Οι μπαταρίες δεν εξελίχθηκαν 100 χρόνια γιατί δεν υπήρχε λόγος να εξελιχτούν. Μόλις παρουσιάστηκε η ανάγκη (εφαρμογή) πχ στα κινητά τηλεφώνα είδαμε τις δυνατότητες της τεχνολογίας και του RnD. Το ίδιο πιστεύω θα γίνει και γι' αυτές των αυτοκινήτων. Το θέμα είναι με τι κόστος (κυρίως για το περιβάλλον) λόγω των εξωτικών υλικών που απαιτούνται γι' αυτές.
Το ίδιο ισχύει και για τους κινητήρες. Η τεχνολογία λειτουργίας υπάρχει εδώ και 150 χρόνια όμως έπρεπε να προχωρήσει αυτή των ηλεκτρονικών ισχύος και του ελέγχου (βλ. σύγχρονα drives) και της τεχνολογίας υλικών για να προχωρήσουμε από τους συνεχούς ρεύματος, στους ασύγχρονους και τώρα σε αυτούς με μόνιμο μαγνήτη με μονωτικά υλικά που αντέχουν σε υψηλές θερμοκρασίες και άρα μπορείς να έχεις μικρότερες μονάδες με αυξημένη ισχύ και μηδενική συντήρηση για εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα.
Για μένα το μέγα θέμα είναι οι υποδομές και ειδικά στις μεγάλες πόλεις. Εκεί δυστυχώς φθηνές λύσεις δεν υπάρχουν, και αν το κράτος ή ΕΕ θέλουν να στηρίξουν την ηλεκτροκίνηση εκεί πρέπει να επικεντρωθούν και όχι στο να ρίχνουν την τιμή του αυτοκινήτου 3 ή 5 χιλιάρικα. Όταν υπάρχουν τα υπόλοιπα αυτή θα πέσει μόνη της.
Οι αμφισβητούντες τις δυνατότητες της τεχνολογίας μέσα στα επόμενα 10-15 χρόνια, δεν το κάνουν πλέον επειδή αγαπάνε τον ήχο της εξάτμισης και τα γκαζώματα, αλλά γιατί έχοντας και οικολογικές ανησυχίες αλλά και κοινή λογική, ψάχνουν όσο μπορούν και την οικονομοτεχνική φύση του προβλήματος. Προφανώς η τεχνολογία μπορεί να κάνει θαύματα, παράδειγμα τα υλικά και οι σχεδιασμοί που χρησιμοποιούνται στην αεροδιαστημική με απόδοση αλλά και κόστος, δεκάδες ή εκατοντάδες φορές μεγαλύτερα από αυτά που χρησιμοποιούν οι κοινοί θνητοί για πιο ταπεινές εφαρμογές. Στο θέμα της μπαταρίας ή των κινητήρων ή των φωτοβολταϊκών επιφανειών (που θα φορτίζουν υποτίθεται τις εξελιγμένες μπαταρίες των οχημάτων μας) έχουν γίνει θαύματα στο RnD και έχουν παράγει, σε ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ποσότητες, υλικά που χρησιμοποιούν π.χ. στους δορυφόρους και τα σχετικά, των οποίων η απόδοση αλλά και το κόστος είναι αστρονομικά!
Μετά από 100 όμως χρόνια εξέλιξης, τί είναι το ανώτερο που κατάφερε η τεχνολογία των μπαταριών σε μαζική κλίμακα για καθημερινή χρήση; Να παράγει μια ποιοτική μπαταρία LiPo 3.7V 4000 mAh (4 Ah) που κοστίζει π.χ. 50 δολάρια και μετά βίας μπορεί να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες ενός τηλεφώνου για 5-6 ώρες χρήσης, στο ίδιο κόστος δηλαδή μιας συμβατικής μπαταρίας ηλεκτρολύτη περίπου 20πλάσιας χωρητικότητας/απόδοσης. Η πρώτη ζυγίζει 50 γραμμάρια και είναι από ελάχιστα εώς καθόλου ανακυκλώσιμη, η δεύτερη ζυγίζει 5+ κιλά και είναι σχεδόν εξ'ολοκλήρου ανακυκλώσιμη. Προσπαθούν τώρα να μας πείσουν πως είναι οικολογικό και οικονομικό αυτή η τρέχουσα τεχνολογία Lipo με τις μικρομετατροπές και μικροεξελίξεις, να παραχθεί χιλιάδες φορές περισσότερο απ' τις συμβατικές μπαταρίες που έχουμε τώρα μόνο για τη μίζα και τα φώτα...
