Posts made by takiskoym

Ο χρήστης kleisj έγραψε:

Εχεις δίκιο. Και δεν είπα ποτέ ότι έκανα σωστά! Αλλά αν εσύ ερχόσουν με το προβλεπώμενο όριο ταχύτητας 50ΧΑΩ που είναι εκεί τότε θα υπήρχε ο απαιτούμενος χρόνος για να διωρθωθεί το σφάλμα με σχετική ασφάλεια και χωρίς παρακόληση της κυκλοφορίας.
Εσύ γιατί σώνει και καλά θέλεις αυτα τα 200 μέτρα δρόμου να τα περάσεις με 1000? αφαιρόντας μου έτσι κάθε διακίωμα της αντίδρασης και διώρθωσης του λάθους μου? Γιατί θέλεις να είμαι εγώ ο σωστός για να καλύψω τη δική παρανομία?

Τάκης!

Το πιο επικινδυνο οχημα στην προκειμενη περιπτωση ηταν ομως το δικο σου. Δεν εχεις αδικο στην επιθετικη οδηγηση των υπολοιπων που δεν δινουν χωρο αλλα επαναλαμβανω οτι κυριως λαθος ηταν το δικο σου οχημα κ σε περιπτωση ατυχηματος το κυριως φταιξιμο δικο σου κ πολυ λιγοτερο του αλλου που υπερβαινει το οριο ταχυτητας για πχ 30χλμ. Αν κανει το λαθος πρεπει να 'λουστεις' κ τις συνεπειες πχ μια καθυστερηση 10-15 λεπτων (οσο παρει) για να επανελθεις στην σωστη πορεια.

Εχω την εντύπωση ότι για το συμβάν που αναφέρω κανείς δεν έχει καταλάβει το νόημα. Εδώ δεν κάθωμαι να δώ αν είχα δίκιο. Οχι δεν είχα κανένα και μάλιστα θα μπορούσα να προκαλέσω και ατύχημα, άν όχι σειρά ατυχημάτων. Και δεν με πείραξε καθόλου το ότι καθυστέρησα. Μιλάω για την νοοτροπία μας. Εσύ φίλε μου που με βλέπεις τι κάνεις? σαν υπέυθυνος οδηγός καταλαβαίνεις το τι μπορεί να συμβεί και μου κάνεις χώρο να περάσω? και πάντα εφ'όσον δεν θα θέσεις σε κίνδυνο την ασφάλειά σου. Η αδιαφορείς και για το τι μπορεί να συμβεί και προσπερνάς? Αν κάνεις το πρώτο, τότε ναι είσαι ένας υπεύθυνος οδηγός που ενδιαφέρεσαι τόσο για τη δική σου ασφάλεια όσο και των γύρω σου. Αν κάνεις το δεύτερο, τότε είναι αυτό που λένε 'στα φρύδια μας και μας Κωστής Παλαμάς' και ουσιαστικά δεν ενδιαφέρεσαι παρά μόνο για τον εαυτούλη σου. Και αλίμονο το σχετικό περιστατικό έδειξε τόσο τη νοοτροπία μας όσο και την παιδεία μας.

Τάκης!

Ο χρήστης vask έγραψε:

Εντάξι, εγώ ήμουν λάθος απο κακή αντίληψη του δρόμου. Αλλά εδώ μιλάμε για την νοοτροπία μας. Εσύ που ερχόσουν εκείνη τη στιγμή αν έκοβες λίγο, μα λίγο ίσα που να με κάλυπτες να περάσω. Γιατί δεν το κάνεις??????
Να σου πώ γιατί. Γιατί γιατί δεν έχεις κανένα σεβασμό στους γύρω σου, γιατί λες 'ωχ αδερφέ ας τον αφήσει ο επόμενος' γιατί μιλάς στο κινητό σου και δεν προσέχεις. Γιατί λες 'δες τον μαλάκα! χέςτον μωρέ!
Για όλα αυτά και ακόμη παραπάνω αντί να διευκολύνεις μια κατάσταση, αδιαφορείς. Και δεν βγάζω και τον εαυτό μου απ'έξω σε όλα αυτά. Απλά έτυχε εγώ να βρίσκομαι στη δύσκολη θέση, δεν ξέρω τι θα έκανα σε διαφορετική περίπτωση.
Αλλά να, τι τα θέλετε, αυτό το μικρό και ασήμαντο ίσως περιστατικό δείχνει το ποιοί είμαστε και πως συμπεριφερόμεθα στους γύρω μας. Για τούτο και να μην ψάχνουμε να βρούμε τα αίτια για το θανατηφόρο ατύχημα στα Καμένα Βούρλα στο δρόμο, ή τον συνταξιούχο οδηγό κλπ. Η κύρια αιτία είναι η ανεύθυνη συμπεριφορά μας πρός όλους τους άλλους γύρω μας όταν οδηγούμε και τίποτα παραπάνω. Αν λοιπόν ο οδηγός του φορτηγού δεν μαλακιζόταν και πήγαινε το δρόμο του ήσυχα και ωραία και χωρίς ταρζανιές, δεν θα είχε γίνει τίποτα και τα παιδιά θα ζούσαν!

Η νοοτροπία του να κάνουμε λάθος και να ρισκάρουμε εμάς και τους άλλους ώστε να το διορθώσουμε 'ανώδυνα' είναι πολύ λάθος. Έπρεπε να συνεχίσεις την πορεία που είχες.

Φιλικά,
Β.Κ.

Εχεις δίκιο. Και δεν είπα ποτέ ότι έκανα σωστά! Αλλά αν εσύ ερχόσουν με το προβλεπώμενο όριο ταχύτητας 50ΧΑΩ που είναι εκεί τότε θα υπήρχε ο απαιτούμενος χρόνος για να διωρθωθεί το σφάλμα με σχετική ασφάλεια και χωρίς παρακόληση της κυκλοφορίας.
Εσύ γιατί σώνει και καλά θέλεις αυτα τα 200 μέτρα δρόμου να τα περάσεις με 1000? αφαιρόντας μου έτσι κάθε διακίωμα της αντίδρασης και διώρθωσης του λάθους μου? Γιατί θέλεις να είμαι εγώ ο σωστός για να καλύψω τη δική παρανομία?

Τάκης!

