Μου τα 'λεγαν αλλά δεν τα πίστευα, μέχρι που τα είδα από μόνος μου.
Πάντα άκουγα, ο Σαρακάκης το ένα, ο Σαρακάκης το άλλο, αλλά έλεγα δεν μπορεί φήμες θα είναι, δεν γίνεται να είναι τόσο χάλια.
Δυστυχώς, όμως, είναι και έμελε να το μάθω από πρώτο χέρι...
Αρχές Σεπτεμβρίου του 2006 η αδελφή μου παρέλαβε ένα ολοκαίνουργιο Colt CZC και όπως καταλαβαίνετε, σαν υπεύθυνος αδελφός, θα αναλάμβανα εγώ τα περαιτέρω του αυτοκινήτου.
Τα προβλήματα ξεκίνησαν από την παράδοσή του στο υποκατάστημα του Σαρακάκη στη Γλυφάδα, όπου παρευρισκόμουν κι εγώ φυσικά. Ούτε λίγο ούτε πολύ, για την παράδοση, που έγινε από έναν αγενέστατο κύριο, χρειάστηκε να περιμένουμε 2 ώρες, το αυτοκίνητο μας παραδόθηκε χωρίς πατάκια, χωρίς κάποια αξεσουάρ που είχαμε παραγγείλει και χωρίς βιβλίο οδηγιών για το CZC (μας έδωσαν ένα για το 3θυρο/5θυρο μοντέλο).
Τα αξεσουάρ (εμπρός και πλαϊνά σπόιλερ, αλουμινένια πεντάλ και ασημί πλαίσιο στα όργανα), μας είπαν ότι δεν υπήρχαν διαθέσιμα και ότι θα τα έχουν σε, περίπου, ένα μήνα. Όσο για τα πατάκια, τα οποία αγόρασα από τον Παπρά στον Πειραιά, πληροφορήθηκα ότι δεν είναι τα αυθεντικά της Mitsubishi (δεν τα εισάγουν) αλλά τα φτιάχνει ο Σαρακάκης εδώ στην Ελλάδα και, εκτός του ότι δεν ταιριάζουν, χρωματικά, απόλυτα με το εσωτερικό του αυτοκινήτου, δεν εφαρμόζουν καθόλου σωστά.
Μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου δεν μας είχε ειδοποιήσει κανείς για τα αξεσουάρ, οπότε τους κάλεσα εγώ για να δω τι γίνεται. Αφού ψάξανε για κάμποση ώρα, τελικά τα βρήκαν και κανονίσαμε την τοποθέτηση για τις 15 Δεκεμβρίου (είχα ελεύθερες μόνο τις Παρασκευές αλλά και πάλι πρώτη φορά μου έκλειναν ραντεβού ένα μήνα μετά).
Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου στις 8 το πρωί ήμουν στο συνεργείο του Σαρακάκη στη Γλυφάδα. Αφού τους είπα το λόγο που ήμουν εκεί καθώς δεν είχαν πουθενά σημειωμένο το ραντεβού που είχα, αποδείχθηκε ότι είχαν πλήρη άγνοια γι’ αυτό μιας και δεν είχαν καν βάψει τα σπόιλερ.
Φυσικά, να τα βάψουν επί τόπου ήταν πρακτικά αδύνατο (καθώς θέλουν χρόνο για να στεγνώσουν), οπότε θα έπρεπε να ξαναπάω (μετά τα Χριστούγεννα βέβαια που περνάω πάντα στο Αγρίνιο).
Εδώ να σημειώσω ότι μένω Αιγάλεω και όπως καταλαβαίνετε η Γλυφάδα δεν είναι αυτό που λέμε δυο βήματα, αλλά, δυστυχώς, εκεί βρίσκεται το μοναδικό φανοποιείο του Σαρακάκη .
Όπως και να ‘χει το κατάπια (λες και μπορούσα να κάνω αλλιώς) και ζήτησα τουλάχιστον να μου τοποθετήσουν τα πεντάλ και τα πλαίσια των οργάνων μιας και πήγα μέχρι εκεί.
Στις 9 λοιπόν, αφήνω το αυτοκίνητο στο συνεργείο και πηγαίνω στο σπίτι ενός φίλου που (ευτυχώς) τυχαίνει να έχω εκεί κοντά.
Με ειδοποίησαν να πάω να το παραλάβω στις 3 το μεσημέρι (6 ώρες για να βάλουν τα πεντάλ και τα πλαίσια στα όργανα…) Δηλαδή αν έβαζαν και τα σπόιλερ θα το ‘παιρνα από Δευτέρα; Σαν να μην έφτανε όμως αυτό, μόλις έφτασα εκεί διαπίστωσα ότι αντί για τα αλουμινένια πεντάλ, είχαν βάλει ασημί πλαίσια, εκτός από τα όργανα, και στους αεραγωγούς. Εννοείται ότι αφού δεν τα είχαμε παραγγείλει δεν μας τα χρέωσαν αλλά ούτε μπορούσαν να τα βγάλουν γιατί τα είχαν κολλήσει (αυτό δε μας χάλασε!).
