Το προσωπικό θέλει να το πληρώνεις σωστά και να το σέβεσαι. Αν σε ένα από τα δύο κοροϊδεύεις, θα σε κοροϊδεύει και αυτό !

@fanis75 said in Ελλάδα , εργασία , αμοιβές , κλπ....:

@criuser said in Ελλάδα , εργασία , αμοιβές , κλπ....:

Πριν 40 χρόνια είχα παρακολουθήσει ένα μικρό ας πούμε "μεταπτυχιακό" διάρκειας 6 μηνών που έκανε τότε το ΕΛΚΕΠΑ, για Μάνατζμεντ.

Δίδασκε και ο πατέρας μου εκει ενα φεγγάρι. Λες να τον ειχες καθηγητή!;!

Δεν θυμάμαι. Μόνο έναν Κονταράτο που ήταν λίγο φίρμα τότε θυμάμαι.

@criuser said in Ελλάδα , εργασία , αμοιβές , κλπ....:

Η σχέση εργοδότη - εργαζόμενου, πρέπει να είναι σχέση συνεργατών, όχι ανταγωνιστών, όχι κυριαρχίας.

Πριν 40 χρόνια είχα παρακολουθήσει ένα μικρό ας πούμε "μεταπτυχιακό" διάρκειας 6 μηνών που έκανε τότε το ΕΛΚΕΠΑ, για Μάνατζμεντ.

Ημουν από τους μικρότερους σε ηλικία εκεί, ενώ δίδασκαν δυνατοί καθηγητές από τα πανεπιστήμια.

Οι συμφοιτητές μου, ήταν άνω των 35 σχεδόν όλοι και ήταν στελέχη επιχειρήσεων και πολυεθνικών.

Εκεί μιλάγαμε και μεταξύ μας σε διάφορες ευκαιρίες και μου έκανε εντύπωση μια φράση που είχε πει κάποιος 45άρης τότε που ήταν στέλεχος στην XEROX, κορυφή τότε στον χώρο της σαν εταιρεία.

Ελεγε λοιπόν την φράση, η Μάνα μου - η Εταιρεία μου. Δηλαδή ότι η εταιρεία του συμπεριφέρεται σαν μάνα του, γιατί του έδινε πολλά και είχε και άριστες εργασιακές συνθήκες.

Οταν λοιπόν με το σημερινό σύστημα, ένας υπάλληλος με πολλά προσόντα παίρνει 1600 καθαρά τον μήνα και κοστίζει στον εργοδότη του με όλες τις εισφορές και τον φόρο εισοδήματος του 2700, θα πρέπει ο υπάλληλος να γνωρίζει ότι πρέπει να αποδώσει υπεραξία στον εργοδότη του πάνω από τα 2700, δηλαδή κάπου στα 3000+ τον μήνα.

Αν η μεταξύ τους σχέση δεν είναι άριστη και αν ο εργαζόμενος δεν έχει προοπτικές και ανταμοιβές στην εταιρεία, προφανώς αυτό δεν θα συμβαίνει και θα είναι όλοι στενοχωρημένοι.

Δυστυχώς όμως οι εταιρείες μεγαλώνουν και αρχίζουν και διοικούνται από υπαλλήλους που απλά έχουν κολλητούς στην εξουσία και συχνά είναι παντελώς ανίκανοι και ηλίθιοι και κάνουν κακό στην εταιρεία.

Οι μεγάλες εταιρείες στην εποχή μας έχουν μεγάλα θέματα και θεωρώ ότι θα πρέπει να αρχίσουμε να τις διαλύουμε αν δεν έχουν πραγματικούς ηγέτες και επιχειρηματίες με ενδιαφέρον για αυτές.

λαθος τα ποσα που βαζεις
14 οι μισθοι ξερεις.
και 11 οι παραγωγικοι μηνες

περι ζιροξ εποχης, ηταν ψιλοδημοσιο, τους ειχα σωσει τον κωλο 2-3 φορες με επεμβασεις σε firmware, μολις ειχα φυγει απο αυτους το 99 στον σεισμο που ανοιξε το κτιριο τους στη συγγρου στη μεση,

Εντάξει για τους 14 μισθούς το ξέρουν όλοι αναλογικά πάνε.