Εντάξι, εγώ ήμουν λάθος απο κακή αντίληψη του δρόμου. Αλλά εδώ μιλάμε για την νοοτροπία μας. Εσύ που ερχόσουν εκείνη τη στιγμή αν έκοβες λίγο, μα λίγο ίσα που να με κάλυπτες να περάσω. Γιατί δεν το κάνεις??????
Να σου πώ γιατί. Γιατί γιατί δεν έχεις κανένα σεβασμό στους γύρω σου, γιατί λες 'ωχ αδερφέ ας τον αφήσει ο επόμενος' γιατί μιλάς στο κινητό σου και δεν προσέχεις. Γιατί λες 'δες τον μαλάκα! χέςτον μωρέ!
Για όλα αυτά και ακόμη παραπάνω αντί να διευκολύνεις μια κατάσταση, αδιαφορείς. Και δεν βγάζω και τον εαυτό μου απ'έξω σε όλα αυτά. Απλά έτυχε εγώ να βρίσκομαι στη δύσκολη θέση, δεν ξέρω τι θα έκανα σε διαφορετική περίπτωση.
Αλλά να, τι τα θέλετε, αυτό το μικρό και ασήμαντο ίσως περιστατικό δείχνει το ποιοί είμαστε και πως συμπεριφερόμεθα στους γύρω μας. Για τούτο και να μην ψάχνουμε να βρούμε τα αίτια για το θανατηφόρο ατύχημα στα Καμένα Βούρλα στο δρόμο, ή τον συνταξιούχο οδηγό κλπ. Η κύρια αιτία είναι η ανεύθυνη συμπεριφορά μας πρός όλους τους άλλους γύρω μας όταν οδηγούμε και τίποτα παραπάνω. Αν λοιπόν ο οδηγός του φορτηγού δεν μαλακιζόταν και πήγαινε το δρόμο του ήσυχα και ωραία και χωρίς ταρζανιές, δεν θα είχε γίνει τίποτα και τα παιδιά θα ζούσαν!

Σήμερα το απόγευμα ερχόμουν απο τον Πειραιά πρός Γλυφάδα. Στο ύψος του Καραϊσκάκη επάνω στις γέφυρες υπάρχει η διχάλα του δρόμου που απο δεξιά σε πάει για εθνική και απο αριστερά για Φάληρο. Λοιπόν κάπου εκεί δεν πρόσεξα ότι έπρεπε να πάω αριστερά για Φάληρο. Αντιλαμβανόμενος το σφάλμα μου βγάζω φλάς αριστερά για να περάσω στην αντίστοιχη κατεύθυνση. Και ποιός να σταματήσει ή να κόψει για να με αφήσει να μπώ στην λωρίδα. ΚΑΝΕΙΣ! Εχω σταματήσει σχεδόν μπροστά απο την διαχωριστική μπάρα και περιμένω. Κανείς δεν κάνει ούτε την παραμικρή παραχώριση για να εξυπηρετήσει την κατάσταση. Με βλέπουν σταματημένο επάνω σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας. Μπλοκάρω την κίνηση με κίνδυνο να προκαλέσω ατύχημα, αλλά όλοι αδιαφορούν! Αλλοι περνούν απο πίσω μου κορνάροντάς μου και μπαίνουν στη λωρίδα για εθνική, εγώ όμως περιμένω. Για να μην τα πολυλογώ ή έπρεπε να κάνω σφίνα αριστερά με κίνδυνο ατυχήματος ή να περιμένω να κοπάσει η κίνηση. Περίμενα πάνω απο 6-7 λεπτά μέχρι που άνοιξε ένα κενό και πέρασα πρός την κατεύθυνσή μου. Αυτοί είμαστε λοιπόν κύριοι, και μετά μου μιλάτε για ακατάλληλους δρόμους και χρίστούγεννα. Αυτή τη νοοτροπία έχουμε και αυτά και άλλα πολλά μας αξίζουν να παθαίνουμε. Και μετά μιλάμε για υπερβολικές ταχύτητες, ακατάλληλα αυτοκίνητα κλπ. κλπ. Την νοοτροπία μας μόνο χρειάζεται να αλλάξουμε!

...... και πρίν καλά - καλά στεγνώσουν τα δάκρυα απο τα Τέμπη να σου και τα Καμένα Βούρλα. Και άντε λοιπόν ο εισαγγελάτος, ο χατζηνικολής, ο πόμπολος και άλλοι τόσοι ακόμα συν τους κάθε φορά ειδήμονες και αναλυτές να γεμίζουν τις οθόνες μας με πολλαπλά παράθυρα και να προσπαθούν να μας πούν τί άραγε? Οτι φταίει το κράτος που δεν φτιάχνει δέκα εκατομύρια δρόμους ένα για κάθε οδηγό, ότι φταίει η γεωγραφική θέση της Ελλάδας, ότι ακόμα-ακόμα φταίει και η κυρά Ελπινίκη που τινάζοντας τα σεντόνια της στο μπαλκόνι της προκάλεσε το ατύχημα. Δεν βαρεθήκαμε να ακούμε τα ίδια και τα ίδια, να λυπόμαστε για τα θύματα και τους συγγενείς τους και μόλις κάτσουμε πίσω απο το βολάν του τετράτροχου τενεκέ μας να κάνουμε ότι μαλακία μας έρχεται? Ναι και μην παρεξηγούμεθα. Το έχω γράψει και παλαιότερα και θα το επαναλάβω για μιά ακόμη φορά. Σαν οδηγοί η μαλακία μας δεν έχει όρια! Και αναρωτιέμαι για τους κάθε λογής επαγγελματίες οδηγούς. Πόσες, μα πόσες φορές έχουν περάσει απο το συγγεκριμένο σημείο? Δε το γνωρίζουν, δε γνωρίζουν τι δυσκολία του? Γιατί λοιπόν εκεί μαλακίζονται κανονικά? Ας αφήσουμε τη σήμανση κατά μέρους, εκεί ο ίδιος ο δρόμος σου λέει ότι το καμμάτι αυτό θα πρέπει να το περάσεις με πχ. 5 ΧΑΩ, ναι ρε γαμώτο μου με 5 ΧΑΩ αν αυτό μας λέει η εμπιρεία μας. Εμείς τι κάνουμε 'στα φρύδια μας και μας Κωστής Παλαμάς' το πόδι μας σανιδώνει το δεξί πεντάλ και απο δώ πάν κι άλλοι. Και σε αυτές τις περιπτώσεις φίλοι μου δεν φταίει το κράτος, ο κακός δρόμος και η κυρά Ελπινίκη. Φταίμε εμείς αποκλειστικά! Ναι το ξαναλέω, εμείς φταίμε που απο τη στιγμή που γνωρίζουμε την παλιοκατάσταση τόσο του κράτους όσο και τω δρόμων μας αδιαφορούμε! αντί να αυτοπροστατευόμαστε. Το κράτος έχει τις ευθύνες που του αναλογούν, αλλά το πεγαλύτερο μέρος των ευθυνών είναι σε εμάς τους ίδιους που δεν έχουμε μάθει τον σεβασμό πρός τον συνάνθωπο. Μήπως και νομίζετε ότι μετά απο αυτό το ατύχημα θα ρίνουν τίποτα ριζικές αλλαγές? Απατάστε, τίποτα δεν θα γίνει, το πολύ-πολύ να μπεί κανένα φανάρι κάπου εκεί και μέσα σε 60 μέρες όλα θα έχουν ξεχαστεί. Μόνο όσοι χάσανε κάποιο δικό τους πρόσωπο θα συνεχείσουν να ζούν με τον πόνο και τα ερωτιματικά τους. Εμείς οι άλλοι θα αλλάξουμε κανάλι στην τηλεόραση που θα μας δείξει κάποια καινούργια καταστροφή και πάει λέγοντας. Εξ'άλλου η οδήγηση στην Ελλάδα είναι σαν να βρίσκεσαι σε πεδίο μάχης. Και στις μάχες πάντα θα υπάρχουν και απώλειες!

