Και ούτε πρόκειται να το αποκτήσουν ποτέ, όσο η τεχνολογία για τα κρίσιμα συστατικά των ηλεκτρικών και υβριδικών οχημάτων είναι εισαγόμενη από ανταγωνιστικές προς αυτούς βιομηχανίες. Η Ευρώπη είναι πίσω στους συσσωρευτές, οι εταιρείες που έχουν τη σχετική τεχνολογία και τις τεράστιες δυνατότητες παραγωγής τους εδρεύουν σε Αμερική, Ιαπωνία, Κορέα και ...Κίνα. Η τελευταία έχει και τα σημαντικότερα κοιτάσματα σπανίων γαιών, στρατηγικής σημασίας μετάλλων που απαιτούνται για την κατασκευή συσσωρευτών και τμημάτων ηλεκτροκινητήρων .
Δεν είναι τυχαίο ότι οι μπαταρίες πίσω από τα λίγα ευρωπαικά ηλεκτρικά είναι συνήθως S-B , δηλαδή Samsung-Bosch.
Είναι ο βασικός λόγος, πέρα του τετριμμένου (πετρέλαιο), που τα ηλεκτρικά και υβριδικά είναι πίσω στην Ευρώπη, κάποιες δε από τις απόπειρες που έχουν γίνει έχουν υλοποιηθεί με έξωθεν τεχνική και υλική υποστήριξη.
Για να αποκτηθεί δε αυτή η τεχνογνωσία και να πραγματοποιηθούν οι μονάδες παραγωγής, πρέπει το χέρι να μπει ΠΟΛΥ βαθιά στην τσέπη, έστω και με καθυστέρηση.
Τα δε φις και βολτάζ φόρτισης που είναι διαφορετικά σε κάθε τύπο αυτοκινήτου αντανακλούν δύο πράγματα. Αφενός τη διαφορετική περίοδο που αναπτύχθηκε η κάθε διάταξη, και εξόχως, τον εμπορικό πόλεμο που μαίνεται πίσω από αυτό, όπου ο καθένας προωθεί τους δικούς του. Και για να έχει εμπορικό πλεονέκτημα έναντι των άλλων, π.χ. περίπτωση Τέζλα, και να προωθήσει τους δικούς του υποκατασκευαστές, ή και τον ίδιο στην τεράστια πίτα των φορτιστών.
Είναι τυχαίο ότι κάποιοι Γερμανοί κατασκευαστές που έχουν από πίσω τους την Μπος, συμφώνησαν σε δικό τους φις και σύστημα, ενώ υπήρχαν ήδη έτοιμα συστήματα στην αγορά με τα οποία μπορούσαν να γίνουν συμβατοί? Ή μήπως ότι η Τέζλα αμέσως μετά την αναγγελία των γερμανών ξεκλείδωσε το σοφτγουέρ των δικών της φορτιστών που μέχρι τότε κρατούσε επτασφράγιστο μυστικό?
Γενικά, όπως και σε τόσες άλλες περιπτώσεις, αυτό που φαίνεται είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.