγωνισμο εισαγωγης κτλ. Εγω μιλω για την ιδια την φυση της εργασιας.

Ναι το φανταζομαι, καλο ειναι να εχουμε σεβασμο σε οποιον βαζει το σωμα του για να κερδισει το βιος του. Παντα ειχα εμφυτο τετοιο σεβασμο ουτως ή άλλως. Κανεις δεν μου τα εξηγησε τι και πως, απλα σεβεσαι τον κοπο του αλλου. Ειναι λογικοτατο.

Βεβαια στα του ρομαντικου του θεματος ετυχε να ειμαι και εγω σε φαση απογευμα ηλιοβασιλεματος Σεπτέμβριο και με εναν αποστευτο ουρανο και οριζοντα και εβλεπα ολο αυτο. Ηταν σαν ταινια, πραγματικα.

Ξεχασα να πω οτι στο χωραφι ηταν γυναικες, και εσκυβαν και μαζευαν καρπο και εκαναν και χαβαλε μεταξυ τους και γελουσαν.....σαν να βλεπεις προπαγανδα εποχης μεσοπολεμου. Να που τα κοροϊδευουμε αυτα τα φιλμς αλλα οντως εστω σπανια υπαρχουν τετοιες στιγμες.

Μετα εβλεπες τα σπιτια στο χωριο πιονκατω, ωραια σπιτια με τον κηπο τους, την ανοιχτοσια τους, οχι σαν τα κουτια στις πολεις. Σκεφτομουν βρε μπας και εχουν βρει το νοημα της ζωης;

Γενικα με τραβαει λιγο η φυση, το χωμα κτλ ισως ως ζωο και εγω, το λαχταρω καθοτι δεν το εχω συχνα στην πολη.

Παντως πραγματικα πολυ ωραια εικονα

Ο ανθρωπος δαμαζει τη φυση και παραγει πρωτη υλη για ολους τους υπολοιπους. Τιμιοτατο.

Όλα αυτά ισχύουν, αλλά έχουν τη χάρη που περιγράφουμε για 'χορτασμένους' που εχουμε απηυδήσει με το στρες των πόλεων και που έχουμε υπερεκτεθεί τόσο σε ανέσεις και γούστα, που δεν μας κάνουν αίσθηση πια, οπότε το μόνο που μένει για λίγη ικανοποίηση είναι ο φανταστικός κόσμος των καταχρήσεων ή το back to the basics αραχτοί στη φύση.

Για να μην παρεξηγηθούμε, όλα όσα έγραψες είναι έτσι, ένα ταπεινό σπιτάκι με κήπο είναι πιο ωφέλιμο σε ψυχή και σώμα από οποιοδήποτε πολυτελές ντιζαϊνάτο διαμέρισμα, η ψυχολογία των ανθρώπων που κάνουν τη ζωή που είδες είναι πολύ καλύτερη και πιο υγιής από οσους ζουν σε μεγαλουπόλεις, ειδικά σε σύγκριση με των μη προνομιούχων των πόλεων είναι απείρως καλύτερη.

Όμως έχοντας ζήσει από κοντά σαν παιδί κι έφηβος τη ζωή αυτή, αρκετές εβδομάδες ή μήνες κάθε χρόνο, είδα πως η γενιά που ήταν αναγκασμένη να τη ζήσει δεν ήθελε με τίποτα να έχουν την ίδια εμπειρία οι απόγονοί τους, κι αυτός είναι ένας βασικός λόγος που ερήμωσε η ύπαιθρος και έγινε αυτό που έγινε η Αττική και οι άλλες πόλεις και τα χωριά να υπάρχουν μόνο ως προορισμοί τουρισμού και συνταξιοδότησης.

Πλέον που τα πάντα έχουν μηχανοποιηθεί είναι πολλές φορές ευκολότερο να ζήσει κάποιος 'αγροτική' ζωή και να 'περνάει καλά' κοντά στη φύση, αλλά τώρα οι οικονομίες κλίμακας έχουν αλλάξει τόσο, που πρέπει να είσαι αυτό που λέμε 'Γαιοκτήμονας' σχετικά μεγάλης κλίμακας για να εξασφαλίζεις σχετικά άνετα τα προς το ζην και οικογενειακή ευημερία. Διαφορετικά οι αγροτικές δραστηριότητες είναι το δεύτερο 'επάγγελμα' και πρέπει να υφίσταται κάποιος και όλα τα άσχημα της αστικής ζωής για να επιβιώσει. Δυστυχώς, πέρα απ' την εικόνα για τον περιηγητή, τον τουρίστα ή το οικονομικά ανεξάρτητο συνταξιούχο, τίποτε άλλο 'ρομαντικό' δεν έχει αυτή η ζωή...

