Posts made by strifter

Παράδεισος... Χμμμ... Αν συνυπολογίσεις τα έξοδα και τα συνεργεία, φίλε, ίσως να μην είναι και τόσο, αλλά εν πάση περιπτώσει... Ας μην είμαστε και ανικανοποίητοι...

Ο σπλαχνικός Θεός της Αυτοκίνησης έχει φερθεί γενναιόδωρα στον Strifter. Άφθονα τα ελέη Του σ'έναν πτωχό δημ. υπάλ. σαν την κουλαφεντιά μου, αλλά τα κάτωθι, αγαπητοί Συνστρίφτες, ήταν πράγματι οδηγητικοί σταθμοί στη ζωή μου, που με τιμονοδιαμόρφωσαν ασυζητητί...

Από τα φεγγάρια μου στη Σουηδία. Το 1.6 8V αγαπητής φίλης, άρτι αφιχθέν στη Σκανδιναβία, έστρωνε και τρομοκρατούσε στα στροφιλίκια τους Volvoκράτορες, που αδυνατούσαν να καταλάβουν, γιατί κάτι τόσο μικρό μπορούσε να πάει πιο γρήγορα από τα βαπόρια τους. Είχα την αποκλειστική χρήση του για τα 20000 χλμ., που κρατήθηκε σε ελληνικά χέρια... Το αποχωριστήκαμε με πολλή στενοχώρια...

Το είχα αγοράσει το '95. Το πρώτο μου μεγάλο βήμα στα άλογα... Ακόμα θυμάμαι την εντύπωση που μου είχε προκαλέσει η πρώτη βόλτα... Βδομάδες έκανα κοιμηθώ. Βδομάδες που μεσολάβησαν, μέχρι να μου το παραδώσουν από τότε που το είχα τεστάρει... Γιατί εκεί, φίλοι Συνστρίφτες, στο Βασίλειο της Svea (Σουηδία, ντε...), έκανες και τεστ-ντράιβ και σε τέτοια εργαλεία... Κι ας ήσουν ξένος σε ξένον τόπο... Όχι σαν κάπου αλλού... Μην αρχίσω τώρα...
Λίγο αργότερα αποφάσισα ότι τα 211 αλογατάκια του ήταν αναβαθμιτέα και τα προήγαγα σε 270 με τη βοήθεια εγκεφάλου STI και μεγαλύτερου τούρμπακα ΙΗΙ. Για να μη μιλήσω για κείνα τα χειροποίητα αγωνιάρικα κούτσουρα της Bilstein που φόραγε... Περασμένα μεγαλεία...

Ε, άμα κακομάθεις, άντε μετά να προσγειωθείς... Πλησιάζει ο καιρός να επιστρέψω στη μαμά-Πατρίς και πουλάω το μαύρο, αγοράζοντας το κοκκινέλι, το '98, με σκοπό να το κρατήσω στην Ελλάδα... Ανάλογες μετατροπές κι εδώ...
Πρόλαβα και ξυλοφόρτωσα πάντως, φταίχτες και αθώους εκεί πάνω με δαύτα...
Λογαριασμοί χωρίς τον ξενοδόχο όμως, δε γίνονται.... Για καλωσόρισμα η μαμά-Ελλάς μού τραβάει μια άρση φοροαπαλλαγής (την είχαμε εμείς που επιστρέφαμε -ως τότε...) και βρίσκομαι να πουλάω το κοκκινέλι μου και να'μαι να με κλαιν κι οι reggae...
Η ελπίς όμως, αποθνήσκει τελευταία, φίλοι Συνστρίφτες και κάνω μια έτσι και (με τα λεφτά του κοκκινελιού) αγοράζω το '99 το παρακάτωθι κανιβαλάκι!

Ό,τι πιο απόλυτο είχα οδηγήσει ως τότε, φίλοι. Ό,τι πιο απόλυτο, γιατί του'ριξα άλλο ένα 16V επάνω του σε βελτιώσεις, με σκοπό να πάρω εκδίκηση από την κενωνία την άτιμη για το προηγούμενο διαζύγιό μου με τη σχιστομάτα. Και πήρα. Ταλαιπωρήθηκα κάμποσο με λάθος προγράμματα, αλλά τελικά το ξεπέρασα κι αυτό. Τι ροϊκές εξελίξεις, τι εκκεντροφόρια μπουμπίσια (είπαμε, ήθελα να είναι και νομότυπο στα καυσαέρια...), τι μπλοκέ αγωνιστικό, τι ανάρτηση group A χειροποίητη, μπάκετ, ζώνες 4 σημείων ομολογκέ, κτλ, κτλ, κτλ... Τι να πώ για τα κατορθώματά του; Ότι σε ευθεία δεν του ξεκόλλαγε Ghibli μέχρι τα 200 που τελίκιαζε; Ή ότι στα στρόφια του Σουνίου ξεφτύλιζε Impreza GT 211 ίππων (σαν κι αυτά που είχα...)
Ας είναι καλά, όπου κι αν είναι, καθώς και ο νεανίας που το χαίρεται...

-Δικό σου είναι αυτό το 'Αεροπορία Βάλλεσθαι', Strifter;
Όχι, φίλοι Συνστρίφτες... Δυστυχώς, όχι...
-Και τότε γιατί μας το μοστράρεις, Strifter;
Επειδή, φίλοι Συνστρίφτες, ο κάτοχός του είναι αδελφικός φίλος (γυμνάσιο-λύκειο μαζί) και έτσι το βόλταρα παραπάνω από συχνά... 10000 χλμ. του έχω κάνει και είχα και την αποκλειστική ευθύνη έρευνας αγοράς και επιλογής 'πραμάτειας', για να το εξελίξω... Τι ξενύχτι έπεσε επί του Νέτεως και τι τρέξιμο και αγωνία σε μάστορες είναι ΑΛΛΗ υπόθεση . Χαλάλι του όμως... Βολτίσιο φτερουγάτο σαν και δαύτο δύσκολα συναντά κανείς: Proflex half bearing 54mm, αντκ/κές & μπάρες ψαλιδιών Cusco, σινεμπλοκομάνι-βάσεις μοτέρ & κιβωτίου Ralliart, μπροστινό μπλοκαδούρι Ralliart, διπλόδισκος συμπλέκτης HKS, φρένα 6πίστονα-4πίστονα AP racing, εγκέφαλος Autronic, εξάτμα-καταλύτης ποπαΰσια, κτλ, κτλ...
Ακόμα θυμάμαι το ροβολητό στην Αγόριανη (όταν ο κάτοχός του την είχε κάνει για Φ1 Βαρκελώνης), αλλά και τα κυνηγητά στην παραλιακή Καλαμάτας, όπου του την πέφτανε τα τοπικά ραλιά, για ν'ακούνε τον επιθανάτιο ρόγχο της σκάστρας σε συνδυασμό με τις εκρήξεις του ALS...
Α, ρε Μιτσούμπα απίστευτη...

Τούτο πάλι ήταν το πρότελευταίο μου... 3 μήνες ανεχθήκαμε ο ένας τον άλλον μόνο... Είδα το τυρί... Το καλό & ροπάτο μοτόρι των 180 ίππων και τις 4πίστονες (ΑΡ racing, παρακαλώ!) καραφρενούκλες... Δεν είδα όμως, τη φάκα... Το γενικότερο στήσιμο, ζύγισμα, αίσθηση τιμονιού (θύμιζε κάπως το πρώτο μου αυτ/το, το Charade GTti) αλλά και την επιλήψιμη ποιότητα σε κάποιες περιπτώσεις ... Το έστειλα στο καλό και βρέθηκα με μεγαλύτερο αδερφάκι του , για το οποίο θα μιλήσω εν ευθέτω χρόνω, φίλοι Συνστρίφτες...

Τάδε έφη, Strifter και εύχεται να είστε όλοι ικανοποιημένοι με τις 4τροχες (και μη ) επιλογές σας...

Ο σπλαχνικός Θεός της Αυτοκίνησης έχει φερθεί γενναιόδωρα στον Strifter. Άφθονα τα ελέη Του σ'έναν πτωχό δημ. υπάλ. σαν την κουλαφεντιά μου, αλλά τα κάτωθι, αγαπητοί Συνστρίφτες, ήταν πράγματι οδηγητικοί σταθμοί στη ζωή μου, που με τιμονοδιαμόρφωσαν ασυζητητί...

Από τα φεγγάρια μου στη Σουηδία. Το 1.6 8V αγαπητής φίλης, άρτι αφιχθέν στη Σκανδιναβία, έστρωνε και τρομοκρατούσε στα στροφιλίκια τους Volvoκράτορες, που αδυνατούσαν να καταλάβουν, γιατί κάτι τόσο μικρό μπορούσε να πάει πιο γρήγορα από τα βαπόρια τους. Είχα την αποκλειστική χρήση του για τα 20000 χλμ., που κρατήθηκε σε ελληνικά χέρια... Το αποχωριστήκαμε με πολλή στενοχώρια...

Το είχα αγοράσει το '95. Το πρώτο μου μεγάλο βήμα στα άλογα... Ακόμα θυμάμαι την εντύπωση που μου είχε προκαλέσει η πρώτη βόλτα... Βδομάδες έκανα κοιμηθώ. Βδομάδες που μεσολάβησαν, μέχρι να μου το παραδώσουν από τότε που το είχα τεστάρει... Γιατί εκεί, φίλοι Συνστρίφτες, στο Βασίλειο της Svea (Σουηδία, ντε...), έκανες και τεστ-ντράιβ και σε τέτοια εργαλεία... Κι ας ήσουν ξένος σε ξένον τόπο... Όχι σαν κάπου αλλού... Μην αρχίσω τώρα...
Λίγο αργότερα αποφάσισα ότι τα 211 αλογατάκια του ήταν αναβαθμιτέα και τα προήγαγα σε 270 με τη βοήθεια εγκεφάλου STI και μεγαλύτερου τούρμπακα ΙΗΙ. Για να μη μιλήσω για κείνα τα χειροποίητα αγωνιάρικα κούτσουρα της Bilstein που φόραγε... Περασμένα μεγαλεία...

