Posts made by strifter

Όντως. Εμένα στις 5.600 πέφτει σε τοίχο, όπως και μαμίσιο. Φορτώνει από 2.000, αλλά κρεμάει και νωρίς.

Κι όμως είναι έτσι, όπως τα διαβάζεις. Κι εγώ ήμουν δύσπιστος στην αρχή, μέχρι που είδα δυναμομετρήσεις κάμποσες.
Η ίδια η Revo, μόνο με πρόγραμμα και τίποτ'άλλο, δηλώνει 207/32.
4άρι που φόραγε ακριβώς τα δικά μου πράγματα, μετρήθηκε στο ΤΑΤ (πρώην VAMAG) 202/35!!!
Παίρνει ροπές ο 20VT, άσε...
Σκέψου ότι 4άρι από Σκύρο, με φουλ εξάτμιση και ιντερκούλερ μεγαλύτερο, με το πρόγραμμα της Revo, έβγαλε 223/38!!
Βέβαια, για να πούμε και την άλλη πλευρά του νομίσματος, σηκώνει πιέσεις 1,4 bar χωρίς εξάτμα, όπως είμαι εγώ και 1,6 bar με εξάτμα! Αμ, πώς για;

Το κλασσικό πρόγραμμα της Revo Technik, φίλε, με άλλη σκάστρα, κλειστού τύπου, της Forge, φιλτράκι αέρα και ηλεκτροβαλβίδα ρύθμισης πίεσης του τούρμπακα από Cupra. Μέχρι εκεί, γιατί ξεμείναμε λεφτικώς. Αν και δεν έχω δυναμομετρήσει ο ίδιος, κρίνοντας από τα λεγόμενα της Revo, αλλά και από δυναμομετρήσεις άλλων, παίζει γύρω στα 205 άλογα και 32(!) κιλά ρόπα...

Είναι και τα ελαστικά παρεμβύσματα, βρε παιδιά, (silent blocks ή σινεμπλόκ, βαρβαριστί), που παίζουν σημαντικό ρόλο στην όλη ενδοτικότητα της ανάρτησης. Ξέρουμε αν φοράνε τα ίδια;

Εγώ έχω να παρατηρήσω -πέρα από τις πολλές σωστές απόψεις των προλαλησάντων- ότι, όπου να'ναι, θα σκάσει μύτη το Λεόν FR.
Μιας και οι προδιαγραφές απόδοσης των μοτέρ, σ'αυτήν την περίπτωση, θα είναι πιο κοντά η μία στην άλλη , θα παρακαλούσα τους 4Τ να ξανασβερκώσουν RS και FR για άλλο ένα συγκριτικό...
Είμαι σίγουρος ότι αυτή τη φορά, όπου και να γείρει η ζυγαριά, θα γείρει -εκ των πραγμάτων- αφήνοντας λιγότερα περιθώρια προς συζήτηση (ή έστω αμφισβήτηση).

41 προς 42 και δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω.

Έχει τίποτα κενά οργανικά η Κεφαλλονιά, φίλε;

Όχι ότι είναι και απλό πράμα, όταν την έχεις 'δει' απόλυτος κουλερασιτέχνης.
Αρχίζοντας από το υπόβαθρο, ήτοι βάσεις μοτέρ-κιβωτίου και σινεμπλόκ: Στις μεν βάσεις, ό,τι καλυτερότερο το βρήκα από τ'Αμερικανάκια. Έχουν τα 3 κομμάτια μοτέρ-κιβωτίου που χρειάζεται η Λεόνα.

Αυτή είναι του κιβωτίου...

Αυτή είναι του μοτέρ από κάτω...

Κι'αυτή είναι του μοτέρ από το πλάι...

Από κει και πέρα, στα σινεμπλόκ, ΔΕΝ έπαίξα με τη γνωστή και διαδεδομένη μάρκα, γιατί δεν αντέχουν για πολύ. Εμένα με είχαν πληροφορήσει ότι κρατάνε για 10.000 χλμ., αλλά με 2-3 ' Σούνια', το ένα των πίσω ψαλιδιών παρέδωσε το πνεύμα, οπότε τα πέταξα όλα και αντικατέστησα όλα τα πίσω (6 φοράω εγώ πίσω) με μεταλλικά, από πολύ συγκεκριμένο κράμα και με πλαϊνούς γρασαδόρους...