Για την ζιροξ μιλάω για το 1985.

Αν και γεωπόνος, εργαζόμουν μέχρι χθες ως μηχανικός πωλήσεων σε εταιρεία πώλησης βιομηχανικού εξοπλισμού (η ιδιοκτησία των 2 ατόμων, μας έλεγε σε κάθε ευκαιρία ότι είμαστε product managers, απλά δεν μας δίνουν το τίτλο γιατί θα πρέπει και να τον πληρώσουν...).

Η συνάδελφος στο τμήμα των 400Κ τζίρου και πρώτου κράχτη (είμαστε 2 άτομα), βρήκε αλλού δουλειά, δίπλα στο σπίτι της, με περισσότερα χρήματα. Τους ανακοίνωσε με mail ότι φεύγει. Γίνεται ένα αρχικό μασάζ από τον ένα ιδιοκτήτη σχετικά με το να μην αγχώνομαι, δεν θα τα πάρω όλα πάνω μου (όχι δηλαδή ότι και τα μισά είναι εφικτό...) και ότι θα μιλήσουμε από κοντά. Μετά μία εβδομάδα, παρουσία και της συναδέλφου, γίνεται η κουβέντα για το τι θα φορτωθώ (ήδη πιέζομαι με τον όγκο δουλειάς που έχω...)... Καμία κουβέντα για το μισθολογικό και δήλωση ότι δεν θα έρθει άλλο άτομο σύντομα... Το απόγευμα της ίδιας μέρας, πάω σε συνέντευξη σε εταιρεία του ίδιου χώρου, αλλά με αμελητέα επικάλυψη στα είδη πώλησης (σε αυτή την επικάλυψη όμως ήταν που είχα αποκτήσει και εμπειρία, άρα ήμουν τυχερός και χρήσιμος). Μου κάνουν πρόταση για 2 κατοστάρικα παραπάνω (τα χρήματα της συναδέλφου δηλαδή), bonus, εταιρικό (οι άλλοι μου έδιναν απλά 100 ευρώ για καύσιμα/μήνα) και 50 ευρώ για super market. Ουσιαστικά μου λένε ότι θέλουν να συνεργαστούμε και περιμένουν απάντηση μου. Η δουλειά πολύ πιο δομημένη (όχι δηλαδή και back office ή δουλειά λογιστηρίου που κάναμε μεταξύ άλλων). Πάω μετά από 2 μέρες στη δουλειά (Παρασκευή) και τους ανακοινώνω ότι είμαι απογοητευμένος για τη μη αναφορά στο μισθολογικό και ότι δεν προβλέπεται να φέρουν άτομο (τουλάχιστον για φέτος). Τους ενημερώνω πως με αυτές τις συνθήκες, θέλω να αποχωρήσω. Μετά τα εγκεφαλικά, ειπώθηκαν γνωστές μπαρουφες τύπου 'δεν έχουν προλάβει να σκεφτούν', 'η εταιρεία δεν μπορεί να δώσει αρκετά παραπάνω', 'θέλουν να χτίσουν το τμήμα πάνω μου αλλά χωρίς βιασύνη και λάθη του παρελθόντος' κλπ. Τους απαντάω με τη ρήση τους (ουδείς αναντικατάστατος), τους λέω για τη πρόταση που έχω και ότι περιμένω συγκεκριμένη πρόταση τους τη Δευτέρα και όχι σε μία εβδομάδα που μου είπαν.

Η πρόταση ήρθε και ήταν τα χρήματα των άλλων, εννοείται χωρίς εταιρικό (θα μου έκοβαν και το κατοστάρικο για καύσιμα σπίτι -δουλειά) και με αναφορές στα bonus που βασίζονται σε εξωφρενικούς στόχους, οπότε και είναι ανύπαρκτα. Τους είπα όχι και ήρθε μια τελευταία προσπάθεια με το κατοστάρικο μέσα. Αρνήθηκα και με παρακάλεσαν να μείνω μέχρι και 2 Μάη, να κάνω εκπαίδευση σε όποιον έρθει, ακόμη και απογεύματα με επιπλέον πληρωμή κλπ. Δέχτηκα και ενημέρωσα την άλλη εταιρεία ότι θέλω να συνεργαστούμε αλλά δεν μπορώ να έρθω πριν τις 5/5 (είχα προϊδεάσει από τη συνέντευξη ότι δεν μπορώ να αφήσω τη θέση μου άμεσα και να καταστρέψω ότι έχει χτιστεί). Συμφώνησαν και έκαναν 100 τα ευρώ του super market...