! Ε! παιδιά, να είμαστε κάπου σοβαροί. Δεν νομίζω ότι ούτε οι Αμερικανοί μας φταίνε ούτε οι Χιλιανοί. Ό γύψος που έχουμε στο μυαλό μας και μόνο αυτός φταίει. Απλά την ηλιθιότητά μας την εκμεταλλεύτηκαν οι ξένες αποστολές, και για 3-4 μέρες γίναμε το περίγελο του πλανήτη, και αυτό γιατί όπως είπα και ποίο πάνω κάποιοι καμπινεδάρχες των ιδιωτικών καναλιών είδαν την περίπτωση αυτή σαν show business και όχι σαν ένα εθνικό μας πρόβλημα. Αλλά τι λέμε, ακόμα και εδώ μέσα σε αυτή τη συζήτηση υπάρχουν άτομα που καταδίκασαν ελαφρά τη καρδία τους πρωταθλητές μας πριν καλά-καλά αποδειχθεί το παραμικρό σε βάρος τους. Ας καταλάβουμε ότι πίσω από τους πρωταθλητές μας και παραβλέποντας το marketing και τους εμπορικούς ανταγωνισμούς υπάρχουν και κάποια λεπτά της ώρας που μας κάνουν να νοιώθουμε μεγάλοι σαν λαός. Όταν σηκώνεται στο κέντρο η σημαία μας, όταν ακούμε τον ύμνο της χώρας μας, εμένα αυτό με φτάνει.
Δεν βαρεθήκατε ρε πια τη σφαλιάρα των Ευρωπαίων εταίρων μας, άσε για τους πέρα από τον Ατλαντικό φίλων μας. Δε βλέπετε με τη λύσσα μας χτυπάνε για το κάθε τι? Ψάχνουν να βρουν το παραμικρό για να μας μειώσουν. Ναι να μας μειώσουν, εμάς που τους ανοίξαμε τη χώρα μας το σπίτι μας για να τους φιλοξενήσουμε. Εμάς που εδώ και 3 χρόνια περίπου έχουμε περάσει τα πάνδεινα για να διοργανώσουμε αξιοπρεπείς αγώνες. Που βάλαμε τα καθίκια του κερατά να αγωνιστούν μέσα στον ιερό χώρο της αρχαίας Ολυμπίας, εκεί που κάποτε αγωνίστηκαν αθληταράδες με..... κάτι φρύδια να! και όχι τζουτζέκια και αδελφάρες made in Europe - made in USA. Έχτε δει καθόλου την οδική συμπεριφορά των επισκεπτών μας που έχουν έλθει με τα αυτοκίνητά τους? Ένα σας λέω μόνο, προσέξτε, μακριά και αλάργα όταν βλέπετε αυτοκίνητο με Ευρωπαϊκές και ειδικά με Βρετανικές πινακίδες.
Να γιατί δεν με ενδιαφέρει το πώς και το γιατί στην υπόθεση της Κατερίνας και του Κώστα. Εμένα με ενδιαφέρει στο ότι ενίοτε τρίβουν τις μούρες κάποιων multicoloured super idolς. Από εκεί και μετά ας κάνουν και ας παίρνουν ότι θέλουν. Αδιαφορώ! Και aν ξαφνικά γινόμαστε υπέρμαχοι του αθλητικού ιδεώδους, τότε πρώτα-πρώτα ας θυμηθούμε τα στημένα μας ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα έτσι για να μην τρέχουμε σαν τρελοί για τα διαρκείας.
Αντε γιατι τα έχω πάρει άσχημα με όλα αυτά. Με τις διάφορες ΔΟΕ, ΓΟΥΑΝΤΑ και επιτροπές που καταπατώντας νόμους και αρχές της φιλοξενούσας χώρας, κόβουνε και ράβουνε νικητές και νικημένους.

Παναγιώτη (ναι συνονόματοι), επαναλαμβάνω απο την προηγούμενη γραφή μου, το τι παιζότανε αν όχι ότι το ξέραμε, τουλάχιστο το είχαμε διαιστανθεί. Το θέμα για μένα δεν ήταν το τι έκαναν οι ίδιοι, αλλά το τί έκανε η Ελληνική δημοσιογραφία για να τους προστατέψει, τουλάχιστον στο μέτρο που μπορούσε. Αν είσαι σοβαρός και σέβεσαι πρώτα τον εαυτό σου ,δεν θα βγείς ποτέ ανοιχτά να κάνεις ρόμπα τη γυναίκα σου επιδή δεν τα βρίσκεις μαζί της. Τα εν οίκω μη εν δήμο όπως λέγανε και οι αρχαίοι. Αλλα στην παρούσα περίπτωση βγήκανε τα κανάλια και όχι μόνο τα εν οίκω βγήκανε στη φόρα κάνοντας το γύρω του πλανήτη, αλλά τα γαρνίραμε με την απαραίτητη σάλτσα για να είναι και attractive που θα λέγανε οι φίλοι μας οι Ιταλοί. Και έτσι αν ακόμη υπήρχε και μιά κάποια περίπτωση να τη σκαπουλάρουνε και αυτή τη φορά, τους την αφαιρέσαμε με την συμπεριφορά μας. Βέβαια εδώ κάπου θα πρέπει να αναφέρω και την αδυναμία του συστήματός μας στο να προστατεούμε τους αθλητές μας. Για δές άλλες αποστολές που δεν αφήνουν ούτε μύιγα να τους πλησιάσει. Για δές τους Αμερικανούς, για ποιά ΓΟΥΑΝΤΑ και μπαρμπούτσαλα. Οσοι τόλμησαν να τους πλησιάσουν συνελήφθηκαν σαν τρομοκράτες. Να γιατί λέω ότι μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας, ή καλύτερα ήταν στραβό το κλήμα το έφαγε και ο γάϊδαρος και απόγινε.

Τάκης!

