Ο χρήστης og2002gr έγραψε:

...Είμαστε μια μικρή χώρα φορτωμένη με ιστορία και μύθους και έχουμε τον υψηλότερο δείκτη εθνικής υπερηφανείας στην Ευρώπη. Αλήθεια? Τότε τι πρέπει να πουμε για τον εθνικισμό των Γερμανών...

Αν καταλαβα καλα η παραπανω προταση σε 'πειραξε'. Για μενα ειναι αυτο ειναι μια αληθεια.Ακομη δεν θεωρω αρνητικο ουτε την πλουσια εθνικη μας ιστορια ουτε την υπεριφανεια μας. Αντιθετα χαιρομαι για την μεγαλη αγαπη που τρεφουμε για την πατριδα μας και πολλες φορες μας κανει να παραλογιζομαστε (αθωα παντα!) για να την υποστηριξουμε!

Φτανει μονο να μην ξεπερναει τα ορια και ο 'πατριωτισμος' γινει 'εθνικισμος' με δυσαρεστα παγκοσμια ή ατομικα αποτελεσματα (οπως προανεφερες στα παραδειγματα σου)

Οχι φίλε μου δεν με πείραξε αυτή η πρόταση και ούτε θα με πείραζε αν όλο το δημοσίευμα προερχόταν απο κάποιον άλλο Ευρωπαίο συγγραφέα. Με πειράζει το ότι αρεσκόμεθα στο να βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας. Και μάλιστα όταν αυτο γίνεται απο ανθρώπους των γραμμάτων που θεωρητικά αυτοί είναι που θα προβάλουν τον τόπο τους μέσα απο τις γραφές τους, αυτό δεν τους το συγχωρώ. Και οπως θα διαπιστώνεις και ο παρών συγγραφέας δεν είναι απηλαγμένος απο αυτη τη συνήθεια.
Και τελειώνοντας θα έλεγα, κοιτάξτε τους Αγγλους το πώς συμπεριφέρθηκαν σε ένα απο τους ποιό διαφημησμένους και ακριβούς παίκτες στον πλανήτη, παρ'όλο που αυτός τους στέρησε την πρόκριση με τα αποτυχημένα του κτυπήματα πέναλτι. Οχι μόνο δεν τον κατηγόρησαν αλλά τον κάλυψαν και απο πάνω. Εμάς γιατί μας αρέσει να αυτοκτονούμε?

Πάντως αυτό που θέλω να δω είναι πως θα αντιμετωπίσουμε πιο αδύναμες ομάδες,όπως η Αλβανία κλπ!

Αφου και αυτές θα κλειστούν στην άμυνα (θα παίζουν με την Πρωταθλήτρια Ευρώπης!!!!! ) εμείς θα πρέπει να εφαρμόσουμε πιο επιθετικες τακτικές!!

Αρα θα πρέπει να αλλάξουμε σύστημα!Και εδω πιστεύω θα φανεί οτι όντως ο Ρεχάγκελ είναι πολύ καλός προπονητής και ψυχολόγος!Θα τους κάνει να αντιμετωπίζουν όλα τα παιχνιδια σοβαρά και χωρίς υπεροψία!!

Και αν γίνει και αυτό...τότε κάτι αλλάζει στην Ελλάδα μας!!

Ασχετο.
Τό ξέρετε ότι φέτος η Ελλάδα κατέκτησε καί τό Εβερεστ;
Καί αυτή είναι μία εθνική επιτυχία,αλλά έμεινε στά αζήτητα!!!

Ο χρήστης HUNTER έγραψε:
Ασχετο.
Τό ξέρετε ότι φέτος η Ελλάδα κατέκτησε καί τό Εβερεστ;
Καί αυτή είναι μία εθνική επιτυχία,αλλά έμεινε στά αζήτητα!!!

Πάντως κάπου ακούστηκε στις ειδήσεις και νομίζω και σε μιά εκπομπή της ΝΕΤ.....

Ο χρήστης kouk έγραψε:
Πάντως αυτό που θέλω να δω είναι πως θα αντιμετωπίσουμε πιο αδύναμες ομάδες,όπως η Αλβανία κλπ!

Αφου και αυτές θα κλειστούν στην άμυνα (θα παίζουν με την Πρωταθλήτρια Ευρώπης!!!!! ) εμείς θα πρέπει να εφαρμόσουμε πιο επιθετικες τακτικές!!