Όσο για μπροστά, μπορεί να βασιστεί κάποιος στα ψαλίδια+ball joints από S3 (ή και από Cupra, αν είναι παρόμοια, αν κι'εγώ έβαλα από S3).

Μπροστινή και πισινή αντ/κές από R32 4ης γενιάς, κλασική λύση δα, που είναι 3 χλστ. παχύτερες από αυτές που φόραγα.

Μπάρα μπροστινών θόλων και γέφυρας από κάτω, από S3 ξανά.

Όσον αφορά στην ανάρτηση, αυτή καθ'αυτή, η PSS9 με άλλα, στενά ελατήρια, σαφώς υπερδιπλάσιων λιμπρών από τα δικά της, μπρος και πίσω, προσπαθεί να συμμαζέψει τον ασυμμάζευτο...

Απ'ό,τι βλέπετε, φίλοι Συνστρίφτες, χτύπησα και ρυθμιζόμενα top mounts της Apex, για WRX STI, παρακαλώ, τα οποία με σχετικά λίγες μετατροπές (με πολλές για 4κούνες Λεόνες), σου δίνουν και σεβαστά camber-caster.

Εδώ βλέπετε τη διαμόρφωση του δεξιού θόλου....

Κι'εδώ του αριστερού...

Ύστερα απ'όλα αυτά, δεν περιμένουμε, βέβαια, φίλοι Συνστρίφτες, βελούδινη αίσθηση κύλισης, παντελή έλλειψη θορύβων και απουσία κραδασμών... Μπορούμε όμως, να περιμένουμε ότι θα βολτάρουμε ένα rallye πολυτελείας!
Εξ'άλλου, μεγάλα παιδιά είμαστε και κάποτε πρέπει να το χωνέψουμε: Κρατήματα και 'βελούδο' είναι έννοιες που ΔΕΝ συμβαδίζουν. Διαλέγουμε και παίρνουμε, ανάλογα με τις προτεραιότητές του ο καθείς...

Όχι ότι είναι και απλό πράμα, όταν την έχεις 'δει' απόλυτος κουλερασιτέχνης.
Αρχίζοντας από το υπόβαθρο, ήτοι βάσεις μοτέρ-κιβωτίου και σινεμπλόκ: Στις μεν βάσεις, ό,τι καλυτερότερο το βρήκα από τ'Αμερικανάκια. Έχουν τα 3 κομμάτια μοτέρ-κιβωτίου που χρειάζεται η Λεόνα.

Αυτή είναι του κιβωτίου...

Αυτή είναι του μοτέρ από κάτω...

Κι'αυτή είναι του μοτέρ από το πλάι...

Από κει και πέρα, στα σινεμπλόκ, ΔΕΝ έπαίξα με τη γνωστή και διαδεδομένη μάρκα, γιατί δεν αντέχουν για πολύ. Εμένα με είχαν πληροφορήσει ότι κρατάνε για 10.000 χλμ., αλλά με 2-3 ' Σούνια', το ένα των πίσω ψαλιδιών παρέδωσε το πνεύμα, οπότε τα πέταξα όλα και αντικατέστησα όλα τα πίσω (6 φοράω εγώ πίσω) με μεταλλικά, από πολύ συγκεκριμένο κράμα και με πλαϊνούς γρασαδόρους...

Όσο για μπροστά, μπορεί να βασιστεί κάποιος στα ψαλίδια+ball joints από S3 (ή και από Cupra, αν είναι παρόμοια, αν κι'εγώ έβαλα από S3).

Μπροστινή και πισινή αντ/κές από R32 4ης γενιάς, κλασική λύση δα, που είναι 3 χλστ. παχύτερες από αυτές που φόραγα.

Μπάρα μπροστινών θόλων και γέφυρας από κάτω, από S3 ξανά.

Όσον αφορά στην ανάρτηση, αυτή καθ'αυτή, η PSS9 με άλλα, στενά ελατήρια, σαφώς υπερδιπλάσιων λιμπρών από τα δικά της, μπρος και πίσω, προσπαθεί να συμμαζέψει τον ασυμμάζευτο...

Απ'ό,τι βλέπετε, φίλοι Συνστρίφτες, χτύπησα και ρυθμιζόμενα top mounts της Apex, για WRX STI, παρακαλώ, τα οποία με σχετικά λίγες μετατροπές (με πολλές για 4κούνες Λεόνες), σου δίνουν και σεβαστά camber-caster.

Εδώ βλέπετε τη διαμόρφωση του δεξιού θόλου....

Κι'εδώ του αριστερού...

