Posts made by miltellas

Θα αρχίσω να μπαίνω πρακτικά στις διαδικασίες αναλύσεων από το 2009.

Η περιεκτικότητα σε μέταλλα είναι το σημαντικότερο. Αλλά εάν η τιμή είναι ελκυστική... που δεν το νομίζω.

Ο χρήστης mousatos έγραψε:
Βρε σεις οι Σαλονικιοί, έχετε τέτοιο διαμάντι και δε λέτε τίποτις;

'Επίσης παρέχουμε την δυνατότητα στους πελάτες μας (κυρίως βιομηχανία & ναυτιλία) να αναλύουμε λιπαντικά που χρησιμοποιούν ώστε να γνωρίζουν την κατάστασή τους αλλά και τον ακριβές χρόνο που χρειάζονται αλλαγή.'

http://www.rs200.gr/index_gr.htm' target='_blank

Χαμπάρι δεν έχουμε πάρει. Πρέπει να ρωτήσουμε εάν κάνει αναλύσεις σε μη πελάτες τους (επί πληρωμή φυσικά).
Προφανώς έχουν αναβαθμίσει πρόσφατα την γκάμα με τα σύγχρονα 30ρια ιξώδη.

Μπράβο παιδιά.

Elteo...
Το ΑΜΟ είναι για όσο extreme χρήση θέλεις. Δεν είναι εκεί το ζήτημα. Το καταλληλότερο λιπαντικό για τον TU5JP4 σε AMSOIL για πολύ σκληρή χρήση, εξαιρετικό στροφάρισμα, μακρά διαστήματα αλλαγών, μηδενική κατανάλωση λιπαντικού είναι το HDD 5W30 (το ΑΜΟ μειονεκτεί στο στροφάρισμα). Το αλλάζεις ανά 6 μήνες ανεξαρτήτως χιλιομέτρων (δική μου προτροπή και όχι της PSA που προτείνει το διπλάσιο σε χαμηλότερης ποιότητας λιπαντικά).
Για βαλβολίνη μπορείς να χρησιμοποιήσεις από RED LINE MTL (70W80) έως AMSOIL MTG 75W90 (κρατιόμαστε στην GL-4). Η RED LINE σίγουρα ταιριάζει στο σασμάν σου που ο κατασκευαστής προτείνει 75W80 GL-4. Δεν την έχω δοκιμάσει προσωπικά αλλά ποστεύω ότι θα δεις καλύτερη κρύα εκκίνηση ακόμη κι από την περίφημη στον τομέα αυτόν ELF TRP 75W80 χωρίς να μειονεκτεί σε αντοχή στην σκληρή χρήση (λόγω εξελιγμένης GrIV/V σύνθεσης). Χρησιμοποιώ την MTG όμως, επειδή για μία ελαφριά και καθόλου ενοχλητική πτώση ροής στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες (χειμερινές εκκινήσεις) έχω μεγιστοποιημένη προστασία στην πολύ σκληρή χρήση και σε σύγκριση με την TRP το έχω διαπιστώσει στην πράξη όπου το σασμάν σε ορεινό στροφιλίκι με τέρμα ρυθμούς όπως και σε πίστα (καλοκαίρι μεσημέρι) δεν δείχνει ποτέ σημεία κόπωσης.
Την βαλβολίνη την αλλάζεις ανά 2 χρόνια. Τα σασμάν μας είναι πολύ ευαίσθητα (σηκώνουν οριακά τα 16kgm) και ωφελούνται πολύ περισσότερο από άλλα σασμάν όταν χρησιμοποιούμε καλής ποιότητας βαλβολίνη που την αλλάζουμε πριν χάσουν το μέρος των ιδιοτήτων τους που μας ωφελεί.

Όλων μας ο προβληματισμός (σε φιλοσοφική προσέγγιση) είναι δικαιολογημένος. Γιατί όντως υπάρχει και το εξής με τα σύγχρονα hot-hatch: Παρά το μειονέκτημα του παραπάνω βάρους τους είναι και πιο εξελιγμένα παντού. Ακόμη κι εκεί που οι αναρτήσεις έχουν την ίδια σχεδίαση, έχουν προσεχθεί λεπτομέρειες που δεν τις πρόσεχαν παλαιότερα κάνοντας σήμερα κάποια αξιοπρόσεκτη διαφορά προς το καλύτερο. Λείπουν όλα τα καθαρόαιμα στοιχεία (τοποθετούμαι σε συγκριτικό βαθμό και όχι απόλυτο) των προκατόχων τους αλλά αυτό είναι το τίμημα που τα σημερινά σπορ παραγωγής έχουν αναλάβει να απαλλάξουν τους οδηγούς τους από το δύσκολο μέρος της οδήγησης. Δυστυχώς ή ευτυχώς έτσι είναι.
Έτσι βλέπουμε ότι ένας σχετικά άπειρος παλιά προσπαθούσε να οδηγήσει το Williams και ή κατέβαινε απογοητευμένος μένοντας με την άκαρπη προσπάθεια ή επέμενε και μάθαινε να το οδηγάει και κατέβαινε με ένα χαμόγελο μόνιμο για την υπόλοιπη ζωή του... μέσο αποτέλεσμα δεν υπήρχε. Σήμερα ο ίδιος ανεβαίνει στο Clio RS πηγαίνει ένα κλικ πιο αργά από το Wiliiams και μπορεί να κατέβει και να πει ότι δεν του έκανε εντύπωση γιατί το OPC είναι γρηγορότερο παραμένοντας αμαθής και άπειρος. Φυσικά τοο ίδιο το Clio RS μπορεί να του δώσει την δυνατότηυτα να εξελιχθεί όσο θέλει ο ίδιος χωρίς να τον 'υποχρεώνει' όπως γινόταν με το Williams. Για να το πω πιο λακωνικά: Το Williams ή το πήγαινες ή δεν το πήγαινες, ενώ το RS ή το πηγαίνεις ή σε πηγαίνει. Το πιο σημαντικό κοινό που έχουν είναι ότι εάν δεν τα σεβαστείς μία φορά αυτά δεν θα σε σεβαστούν δύο... Πάλι καλά που κρατήθηκε κι αυτό... Η οδήγηση στο όριο και πάνω παραμένει (ειδικά στα γαλλικά χοτ) μία άκρως ελκυστική πρόκληση για τους πολύ προχωρημένους.
Είναι αυτό που γράψαμε και σε προγενέστερο ποστ, ότι η σημερινή Renault Sport (και Peugeot Sport ή Opel Motorsport κλπ) έχει κάνει άλμα εξέλιξης αφού μπορεί να φτιάξει ένα γρήγορο χοτ-χατς με ολόκληρη την τεχνογνωσία-κληρονομιά του Williams συν άλλη τόση τεχνογνωσία που μετέτρεψε το RS όπλο για τον καθέναν. Εννοείται ότι ο γνώστης 'πυροβολάει' καλύτερα από ποτέ και ο μή γνώστης γίνεται μάγκας με το τίποτα. Το τελευταίο σε εμάς τους παλιούς φαίνεται λίγο άδικο, αλλά αν μας πολυχαλάει τότε δεν έχουμε παρά να πάμε να πάρουμε κι εμείς ένα RS (εύκολο να το λέμε βέβαια γ@μώ την Γκατζολία μου...) που θα φορεθεί στα μέτρα μας και θα γουστάρουμε το ίδιο ή έστω σχεδόν το ίδιο καλά με παλιότερα μόνο που στην πραγματικότητα θα γράφουμε καλύτερους χρόνους μέσα στις πίστες (ποιές πίστες γ@μώ την Γκατζολία μου...) ή μάλλον οπουδήποτε υπάρχει ασφάλτινος δρόμος.