Κυριακή 24 Δεκεμβρίου, στο Αγρίνιο, το Colt παρουσίασε το εξής πρόβλημα. Δεν άνοιγε η οροφή, δεν κατέβαιναν τα παράθυρα και δεν άνοιγε το πορτ μπαγκάζ.
Την Τρίτη 26 Δεκεμβρίου, επισκεφθήκαμε τον εξουσιοδοτημένο αντιπρόσωπο της Mitsubishi (Μπούκουρας ΑΕΒΕ) για να μας βοηθήσει με το πρόβλημα, αλλά, επειδή δεν είχε ηλεκτρολόγο στο συνεργείο, μας έστειλε σε έναν ηλεκτρολόγο που συνεργάζεται.
Εκείνος, καθώς δεν ήταν ειδικευμένος στα αυτοκίνητα της Mitsubishi (αλλά πολύ πρόθυμος να βοηθήσει), προσπάθησε να επικοινωνήσει με τα κεντρικά του Σαρακάκη για να τον ενημερώσουν σχετικά με τη διαδικασία που έπρεπε να ακολουθήσει για να απασφαλίσει το μηχανισμό.
Δυστυχώς, κανείς δεν απαντούσε κι έτσι την επόμενη το Colt μας πήγε πάλι στον ηλεκτρολόγο, ο οποίος παρότι κατάφερε να μιλήσει με τα κεντρικά του είπαν ότι ο ένας και μοναδικός άνθρωπος που ήξερε να τον βοηθήσει είχε πάει στη γενέτειρά του, τη Σκωτία, για διακοπές και θα γυρνούσε μετά την Πρωτοχρονιά .
Μετά την Πρωτοχρονιά λοιπόν και συγκεκριμένα την Τετάρτη 4 Ιανουαρίου, το Colt βρίσκονταν και πάλι στον ηλεκτρολόγο, αλλά ο Σκοτσέζος τεχνικός δεν είχε επιστρέψει…
Την ίδια ημέρα έστειλα mail στη Mitsubishi Motors Europe για να παραπονεθώ για την κατάσταση.
Την επόμενη πάλι τα ίδια και, αφού είχα επικοινωνήσει με τον “υπεύθυνο” εγγυήσεων του Σαρακάκη, εν τέλει ο ηλεκτρολόγος μιλά με τον τεχνικό και, αφού τσακώνεται μαζί του γιατί του έλεγε πως εκείνος χάλασε το αυτοκίνητο, του λέει να μην πειράξει τίποτα και να το επιστρέψουμε στην Αθήνα για να επισκευαστεί.
Την ίδια ημέρα λαμβάνω την απάντηση της Mitsubishi Motors Europe όπου μου λένε ότι λυπούνται για την κατάσταση αυτή και ότι θα ζητήσουν από τον αντιπρόσωπο να με βοηθήσει στην επίλυση του προβλήματός μου. Επίσης, μέσα στην ημέρα, έλαβα mail από τον “υπεύθυνο” εγγυήσεων του Σαρακάκη (με τον οποίο προηγουμένως είχα μιλήσει τηλεφωνικά), όπου ζητούσε να μάθει ποιο ήταν το πρόβλημά μου.
Παρότι του απάντησα αμέσως, εξιστορώντας του όλα όσα μου είχαν συμβεί μέχρι τότε, δεν έλαβα ποτέ την απάντησή του…
Την Παρασκευή 12 Ιανουαρίου πήγα στο Σαρακάκη στη Γλυφάδα για να μου βάλουν, επιτέλους, τα σπόιλερ και να φτιάξουν το πρόβλημα.
Το μεσημέρι παίρνω το αυτοκίνητο και γυρίζω σπίτι όπου διαπιστώνω ότι, παρότι η οροφή, τα παράθυρα και το πορτ-μπαγκάζ δούλευαν, το κεντρικό κλείδωμα (και συνεπώς και ο τηλεχειρισμός), το φως της καμπίνας, το ηχοσύστημα και η οθόνη πολλαπλών ενδείξεων ήταν “νεκρά”. Επίσης, το στροφόμετρο και ο δείκτης βενζίνης “κολλούσαν” σε τυχαίες ενδείξεις όταν έσβηνες τον κινητήρα και το πόρτ-μπαγκάζ δεν κλείδωνε (καθώς ο τηλεχειρισμός δεν λειτουργούσε και δεν κλειδώνει με το κλειδί).
Την Τρίτη 16 Ιανουαρίου, και αφού το αυτοκίνητο ήταν με ξεκλείδωτο το πόρτ-μπαγκάζ επί 4 ημέρες, πηγαίνω στον Παπρά και μου φτιάχνει το αυτοκίνητο εντός πενταλέπτου…
Λίγες μέρες αργότερα, ενώ έπλενα το αμάξι, εντοπίζω 4 χτυπήματα στο χρώμα του αυτοκινήτου, 2 στο πορτ-μπαγκάζ και δύο στο πλαίσιο του πίσω παρμπρίζ, σε αντικριστά σημεία.
