Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε μια περιγραφή της Χαλανδρίτσας, με βάση τα υψόμετρα που υπάρχουν διαθέσιμα στο Google Earth... Από την αεροφωτογραφία, μάλιστα, δε φαίνονται επιπλέον εργασίες χωματουργικών για αλλαγή των φυσικών υψομέτρων, οπότε τα υψόμετρα της ερυθράς (λέγε με της επιφάνειας της πίστας) δε θα έχουμε σημαντικές διαφορές από τα φυσικά υψόμετρα, παρά μόνο τις αναγκαίες για την απαραίτητη ομαλότητα.
Με την ελπίδα τα στοιχεία να είναι ακριβή, έχουμε και λέμε:
Ξεκινάμε την ευθεία, flat, ελαφρώς ανηφορικά. Η πρώτη στροφή είναι το ψηλότερο σημείο της πίστας, οπότε σαν ορθή γωνία μας θυμίζει αρκετά την πρώτη στροφή (Castrol) του A1-Ring, που παλαιότερα υπήρχε στην F1.
Συνεχίζουμε ελαφρώς κατηφορικά, σιγά σιγά πιό εμφανώς κατηφορικά, με δύο δεξιές (flat out) στροφές, που αναμένονται ενδιαφέρουσες, ειδικά σε φάση κυνηγητού.
Ακολουθεί ένα S, που θα χρειάζεται αρκετά φρένα, καθότι κατηφορικό, που ανοίγει στην έξοδο. Θα μοιάζει αρκετά με το S του Magny Cours, που ακολουθεί μετά τη γνωστή σφιχτή φουρκέτα Adelaide.
Με το που βγαίνουμε από το S, συνεχίζοντας κατηφορικά, σχεδόν αμέσως έχουμε φρένα σε διαγώνια τροχιά, καθώς ανοίγουμε για την επερχόμενη δεξιά φουρκέτα. Στο apex της φουρκέτας φαίνεται να είναι το ένα από τα 3 χαμηλά σημεία της πίστας.
Ξανανηφορίζουμε, προς την πολυσυζητημένη στροφή με μεταβαλλόμενη ακτίνα καμπυλότητας. Φαίνεται να συνεχίζεται η ανηφόρα μέχρι το apex της στροφής αυτής, και η έξοδος γίνεται ήδη με κατωφέρεια. Καθόλου άσχημο, καθώς το τιμόνι ελαφρώνει και απαιτείται παραπάνω δεξιοτεχνία.
Συνεχίζουμε την κατηφόρα μέχρι τα φρένα, για το δεύτερο χαμηλό σημείο. Δεξιά στροφή και μικρός 'κυματισμός' για διατήρηση σχετικά flat επιπέδου. Αυτή η στροφή μου φαίνεται ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, καθώς θα χρειάζεται αρκετό trail-braking και λόγω του κυματισμού, το κερμπ στην έξοδο θα έρχεται πιό γρήγορα απειλητικά στους αριστερούς τροχούς.
Ακολουθεί μια δεξιά παρατεταμένη και πάλι ανηφορική, όπου στην έξοδο μάλλον δε θα έχουμε στενές σχέσεις με τα όρια, καθώς πρέπει γρήγορα να ξανακολλήσουμε δεξιά για τις επερχόμενες αριστερές.
Αυτό το σύμπλεγμα προσωπικά μόυ φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον, ίσως περισσότερο απ'όλα. Ξεκινάει από μια 'αθώα' αριστερή με αρκετά γκάζια, που όμως με το που βγαίνεις πρέπει να πέσεις στα φρένα όντας φορτισμένος πλευρικά, οπότε χρειάζεται αρκετά καλή ισορροπία αυτοκινήτου και τεχνική για να μην αποσταθεροποιηθείς επικίνδυνα. Καθώς, λοιπόν συνεχίζουμε αριστερά, η επερχόμενη στροφή σφίγγει, και στην έξοδό της κατη΄φορίζουμε πάλι κι έχουμε καπάκι ένα κατηφορικό αριστερά-δεξί S που κάνει τη ζωή μας ομορφότερη.
Τέλος, έχουμε ένα κλασικό ανοιχτό 'πέταλο' όπως π.χ. την τελευταία στροφή του Hungaroring, με χαμηλότερο σημείο περίπου στο apex, που οδηγεί στη μεγάλη ευθεία. (Σε αγώνες μονοθεσίων με σημαντική αεροδυναμική επίδραση της εμπρός πτέρυγας ίσως να υπάρχει δυσκολία να κρατηθείς πίσω από το μπροστινό σου, με αποτέλεσμα ένα μικρό προβληματάκι στις μάχες της ευθείας).
Τα 'ανωφέρεια' και 'κατωφέρεια' που αναφέρω... δεν είναι καθόλου αθώα, καθώς, απ'ότι βλέπω, μιλάμε για διαφορές ακόμα και 8-10 μέτρων μέσα στις ευθείες, που -εκτός από τη μεγάλη της εκκίνησης- δεν πρέπει να ξεπερνούν τα 200m σε μήκος.
That's all, επαναλαμβάνω, υπό την προϋπόθεση ότι οι πληροφορίες υψομέτρων είναι σωστές στο Google Earth.