Στα γαλλικά μπορείς να το τραβήξεις χρονικά και πιο πίσω και να προβληματιστείς πιο έντονα:
Clio Williams vs Clio Sport vs Clio RS
306 GTi Race vs 206 RC vs 207RC
να μην πω ότι άνετα πας και πιο πίσω στον χρόνο και πιο πίσω...

Τα παλιά είναι πιο άμεσα σπορ, πιο καθαρόαιμα, πιο επικοινωνιακά, πιο σαφή, πιο γνήσια. Δένεσαι με αυτά περισσότερο γιατί έχουν μοναδικότητα όπως κι ο κάθε άνθρωπος, η σχέση σου μαζί τους γίνεται ξεχωριστή και γι αυτό μάλλον αξεπέραστη. Καθαρόαιμα σπορ εκτελούν με τρομερή πιστότητα τις εντολές σου χωρίς φίλτρα, χωρίς ηλεκτρινικά βοηθήματα, χωρίς να κάνουν τα δικά τους, αφήνονται εξ ολοκλήρου στα χέρια σου, σε εμπιστεύονται 100% όμως κι εσύ κάνεις το ίδιο. Είναι πρόθυμα να πεθάνουν για σένα κι εσύ δεν μπορείς να μείνεις λεπτό μακρυά τους. Η προσωποποίηση του έρωτα μεταξύ μηχανής και ανθρώπου. Κι όταν έρχεται η ώρα να τα αλλάξεις γιατί πάλιωσαν υπερβολικά, κλαις πραγματικά λες και πεθαίνει δικός σου άνθρωπος.

Στα καινούρια δεν είναι έτσι. Εάν κάτι δεν σου κάνουν καλά κατευθείαν ψάχνεις τις τσέπες σου να δεις εάν σου φτάνουν τα λεφτά για το πιο καινούριο μοντέλο ή ακόμη και για άλλη μάρκα φεύγοντας τελείως από την προηγούμενη φιλοσοφία που δεν σου έκανε το 'κλικ' στην καρδιά και στο μυαλό. Κι ίσως να μην σου κάνει ποτέ ξανά...

Προσπαθώ να θυμηθώ αλλά... μήπως είχα πει για έναν γνωστό Alfisti που άνοιξε πρόσφατα κατάστημα και είναι επίσημος αντιπρόσωπος AMSOIL (από Αγγελόπουλο) στην Θεσσαλονίκη;
Όπως και να έχει, τιμές tradewind αποκλείεται να βρεις στην Θεσσαλονίκη. Και μόνο έμποροι που ξεστοκάρουν μαγαζιά ή φέρνουν από ανατολικό μπλοκ μπορούν να κρατηθούν τόσο χαμηλά όπως ο tradewind. Οι επίσημοι συνεργάτες του Χαμπή το πολύ να είναι λίγο φτηνότεροι από Χαμπή και μακράν ακριβότεροι από tradewind.

Κοίτα και στο Carefour. Όποτε έχω τσεκάρει έχει Motul, Mobil, Castrol, BP, Shell.

Καλά βρε, δυσκολεύεσαι να βρεις MOTUL στην Θεσσαλονίκη; Πάρε τηλ τον Χαμπή και ρώτα για επίσημα σημεία πώλησης: http://www.motul.gr/default.asp

Όλοι χρειάζονται (λίγο έως πολύ) χρόνο εξοικείωσης για να αποδώσουν αυτό που μπορούν... μαζί και ο Alonso.

Πράγματι Πάνο η τελευταία φράση του QsisVTS λέει κάτι που είχα πει κι εγώ σε ένα από τα προηγούμενα κατεβατά μου. Όσον αφορά τους οδηγούς των περιοδικών δεν τους υποτιμώ σε καμία περίπτωση, αλλά επειδή το 'Υπάρχει Πάντού και Πάντοτε Κάποιος Καλύτερος' είναι κανόνας και όχι εξαίρεση, σε συνδυασμό με το ότι αλλάζοντας αυτοκίνητα με το κιλό τελικά δεν μαθαίνεις κανένα, άνετα εσύ μπορείς να γυρνάς το κάρο σου καλύτερα από όλους τους δοκιμαστές-δημοσιογράφους. Επίσης, το '90% των δυνατοτήτων' μέχρι το 100% (που δεν υπάρχει 100% παρά μόνο 99.99999999999999%+άπειρο) σε χρόνο μπορεί να είναι μερικά δευτερόλεπτα διαφορά. Μετά το 90% για κάθε 1% μετράς δέκατα βελτίωσης μέχρι το 98% και μετά για κάθε 0.1%... κερδίζεις βάθρο μέχρι τα 99% γιατί μετά για κάθε 0.001% κερδίζεις πρωτάθλημα (ενδεικτικά τα νούμερα αλλά χρήσιμα για να εκφράσουμε αυτό που θέλουμε να εννοηθεί).

