Posts made by strifter

Παιδιά, το αγγλικό κείμενο προφανώς αναφέρεται στα high speed compression & low speed compression. Υψηλή και χαμηλή ταχύτητα εμβόλου κατά την συμπίεση... Πολύ πονοκεφάλιασμα πάντως, αυτές οι ρυθμίσεις, αν και η ρύθμιση της εκτόνωσης (rebound) είναι ακόμα κρισιμότερη.

Όμορφη η Σουηδέζα, ε;

Φίλε Alfisti, στην Ιταλία κινείται πολύ η Μπάτσι σε επίπεδο μετάδοσης (κιβώτια-μπλοκέ). Υποθέτω ότι θα έχουν ό,τι πιο ταιριαστό για την 75. Αν κάνεις ένα τελεφούνκεν στον εδώ αντ/πο της Auto Delta, θα σε κατατοπίσει πολύ καλύτερα...
Φίλε, Xaris 78, για να γράψω βιβλίο, πρέπει να ξεστραβωθώ εγώ πρώτα...

Φίλε, MaxMara, τα περί κλείστρου-διαφράγματος έκατσα κανα-δυο βδομάδες να τα μελετήσω από τότε που πήρα εκείνη την παλιο-ψηφιακή κάμερα, με την οποία βγάζω τις φωτό μου. Και πάλι όμως, απαιτείται εμπειρία, γι'αυτό εκείνο το βράδυ την είχα ρυθμίσει στο αυτόματο, για να ξεμπερδεύω.

Αμ, δεν τους έπαιρνε και για παραπάνω. Τα τετρακουνοσυστήματα, βλέπεις. Στο Λεόν 4 γλύτωσαν το ρεζερβουάρ (62 λίτρα), αλλά την πλήρωσε το πορτ-μπαγκάζ σε μέγεθος....

Παρ'ότι το τούρμπισμα θα σου'δινε την περισσότερη ιπποδύναμη/ρόπα και τα λιγότερα καυσαέρια, η μελέτη του δεν είναι αστείο πράμα. Υπάρχουν άτομα που, εδώ στην Ελλάδα, κάνουν αυτή τη δουλειά. Δεν έχω προσωπική εμπειρία από τη δουλειά τους. Έχω όμως, ακούσει πολλά αρνητικά σχόλια για έναν από αυτούς.
Θα σου πρότεινα λοιπόν, το εξής: Να πας για ροϊκή εξέλιξη στο Γαλάτσι, στο Γιώργο το Σεβνταλή. Τον ξέρω. Του είχα πάει το ραλί μου, θανάσιμα τραυματισμένο σε καπάκι από 'μάστορα' του είδους, και μου το έκανε πύραυλο. Θα σε προσέξει και θα κάνει φιλότιμη δουλειά.
Μετά, κατευθείαν για πρόγραμμα στο Γρηγόρη το Δημητριάδη στον Πειραιά (έχει το δυναμόμετρο Mustang).
Αυτά.

Φίλε Μιχάλη, θα σου πρότεινα να πας για πρόγραμμα στο Γρηγόρη, κάτω στον Πειραιά. Εκεί που πάνε οι 4Τ για δυναμομετρήσεις. Το ξέρω προσωπικά το παιδί και έχω δει κάμποσες δουλειές του σε φίλους αλλά και σε δικό μου αυτ/το.
Εγχύει το καινούργιο πρόγραμμα με lap top στο αυτ/το και από κει και πέρα ρυθμίζει επάνω στο δυναμόμετρό του, και με την αρωγή του lap top, τα δεδομένα του προγράμματος ανά 500 σαλ.
Πολύ εμπεριστατωμένη δουλειά και αποτελεσματική.

Μ@μώτο! Τώρα το είδα αυτό το post! Ήθελα και γω να σας γνωρίσω. Να ρίξω ιδέα; Γιατί δεν την κάνουμε το επόμενο Σαβ/Κρκο, ας πούμε Σάββατο, για κανα Σουνιάκι; Ξέρω καλό ταβερνείο εκεί κοντά, ονόματι 'Η Μαρίδα'. Αφού κάνουμε εκεί τα ανομολόγητα, πάμε και για καφεδάκι στο Ναό του Ποσειδώνα... Τι λέτε;