Αρα θα πρέπει να αλλάξουμε σύστημα!Και εδω πιστεύω θα φανεί οτι όντως ο Ρεχάγκελ είναι πολύ καλός προπονητής και ψυχολόγος!Θα τους κάνει να αντιμετωπίζουν όλα τα παιχνιδια σοβαρά και χωρίς υπεροψία!!

Και αν γίνει και αυτό...τότε κάτι αλλάζει στην Ελλάδα μας!!

Νίκο έχεις δίκιο αλλά το μεγαλύτερο μας λάθος θα είναι να αρχίσουμε να ξεχωρίζουμε τις ομάδες σε δύσκολες και εύκολες. Μην ξεχνάμε τι ζημιές μας έχουν κάνει θεωρητικά εύκολες ομάδες και ιδιαίτερα η Αλβανία.

Ο χρήστης EMMANOYHL έγραψε:

Πάντως αυτό που θέλω να δω είναι πως θα αντιμετωπίσουμε πιο αδύναμες ομάδες,όπως η Αλβανία κλπ!

Αφου και αυτές θα κλειστούν στην άμυνα (θα παίζουν με την Πρωταθλήτρια Ευρώπης!!!!! ) εμείς θα πρέπει να εφαρμόσουμε πιο επιθετικες τακτικές!!

Αρα θα πρέπει να αλλάξουμε σύστημα!Και εδω πιστεύω θα φανεί οτι όντως ο Ρεχάγκελ είναι πολύ καλός προπονητής και ψυχολόγος!Θα τους κάνει να αντιμετωπίζουν όλα τα παιχνιδια σοβαρά και χωρίς υπεροψία!!

Και αν γίνει και αυτό...τότε κάτι αλλάζει στην Ελλάδα μας!!

Νίκο έχεις δίκιο αλλά το μεγαλύτερο μας λάθος θα είναι να αρχίσουμε να ξεχωρίζουμε τις ομάδες σε δύσκολες και εύκολες. Μην ξεχνάμε τι ζημιές μας έχουν κάνει θεωρητικά εύκολες ομάδες και ιδιαίτερα η Αλβανία.

Ακριβώς...αυτό κάναμε και με την Ρωσία και παρά λίγο...

Με την Αλβανμιια τα τελευταια χρόνια τρώγαμε καρπαζιές ειτε εντός ειτε εκτος, αρα δεν νομίζω να παίξουμε υπεροπτικα, φοβάμε ομως οτι οι καλές ομάδες του ομίλου θα μας παίξουν τελείως διαφορετικα.
Εγω είμαι της αποψης οτι αυτη η ομαδα πρέπει να αλλάξει, να μικρληνει ο μεσος όρος της ηλικίας και να κοιτάξουμε μπροστα.
Πόσο χρονο θα είναι οΖαγοράκης, ο Δέλλας, ο Καψης, ο Μπασινάς κ.α στο Μουντιαλ? Αν παμε με μεσο ορο τα 30 και βάλε τότε θα φάμε καρπαζιες, είδη οι μεγάλες και δυνάμεις του ποδοσφαιρου αρχιζουν να αναναιώνουν τις ομάδες τους με φρέσκο ηλικό, η Ισπανία δεν θα κατέβει με Ραουλ αλλα με Πορτιγιο, η Αγγλία δεν θα έχει Οουεν αλλα τον απίθανο απο το πουθενα πιτσιρικα και πάει λέγοντας. Ημαγκια του Γερμανού εκει θα φανει εκει είναι η υπέρβαση που πρέπει να κάνει. Το πιτσιρικα Αμανατιδη τον ξέρετε? αν όχι προσέξτε τον στο Ολυμπιακο τουρνουα με την Εθνική μας.

Ο χρήστης cmarin έγραψε:
Το εθνικό ποδοσφαιρικό παραλήρημα (ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ)

(επίκαιρες σκέψεις)

*Ένα απόλυτα λογικό ον (σαν τον Mister Spock από το Star Trek) θα έλεγε πως είμαστε παράφρονες. Ο Άντλερ θα ανέλυε την συμπεριφορά μας με αναφορές σε συμπλέγματα και αναπλήρωση. Ο Μαρξ θα σκεπτόταν ότι το ποδόσφαιρο είναι το νέο όπιο των λαών.