Πρόσεξε:

• Έχουμε στήσει τα κάρα μας στα μέτρα μας (εσύ του έχεις χώσει και παραπάνω φράγκα από μένα και το έχεις ακόμη πιο ψηλά αλλά δεν είναι εδώ το θέμα).
• Έχουμε φάει τα λυσσακά μας να τα στρίψουμε όσο γρηγορότερα και ασφαλέστερα μπορούμε.
• Εσύ έχεις μπει Μέγαρα αρκετές φορές ψάχνοντας τις ατέλειες του αυτοκινήτου σου και τις δικές σου, χώρια που είσαι από χρόνια ψημένος σε βουνίσια (και μη) στροφιλίκια, άρα ξέρεις να δουλεύεις στο όριο και να προστατεύεις το αμάξι σου (καθότι τα Μέγαρα δεν είναι Σέρρες αλλά μάλλον προς Αιγίνιο πάει που άμα έχεις έξοδο το παίζεις 50-50 να μην επιστρέψεις σπίτι σου με γερανό).
• Αληθινό γεγονός: Στις Σέρρες έμπαινε συχνά μία Μ3 CSL με οδηγό που την ψιλοκατέχει (όπως επίσης και την πίστα) και μπαίνει ένα καραφτιαγμένο ραλλάκι με 170PS (όχι παπαριές με τούρμπο-νίτρο αλλά ατμοσφαιρική αξιόπιστη και ροπάτη βελτίωση) στημένο και ραμμένο στα μέτρα της πίστας και του οδηγού -για τον Παναγιώτη μιλάω- που ξέρει την πίστα σαν την παλάμη του και η Μ3 δεν μπορεί να πλησιάσει πλησιέστερα από μισό δεύτερο το ραλλάκι. Μιλάμε για παράδειγμα που βγάζει μάτι, καλύτερο κι από το παράδειγμα του Μάκη με το 206 που πήρε S2000 και έχασε τη μπάλλα αφού δεν μπόρεσε να νικήσει τον παλιό εαυτό του με το 206 στο Αιγίνιο.

Πάρε το Clio RS λοιπόν εσύ, δούλεψε πάνω του κανά 6μηνο (το πολύ) και μετά να σε δω τί γράφεις στα Μέγαρα και όπου θέλεις. Χώρια που ΚΑΙ στο RS μπορείς να κάνεις τους παπάδες σου στην ανάρτηση (δεν είσαι τόσο χαζός ώστε να ασχοληθείς με τον κινητήρα-διαμάντι) καθότι υποστηρίζει η ίδια η Renault Sport και μπορεί να σου βγει καναδυό χιλιάρικα για να το πετύχεις στα μέτρα σου (κι αυτό εφόσον μετά το 12μηνο καταλήξεις ότι πράγματι κάτι δεν σου κάθεται στα γούστα για να κατεβάσεις κι άλλο τους χρόνους σου - καθ'ότι το κάρο είναι ήδη έτοιμο και απόλυτα στημένο οπότε λογικά θα μπορείς να το αφήσεις ως έχει).

Είμαι σίγουρος ότι εάν ξέρεις και μπορείς, στήνεις το αμάξι σου στα μέτρα σου και με αρκετή δουλειά βγάζεις μάτια, αλλά είμαι εξίσου σίγουρος ότι τόσο το 207RC όσο και το CLIO RS αξίζουν όλα τα λεφτά τους (το καθένα για το κοινό που απευθύνεται) κι ας είναι και υπερτιμημένα στην ηλίθια ελληνική πραγματικότητα.

Ευχαριστούμε φίλε Τάκη συνοδοιπόρε του χόμπι μας.

Να σχολιάσω τον μάστορα τώρα; Τόσα ξέρει από γαλλικά μοτέρ τόσα λέει.

Έχεις απόλυτο δίκιο.

Γελάστε ελεύθερα...

Οδηγός (ενθουσιασμένος 'Τα κορυφαία φουλ συνθετικά που πουλάτε κάθε πότε να τα αλλάζω;'
Έμπορος (με αυτοπεποίθηση 'Κάθε 4-6 μήνες ή 7500-10000χλμ αναλόγως χρήσης.'
Οδηγός (έκπληκτος 'Μα ο κατασκευαστής δίνει για 'τα δικά του' συμβατικά λιπαντικά 30000χλμ ή 2 χρόνια. Ποιός ο λόγος να βάλω τα φουλ κορυφαία συνθετικά;'
Έμπορος (μην χάσει τον πελάτη 'Εεεε... είναι φτηνότερα!'

Ο διάλογος είναι υποθετικός αλλά όχι παράλογος αφού η παραπάνω είναι και η πλέον συνηθισμένη απορία που συναντώ στα διάφορα forums...

Nidosan υπέροχα όσα λες στο μεγάλο ποστ σου που το τίμησα και συμφωνώ μαζί σου.

