Όλοι όσοι ονειρεύεστε να χαράξει αυτή η χώρα την οποιαδήποτε πολιτική, παρατηρώ πως συνεχώς ξεχνάτε κάτι πολύ σημαντικό.
Πως ότι ένας από τους παράγοντες οι οποίοι μας έφεραν στο σημερινό σημείο, ήταν πως αρκετοί από τους πολιτικούς μας, θεωρούσαν ότι η χώρα είναι μια κάποια υπερδύναμη, η οποία μπορεί να τσαμπουκαλεύεται αδιακρίτως και μάλιστα να πηγαίνει κόντρα στα συμφέροντα των πραγματικών υπερδυνάμεων.
Είδα λίγο πριν, να αναφέρεται το όνομα του Τάσσου Παπαδόπουλου και επειδή θεωρώ το Κυπριακό πρόβλημα ως οδηγό για να κατανοηθούν πολλά από τα προβλήματα που ταλανίζουν την ελληνική πραγματικότητα θα πω τα εξής.
Πολλοί στην Ελλάδα, θεωρούν τον Τάσσο ως μια μυθική μορφή που τα έβαλε με κάθε είδους υπερδύναμη και κράτησε ψηλά τη σημαία της αξιοπρέπειας κλπ κλπ.
Τίποτα από αυτά δεν ήταν φυσικά. Ήταν απλώς ένας πολιτικός με τα καλά και τα κακά του και αν θέλετε, αρκετά καλύτερος από τους Ελλαδίτες συναδέλφους του.
Με όσους ρεαλιστές Κύπριους έχω μιλήσει τα τελευταία χρόνια (με τη λέξη ρεαλιστής, εννοώ αυτό που λέει η λέξη και τίποτα άλλο) μου είπαν το εξής ωραίο.
'Δεν κρίνεται ένας πολιτικός από τις προθέσεις του αλλά από την αποτελεσματικότητά του'
Φυσικά, αυτή η διαπίστωση δεν είναι καινοφανής, αλλά στην Ελλάδα έχουμε ξεχάσει προ πολλού να δίνουμε σημασία στα ρεαλιστικά και πραγματικά, σε αυτά που με άλλα λόγια γίνονται και όχι σε αυτά που υπάρχουν στο συλλογικό φαντασιακό υποσυνείδητο.
Όσοι λοιπόν πιστεύουν, πως το 'Όχι' στο σχέδιο Ανάν έκανε τα μούτρα κρέας σε ΗΠΑ, ΕΕ κλπ ας κρατήσουν μικρό καλάθι, διότι από τη μια δεν είδα κανένα κυπριακό να λύνεται και από την άλλη, το σχέδιο το οποίο θα αναγκαστεί στο τέλος να υπογράψει η Κυπριακή πλευρά θα είναι τρισχειρότερο από το σχέδιο Ανάν.
Όσοι κατ' αναλογία λοιπόν πιστεύουν πως με φράχτες, τοίχους, ηλεκτροφόρα σύρματα και δεν συμμαζεύεται, θα κάνουν μεταναστευτική πολιτική με τσαμπουκά έναντι όλων των ευρωπαικών και άλλων υπερδυνάμεων χωρίς καν να τις ρωτήσουν, πλανώνται για άλλη μια φορά.
Τέτοιου είδους προβλήματα, λύνονται μόνο όταν κατανοήσεις ποια είναι ακριβώς η δύναμη της πατρίδας σου στον παγκόσμιο χάρτη και με πολιτικούς που έχουν τη δυνατότητα της διαπραγμάτευσης, ενώ κατέχουν απόλυτα την τέχνη του συμβιβασμού.
Θυμίζω, πως συμβιβασμός σύμφωνα με τα λεξικά είναι η αμοιβαία παραχώρηση 'εδάφους' σε μια διαφορά.
Έτσι λοιπόν, όταν βρίσκεσαι ως χώρα στο σταυροδρόμι ενός τεράστιου μεταναστευτικού κύματος, όταν όλη σου την πολιτική ζωή η εξωτερική σου πολιτική και οι σχέσεις σου με άλλες πολύ ισχυρότερες χώρες από εσένα χαρακτηρίζονταν στην καλύτερη περίπτωση ως ερμαφρόδιτες και στην χειρότερη ως ανέκδοτο, όταν οι συμπολίτες σου είναι έτοιμοι να κόψουν σκοπιανούς λαιμούς που αμφισβητούν την ελληνικότητα της Μακεδονίας αλλά την ίδια ώρα ξεσκίζονται να τζογάρουν στα καζίνα του γειτονικού κρατιδίου,στοιβάζουν λαθρομετανάστες σε παράγκες προσπορίζοντας στους εαυτούς τους παράνομα εισοδήματα, απασχολούν παράνομα ως γιαλαντζί φεουδάρχες τους ίδιους λαθρομετανάστες στα χωράφια τους κλπ κλπ και καπάκι, έχεις αυτόν τον ανεκδιήγητο Παπουτσή να φτιάχνει γραμμές Μαζινό στον Έβρο για να ρίξει στάχτη στα μάτια των ψηφοφόρων ( 'να πως λύνουμε το μεταναστευτικό να 'ουμ') ε, αν σας φαίνονται πολλοί οι λαθρομετανάστες που είναι εδώ σήμερα, καθίστε να δούμε όλοι τι θα γίνει τα επόμενα χρόνια όχι μόνο σε αυτό το κομμάτι αλλά και σε πολλά άλλα.
Με τον τρόπο που εμφανίζεται και κάνει πολιτική η Ελλάδα στα μάτια του κόσμου, αλλά και με έναν λαό που είναι έτοιμος για τσαμπουκάδες και αγώνες μόνο στα λόγια, κανείς δεν θα μας πάρει ποτέ σοβαρά και κανενός το μάτι δεν θα παίξει σχετικά με το αν η Ελλάδα θα μετατραπεί σε αποθήκη λαθρομεταναστών, άντρο εγκληματικότητας, παρίας της ΕΕ, ο μαλάκας της παρέας κ.ο.κ.
Είχα πει και στο θέμα με το ΔΝΤ θα το πω και σε αυτό αλλά και σε όποιο άλλο θέμα χρειαστεί, πως εδώ που έφτασε η Ελλάδα χρειάζεται ένα γερό reset.
Reset στην πολιτική, στη σκέψη, στον τρόπο που δουλεύουμε, στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πατρίδα μας, στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας, στο πως αντιμετωπίζουμε και λύνουμε τα προβλήματά μας, reset δηλαδή παντού.
Αντί αυτού, βλέπουμε για άλλη μια φορά μπαλώματα, πασαλλείματα και την αλάνθαστη νεοελληνική μέθοδο 'ότι να ' ναι'.
Η οποία έχει δείξει πολλές φορές στο παρελθόν το που οδηγεί.