Αφού φτάνουμε στο τέλος της εβδομάδας (εχθές), μας ανακοινώνουν (η συνάδελφος θα αποχωρούσε Μ. Τετάρτη), ότι δεν θέλουν να μας 'ταλαιπωρούν' και μας αποδεσμεύουν σήμερα!

Από τις χειρότερες ημέρες μου στον εργασιακό χώρο. Γαϊδούρια ξεσαμάροτα...
Ειδοποίησα την άλλη εταιρεία (ο άνθρωπος μάλλον κατάλαβε πως ένιωσα, παρόλο που το στρογγύλεψα σε τύπου 'αποφάσισαν πως δεν θα με χρειαστούν άλλο, μιας και κλείνουν για Πάσχα') και περιμένω να ενημερωθώ αν θα πάω νωρίτερα και πότε.

Συμβουλή σε εργαζόμενους. Το φιλότιμο εννοείται ότι δεν πληρώνεται, αλλά καθώς φαίνεται, δεν εκτιμάται κιόλας... Κάντε τα απολύτως απαραίτητα και τέλος! Εννοείται για εργοδότες όπως αυτούς που περιγράφω...

Fun fact: επειδή είχα τη τύχη (ή ατυχία;), να μιλάω, καθοδηγώ, πουλάω, συνεργάζομαι με εταιρείες μεγαθήρια στην Ελλάδα (και φυσικά το 'Δημόσιο'), το βίσμα ζει και βασιλεύει! Υπεύθυνοι ποιοτικού ελέγχου που χρησιμοποιούν πρότυπα βάρη με τις θήκες τους!, υπεύθυνοι προμηθειών και συντήρησης που ψεύδονται και δεν σηκώνουν τηλέφωνα μετά από χοντρές λαλακίες, υπάλληλοι με νοοτροπία βαθέος Δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα, 'υπεύθυνοι' που θέτουν προδιαγραφές σε ζητήσεις ή διαγωνισμούς (συχνά άγονους) και δεν ξέρουν που παν τα τέσσερα κλπ κλπ. Όλοι αυτοί, αμοίβονται με παχυλούς μισθούς, απλά επειδή υπάρχουν (οπότε μη γράφουμε μπούρδες για παραγωγικότητα κλπ)... 0 αξιοκρατία και τεράστια απόκλιση μισθών. Αν υπάρχουν γνωριμίες και τύχη, κάποιος μέτριος (ίσως και χειρότερος) θα βρει σχετικά γρήγορα μια θέση που ένας αντίστοιχος άξιος, μπορεί να μη δει ούτε με το κιάλι... Όλα αυτά, αντί οι εταιρείες που μπορούν να υποστηρίξουν τέτοιους μισθούς, να επιδιώκουν συστηματικά να παίρνουν τους καλύτερους, να επιδιώκουν τελικά να βολέψουν περισσότερους 'γνωστούς'... Όλα αυτά βέβαια, συμβαίνουν και στο εξωτερικό (για να προλάβω κάποιους). Απλά όχι στη κλίμακα που συμβαίνουν εδώ και όχι με τόσο προκλητικό τρόπο.

Fun fact #2: σε πιο παλιό συνάδελφο (αντίστοιχο της συναδέλφου) που τον είχαν στα χρήματα που έπαιρνα κι εγώ (χωρίς τα 100 της βενζίνης), αφού πήγε και είπε για αύξηση (θα πάρει κάποια πράγματα που έκανα εγώ και η συνάδελφος), του έδωσαν απλά 150 παραπάνω. Το παιδί γνώριζε για τα 200 παραπάνω της προσφοράς σε εμένα (που ήταν και ο μισθός της συναδέλφου) αλλά δεν του έδωσαν ούτε αυτά! Για το 50ρικο του είπαν 'θα δούμε εν καιρώ'. Εννοείται πως αν έχω κάποια πληροφορία για δουλειά, θα του στείλω...