Πάνο, σίγουρα θα βγάλεις χρήσιμα συμπεράσματα, όμως η πίστα κρύβει ένα-δύο σημαντικά στοιχεία για ένα αυτοκίνητο την ίδια ώρα που πολλά άλλα αποκαλύπτει. Πχ στην πίστα ποτέ δεν θα νιώσεις ότι μπήκες λάθος και με τρόμο συνειδητοποιείς ότι εάν δεν διορθώσεις στα επόμενα 3 μέτρα καρφώθηκες στην μπαριέρα ή έπεσες στον γκρεμό. Το λάθος με πολλά χάω στην πίστα σπάνια μας κοστίζει ενώ στον δρόμο συμβαίνει το αντίθετο.
Στην πίστα εκτιμάμε δεόντως το απόλυτο κράτημα που δεν συγχωρεί λάθη, στον δρόμο εκτιμάμε δεόντως το αντίστροφο. Γύρνα-γύρνα εξαφανίζουμε τα λάθη και κατεβάζουμε χρόνο εκμεταλλευόμενοι το απόλυτο όριο της πρόσφυσης. Έτσι μας συμφέρει περισσότερο το στήσιμο που αναζητά την κορύφωση του ορίου κι ας χάνει σε προοδευτικότητα. Από κει και πέρα στην πίστα την διαφορά την κάνει ο οδηγός που μπορεί να εκμεταλλευτεί το μικρότερο εύρος πρόσφυσης (που έρχεται από την άνοδο του ορίου που οδηγεί στην μείωση της προοδευτικότητας).
Στην πίστα δεν δίνουμε βάρος στις δρομίσιες απαιτήσεις, δεν τις επιθυμούμε κιόλας, ενώ στον δρόμο δεν μπορούμε καν να οδηγήσουμε σωστά ένα πιστιάρικο στήσιμο. 'Χάρους' συνηθίζουμε να λέμε τα πιστιάρικα όταν βγαίνουν δρόμο, όπως το ίδιο κάνουμε όταν οδηγάμε κάτι παραμελημένα αυτοκίνητα που αλλού πατούν κι αλλού βρίσκονται, δηλαδή αφενός τα αυτοκίνητα που ανά πάσα στιγμή σε πουλάνε και έφυγες με ένα τεράστιο ερωτηματικό στο πρόσωπο και αφετέρου τα αυτοκίνητα που σε έχουν ήδη πουλημένο και φεύγεις με μία έκφραση αηδίας που ήσουν τόσο μεγάλος μ@λάκας.
Υπάρχουν ενδιάμεσες λύσεις που συνήθως είναι αγωνιστικά για ράλι που καθότι αγωνιστικά σχεδόν παντός εδάφους μπορούν να γυρίσουν αξιοπρεπώς στην πίστα.
Οπότε τί κι αν ανακαλύψω το σούπερκαρ πίστας όταν στο ορεινό στροφιλίκι με ένα 207RC θα στρίψω από πάνω του ή αν δεν το κάνω αυτό (επειδή ο οδηγός του πιστιάρικου θα είναι ο Λεμπ) θα φτάσω το ίδιο γρήγορα αλλά ατσαλάκωτος;
Αυτό που έχω προσέξει σε όσους στήνουν την ιδανική ανάρτηση για πίστα είναι ότι δεν ασχολούνται με την προοδευτικότητα του κρατήματος μετά το όριο. Μην ξεπερνάς ποτέ το όριο και μην κατεβαίνεις ποτέ κάτω από αυτό, τότε και μόνο τότε θα γράψεις χρόνο τόσο στην πίστα όσο και στο βουνό. Και ενώ στην πίστα με το επαναλαμβανόμενο γυρολόγιο θα εντοπίσεις τα σημεία σου και υπολογίζοντας την φθορά στα λάστιχα βρίσκεις την χρυσή τομή... στο βουνό (ή όπου αλλού βρείτε στροφιλίκι με χαμηλή κίνηση) που το περνάς μία άντε δύο φορές, οι συνθήκες πρακτικά δεν σου επιτρέπουν να πηγαίνεις πάντα πάνω στο όριο αλλά πολύ-πολύ εύκολα το έχεις ξεπεράσει κι αυτό γιατί από εχθές μέχρι σήμερα πέρασε μία κατσίκα και κατούρησε πάνω στην τροχιά της εμπρός ή πίσω (ή αμφότερων) αριστερής ρόδας σε δεξιά στροφή με 4η κρατημένη στο όριο... Και φαντάσου πώς πάει παρακάτω... με ένα GTi παραγωγής... 'βουπ γλυστράει η εμπρός αριστερή και... υποστροφή, αφήνεις γκάζι, ξαναβρίσκει πρόσφυση αλλά ο δρόμος σε φτάνει δεν σε φτάνει και δεν έχεις επιλογή να πέσεις στον γκρεμό, βρίσκει πρόσφυση, φεύγει ο κώλος ή δεν φεύγει αναλόγως του σετάπ σου και πατάς λίγο γκάζι ή πολύ αναλόγως με το πόσο έφυγε ο κώλος που εύχεσαι να έφυγε τόσο όσο χρειάζεται ώστε να μπορέσεις να σημαδέψεις με σχετικά ίσιο τιμόνι ώστε να καταφέρεις ξαναμπείς στην τροχιά της ευτυχίας που βρίσκεται ακριβώς δίπλα από την τροχιά της καταστροφής...' Στην παραπάνω φάση εάν έχεις στήσιμο πίστας θα τελειώσει η ιστορία εκεί στην αρχή που λέει 'βουπ γλυστράει η εμπρός αριστερή και...'...

Ο χρήστης the judge έγραψε:

Περι Renault παντως θα διαφωνησω.
Δεδομενου οτι εχω πολυ καλη σχεση με τα RS που εχουν κυκλοφορησει κατα καιρους,δεν θα ελεγα οτι ειναι δυσκολα,το αντιθετο μαλιστα.
?

Aυτά ισχύουν για σένα... Ρώτα και άλλους που δεν έχουν εξοικειωθεί καθόλου με γαλλικά πόσο ενθουσιάζονται αρχικά αλλά και πόσο... ΔΕΝ μπορούν να τα πιέσουν στο όριο. Εκεί στο όριο και μετά από αυτό η γαλλική σχολή κάνει την διαφορά, αλλιώς ακολουθείς με OPC και με λιγότερη προσπάθεια μάλιστα. Εάν έχεις τα κότσια να πατήσεις γκάζι εκεί που ολόκληρο το είναι σου φωνάζει 'φρένο', τότε είναι η ώρα να οδηγήσεις RS. Αν ήδη μπορείς να το κάνεις τότε μάλλον έχεις RS και το έχεις μάθει καλά (εξαιρετικά δύσκολο αλλά όχι αδύνατο - παλιά το έκανα αλλά τώρα που έπεσαν τα αντανακλαστικά μου μαζί με την ικανότητα μεγιστοποίησης της αυτοσυγκέντρωσης από τις διάφορες καθημερινές 'σκοτούρες', το 207RC μου κάνει την ζωή σαφώς ευκολότερη - αυτό φαντάζομαι συμβαίνει και με τους περισσότερους οδηγούς -ειδικά εάν κάποια στιγμή πούλησαν το Renault και 'χαλάρωσαν' οδηγικά- όπως και με τους δημοσιογράφους)...
Στην πραγματικότητα το RS είναι πανεύκολο, αλλά είναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΑ πανεύκολο καθότι θέλει πολλά κότσια και πεντακάθαρο μυαλό συν φυσική κατάσταση για να το ανακαλύψεις.... γι αυτό και λέω ότι στην καθημερινή πράξη είναι δύσκολο αυτοκίνητο. Δεν είσαι για λάθη την ώρα που στρίβεις με τα 4 ή με ανάποδο επειδή σου φάνηκε μεν εύκολο αλλά τα χαω είναι πολλά για πισωγυρίσματα στην περίπτωση του RS...
Επιμένω γιατί νομίζω ότι συμφωνούμε.

judge νομίζω ότι απαντώ και για σένα παρακάτω...