Ε, άμα κακομάθεις, άντε μετά να προσγειωθείς... Πλησιάζει ο καιρός να επιστρέψω στη μαμά-Πατρίς και πουλάω το μαύρο, αγοράζοντας το κοκκινέλι, το '98, με σκοπό να το κρατήσω στην Ελλάδα... Ανάλογες μετατροπές κι εδώ...
Πρόλαβα και ξυλοφόρτωσα πάντως, φταίχτες και αθώους εκεί πάνω με δαύτα...
Λογαριασμοί χωρίς τον ξενοδόχο όμως, δε γίνονται.... Για καλωσόρισμα η μαμά-Ελλάς μού τραβάει μια άρση φοροαπαλλαγής (την είχαμε εμείς που επιστρέφαμε -ως τότε...) και βρίσκομαι να πουλάω το κοκκινέλι μου και να'μαι να με κλαιν κι οι reggae...
Η ελπίς όμως, αποθνήσκει τελευταία, φίλοι Συνστρίφτες και κάνω μια έτσι και (με τα λεφτά του κοκκινελιού) αγοράζω το '99 το παρακάτωθι κανιβαλάκι!

Ό,τι πιο απόλυτο είχα οδηγήσει ως τότε, φίλοι. Ό,τι πιο απόλυτο, γιατί του'ριξα άλλο ένα 16V επάνω του σε βελτιώσεις, με σκοπό να πάρω εκδίκηση από την κενωνία την άτιμη για το προηγούμενο διαζύγιό μου με τη σχιστομάτα. Και πήρα. Ταλαιπωρήθηκα κάμποσο με λάθος προγράμματα, αλλά τελικά το ξεπέρασα κι αυτό. Τι ροϊκές εξελίξεις, τι εκκεντροφόρια μπουμπίσια (είπαμε, ήθελα να είναι και νομότυπο στα καυσαέρια...), τι μπλοκέ αγωνιστικό, τι ανάρτηση group A χειροποίητη, μπάκετ, ζώνες 4 σημείων ομολογκέ, κτλ, κτλ, κτλ... Τι να πώ για τα κατορθώματά του; Ότι σε ευθεία δεν του ξεκόλλαγε Ghibli μέχρι τα 200 που τελίκιαζε; Ή ότι στα στρόφια του Σουνίου ξεφτύλιζε Impreza GT 211 ίππων (σαν κι αυτά που είχα...)
Ας είναι καλά, όπου κι αν είναι, καθώς και ο νεανίας που το χαίρεται...

-Δικό σου είναι αυτό το 'Αεροπορία Βάλλεσθαι', Strifter;
Όχι, φίλοι Συνστρίφτες... Δυστυχώς, όχι...
-Και τότε γιατί μας το μοστράρεις, Strifter;
Επειδή, φίλοι Συνστρίφτες, ο κάτοχός του είναι αδελφικός φίλος (γυμνάσιο-λύκειο μαζί) και έτσι το βόλταρα παραπάνω από συχνά... 10000 χλμ. του έχω κάνει και είχα και την αποκλειστική ευθύνη έρευνας αγοράς και επιλογής 'πραμάτειας', για να το εξελίξω... Τι ξενύχτι έπεσε επί του Νέτεως και τι τρέξιμο και αγωνία σε μάστορες είναι ΑΛΛΗ υπόθεση . Χαλάλι του όμως... Βολτίσιο φτερουγάτο σαν και δαύτο δύσκολα συναντά κανείς: Proflex half bearing 54mm, αντκ/κές & μπάρες ψαλιδιών Cusco, σινεμπλοκομάνι-βάσεις μοτέρ & κιβωτίου Ralliart, μπροστινό μπλοκαδούρι Ralliart, διπλόδισκος συμπλέκτης HKS, φρένα 6πίστονα-4πίστονα AP racing, εγκέφαλος Autronic, εξάτμα-καταλύτης ποπαΰσια, κτλ, κτλ...
Ακόμα θυμάμαι το ροβολητό στην Αγόριανη (όταν ο κάτοχός του την είχε κάνει για Φ1 Βαρκελώνης), αλλά και τα κυνηγητά στην παραλιακή Καλαμάτας, όπου του την πέφτανε τα τοπικά ραλιά, για ν'ακούνε τον επιθανάτιο ρόγχο της σκάστρας σε συνδυασμό με τις εκρήξεις του ALS...
Α, ρε Μιτσούμπα απίστευτη...

Τούτο πάλι ήταν το πρότελευταίο μου... 3 μήνες ανεχθήκαμε ο ένας τον άλλον μόνο... Είδα το τυρί... Το καλό & ροπάτο μοτόρι των 180 ίππων και τις 4πίστονες (ΑΡ racing, παρακαλώ!) καραφρενούκλες... Δεν είδα όμως, τη φάκα... Το γενικότερο στήσιμο, ζύγισμα, αίσθηση τιμονιού (θύμιζε κάπως το πρώτο μου αυτ/το, το Charade GTti) αλλά και την επιλήψιμη ποιότητα σε κάποιες περιπτώσεις ... Το έστειλα στο καλό και βρέθηκα με μεγαλύτερο αδερφάκι του , για το οποίο θα μιλήσω εν ευθέτω χρόνω, φίλοι Συνστρίφτες...

Τάδε έφη, Strifter και εύχεται να είστε όλοι ικανοποιημένοι με τις 4τροχες (και μη ) επιλογές σας...

Μικρό, υπόγειο, μουχλιασμένο, σκοτεινό, κτλ, κτλ... Ό,τι χρειάζεται ένα μπουντρούμι που σέβεται τον εαυτό του...

Τώρα, για προπόνηση, είναι καλή περίπτωση τα 999 σκαλοπάτια, αλλά, αν πας Καλοκαίρι και τ'ανέβεις, θα φτάσεις επάνω καταϊδρωμένος, οπότε έχεις σίγουρη την πούντα, μιας και κει ψηλά φυσάει πάντα.
Υπάρχει και καλό δρομάκι, στροφάτο, με φαρδιά πέταλα, που περνάει πίσω από το Παλαμήδι και κατεβαίνει στην κοντινή παραλία, την Καραθώνα. Λέει κάμποσο για ροβόλημα...
Πάντως, όποιος πάει Παλαμήδι πρέπει οπωσδηπότως να μπει στο μπουντρούμι, που είχαν φυλακίσει επί 8μηνο το Θοδωρή. Άστα...

Οι φίλοι Αντμινιστράτωρ και Μοδερατόροι θα παρατηρήσουν εύκολα ότι οι παραπάνω φωτό δεν έχουν υποστεί σμίκρυνση... Να παρακαλέξω για την ανοχή τους, μιας και το πόστουλο είναι εκδρομικό και έχει κάποια σηναμανασία η παραπανίσια ποιότητα στις φωτό;

Παρά τη σημερινή κίνηση λόγω της εξόδου επί τη επετείω της Εθνικής Παλιγγενεσίας, αποφάσιξε ο Strifter να πάρει το βαρίδι του (1500 κιλά... δε θα'μαστε καλά...) και να ροβολήσει μέχρι την πρώτη πρωτεύουσα της ελεύθερης Ελλάδας.

Σήμα κατατεθέν του Ναυπλίου το κάστρο του: Το Παλαμήδι. Επιβλητικό, τεράστιο, με τα 999 σκαλοπάτια του. Όποιος είναι προπονημένος, ας τ'ανεβεί, ωρέ! Ο Γέρος του Μωριά πάντως, τ'ανέβηκε, όταν τον φυλάκισαν εκεί οι Γερμανούχτεν (ε, όχι πάλι!!!! ) αντιβασιλείς του Όθωνα...

Αμ, αυτή η φυλακή; Το Μπούρτζι; Σήμερα μπορεί να είναι τουριστικό αξιοθέατο και να το επισκέπτονται περιηγητές με καραβάκι, αλλά στα μπουντρούμια του ακόμα περιφέρεται ο Πόνος...

Άλλο γαμπρο-νυφοπάζαρο κι αυτό... Κάθε κομψευόμενος και κομψευόμενη το θεωρούν υποχρέωσή τους να περάσουν ένα 'πάνω-κάτω' από το λιμάνι... Ούτε ο Strifter αντιστάθηκε στον πειρασμό... Εδώ οι αρμενίζουσες βαρκούλες αδιαφορούν επιδεικτικά για όλα αυτά τα επίγεια...

Ωραία θέα, ε; Εμ, όλο το Ναύπλιο γεμάτο από Ιστορία και θέα είναι...

Τώρα, να μην πιείς κι έναν καφέ στο Ναυτικό Όμιλο, δε λέει... Απαστράπτοντα ύδατα και ρομαντζάδα... Καλύτερα κι από μπλοκέ!

Άσε που μπορείς να συνεχίσεις τη βόλτα σου και πέρα από το Ναυτικό Όμιλο, σε ένα στενό πέτρινο μονοπατάκι, που καταλήγει σε παραλιούλα από την πίσω μεριά της πόλης... Α, καλό!

Όχι ότι η ίδια η πόλη δε συνδυάζει γραφικότητα, προσωπικότητα και ειδυλλιακές γειτονιές από τα παλιά...

Ανάπλι, μωρό, καφεδιά και υπερτροφοδότηση... Το επιτυχημένο 4πτυχο για δημιουργία αναμνήσεων...