Καλά είσαι! Σε μεγαλύτερα μαγαζιά να δεις το τι γίνεται! Εκεί έχεις να αντιμετωπίσεις και την ψευτιά και υπονόμευση άνευ λόγου και αιτία, τους χαφιέδες που δήθεν ανοίγουν συζήτηση από το πουθενά για να εκφέρεις απόψεις για τον προϊστάμενο κτλ!

Γενικά στην Ελλάδα το έχουμε χάσει λίγο! Είναι η νοοτροπία μας! Όλο αυτό πηγάζει θεωρώ από την ανάγκη επίδειξης! Η επίδειξη οδηγεί σε πλάγιες σχέσεις ώστε να αποκτήσουν κύρος με κάθε τρόπο! Θέσεις και βαθμό σε εταιρίες από ανθρώπους που δεν κάνουν ούτε για κλητήρες!

Ένας λαός στο δήθεν!

ρε συ σετε, εχω ενα ξαδερφο που ηταν χρονια σε αναλογη θεση με εσενα, γεωπονο.
θα ελεγα οτι οι εταιρειες στο χωρο σας γενικα φερνουν λιγο σε γαλερες.
και ο ξαδερφος την εκανε και πηγε τελικα σαν γεωπονος αντι για πωλησεις-υποστηριξη πωλησεων σε καποιο πολυ μεγαλο παραγωγο πορτοκαλιων. 3ος του γεωπονος μαλιστα.
και εκει βεβαια αλλα και γενικα με ξενισε που οι αμοιβες στο χωρο ειναι γενικα χαμηλες και ειδικα για πωλησεις.
περι κωλοβαρεμου, προφανως υπαρχει παντου και στο δημοσιο που ειναι καθεστως και στον ι.τ. οπου οι γνωριμια και το γλυψιμο εχει αποδοση.

και δεν φταινε παντα οι εργοδοτες, να το ξερετε. καποιοι δινουν απειρες ευκαιριες αλλα δεν....

Ειδικά οι αριστεροί...

gatoz υποτίθεται έφυγα από το αντικείμενο μου (πώληση ζωοτροφών, τεχνική υποστήριξη σε μονάδες, pet) καθότι γεωπόνος ζωικής παραγωγής, γιατί οι αμοιβές ήταν ακόμη χειρότερες... Είναι πραγματικά εξωφρενικό να αμοίβονται τόσο χαμηλά οι θέσεις πωλήσεων (όχι οι τάχα μου management), ενώ ουσιαστικά αυτές φέρνουν τα έσοδα στις εταιρείες. Ήμουν σε εταιρεία ζωοτροφών 3,5 χρόνια, έφερνα 1,1 εκ το χρόνο τζίρο και μεσοσταθμικά έπαιρνα 1300 με τα ποσοστά (στα οποία μας έκλεβαν). Οι κηφήνες αυλικοί στο εργοστάσιο που ήταν ο περίγυρος της ιδιοκτήτριας, έπαιρναν μέρος των ποσοστών μας, επειδή τάχα μου προσέφεραν υποστήριξη (μάλλον σε σάλιο). Σε άλλη γνωστή εταιρεία του χώρου (κύρια ενασχόληση το κοτόπουλο, δευτερεύουσα οι ζωοτροφές), μου προσέφεραν 850 ευρώ το μήνα, χωρίς προοπτική ή ποσοστά και είχαν και την απαίτηση να μη φύγω πριν από 2ετία. Τα λεφτά φαίνεται ότι έτσι βγαίνουν... Όπως και με το να χρωστάς σε όλες τις συστημικές τράπεζες (όπου μετά σε στηρίζουν για να μη ρίξεις κανόνι, στρεβλώνοντας παράλληλα τον όποιο ανταγωνισμό υπάρχει με άλλες εταιρείες που δεν έχουν αντίστοιχα φέσια). Τουλάχιστον να είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει τον ιδιοκτήτη (γιατί το niva που τον πλάκωσε δεν ήταν...)...