Ο χρήστης pskarm έγραψε:

υ.γ. το 206 στημενο ειναι ενα απο τα πιο ευκολοδηγητα σπορ αυτοκινητα σε πιστα που σε εμπνεει να μπεις και να κανεις χροναρες αφου δε σε πουλαει με τιποτα...εξου και οσοι μπαινουν πρωτη φορα κανουν χρονο που μετα δυσκολα κατεβαζουν. το εχω παρατηρησει σε παρα πολλα παιδια αυτο...

Αυτό ακριβώς συμβαίνει πάντα και σε μένα. Έχει σχέση και με τον οδηγό που οι περισσότεροι είμαστε λίγο έως πολύ παρορμητικοί από την αρχή και επιτιθέμεθα χωρίς μελέτη (ο Μάκης μελετάει γι αυτό και είναι εξαίρεση και γράφει -γαμάτους- χρόνους στο τέλος των προσπαθειών του) αφού έτσι μάθαμε να οδηγάμε οι περισσότεροι στην Ελλάδα ελλείψη πιστών (αλλά και χωρίς ενασχόληση με καρτ από -τουλάχιστον-οδηγικά πολύ μικρή ηλικία, δηλ από 18 χρονών τουλάχιστον). Ίσως επειδή ο συνδυασμός 206 και 'παρορμητική οδήγηση' (ο όρος δεν είναι απόλυτος) ταιριάζει περισσότερο σε οδήγηση ράλι όπου τα συχνά λάθη (από λάθος υπολογισμό ή ενημέρωση ή στήσιμο ή κάτι έκτακτο) είναι αναπόφευκτα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα 106.
Σε γενικές γραμμές αυτά γιατί εννοείται ότι όλοι εφόσον ασχοληθούν λίγο σοβαρά με την πίστα μπορούν σιγά-σιγά να κατεβάσουν χρόνους όσον καιρό το κυνηγάνε.

Πιστεύω ότι το ίδιο συμβαίνει με το 207 και το βρίσκω λογικό. Επίσης πιστεύω ότι το Clio θα είναι δύσκολο (και το R5 που είχα και τελικά έκανα παπάδες σε δημόσιο δρόμο ήταν πανδύσκολο μέχρι να μάθω τον τρόπο του και πανεύκολο όταν μαθαίνοντάς το ανέβηκα κι εγώ σε οδηγικό επίπεδο) αλλά όταν το μάθεις θα βγάζεις μάτια, για να μην πω ότι είμαι σίγουρος γι αυτό. Η Renault έχει διαφορετικό προσανατολισμό όσον αφορά την προσέγγιση στην γρήγορη οδήγηση, συνήθως πρέπει να έχεις ήδη ένα κάποιο ανώτερο οδηγικό επίπεδο (σε σύγκριση με Peugeot) για να πας χωρίς παρατράγουδα σε Renault Sport (εκτός εάν αγόρασες συνειδητοποιημένα και αποφάσισες να κάτσεις να μάθεις από την αρχή την ασφαλή σπορ έως αγωνιστική οδήγηση). Τα Renault σε γενικές γραμμές σε πληρώνουν ακριβότερα για τα οδηγικά λάθη που κάνεις. Δεν το θεωρώ μειονέκτημα αυτό αλλά διαφορετική φιλοσοφία. Δεν είναι τυχαίο που όσοι από εμάς έχουμε ήδη κάποιο οδηγικό επίπεδο παθαίνουμε πλάκα με τα Clio-Megane RS, ενώ το αυξημένο επίπεδιο δυσκολίας μας εξιτάρει και δεν μας δυσαρεστεί γιατί μας δίνει ένα νέο ευρύ πεδίο ενθουσιώδους οδηγικής αναζήτησης που δεν το έχουμε προσεγγίσει ακόμη.