Αποδείχθηκε πάντως ότι είχαμε απόλυτη ανάγκη αυτή την επιβεβαίωση της εθνικής μας υπόστασης, έστω και στα γήπεδα. Αλλά γιατί;

Είμαστε μία μικρή χώρα με μεγάλο εγώ. Φορτωμένοι ιστορία και μύθους. Με τον υψηλότερο δείκτη εθνικής υπερηφάνειας στην Ευρώπη (97% ), πιστεύουμε στο «ελληνικό δαιμόνιο» και την ελληνική εξυπνάδα που ξεφτιλίζει κάθε κουτόφραγκο. Διαθέτουμε και ιδιωτικό Θεό («Ο Θεός της Ελλάδος»). Βλέπουμε τον εαυτό μας σαν περιούσιο λαό.

Η σύγκρουση του μυθικού υπερτροφικού εγώ μας με την πραγματικότητα, μας καταθλίβει. Νιώθουμε ότι θα έπρεπε να έχουμε ειδική αναγνώριση και μεταχείριση και όταν δεν τις εισπράττουμε, λέμε ότι μας ρίχνουν. Γινόμαστε ανασφαλείς και γκρινιάρηδες. Βλέπουμε συνομωσίες να μας απειλούν, αισθανόμαστε μόνοι και ανάδελφοι σε έναν κόσμο εχθρικό.

Έτσι εγκλωβιζόμαστε μέσα στον άγονο εθνικισμό μας. Τα «εθνικά δίκαια» γίνονται εθνικά παράπονα. Η εξωτερική πολιτική αντιμετωπίζεται συναισθηματικά (μας αγαπούν, δεν μας αγαπούν, φιλέλληνες - μισέλληνες). Διψάμε για αναγνώριση, αποδοχή και θαυμασμό. Η παραμικρή επιτυχία ενός Έλληνα επιστήμονα ή αθλητή, που σε άλλες χώρες καταγράφεται στις αρμόδιες στήλες, εδώ γίνεται πρωτοσέλιδη είδηση.

Και να λοιπόν που η αναγνώριση, η επιτυχία, ο θαυμασμός μας παρέχονται τώρα πλουσιοπάροχα. Είναι να μην παραληρούμε από ευτυχία;

Ας χαρούμε την ευφορία που χαρίζει αυτή η διάκριση. Να μην ξεχνάμε όμως ότι την αποκτήσαμε χάρη στην στρατηγική ιδιοφυΐα ενός γερμανού προπονητή που μπόρεσε να αξιοποιήσει και να αναδείξει τα προσόντα μίας ομάδας ελλήνων. Αυτός, και η δυτική προπαίδεια των ποδοσφαιριστών του, έκανε την διαφορά. Όσοι ισχυρίζονται ότι νίκησαν οι ελληνικές «ψυχάρες», απλά παραλογίζονται. Τις ίδιες -και καλύτερες -ψυχάρες, είχαμε κι όταν τρώγαμε εφτάρες.

Και ίσως. όταν περάσει ο πρώτος ενθουσιασμός και η κατάπληξη, να μείνει ένα χρήσιμο μάθημα. Με τις «ψυχάρες» σκέτες, δεν γίνεται τίποτα. Αν όμως οργανωθούν και συνεργαστούν με βάση ένα ορθολογικό σχέδιο, τότε μπορούν να πάνε πολύ μακριά. *

NIKOΣ ΔΗΜΟΥ
http://www.ndimou.gr/newsarticle_gr.asp?news_id=74

Aλλος ενας , μεσα στους τοσους αλλους που ξαφνικά ανακάλυψε το ποδοσφαιρο....
Εχω βαρεθεί να διαβαζω μονοστυλα τετοιου υφους που καταπιανονται απο ενα γεγονος προκειμενου να δικαιολογισουν την οποια αποψη εχουν για την Ελληνικη κοινωνία , και αν προσεξετε αυτοι ειναι κατα κανονα οι γκρινιαριδες, οι κακομοιριδες και ολα αυτα που ψαχνουν απεγνωσμενα να βρουν και να επισημανουν σε ολους τους αλλους

ΕΛΕΟΣ .... μπειτε παλι στο καβουκι σας παρακαλώ!!!!