Αν και το παρακάτω θέμα δεν αναφέρεται σε αυτοκίνητα, και το πιθανώτερο είναι ότι θα κλειδωθεί απο τον kouk, θεώρησα ότι πρέπει να γράψω κάτι για τα τελευταία γεγονότα των δύο πολύ μεγάλων πρωταθλητών μας οι οποίοι θυσιάστηκαν στον βωμό της τηλεθέασης η καλύτερα της ακροαματικότητας.
Και ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όλοι μας αντιλαμβανόμαστε το τι παίζεται πίσω από τον πρωταθλητισμό. Είναι επίσης γνωστό ότι όλοι ανεξαιρέτως οι πρωταθλητές ανά τον πλανήτη γεύονται κάποια χημικά κατασκευάσματα ή βοηθήματα που θα τους δώσουν την διαφορά του δεκάτου του δευτερολέπτου επάνω στο νήμα. Ναι και ας μη γελιόμαστε, έτσι κατακτώνται οι διάφορες πρωτιές. Ο ανθρώπινος οργανισμός κάτω από normal συνθήκες δίνει το maximum των δυνατοτήτων του. Από εκεί και μετά για το κάτι παραπάνω που απαιτείται, αναλαμβάνει η χημεία να τον πουσάρει περαιτέρω. Έτσι λοιπόν βάζοντας κάτω την απλή λογική λέω ότι ναι, οι πρωταθλητές μας ήταν ντοπέ. Για να αποφύγουν λοιπόν τον έλεγχο για κάποιες μέρες έπρεπε να βρουν κάποια δικαιολογία που να είναι και σύμφωνη με τους κανονισμούς. Επιλέγει λοιπόν το ατύχημα, ή μάλλον το εικονικό ατύχημα. Και όλα θα είχαν πάει κατ’ ευχή. Τα παιδιά θα ήταν για κάποιες μέρες στο νοσοκομείο. Ο έλεγχος θα καθυστερούσε, και όταν θα γινόταν θα ήταν αρνητικός, και τα παιδιά θα βρισκόντουσαν στη θέση τους για να μας χαρίσουν (ίσως) μεγάλες στιγμές. Όλα λοιπόν θα πήγαιναν σωστά και καλά, αν στην όλη υπόθεση δεν ανακατεύονταν οι διάφοροι τηλεοπτικοί καμπινεδάρχες της δημοσιογραφίας. Αντί λοιπόν όπως και έπρεπε να υποβαθμίσουν την όλη υπόθεση και να περάσει στο ντούκου, προτίμησαν χάριν της ακροαματοκότητηας να την κάνουν βούκινο. Και η αλήθεια είναι ότι υπόθεση αυτή τους ήλθε σαν μάνα εξ’ουρανού. Έτσι όλοι έπεσαν επάνω για κατασπαράξουν ότι προλάβαιναν. Γιατί τα παιδιά κυκλοφορούσαν με μηχανή, που πέσανε, πώς πέσανε, γιατί πέσανε, ποιος τους είδε, γιατί έσπασε το αριστερό flash της μηχανής, που είναι η μηχανή, γιατί αυτό, γιατί εκείνο, γιατί το άλλο, γιατί, γιατί, γιατί. Και αμέσως στήθηκαν τα γνωστά τηλεοπτικά παράθυρα με καλεσμένους τους κάθε λογής απίθανους που μας έδιναν την βαρύγδουπη άποψή τους για το συμβάν, λέτε και ο λαός είναι μαλάκας δεν είχε καταλάβει το τι παιζότανε ευθύς εξ’ αρχής. Αλλά αλίμονο ο τόσος θόρυβος επάνω σε αυτό το θέμα κίνησε και την περιέργεια των ξένων δημοσιογράφων, της ΔΟΕ, των άλλων αθλητικών αποστολών καθώς επίσης και τον κάθε λογής φορέα που θα αποδείκνυε τον λόγο ύπαρξής πιάνοντας την κραυγαλέα αυτή περίπτωση ντόπινγ. Λέτε και οι υπόλοιποι αθλητές που σε λίγες μέρες θα ανεβαίνουν στα βάθρα για να δαφνοστεφανωθούν, είναι αγγελούδια και τα δικά μας τα παιδιά οι διάολοι.
Κοινώς κύριοι, μόνοι μας βάλαμε τα χέρια μας και βγάλαμε τα μάτια μας. Αυτό και μόνο κάναμε. Ας είναι ευχαριστημένοι λοιπόν οι κύριοι δημοσιογράφοι. Κάνανε για άλλη μια φορά το καθήκον τους, αποκαλύπτοντας το παρασκήνιο της υπόθεσης και φώτισαν με την αλήθεια τον λαό. Και ας περιμένουν στη γωνιά για το επόμενο θύμα τους που θα τους ανεβάσει πάλι τον δείκτη της ακροαματικότητας.
Όλα στο βωμό του κέρδους.
Όχι ρε γαμώτο κι’έτσι, ΟΧΙ!

Τάκης!