To VII το ασημί με 45 λίτρα ρεζερβουάρ και πολύ οικονομική οδήγηση (μέχρι 3500-4000 σαλ, με προδευτική επιτάχυνση μέχρι εκεί - όχι τσαρουχιές), 'έχει' 320 χλμ, μέχρι να το κόψεις στον ώμο για το επόμενο βενζινάδικο.
Αν το πλακώσεις σε 3ες και 4ες κόκκινες, δεν κάνεις πάνω από 150 χλμ, που να κοπανιέσαι χάμω...
Βέβαια, έχει 330 ΗΡ τροχό και 41 κιλά ρόπα, πάλι τροχό, και αυτό το επιβαρύνει στις ψηλές στροφές σε κατανάλωση. Σε χαμηλές στροφές όμως, είναι οικονομικότερο από μαμίσιο λόγω της βελτιστοποίησης διαχείρησης καύσιμου μίγματος από τον Autronic-man, Γ.Δ.
Να σας πω όμως, κάτι; Από τέτοιο αυτ/το περιμένεις κάτι παρόμοιο και δεν τρελαίνεσαι. Το Ibiza Cupra όμως, που είχα και που έκαιγε περισσότερο (!) από Leon Cupra και από Leon4 (οριακά), πώς να το δικαιολογήσεις;

Οκ. Το ασημί είχα.

Δε γνωρίζω, φίλε. Με κυνήγαγε να με πιάσει και πολέμαγα να του φύγω. Πού να βρω καιρό να ρωτήσω αδιακρισίες...

Καλοί μου φίλοι, φίλοι μου καλοί: Ο 'ποιητής' ούτε ποιητής είναι ούτε 'συγγραφέας'. Του τη δίνει κάτι φορές και γράφει τίποτα κατεβατά. Αυτό είν'όλο. Μην περιμένετε το βαθύτερο νόημα της ύπαρξής μας από κάθε κουτουράδα που μου'ρχεται να γράψω. Αυτό δεν το'χω βρεί και μάλλον θα το ψάχνω για πολύ ακόμα...
Έτυχε να περάσουμε καλά εκείνο το βράδυ, το'γραψα, αυτό είν'όλο... Μη μ'επιφορτίζετε μ'ευθύνες λογοτεχνικές... Όχι είμαι λογοτέχνης. Χρήστης, όπως ούλοι, είμαι.

Έρχεται, που λες, φίλε Συνστρίφτη, η εκείνη νυξ εκ του παρελθόντος και, έχοντας κανονίσει εκ των προτέρων βραδινή περιπολία-επιδρομή στα παράλια με τα καταδιωκτικά-αναχαιτιστικά του φίλου-Φώτη και του φίλου-Κώστα, εξορμούμε επί το έργον...

Τούτο είναι του φίλου-Κώστα. Το γνωστό, που έχω ξαναναφέρει. Έξω από το σκοτάδι φαίνεται το χαρακτηριστικότερο σημείο της ταυτότητάς του: Η Πτέρυξ η Οπισθία. Το υπόλοιπο χάνεται μέσα στη νύχτα και μπροστά από τα παρμπρίζ σχεδόν όλων των οχτρών...

Αυτό πάλι είναι του φίλου-Φώτη. Σε μπλου ηλεκτρίκ. Προτιμά να ξεπροβάλλει τη μουσούδα του έξω από το Σκοτεινό Άγνωστο, αναζητώντας τη βραδινή του λεία...

Η αναπνοή είναι εκ των ων ουκ άνευ και για τα δυο τους, που βαριανασαίνουν χαρακτηριστικά (τσαφ και μπουμ, οι μπαλωθιές από σκάστρες και μπουριά...)

Και είπαμε...Το αίμα νερό δε γίνεται! Συγγενείς εξ αίματος ελλοχεύουν στο σκοτάδι... Κάποιο σαλονάτο, χλιδάτο, κλασάτο Γερμανούχτεν θα περάσει, δε θα περάσει;; Χεχεχε...

Συσπειρωμένα στα 4 ηρωικά ελαστικά τους, τα αιλουροειδή σαρκοβόρα, με τις αεροτόμ (πώς λέμε Αεροφλότ...) ενδεικτικές των διαθέσεών τους, καραδοκούν εν τη σκοτία...