Ο χρήστης GFON έγραψε:

Το εθνικό ποδοσφαιρικό παραλήρημα (ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ)

(επίκαιρες σκέψεις)

*Ένα απόλυτα λογικό ον (σαν τον Mister Spock από το Star Trek) θα έλεγε πως είμαστε παράφρονες. Ο Άντλερ θα ανέλυε την συμπεριφορά μας με αναφορές σε συμπλέγματα και αναπλήρωση. Ο Μαρξ θα σκεπτόταν ότι το ποδόσφαιρο είναι το νέο όπιο των λαών.

Αποδείχθηκε πάντως ότι είχαμε απόλυτη ανάγκη αυτή την επιβεβαίωση της εθνικής μας υπόστασης, έστω και στα γήπεδα. Αλλά γιατί;

Είμαστε μία μικρή χώρα με μεγάλο εγώ. Φορτωμένοι ιστορία και μύθους. Με τον υψηλότερο δείκτη εθνικής υπερηφάνειας στην Ευρώπη (97% ), πιστεύουμε στο «ελληνικό δαιμόνιο» και την ελληνική εξυπνάδα που ξεφτιλίζει κάθε κουτόφραγκο. Διαθέτουμε και ιδιωτικό Θεό («Ο Θεός της Ελλάδος»). Βλέπουμε τον εαυτό μας σαν περιούσιο λαό.

Η σύγκρουση του μυθικού υπερτροφικού εγώ μας με την πραγματικότητα, μας καταθλίβει. Νιώθουμε ότι θα έπρεπε να έχουμε ειδική αναγνώριση και μεταχείριση και όταν δεν τις εισπράττουμε, λέμε ότι μας ρίχνουν. Γινόμαστε ανασφαλείς και γκρινιάρηδες. Βλέπουμε συνομωσίες να μας απειλούν, αισθανόμαστε μόνοι και ανάδελφοι σε έναν κόσμο εχθρικό.

Έτσι εγκλωβιζόμαστε μέσα στον άγονο εθνικισμό μας. Τα «εθνικά δίκαια» γίνονται εθνικά παράπονα. Η εξωτερική πολιτική αντιμετωπίζεται συναισθηματικά (μας αγαπούν, δεν μας αγαπούν, φιλέλληνες - μισέλληνες). Διψάμε για αναγνώριση, αποδοχή και θαυμασμό. Η παραμικρή επιτυχία ενός Έλληνα επιστήμονα ή αθλητή, που σε άλλες χώρες καταγράφεται στις αρμόδιες στήλες, εδώ γίνεται πρωτοσέλιδη είδηση.

Και να λοιπόν που η αναγνώριση, η επιτυχία, ο θαυμασμός μας παρέχονται τώρα πλουσιοπάροχα. Είναι να μην παραληρούμε από ευτυχία;

Ας χαρούμε την ευφορία που χαρίζει αυτή η διάκριση. Να μην ξεχνάμε όμως ότι την αποκτήσαμε χάρη στην στρατηγική ιδιοφυΐα ενός γερμανού προπονητή που μπόρεσε να αξιοποιήσει και να αναδείξει τα προσόντα μίας ομάδας ελλήνων. Αυτός, και η δυτική προπαίδεια των ποδοσφαιριστών του, έκανε την διαφορά. Όσοι ισχυρίζονται ότι νίκησαν οι ελληνικές «ψυχάρες», απλά παραλογίζονται. Τις ίδιες -και καλύτερες -ψυχάρες, είχαμε κι όταν τρώγαμε εφτάρες.

Και ίσως. όταν περάσει ο πρώτος ενθουσιασμός και η κατάπληξη, να μείνει ένα χρήσιμο μάθημα. Με τις «ψυχάρες» σκέτες, δεν γίνεται τίποτα. Αν όμως οργανωθούν και συνεργαστούν με βάση ένα ορθολογικό σχέδιο, τότε μπορούν να πάνε πολύ μακριά. *

NIKOΣ ΔΗΜΟΥ
http://www.ndimou.gr/newsarticle_gr.asp?news_id=74

Aλλος ενας , μεσα στους τοσους αλλους που ξαφνικά ανακάλυψε το ποδοσφαιρο....
Εχω βαρεθεί να διαβαζω μονοστυλα τετοιου υφους που καταπιανονται απο ενα γεγονος προκειμενου να δικαιολογισουν την οποια αποψη εχουν για την Ελληνικη κοινωνία , και αν προσεξετε αυτοι ειναι κατα κανονα οι γκρινιαριδες, οι κακομοιριδες και ολα αυτα που ψαχνουν απεγνωσμενα να βρουν και να επισημανουν σε ολους τους αλλους

ΕΛΕΟΣ .... μπειτε παλι στο καβουκι σας παρακαλώ!!!!