Αν και το παρακάτω θέμα δεν αναφέρεται σε αυτοκίνητα, και το πιθανώτερο είναι ότι θα κλειδωθεί απο τον kouk, θεώρησα ότι πρέπει να γράψω κάτι για τα τελευταία γεγονότα των δύο πολύ μεγάλων πρωταθλητών μας οι οποίοι θυσιάστηκαν στον βωμό της τηλεθέασης η καλύτερα της ακροαματικότητας.
Και ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όλοι μας αντιλαμβανόμαστε το τι παίζεται πίσω από τον πρωταθλητισμό. Είναι επίσης γνωστό ότι όλοι ανεξαιρέτως οι πρωταθλητές ανά τον πλανήτη γεύονται κάποια χημικά κατασκευάσματα ή βοηθήματα που θα τους δώσουν την διαφορά του δεκάτου του δευτερολέπτου επάνω στο νήμα. Ναι και ας μη γελιόμαστε, έτσι κατακτώνται οι διάφορες πρωτιές. Ο ανθρώπινος οργανισμός κάτω από normal συνθήκες δίνει το maximum των δυνατοτήτων του. Από εκεί και μετά για το κάτι παραπάνω που απαιτείται, αναλαμβάνει η χημεία να τον πουσάρει περαιτέρω. Έτσι λοιπόν βάζοντας κάτω την απλή λογική λέω ότι ναι, οι πρωταθλητές μας ήταν ντοπέ. Για να αποφύγουν λοιπόν τον έλεγχο για κάποιες μέρες έπρεπε να βρουν κάποια δικαιολογία που να είναι και σύμφωνη με τους κανονισμούς. Επιλέγει λοιπόν το ατύχημα, ή μάλλον το εικονικό ατύχημα. Και όλα θα είχαν πάει κατ’ ευχή. Τα παιδιά θα ήταν για κάποιες μέρες στο νοσοκομείο. Ο έλεγχος θα καθυστερούσε, και όταν θα γινόταν θα ήταν αρνητικός, και τα παιδιά θα βρισκόντουσαν στη θέση τους για να μας χαρίσουν (ίσως) μεγάλες στιγμές. Όλα λοιπόν θα πήγαιναν σωστά και καλά, αν στην όλη υπόθεση δεν ανακατεύονταν οι διάφοροι τηλεοπτικοί καμπινεδάρχες της δημοσιογραφίας. Αντί λοιπόν όπως και έπρεπε να υποβαθμίσουν την όλη υπόθεση και να περάσει στο ντούκου, προτίμησαν χάριν της ακροαματοκότητηας να την κάνουν βούκινο. Και η αλήθεια είναι ότι υπόθεση αυτή τους ήλθε σαν μάνα εξ’ουρανού. Έτσι όλοι έπεσαν επάνω για κατασπαράξουν ότι προλάβαιναν. Γιατί τα παιδιά κυκλοφορούσαν με μηχανή, που πέσανε, πώς πέσανε, γιατί πέσανε, ποιος τους είδε, γιατί έσπασε το αριστερό flash της μηχανής, που είναι η μηχανή, γιατί αυτό, γιατί εκείνο, γιατί το άλλο, γιατί, γιατί, γιατί. Και αμέσως στήθηκαν τα γνωστά τηλεοπτικά παράθυρα με καλεσμένους τους κάθε λογής απίθανους που μας έδιναν την βαρύγδουπη άποψή τους για το συμβάν, λέτε και ο λαός είναι μαλάκας δεν είχε καταλάβει το τι παιζότανε ευθύς εξ’ αρχής. Αλλά αλίμονο ο τόσος θόρυβος επάνω σε αυτό το θέμα κίνησε και την περιέργεια των ξένων δημοσιογράφων, της ΔΟΕ, των άλλων αθλητικών αποστολών καθώς επίσης και τον κάθε λογής φορέα που θα αποδείκνυε τον λόγο ύπαρξής πιάνοντας την κραυγαλέα αυτή περίπτωση ντόπινγ. Λέτε και οι υπόλοιποι αθλητές που σε λίγες μέρες θα ανεβαίνουν στα βάθρα για να δαφνοστεφανωθούν, είναι αγγελούδια και τα δικά μας τα παιδιά οι διάολοι.
Κοινώς κύριοι, μόνοι μας βάλαμε τα χέρια μας και βγάλαμε τα μάτια μας. Αυτό και μόνο κάναμε. Ας είναι ευχαριστημένοι λοιπόν οι κύριοι δημοσιογράφοι. Κάνανε για άλλη μια φορά το καθήκον τους, αποκαλύπτοντας το παρασκήνιο της υπόθεσης και φώτισαν με την αλήθεια τον λαό. Και ας περιμένουν στη γωνιά για το επόμενο θύμα τους που θα τους ανεβάσει πάλι τον δείκτη της ακροαματικότητας.
Όλα στο βωμό του κέρδους.
Όχι ρε γαμώτο κι’έτσι, ΟΧΙ!

Τάκης!

Είναι η ώρα περασμένη και το μικρό κοριτσάκι της οικογένειας περνά μπροστά απο υπνοδωμάτιο της μαμάς και του μπαμπά. Ακούγοντας κάποιους θορύβους, κοντοστάθηκε και κοίταξε απο την μισόκλειστη πόρτα και είδε μη μαμάκα της να χορεύει επάνω στον πατερούλη της. Την άλλη μέρα σε κάποια στιγμή ρωτά τη μαμάκα της.

• Μαμάκα τι έκανες χτές βράδυ επάνω στον μπαμπάκα?
  Και η μαμάκα της απαντά.
• Ξέρεις να του μπαμπάκα έχει φουσκώσει η κοιλίτσα του και προσπαθούσα να του την ξεφουσκώσω λίγο.
  Και το κοριτσάκι της απαντά.
• Αδίκως προσπαθείς μαμάκα γιατί όταν δεν είσαι στο σπίτι έρχεται απο απέναντι η κυρά Ιωάννα και του την φουσκώνει πάλι.

Μιά και μιλάμε για τράπεζες. Παρατηρώ ότι για τέλη Ιουλίου πολύς μα πολύς κόσμος έχει μείνει στην Αθήνα. Ακόμη και πέρυσι τέτοια εποχή οι περισσότεροι είχαν πάει για τις διακοπές τους. Φέτος τι γίνεται? Θα μου πήτε ίσως οι Ολυμπιακοί αγώνες, μεγάλη μερίδα δημοσίων υπαλλήλων που έχει επιστρατευτεί, ελεύθεροι επαγγελματίες που περιμένουν να δουλέψουν κατα την περίοδο των αγώνων. Πάντως σύγουρα είναι και μια μεγάλη μερίδα κατοίκων αυτής της πόλης που μάλλον δεν πρόλαβε τα εξοφλήσει το περυσινό διακοποδάνειο και για φέτος διακοπές, μάλλον πάπαλα!

Ο χρήστης kouk έγραψε:
Σύμφωνοι Τάκη!
Αλλα ξέρεις,τότε οι ανάγκες που προσπαθούσαμε να καλύψουμε είχαν να κάνουν με πολύ πιο βασικά πράγματα!!Την επιβίωση π.χ.!

Τώρα,οι ανάγκες είναι πια σε ψυχολογικό επίπεδο!!

Κάποτε κοίταξα τα ξυπόλοιτά μου πόδια και με έπιασε το παράπονο που δεν είχα παπούτσια να φορέσω, και τα μάτια μου πέσανε στον διπλανό μου που δεν είχε κάν πόδια!

Τάκης!

Ο χρήστης kouk έγραψε:
Κι όμως Τάκη!
Πρόσεξε!Η διαφορά είναι ακριβώς η δυνατότητα πληροφόρησης που αναφέρεις!

Και τότε υπήρχαν οι ψωνάρες που τρώγανε περιουσίες στα μπουζούκια,στα άλογα και στα ζάρια!
Και τότε η νοικοκυρά της Κοκκινιάς (εκει μεγάλωσα) αγόραζε την καινούργια κατσαρόλα που ο δοσάς της έδειχνε σαν νέο επαναστατικό προϊόν!

Μόνο που τα διάφορα νέα έμεναν σε επίπεδο γειτονιάς!Η κοπέλλα που παρασύρθηκε,η κοπέλλα που καλοπαντρεύτηκε,το καλό παιδί που παραστράτησε κλπ κλπ!!

Σπάνια κάποιος μάθαινε κάτι που γινόταν ακόμα και σε αλλη γειτονιά!