Δεν υπάρχει ένας μονο μπούσουλας για τις αγροτικές εργασίες.καποιες είναι εύκολες και τυποποιημένες και κάποιες δύσκολες.στις εύκολες είναι π.χ. τα οπωροφορα και οι ελιές Π.χ.στις περισσότερες βαριές είναι τα ζώα και τα θερμοκηπια διοτι μεταξυ αλλων θελουν δουλεια ολοχρονις και δεν εχουν αργιες. Μια ιδιαιτεροτητα ορισμένων αγροτικών εργασιών είναι η εποχικότητα τους.μπορει να κάθεσαι π.χ. 9 μήνες και να μην κάνεις τίποτα απολύτως αλλά 3 μήνες να δεις το Μωάμεθ φαντάρο. Μια άλλη είναι ότι η πλειοψηφία αυτών είναι εκτεθειμένη στις καιρικές συνθήκες. Τζενεραλυ σπικινγκ δεν θα τις έβαζα στις βαριές.πχ θεωρώ την οικοδομή ή την επαναλαμβανόμενη εργασια του οδηγού ή του βιομηχανικού εργάτη απείρως χειρότερη. Επίσης η  πλειοψηφία των αγροτών είναι και ιδιοκτήτες όχι υπάλληλοι.να συνεκτιμηθεί και αυτό παρακαλώ.κατι άλλο είναι το οικονομικο το οποίο έχει χειροτερεψει εσχατως.αλλα δεν είναι ο μόνος τομέας. Προέρχομαι από χωριό 100% αγροτικό και αυτή τη στιγμή γράφω από αυτό.

Δεν έχω δουλέψει χωράφι, αλλά επειδή στην δική μου επιχείρηση δούλεψα βιομηχανική μηχανή, σήκωσα ρολά 60 κιλών και φόρτωσα φορτηγα, σου λέω ότι η χειρονακτική δουλειά είναι ΠΟΛΥ δύσκολη. Στο τέλος της μέρας δεν νιώθεις τα χέρια και τα πόδια σου!!! Δεν έχει καμία σχέση με την ρομαντική άποψη που αποκόμισες... Το χωράφι, κάτω από τον ήλιο ή το αγιάζι, θα είναι ακόμα πιο δύσκολο. Για αυτό ο κόσμος τα παράτησε και πήγε στις πόλεις!!!

dstou μιας και έχεις άμεση επαφή τι συμβαίνει και πέφτει ετησίως η τιμή πώλησης του ελαιολάδου και της επιτραπέζιας ελιάς στους παραγωγούς από τους εμπόρους σε όλη την Ελλάδα ;

Στα εργατικά θέματα υπάρχει ολόκληρη φάμπρικα από  συνδικαλιστές με νομικές αβάντες , συχνά βουλευτές , που φτιάχνουν τέτοιες διατάξεις για να παίρνουν λεφτά . Τα ψίχουλα τα παίρνει ο παθών και τα πολλά οι αβανταδόροι .

Που προφανέστατα η φάμπρικα αυτή δεν ασχολείται με όλους τους εργαζόμενους. 'Εξυπηρετεί' συγκεκριμένες κατηγορίες εργαζομένων και εθνικοτήτων.

Όποιος έχει μπλέξει με αυτά (π.χ. εγώ) τα έχει φ@ει τα σκaτά.

Η αγροτική ζωή παραμένει δύσκολη στην Ελλάδα , γιατί γίνεται από μυαλά παλιά , με διάσπαρτο και μικρό κλήρο , με ηλίθιο ανταγωνισμό και με λάθος μηχανήματα .

Στις άλλες χώρες που είναι προηγμένες η αγροτική δουλειά δεν έχει μεγαλύτερη κούραση από το ελεύθερο επάγγελμα ή την βιομηχανική εργασία .