-Ρε, συ; Θα περάσει τίποτα ή θα φωτογραφιζόμαστε όλη νύχτα σα μοντέλες;;

Μπορεί το ασημί να φοράει πολλή και καλή πραμάτεια, αλλά και το μπλου δεν είναι ακριβώς 'άοπλο'. Τα αγωνιάρικα Silverstone (με 200 τελική, περικαλώ) και η μπουρούκλα της HKS, εσκεμμένα αγνώστων λοιπών στοιχείων, δίνουν το στίγμα...

Η Michelle Mouton της παρέας... Χρειάστηκε ενθάρρυνση, για να καθίσει στο cockpit του ATF (Advanced Tactical Fighter), αλλά μετά χρειάστηκε να την μεταπείσουμε, για να βγεί...

Αυτά ή τουλάχιστον, κάποια από αυτά, που συνέβησαν τη νύχτα εκείνης της Παρασκευής, φίλε Συνστρίφτη... Τα υπόλοιπα δεν είναι προς περιγραφήν...
Ευτυχώς, που είναι καλοί φίλοι και οι δύο (τρεις) τους, αλλιώς θα έβγαζα τη Λεόνα από τη φωλιά της και θα τους κατακρεουργούσα ανηλεώς! Αμ, πώς;!

Έρχεται, που λες, φίλε Συνστρίφτη, η εκείνη νυξ εκ του παρελθόντος και, έχοντας κανονίσει εκ των προτέρων βραδινή περιπολία-επιδρομή στα παράλια με τα καταδιωκτικά-αναχαιτιστικά του φίλου-Φώτη και του φίλου-Κώστα, εξορμούμε επί το έργον...

Τούτο είναι του φίλου-Κώστα. Το γνωστό, που έχω ξαναναφέρει. Έξω από το σκοτάδι φαίνεται το χαρακτηριστικότερο σημείο της ταυτότητάς του: Η Πτέρυξ η Οπισθία. Το υπόλοιπο χάνεται μέσα στη νύχτα και μπροστά από τα παρμπρίζ σχεδόν όλων των οχτρών...

Αυτό πάλι είναι του φίλου-Φώτη. Σε μπλου ηλεκτρίκ. Προτιμά να ξεπροβάλλει τη μουσούδα του έξω από το Σκοτεινό Άγνωστο, αναζητώντας τη βραδινή του λεία...

Η αναπνοή είναι εκ των ων ουκ άνευ και για τα δυο τους, που βαριανασαίνουν χαρακτηριστικά (τσαφ και μπουμ, οι μπαλωθιές από σκάστρες και μπουριά...)

Και είπαμε...Το αίμα νερό δε γίνεται! Συγγενείς εξ αίματος ελλοχεύουν στο σκοτάδι... Κάποιο σαλονάτο, χλιδάτο, κλασάτο Γερμανούχτεν θα περάσει, δε θα περάσει;; Χεχεχε...

Συσπειρωμένα στα 4 ηρωικά ελαστικά τους, τα αιλουροειδή σαρκοβόρα, με τις αεροτόμ (πώς λέμε Αεροφλότ...) ενδεικτικές των διαθέσεών τους, καραδοκούν εν τη σκοτία...

-Ρε, συ; Θα περάσει τίποτα ή θα φωτογραφιζόμαστε όλη νύχτα σα μοντέλες;;

Μπορεί το ασημί να φοράει πολλή και καλή πραμάτεια, αλλά και το μπλου δεν είναι ακριβώς 'άοπλο'. Τα αγωνιάρικα Silverstone (με 200 τελική, περικαλώ) και η μπουρούκλα της HKS, εσκεμμένα αγνώστων λοιπών στοιχείων, δίνουν το στίγμα...

Η Michelle Mouton της παρέας... Χρειάστηκε ενθάρρυνση, για να καθίσει στο cockpit του ATF (Advanced Tactical Fighter), αλλά μετά χρειάστηκε να την μεταπείσουμε, για να βγεί...

Αυτά ή τουλάχιστον, κάποια από αυτά, που συνέβησαν τη νύχτα εκείνης της Παρασκευής, φίλε Συνστρίφτη... Τα υπόλοιπα δεν είναι προς περιγραφήν...
Ευτυχώς, που είναι καλοί φίλοι και οι δύο (τρεις) τους, αλλιώς θα έβγαζα τη Λεόνα από τη φωλιά της και θα τους κατακρεουργούσα ανηλεώς! Αμ, πώς;!