Ύστερα απ'όλα αυτά, δεν περιμένουμε, βέβαια, φίλοι Συνστρίφτες, βελούδινη αίσθηση κύλισης, παντελή έλλειψη θορύβων και απουσία κραδασμών... Μπορούμε όμως, να περιμένουμε ότι θα βολτάρουμε ένα rallye πολυτελείας!
Εξ'άλλου, μεγάλα παιδιά είμαστε και κάποτε πρέπει να το χωνέψουμε: Κρατήματα και 'βελούδο' είναι έννοιες που ΔΕΝ συμβαδίζουν. Διαλέγουμε και παίρνουμε, ανάλογα με τις προτεραιότητές του ο καθείς...

Ωραία η Κεφαλλονιά...

Εμένα θα μου επιτρέψετε, όσον αφορά στα ξωτικά κουπέ, να μην παρεκκλίνω της βασικής μου προτίμησης: Murcielago R-GT.
Γιατί, όπως λέει και το λαϊκό άσμα:
Η Λάμπω κάνει πόλεμο με νύφες και μ'αγγόνια, ωρέ!

Όντως! Το είχα διαπιστώσει και γω, 5 χρόνια εκεί... Υπερστροφές ισχύος στις εξόδους στροφών. Σε μικρή έκταση βέβαια, αλλά σαφώς αισθητές!

Για εδώ που ζούμε, το γρηγορότερο από τα 4 είναι το Έβο. Συνεπώς...

Καλά... Μόλις την αγοράσω τη Murcielago, μη μου ζητήσει κανείς βόλτα...

Εγώ πάλι, έχω ένα Λεό4. Με 16.500 χλμ. περίπου. Α, καλό...

Στους αιώνες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, τότε που ήμαστε παμμέγιστοι και η Μεσόγειος ήταν η mare nostrum, η θάλασσά μας, όπως θα έλεγαν και οι Ρωμαίοι Λατίνοι, την είχαμε περικλείσει με τα σύνορά μας και όλες τις άλλες εθνότητες μέσα σ'αυτά από παντού. Σα μια λίμνη.
Η συνοριογραμμή μας ατέλειωτη. Οι εχθροί μας πολλοί και δυνατοί. Καταφέραμε όμως να επιζήσουμε ως Βυζάντιο για 1100 περίπου χρόνια! Ρεκόρ, που καμιά άλλη αυτοκρατορία με εθνική επίγνωση και συνείδηση σ'αυτόν εδώ τον πλανήτη δεν έχει καταφέρει να σπάσει ως σήμερα.
Οι λόγοι που τα καταφέραμε πολλοί. Ένας από τους βασικότατους: Οι παλικαράδες, οι πολεμισταράδες, οι λεβέντες, οι ατρόμητοι, οι τρομακτικοί σε εμφάνιση, που φύλαγαν δια βίου τα Άκρα. Τα σύνορά μας. Εξ'ου και τ'όνομά τους: Οι Ακρίτες.
Η γενναιότητά τους μέσα στα δύσκολα εκείνα χρόνια απαράμιλλη. Η λαϊκή μούσα -τα δημοτικά τραγούδια και ποιήματα της εποχής- τους τίμησε γι αυτό και με το παραπάνω μάλιστα. Ακόμα και οι υπερβολές που συναντά κανείς για πάρτη τους μέσα στην ανθολογία της Ακριτικής Εποποιίας έχει μία βάση. Από κάπου, από κάποια πραγματικά γεγονότα πήγασε. Όχι μόνο από τη φαντασία του λαού, που -ούτως ή άλλως- τους ένιωθε ως προστάτες του.
Για να ρθούμε και στα δικά μας...Ξέρετε ποιος ήταν ο αχώριστος σύντροφός τους; Αυτός που είχαν πάντα μαζί στη μάχη, που πολεμούσε και ο ίδιος, που τους ανταγωνιζόταν με επιτυχία σε κατορθώματα και που τον φρόντιζαν καλύτερα κι απ'τον εαυτό τους; Τ'άλογά τους! Άλογα ασύλληπτα γρήγορα, άγρια και δυνατά (σύμφωνα με τις περιγραφές των Ακριτικών Τραγουδιών), που συμπλήρωναν με τον καλύτερο τρόπο τις πολεμικές ικανότητες των αφεντικών τους. Οι επιλεγόμενοι Μαύροι. Τα μονόχρωμα (μαύρα) άλογα ήταν δείγμα ποιοτικής ράτσας. Αργότερα επικράτησε ως 'μαύρος' το κάθε καλό, δυνατό, γρήγορο άλογο.