Ήταν παραπάνω από προφανές ότι τη ζημιά την είχαν κάνει στο Σαρακάκη, προσπαθώντας να φτιάξουν την οροφή .
Την Παρασκευή 19 Ιανουαρίου, μίλησα με τον “υπεύθυνο” του Σαρακάκη για τέτοια θέματα, ο οποίος με διαβεβαίωσε ότι θα μου επισκευάσουν τη ζημιά και ότι θα επικοινωνήσουν μαζί μου από τη Γλυφάδα για να κανονίσουμε ραντεβού.
Εγώ του είπα ότι δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στο συγκεκριμένο συνεργείο και ότι θα προτιμούσα η ζημιά να επισκευαστεί σε κάποιο άλλο, αλλά εν τέλει συμφώνησα μιας και μου υποσχέθηκε ότι θα επιβλέψει αυτός την όλη διαδικασία και έτσι κι αλλιώς δεν μου έδωσε και πολλές επιλογές.
Μέχρι την Τρίτη 23 Ιανουαρίου δεν είχε επικοινωνήσει κανείς μαζί μου κι έτσι ξαναπήρα τον “υπεύθυνο” στα κεντρικά και κανόνισα ένα ραντεβού μαζί του, για την επόμενη, για να ελέγξει τη ζημιά.
Την επόμενη λοιπόν, συναντώ τον “υπεύθυνο” και αφού ελέγχει τη ζημιά, με διαβεβαιώνει, για ακόμη μια φορά, ότι θα τη φτιάξουμε και ότι θα με καλέσουν μέσα στην ημέρα για να κλείσουμε το ραντεβού.
Όπως φαντάζεστε κανείς δεν με κάλεσε και παρότι προσπάθησα να επικοινωνήσω σχεδόν 15 φορές με τον υπεύθυνο, ποτέ δεν τον έβρισκα στο γραφείο του.
Τελικά, τον “πέτυχα” στις 19 Φεβρουαρίου (σχεδόν ένα μήνα μετά) και όπως ήταν φυσικό ούτε που με θυμόταν…
Αφού του εξήγησα ποιος είμαι και τι θέλω, έδειξε να μένει έκπληκτος από το γεγονός ότι δεν είχα εξυπηρετηθεί τόσο καιρό (χωρίς βέβαια να έχει ενδιαφερθεί ο ίδιος γι’ αυτό) και μου ζήτησε συγνώμη για την ταλαιπωρία. Δεν παρέλειψε επίσης να με διαβεβαιώσει (ξανά!) ότι θα φροντίσει να με καλέσουν άμεσα για να κλείσουμε το ραντεβού…
Φυσικά, κανείς δεν επικοινώνησε ποτέ μαζί μου, έτσι κι εγώ στράφηκα ξανά στη Mitsubishi Motors Europe εξιστορώντας τους όλα όσα μου είχαν συμβεί.
Ευτυχώς, οι υπεύθυνοι εκεί δεν μοιάζουν ούτε στο ελάχιστο σε σοβαρότητα και υπευθυνότητα με του εδώ συναδέλφους τους και ανταποκρίθηκαν άμεσα ζητώντας μου να τους δώσω λίγο χρόνο για να διευθετήσουν το ζήτημα.
Την Τρίτη 20 Μαρτίου δέχθηκα τηλεφώνημα από τον “υπεύθυνο” του συνεργείου της Γλυφάδας για να κανονίσουμε ραντεβού για την επισκευή.
Εννοείται ότι το αρνήθηκα και του είπα να πει στον “υπεύθυνο” στα κεντρικά ότι επιθυμώ την επισκευή του αυτοκινήτου σε άλλο συνεργείο και μάλιστα κοντά στο Αιγάλεω.
Αργότερα επικοινώνησε μαζί μου ο “υπεύθυνος” από τα κεντρικά για να με πείσει να φτιάξω το αυτοκίνητο στη Γλυφάδα. Αφού έλαβε την ίδια απάντηση, μου είπε ότι θα προσπαθήσει να κανονίσει να το φτιάξουμε στα κεντρικά του Σαρακάκη γιατί αν το φτιάξω σε άλλο συνεργείο θα τους κοστίζει τα διπλά λεφτά.
Από τότε περιμένω τηλέφωνό του αν και δεν ελπίζω σε πολλά πράγματα.
Πάντως είμαι διατεθειμένος να το τραβήξω μέχρι τέλους.
Το ηθικό δίδαγμα για ‘μένα πάντως είναι ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ Mitsubishi ή Honda όσο τα εμπορεύεται ο Σαρακάκης!
To be continued…
Υ.Γ.: Ζητώ συγνώμη για το μεγάλο και κουραστικό post, αλλά έχω υποχρέωση να ενημερώσω όσο περισσότερους μπορώ σχετικά με την ανευθυνότητα και την ανοργανωσιά της συγκεκριμένης αντιπροσωπείας.