Ανοίξαμε μεγαλύτερο θέμα όμως...
Θυμάστε το Clio 3.0 V6; Ένα από τα πιο δύσκολα σπορ αυτοκίνητα που έχουν βγει ποτέ αλλά και από τα πιο ερεθιστικά ταυτόχρονα αφού όταν το οδηγάς παθαίνεις τόση πλάκα που θέλεις να το δαμάσεις οπωσδήποτε. Αυτοκίνητα για πολύ λίγους, αφού όποιος απογοητεύεται από τα 'σβουρίδια' θα σταματήσει να προσπαθεί τρομαγμένος με την πρώτη στραβή. GoKart σε μεγένθυση. Νομίζω ότι την πιο αντιπροσωπευτική τοποθέτηση απέναντι στην φιλοσοφία του την είχε κάνει -σε μεγάλα κέφια- εκείνος ο τσάκαλος δημοσιογράφος (πρώην οδηγός αγώνων, ξέχασα το όνομά του μωρέ) που μεταδίδει την πασίγνωστη αγγλική εκπομπή TopGear (χαώδης η διαφορά σε επίπεδο προσέγγισης σε σπορ αυτοκίνητα από τους έλληνες δημοσιογράφους αλλά είναι και λογικό αφού ο συγκεκριμένος προέρχεται από την πιο Motorsport χώρα του κόσμου). Είχε άπειρους λόγους να το θάψει αλλά δεν έχασε την ουσία και το ανέφερε ως ένα από τα 10 πιο ενθουσιώδη-συναρπαστικά αυτοκίνητα που έχει οδηγήσει ποτέ, τονίζοντας ότι πρόκειται για σπορ αυτοκίνητο για λίγους (ο έλληνας δημοσιογράφος θα έλεγε -ή θα υπονοούσε- ότι είναι ένα επικίνδυνο αυτοκίνητο για χρήση δρόμου και θα έμενε εκεί - αλλά πώς να μην το κάνει όταν δεν έχουμε πίστες -μία ίσον καμία- ή έστω δρόμους με καλό οδόστρωμα;). Στην ουσία πρόκειται για όχημα πίστας σε πακέτο δρόμου που σημαίνει ότι αυτός που το οδηγάει πρέπει να το κατέχει άριστα το αντικείμενο καθότι ΔΕΝ πρόκειται για σχολείο σπορ οδήγησης αλλά για εργαλείο σπορ οδήγησης.
Αυτή είναι η φιλοσοφία της Renault Sport και αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά με τις κατασκευές της Peugeot Sport που απευθύνονται σε περισσότερους και γι αυτό δεν είναι τυχαίο που τα καταφέρνει στα ράλι καλύτερα (εκεί δηλ. όπου η φιλικότητα στην χρήση συνδυάζεται με το πολυποίκιλο των διαδρομών και βοηθάει δίνοντας σταθερά αποτελέσματα) χωρίς να προβληματίζεται να συμμετέχει και σε πίστες με αξιώσεις (πχ μεγάλου τουρισμού) ενώ η Renault Sport επιμένει περισσότερο στους αγώνες πίστας (αν και ενίοτε δείχνει τα δόντια της στα ράλι με πλήρη αποτελεσματικότητα: R5, Clio, Megane) κάτι που για μένα σημαίνει ότι η RS σαν Motorsport εταιρία είναι ένα κλικ πληρέστερη της PS (ή της Citroen Sport που επί της ουσίας είναι το ίδιο με την PS) και αυτό ίσως να συμβαίνει και επειδή η Renault έχει αμεσότερη προσέγγιση με τις ανώτερες τεχνολογίες της γαλλικής βαριάς βιομηχανίας (διαστημικής, πολεμικής κλπ, λόγω μόνιμης εμπλοκής του γαλλικού κράτους στα εσωτερικά της Renault και την πλήρη συνεργασία με τις στρατηγικής σημασίας γαλλικές εταιρίες όπως η Dassault και η Matra) διευκολύνοντας στην εύρεση επιλογών για κάθε περίπτωση.
Δηλαδή, περισσότερο είναι ζήτημα φιλοσοφίας παρά ικανότητας καί για τις δύο γαλλικές εταιρίες (PSA και Renault).
Γι αυτό και δεν είναι καθόλου παράξενο που το 207RC αντιπροσωπεύοντας την εκσυγχρονισμένη φιλοσοφία της Peugeot Sport, μας παρέχει ένα πλήρες πακέτο που απευθύνεται σε ευρεία γκάμα αγοραστών, από τον άπειρο που θέλει να μάθει έως τον έμπειρο που θέλει να εκμεταλλευτεί την μεγαλύτερη δύναμη και τα λοιπά εξαιρετικά οδηγικά χαρακτηριστικά που ακολουθούν την παραδοσιακή φιλοσοφία της Peugeot (σε σύγχρονο πακέτο εποχής).

Όλες οι εταιρίες έχουν την φιλοσοφία τους. Όλες απευθύνονται σε κάποιους (άλλοτε λίγους κι άλλοτε πολλούς) από εμάς παρέχοντάς μας την δική τους προσέγγιση στην οδηγική φιλοσοφία ελπίζοντας να μας προσφέρουν το λιγότερο κάποιο χαρακτηριστικό που θα εκτιμήσουμε ιδιαίτερα στην κατασκευή τους. Τα υπόλοιπα είναι προσωπική υπόθεση για τον καθέναν μας χωριστά.

Από κει και πέρα δεν μου λέει και πολλά το τί γράφουν τα περιοδικά περί οδηγικών χαρακτηριστικών αφού η υποκειμενικότητα που χαρακτηρίζει τέτοιες τοποθετήσεις ελάχιστες φορές τις έχω επιβεβαιώσει πλήρως στην πράξη σε προσωπικό επίπεδο. Και λέω 'πλήρως' γιατί ναι μεν το να πέσεις μέσα σε κάποια στοιχεία είναι φυσιολογικό, αλλά αυτό που πέφτουν έξω -έστω κι αν είναι μόνο ένα σημείο- εάν είναι αναφορικό με την οδήγηση έχει αρκετή δόση υποκειμενικότητας και γι αυτό συνήθως είναι αρκετό να συνθέσει διαφορετική τελική εικόνα. Τα περιοδικά επηρεάζουν πολύ κόσμο και είναι φυσιολογικό. Το πλέον κακό είναι ότι υπάρχουν πολλοί δημοσιογράφοι που χρησιμοποιούν φράσεις κλισέ άλλων εποχών ('γερμανική ποιότητα', 'ιαπωνική αξιοπιστία', 'γαλλικό κράτημα', 'ιταλική φινέτσα' λες και οι υπόλοιποι εξακολουθούν να πουλάνε μπρίκια και δεν έμαθαν να φτιάχνουν κάτι καλύτερο) και χρησιμοποιούν τις ίδιες ή παρόμοιες φράσεις για να κρίνουν τα αυτοκίνητα των τεστ με αποτέλεσμα να δίνουν μία διαχρονικότητα σε κάτι που έπαψε να υπάρχει (τουλάχιστον όχι σε τόσο έντονο βαθμό ώστε να πρέπει να το τονίζεται τόσο χαρακτηριστικά). Πχ έχω βαρεθεί να διαβάζω για την παραδοσιακή γερμανική ποιότητα κατασκευής για να χαρακτηρίσουμε ένα κοινό γερμανικό μοντέλο όταν έχουμε φτάσει στο σημείο να βγαίνεις από Α3 για να μπεις σε ίδιου κόστους 207RC και να αναρωτιέσαι που βρίσκεται αυτή η ανώτερη ή κατώτερη ποιότητα που στο τέλος (εκτιμώντας τα οδηγικά χαρίσματα του RC) σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί να αγοράσεις το Α3. Και μιλάω μόνο για οπτική ποιότητα, γιατί αν πάμε και σε πρακτική (αυτό που λέμε 'αξιοπιστία' και 'αντοχή' στην χρήση και στο χρόνο) η πλάστιγγα αρχίζει να γέρνει ανάποδα, για να μην πούμε για κόστος συντήρησης και χρήσης...
Το ότι αρκετοί κατασκευαστές παρουσιάζουν συγκεκριμένη εικόνα στα προϊόντα τους έχει να κάνει μόνο με τις δικές τους συνειδητές επιλογές και όχι με το αν μπορούν ή όχι να κάνουν αλλιώς.

