Έχω το συγκεκριμένο αυτοκίνητο εδώ και περίπου ένα μήνα(το είχα παραγγείλει απ'το Δεκέμβρη) και είμαι πολύ ευχαριστημένος.
Ήμουν έτοιμος να παραγγείλω το Type-R άλλα μόλις έμαθα για το Challenge το ξέχασα αμέσως...
Πέρα απ'την εντυπωσιακή εμφάνιση είναι πολύ ποιοτικό και καλοφτιαγμένο από κάθε άποψη, γρήγορο, με εξαιρετική οδική συμπεριφορά και πολύ διασκεδαστικό
Οι συντάκτες του περιοδικού όμως φαίνεται πως έχουν διαφορετική άποψη.
Αναφέρονται ελάχιστα στην οδική συμπεριφορά του αυτοκινήτου που δεν διαφέρει σε τίποτα απ'αυτή του Cosmo(για το οποίο έχουν γράψει πολύ καλά σχόλια) και 'κολλάνε' στο γεγονός ότι η ζωντάνια του κινητήρα δεν είναι η αναμενόμενη χαρακτηρίζοντας το ως ' ένα φιλικό, καθημερινό all around όχημα, με το καροτάκι του μοναδικού κόνσεπτ-εμφάνισης να σερβίρεται σαν ξερολούκουμο. Πραγματικά σπορ, όμως, δεν είναι. '
Δηλαδή χαρακτηρίζουν ως όχημα επίδειξης και μόνο ένα αυτοκίνητο με σχεδόν 200 ίππους στον πίσω άξονα, μπλοκέ διαφορικό και 50:50 κατανομή βάρους...
Επίσης ο Σ.Χ. γράφει: ' Συγγνώμη, αλλά δε θα πάρουμε. 'Λέει', αν το επιλέξεις μόνο για το αμάξωμά του. Με 'το γκάζι στο μυαλό' αποζητάς επειγόντως το άλλο, το καλό, με τους πολλούς ίππους, κι ας στοιχίζει κάμποσα ευρώ παραπάνω. '
Και όλα αυτά ενώ το Challenge των 153 ίππων(τροχό) και των 1343 κιλών(σύμφωνα με μετρήσεις των 4Τ) κάνει 0-400 μ. σε 15,7' και 0-1000 μ. σε 28,6', τη στιγμή που το πιο δυνατό και πιο ελαφρύ Type-R(178 ίπποι και 1231 κιλά) ολοκληρώνει τις ίδιες δοκιμασίες σε 15,2' και 27,5'.
Με τις διαφορές μόνο ως κολακευτικές να μπορούν να χαρακτηριστούν...
Δεν είναι όμως μόνο αυτά.
Στο Drive Φεβρουαρίου όπου δοκιμάζουν στην πίστα των Σερρών τα 19 πιο ενδιαφέροντα αυτοκίνητα του 2004(ανάμεσα τους φυσικά και το RX-8 Challenge...), με τη συμμετοχή καταξιωμένων οδηγών αγώνων όπως του Παναγιώτη Χατζητσοπάνη, του Τάκη Σκαλτσά και του Γιώργου Χατζηρήγα, το μικρό Ρο Χι 'έγραψε' 1' 38' 60 καταλαμβάνοντας την 5η θέση πίσω από Μ3, EVO 8, 350Z και STI, και μπροστά από Golf GTI, TT 3.2, A3 TFSI, Megane Sport, Ibiza Cupra κ.α.
Ο Γιώργος Χατζηρήγας λέει: ' Με το RX-8 νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε αγώνα. Συμπεριφέρεται σαν καλοστημένο αγωνιστικό και είναι απόλυτα ρυθμίσιμο, όπως το θέλω. '
Και το περιοδικό καταλήγει: ' Η 'ήπια' έκδοση του RX-8 με τους 192 ίππους αρίστευσε, αποδεικνύοντας ότι οι επιδόσεις δεν έχουν πάντα τον πρώτο λόγο. Με μέγιστη ταχύτητα στο τέλος της ευθείας μόλις 175,1 km/h, το μικρό RX-8 πέτυχε σχεδόν τον ίδιο χρόνο με το μεγαλύτερο αδέρφι του(0,1' διαφορά), και άφησε πίσω οτιδήποτε γερμανικό το απειλούσε. Στην πρώτη στροφή της πίστας το Mazda αποδείχτηκε πολύ γρήγορο ακόμα και για την M3, κερδίζοντας 3,5 δέκατα λόγω της εξαιρετικής κατανομής και του χαμηλού κέντρου βάρους. Στην ίδια στροφή το RX-8 πέτυχε και τη μεγαλύτερη τιμή πλευρικής επιτάχυνσης που καταγράφηκε στο Fight Club με 1,2 g, αν και η κορυφαία πρόσφυση του ιαπωνικού μοντέλου φαίνεται και στις υπόλοιπες στροφές της πίστας, στις οποίες-παρά τον πιο αδύναμο κινητήρα-καταφέρνει να έχει πάντα μεγάλη ταχύτητα εισόδου και εξόδου. '
Όλα αυτά φυσικά δεν τα γράφω γιατί δεν εμπιστεύομαι πλέον τους 4Τ, αλλά επειδή δεν μπορώ να κατανοήσω το λόγο που το περιοδικό αναφέρεται στο συγκεκριμένο αυτοκίνητο με τρόπο που κάθε άλλο παρά αντικειμενικός μπορεί να χαρακτηριστεί...