Βασίλη, για μένα ήταν ξεκάθαρο: όταν ήρθε η ώρα να κάνει το μπρέικ του σλιπ-στρίμινγκ του ο Μπάρι είδε αρκετό χώρο στα δεξιά, που είναι και η προφανής επιλογή και βγήκε. Αυτή ακριβώς η στιγμή είναι που ακόμα και ο πιο rookie αμυνόμενος γνωρίζει ότι το παραμύθι τελείωσε για αυτόν και δεν μπορεί να κάνει κάτι για να αποφύγει το προσπέρασμα, μένει στη θέση του στο πλάτος της πίστας και απλά αναμένει το αναπόφευκτο (αν θέλεις να κλείσεις την εσωτερική το κάνεις πολύ πριν φτάσει ο επιτιθέμενος στο σημείο του μπρέικ του).
Ο Σουμάχερ επέλεξε εν πλήρει συνηδήσει (και το τονίζω, γιατί και τους καθρέφτες του είδε και έχει φάει και τις πίστες με το κουτάλι) να μετατρέψει μια έτσι κι αλλιώς δύσκολη αεροδυναμικά στιγμή για το μονοθέσιο του Μπαρικέλο σε τρομακτική στιγμή. Αν κάποιος πήρε συνειδητό ρίσκο στη συγκεκριμένη φάση αυτός είναι ο Σουμάχερ και όχι ο Μπαρικέλο. Παιδιάστικος εγωισμός, αν με ρωτήσεις, από έναν οδηγό που ακόμα και τώρα αρνείται πεισματικά να αποδεχτεί πως υπάρχουν και καλύτεροι από αυτόν.
Σε ότι αφορά τις άλλες εποχές, εκτός του ότι κάθε εποχή είναι τελείως διαφορετική (όταν π.χ. τα μονοθέσια έχουν 'άπειρο' μηχανικό κράτημα τα περιθώρια και οι διαδικασίες προσπεράσματος είναι τελείως διαφορετικά) δεν θυμάμαι να βγήκε κανείς να επαινέσει π.χ. τον Σένα που έβγαλε σκόπιμα τον Προστ εκτός πίστας το 1990, και ούτω κάθε εξής. Το ότι έχουν συμβεί (που έχουν) δεν σημαίνει πως τα δικαιολογούμε κιόλας. Το ότι έχουν μείνει ατιμώρητα αντίστοιχα περιστατικά (που έχουν) και πάλι δεν σημαίνει πως καλώς δεν τιμωρήθηκαν. Αν και προσωπικά δεν θυμάμαι αντίστοιχη φάση σε τόσο επικίνδυνο σημείο τα τελευταία χρόνια (μάλλον από τύχη ο Μπαρικέλο δεν 'κομματιάστηκε' στον τοίχο).