Τα τελευταία τα λέω για να μην κολλάμε με τις μάρκες. Όλες οι μάρκες έχουν να μας δώσουν πράγματα που θα μας αρέσουν. Ευτυχώς η υποκειμενικότητα προσδίδει και ποικιλομορφία οπότε η επιλογή του νέου μας αυτοκινήτου εξακολουθεί και είναι μία ευχάριστη διαδικασία που πλέον συνήθως συνοδεύεται από ευχάριστες εκπλήξεις (ιταλικό μοντέλο με πολύ καλή ποιότητα κατασκευής, κορεάτικο με πολύ καλό κράτημα του δρόμου κλπ) κι αφήστε τα περιοδικά να μας δίνουν να καταλαβαίνουμε τα αντίθετα από αυτά που βλέπουμε. Δεν υπάρχουν παρά μόνο καλά αυτοκίνητα σήμερα... κακό για τον δημοσιογράφο. Αλλά υπάρχουν και ακόμη περισσότερες επιλογές από ό,τι παλιότερα... καλό για όλους εμάς.

Ο χρήστης pskarm έγραψε:
αλλουνου ξεαλλουνου παππα ευαγγελιο οταν εχεις ενα κλιο με ημισλικ 17αρια να φτυνει αιμα και να μη κατεβαινει τα 14 στα μεγαρα
και ενα ταπερ παλιο να κανει κατω απο 14 για πλακα........................

καλα μη πω ποσο κανω εγω γιατι θα πεσει το φορουμ

Σύγκριση μόνο με ίδιο οδηγό που γνωρίζει οδηγικά το ίδιο όλα τα αυτοκίνητα. Αλλιώς μιλάμε στο περίπου. Και αυτό είναι πολύ δύσκολο να το βρούμε για να μιλάμε με ακρίβεια.

Σοβαρό παράδειγμα: ο Μάκης με το 206 1.6 16V έκανε στο Αιγίνιο κάτω από 1:54 (με πολύ και προσεκτική δουλειά). Τώρα που αγόρασε το S2000 που είναι ΤΕΛΕΙΩΣ αλλού και ειδικά σε πίστα (γιατί σε δημόσιο δρόμο είναι λίγο εκτός κλίματος, αλλά και ο ίδιος οδηγικά δεν είναι ράλι τύπος), μπήκε Αιγίνιο και στο τέλος της ημέρας έκανε πάνω από 1:54 και έγινε ρόμπα (στον εαυτό του). Για να μην παρεξηγούμαι το 1:54 στο Αιγίνιο είναι σίγουρα καλός χρόνος για S2000 αλλά απίστευτος χρόνος για 206 (οποιοδήποτε). Σε πρώτη σκέψη δεν κολλάει με τίποτα το ότι δεν έπιασε με το S2000 τον χρόνο του 206. Σε δεύτερη όμως αναγκαστικά βγάζεις συμπέρασμα και έχει να κάνει με την εξοικείωση του οδηγού με το αυτοκίνητό του στον δεδομένο χώρο (που μπορεί να τον ξέρει καλά, αλλά με διαφορετικό αυτοκίνητο αλλάζουν τα πάντα - και αυτό είναι ανάλογο με το πόσο διαφορετικό είναι το αυτοκίνητο). Άρα θα πρέπει να δουλέψει ξανά και ξανά στην ίδια πίστα με το νέο αυτοκίνητο για να βρει πόσο κάτω γυρνάει με το S2000. Φυσικά υπάρχουν πάντα μικροδιαφορές που σχετίζονται με υγρασία-ξηρασία-θερμοκρασία-σκόνη όπως και με την παρούσα ψυχοπνευματική κατάσταση του οδηγού κλπ αλλά αυτές δεν επαρκούν με τίποτα να καλύψουν την διαφορά δυναμικότητας μεταξύ 206 και S2000 ειδικά σε πίστα.
Λογικά θα μπει (να είναι και τυχερός με το πρωταθληματικό του πρόγραμμα) και στο 3ο TΕ των NHAC στις Σέρρες το Νοέμβριο που έρχεται όπου κι εδώ έχουμε μέτρο σύγκρισης με το 206 του (που μας πάτησε όλους -πάλι- την περασμένη φορά με 1:42 κάτι, εκεί γυρνούσαν τα 350Z - και όχι με καθαρή πίστα αλλά με λιμνασμένα νερά σε καίρια σημεία, γι αυτό μην αρχίζετε συγκρίσεις). Αν έχει βρει μτχ ημισλίκ για πρώτη φορά πιστεύω ότι θα πέσει κάτω από 1:38. Αν έχει προπονηθεί (που δεν θα έχει γιατί όπως τρέχει στις θάλασσες του κόσμου δεν προλαβαίνει να ανεβοκατεβαίνει Αθήνα-Σέρρες) και ο καιρός είναι στα πλαίσια του φυσιολογικού θα κατέβει αρκετά πιο κάτω. Άλλος ένας υποψήφιος πρωταθλητής του μηχανοκίνητου αθλητισμού στην Ελλάδα που πάει χαμένος. Τιμή μας να τον βλέπουμε από κοντά σε κανά TD.

Γι αυτό και οι συγκρίσεις με διαφορετικούς οδηγούς σε διαφορετικά αυτοκίνητα δεν μας δίνουν σίγουρα και σαφή συμπεράσματα (αφού όπως είδαμε με ίδιο οδηγό σε διαφορετικό αυτοκίνητο ασφαλές συμπέρασμα δεν βγάλαμε πάλι).

Ο χρήστης funkyreverend έγραψε:

Εξάλλου άσε να δούμε 2-3 χρόνια πώς θα πάνε όλα αυτά τα καινούρια 'ροπάτα' μοτέρ που γεμίσαμε τελευταία, γιατί το στρίψιμο στις τουρμπίνες είναι ένας δύσκολος πονοκέφαλος τόσο σε νεύρα όσο και σε χρήματα.

 Σκληροπυρηνικά πράγματα...

Στα παλιά τούρμπο ναι. Στα καινούρια δεν υπάρχει πλέον πρόβλημα στο στρίψιμο. Θα θυμάσαι ότι είχα για πολλά χρόνια R5A (1993-96) και R5AT (1996-00).
Μένει η αντοχή τους στα γκάζια να δούμε ποιά θα είναι. Θα δω από τον Γιάννη που ξέρω τί σανίδας είναι (αλλά και πόσο ξέρει να συντηρεί σωστά το αμάξι του). Σε πρώτη φάση βάζουμε ότι καλύτερο σε λιπαντικό μπορούμε να έχουμε (ευτυχώς μπορούμε) και νωρίς αλλαγές.