Όντως, ώς καί οί μουγκοί μιλήσανε. Είναι λυπηρό πάντως πώς μερικοί κατορθώνουν να μην χαρούν πραγματικά και να ζούν στόν μίζερο μικρόκοσμό τους. Αλλά όποιος μπορεί πράττει, όποιος δεν μπορεί γράφει.

εθνική επιτυχία 9.999999 - κόμπλεξ κατωτερότητας 1

Ο χρήστης GFON έγραψε:
Aλλος ενας , μεσα στους τοσους αλλους που ξαφνικά ανακάλυψε το ποδοσφαιρο....
Εχω βαρεθεί να διαβαζω μονοστυλα τετοιου υφους που καταπιανονται απο ενα γεγονος προκειμενου να δικαιολογισουν την οποια αποψη εχουν για την Ελληνικη κοινωνία , και αν προσεξετε αυτοι ειναι κατα κανονα οι γκρινιαριδες, οι κακομοιριδες και ολα αυτα που ψαχνουν απεγνωσμενα να βρουν και να επισημανουν σε ολους τους αλλους

ΕΛΕΟΣ .... μπειτε παλι στο καβουκι σας παρακαλώ!!!!

Συμφωνώ απόλυτα, το πρόβλημα είναι ότι κάτι τέτοιοι τύποι διαμορφώνουν συνειδήσεις με αμπελοφιλοσοφίες των οπισθίων (για να ταιριάζει και με το ύφος του άρθρου).

Ο χρήστης cmarin έγραψε:
Το εθνικό ποδοσφαιρικό παραλήρημα (ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ)

(επίκαιρες σκέψεις)

*Ένα απόλυτα λογικό ον (σαν τον Mister Spock από το Star Trek) θα έλεγε πως είμαστε παράφρονες. Ο Άντλερ θα ανέλυε την συμπεριφορά μας με αναφορές σε συμπλέγματα και αναπλήρωση. Ο Μαρξ θα σκεπτόταν ότι το ποδόσφαιρο είναι το νέο όπιο των λαών.

Αποδείχθηκε πάντως ότι είχαμε απόλυτη ανάγκη αυτή την επιβεβαίωση της εθνικής μας υπόστασης, έστω και στα γήπεδα. Αλλά γιατί;

Είμαστε μία μικρή χώρα με μεγάλο εγώ. Φορτωμένοι ιστορία και μύθους. Με τον υψηλότερο δείκτη εθνικής υπερηφάνειας στην Ευρώπη (97% ), πιστεύουμε στο «ελληνικό δαιμόνιο» και την ελληνική εξυπνάδα που ξεφτιλίζει κάθε κουτόφραγκο. Διαθέτουμε και ιδιωτικό Θεό («Ο Θεός της Ελλάδος»). Βλέπουμε τον εαυτό μας σαν περιούσιο λαό.

Η σύγκρουση του μυθικού υπερτροφικού εγώ μας με την πραγματικότητα, μας καταθλίβει. Νιώθουμε ότι θα έπρεπε να έχουμε ειδική αναγνώριση και μεταχείριση και όταν δεν τις εισπράττουμε, λέμε ότι μας ρίχνουν. Γινόμαστε ανασφαλείς και γκρινιάρηδες. Βλέπουμε συνομωσίες να μας απειλούν, αισθανόμαστε μόνοι και ανάδελφοι σε έναν κόσμο εχθρικό.