Migf1, τη φωτό την πήρα από ένα site του οποίου το όνομα δε θυμάμαι τώρα. Δεν 'ανήκε' ούτε και στο site που παραπέμπεις.
Κατατοπιστικές οι πληροφορίες του πάντως.

Δε φτάνει που μου φοράς ακόμα εκείνη τη φασολάδα, που είχε το αυτοκίνητό σου από τη μαμά του....Πώς επέμενε ο πωλητής ότι τη λέγανε; Α, ναι: Ανάρτηση...
Είναι κι εκείνο το ακαταλαβίστικο καρούμπαλο, που κουβαλάς στον μπροστινό σου άξονα.

Ναι, ντε. Αυτό. Όχι ότι δεν το χρειάζεσαι...Αναμφισβήτητα, από τις πλέον εμπνευσμένες συλλήψεις στο χώρο της Αυτοκίνησης. Διαφορικό, το είπες; Α, μπράβο... Differential ή σκέτο diff, επί το ελληνικότερον. Θυμάσαι τις στριφτερές βόλτες που έχεις κάνει, μπαινοβγαίνοντας ομαλά και ήρεμα από τα κάθε λογής στρόφια, ψιλοεντυπωσιάζοντας την τρυφερή ύπαρξη στα δεξιά σου; Ε, σ'αυτό το χρωστάς.
Μου γκαζώνεις εσύ στη μέτρια δεξιά και οι πρόθυμοι μπροστινοί κινητήριοι τροχοί σου τσακίζονται να εκτελέσουν την εντολή σου και μάλιστα στον αυτό χρόνο! Αυτό έλειπε δα... Φαντάζεσαι να μην διέγραφαν την αγαπημένη σου στροφή ταυτόχρονα; Μαύρη Τρύπα που θα σ'έτρωγε! Ο τυχεράκιας ο δεξής τροχός όμως, έχει να κάνει μικρότερο κύκλο. Εμ, κοντά στο χαντάκ' δεν είναι; Ο φουκαράς ο εξωτερικός πρέπει να κάνει μεγαλύτερο, αφού είναι πιο μακρυά από το κέντρο της στροφής. Αφού όμως, και οι δύο πρέπει να εκτελέσουν τη στροφή ταυτόχρονα, μήπως πρέπει ο εξωτερικός να έχει μεγαλύτερη ταχύτητα; Βεβαίους-βεβαίους, του Θεμιστοκλέους!
Εδώ, λοιπόν, αναλαμβάνει δράση το καραμαμίσιο διαφορικό σου, επιτρέποντας στον τροχό, που παρουσιάζει τη μικρότερη αντίσταση κίνησης, να κινείται γρηγορότερα από τον άλλον. Δεξιά δεν έστριβες; Ο δεξής σου, λοιπόν, κοντοστέκεται, περιμένει, αντιστέκεται κομμάτι, ενώ ο αριστερός, ο μακρυά απ' το χαντάκ', τρέχει ιδρωμένος, για να προλάβει... ενθαρρυνόμενος από το διαφορικό σου. Καταλαβαίνει συ μένα;
Έτσι, μου μπαίνεις ωραίος και χορευτικός στο φιδωτό βουνίσιο και χαίρεσαι βόλτα και φύση. Ναι, αλλά αυτό συμβαίνει όσο κινείσαι στα όρια της ελκτικής σου πρόσφυσης (traction στα ελληνικά). Για δοκίμασε να πας λίγο πιο αντρίκια.... Το μέχρι πρότινος συμμαχάκι σου στις στροφές, το μαμίσιο σου διαφορικό, θα σε πουλήσει ανερυθρίαστα.

Βρε, όσο και να προσπαθείς να κατανοήσεις το -ψιλοπολύπλοκο είν' η αλήθεια- σύστημα γραναζιών, που το θέτει σε λειτουργία, η πραγματικότητα είναι αυτή: Θα σε σβουρίξει με συνοπτικές διαδικασίες και θα'χει και δίκιο. Δείξε και συ λίγη κατανόηση: Δεξιά δεν έμπαινες γρήγορα; Αυτή η φασολ.... χμμμ...μαμίσια ανάρτηση δεν έκανε το αυτοκίνητο να γέρνει αριστερά; Άρα, αποφορτίζεται, ανασηκώνεται λιγάκι ο δεξής σου τροχός, ο κοντά στο χαντάκ'! Παύει ν'αντιστέκεται ιδιαίτερα στην κίνησή του και το διαφορικό σου, τι θες να κάνει; Κάνει αυτό, για το οποίο κατασκευάστηκε: Του επιτρέπει να κινείται γρηγορότερα πλέον από τον εξωτερικό σου!
Να, τα σπινιαρίσματα, τα μούτρα, το 'άσε-πάτα', τα χαμένα δευτερόλεπτα και σου δίνει και το χαριστικό κέρασμα τσαγιού εκείνο το πολύ συγκεκριμένο ραλάκι (υποθετικά μιλάμε...), το χαμηλό σα φίδι, που σε πέρασε από πάνω! Μολόγα το... Δεν πρόλαβες να δεις καλά-καλά, αν ήταν μπλε ή άσπρο, έτσι δεν είναι;
Δε λέω, ήταν στημένο του σκοτωμού, αλλά, λες, μόνο γι'αυτό κάρφωσε έτσι τη μούρη του στο εσωτερικό της στροφής; Μιλάμε, τρίτη κόκκινη είχε μέσα και δεν ξεκόλλαγε από το πέταλο. Φυσιολογικό σού φαίνεται μόνο με καλή ανάρτα; Μάλλον όχι, φίλτατε. Προφανώς, κουβάλαγε ένα τέτοιο:

Από την Kaaz, αν ήταν φιλοϊάπων...

Ή ένα τέτοιο:

Από την Eaton, αν είχε κονέ στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Αν πάλι ήταν στυλάτος Ευρωπαίος, με μηχανική κουλτούρα και αρεσκόταν σε προχωρημένη τεχνολογία, μπορεί να φόραγε και κανα από δαύτα:

Ευγενική προσφορά του -εκλιπόντος πλέον- Rod Quaife από τη Σαξονία.

Έχεις και συ διαφορικό; Και τι έγινε που δεν είναι τέτοια μάρκα; Τι'πες τώρα, ρε Παπαδόπουλε; Ξέρεις τι είναι αυτά που είδες πριν; Διαφορικά Περιορισμένης Ολίσθησης! Ξέρεις πώς τα λέμε εδώ, στα Βαλκάνια; Limited Slip Differentials ή αλλιώς LSD. Μπλοκέ λαϊκότερα.Αν είναι πιο διαφορικά από το δικό σου; Όχι, βέβαια! Είναι λιγότερο διαφορικά κι εκεί παίζεται το όλο δράμα.

Άσ'το το σχεδιάγραμμα....Σιγά μην κάτσουμε δυο ώρες να βγάλουμε άκρη από κει...Εκείνο που χρειάζεται να ξέρεις, είναι ότι αυτά έχουν κάμποσα (4 συνήθως και βάλε) δισκάκια μέσα τους, που είναι γεμάτα χαρακιές...Να, σαν αυτά από κάτω.

Όταν εσύ πλακώνεσαι στις γκαζιές, αυτά τα δισκάκια συμπιέζονται και τρίβονται μεταξύ τους, δημιουργώντας μια αντίσταση, που δεν αφήνει τον κινητήριο τροχό, που πάει να σπινιάρει, να το κάνει τόσο εύκολα...Του κόβουν -ας πούμε- τη φόρα και μοιράζουν λίγο πιο δίκαια ανάμεσα στους κινητήριους τροχούς τα γκάζια του κινητήρα. Εξ'ου και τ'όνομά τους: Περιορισμένης Ολίσθησης. Πόσο περιορισμένης; Όσο αντέχει το βαλάντιό σου και η οδηγητική σου μαγκιά...
Γιατί θέλουν ιδιαίτερη εξοικίωση, σε λέω. Μιας και με δαύτα δεν πολυσπινιάρεις, νιώθεις να τραβιέται το ρύγχος του αυτοκινητακίου σου προς το εσωτερικό της στροφής! Όσο γκαζώνεις, τόσο σε τραβάει προς τα μέσα....Έτσι, για να καταλάβεις τι πάει να πει μαγνητική έλξη, δηλαδή....Μ'άλλα λόγια, θέλουν την προπόνηση της Άρκτου, πλην όμως, σου προσφέρουν Tην Εμπειρία.
Βέβαια, υπάρχουν και τα Σαξονίας, όπως είδες, που είναι το ίδιο αποτελεματικά, αλλά, επειδή δεν έχουν τα μοβόρικα εκείνα δισκάκια, αλλά μόνο γρανάζια, πατέντα του Εγγλέζου, είναι πιο φιλικά στη χρήση του μέσου οδηγού.
Μη νομίσετε βέβαια, φίλοι μπροστοκουνίτες (σεβασμός στην πλειοψηφία), ότι αν συναντηθείτε με καμιά πισωκούνα, δεν κινδυνεύετε, γιατί εκεί να δείτε τι γίνεται:

Για RX7, περικαλώ.

Για Μ3. Κάτσε φρόνιμα, Παπαδόπουλεεε....

Αν έχουν οι Φτερούγες; Να με συγχίσεις θες, ρε;

Για Σουμπαρούκλα.

Για Μιτσούμπα. Active Yaw Control το λένε. Αεροπλανικό στο όνομα αλλά και στη λειτουργία.

Όχι απλά έχουν, αλλά είναι και ιδιαίτερα εξελιγμένα και εξοπλισμένα με κάθε λογής ηλεκτρονικό έλεγχο... Νιώσε, λοιπόν, μια ανακούφιση, που σε κερνάνε τσάι (συνήθως) με τόσο χουβαρντιλίκι...