Τώρα άλλαξε η κλίμακα!Μαθαίνουμε περισσότερα,κυκλοφορούμε μακρύτερα,έχουμε την ψευδαίσθηση της πληροφόρησης!Είναι λογικό λοιπόν να βλέπουμε περισσότερες ψωνάρες!
και οι ψωνάρες κάνουν πάντα πολύ μπαμ!Και στην άνοδο και στην πτώση!
Δεν συμφωνείς?
Νίκος

Νίκο δεν διαφωνώ, ναι έτσι ήταν τότε τα πράγματα. Πάντα υπήρχαν αυτές οι καταστάσεις, όπως και τα ψώνια κάθε λογής. Αλλά και απο την άλλη να, δεν υπήρχε και η σημερινή υπερβολή. Σήμερα όλα στο extreme! Μετά, βλέπεις αλλάξανε και οι κοινωνικές αξίες. Αν για παράδειγμα τότε ήταν ντροπή για την όικογένεια της η κοπέλα που παραστράτησε, δηλαδή να έχει τη σχέση της, σήμερα αυτο δεν κάνει καμία αίσθηση, το αντίθετο μάλιστα θεωρείται απόλυτα φυσιολογικό. Πέραν αυτών όμως δεν υπήρχε αυτή η δίψα για τα πάντα. Θα μου πείς για την σημερινή κατάσταση υπεύθυνο κατά 100% είναι το τραπεζιτικό σύστημα που προσφέρει τόσο απλόχερα δάνεια για κάθε ανάγκη, κάτι που για τις εποχές που συζητάμε ήταν αδιανόητο. Κοίταξε, δεν είμαι νοσταλγός του παρελθόντος. Ας μην ξεχνάμε ότι κάθε εποχή είχε τόσο τα καλά της όσο και τα άσχημα που ζήσαμε. Απλά θα έλεγα ότι τότε είμαστε ποιό προσγειωμένοι στην πραγματικότητα. Και αυτό γιατί μπορέσαμε και ξεπεράσαμε τις τότε δυσκολίες. Σήμερα, νομίζω ότι κάπου έχει χαθεί κάθε μέτρο με αποτέλεσμα να μη καταλαβαίνουμε ο καθένας που ανοίκει.

Τάκης!

Ο χρήστης kouk έγραψε:
Η ζωή μας κύκλους κάνει Τάκη!

Την δεκαετία του '50 και του '60,ο δοσάς ήταν κάτι το πολύ συνηθισμένο (για εμάς τους μεγαλύτερους)!
Αγόραζες τα πάντα με δόσεις!Και ο κόσμος ψώνιζε!μέχρι που η οικονομία έκανε κοιλιά και βαρεσαν τα κανόνια!

Ετσι και τώρα!

Ανακαλύψαμε ξανά πως είναι να ζεις με δανεικά!Και το ξεφτιλίσαμε!Οπως είχαν κάνει και οι γονείς μας!Και θα ξανακάνουν τα εγγόνια μας!!

Always look at the bright side of life!!

Φίλε μου kouk θα συμφωνήσω εν μέρει. Στην 10ετία που αναφέρεσαι ναι υπήρχε ο δοσάς, μόνο που τότε οι ανθρωποι αγόραζαν με δόσεις τα απαραίτητα. Βέβαια τότε δεν υπήρχε ο σημερινός διαφημιστικός οργασμός, και οι άνθρωποι των τότε εποχών δεν ωθούντο σαν πρόβατα επι σφαγή πρός τον καταναλωτισμό. Τότε ακόμη μπορούσες να διακρίνεις τον πλούσιο απο τον άνθρωπο της μεσοαστικής τάξης. Οχι βέβαια ότι είμαι υπέρ των διαχωριστικών γραμμών, αλλά έβλεπες τότε ότι η κάθε τάξη ζούσε την δική της ζωή της εκμεταλευόμενη με τον καλύτερο τρόπο τις πραγματικές οικονομικές της δυνατότητες και σπάνια έβλεπες μια τέτοια οικογένεια να ξανοίγεται οικονομικά χωρίς κάποιον σοβαρό λόγο. Σήμερα βέβαια τα πράγαματα άλλαξαν. Και η λεγόμενη μεσοαστική τάξη έχει φτάσει και έχει ξεπεράσει σε καταναλωτισμό την τάξη των πλουσίων. Θα αναφέρω ένα και μόνο παράδειγμα μόνο και μόνο γιατί μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση. Λοιπόν συγγενική μου πενταμελής μεσοαστική οικογένεια έχει 13 κινητά τηλέφωνα εν λειτουργία! Ναι το ξαναγράφω, πενταμελής μεσοατική οικογένεια έχει 13 κινητά τηλέφωνα σε λειτουργία! Απο εκεί και μετά τα πάντα είναι πιθανά και απίθανα!

Φίλοι μου τι τα θέλετε, σαν λαός είμαστε απο τη μιά ενθουσιώδεις, δηλαδή μέσα απο κάποια μικρή μας επιτυχία, μια σπίθα μπορούμε να κατακτήσουμε τα πάντα, ίδε Ευρωπαϊκό κύπελο, και απο την άλλη ο στόκος που έχουμε στη θέση του εγγεφάλου μας μπορεί να μας οδηγήσει στην αυτοκαταστροφή μας. Σε συλλογικό επίπεδο όταν έχουμε την διάθεση μπορούμε να κάνουμε τους άλλους να παραμιλάνε. Σε ατομικό επίπεδο όμως θέλουμε να βρισκόμαστε μπροστά απο κάθε άλλον, και όταν αυτό δεν το μπορούμε τότε δημιουργούμε στο μυιαλό μας ένα κατα συνθήκη ψέμα, και ζούμε μέσα σε αυτό. Αυτό τουλάχιστον μαρτυρεί ο τρόπος ζωής μας. Για παράδειγμα δείτε το πώς οδηγούμε. Αν είναι δυνατόν να περάσουμε πάνω απο όλους και όλα για να βρεθούμε μπροστά. Θέλουμε είμαστε οι καλύτεροι στην γειτονιά μας, το καλύτερο σπίτι, το καλύτερο αυτοκίνητο την ομορφότερη γυναίκα και πάει λέγοντας. Θέλουμε να βρισκόμαστε πάντα μέσα στη μόδα της εποχής και γενικά να είμαστε στο επίκεντρο του οικογενειακού και φιλικού μας περίγυρου. Και γενικά θέλουμε ο τρόπος ζωής μας να βρίσκεται πολύ ποιό πάνω απο τις οικονομικές μας δυνατότητες. Πολλοί έχουν τη δυνατότητα να τα φτάσουν όλα αυτά, άλλοι λογότερο και άλλοι καθόλου. Βλέπετε ο κυριότερος παράγων για όλα αυτά είναι τα μαϊντανά, ή άλλως το χρήμα. Μας αρέσει ή όχι, έτσι δουλεύει το σύστημα. Και όταν αυτό υπάρχει πάει καλά. Οταν όμως είναι λίγο, τότε τα πράγματα χαλάνε, και αυτό γιατί όλοι μας και ιδίως η νέα γενιά τα θέλει όλα και γρήγορα. Στα πενήντα μου χρόνια ποτέ δεν θυμάμαι να κυκλοφορούν τόσες πολλές Mercedes, BMW καθώς και τόσα άλλα ακριβά αυτοκίνητα σε αυτή τη χώρα. Το δε άκρως περίεργο είναι ότι όλα αυτά τα αυτοκίνητα κυκλοφορούν με νεαρά άτομα στο τιμόνι. και αυτό το λέω γιατί άν οι οδηγοί τους ήταν άτομα μιας κάποιας ηλικίας άντε θα λέγαμε ότι οι άνθρωποι πήραν το εφ'άπαξ και κάνανε το όνειρό τους πραγαμτικότητα αγοράζοντας ένα ακριβό αυτοκίνητο. Με τα νεαρά άτομα όμως τι έγινε? ανέβηκε τόσο το βιοτικό μας επίπεδο? Υπάρχει τέτοια τρελή αύξηση στο κατα κεφαλήν ειδόδημα που να μπορούμε έτσι στο άψε σβήσε να αγοράζουμε και να κυκλοφορούμε μια π.χ. BMW Z μοντέλο? Ξέρετε ότι στην Ελλάδα κυκλοφορούν πολύ περισσότερα ΜΙΝΙ απο ότι στη χώρα κατασκευής τους?. Τελικά μιάς και δεν νομίζω ότι ούτε το βιοτικό μας επίπεδο ανέβηκε τόσο αλλά και ούτε μισθολογικά έχουμε εξισωθεί με την υπόλοιπη Ευρώπη. Ετσι για να μπορούμε να απολαμβάνουμε τα πάντα (για υλικά αγαθά μιλάμε πάντα) πέφτουμε στο κατά συνθήκη ψέμα και στήνουμε ουρές έξω απο τις τράπεζες για κάθε μορφής δάνεια, έτσι για να ζήσουμε έστω και για λίγο αυτό τον άλλο τρόπο ζωής. Και τι έγινε άν μετά απο κάποιο χρονικό διάστημα οι δανειστές μας αναγκάσουν να γίνουμε ακόμη φτωχότεροι. Τουλάχιστον ακουμπήσαμε το όνειρο. Οσό για το όταν ξυπνήσουμε και το όνειρο τελειώσει κάτι θα σκαρφιστούμε πάλι. Οι τράπεζες και οι πιστωτικές κάρτες να είναι καλά. Όταν βρίσκεσαι στο πάτο, σηνήθως δεν έχει χαμηλώτερα.