Έτσι εγκλωβιζόμαστε μέσα στον άγονο εθνικισμό μας. Τα «εθνικά δίκαια» γίνονται εθνικά παράπονα. Η εξωτερική πολιτική αντιμετωπίζεται συναισθηματικά (μας αγαπούν, δεν μας αγαπούν, φιλέλληνες - μισέλληνες). Διψάμε για αναγνώριση, αποδοχή και θαυμασμό. Η παραμικρή επιτυχία ενός Έλληνα επιστήμονα ή αθλητή, που σε άλλες χώρες καταγράφεται στις αρμόδιες στήλες, εδώ γίνεται πρωτοσέλιδη είδηση.

Και να λοιπόν που η αναγνώριση, η επιτυχία, ο θαυμασμός μας παρέχονται τώρα πλουσιοπάροχα. Είναι να μην παραληρούμε από ευτυχία;

Ας χαρούμε την ευφορία που χαρίζει αυτή η διάκριση. Να μην ξεχνάμε όμως ότι την αποκτήσαμε χάρη στην στρατηγική ιδιοφυΐα ενός γερμανού προπονητή που μπόρεσε να αξιοποιήσει και να αναδείξει τα προσόντα μίας ομάδας ελλήνων. Αυτός, και η δυτική προπαίδεια των ποδοσφαιριστών του, έκανε την διαφορά. Όσοι ισχυρίζονται ότι νίκησαν οι ελληνικές «ψυχάρες», απλά παραλογίζονται. Τις ίδιες -και καλύτερες -ψυχάρες, είχαμε κι όταν τρώγαμε εφτάρες.

Και ίσως. όταν περάσει ο πρώτος ενθουσιασμός και η κατάπληξη, να μείνει ένα χρήσιμο μάθημα. Με τις «ψυχάρες» σκέτες, δεν γίνεται τίποτα. Αν όμως οργανωθούν και συνεργαστούν με βάση ένα ορθολογικό σχέδιο, τότε μπορούν να πάνε πολύ μακριά. *

NIKOΣ ΔΗΜΟΥ
http://www.ndimou.gr/newsarticle_gr.asp?news_id=74

Ο κύριος Δήμου τα έγραψε αυτά?

Α! Καλά!

Ο χρήστης takiskoym έγραψε:
Ο κύριος Δήμου τα έγραψε αυτά?

Α! Καλά!

βρε παιδιά, γιατί εξοργίζεστε; δεν βρήκα τίποτα ακραίο ούτε απαξιωτικό στο κείμενο του κυρίου δήμου. ίσα-ίσα που επαναλαμβάνει πάνω κάτω πράγματα που έχουμε πει και εδώ, σχετικά με τη δυτική πλέον παιδεία των παικτών της ομάδας, που σε συνδυασμό με έναν έμπειρο προπονητή (προσωπικά μου είναι αδιάφορη η καταγωγή του) έδωσε αυτό το απίστευτο αποτέλεσμα. προς τι η ένταση;

και για να εξηγούμαι, δεν είμαι καθόλου φαν του νίκου δήμου, και κατά καιρούς με έχουν βγάλει από τα ρούχα μου κείμενά του (ειδικά η στήλη του στο ram), αλλά το συγκεκριμένο το βρήκα αρκετά μετριοπαθές και έξυπνα 'ζυγισμένο'.

Ο χρήστης tazz έγραψε:
...το συγκεκριμένο το βρήκα αρκετά μετριοπαθές και έξυπνα 'ζυγισμένο'.

'Διαθέτουμε και ιδιωτικό Θεό («Ο Θεός της Ελλάδος»). Βλέπουμε τον εαυτό μας σαν περιούσιο λαό.

Η σύγκρουση του μυθικού υπερτροφικού εγώ μας με την πραγματικότητα, μας καταθλίβει. Νιώθουμε ότι θα έπρεπε να έχουμε ειδική αναγνώριση και μεταχείριση και όταν δεν τις εισπράττουμε, λέμε ότι μας ρίχνουν. Γινόμαστε ανασφαλείς και γκρινιάρηδες. Βλέπουμε συνομωσίες να μας απειλούν, αισθανόμαστε μόνοι και ανάδελφοι σε έναν κόσμο εχθρικό.