Όχι απλά αυτόματο (=αδύναμο) αλλά και σε σχεδόν ευθεία και με 90 χλμ/ώρα!! Μ'αρέσει που κάνω και πόστουλα για το στρίψιμο...
Εν πάση περιπτώσει, ενώ η καμπή ήταν αριστερή, με το κέντρο βάρους του αυτ/του να είναι ήδη μετατοπισμένο δεξιά, τσαρούχωσα φρένα και τιμόνιασα δεξιά. 'Ξεκόλησα' την ουρά του άγαρμπα πάνω σε γλίτσα. Τα υπόλοιπα ήταν θέμα ζυγισμάτων-γεωμετρίας, παραγόντων στους οποίους το μπαλενάκι δεν είναι και παράδειγμα προς μίμηση...

Εγώ πάντως, τις δικές μου τις έχω στο Photobucket. Τις μικραίνω εκεί και μετά τους τραβάω μια κλωτσοπατινάδα για εδώ.

Το άτομο ήταν αλλού. Μακράν.

Σαφώς...

Καλοριζικώδες και καλοταξιδώδες, φίλε. Χωρίς προβλήματα και ζημιές!

Αυτό το μπαλενάκι (1.6 GLX, αυτόματο, 99 ΗΡ) ήταν της mother.
Το φρόντιζα και τ'οδηγούσα εγώ όμως. (Φαίνεται;;))
Φρεσκοβαμμένο, καινούργια φρένα, συν/μος και ΜΡ3 player με σχετικά ηχεία, μπακετάκια Sparco, τιμονάκι Kingdragon, χειροποίητη Bilstein 40 mm από το γνωστό Σαλονικιό κατασκευαστή, στενά ελατήρια-helpers H&R, βάσεις μοτέρ-κιβωτίου σκληρότερες (χειροποίητες, επίσης), μπάρα θόλων το ίδιο.
Κάμπερ πίσω -1,8, μπρος -2,4. Σκόνταφτες στη ρόδα, όταν πέρναγες πλάι από τ'αυτοκίνητο. Τέτοιο στήσιμο σε Μπαλένο πρέπει να υπήρχε σ'ένα αγωνιστικό 1.8 στέισον-βάγκον στην Κύπρο μόνο.
Μπαταρία 60V κλειστού τύπου και λαμπτήρες plasma xenon. Κουκλάκι, σας λέω.
Μοτεράκι καραμαμά και άψογα συντηρημένο. 8,5 χρονών/50.000 χλμ.
Βέβαια, λόγω αυτόματου κιβώτιου, δεν μπορούσες να οδηγήσεις σαν άνθρωπος, αλλά όταν μάζευε χιλιόμετρα (πάλι με χρόνια με καιρούς...), χάζευε ο κοσμάκης, καθώς έμπαινε στις παρατεταμένες κατηφορικές στον Τρίπολης-Κορίνθου με 180+.
Ένα βράδυ τέλειωσε άδοξα τη ζωούλα του πάνω σε μια άσπλαχνη κολώνα φωτισμού στην Ανάβυσσο, πάνω στη διαχωριστική νησίδα. Ρολάροντας στο βρεγμένο με 90/2000 σαλ., ακούγοντας μουσικούλα, αποφάσισα να πλησιάσω, για να προσπεράσω τον Γκιόζη με το Seicento (Γκιόζης ο οδηγός, όχι το Seicento ), ο οποίος προηγούνταν και αποφάσισε να μην κάνει δεξιά. Εξωθήθηκα σε στραμπουλοτιμονιά, για να τον αποφύγω, ακριβώς πάνω στην αρχή κάποιας καμπής. Όντως τον απόφυγα και βρέθηκα να χορεύω στη βρόχα.
Τι κι αν δοκιμάσεις να διορθώσεις ξεκολημένο στη βροχή, ενώ είναι στημένο για στεγνό...Και μάλιστα να μην μπορείς να κατεβάσεις σχέση και η όλη γεωμετρία του τιμονιού να είναι 'τα ζα μου αργά' παρά τις επεμβάσεις....
Το αποτέλεσμα φαίνεται στη φωτό. Εγώ δεν έσπασα τίποτα. Με προστάτεψαν ανάρτηση (τουλάχιστον δε μ'άφησε να σβουρίζω) και μπάκετ (έσπασε!! Πού να'χα το μαμά, δηλαδή...). Εισέπραξα όμως, 9g επιβράδυνσης (πετάχτηκε το ΜΡ3 από τα βύσματά του!), προικοδοτήθηκα με θλάσεις μυών σε πλευρά και αυχένα και ταλαιπωρήθηκα για μήνες, μέχρι να μου περάσουν και να περπατήσω σαν άνθρωπος. Υπήρξα και τυχερός, γιατί δε χαστούκισα την κολώνα φωτισμού από τη δική μου πλευρά, αλλά με το πορτ-μπαγκάζ.
Η Bilstein άθικτη!
Μακριά απ'όλους μας τέτοιες πλάκες...