Στο παρακάτω απόσπασμα τρείς αδερφικοί φίλοι, Ακρίτες αγριόμαγκες, το'χουν στρώσει στο φαγητό και τ'άλογά τους περιμένουν παραδίπλα. Τρώνε κι αυτά. Η δική τους τροφή υποδηλώνει το ποιόν τους:

Ο Γιάννης μικρότερος κι Αλέξης ο μεγάλος
και το μικρό Βλαχόπουλο αντάμα τρων και πίνουν
κι αντάμα ξεφαντώνουνε και γλυκοχαιρετιούνται,
κι αντάμα 'χουν τις μαύρους τους σ'ένα σταύλο δεμένους.

Του Γιάννη τρώει τα σίδερα,

τ'Αλέξη τα λιθάρια,

και του μικρού Βλαχόπουλου τα δέντρα ξεριζώνει.

Σε μια άλλη περίπτωση συναντάμε τη χήρα μάνα, να συμβουλεύει τον αγαπημένο της Ακρίτα γιο, ποιο απ'όλα τα άλογα που έχουν, θα'ταν καλύτερα να πάρει για την τσάρκα του:

Τι συλλογιέσαι, Κωνσταντή, τι βάνεις με το νου σου;
Τέσσερις μαύρους έχουμε κι όποιος σ'αρέσει, πάρε.

Θέλεις το ρούσον έπαρε,

θέλεις το μαυρομάτη,

θέλεις τον ασπροπόδαρο, που'ναι και παιχνιδιάρης.

Μ'αυτόν το **γρίβα το φονιά **μην πας και τον σελώσεις.
Απ'άντρα χήρα μ'έκανε, κι από παιδιά καημένη.

Εδώ πάλι συναντάμε τον Ακρίτα να ζητά από το αγαπημένο του άλογο να κάνει κάποιο δύσκολο επιχείρημα. Το παινεύει και του μιλά τρυφερά. Μέχρι και τα στολίδια της αγαπημένης του σκοπεύει να του χαλαλίσει:

'Μαύρε μου γοργογόνατε κι ανεμοκυκλοπόδη,
πολλές φορές με γλύτωσες από βαρειές φορτούνες
κι αν με γλυτώσεις κι απ'αυτή, θα σε μαλαματώσω,
τα τέσσερά σου πέταλα χρυσά θα σου τα κάνω,
τα δαχτυλίδια της ξανθής σκάλες και χαλινάρια.'

Και κάτι κλασικό: Εχθροί κυνηγούν τον Ακρίτα με τα δικά τους άλογα. Αδύνατον όμως, να τον πλησιάσουν καν. Όσοι από αυτούς διέθεταν γρήγορο άλογο, μπόρεσαν να δουν τη σκόνη από τ'άλογο του Ακρίτα. Όσοι διέθεταν αργό άλογο ούτε τη σκόνη του Ακρίτα δεν μπορούσαν δουν.

Ο που'χε μαύρο γρήγορο, είδε τον κουρνιαχτό του,
κι ο που'χε μαύρο κι είν' οκνός μηδέ τον κουρνιαχτό του.

Τι εργαλεία σήμερα και ποιοι οδηγοί θεωρούνται ανάλογοι εκείνων των καβαλαραίων και κείνων των αλόγων; Ο πήχης ήταν και παραμένει ψηλά!

Στη γειτονιά μου είναι η αντ/πεία της Μάζντα. Όταν ήρθε το καινούργιο ΜΧ-5 -και μάλιστα το συλλεκτικό- τράβηξα μεγάλο καημό. Ψαχνόμουν 2 μέρες να δώσω το 4άρι και να χρεωθώ να το χτυπήσω.
Τελικά, το ξεπέρασα. Λίγο.

Murcielago R-GT. Χωρίς πολλά-πολλά...

Βρε, Murcielago R-GT, λέμε! Έχει και αγωνιάρικαι προδιαγραφαί!

Τελικά, ψιλοστρίβουν αυτά τα παλιο-Λεά...

Εμένα με είχε γυροβολιάσει κάποτε ο Σ.Χ. 2-3 φορές στα Μέγαρα, μ'ένα Ιμπιζάκι 1400 του ενιαίου.
Ο έμπειρος τεχνίτης, ό,τι και να οδηγεί, δεν έχει πρόβλημα να σε εντυπωσιάσει.