Φίλε OSFP καλορίζικη, και να είσαι σύγουρος ότι δεν θα το μετανιώσεις. Είναι αρίστη επιλογή. Βέβαια λίγο υπερτιμημένη, αλλά στο πάτω της γραφής εσύ θα την χαρείς. Μην την πάρεις μαύρη γιατί θα πρέπει να είσαι με ένα πανί στο χέρι. Ετσι την έπαθα και εγώ που άκουσα τη γυναίκα μου και την αγόρασα σε μαύρο χρώμα. Δεν μπορώ να καταλάβω αυτές οι γυναίκες πως μπλέκουν το χρώμα των εσωρούχων τους με το χρώμα των αυτοκινήτων. Ισως τα θέλουν να είναι όλα ασορτί που λένε και οι φίλοι μας οι Κινέζοι
Απο εκεί και μετά οι υπόλοιπες αρνητικές κρίσεις που θα ακούσεις και θα διαβάσεις δεν έχουν να κάνουν τίποτα με την πραγματικότητα. Τις πραγματικές αρετές όπως επίσης και τα αρνητικά του εν λόγω αυτοκινήτου, αλλά και γενικά του κάθε αυτοκινήτου θα τα ανακαλύψεις μόνος σου και όχι αμέσως. Θα περάσει κάποιο χρονικό διάστημα για αυτό. Βέβαια βλέπεις υπάρχουν και ειδήμονες και άλλοι που με μιά μισάωρη βόλτα στην παραλιακή καταλαβαίνουν αμέσως και είναι σε θέση να εγκρίνουν ή να απορρίψουν κάποιο μοντέλο.
Και πάλι καλορίζικη και καλοτάξιδη.

Τάκης!

Η παραγωγή των σημερινών αυτοκινήτων βρίσκεται ανάμεσα σε απόλυτα προκαθορισμένα πλαίσια τόσο χρόνου όσο και ποιότητας υλικών. Απο εκεί και μετά τα robots αρχίζουν την συναρμολόγηση. Να είστε απόλυτα σύγουροι ότι δεν υπάρχει καμία διαφορά αν η συναρμολόγηση γίνεται την Ιαπωνία ή στους Ταλιμπάν. Εαν π.χ. το κάποιο μοντέλο της Toyota Ιαπωνικής συναρμολόγησης βρεθεί να έχει κάποιο ελάτωμα το ίδιο ακριβώς ελάτωμα θα έχει και το Αγγλικό το Τούρκικο κλπ. Ο λόγος? πολύ απλά το πρόγραμμα συναρμολόγησης είναι το ίδιο και το αυτό για όλες τις μονάδες συναρμολόγης σε οποιδήποτε χώρα. Τα οποια bugs έχει στην Ιαπωνική γραμμή συναρμολόγησης τα ίδια ακριβώς έχει και στην Τουρκική.
Ολα ίδια πλέον!

Ο χρήστης cmarin έγραψε:
Το εθνικό ποδοσφαιρικό παραλήρημα (ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ)

(επίκαιρες σκέψεις)

*Ένα απόλυτα λογικό ον (σαν τον Mister Spock από το Star Trek) θα έλεγε πως είμαστε παράφρονες. Ο Άντλερ θα ανέλυε την συμπεριφορά μας με αναφορές σε συμπλέγματα και αναπλήρωση. Ο Μαρξ θα σκεπτόταν ότι το ποδόσφαιρο είναι το νέο όπιο των λαών.

Αποδείχθηκε πάντως ότι είχαμε απόλυτη ανάγκη αυτή την επιβεβαίωση της εθνικής μας υπόστασης, έστω και στα γήπεδα. Αλλά γιατί;

Είμαστε μία μικρή χώρα με μεγάλο εγώ. Φορτωμένοι ιστορία και μύθους. Με τον υψηλότερο δείκτη εθνικής υπερηφάνειας στην Ευρώπη (97% ), πιστεύουμε στο «ελληνικό δαιμόνιο» και την ελληνική εξυπνάδα που ξεφτιλίζει κάθε κουτόφραγκο. Διαθέτουμε και ιδιωτικό Θεό («Ο Θεός της Ελλάδος»). Βλέπουμε τον εαυτό μας σαν περιούσιο λαό.

Η σύγκρουση του μυθικού υπερτροφικού εγώ μας με την πραγματικότητα, μας καταθλίβει. Νιώθουμε ότι θα έπρεπε να έχουμε ειδική αναγνώριση και μεταχείριση και όταν δεν τις εισπράττουμε, λέμε ότι μας ρίχνουν. Γινόμαστε ανασφαλείς και γκρινιάρηδες. Βλέπουμε συνομωσίες να μας απειλούν, αισθανόμαστε μόνοι και ανάδελφοι σε έναν κόσμο εχθρικό.