Αυτό το μπαλενάκι (1.6 GLX, αυτόματο, 99 ΗΡ) ήταν της mother.
Το φρόντιζα και τ'οδηγούσα εγώ όμως. (Φαίνεται;;))
Φρεσκοβαμμένο, καινούργια φρένα, συν/μος και ΜΡ3 player με σχετικά ηχεία, μπακετάκια Sparco, τιμονάκι Kingdragon, χειροποίητη Bilstein 40 mm από το γνωστό Σαλονικιό κατασκευαστή, στενά ελατήρια-helpers H&R, βάσεις μοτέρ-κιβωτίου σκληρότερες (χειροποίητες, επίσης), μπάρα θόλων το ίδιο.
Κάμπερ πίσω -1,8, μπρος -2,4. Σκόνταφτες στη ρόδα, όταν πέρναγες πλάι από τ'αυτοκίνητο. Τέτοιο στήσιμο σε Μπαλένο πρέπει να υπήρχε σ'ένα αγωνιστικό 1.8 στέισον-βάγκον στην Κύπρο μόνο.
Μπαταρία 60V κλειστού τύπου και λαμπτήρες plasma xenon. Κουκλάκι, σας λέω.
Μοτεράκι καραμαμά και άψογα συντηρημένο. 8,5 χρονών/50.000 χλμ.
Βέβαια, λόγω αυτόματου κιβώτιου, δεν μπορούσες να οδηγήσεις σαν άνθρωπος, αλλά όταν μάζευε χιλιόμετρα (πάλι με χρόνια με καιρούς...), χάζευε ο κοσμάκης, καθώς έμπαινε στις παρατεταμένες κατηφορικές στον Τρίπολης-Κορίνθου με 180+.
Ένα βράδυ τέλειωσε άδοξα τη ζωούλα του πάνω σε μια άσπλαχνη κολώνα φωτισμού στην Ανάβυσσο, πάνω στη διαχωριστική νησίδα. Ρολάροντας στο βρεγμένο με 90/2000 σαλ., ακούγοντας μουσικούλα, αποφάσισα να πλησιάσω, για να προσπεράσω τον Γκιόζη με το Seicento (Γκιόζης ο οδηγός, όχι το Seicento ), ο οποίος προηγούνταν και αποφάσισε να μην κάνει δεξιά. Εξωθήθηκα σε στραμπουλοτιμονιά, για να τον αποφύγω, ακριβώς πάνω στην αρχή κάποιας καμπής. Όντως τον απόφυγα και βρέθηκα να χορεύω στη βρόχα.
Τι κι αν δοκιμάσεις να διορθώσεις ξεκολημένο στη βροχή, ενώ είναι στημένο για στεγνό...Και μάλιστα να μην μπορείς να κατεβάσεις σχέση και η όλη γεωμετρία του τιμονιού να είναι 'τα ζα μου αργά' παρά τις επεμβάσεις....
Το αποτέλεσμα φαίνεται στη φωτό. Εγώ δεν έσπασα τίποτα. Με προστάτεψαν ανάρτηση (τουλάχιστον δε μ'άφησε να σβουρίζω) και μπάκετ (έσπασε!! Πού να'χα το μαμά, δηλαδή...). Εισέπραξα όμως, 9g επιβράδυνσης (πετάχτηκε το ΜΡ3 από τα βύσματά του!), προικοδοτήθηκα με θλάσεις μυών σε πλευρά και αυχένα και ταλαιπωρήθηκα για μήνες, μέχρι να μου περάσουν και να περπατήσω σαν άνθρωπος. Υπήρξα και τυχερός, γιατί δε χαστούκισα την κολώνα φωτισμού από τη δική μου πλευρά, αλλά με το πορτ-μπαγκάζ.
Η Bilstein άθικτη!
Μακριά απ'όλους μας τέτοιες πλάκες...