Ένα τέτοιο, λοιπόν, σαν αυτό το γιαπωνέζικο Cusco θα σου πρότεινα να χτυπήσεις, Παπαδόπουλε, αλλιώς μην περιμένεις προκοπή...Τα όρια διευρύνονται με προσπάθεια και οικονομικό κόστος... Άιντε, καλή τοποθέτα!

Δε φτάνει που μου φοράς ακόμα εκείνη τη φασολάδα, που είχε το αυτοκίνητό σου από τη μαμά του....Πώς επέμενε ο πωλητής ότι τη λέγανε; Α, ναι: Ανάρτηση...
Είναι κι εκείνο το ακαταλαβίστικο καρούμπαλο, που κουβαλάς στον μπροστινό σου άξονα.

Ναι, ντε. Αυτό. Όχι ότι δεν το χρειάζεσαι...Αναμφισβήτητα, από τις πλέον εμπνευσμένες συλλήψεις στο χώρο της Αυτοκίνησης. Διαφορικό, το είπες; Α, μπράβο... Differential ή σκέτο diff, επί το ελληνικότερον. Θυμάσαι τις στριφτερές βόλτες που έχεις κάνει, μπαινοβγαίνοντας ομαλά και ήρεμα από τα κάθε λογής στρόφια, ψιλοεντυπωσιάζοντας την τρυφερή ύπαρξη στα δεξιά σου; Ε, σ'αυτό το χρωστάς.
Μου γκαζώνεις εσύ στη μέτρια δεξιά και οι πρόθυμοι μπροστινοί κινητήριοι τροχοί σου τσακίζονται να εκτελέσουν την εντολή σου και μάλιστα στον αυτό χρόνο! Αυτό έλειπε δα... Φαντάζεσαι να μην διέγραφαν την αγαπημένη σου στροφή ταυτόχρονα; Μαύρη Τρύπα που θα σ'έτρωγε! Ο τυχεράκιας ο δεξής τροχός όμως, έχει να κάνει μικρότερο κύκλο. Εμ, κοντά στο χαντάκ' δεν είναι; Ο φουκαράς ο εξωτερικός πρέπει να κάνει μεγαλύτερο, αφού είναι πιο μακρυά από το κέντρο της στροφής. Αφού όμως, και οι δύο πρέπει να εκτελέσουν τη στροφή ταυτόχρονα, μήπως πρέπει ο εξωτερικός να έχει μεγαλύτερη ταχύτητα; Βεβαίους-βεβαίους, του Θεμιστοκλέους!
Εδώ, λοιπόν, αναλαμβάνει δράση το καραμαμίσιο διαφορικό σου, επιτρέποντας στον τροχό, που παρουσιάζει τη μικρότερη αντίσταση κίνησης, να κινείται γρηγορότερα από τον άλλον. Δεξιά δεν έστριβες; Ο δεξής σου, λοιπόν, κοντοστέκεται, περιμένει, αντιστέκεται κομμάτι, ενώ ο αριστερός, ο μακρυά απ' το χαντάκ', τρέχει ιδρωμένος, για να προλάβει... ενθαρρυνόμενος από το διαφορικό σου. Καταλαβαίνει συ μένα;
Έτσι, μου μπαίνεις ωραίος και χορευτικός στο φιδωτό βουνίσιο και χαίρεσαι βόλτα και φύση. Ναι, αλλά αυτό συμβαίνει όσο κινείσαι στα όρια της ελκτικής σου πρόσφυσης (traction στα ελληνικά). Για δοκίμασε να πας λίγο πιο αντρίκια.... Το μέχρι πρότινος συμμαχάκι σου στις στροφές, το μαμίσιο σου διαφορικό, θα σε πουλήσει ανερυθρίαστα.

Βρε, όσο και να προσπαθείς να κατανοήσεις το -ψιλοπολύπλοκο είν' η αλήθεια- σύστημα γραναζιών, που το θέτει σε λειτουργία, η πραγματικότητα είναι αυτή: Θα σε σβουρίξει με συνοπτικές διαδικασίες και θα'χει και δίκιο. Δείξε και συ λίγη κατανόηση: Δεξιά δεν έμπαινες γρήγορα; Αυτή η φασολ.... χμμμ...μαμίσια ανάρτηση δεν έκανε το αυτοκίνητο να γέρνει αριστερά; Άρα, αποφορτίζεται, ανασηκώνεται λιγάκι ο δεξής σου τροχός, ο κοντά στο χαντάκ'! Παύει ν'αντιστέκεται ιδιαίτερα στην κίνησή του και το διαφορικό σου, τι θες να κάνει; Κάνει αυτό, για το οποίο κατασκευάστηκε: Του επιτρέπει να κινείται γρηγορότερα πλέον από τον εξωτερικό σου!
Να, τα σπινιαρίσματα, τα μούτρα, το 'άσε-πάτα', τα χαμένα δευτερόλεπτα και σου δίνει και το χαριστικό κέρασμα τσαγιού εκείνο το πολύ συγκεκριμένο ραλάκι (υποθετικά μιλάμε...), το χαμηλό σα φίδι, που σε πέρασε από πάνω! Μολόγα το... Δεν πρόλαβες να δεις καλά-καλά, αν ήταν μπλε ή άσπρο, έτσι δεν είναι;
Δε λέω, ήταν στημένο του σκοτωμού, αλλά, λες, μόνο γι'αυτό κάρφωσε έτσι τη μούρη του στο εσωτερικό της στροφής; Μιλάμε, τρίτη κόκκινη είχε μέσα και δεν ξεκόλλαγε από το πέταλο. Φυσιολογικό σού φαίνεται μόνο με καλή ανάρτα; Μάλλον όχι, φίλτατε. Προφανώς, κουβάλαγε ένα τέτοιο:

Από την Kaaz, αν ήταν φιλοϊάπων...

Ή ένα τέτοιο:

Από την Eaton, αν είχε κονέ στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Αν πάλι ήταν στυλάτος Ευρωπαίος, με μηχανική κουλτούρα και αρεσκόταν σε προχωρημένη τεχνολογία, μπορεί να φόραγε και κανα από δαύτα:

Ευγενική προσφορά του -εκλιπόντος πλέον- Rod Quaife από τη Σαξονία.

Έχεις και συ διαφορικό; Και τι έγινε που δεν είναι τέτοια μάρκα; Τι'πες τώρα, ρε Παπαδόπουλε; Ξέρεις τι είναι αυτά που είδες πριν; Διαφορικά Περιορισμένης Ολίσθησης! Ξέρεις πώς τα λέμε εδώ, στα Βαλκάνια; Limited Slip Differentials ή αλλιώς LSD. Μπλοκέ λαϊκότερα.Αν είναι πιο διαφορικά από το δικό σου; Όχι, βέβαια! Είναι λιγότερο διαφορικά κι εκεί παίζεται το όλο δράμα.

Άσ'το το σχεδιάγραμμα....Σιγά μην κάτσουμε δυο ώρες να βγάλουμε άκρη από κει...Εκείνο που χρειάζεται να ξέρεις, είναι ότι αυτά έχουν κάμποσα (4 συνήθως και βάλε) δισκάκια μέσα τους, που είναι γεμάτα χαρακιές...Να, σαν αυτά από κάτω.

Όταν εσύ πλακώνεσαι στις γκαζιές, αυτά τα δισκάκια συμπιέζονται και τρίβονται μεταξύ τους, δημιουργώντας μια αντίσταση, που δεν αφήνει τον κινητήριο τροχό, που πάει να σπινιάρει, να το κάνει τόσο εύκολα...Του κόβουν -ας πούμε- τη φόρα και μοιράζουν λίγο πιο δίκαια ανάμεσα στους κινητήριους τροχούς τα γκάζια του κινητήρα. Εξ'ου και τ'όνομά τους: Περιορισμένης Ολίσθησης. Πόσο περιορισμένης; Όσο αντέχει το βαλάντιό σου και η οδηγητική σου μαγκιά...
Γιατί θέλουν ιδιαίτερη εξοικίωση, σε λέω. Μιας και με δαύτα δεν πολυσπινιάρεις, νιώθεις να τραβιέται το ρύγχος του αυτοκινητακίου σου προς το εσωτερικό της στροφής! Όσο γκαζώνεις, τόσο σε τραβάει προς τα μέσα....Έτσι, για να καταλάβεις τι πάει να πει μαγνητική έλξη, δηλαδή....Μ'άλλα λόγια, θέλουν την προπόνηση της Άρκτου, πλην όμως, σου προσφέρουν Tην Εμπειρία.
Βέβαια, υπάρχουν και τα Σαξονίας, όπως είδες, που είναι το ίδιο αποτελεματικά, αλλά, επειδή δεν έχουν τα μοβόρικα εκείνα δισκάκια, αλλά μόνο γρανάζια, πατέντα του Εγγλέζου, είναι πιο φιλικά στη χρήση του μέσου οδηγού.
Μη νομίσετε βέβαια, φίλοι μπροστοκουνίτες (σεβασμός στην πλειοψηφία), ότι αν συναντηθείτε με καμιά πισωκούνα, δεν κινδυνεύετε, γιατί εκεί να δείτε τι γίνεται:

Για RX7, περικαλώ.

Για Μ3. Κάτσε φρόνιμα, Παπαδόπουλεεε....

Αν έχουν οι Φτερούγες; Να με συγχίσεις θες, ρε;

Για Σουμπαρούκλα.

Για Μιτσούμπα. Active Yaw Control το λένε. Αεροπλανικό στο όνομα αλλά και στη λειτουργία.

