Τέλος πάντων, πώς ήρθαν έτσι τα πράγματα κάποτε, μπόρεσα και την αγόρασα...

Ολοκαίνουργη φυσικά...
Τέτοια συγκίνηση είχα να νιώσω από τότε που είχα αγοράσει το πρώτο μου αυτοκίνητο. Χτυποκάρδι στο φουλ. Σα να πηγαίνεις στον οδοντίατρο!
Έχοντας δουλέψει κάμποσο σε μπροστόκουνα/4κουνα, είχα αποφασίσει να πάω για τιμονομεταπτυχιακά και βούτηξα κατευθείαν στα βαθειά...

Η αλήθεια είναι ότι με παίδεψε αρκετά, για να τη 'βρω'.
Τελείως διαφορετικός κόσμος... 1:1, άμεση, ακριβής, απαιτητική...

Έστριβε με μουσουδίτσα μέσα και καλλίπυγο ουρίτσα έξω... Ταυτόχρονα. Ακούγοντας σε γκάζι/τιμόνι πολύ περισσότερο, απ' ό,τι μπροστοτετράκουνο είχα ως τότε οδηγήσει...

Εν ευθέτω χρόνω όμως, προέκυψε η κατάλληλη εξοικείωση... Και άρχισαν και τα όμορφα...




Μέχρι και κοντό κορωνοπήνιο με κρυογονική επεξεργασία...

Αλλά κι άλλα πολλά όπως αντ/κές, αποστάτες διαφορικού, τροποποιητές roll couple και λοιπές αλχημείες για αλητήριους...
Ε, να μην τα δοκιμάζαμε όλα αυτά, εκεί που πρέπει;




Αλλά και κει που 'δεν πρέπει';


Καλά στα πατημένα κομμάτια... Ζητείται ελπίς.
Όχι όμως, και στην ανάβαση Δημητσάνας, απ' όπου και η εκδρομή με τα ταξί... Να ξέρουμε και τι λέμε.

Παροιμιώδης και η αξιοπιστία της... Ε, δεν έκανε τα λεφτά που έκανε, χωρίς λόγο. Κι ας τη χαρακτήριζαν 'υπερτιμημένη' κάποιοι.
Femme fatale και πού να βρω άλλη σαν και δαύτηνε...