Έτσι εγκλωβιζόμαστε μέσα στον άγονο εθνικισμό μας. Τα «εθνικά δίκαια» γίνονται εθνικά παράπονα. Η εξωτερική πολιτική αντιμετωπίζεται συναισθηματικά (μας αγαπούν, δεν μας αγαπούν, φιλέλληνες - μισέλληνες). Διψάμε για αναγνώριση, αποδοχή και θαυμασμό. Η παραμικρή επιτυχία ενός Έλληνα επιστήμονα ή αθλητή, που σε άλλες χώρες καταγράφεται στις αρμόδιες στήλες, εδώ γίνεται πρωτοσέλιδη είδηση.

Και να λοιπόν που η αναγνώριση, η επιτυχία, ο θαυμασμός μας παρέχονται τώρα πλουσιοπάροχα. Είναι να μην παραληρούμε από ευτυχία;

Ας χαρούμε την ευφορία που χαρίζει αυτή η διάκριση. Να μην ξεχνάμε όμως ότι την αποκτήσαμε χάρη στην στρατηγική ιδιοφυΐα ενός γερμανού προπονητή που μπόρεσε να αξιοποιήσει και να αναδείξει τα προσόντα μίας ομάδας ελλήνων. Αυτός, και η δυτική προπαίδεια των ποδοσφαιριστών του, έκανε την διαφορά. Όσοι ισχυρίζονται ότι νίκησαν οι ελληνικές «ψυχάρες», απλά παραλογίζονται. Τις ίδιες -και καλύτερες -ψυχάρες, είχαμε κι όταν τρώγαμε εφτάρες.

Και ίσως. όταν περάσει ο πρώτος ενθουσιασμός και η κατάπληξη, να μείνει ένα χρήσιμο μάθημα. Με τις «ψυχάρες» σκέτες, δεν γίνεται τίποτα. Αν όμως οργανωθούν και συνεργαστούν με βάση ένα ορθολογικό σχέδιο, τότε μπορούν να πάνε πολύ μακριά. *

NIKOΣ ΔΗΜΟΥ
http://www.ndimou.gr/newsarticle_gr.asp?news_id=74

Ο κύριος Δήμου τα έγραψε αυτά?

Α! Καλά!

Την Κυριακή το μεσιμέρι καθόμουνα στο καφενεδάκι του χωριού μου στην Βόρειο Ευβοια απολαμβάνοντας ένα βαρύ-γλυκό όσπου φτάνει στα αυτία μου η κουβέντα που είχαν λίγο δίπλα μου 4-5 νοματέοι ηλικίας απο 60 έως 70 ετών. Συζητάγανε λοιπόν για τα καινούργια αυτοκίνητά τους (μάλον ότι θα είχαν πάρει το εφ'άπαξ) και τις ικανότητές τους στο τιμόμι. Ο είς εξ'αυτών και μάλον ο μεγαλύτερος σε ηλικία απο όλους που φαινόταν όλο μαγκιά και κώλοφυλιστρίνι, καθήμενος σε τρείς καρέκλες σαν καμπινεδάρχης άρχισε λοιπόν διηγείται στούς άλλους για τις ικανότητές του σαν οδηγός όσο και τις ταχύτητες που μπορούσε και ανέβαζε με το αυτοκίνητό του (μάρκα δε λέω για να μην ξεφύγουμε απο την κουβέντα).

.......... και που λέτε εγώ ξεκινάω απο την Αθήνα και το αργότερο σε μιά ώρα βρίσκομαι στον Αγιο Κωνσταντίνο.
Μα με πόσο πας? τον ρωτάγανε οι άλλοι.
Τουλάχιστον με 180 η απάντηση.
Και δεν φοβάσαι? άλλη ερώτηση
Τι να φοβηθώ ρε σείς χέστες, σιγά τα πράγματα. Αφού τις προάλλες πλακώμένος με 220 μιλούσα στο κινητό με την πιτσούνα (απο ότι κατάλαβα μάλον πιτσούνα έλεγε τη Ρωσίδα ή κάποια άλλη αλοδαπή). Χωρίς να κόψω καθόλου της μιλούσα για 5-10 λεπτά με το ένα χέρι στο τιμόνι και το άλλο στο κινητό...........

Κάπου εκεί επειδή τόσο ο καφές που είχε τελειώσει όσο και το ότι βαρέθηκα να ακούω φαλακρότητες σηκώθηκα να φύγω. Τους έριξα μια αδιάφορη φευγαλέα ματιά και τράβηξα για το σπίτι μου. Στο δρόμο δε αναρωτιόμουνα γιατί άραγε τόσος στόκος στο μυαλό μας?

Τάκης!

Μια φορά και ένα καιρό ήταν σε κάποιο νησί βρισκόντουσαν ένα κοπάδι κούνελοι και ένα κοπάδι αλεπές. Οι αλεπές λοιπόν τρώγαν τούς κούνελους. Οσοι όμως κούνελοι κατόρθωναν και επιβίωναν περνούσαν καλά διότι και το χορτάρι αρκετό και πλούσιο, και ο χώρος διαβίωσής των μεγάλος. Κάποτε για κάποιο λόγο οι αλεπές σχεδόν εξαφανίστηκαν και οι κούνελοι πολλαπλασιάστικαν σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην φτάνει ποιά το χορτάρι και ο χώρος για όλους. Ετσι έγειναν καχεκτικοί και αρωστιάρηδες και φυσικά άρχισαν να ψωφάνε πολύ περισσότεροι απο όσους έτρωγαν οι αλεπές αρχικά.
Μια φορά και ένα καιρό σε κάποια χώρα τα αυτοκίνητα δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Το βιοτικό επίπεδο των ιθαγενών μαζί με τις επιβαρυμένες τιμές έκαναν την απόκτησή του πολύ πολύ δύσκολη. Παρόλα αυτά όσοι κατόρθωναν να το αποκτήσουν μπορούσαν και χαίρονταν τόσο τους λιγοστούς δρόμους, όσο και τη μετακίνησή τους απο ένα σημείο στο άλλο. Και ξαφνικά το βιοτικό επίπεδο των ιθαγενών καλυτέρευσε και οι τιμές των αυτοκινήτων έπεσαν, και αυτά πολλαπλασιάστικαν σε μεγάλο βαθμό αλλά αλοίμονο οι χώροι που μπορούσαν να κινηθούν παρέμειναν οι ίδιοι. Και έτσι κανείς πλέον δεν χαίρεται τίποτα. Ούτε το αυτοκίνητό του ούτε τη μεταφορά του απο το ένα σημείο στο άλλο. Και μου θυμίζει την ιστορία που κάποιος ξεκίνησε με το αυτοκίνητό του να πάει στο γάμο του και μέχρι να φτάσει στην εκκλησία η μέλλουσα συζυγός του είχε ήδη παντρευτεί κάποιον άλλο, και είχε και δυό παιδιά.

Αυτό τα Σαββατοκύριακο στους δρόμους, τα είδα όλα!
Φτάνει δεν αντέχω άλλο!

Τάκης!