Όχι απλά έχουν, αλλά είναι και ιδιαίτερα εξελιγμένα και εξοπλισμένα με κάθε λογής ηλεκτρονικό έλεγχο... Νιώσε, λοιπόν, μια ανακούφιση, που σε κερνάνε τσάι (συνήθως) με τόσο χουβαρντιλίκι...

Ένα τέτοιο, λοιπόν, σαν αυτό το γιαπωνέζικο Cusco θα σου πρότεινα να χτυπήσεις, Παπαδόπουλε, αλλιώς μην περιμένεις προκοπή...Τα όρια διευρύνονται με προσπάθεια και οικονομικό κόστος... Άιντε, καλή τοποθέτα!

Ρε συ, 037, αν σου πω ότι, όταν το είχα πρωτογράψει, είχα βάλει chicane; Μετά με φάγαν οι τύψεις, μήπως είναι λάθος, μήπως έτσι προφέρεται ως παχύ 'τσ', όπως chalk, chimney, child, κτλ.,κτλ... Έτσι πήρα την πρωτοβουλία (ατυχώς) να το εκπολιτίσω σε shicane και το αυτοκτόνησα τελείως... Με το συμπάθειο, θα το διορθώσω πάλι...

Το είδα ως ζήτημα οδήγησης, γενικού ενδιαφέροντος... Για τα τεχνικά θέματα έχω κάτι άλλο, αλλά πλακώνω τις σχετικές φωτό σε resize πρώτα...

Τα παραπάνω, παίδες, αφορούν μέχρι και γρήγορη βόλτα, μέχρι και γρήγορο αυτ/το. Από κει και πέρα (π.χ. ροβολάμε 'αέρα-πατέρα' με εργαλείο-τούμπανο) αλλάζει ή μάλλον κάμπτεται η θεωρία. Η δε πρακτική εφαρμογή πάει αλλού...

Οκ... Νομίζω ότι κατάλαβα, μέχρι πού είναι καλά να τις έχω. Θα κοιτάξω να τις συμμορφώνω καλύτερα μελλοντικά...

Kouk, τις πέρασα ένα resize. Για κοίτα τώρα, φορτώνουν πιο εύκολα; Πάντως κι εγώ με dial up είμαι, μη νομίζεις...
Για πες μου, είναι καλύτερα τώρα;

Από το Νοέμβρη του 1957 λειτουργεί η πίστα της Ξερόλιμνης στην Καλιφόρνια της Αμερικανίας, φίλε Συνστρίφτη... Στην αρχή ήταν μικρότερη σε μήκος -μόνο 1,9 μίλια- αλλά από τις αρχές του '80 την επέκτειναν στα 2,2. Ήδη από '95-'96 συζητιέται η περαιτέρω επέκτασή της, για να φιλοξενούνται ανετότερα τα Indycars...

Μιλάμε για έκταση τώρα -όχι αστεία. Φκιαγμένη ανάμεσα στις περιοχές Monterey και Salinas, σε λοφώδες ανάγλυφο, έχει φιλοξενήσει τα τελευταία 50 σχεδόν χρόνια μέγιστα ονόματα αγωνιζoμένων αλλά και αγώνων αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών, ειδικά του Αμερικάνικου Πρωταθλήματος.
Mario Andretti, Jacques Villeneuve και Helio Castroneves έχουν ζωγραφίσει εκεί μέσα...

Εδώ, επί παραδείγματι, βλέπεις την Porsche της κλάσης GT των Lieb και Dumas να ροβολάει προς την καρώ σημαία...

Πάλι πορσικό εδώ, αυτή τη φορά των **Van Overbeek ** (Ολλανδία μυρίζει εδώ...) και Law.

Για να μην αφήσουμε απ'έξω τους γνωστούς και μη εξαιρετέους J.J. Lehto και Werner με το Audi R8.

Μάλλον απλή σε χάραξη η Ξερόλιμνη, αλλά στην πράξη δείχνει διαφορετική...
Βλέπεις, φίλε Συνστρίφτη, στο παραπάνω διάγραμμα εκείνο το 'αγκαθάκι', που το λένε Corkscrew; Ε, άντε γεια! Αυτό είναι όλα money στην ιστορία μας... Για πάρε λίγο μάτι...

Αυτή είναι μια φωτό από τα 1967, όπου παίρνει κανείς μια γεύση από Corkscrew. Πρόκειται για ένα μέτριο chicane από αριστέρα σε δεξιά, το οποίο σε οδηγεί από το μέγιστο υψομετρικά σημείο της πίστας, κατά την είσοδό του, στο ελάχιστο υψομετρικά, κατά την έξοδό του.

Και καλά η έξοδος...Η είσοδος όμως, από κει που έρχεσαι πλακωμένος από παρατεταμένες ευθειοκαμπές, σε αναγκάζει, όχι απλά να μπεις στη μέτρια αριστερή, αλλά και ν'αλλάξεις και... υψόμετρο, μιας και η αριστερή αυτή είναι σαφώς κατηφορική! Και καλά τα σχετικά αδύναμα αυτοκίνητα... Λίγη προσοχή και αντιμετωπίζεται το θέμα. Τα δυνατά όμως, χρειάζονται χειρουργικό χειρισμό, έτσι ώστε, αφ'ενός να μη βρεθούν στον αέρα(!), αλλά και ούτε να 'κόψουν' υπερβολικά και χάσουν άσκοπα χρόνο. Οι δύο Can-Ams, που βλέπεις, φίλε Συνστρίφτη, στην παραπάνω φωτό, σίγουρα θα δυσκολεύτηκαν αρκετά εκεί.

Για του λόγου το αληθές βλέπουμε πάλι το Audi R8 των Lehto-Werner στην Corkscrew. Χαρακτηριστικό το 'βούτηγμα' του αυτοκινήτου κατά την είσοδό του...

Αλλά και τη Zytek των Minassian και Campbell-Walter.

Ακόμη και ο Παγκόσμιος Άγνωστος Strifter αντιμετωπίζει μείζον πρόβλημα να καθαρίσει σωστά το εν λόγω chicane:

...Στο X-box και στο PS2, εννοείται... (τις περισσότερες φορές το 'ισιώνει' το άτιμο, οργώνοντας το διπλανό χωραφάκι, συντομεύει και τη διαδρομή της πίστας και ησυχάζει!)

Όσο γι'αυτήν την πιστάρα της Ξερόλιμνης, φίλε Συνστρίφτη, είναι περισσότερο γνωστή με το κονκισταδόρικο όνομά της:

LAGUNA SECA. Όνομα βαρύ σαν ιστορία...

Από το Νοέμβρη του 1957 λειτουργεί η πίστα της Ξερόλιμνης στην Καλιφόρνια της Αμερικανίας, φίλε Συνστρίφτη... Στην αρχή ήταν μικρότερη σε μήκος -μόνο 1,9 μίλια- αλλά από τις αρχές του '80 την επέκτειναν στα 2,2. Ήδη από '95-'96 συζητιέται η περαιτέρω επέκτασή της, για να φιλοξενούνται ανετότερα τα Indycars...

Μιλάμε για έκταση τώρα -όχι αστεία. Φκιαγμένη ανάμεσα στις περιοχές Monterey και Salinas, σε λοφώδες ανάγλυφο, έχει φιλοξενήσει τα τελευταία 50 σχεδόν χρόνια μέγιστα ονόματα αγωνιζoμένων αλλά και αγώνων αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών, ειδικά του Αμερικάνικου Πρωταθλήματος.
Mario Andretti, Jacques Villeneuve και Helio Castroneves έχουν ζωγραφίσει εκεί μέσα...

Εδώ, επί παραδείγματι, βλέπεις την Porsche της κλάσης GT των Lieb και Dumas να ροβολάει προς την καρώ σημαία...

Πάλι πορσικό εδώ, αυτή τη φορά των **Van Overbeek ** (Ολλανδία μυρίζει εδώ...) και Law.

Για να μην αφήσουμε απ'έξω τους γνωστούς και μη εξαιρετέους J.J. Lehto και Werner με το Audi R8.

Μάλλον απλή σε χάραξη η Ξερόλιμνη, αλλά στην πράξη δείχνει διαφορετική...
Βλέπεις, φίλε Συνστρίφτη, στο παραπάνω διάγραμμα εκείνο το 'αγκαθάκι', που το λένε Corkscrew; Ε, άντε γεια! Αυτό είναι όλα money στην ιστορία μας... Για πάρε λίγο μάτι...

Αυτή είναι μια φωτό από τα 1967, όπου παίρνει κανείς μια γεύση από Corkscrew. Πρόκειται για ένα μέτριο chicane από αριστέρα σε δεξιά, το οποίο σε οδηγεί από το μέγιστο υψομετρικά σημείο της πίστας, κατά την είσοδό του, στο ελάχιστο υψομετρικά, κατά την έξοδό του.

Και καλά η έξοδος...Η είσοδος όμως, από κει που έρχεσαι πλακωμένος από παρατεταμένες ευθειοκαμπές, σε αναγκάζει, όχι απλά να μπεις στη μέτρια αριστερή, αλλά και ν'αλλάξεις και... υψόμετρο, μιας και η αριστερή αυτή είναι σαφώς κατηφορική! Και καλά τα σχετικά αδύναμα αυτοκίνητα... Λίγη προσοχή και αντιμετωπίζεται το θέμα. Τα δυνατά όμως, χρειάζονται χειρουργικό χειρισμό, έτσι ώστε, αφ'ενός να μη βρεθούν στον αέρα(!), αλλά και ούτε να 'κόψουν' υπερβολικά και χάσουν άσκοπα χρόνο. Οι δύο Can-Ams, που βλέπεις, φίλε Συνστρίφτη, στην παραπάνω φωτό, σίγουρα θα δυσκολεύτηκαν αρκετά εκεί.