Εδώ όμως έχουμε πάντα το όνειρο του ξύσιμου στο δημόσιο , οπότε αν δεν διαλυθεί αυτό το όνειρο , ο κόσμος θα κοιτάει την καμαρίλα της πολιτικής για να βολευτεί , να τρουπώσει που έλεγε και ο Βουτσάς .

Τι κανουν διαφορετικο στο εξωτερικο;

Υ.γ γιοχαν οντως φανταζομαι.....ελλαδα , επαρχια και πατεντες πανε μαζι

Χαχαχα

Η αγροτική ζωή παραμένει δύσκολη στην Ελλάδα , γιατί γίνεται από μυαλά παλιά , με διάσπαρτο και μικρό κλήρο , με ηλίθιο ανταγωνισμό και με λάθος μηχανήματα .

Στις άλλες χώρες που είναι προηγμένες η αγροτική δουλειά δεν έχει μεγαλύτερη κούραση από το ελεύθερο επάγγελμα ή την βιομηχανική εργασία .

Εδώ όμως έχουμε πάντα το όνειρο του ξύσιμου στο δημόσιο , οπότε αν δεν διαλυθεί αυτό το όνειρο , ο κόσμος θα κοιτάει την καμαρίλα της πολιτικής για να βολευτεί , να τρουπώσει που έλεγε και ο Βουτσάς .

Κάποτε, ας πούμε την εποχή παππούδων-πατεράδων μας (για να καλύπτουμε και τις ηλικιακές διαφορές) μιλάμε δηλαδή για ανθρώπους που εμείς οι συμφορουμίτες τους ζήσαμε, ήταν πάρα πολύ σκληρή και χειρωνακτική η αγροτική εργασία αλλά πολύτιμο (συγκριτικά με σήμερα) το αγροτικό προϊόν. 1-2 κιλά λάδι κόστιζαν όσο ένα μεροκάματο της εποχής. Όποιος είχε καλλιεργήσιμη γη αρκετή να του περισσεύει προϊόν για πούλημα, ήταν εύπορος. Σήμερα το λάδι πωλείται ας πούμε μέση τιμή 5€ (από ~2€ που θα το πάρει ο 'έμπορος' μέχρι 8€ που θα το πάρει μαύρα ως διαλεχτό ο 'γείτονας') και το μεροκάματο έχει μέση τιμή 40€ (από το 'ξεφτίλα' των 25€ μέχρι το 'καλό' που δεν υπάρχει πλέον, των 50€).

Βάλε και τη μορφολογία της χώρας, το κλίμα και τις κοινωνικές συνθήκες στο παράδειγμα, είναι πολύ μικρός ο πληθυσμός που μπορεί να παραμείνει κάτοικος υπαίθρου και να ζει αξιοπρεπώς αμιγώς από αγροτικά εισοδήματα... για ένα διάστημα ύπηρξε η υπερκεκμετάλευση μέχρι 'κλοπής' των επιδοτήσεων και εξαλειφόταν πρόσκαιρα αυτή η διαφορά (έλλειψη) εισοδήματος, ενώ άλλοι κλάδοι π.χ. οικοδομή ή οδικά έργα, ΔΕΗ, κλπ. όταν χτίζονταν ας πούμε σε όλο το Πήλιο χιλιάδες εξοχικά, αρχοντικά, βιοτεχνικά, δρόμοι κ.α. έδιναν ένα εξασφαλισμένο εισόδημα ανεξάρτητο απ' τις διακυμάνσεις της αγροτικής παραγωγής σε ένα κομμάτι πληθυσμού, ακόμη και νέων, ώστε να παραμένουν στο χωριό.

Λέμε 'ηλιθιότητα' (και γω μαζί) όταν σκεφτόμαστε 'μα γιατί δεν το κάνουν όπως οι άλλοι έξω' και έχουμε στη θεωρία δεκάδες προτάσεις βελτίωσης, στη πράξη όμως συνήθως είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα, τόσο δύσκολα και πολύπλοκα που όποιες αλλαγές χρειάζονται, θα ήταν δυνατόν να επιτευχθούν μόνο με μακροχρόνιο Κρατικό σχεδιασμό και επίβλεψη. Κι όμως, μακροχρόνιος Κρατικός σχεδιασμός κι αυστηρή επίβλεψη υπήρξε, μέσω της ΕΟΚ/Ε.Ε. μόνο που ήταν στοχευμένος στην εξάλειψη της Ελληνικής αγροτικής παραγωγής, υπέρ άλλων αγορών που είχαν τα ηνία της ΕΟΚ/ΕΕ.