Και η ενέργεια που θα φορτίζει αυτές τις μπαταρίες, θα παράγεται με καύση αντίστοιχης ποσότητας ορυκτών καυσίμων, όπως έχει ξεκινήσει να γίνεται, γιατί είναι αδύνατον να πολλαπλασιαστεί η παραγόμενη ενέργεια ΑΠΕ μέσα σε μια δεκαετία (για το πόσο ΔΕΝ είναι οικολογική αυτή η ενέργεια, είναι μια άλλη συζήτηση...)
Δε μιλάμε για μετά από 20-30-40 χρόνια, μιλάμε μέσα σε μια 10ετία! Αυτός είναι ο χρονικός ορίζοντας για ΕΕ και υποτίθεται, ΗΠΑ... ή μάλλον, έτσι θέλουμε να πιστεύουμε... Μάλλον μιλάμε για το ότι η έννοια του LOBΒY έχει φτάσει ήδη στ' άστρα!
Απ' την άλλη, υπάρχουν κάτι τύποι, σαν τον γνωστό απ' τα βίντεό του DIY μηχανικό-εφευρέτη στη Κρήτη, που κάνουν εναλλακτικές προτάσεις, πολύ περισσότερο βιώσιμες και ρεαλιστικές. Αυτές οι φωνές αποσιωπούνται ως 'τρελοί επιστήμονες' και μας πασάρουν για λογικό το όραμα του Μάσκ απ' το Μιούρικα...
Τον έχετε δει τον Κρητικό; Πειραματιζόταν με παραγωγή και καύση υδρογόνου από υδρόλυση με χρήση φωτοβολταικών συστημάτων μελετημένων για χρήση δεκαετιών (αντίστοιχα πρότζεκτ είχαν και τα ελληνικά Πολυτεχνεία). Τελικά όταν τα βρήκε σκούρα με το δύσκολο στη διαχείρισή του υδρογόνο, βρήκε άλλη λύση... να παράγει βιοαιθανόλη απ' τα σάπια φρούτα κλπ. την οποία αποστάζει με την ενέργεια των φωτοβολταϊκών με ελάχιστο κόστος, σε αναλογία 85%. Το περιεχόμενο νερό, κατά την συμπίεση υδρολύεται εν μέρει σε υδρογόνο που καίγεται ανεβάζοντας το βαθμό απόδοσης και κατεβάζει αρκετούς βαθμούς εσωτερικά τη θερμοκρασία του συμβατικού κινητήρα (ενός Citroen C3 'αυγού' με πολύ μικρές μετατροπές στο σύστημα τροφοδοσίας)... ας φανταστούμε τώρα τέτοιες ιδέες να τύγχαναν σοβαρής μελέτης και ανάπτυξης από μεγάλες εταιρείες και φορείς, αντί για την ουτοπία των ηλεκτρικών αυτοκίνητων σε 10 χρόνια... Τα οποία ηλεκτρικά, ακόμη κι αν καταφέρουμε να τα εφαρμόσουμε στον '1ο κόσμο', ποιο το όφελος εφόσον δεν είναι βιώσιμη τεχνολογία σε ότι αφορά τον 2ο και 3ο κόσμο που συνεχώς αναπτύσσεται και πολλαπλασιάζεται παγκοσμίως;