Για του λόγου το αληθές βλέπουμε πάλι το Audi R8 των Lehto-Werner στην Corkscrew. Χαρακτηριστικό το 'βούτηγμα' του αυτοκινήτου κατά την είσοδό του...

Αλλά και τη Zytek των Minassian και Campbell-Walter.

Ακόμη και ο Παγκόσμιος Άγνωστος Strifter αντιμετωπίζει μείζον πρόβλημα να καθαρίσει σωστά το εν λόγω chicane:

...Στο X-box και στο PS2, εννοείται... (τις περισσότερες φορές το 'ισιώνει' το άτιμο, οργώνοντας το διπλανό χωραφάκι, συντομεύει και τη διαδρομή της πίστας και ησυχάζει!)

Όσο γι'αυτήν την πιστάρα της Ξερόλιμνης, φίλε Συνστρίφτη, είναι περισσότερο γνωστή με το κονκισταδόρικο όνομά της:

LAGUNA SECA. Όνομα βαρύ σαν ιστορία...

Ο ήχος, φίλε Kubiak, ήταν πράγματι κάτι μοναδικό. Τα είχα ακούσει πώς έκαναν σε σχετικό βίντεο στο μαγαζί που είχε παλιά ο Ιαβέρης, το Rally Sport Club...

Τελειώνει, λοιπόν, το Τεχνικό Παν/μιο της Ζυρίχης ο **Ferdinand Piech **και πιάνει αμέσως δουλειά (αρχές του '60) σε μια μικρή -πλην φιλόδοξη- αυτοκινητιστική εταιρία, που έφερε το όνομα του θείου του και δντη της: Porsche AG.
Το 1968 διορίζεται Τεχνικός Δντης στο Πειραματικό Τμήμα Αγώνων της Porsche και αρχίζει να εξελίσσει για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ το ταπεινό από κάθε άποψη Audi 80 της αδελφής εταιρίας Audi NSU.
Μέχρι το 1977 το'χε, ο αθεόφοβος, εξοπλίσει με το 5κύλινδρο μοτέρ και κιβώτιο από τα μεγαλύτερα αδερφάκια του, 100/200, καθώς και 4κούνα, που δεν ήταν και κάτι καινούργιο για την Audi, μιας και ασχολούνταν με δαύτη από το 1976, αν και τη θεωρούσαν τότε όλοι οι κατασκευαστές μόνο σαν κάτι που αφορούσε στην οδήγηση εκτός δρόμου. Άσε που το είχε και υπερτροφοδοτήσει (turbocharged) κιόλας. Βέβαια, εκείνη η 4κούνα ήταν ψιλοπρωτόγονη, μιας και έπρεπε το μεσαίο και το πίσω διαφορικό να μπλοκάρουν χειροκίνητα(!), αλλά σύντομα η Audi το 'γύρισε' σε κεντρικό διαφορικό Torsen (Torque Sensing) και πίσω κλασσικό μπλοκαδούρι διαφορικό.
Ήταν, όντως, μια καινοτόμος ιδέα για την εποχή της, αυτή του Piech: Να 4κουνήσει ένα μπροστοκούνι, πιστεύοντας ότι θα είχε αυτού του είδους η -εκτός δρόμου- εφαρμογή κάποια θετικά αποτελέσματα σε αγώνες! Και μάλιστα, μ'αυτή τη λογική, να μετατρέψει σε Παγκόσμιο πρωταθλητή Ράλλυ το 'ανύπαρκτο' ως τότε 80άρι.
Καταφθάνει, το λοιπόν, το Σωτήριο Έτος 1980, και στο Σαλόνι Αυτ/του Γενεύης σκάει μύτη αυτό:

Το νέο Audi Quattro Coupe. Αν φρίκαραν όλοι; Κατασκευαστές, αγωνιζόμενοι, θεατές και πελάτες; Αστειεύσαι, συνστρίφτη; Εννοείται!
Ως τότε τα αγωνιάρικα αυτοκίνητα έτρεχαν σε άλλες κατηγορίες. Στις λεγόμενες Group 2 και τη δημοφιλέστερη Group 4. Σ'αυτήν την τελευταία απαιτούνταν 400 αυτ/τα τουλάχιστον από τον κατασκευαστή, για να πάρει το αυτ/το πιστοποίηση αγώνα (ομολογκασιόν). Σ'αυτήν ανήκαν τα Lancia Stratos, **Fiat 131 Abarth **(Α, ρε Ιαβέρη παμμέγιστε!) και η Porsche 911, για παράδειγμα.
Μόλις το 1979 η FISA είχε νομιμοποιήσει την 4κούνα για αγώνες κι έτσι, όταν το **Coupe Quattro **, έσκασε μύτη το 1980, ήταν το πρώτο αυτ/το που χρησιμοποιούσε αυτού του είδους την τεχνολογία σε αγώνες:

Είπαμε! Εντυπωσιάστηκαν όλοι! Άρχισαν όμως, και οι κακές γλώσσες:
-Είναι βαρύ!...
-Πού να στρίψει το παπόρι...
-Άσε, είναι αδοκίμαστο...Μην περιμένεις πολλά...
Η ίδια η Audi προτίμησε να απαντήσει πολύ.... μαλακά σ'όλους τους καλοθελητάδες, ανακοινώνοντας ότι τις δύο πρώτες χρονιές, 1980 και 1981, θα τις χρησιμοποιούσε για εξέλιξη και μόνο. Όλοι όμως, κατάλαβαν τι τους περίμενε, γιατί εκείνο το φινλανδικό κουλάδι που είχε προσλάβει η Audi για πλοηγό-οδηγό σε κάποιους αγώνες, ο Hannu Mikkola, 'έριχνε' στους υπόλοιπους αγωνιζόμενους, αν και σε ρυθμό πλοήγησης, μέχρι και 9(!!!) λεπτά. Τ'είπες τώρα, ρε;!

Άσε που με το που μπήκε και στα 1980 στο πρώτο του ράλλυ, στην Αυστρία -και καλά για εξέλιξη- κέρδισε και τον αγώνα! Αγωνιστικό λάβαρο της γερμανικής ομάδας ο θεμελιακός, πανταχού παρών, Mikkola!

Αμ, εκείνο το Γαλλάκι; Η Μιχάλω, ντε! Η Michelle Mouton! Τι ξύλο έριξε στους πάντες τη δοκιμαστική χρονιά 1981 (κέρδισε το San Remo! άκουσον! άκουσον!) Πρώτη και μοναδική φορά, που γυναίκα κατάφερε τέτοιο πράμα...Και το 1982, με κανονική πλέον εμπλοκή της Audi στο ΠΠΡ, κόντεψε να πάρει και τον τίτλο από ένα μανιασμένο Walter Roehrl, ο οποίος έσταζε φαρμάκι για πάρτη της πίσω από την πισωκούνα Ascona του. Όταν, μάλιστα, αυτή τον ξυλοφόρτωσε στο Ακρόπολις '82, ο Γερμανούχτεν, μην αντέχοντας την ήττα από τη Femme Fatale, ανέκραξε το περίφημο: Και μια μαϊμού θα κέρδιζε με τέτοιο αυτοκίνητο!
Α, ρε Μιχάλω χερού!

Τώρα, βέβαια, μη νομίσεις, συνστρίφτη, ότι το Quattro ήταν και απροβλημάτιστο ως αυτοκίνητο: Ήταν υπέρβαρο, μπροστόβαρο, έβγαζε μούτρα για πλάκα και η συμπεριφορά του ήταν 'κάπως', λόγω και του monocoque σασί. Έβγαζε και τα μηχανικά του προβλήματα ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Από τι, νομίζεις, έχασε η Μιχάλω τον τίτλο από τον Roehrl το '82; Από έλλειψη χεριών; Μπα....Σπασμένο κιβώτιο...
Οπότε έρχεται το 1983 και υλοποιούνται από τη FISA τα πολυυποσχόμενα Group A και -κυρίως- Group B. Για να πάρει ομολογκασιόν ένα αυτ/το για την περιβόητη δεύτερη κατηγορία, χρειάζεται τουλάχιστον 200 κομμάτια να κατασκευαστούν από δαύτο. Σκάει, λοιπόν, μύτη το πρώτο πραγματικό Group B εργαλείο: Η **Lancia 037 **(πολιτική της έκδοση η Lancia Rally). Mε σωληνωτό, ελαφρύ σασί, ευέλικτη, δυνατή, πισωκούνα, χωρίς ουσιαστικά μηχανικούς περιορισμούς -ελέω Group B- αντιπαραβάλλεται ανηλεώς με το ευτραφές και δύστροπο και κομμάτι αναξιοπιστούλι Quattro. Μοναδικό σαφές πλεονέκτημα του Γερμανού απέναντί της, η τετρακούνα του, που του χαρίζει πολύ μεγαλύτερη ελκτική πρόσφυση, αν και τεχνολογικά ψιλοϋπολείπεται, μιας και έχει προδιαγραφές Group 4!
Τι κι αν προσπάθησε το Σουηδόνι, ο επιλεγόμενος 'Πατερούλης', **Stig Blomkvist **(=Λουλουδοκότσανος, έχω και αυτόγραφό του, ρεεεεε!), οδηγώντας με θεαματικές γωνίες, στρίβοντας πολλά μέτρα πριν τη στροφή, βγάζοντας εσωτερικό τροχό σε γκρέμια, λες και οδηγούσε πισωκούνα... Τα μηχανικά προβλήματα του Γερμανού, έδωσαν τον τίτλο στην Ιταλίδα. Ο Blomkvist, πάντως, άφησε επόχα εκείνη τη χρονιά.

