Νίκο για σου. Μια και κάνουμε κουβέντα έτσι για να την κάνουμε θα έλεγα να σταματήσουμε να συνδέουμε τον gavril από την κουβέντα μας για να μπορούμε να επεκταθούμε καλύτερα στο θέμα των συμπεριφορών, όπως είχε την καλοσύνη και το μετονόμασε το post ο φίλος του το ξεκίνησε.
Λοιπόν, εγώ ποτέ δεν είπα ότι η χρησιμοποίηση των emotions στο γραπτό κείμενο είναι τίποτα το αγενές. Ίσα – ίσα που το χρωματίζει και προσδίδει ένα διαφορετικό τόνο. Βέβαια έχει μεγάλη σημασία σε τι αναφέρεται το κείμενο και ποιος είναι πίσω από αυτό. Διότι το ίδιο emotion μπορεί να σημαίνει τελείως διαφορετικά πράγματα. Ένα απλό παράδειγμα. Αν λοιπόν εσύ κάποια στιγμή μέσα από ένα σου κείμενο που φαινομενικά μπορεί να θεωρηθεί προσωπική επίθεση σε μένα, αν λοιπόν στο τέλος βάλεις emotion τη φατσούλα που γελά, αυτό σημαίνει για μένα ότι ο γνωστός μου Νίκος που τα λέμε τακτικά και ανταλλάζουμε απόψεις μου κάνει πλακίτσα, και ένταξη είναι απόλυτα δεκτό. Κανένα πρόβλημα. Από την άλλη αν ο Νίκος είναι ο τζόρας της υπόθεσης με το οποίο έχω κοντραριστεί, τότε η φατσούλα που γελά στο τέλος του κειμένου σημαίνει τελείως διαφορετικά πράγματα.
Για τα γεγονότα στο Ιράκ δεν θα ασχοληθώ, μια και ο ίδιος βρίσκομαι μέσα στη βιομηχανία των πετρελαίων και νομίζω ότι γνωρίζω τι παίζεται. Αντιλαμβάνομαι όμως τόσο τον πόνο και της Ιρακινής και την Αμερικανίδας μάνας που χάνει το γιο της στο βωμό των οικονομικών συμφερόντων. Πιστεύω ότι στο μέλλον η ιστορία θα ανταμείψει τον καθένα όπως του αξίζει. Εξ’άλλου είναι φυσικό οι ρόλοι να αλλάζουν, έτσι οι χτεσινοί ελευθερωτές εύκολα γίνονται οι σημερινοί τύραννοι και πάει λέγοντας.
Σίγουρα η Ελλάδα δεν θα γίνει ποτέ Αμερική, αλλά ούτε και καμία από τις Μεσογειακές χώρες που ανήκουν στην Ευρωπαϊκή ένωση. Οι χώρες αυτές που βρίσκονται στο σταυροδρόμι του Ανατολικού με το Δυτικό πολιτισμού έχουν τη δική τους κουλτούρα, ηθικές αξίες, τρόπο σκέψης. Αυτό φάνηκε και από την αποτυχία στην πρώτη προσπάθεια που έγινε πρόσφατα για την ίδρυση ενιαίου Ευρωπαϊκού συντάγματος. Έτσι λοιπόν ούτε γίναμε αλλά και ούτε ποτέ πρόκειται να γίνουμε Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία κλπ γιατί απλά δεν το θέλουμε. Όπως αντιλαμβάνεσαι κάθε χώρα θέλει να είναι αυτή που είναι. Και μιλάμε για χώρες με κάποιες χιλιετίες ζωής, ιστορίας και πολιτισμού πίσω τους. Μέσα σε αυτό το group βρίσκεται και η Ελλάδα, Νίκο. Και βέβαια δεν είμαι ανόητος για να πιστεύω ότι με το που ενωθήκαμε νομισματικά με τα υπόλοιπα μέλη ότι ταυτόχρονα γίναμε οικονομική δύναμη. Βλέπεις τον καιρό που κάποια Ευρωπαϊκά κράτη εξαπολύανε τις αρμάδες τους και τους στρατούς καταληστεύοντας από εδώ και από εκεί, στέλνοντας πίσω τη λεία, σήμερα τα κράτη αυτά φιγουράρουν οικονομικές δυνάμεις. Βλέπεις εκεί χάσανε οι Έλληνες αφού τότε είμαστε κάτω από τον Τούρκο. Τώρα για το πόσο βελτιωθήκαμε, εγώ ένα θα σε ρωτήσω. Πόσο έχουν βελτιωθεί τα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά κράτη? Μιλάμε για την Ελλάδα για τη διαφθορά