Έτσι εγκλωβιζόμαστε μέσα στον άγονο εθνικισμό μας. Τα «εθνικά δίκαια» γίνονται εθνικά παράπονα. Η εξωτερική πολιτική αντιμετωπίζεται συναισθηματικά (μας αγαπούν, δεν μας αγαπούν, φιλέλληνες - μισέλληνες). Διψάμε για αναγνώριση, αποδοχή και θαυμασμό. Η παραμικρή επιτυχία ενός Έλληνα επιστήμονα ή αθλητή, που σε άλλες χώρες καταγράφεται στις αρμόδιες στήλες, εδώ γίνεται πρωτοσέλιδη είδηση. '

Ε όχι και μετριοπαθές! Δηλαδή τι άλλο θα έπρεπε να γράψει?
Μίζερο είναι και εθνοφοβικό...

Αυτό που ξέρω για τους κ.κ. Δήμους, είναι ότι αν όλοι οι Έλληνες σκέπτονταν σαν αυτούς, σήμερα θα αποτελούσαμε επαρχία της Τουρκίας ή κρατίδιο του μεγέθους των Σκοπίων. Χωρίς εθνική υπερηφάνεια γίνεσαι γιουσουφάκι όσων τη διαθέτουν.

Η παραμικρή επιτυχία ενός Έλληνα επιστήμονα ή αθλητή, που σε άλλες χώρες καταγράφεται στις αρμόδιες στήλες, εδώ γίνεται πρωτοσέλιδη είδηση.

Δυστυχώς οι περισσότεροι έλληνες επιστήμονες διαπρέπουν εκτός ελλάδας... Και οι περισσότεροι της 11άδας στο εξωτερικό δεν παίζουν;

Ο χρήστης TGD έγραψε:
Και οι περισσότεροι της 11άδας στο εξωτερικό δεν παίζουν;

Όπως το πες! Στο εξωτερικό δεν παίζουν. Αλλά έχουν το μεγαλύτερο ατού. Βλέπουν πως γίνεται η δουλειά και πως παίζουν οι άλλοι. Μεταφέρουν τις προτεραιότητες τους. Από τις κλίκες στην ομαδικότητα και τον αλληλοσεβασμό.

Ποιός σας είπε οτι στο εξωτερικό οι επιτυχίες περνάνε στα ψιλά??!!

Ολος ο κόσμος προσπαθεί μέσω του αθλητισμού να αποδείξει την ανωτερότητά του!!Ακόμα και τώρα!!!

Και αν κάποιος καταφέρει και κερδίσει γίνεται ο χαμός!Θυμηθείτε την υποδοχή των Γερμανών ή τα πανυγήρια της κάθε πόλης που παίρνει πρωτάθλημα!!

Μην τα ισοπεδώνουμε ρε παιδιά!

Ο αθλητισμός και ειδικά το ποδόσφαιρο εχουν μεγάλο ειδικό βάρος!!

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Αυτό που ξέρω για τους κ.κ. Δήμους, είναι ότι αν όλοι οι Έλληνες σκέπτονταν σαν αυτούς, σήμερα θα αποτελούσαμε επαρχία της Τουρκίας ή κρατίδιο του μεγέθους των Σκοπίων. Χωρίς εθνική υπερηφάνεια γίνεσαι γιουσουφάκι όσων τη διαθέτουν.

Συμφωνώ απολύτως. Πολύ τον είχαμε υπερτιμήσει τον κ. Δήμου και τον κάθε κ. Δήμου.

Η αλήθεια είναι ότι μας βρίσκουνε μικρούς και διχονοιασμένους και μας πατάνε. Είναι νόμος της φύσης και της ζούγκλας αυτός.

Εγώ πάλι συμφωνώ απόλυτα με τον Δήμου, τον οποίο θεωρώ κορυφαίο συγγραφέα και οι στήλες του σε όποια περιοδικά γράφει κάνουν δικαιολογημένα θραύση.

Άλλωστε δεν νομίζω ότι λέει κάτι υπερβολικό.

Θέλει και ρώτημα ότι ο ελληνικός λαός είναι καταβεβλημένος και ζητά αφορμές για να ξεσπάσει; Δεν αμφισβητώ την τεράστια επιτυχία του Euro 2004, την οποία χάρηκα ιδιαιτέρως, αλλά αυτό που έγινε δείχνει ότι ο λαός ήθελε επιτέλους να αποδείξει στον εαυτό του ότι μπορεί να επιτύχει.

Διάβασα το συγκεκριμένο κείμενο και μου φάνηκε ιδιαίτερα αποκαλυπτικό και εύστοχο.