Ο χρήστης pskarm έγραψε:

εγω παντως και παλι αδυνατω να συγκρινω το 206 του μιλτου οπως ειναι τωρα με ενα 207rc
oxi se αποτελεσματικοτητα αλλα σε αισθηση και fun to drive

Το δικό μου είναι σαφώς πιο fun-to-drive από το -εργοστασιακό- 206RC αν εξαιρέσουμε την κάβλα να πυροβολείς (ή να συνπυροβολείς) τα περισσότερα οχήματα στις ευθείες που για μένα δεν είναι το παν αλλά όχι ότι με χαλάει κιόλας.
Όμως σε σχέση με το 207RC παίζουν κι άλλοι παράγοντες. Καταρχήν με το 207RC σου έρχεται να σεβαστείς αυτό που καβαλάς. Σαν να έχεις για ταίρι σου ένα καβλιάρικο 25χρονο θηλυκό (δεν λέω 20χρονο γιατί αυτό το έχουν οι Σαξο-Ραλλάκηδες) έτοιμο να σου δώσει το σώμα και την ψυχή του και να πας να το 'απατήσεις' (έτσι κάπως ένιωσα όταν κατέβηκα από το τιμονι του RC) με μία ολοκληρωμένη και άριστα διατηρημένη 35αρα (ή αν θέλεις η δική σου η γυναίκα αλλά 10 χρόνια πιο έμπειρη). Κινδυνεύεις να σου κλέψει την καρδιά με μία ματιά, γιατί έχει την εμπειρία να το κάνει τόσο απλά. Το ζήτημα fun-to-drive είναι παρόμοιο με το πόσο απολαυστικό είναι το σεξ (για να παραμείνω και στο παράδειγμα). Εντάξει το 206 μου το απολαμβάνω πάντα, είναι άμεσο και ξεκάθαρο, χώρια που έχω την άνεση να το φέρνω στα μέτρα μου κάθε λίγο και λιγάκι (αυτή τη στιγμή εάν το πάρει κανείς να το οδηγήσει ευθεία δεν θα μπορέσει να το πάει - στρίβει πριν το καλοσκεφτείς). Το RC όμως είναι αλλιώς αφού μοιάζει σαν να είδε η Peugeot εμένα μετά από 10χρόνια και να κατάλαβε τώρα (μετά από χρόνια οδήγησης ενός σπορ 206) τί μπορεί να θέλω αφαιρώντας τα μειονεκτήματα που συνοδεύουν τις επιθυμίες μου! Πίστεψέ με τα τελευταία χρόνια η 'μικρή' με τρομάζει (σε δημόσιο δρόμο γιατί σε πίστα δεν έχω πρόβλημα και έχει να κάνει περισσότερο με τις εξωτερικές συνθήκες που επικρατούν πλέον στους δρόμους παρά με το 'κορίτσι' μου)... Ανέβασα τα όριά της μεν αλλά για να τα χειρίζομαι χρειάζεται αυξημένη αυτοσυγκέντρωση και ακρίβεια, αν αφαιρεθώ θα εκθέσω εαυτόν και αυτοκίνητο σε κίνδυνο. Αντιθέτως το RC μπορεί να τα κάνει όλα ευκολότερα και τα ταυτόχρονα να επιτύχει το ανέλπιστο: να με βοηθήσει να συγκεντρωθώ ακόμη περισσότερο στην απόλαυσή του. Αυτό είναι κάτι που δεν το περίμενα (τελικά εάν μία εταιρία ξέρει να στήνει αναρτήσεις και τις συνδυάσει με δυνατό κινητήρα-πλαίσιο όλα γίνονται) και μπράβο στην Peugeot που το πέτυχε. Έτσι το παραπάνω γκάζι, τα καλύτερα φρένα και το καλύτερο κράτημα συνδυάζονται με δυνατότητα ελέγχου εκτός ορίων και μάλιστα καλύτερη (λόγω πλαισίου, αλλά σαφώς και λόγω ροπής σε συνδυασμό με την ισορροπημένη ενδοτικότητα στο εργοστασιακό σκληρό στήσιμο) από ό,τι με το 206! Κι όλα αυτά χωρίς να ψάχνω πάλι για αντιστρεπτικές, ακραξόνια, αμορτισέρ και γεωμετρίες. Το αποκορύφωμα: Οι τιμές των ανταλλακτικών του κινούνται στα ίδια πολύ χαμηλά επίπεδα με το 206, μοναδικό μειονέκτημα τα ζαντολάστιχα, γιατί όταν έρχεται η ώρα για 17ρια λάστιχα θα έχουμε ζόρια.
Ω ναι, μπορεί να το λατρεύω αλλά θα το απατήσω τελικά το 'θηλυκό' μου... γιατί βρήκα το ίδιο αλλά παντού εξελιγμένο! Βέβαια, εάν μπορέσω θα τις κρατήσω και τις δύο, άνδρας φύσην πολυγαμικός... η 'μικρή' στο στοιχείο της, στην πίστα για ανελέητα γούστα καθότι δεν σπάει δεν χαλάει (θα έχω να το λέω) και η μεγάλη για όλες τις άλλες δουλειές αλλά και για γούστα όταν η μικρή δεν θα βλέπει... αλλά φοβάμαι ότι αφενός η μικρή στο τέλος θα τσαντιστεί και θα μου αρχίσει τα νούμερα και η μεγάλη θα μου χαμογελά πονηρά γεμάτη αυτοπεποίθηση ότι θα με κάνει ολοδικό της... Από την φύση τους πολύ κτητικά τα θυληκά... Οπότε καλύτερα να μην εκδηλώσω τίποτα της μικρής και μου αρχίσει τα κόλπα από τώρα.
Εξάλλου άσε να δούμε 2-3 χρόνια πώς θα πάνε οι τουρμπίνες σε όλα αυτά τα καινούρια 'ροπάτα' μοτέρ που γεμίσαμε τελευταία, γιατί η συντήρηση στις τουρμπίνες είναι ένας δύσκολος πονοκέφαλος τόσο σε νεύρα όσο και σε χρήματα.