Φορτώνει στο κρανίο η Audi και επιστρέφει με ανανεωμένο όπλο το 1984! 12,6 ίντσες κοντύτερο μεταξόνιο! Λες και έχουν αφαιρέσει το μεσαίο τμήμα από το παλιότερο κουπέ, είπαν τ'Αμερικανάκια στο Road & Track.

Δίκιο δεν είχαν; Τεράστια κομμάτια προβόλων να κρέμονται μπρος και πίσω από τ'αυτοκίνητο, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να το κάνουν πιο ρυθμίσιμο στη συμπεριφορά του. Το βολτίσιο, που βλέπεις στη φωτό, συνστρίφτη, έβγαζε 305 αλόγατα από 2.133 κ. εκ., οπότε μη σου κάνει εντύπωση που το αγωνιάρικο, το λεγόμενο Sport Quattro A2, το 'κοντό', απέδιδε σε πρώτη φάση 450 αλόγατα, είχε 6άρι κιβώτιο και αμάξωμα από κέβλαρ. Κάργα Group B πια.

Εμ, με τέτοιο εργαλείο πλέον, αν και ακόμα δυσκολοοδήγητο, πώς να μην κερδίσει το νταμπλ το 1984 ο Λουλουδοκότσανος; Και τίτλο οδηγών και κατασκευαστών ο απίστευτος.
Ευτυχώς, γιατί κι άλλα εργαλεία Group B κάνουν σιγά-σιγά την παρουσία τους. Εκείνη τη χρονιά σκάει μύτη το **Peugeot 205 T16 **με ασύλληπτο κουλάδι για οδηγό, τον Ari Vatanen. Δύσκολα τα πράματα, δηλαδή. To 1985 το Γαλλάκι ξυλοφορτώνει τους πάντες και σα να μην έφτανε κι αυτό, σκάνε μύτη οι τετρακούνες **Lancia S4 **(με υπερσυμπιεστή και υπερτροφοδότη, περικαλώ), το **Ford RS200 (άλλο απίστευτο, πρακτικά μη οδηγήσιμο κτήνος) και το Metro 6R4. Έπηξε ο τόπος στο Group B.
Ες απάντηση όλων αυτών η Audi κατεβάζει το, επίσης κτηνώδες, ** Sport Quattro S1.

Τα άλογα ξεπερνούν κατά περίσταση τα 550, οι φτερούγες, όπως σ'όλα τα **Group B ** της εποχής, προσπαθούν να κρατήσουν τα αυτ/τα στο έδαφος, λίγοι παγκόσμιοι χεράδες μπορούν να τα κουλαντρίσουν και οι θεατές φρικάρουν με αυτά που βλέπουν! Για να πάρουμε χαμπάρι για τι γκάζια μιλάμε, φίλοι συνστρίφτες, σας λέω ότι ο χεράς Henri Toivonen, κάνοντας ΜΕ το συνοδηγό του, Sergio Cresto, μερικούς γύρους στην πίστα Φ1 του Εστορίλ το 1986 με Lancia S4, έφερε χρόνο, που θα τον κατέτασσε 6ο στο γκραν-πρι εκείνης της χρονιάς!!! Understand??? Πρακτικά, τα μάτια των οδηγών ράλυ τότε, δεν είχαν το χρονικό περιθώριο να ρυθμίσουν την εστίασή τους σωστά από στρόφα σε στρόφα... Ας κάνουμε τουμπεκί, το λοιπόν, γιατί δε μας πολυπαίρνει...
Το S1 και αργότερα το S2, σε ειδικότερες εκδόσεις, ξυλοφόρτωσαν τους πάντες στην αντρίκια ανάβαση του Colorado Springs, το Pike's Peak.

Στα 1984 και 1985 με τη Μιχάλω (νίκησε τη δεύτερη φορά με ρεκόρ!), στα 1986 με τον Αμερικάνο Bobby Unser (ρεκόρ-κάτι θυμίζει τ'όνομα, ε;;)) και στα 1987 με τον Walter Roehrl (πάλι ρεκόρ). Αλλά και '82-'83 με τον πιο φημισμένο Αμερικάνο ράλυμαν, τον John Buffum, που είχε έρθει 6ος γενικής.

Για πάνω από 600 άλογα, μιλάμε ότι έβγαζαν τα S1-S2 στο αμερικάνικο παλιο-βούνι.

Δυστυχώς, το αναπόφευκτο συνέβη: Οικτρά ατυχήματα, με πρώτο του **Joaquim Santos **με RS200 στην Πορτογαλία του '86, που, για ν'αποφύγει κάποιους ενθουσιώδεις θεατές, καθάρισε 3 άλλους και τραυμάτισε 12άδες, και πάλι την ίδια αποφράδα χρονιά, στην Κορσική, όταν 'βγαίνουν' οι Toivonen-Cresto και απανθρακώνονται φρικτά, κάνουν τη FISA να αντιδράσει σπασμωδικά και, αντί να αυξήσει δραματικά την παθητική ασφάλεια του Group B, το καταργεί!
Η φάση είναι ότι τω καιρώ εκείνω η Audi είχε μόλις κατασκευάσει Quattro με πάνω από 1000 ίππους!!! Όσοι πρόλαβαν να το τεστάρουν, είπαν ότι ήταν πλήρως ανοδηγήσιμο!
Κι αν πέρασε, αγαπητέ συνστρίφτη, η ηρωική εποχή του Group B, ο θρύλος του **Audi Quattro Sport **παραμένει.
Έγινε Τέχνη:

Έγινε παιχνίδι:

Και γίνεται σίγουρα θέμα συζήτησης ανάμεσά μας... Και για πολύν καιρό
ακόμα...

Τελειώνει, λοιπόν, το Τεχνικό Παν/μιο της Ζυρίχης ο **Ferdinand Piech **και πιάνει αμέσως δουλειά (αρχές του '60) σε μια μικρή -πλην φιλόδοξη- αυτοκινητιστική εταιρία, που έφερε το όνομα του θείου του και δντη της: Porsche AG.
Το 1968 διορίζεται Τεχνικός Δντης στο Πειραματικό Τμήμα Αγώνων της Porsche και αρχίζει να εξελίσσει για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ το ταπεινό από κάθε άποψη Audi 80 της αδελφής εταιρίας Audi NSU.
Μέχρι το 1977 το'χε, ο αθεόφοβος, εξοπλίσει με το 5κύλινδρο μοτέρ και κιβώτιο από τα μεγαλύτερα αδερφάκια του, 100/200, καθώς και 4κούνα, που δεν ήταν και κάτι καινούργιο για την Audi, μιας και ασχολούνταν με δαύτη από το 1976, αν και τη θεωρούσαν τότε όλοι οι κατασκευαστές μόνο σαν κάτι που αφορούσε στην οδήγηση εκτός δρόμου. Άσε που το είχε και υπερτροφοδοτήσει (turbocharged) κιόλας. Βέβαια, εκείνη η 4κούνα ήταν ψιλοπρωτόγονη, μιας και έπρεπε το μεσαίο και το πίσω διαφορικό να μπλοκάρουν χειροκίνητα(!), αλλά σύντομα η Audi το 'γύρισε' σε κεντρικό διαφορικό Torsen (Torque Sensing) και πίσω κλασσικό μπλοκαδούρι διαφορικό.
Ήταν, όντως, μια καινοτόμος ιδέα για την εποχή της, αυτή του Piech: Να 4κουνήσει ένα μπροστοκούνι, πιστεύοντας ότι θα είχε αυτού του είδους η -εκτός δρόμου- εφαρμογή κάποια θετικά αποτελέσματα σε αγώνες! Και μάλιστα, μ'αυτή τη λογική, να μετατρέψει σε Παγκόσμιο πρωταθλητή Ράλλυ το 'ανύπαρκτο' ως τότε 80άρι.
Καταφθάνει, το λοιπόν, το Σωτήριο Έτος 1980, και στο Σαλόνι Αυτ/του Γενεύης σκάει μύτη αυτό:

Το νέο Audi Quattro Coupe. Αν φρίκαραν όλοι; Κατασκευαστές, αγωνιζόμενοι, θεατές και πελάτες; Αστειεύσαι, συνστρίφτη; Εννοείται!
Ως τότε τα αγωνιάρικα αυτοκίνητα έτρεχαν σε άλλες κατηγορίες. Στις λεγόμενες Group 2 και τη δημοφιλέστερη Group 4. Σ'αυτήν την τελευταία απαιτούνταν 400 αυτ/τα τουλάχιστον από τον κατασκευαστή, για να πάρει το αυτ/το πιστοποίηση αγώνα (ομολογκασιόν). Σ'αυτήν ανήκαν τα Lancia Stratos, **Fiat 131 Abarth **(Α, ρε Ιαβέρη παμμέγιστε!) και η Porsche 911, για παράδειγμα.
Μόλις το 1979 η FISA είχε νομιμοποιήσει την 4κούνα για αγώνες κι έτσι, όταν το **Coupe Quattro **, έσκασε μύτη το 1980, ήταν το πρώτο αυτ/το που χρησιμοποιούσε αυτού του είδους την τεχνολογία σε αγώνες:

Είπαμε! Εντυπωσιάστηκαν όλοι! Άρχισαν όμως, και οι κακές γλώσσες:
-Είναι βαρύ!...
-Πού να στρίψει το παπόρι...
-Άσε, είναι αδοκίμαστο...Μην περιμένεις πολλά...
Η ίδια η Audi προτίμησε να απαντήσει πολύ.... μαλακά σ'όλους τους καλοθελητάδες, ανακοινώνοντας ότι τις δύο πρώτες χρονιές, 1980 και 1981, θα τις χρησιμοποιούσε για εξέλιξη και μόνο. Όλοι όμως, κατάλαβαν τι τους περίμενε, γιατί εκείνο το φινλανδικό κουλάδι που είχε προσλάβει η Audi για πλοηγό-οδηγό σε κάποιους αγώνες, ο Hannu Mikkola, 'έριχνε' στους υπόλοιπους αγωνιζόμενους, αν και σε ρυθμό πλοήγησης, μέχρι και 9(!!!) λεπτά. Τ'είπες τώρα, ρε;!