Με ποιον τροπο πολεμηθηκε η ελληνικη παραγωγη; Ειλικρινα ρωταω, γιατι στην Κρητη πχ με τις επιδοτησεις που δοθηκαν φυτευτηκε και η τελευταια ραχουλα με ελιες, εγιναν ποτιστικες, αγοραστηκαν μηχανηματα... Ενω ο παππους ειχε π.χ περι το 50 παραγωγη 3-4 τονους τα 4 παιδια του εφτασαν στην ιδια γη να κανουν 5 τονους το καθε ενα. Το λαδι βεβαια εφευγε για Ιταλια, τυποποιηση μηδεν αλλα επ αυτου και στην καταντια των συνεταιρισμων φταινε περισσοτερο καποιοι πρασινοι κομματαρχες και λιγοτερο οι ευρωπαιοι. Για το λαδι επισης δεν υπηρξε ποτε περιορισμος παραγωγης και 'χωματερη', οσο εβγαζες, πουλαγες.

Συγκομιδη ελιας παντως, καταχειμωνο δεκεμβρη η γεναρη ανηλιαγα απο το πρωι με κρυο και βροχη πανω στις πλαγιες... Μεγαλο αγγουρι. Δεν ειναι να απορεις που η ευχη ολων των παππουδων ηταν 'να μαθεις γραμματα να φυγεις απ τα πλαγια.. '.

Ο γιός τελείωσε γεωπόνος , λάδι βγάζουμε και εμείς στην Εύβοια , εγώ δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με την γη , αλλά η μάνα μου , η γιαγιά μου , έβγαζαν το λαδάκι της χρονιάς ενίοτε και κάτι παραπάνω ανά εποχές . Με το χιόνι 5 μέτρων που χτύπησε την περιοχή πριν 4-5 χρόνια , τα δένδρα που ήταν παλιά δεν ξαναέβγαλαν . Δεν ασχοληθήκαμε και εμείς για διάφορους αντικειμενικούς λόγους και έμειναν έτσι . Και παλιά βέβαια τα δίναμε σε κάποιους και πέρναμε το ποσοστό μας , με παρουσία όμως εκεί . Αυτά ως προς τα ερασιτεχνικά που όλοι ξέρουμε .

Ας πάμε λίγο στα επιστημονικά . Α' εξάμηνο , μάθημα Εισαγωγή στην Γεωπονία . Τα προβλήματα της Ελληνικής Γεωργίας .

1. Μεγάλη ηλικία των αγροτών και ελάχιστη διάθεση να αλλάξουν τρόπο εργασίας και να μάθουν νέες τεχνικές .

2. Μικρός και διάσπαρτος κλήρος , με αποτέλεσμα να χάνει ο αγρότης το μισό μεροκάματο στις διαδρομές από το ένα χωράφι στο άλλο και να αγοράζει το μηχάνημα που χωράει στο μικρότερο χωράφι .

3. Ελλειψη συνεταιριστικής λογικής , με αποτέλεσμα να αγοράζουν όλοι τα ίδια μηχανήματα και έτσι υπάρχει έλλειψη ποικιλίας μηχανημάτων , δεν υπάρχει τυποποίηση , δεν υπάρχει μάρκετινγκ στις αγορές , έχουν μικρή δυνατότητα διαπραγμάτευσης με τους χονδρέμπορους .

Αυτά όπως τα θυμάμαι .

Να πούμε και τα άλλα που ισχύουν σε όλη την Ελλάδα . Πολλοί δεν καλλιεργούν τα χωράφια τους , αλλά δεν τα νοικιάζουν στους συντοπίτες τους , για διάφορους ηλίθιους λόγους και εμμονές .

Οι συνετερισμοί που δυνάμωσαν επί πασοκ , ήταν έρμαια από συμμορίτες που τους λεηλατούσαν και κομματόσκυλα και έτσι απαξιώθηκαν σαν ιδέα .

Πως το λύνεις όλο αυτό .

Απλά . Θα μιλήσω τώρα ως μηχανικός της πράξης .