της κλπ. και δεν βλέπουμε τι συμβαίνει γύρω μας, σε μια Ευρώπη που και αυτή μαστίζεται από τόσο από οικονομικά όσο και ροζ σκάνδαλα. Για να μην πω για τα Αμερικανικά σκάνδαλα. Για τους παγκοσμίως αποτυχημένους πολιτικούς που προσπαθούν να κυβερνήσουν τον πλανήτη μέσα από πολυτελή πορνεία και τα bar διεθνών ξενοδοχείων. Έτσι και εμείς σα χώρα απλά ακολουθούμε τα σημεία των καιρών. Επίσης ποιος σου είπε ότι ο κόσμος εδώ δεν ενδιαφέρεται για το ίδιο του το κράτος? Μπορεί τα συστήματα κάπου να μη βοηθάνε, μπορεί να εξακολουθούμε να έχουμε λακκούβες στους δρόμους μας, αλλά μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας φροντίζουμε. Βέβαια θα μου πεις ότι κάποιες φορές κοιτάμε και ενδιαφερόμαστε περισσότερο για το συμβαίνει π.χ. στο Ιράκ παρά στον τόπο μας. Νίκο να χαίρεσαι που υπάρχουν και κάποια τέτοια κράτη, κάποιες αμυδρές φωνές διαμαρτυρίας στον σημερινό κυκεώνα. Αλίμονο αν όλοι μας πέσουμε στην αναλγησία και αδιαφορήσουμε. Και ναι, φωνάζουμε για το Ιράκ, φωνάξαμε για την Γιουγκοσλαβία, για το Πακιστάν. Πρώτον γιατί είναι άνισος ο πόλεμος εκτοξεύοντας smart bombs σε μπουλούκια από ξυπόλητους κουρελήδες, και μετά χειροκροτάτε νίκες, και από την άλλη γιατί εσείς μπορεί να παίζετε με τα οπλικά σας συστήματα, αλλά εμείς που είμαστε δίπλα σε αυτές τις περιοχές και υφιστάμεθα όλα τα επακόλουθα. Έχεις ιδέα Νίκο μου, το πόσο ραδιενεργά μολύνθηκε ο Ελλαδικός χώρος μετά τους βομβαρδισμούς σας στην Γιουγκοσλαβία? Σίγουρα δεν έχεις, και γιατί άλλωστε να έχεις, αφού η πολιτεία που κατοικείς δεν έχει δρόμους με λακκούβες, το social security δουλεύει άψογα το pension τα ίδια, η κοινωνική ζωή στο ρυθμό της και το monthly salary στην ώρα του. Και είναι φυσικό να αναρωτιούνται, όχι εσύ βέβαια που προέρχεσαι από την Ελλάδα και γνωρίζεις, αλλά οι ιθαγενείς που ζούνε εκεί, μα τι θέλουν και φωνάζουν κάποιοι Έλληνες εναντίον μας. Τώρα για το αν περιμένω ο Αμερικανός να αλλάξει. Όχι Νίκο δεν περιμένω κάτι τέτοιο και ούτε που με ενδιαφέρει. Βλέπεις η μεγαλύτερη ηθική αξία αυτής της κοινωνίας λέγεται δολάριο και πως θα κερδισθεί. Έτσι ένα ολόκληρο σύστημα έχει δομηθεί πάνω σε αυτή τη βάση. Βέβαια κάποιες φορές ξυπνά και αντιδρά η κοινή σας γνώμη όταν ο αριθμός από πλαστικές σακούλες παραμεγαλώσει, αλλά στη συνέχεια όλα ξεχνιούνται. Εξ’άλλου αυτή είναι η ζωή. Σήμερα εσύ, αύριο εγώ.
Και κάτι τελευταίο γιατί δεν είχα δεί το τελευταίο σου post την ώρα που έγραφα αυτές τις γραμμές. Λές εκεί μια λέξη που ειλικρινά με στεναχωρεί. Στην Ελλάδα ο κλέψας του κλέψαντος. Ρε, Νικόλα εμείς ναι! ο κλέψας του κλέψαντος, και μάλιστα φτωχομπινεδιάριδες κλέφτες που κλεβόμαστε μεταξύ μας. Εσείς τί? με το σταυρό στο χέρι? Με εσάς απο που να αρχίσουμε και που να τελειώσουμε που κατακλέβετε το πλανήτη ολόκληρο. Ρε Νικολάκη δεν ξέρεις οτι ακόμα και τα εδάφη που κατοικήτε, και αυτά κλεμένα τα έχετε! Νίκο ας μη ξεχνάμε την ιστορία! προπαντώς την ιστορία!
Αυτά είναι φίλε Νικόλα.
Αντε και τα ξανάλεμε σύντομα.
Τάκης!