Άσε που με το που μπήκε και στα 1980 στο πρώτο του ράλλυ, στην Αυστρία -και καλά για εξέλιξη- κέρδισε και τον αγώνα! Αγωνιστικό λάβαρο της γερμανικής ομάδας ο θεμελιακός, πανταχού παρών, Mikkola!

Αμ, εκείνο το Γαλλάκι; Η Μιχάλω, ντε! Η Michelle Mouton! Τι ξύλο έριξε στους πάντες τη δοκιμαστική χρονιά 1981 (κέρδισε το San Remo! άκουσον! άκουσον!) Πρώτη και μοναδική φορά, που γυναίκα κατάφερε τέτοιο πράμα...Και το 1982, με κανονική πλέον εμπλοκή της Audi στο ΠΠΡ, κόντεψε να πάρει και τον τίτλο από ένα μανιασμένο Walter Roehrl, ο οποίος έσταζε φαρμάκι για πάρτη της πίσω από την πισωκούνα Ascona του. Όταν, μάλιστα, αυτή τον ξυλοφόρτωσε στο Ακρόπολις '82, ο Γερμανούχτεν, μην αντέχοντας την ήττα από τη Femme Fatale, ανέκραξε το περίφημο: Και μια μαϊμού θα κέρδιζε με τέτοιο αυτοκίνητο!
Α, ρε Μιχάλω χερού!

Τώρα, βέβαια, μη νομίσεις, συνστρίφτη, ότι το Quattro ήταν και απροβλημάτιστο ως αυτοκίνητο: Ήταν υπέρβαρο, μπροστόβαρο, έβγαζε μούτρα για πλάκα και η συμπεριφορά του ήταν 'κάπως', λόγω και του monocoque σασί. Έβγαζε και τα μηχανικά του προβλήματα ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Από τι, νομίζεις, έχασε η Μιχάλω τον τίτλο από τον Roehrl το '82; Από έλλειψη χεριών; Μπα....Σπασμένο κιβώτιο...
Οπότε έρχεται το 1983 και υλοποιούνται από τη FISA τα πολυυποσχόμενα Group A και -κυρίως- Group B. Για να πάρει ομολογκασιόν ένα αυτ/το για την περιβόητη δεύτερη κατηγορία, χρειάζεται τουλάχιστον 200 κομμάτια να κατασκευαστούν από δαύτο. Σκάει, λοιπόν, μύτη το πρώτο πραγματικό Group B εργαλείο: Η **Lancia 037 **(πολιτική της έκδοση η Lancia Rally). Mε σωληνωτό, ελαφρύ σασί, ευέλικτη, δυνατή, πισωκούνα, χωρίς ουσιαστικά μηχανικούς περιορισμούς -ελέω Group B- αντιπαραβάλλεται ανηλεώς με το ευτραφές και δύστροπο και κομμάτι αναξιοπιστούλι Quattro. Μοναδικό σαφές πλεονέκτημα του Γερμανού απέναντί της, η τετρακούνα του, που του χαρίζει πολύ μεγαλύτερη ελκτική πρόσφυση, αν και τεχνολογικά ψιλοϋπολείπεται, μιας και έχει προδιαγραφές Group 4!
Τι κι αν προσπάθησε το Σουηδόνι, ο επιλεγόμενος 'Πατερούλης', **Stig Blomkvist **(=Λουλουδοκότσανος, έχω και αυτόγραφό του, ρεεεεε!), οδηγώντας με θεαματικές γωνίες, στρίβοντας πολλά μέτρα πριν τη στροφή, βγάζοντας εσωτερικό τροχό σε γκρέμια, λες και οδηγούσε πισωκούνα... Τα μηχανικά προβλήματα του Γερμανού, έδωσαν τον τίτλο στην Ιταλίδα. Ο Blomkvist, πάντως, άφησε επόχα εκείνη τη χρονιά.

Φορτώνει στο κρανίο η Audi και επιστρέφει με ανανεωμένο όπλο το 1984! 12,6 ίντσες κοντύτερο μεταξόνιο! Λες και έχουν αφαιρέσει το μεσαίο τμήμα από το παλιότερο κουπέ, είπαν τ'Αμερικανάκια στο Road & Track.

Δίκιο δεν είχαν; Τεράστια κομμάτια προβόλων να κρέμονται μπρος και πίσω από τ'αυτοκίνητο, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να το κάνουν πιο ρυθμίσιμο στη συμπεριφορά του. Το βολτίσιο, που βλέπεις στη φωτό, συνστρίφτη, έβγαζε 305 αλόγατα από 2.133 κ. εκ., οπότε μη σου κάνει εντύπωση που το αγωνιάρικο, το λεγόμενο Sport Quattro A2, το 'κοντό', απέδιδε σε πρώτη φάση 450 αλόγατα, είχε 6άρι κιβώτιο και αμάξωμα από κέβλαρ. Κάργα Group B πια.

Εμ, με τέτοιο εργαλείο πλέον, αν και ακόμα δυσκολοοδήγητο, πώς να μην κερδίσει το νταμπλ το 1984 ο Λουλουδοκότσανος; Και τίτλο οδηγών και κατασκευαστών ο απίστευτος.
Ευτυχώς, γιατί κι άλλα εργαλεία Group B κάνουν σιγά-σιγά την παρουσία τους. Εκείνη τη χρονιά σκάει μύτη το **Peugeot 205 T16 **με ασύλληπτο κουλάδι για οδηγό, τον Ari Vatanen. Δύσκολα τα πράματα, δηλαδή. To 1985 το Γαλλάκι ξυλοφορτώνει τους πάντες και σα να μην έφτανε κι αυτό, σκάνε μύτη οι τετρακούνες **Lancia S4 **(με υπερσυμπιεστή και υπερτροφοδότη, περικαλώ), το **Ford RS200 (άλλο απίστευτο, πρακτικά μη οδηγήσιμο κτήνος) και το Metro 6R4. Έπηξε ο τόπος στο Group B.
Ες απάντηση όλων αυτών η Audi κατεβάζει το, επίσης κτηνώδες, ** Sport Quattro S1.

Τα άλογα ξεπερνούν κατά περίσταση τα 550, οι φτερούγες, όπως σ'όλα τα **Group B ** της εποχής, προσπαθούν να κρατήσουν τα αυτ/τα στο έδαφος, λίγοι παγκόσμιοι χεράδες μπορούν να τα κουλαντρίσουν και οι θεατές φρικάρουν με αυτά που βλέπουν! Για να πάρουμε χαμπάρι για τι γκάζια μιλάμε, φίλοι συνστρίφτες, σας λέω ότι ο χεράς Henri Toivonen, κάνοντας ΜΕ το συνοδηγό του, Sergio Cresto, μερικούς γύρους στην πίστα Φ1 του Εστορίλ το 1986 με Lancia S4, έφερε χρόνο, που θα τον κατέτασσε 6ο στο γκραν-πρι εκείνης της χρονιάς!!! Understand??? Πρακτικά, τα μάτια των οδηγών ράλυ τότε, δεν είχαν το χρονικό περιθώριο να ρυθμίσουν την εστίασή τους σωστά από στρόφα σε στρόφα... Ας κάνουμε τουμπεκί, το λοιπόν, γιατί δε μας πολυπαίρνει...
Το S1 και αργότερα το S2, σε ειδικότερες εκδόσεις, ξυλοφόρτωσαν τους πάντες στην αντρίκια ανάβαση του Colorado Springs, το Pike's Peak.

Στα 1984 και 1985 με τη Μιχάλω (νίκησε τη δεύτερη φορά με ρεκόρ!), στα 1986 με τον Αμερικάνο Bobby Unser (ρεκόρ-κάτι θυμίζει τ'όνομα, ε;;)) και στα 1987 με τον Walter Roehrl (πάλι ρεκόρ). Αλλά και '82-'83 με τον πιο φημισμένο Αμερικάνο ράλυμαν, τον John Buffum, που είχε έρθει 6ος γενικής.

Για πάνω από 600 άλογα, μιλάμε ότι έβγαζαν τα S1-S2 στο αμερικάνικο παλιο-βούνι.

Δυστυχώς, το αναπόφευκτο συνέβη: Οικτρά ατυχήματα, με πρώτο του **Joaquim Santos **με RS200 στην Πορτογαλία του '86, που, για ν'αποφύγει κάποιους ενθουσιώδεις θεατές, καθάρισε 3 άλλους και τραυμάτισε 12άδες, και πάλι την ίδια αποφράδα χρονιά, στην Κορσική, όταν 'βγαίνουν' οι Toivonen-Cresto και απανθρακώνονται φρικτά, κάνουν τη FISA να αντιδράσει σπασμωδικά και, αντί να αυξήσει δραματικά την παθητική ασφάλεια του Group B, το καταργεί!
Η φάση είναι ότι τω καιρώ εκείνω η Audi είχε μόλις κατασκευάσει Quattro με πάνω από 1000 ίππους!!! Όσοι πρόλαβαν να το τεστάρουν, είπαν ότι ήταν πλήρως ανοδηγήσιμο!
Κι αν πέρασε, αγαπητέ συνστρίφτη, η ηρωική εποχή του Group B, ο θρύλος του **Audi Quattro Sport **παραμένει.
Έγινε Τέχνη:

Έγινε παιχνίδι:

Και γίνεται σίγουρα θέμα συζήτησης ανάμεσά μας... Και για πολύν καιρό
ακόμα...