Χα! Κάτω από 1000 ρικο με τζίρο μονάχα δικό μου 850-900Κ/ ετος σε άλλο ποστο και κλάδο εν μέσω κρίσης που η αγορά έπεφτε! Ευτυχώς που είχα και δουλειά τότε και δεν τους πλήρωνα για να εργάζομαι ! Δόξα το Θεω!

@sette niva ή παλιο samurai?

@gatoz said in Ελλάδα , εργασία , αμοιβές , κλπ....:

@sette niva ή παλιο samurai?

Για Niva ήξερα ότι πλάκωσε τον κυρ-Θόδωρο τον κυνηγό. Τώρα αν ήταν τελικά samurai το αποτέλεσμα δεν αλλάζει... Αιωνία του η μνήμη...

@lap said in Ελλάδα , εργασία , αμοιβές , κλπ....:

Χα! Κάτω από 1000 ρικο με τζίρο μονάχα δικό μου 850-900Κ/ ετος σε άλλο ποστο και κλάδο εν μέσω κρίσης που η αγορά έπεφτε! Ευτυχώς που είχα και δουλειά τότε και δεν τους πλήρωνα για να εργάζομαι ! Δόξα το Θεω!

Άσε, επειδή ήμουν από τους τυχερούς που πήρα πτυχίο μέσα στη κρίση, έχω προλάβει βασικό 492 (που λόγω κάποιων κρατήσεων γινόταν 471). 9 μήνες αυτό σε τεράστια αλυσίδα κατοικιδίων (με βάφτισαν και ιχθυολόγο χαχα), όπου έφυγα όταν μου έκαναν αύξηση 20 ευρώ... Πρώτη κανονική δουλειά ως βοηθός κηπουρού. 400 ευρώ για 6ωρο μέσω voucher εργαζομένων. Βέβαια εσύ θα με θυμάσαι στη Suzuki που πέρασα ένα 5μηνο στο ξεκίνημα του COVID. Είχα πάει εκεί από τα νεύρα μου που δεν έβρισκα νορμάλ μισθό στο αντικείμενο μου (μετά την εταιρεία με τα 3,5 χρόνια). Στο καλύτερο μου μήνα πήρα περίπου 1400 με 12 αυτοκίνητα πώληση. Απλά ήταν γαλέρα (11-12 ώρες στην έκθεση, έκανες τα πάντα όλα, κατεβαζες τα αυτοκίνητα από τη νταλίκα με 40 βαθμούς και κοστούμι (εσωτερική θερμοκρασία 60) και άλλα χαριτωμένα).

Λες να γνωριζόμαστε; Εγώ στο Covid παντού με μάσκα ήμουν! Η μπέρτα μου έλειπε!
Ίσως με μπερδεύεις με άλλον!

Βασικά υπάρχει άλλος σαν εμένα;;;;

Και εγώ τα ίδια θυμάμαι στην κρίση όταν έσπασα το φράγμα των 450 ευρώ και έπιασα κοντά 720 ευρώ με θαύμαζα

Και συγκατοικούσα με την ! Οπότε έπρεπε να συντηρώ και σπίτι!

Κάποτε ήθελα να δουλέψω σε πωλήσεις αυτοκινήτων αλλά δεν το κατάφερα! Μάλλον ευτυχώς!

Είχες γράψει παλαιότερα ότι πρέπει να με είχες δει. Σε κουβέντες για swift και Vitara.

Ναι;; Δεν το θυμάμαι!

Τεσπα, νιώθω τι πέρασες στην κρίση! Ηταν τραγική εμπειρία

Οι μεγαλύτεροι δεν το αντιλαμβάνονται τόσο εύκολα!

@sette said in Ελλάδα , εργασία , αμοιβές , κλπ....:

@gatoz said in Ελλάδα , εργασία , αμοιβές , κλπ....:

@sette niva ή παλιο samurai?

Για Niva ήξερα ότι πλάκωσε τον κυρ-Θόδωρο τον κυνηγό. Τώρα αν ήταν τελικά samurai το αποτέλεσμα δεν αλλάζει... Αιωνία του η μνήμη...

Είχες δίκιο, Samurai ήταν. Είδα το video...

Πάντως να σας συγχαρώ που πηγαίνατε και δουλευατε με τέτοιους μισθούς και δεν καθοσαστε απλά σπίτι...