Είμαστε πάνω από 10 χρόνια στην κρίση . Ακόμα δεν έχουν καθοριστεί οι χρήσεις γης σε όλη την χώρα

Τώρα ο Χατζηδάκης κατεβάζει ένα νομοσχέδιο που μιλάει για Τοπικά Χωρικά Σχέδια και κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης .

Θα έπρεπε αυτά να έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες . Αλλά και τώρα γίνονται στραβά και έχουμε και αντιδράσεις από μηχανικούς και ντόπιους , γιατί δεν γίνονται τα πράγματα ξεκάθαρα .

Τι πρέπει να γίνει ?

Τα τοπικά σχέδια να γίνουν ταχύτατα . Δηλαδή πρακτικά σύμφωνα με τα ιστορικά και πληθυσμιακά δεδομένα κάθε περιοχής , θα πρέπει να οριστούν τα όρια του οικισμού για τα επόμενα 50-100 χρόνια . Δηλαδή το καλό και το κακό σενάριο , για την αύξηση ή μείωση του πληθυσμού και την ανάγκη κτιρίων .

Πέρα από τις οικιστικές περιοχές , ορίζεις τις βιομηχανικές , τις τουριστικές και έχεις και τις αγροτικές .

Στις αγροτικές απαγορεύεις την δόμηση , εκτός αν έχεις κτήμα άνω των 20 στρεμμάτων που μπορείς να χτίσεις 500 μ , για οικογενειακή κατοικία και χρήση του κτήματος .

Καταργείς την ιδιοκτησία ως προς την χρήση και κάνεις ένα άτυπο αναδασμό , δίνοντας την δυνατότητα με επιστημονικές μελέτες να δημιουργηθούν μεγάλες επιχειρήσεις , που θα είναι διεθνώς ανταγωνιστικές .

Με δύο λόγια αν είσαι αγρότης , θα μπορείς να νοικιάσεις και το δίπλα χωράφι , από εμένα που δεν είμαι αγρότης , αλλά θα έχω ένα εισόδημα .

Θα μπορούσα μάλιστα και στην επέκταση του σχεδίου πόλης , να έχω και ένα οικόπεδο , ανάλογο με την ιδιοκτησία που θα μπει στην αγροτική παραγωγή .

Δηλαδή έχω στο χωριό μου 3 χωράφια , 3 ,6 και 10 στρεμμάτων  και τα έχω παρατήσει .Αυτά σαν εκτός σχεδίου , το πρώτο δεν έχτιζε , το δεύτερο έχτιζε 280 μ και το τρίτο κάτι παραπάνω . Συνολικά δηλαδή 500-600 τμ .

Θα μου έδιναν 500 τμ στον οικισμό , που θα έχτιζαν 400 τμ και ένα ετήσιο ενοίκιο για τα χτήματα μου από τον συνεταιρισμό , που πλέον λόγω της τεχνολογίας θα ήταν πιο σοβαρός .

Αυτά που λέω δεν είναι πρωτοφανή . Εχουν γίνει στις προηγμένες χώρες .

Σαν χώρα έχουμε τεράστια βιοποικιλότητα . Πάνω από 2500 διαφορετικά είδη . Δηλαδή πρακτικά μπορούμε να φυτεύσουμε σχεδόν τα πάντα και είναι ελάχιστες χώρες στον κόσμο που έχουν αυτό το χάρισμα .

Αλλά πλέον η αγροτική παραγωγή είναι επιχείρηση . Εχει επιστημονική λογική ως προς την διαχείριση του εδάφους , την διαχείριση του νερού , το είδος της παραγωγής , την πιστοποίηση , την τυποποίηση , το μάρκετινγκ , την συγκομιδή , την αποθήκευση , την διανομή , την πώληση , την ανακύκλωση και την προστασία του περιβάλλοντος .

Για το λάδι για παράδειγμα έχουμε λέει μεγάλες ισπανικές επιχειρήσεις με ιταλικά ονόματα που παίρνουν όλη την παραγωγή της Μεσογείου από τζάμπα , έως φτηνά .

Η πλάκα είναι ότι εκεί που τώρα η παραγωγή είναι αστεία , 100-150 χρόνια πριν έκαναν εξαγωγή αγροτικών προϊόντων στην Ευρώπη , κυρίως στην Γαλλία , με τα ιστιοφόρα , φέρνοντας σημαντικό πλούτο στην περιοχή .

Ωχ θεε μου .....

Στο μεταξυ στο μυαλο του μεσου εργαζομενου η εταιρεια ειναι κατι το 'φανταστικο', κατι που εχει λεφτα μαζεμενα. και η τυπισα εχει βαθεια χωμενο στο μυαλο της οτι δεν θιγει εμενα (!) αλλα την 'φανταστικη' εταιρεια.

Μια χαρά, γάτε! Θα την καλέσεις κι εσύ στο γραφείο σου, όπου δείχνοντας απόλυτη κατανόηση, θα της πεις ότι την καταλαβαίνεις ως γάτος και θέλεις παρά πολύ να την κρατήσεις στη δουλειά, αλλά η άτιμη η εταιρία δεν δέχεται να την κρατήσει στη δουλειά, αφού στράφηκε δικαστικά εναντίον της...

Ναι το dacia με χαλασε...διοτι η μουσικη ηταν υπεροχη.

Αυτοκινηταρες εχουν αυτοι εκει περα.

Πέρα από τις γνωστές διαμάχες , να ρωτήσω και κάτι πρακτικό .

Εγώ είμαι δεκαετίες στο ΕΕ , οπότε δεν έχει χρειαστεί να ψάξω για δουλειά . Δεν έχω όμως και την εμπειρία για το θέμα .

Πως ξεκινάει ένας νέος επιστήμονας με σχεδόν μηδενική εργασιακή εμπειρία , μόνο 4 μηνών σε ερευνητικά θέματα , να ψάχνει για δουλειά .

Υπάρχει πάντα αυτό το χάντικαπ των 3-5 χρόνων εμπειρίας που ζητούν οι εργοδότες εδώ .

Εχουμε φτιάξει το βιογραφικό , συζητώντας το και με φίλους μου που έχουν εμπειρία σε αυτό το κομμάτι , ως μεγάλα στελέχη σε εταιρείες , αλλά το ψάξιμο για δουλειά πως πρέπει να γίνει ? Με τα διάφορα σάιτ τι κάνεις ? Στέλνεις βιογραφικό έτσι ?

Αν δεις κάποια θέση που θα την κάλυπτες αν είχες και την εμπειρία , πας και τους βρίσκεις και τους λες , πάρτε με ως νέο με ελάχιστα χρήματα για να αποκτήσω εμπειρία ?

Φέτος θα κάνει και το μεταπτυχιακό του , οπότε αν ταυτόχρονα δούλευε κάπου στο αντικείμενο του σε ρυθμό εκπαίδευσης , όχι ψήνοντας καφέδες , θα ήταν πολύ χρήσιμο .

Αυτή την περίοδο , δεν έχει σημασία αν και πόσο θα αμείβεται . Μετά από ένα χρόνο βλέπουμε .

Σήμερα που είμαι χαλαρός , κοιτάω τα διάφορα σάιτ καριέρας , αλλά δεν με ενθουσιάζουν .

Πως ξεκινάει ένας νέος επιστήμονας με σχεδόν μηδενική εργασιακή εμπειρία , μόνο 4 μηνών σε ερευνητικά θέματα , να ψάχνει για δουλειά .

Με διάφορους τρόπους, ελπίζοντας ότι κάποιος από όλους θα δουλέψει!

1. Μέσω γνωστού, με διαφορά το πιο μεγάλο % επιτυχίας.
2. Στέλνοντας άπειρα βιογραφικά σε εταιρείες που τον ενδιαφέρουν είτε απευθείας (και ας μην διαφημίζουν θέσεις), είτε μέσω των γνωστών site είτε ακόμα και μέσω head hunters (αν και συνήθως αυτοί απευθύνονται σε μεγαλοστελέχη). Είναι καθαρά θέμα στατιστικής, όσα περισσότερα βιογραφικά τόσο περισσότερες πιθανότητες.
3. Μέσω ημερών καριέρας που διοργανώνει το πανεπιστήμιο, οι εταιρείες ή κάποιος άλλος φορέας.

Ευχαριστώ Φάνη .

Από τα 'γνωστά' σάιτ ποιά είναι τα πιο σοβαρά , γιατί για εμας είναι άγνωστα .

Ευχαριστώ Φάνη .

Από τα 'γνωστά' σάιτ ποιά είναι τα πιο σοβαρά , γιατί για εμας είναι άγνωστα .

καρριερα - σκαιγουοκερ