Απ την άλλη, γιατί δεν φύγατε για κάπου στο εξωτερικό να κάνετε οποιαδήποτε δουλειά...;...

Για τα ένσημα και την εργασιακή εμπειρία συν ότι ένιωθες κάπως ανεξάρτητος!

Δεν έτυχε, στην περίπτωση μου υπήρχαν προτάσεις αλλά όχι τόσο σίγουρες οπότε επένδυσα εδώ!

Έχω φίλους που πέτυχαν έξω, και άλλους που δεν!

@piliourits said in Ελλάδα , εργασία , αμοιβές , κλπ....:

Πάντως να σας συγχαρώ που πηγαίνατε και δουλευατε με τέτοιους μισθούς και δεν καθοσαστε απλά σπίτι...

Απ την άλλη, γιατί δεν φύγατε για κάπου στο εξωτερικό να κάνετε οποιαδήποτε δουλειά...;...

Ως συνήθως, τα περισσότερα πράγματα εξαρτώνται από το timing και τις δεδομένες επιλογές που υπάρχουν. Μετά το πτυχίο και έχοντας φάει τα μούτρα μου στην αναζήτηση εργασίας (2010-2011), έφυγα Αγγλία για μεταπτυχιακό (με το πτυχίο του ΓΠΑ να αναγνωρίζεται ως BSc και μεταπτυχιακό μαζί, όντας 5ετές) και στο βάθος αναζήτηση εργασίας. Εκεί, έπεσα σε μια οικονομία στασιμοπληθωρισμού και περιορισμένων ευκαιριών στο τομέα μου. Υπήρχαν λιγοστές θέσεις για... σταβλίτες, ελέω Πολωνών (να φτυαρίζω σκατό), ενώ σε πιο μεσαίες θέσεις με θεωρούσαν overqualified (εκεί το έμαθα σαν όρο και μόνο αν δεν ήθελα να φτυαρίζω σκατό...). Επιπρόσθετα, στον ευρύτερο τομέα, υπήρχε πολύ αρνητική προδιάθεση σε αλλοδαπούς (για θέσεις εκτός εργατών) και ξεκάθαρη προτίμηση σε ντόπιους (με σαφώς λιγότερα προσόντα). Τελειώνοντας με το πρόγραμμα, είχα 2 επιλογές. Να επιστρέψω Ελλάδα ή να πιάσω δουλειά σε Nando's/MacDonalds/Kfc. Α! Και το φτυάρισμα σκατού... Οι επιλογές Αγγλίας είχαν τη κρυφή ελπίδα να έβρισκα κάτι πιο καλό μελλοντικά. Προτίμησα να επιστρέψω, παρότι τελευταία στιγμή μου έγινε μια πρόταση για κάτι σε εργάτη/βοηθό υπεύθυνου παραγωγής σε εργοστάσιο τυποποίησης καβουριών στις έσω Εβρίδες (Google it, έχει πλάκα) με 7 λίρες νομίζω την ώρα... Λογικά θα χεζόμουν στο τάληρο, αφού δεν είχε τίποτα σε ακτίνα 100 μιλίων που να μπορούσες να ξοδέψεις χρήματα. Εκτός της μοναδικής pub που βρισκόταν από κάτω από το πανδοχείο που μου πρότειναν για ενοίκιο... Απορρίπτοντας λοιπόν τα καβουροpatties, βρέθηκα Ελλάδα, όπου έκατσα κανένα τετράμηνο άνεργος ώσπου να πιάσω δουλειά με το voucher ως βοηθός κηπουρού (γιατί όλοι ήθελαν εμπειρία). Το τελευταίο, ήταν ένα πρόγραμμα αρπαχτής όπου έπιανες δουλειά χωρίς ο εργοδότης να σε πληρώνει κάτι. Ο τότε εργοδότης μου, με βρήκε από τις λίστες, θα σκέφτηκε 'γεωπόνος τζάμπα πόσο άσχημα μπορεί να πάει' και έκανε τη δουλειά του για 6 μήνες τζαμπέ. Εγώ απλά, συμμετείχα σε ένα κινητό ανέκδοτο, μαζί με έναν Ρουμάνο και έναν Αλβανό...